Gisteren geen internet. Dit zorgt ervoor dat het Ramallahverslag nog even in de pijpleiding blijft. De indrukken komen op me af. Zodus besluit ik om mijn verhaal in 3 lagen te brengen: een bijbels verhaal, een politiek verhaal en een verhaal van mensen. Het is vooral dat laatste dat zo belangrijk is. We trokken naar Hebron. Een spookstad: een stad waarin Joodse kolonisten hun intrek genomen hebben en dit terwijl deze stad op de Westoever ligt. Met andere woorden een stad waarin Palestijnen zich vrij mogen bewegen. Maar omdat in deze stad het Graf van de Aartsvaders ligt, een stad die belangrijk is voor joden, islamieten en christenen, worden de Palestijnse rechten niet gerespecteerd. Tijdens de 2de intifada ( 2000 - 2004) lag deze stad onder vuur. En jonge Israëlische militairen moesten de Joodse kolonisten beschermen. Maar tegelijkertijd werd de bewegingsvrijheid van de Palestijnen beknot. Vandaag ontmoetten we een jonge Israëli die hier zijn legerdienst diende. Deze jongeman besloot om samen met anderen een groep van ouddienstplichtigen te vormen. Hun doel is om anderen te informeren over het onrecht dat de Palestijnen in deze stad overkomt. Checkpoints in de stad voor iedereen die niet Joods is. Ook ik mocht vandaag 2 maal mijn hele handtas aan het checkpoint leegmaken. Kolonisten en Palestijnen mogen niet in dezelfde straten lopen. Er geldt een uitgangsverbod waarbij de winkels slechts een 10 tal minuten per dag geopend zijn. Dat is de tijd dat een Palestijns gezin krijgt om te voorzien in dagelijkse boodschappen. Stel je voor dat de Colruyt slechts tien minuten per dag geopend is en het hele dorp daar winkelt! Wat deze jonge man zei, klopt: we moeten de cirkel doorbreken. Iedereen mag weten dat het Israëlische probleem complex is en niet mag doodgezwegen worden. Het bijbelse en vlledige politieke verhaal zal ik thuis uitschrijven. Aangezien ik niet elke dagop het internet kan rekenen, zal mijn blog voor korte verslagjes moeten dienen.
Gisteren geen internet. Dit zorgt ervoor dat het Ramallahverslag nog even in de pijpleiding blijft. De indrukken komen op me af. Zodus besluit ik om mijn verhaal in 3 lagen te brengen: een bijbels verhaal, een politiek verhaal en een verhaal van mensen. Het is vooral dat laatste dat zo belangrijk is. We trokken naar Hebron. Een spookstad: een stad waarin Joodse kolonisten hun intrek genomen hebben en dit terwijl deze stad op de Westoever ligt. Met andere woorden een stad waarin Palestijnen zich vrij mogen bewegen. Maar omdat in deze stad het Graf van de Aartsvaders ligt, een stad die belangrijk is voor joden, islamieten en christenen, worden de Palestijnse rechten niet gerespecteerd. Tijdens de 2de intifada ( 2000 - 2004) lag deze stad onder vuur. En jonge Israëlische militairen moesten de Joodse kolonisten beschermen. Maar tegelijkertijd werd de bewegingsvrijheid van de Palestijnen beknot. Vandaag ontmoetten we een jonge Israëli die hier zijn legerdienst diende. Deze jongeman besloot om samen met anderen een groep van ouddienstplichtigen te vormen. Hun doel is om anderen te informeren over het onrecht dat de Palestijnen in deze stad overkomt. Checkpoints in de stad voor iedereen die niet Joods is. Ook ik mocht vandaag 2 maal mijn hele handtas aan het checkpoint leegmaken. Kolonisten en Palestijnen mogen niet in dezelfde straten lopen. Er geldt een uitgangsverbod waarbij de winkels slechts een 10 tal minuten per dag geopend zijn. Dat is de tijd dat een Palestijns gezin krijgt om te voorzien in dagelijkse boodschappen. Stel je voor dat de Colruyt slechts tien minuten per dag geopend is en het hele dorp daar winkelt! Wat deze jonge man zei, klopt: we moeten de cirkel doorbreken. Iedereen mag weten dat het Israëlische probleem complex is en niet mag doodgezwegen worden. Het bijbelse en vlledige politieke verhaal zal ik thuis uitschrijven. Aangezien ik niet elke dagop het internet kan rekenen, zal mijn blog voor korte verslagjes moeten dienen.
De Muur omringt de steden Bethlehem en Ramallah. Dit wil zeggen dat je checkpoints doormoet om deze steden te bereiken. Wie Palestijn is en in Bethelehem of Ramallah woont mag deze steden niet verlaten. Enkel een Palestijn met een toelating kan dat. Geloof me dat zijn er niet veel. De Muur betekent ellende, spanning, economische achteruitgang,... Allereerst bezochten we in Bethlehem de geboortekerk. Op deze plaats vind je de kribbe waarin Jezus geboren zou zijn. Aan de overkant van het plein bevindt zich een moskee. Het is opvallend hoe goed christenen en Palestijnen hier samenleven. In Bethlehem zijn 3 vluchtelingenkampen waarvan we er 1 bezochten. Aida is vierkante kilometer groot en huisvest 5000 Palestijnen. Deze Palestijnen noemem zichzelf vluchtelingen omdat zij door de Israelische overheid uit hun huizen werden gezet in 1948. Zij wachten en hopen nog steeds op terugkeer. Het 18-jarige meisje dat ons vandaag door het kamp rondleidde, droomt ervan om cardioloog te worden. Dit is niet eenvoudig: dit wil zeggen dat ze dagelijks via het checkpoint Bethlehem moet verlaten en via een secundaire weg ( enkel voor Palestijnen) naar Ramallah moet. Ze komt Ramallah niet in zonder opnieuw het checkpoint van Ramallah te passeren. Palestijnen kunnen niet eender wanneer een checkpoint passeren: de Israelische soldaten beslissen wanneer dit opengaat en sluit. Met andere woorden: elke dag naar de universiteit gaan is niet vanzelfsprekend. We waren te gast in haar huis: in de buitenmuren vind je kogelgaten en ook de binnenmuren vertonen die. Hun huis blijkt in de frontlinie van de Israelische soldaten te liggen. Vanop het checkpoint kunnen ze hun geweren op het huis richten. Ze vuren onverwacht en zonder reden. In dit vluchtelingenkamp vind je Laji n, een partnerorganisatie van Broederlijk Delen. Zij stellen alles in het werk om jonge Palestijnen bewust te maken van hun rechten. Zij bieden vorming en ontspanning aan.
Het verhaal van Ramallah bewaar ik voor morgen. We moeten morgen vroeg op en het is bijna middernacht. Tot morgen
Een zeer indrukwekkende dag. Eerst een bezoek aan het tempelplein met de rotskoepel en de Al Aqsamoskee. Mooie bouwwerken. Op het tempelplein moet je verschillende checkpoints door. Boven op het plein kom je zowel militairen als politie tegen. Enkel moslims of toeristen tref je aan. Geen Joden. Jeruzalem is letterlijk een verdeelde stad. Er is Oost- en West Jeruzalem. De Joodse wijk, de Armeense wijk, de christelijke wijk. Op de middag waren we te gast bij de VN. Hier kregen we een duidelijk uitleg over Jeruzalem, Westbank en de bezette gebieden. Met lood in mijn schoenen ging ik naar buiten. De kolonisten maken het de Palestijnen bijzonder moeilijk. In de namiddag getuigde een Palestijn ( eigenlijk heeft hij geen nationaliteit) over het leven aan de Muur. Over het feit dat Palestijnen en Joden verschillende wegen moeten gebruiken. Daarna bezochten we de Sint- Annakerk. Belgische witte paters proberen hier de dialoog tussen mensen levendig te houden. Het internet is beperkt beschikbaar. Dit is slechts een fractie van de eerste dag. Hopelijk kan ik morgen meer vertellen. Maar mijn reisdagboek ( op papier) is volledig. Op naar dag 2: Bethlehem en Ramallah. Dit zijn bezette gebieden achter de Muur.
Op de foto zie je links Yitzhak Rabin, in het midden Bill Clinton en rechts Yassar Arafat. Morgen is het 15 jaar geleden dat Rabin vermoord werd. Op 11 november is het 6 jaar geleden dat Yassar Arafat stierf. Samen ontvingen ze in 1994 de Nobelprijs voor de vrede. Het geeft een raar gevoel dat onze vredespelgrimage ons tussen deze 2 data naar Israël - Palestina voert. Zo dadelijk richting Zaventem en vannacht komen we aan in Tel Aviv. Vanaf morgen komt er nieuws uit Jeruzalem. Tot morgen!
Het zijn hectische dagen geweest. Vrijdagavond stak er een gezondheidsprobleem de kop op. Morgen nog 1 onderzoek en daarna naar Zaventem. Het dringt tot me door dat het loslaten van mijn gezin niet zo eenvoudig is. Mijn tas staat klaar, mijn vliegtuigticket is geprint. Het aftellen kan beginnen.
Het is herfstweer buiten. Niets is mooier dan de seizoenen. Elk seizoen heeft zijn kenmerken, laat dat in herfst regen zijn. Dit weer geeft mensen de gelegenheid om samen iets te doen. Gaan wandelen? , een gezelschapspelletje spelen, op bezoek gaan,... Tijdens het weekend wordt er ook tijd gemaakt om gelovig samen te zijn. Islamieten komen op vrijdagnamiddag samen in de moskee voor het vrijdaggebed. Joden vieren elke week de sabbat, die begint op vrijdag na zonsondergang. Op sabbatmorgen gaan ze naar de synagoge. Christenen komen op zaterdagavond of zondag samen om eucharistie te vieren. Mijn gedachten dwalen af naar Jeruzalem: een heilige plaats voor joden, christenen en islamieten...
Hierboven zie je een foto met een stukje van de Tempelberg. Op de foto zie je de klaagmuur. Dit is de westelijke muur van de tempel. Deze muur is belangrijk voor de joden. Op de achtergrond blinkt de gouden koepel van de rotskoepel, belangrijk voor islamieten. Niet ver van deze plaats bevindt zich het zaaltje waar het laatste avondmaal gehouden werd, belangrijk voor christenen.
In alle godsdiensten gaan gelovigen op bedevaart. Zij komen samen op bijzondere plaatsen om te bidden. Op 4 november zal ik in Jeruzalem zijn. We zullen aan de klaagmuur samenkomen en luisteren naar de verhalen van Palestijnen en Israëli in Jeruzalem. Ik kijk er naar uit: christenen, islamieten en joden samen op de Tempelberg. Dit is de plaats waar het voor onze aartsvader Abraham ook begon.
10 jaar geleden schreef Karel Vanspringel voor de Vlaamse Vredesweek het boekje Bram en Malika. Het is het verhaal van Bram die voor een gewonde duif moet zorgen. Momenteel lees ik met mijn leerlingen uit 1B dit verhaal. Vandaag lazen we dat Malika een meisje was dat omkwam in een Palestijns vluchtelingenkamp. En dat ze eigenlijk een engel was die geen afscheid kon nemen. Ze had nog één taak: voor ze afscheid nam van haar leven, moest ze iemand vinden die haar levensdroom moest verder zetten. Ze vond Bram. Hij belooft om haar droom te vewezenlijken.
Vandaag stond leerstof over Anne Frank op het programma. Het is verbazend hoe dit jonge meisje indruk maakt op de leerlingen. Ze stellen vragen over het achterhuis, haar dagboek, de concentratiekampen.. En dan merkt een leerling op: " Als de Joden zelf zoveel angst en verdriet hebben gekend, waarom doen ze dan zo onverdraagzaam? Het enige wat ik zeggen kan, is: de geschiedenis herhaalt zich...
Voorbije donderdag maakte ik kennis met Roger Vanhoeck. In 2008 maakte hij dezelfde reis als onze groep binnenkort zal maken. Zijn reiservaringen goot hij in een jeugdboek. Vluchten houdt me sinds donderdagavond in zijn greep. Het is het verhaal van de onmogelijke liefde tussen Musa en Rachel. Ondertussen weet ik dat vele Palestijnen en Israëli dromen van een misschien onmogelijke vrede....
Klaagmuur en Rotskoepel in Jeruzalem
