Volbloed Episode 73   Ontvoering

Gezoem. Lichtflitsen. Een flash. Weer gezoem. Gele en rode strepen doorspekt met gapende afgronden. Getokkel.
Plots een vervormde kop. Vlak voor je neus.
'Madam, can you hear me?'
Klappen op mijn wangen. Wat wil hij? Laat me rusten, dwazerik. Weer die flitsen. Volle licht. Mijn ogen verblind?
'Madam, can you talk te me?'
'Yesss....'
Laat haar nog wat, ze is nog niet klaar zegt een donkerharige man tegen een andere baardmens.
Wijzend: 'En zij daar?' 'Hetzelfde! Laten uitzweten, binnen het half uur hebben we ze terug.'
'Okay, chief.'
Ze wordt eindelijk helder in haar hoofd en knippert met haar ogen. Waar ben ik in godsnaam? Wie is die vrouw daar? Vraagtekens in haar kloppende hersenen. Ze voelt zich slecht. Haar benen bewegingsloos. Vastgeklonken. Waar is Volbloed naartoe?
Plots opent de deur. Verse lucht waait binnen.
Twee heerschappen met donkere huid, donker haar en lange baarden lopen op haar toe.
'What is your name, madam?'
'Sabine Volbloed.'
'And your name miss?'
'Brigitte Pijpen.'
'Goed, ik leg jullie een en ander uit.' zegt de leider van de twee.
'Waar zijn wij in godsnaam? Is er een ongeval gebeurd?' wil Sabine weten, 'wat zoemt er zo?'
'Dat zijn de motoren, madam. U bevindt zich momenteel in een nucleair aangedreven duikboot, een meesterwerk van onze natie, onze laatste versie, Allah is groot!'
Geruis in haar schedel. Droom ik? Ze bekijkt de vrouw naast haar. Is dat commissaris Brigitte Pijpen, die nu rechtzit en verdwaasd rondkijkt?'
'Waar gaan we heen?' fluistert Brigitte met afwezige blik.
'U heeft geluk, dames, veel geluk. Onze grote leider Sheik Ali heeft jullie fotos bestudeerd en verwacht jullie binnenkort.'
'Wat gaan we daar doen en waar? vraagt Sabine.
'U wordt de persoonlijke gezelschapsdames van onze grote leider Sheik Ali. Een groot voorrecht, mevrouwen!'
Uw Sjeik kan de pot op zegt Sabine in haar eigen taal en dan weer in 't Engels: 'Wat kan ik die Sjeik bijbrengen? Waar is mijn man? Is dat hier een soort mislukte candid camera?' Ze zet een kwaad gezicht op.
'Onze leider heeft veel ervaring met zijn vrouwen en verwent ze één voor één.'
'Ik wil niet verwend worden, beste man, ik ben geen hoer!'
'Mevrouw, spreek dat woord niet uit! Hoer is een decadent begrip dat alleen uw decadente westerse wereld kent! U wordt een favoriete haremvrouw van onze leider, een voorrecht voor weinig vrouwen weggelegd!' U heeft geluk dat hij u koos zoniet hadden we u helemaal anders behandeld'

-------

'Garel, lukte het wat in Brussel Zuid? Was de fanfare daar? Was de ontvangst voldoende plechtig? Daar houden de mensen van, Garel, plechtigheden, hoe meer hoe liever.'
'Sorry, Term, maar ik ben niet zo een plechtigheidsmens! Te veel show en zo. Ik hou van rechtdoor, rechtuit!'
'Jaja, ik weet het Kucht, maar wat brengt dat op? Met al dat rechtdoor van jou zit ik nu met de gepelde garnalen, niet!'
'Ge bedoelt met de gebakken haring?'
''Met de gebakken peren zeker?' zegt een binnenstormende Clem.
'Maar wie we daar hebben, onze Clem, minister van landsverdediging, is terug!' roepen Term en Kucht bijna gelijktijdig uit.
'Hip hip hoera, hip hip hoera...!'
'Niet overdrijven, mannen.' zegt Clem, duidelijk nog niet bekomen van zijn avontuur in Rusland, in de streek van Tjernobil, in een gestrande wagon, zonder eten en drinken en omringd door wilde dieren.
'Nog wat groen, achter de oren?' vraagt Garel met een politiek blikje in zijn ogen.
'Wat is een politiek blikje?' wil Term weten.
'Wat?'
'Een politiek blikje, wat is dat?'
'Dat heb ik toch niet gezegd!' meldt Garel, volkomen terecht.
'Neen maar ik zag het in uw ogen, Garel.' antwoordt Term.
'Term, gij hebt een geweldige opmerkzaamheid, ik had het zelf niet gezien!'
'Wat?
Dat politiek blikje, Clem,' antwoordt Garel terwijl Clem zich afvraagt of hij in Rusland een deel van zijn verstand achtergelaten heeft.
'Dus nog wat groen, Clem?' herhaalt Garel zijn vraag.
'Liever groen dan bont en blauw!' replikeert Clem met een politieke blik.
'Onder ons wil ik geen politieke blikken meer zien, heren,' vermaant onze eerste minister Term en allen zwijgen.
Zwijgen is goud, denkt Garel Kucht, en goud is beter dan Fortisaandelen.'
'Hebt ge nieuws van die Caren Dash en onze jonge geheiminspecteur Tom Bonnen?' vraagt Clem.
'Die Dash is even terug naar de USA, om te rapporteren en om Bush bij te staan, die in zak en as zit sinds Obama gewonnen heeft, jongen.' zegt Term.
'En die Bonnen heb ik nu naar de Katho-eilanden gestuurd, als ondersteuning voor Volbloed en Bontekoe. Die gaan dat nodig hebben met al die verwikkelingen daar.' vervolgt hij.
'Ik heb ook Volbloed zijn vroegere secretaresse, Machteld, ge weet wel, die ik had opgeeist en die nu voor mij werkte, meegestuurd, kwestie van regelmatig goede verslagen van dat meiske te ontvangen en dus op de hoogte te blijven. Ik vertrouw die bende ginder anders niet meer! Ik hoorde zojuist nog dat Bontekoe zoek is, Bitskummer weg zou zijn met een helicopter en Brigitte en Sabine Volbloed gekidnapt zouden zijn?
'Wat voor een boeltje is me dat daar zeg.' gilt Garel Kucht, 'nog erger dan in de Congo!'
'Zwijg over die Congo, Garel, de nagel aan mijn doodskist zijt gij, samen met die Congo!'
'Vergadering opgeheven.' zegt Term plots, staat op en verlaat zijn bureau zonder één verder woord.
'Wat heeft die?' vraagt Clem aan Garel.
'In zijn bol gekregen, Clem,' antwoordt Garel en schakelt ongezien het opnametoestelletje in zijn binnenzak uit.
'Speelt gij Napoleon, zo met uw hand in uw jas?' vraagt Clem.
Garel Kucht knikt wat verrast en besluiteloos en denkt: nu ook al opletten geblazen met die Clem, politiek is een harde stiel!

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 72    Ontsnapping

Sabine en Jules Volbloed wandelen langs de kade van het dorpshaventje. De hoefijzervormige baai is bezaaid met palmbomen en amandelbomen. 'Kijk hier, ook nog sinaasappelen en daar dadels en vijgen!' jubelt Sabine en kijkt in het rond, naar al die heerlijke zuiderse vruchten.
'Het lijkt hier wat op Portofino in Italië, vindt je niet?' zegt Volbloed tegen zijn grote liefde. Het koppel kuiert nu al voor de derde dag doorheen dit kustdorpje en vraagt zich af wanneer die verdere verhoren komen.
'Bontekoe was niet aan het ontbijt deze morgen, vreemd toch.' zegt Sabine.
'Die Bontekoe is niet te schatten zoetje, die heeft waarschijnlijk weer één of ander tijdelijk lief opgescharreld en overnacht daar. We kennen hem, niet?'
'Brigitte vertelde me deze morgen dat de kamermeid opmerkte dat Bontekoe zijn bed onbeslapen was.'
'Zie je wel, die zit op een goeie wei, ergens ten velde.
'Ik vind dat raar Jules, zijn boot is gisterennamiddag naar het haventje gesleept en ligt daar nu moederziel alleen. Hij is toch gek op die boot? Hij zegt altijd dat die boot zijn lievelingsvrouw is! En nu kijkt hij er niet naar om?' Volbloed schudt zijn schouders, knuffelt zijn gezellin en zegt: 'Mijn lievelingsvrouw loopt naast mij. Bontekoe doet maar met zijn leven wat hij wil, maar veel echte warmte zit er niet in.'
'Daar rijdt die Colombo, kijk. Die komt eindelijk naar ons dorp. Ik hoop dat hij er werk van maakt, ik wil stilaan mijn vrijheid terug.' vervolgt  Volbloed en kijkt naar de naderende ouwe roestige Renault.
Met een ruk stopt de wagen vlak voor Volbloed en Sabine. De plaatselijke inspecteur stapt uit en kijkt heel sip. 'Meneer Volbloed, ik heb ondertussen vernomen dat u inderdaad hoofdcommissaris bent in uw land, met een uitstekende reputatie blijkt. Kan ik u in vertrouwen nemen?'
'Zeker inspecteur. Met wat kan ik u van dienst zijn?'
'Uw collega Bitskummer is blijkbaar gevlucht, meneer Volbloed. Een agent die hem schaduwde heeft dit bevestigd.
'Wat? Worden wij allemaal geschaduwd?'
'Inderdaad, als controle en voor uw veiligheid!'
'Hoe vluchtte hij dan?'
'Met een helicopter, meneer Volbloed, deze morgen! Een tweede probleem is dat uw andere collega nergens meer te bespeuren is. Hij werd door onze geheime dienst gisteren voor het laatst gezien met de heer Bitskummer, aan de Duivelsrots. Daarna geen teken van leven meer! Meneer Volbloed, hier is een telegram van uw premier Term, hij vraagt u om met ons mee te werken om deze zaak snel op te lossen. Kan ik op u rekenen?'
'Natuurlijk inspecteur, maar ik weet eigenlijk van niets. Die helicopter moet toch ergens heen gevlogen zijn?'
'Niet op ons eilandje, meneer, dat weten we zeker.'
'Hoe ver van hier is er nog land, inspecteur?'
'Veel te ver voor een helicopter, sir.'
'Waar is hij dan naartoe?'
'Naar een schip eventueel, ik laat dat nu natrekken.'
'Was die helicopter hier gestationeerd?'
'Neen, die kwam van over zee aangevlogen.'
'Man wat raar,' zucht Volbloed, 'heeft men al uitsluitsel over de dood van die kapitein?'
'Ja, inderdaad, die man had blijkbaar een val gemaakt op zijn hoofd, wel met veel bloedverkies, maar niet ernstig. De wetsdokter denkt dat hij viel na het innemen van een verdovingsmiddel. Hij werd daarna kunstmatig in coma gehouden door injecties recht in het hart. Daar zag de dokter al sporen van op het lichaam van de kapitein. De injecties bevatten een stof die voor ons nog onbekend is. Hij zou de laatste nacht ongeveer rond het tijdstip van de verdwijning van de genaamde Flo een dodelijke inspuiting gekregen hebben die hem snel, ongemerkt en definitief deed inslapen. Een zeer ernstige en georganiseerde misdaad dus. We hebben hier te maken met een criminele organisatie, meneer Volbloed, over de grenzen heen, dat is mijn persoonlijke mening.'
Volbloed staart de azuurblauwe einder af, diep in gedachten, en zegt dan: 'Die kapitein zag er fit en monter uit. Die viel toen de storm opkwam, ik vond het al raar voor een kapitein die toch zeebenen heeft! We hadden juist onze aperitieven gekregen van die Flo. Zij gaf ons de aperitieven één voor één. Zij heeft wellicht die verdoving in het glas van de kapitein gekapt?'
'Maar waarom wilde ze die kapitein uitschakelen?' Misschien om zelf het commando over de boot te nemen? Had iemand anders van uw gezelschap zeevaartervaring, commissaris?'
'Eerlijk gezegd ik denk het niet. Tenzij Frits Bitskummer, die heeft een zeilboot?'
'Wij laten nu het eiland doorzoeken. Wellicht vinden we de vermiste Bontekoe snel. Meneer, mevrouw, ik kom straks naar het hotel, dan praten we verder. Nog een prettige namiddag.'
Als Colombo uit hun gezichtsveld verdwenen is zegt Volbloed: 'Veel prettig is er niet meer aan, vrees ik.'
'Waar is Brigitte eigenlijk? Ik heb die na het ontbijt niet meer gezien. Waar zou die zitten?' mompelt Sabine.
'Misschien op het strandje?'
'Laten we eens gaan kijken?'
'Okay, zoetje.'
De tortelduiven wandelen rustig verder, richting strand en beseffen niet dat ook zij gevaar lopen op dit anders zo vredig eilandje in de zon.

Wordt vervolgd....

Volbloed Episode 71 Eiland

'Term, wat is dat met die Bitskummer en die twee commissarissen zeg, daar op die Katho-eilanden?' vraagt Garel Kucht aan onze premier. 'En waar liggen die eigenlijk. Ik vind die niet terug in mijn atlas!'
'Uwen atlas dateert ook uit de jaren 50, Garel. Toen bestonden die eilanden nog niet!'
'En spreek stil aub Garel want we zitten in de Wetstraat en ik denk dat hier alles afgeluisterd wordt!'
'Door wie in godsnaam Term?'
'Door diezelfde, die te weten gekomen is dat wij onze Fortisaandelen verkocht hebben vooraleer Fortis de dieperik inging!'
'Oei! zegt Garel en zet de radio in Term zijn kantoor keihard. Fluisterend gaan ze door.
'Term, ik als minister van het buitenland mag toch wel weten wat er daar gebeurt zeker? 'Garel, houdt u kalm, ge hebt het bij Mobutu, pardon die andere apekop Kabila verknald, wees dus bescheiden!'
'Ik heb de laatste tijd weer veel moeten oplossen in uw plaats, Kucht,' zegt Term met klem.
'Vooreerst heb ik Poetin gekalmeerd met massa's Fortisaandelen, die is terug rustig en zal België niet binnenvallen en als hij het al doet alleen wallonië.'
'Waarom alleen Wallonië, Term?' 'Ik heb hem tijdens mijn bezoek een kaart van Wallonië geschonken, bovenaan bedrukt met "Het Koninkrijk België. Moest hij binnenvallen, het zal maar tot aan de taalgrens zijn."
'Weten Reynders en de PS dat?' 'Zijt ge zot Garel dat ik dat aan hen ga zeggen?'
'Ik dacht dat ge alle Fortisaandelen op tijd verkocht had?'
'Ja, maar ik had perfecte copies laten maken, die heb ik nu aan Poetin gegeven. Content dat hij was!'
'Ik vind dit riskant Term!'
'Perfecte namaak, Garel, zelfs Fortis ziet het verschil niet!'
'Hoe weet ge dat?'
'Die aandelen die ik verlapte op de beurs voor Fortis kapot ging, dat waren ook perfecte copies, Garel!'
'Maar Term, ge lijkt wel een kapitalistische liberaal geworden, zoals ge tekeer gaat, ge doet aan echte haute finance, Term!'
'Ge houdt dat voor uzelf hé Garel, of ik vertel de pers dat ge al tien jaar een maitresse hebt, in de Congo nog wel, ik weet haar zelfs wonen!'
'Maar ik heb helemaal geen maitresse,' antwoordt Kucht verontwaardigd.
'Bewijs dat maar eens, Charel?' zegt Term, met een venijnig lachje.
'Term, bedreig me niet of ik leg aan de pers uit hoe ge het volk van Vlaanderen bedrogen hebt.'
'Okay, okay Garel, we zijn het eens!'
'Morgen gaat gij in Brussel-Zuid met veel tamtam de Clem, Dré Pikkel en die Snik Goet met open armen ontvangen, met veel pers erbij. Dat leidt het volk af van onze echte problemen.'
'Maar wat hoor ik over die boot van die hoofdcommissaris Bontekoe en over die Volbloed en die moorden die gepleegd zouden zijn? Als dat in de pers komt zijn we weer vertrokken voor pakken miserie, Term!'
'Ik zal dat wel oplossen Garel!' Gij houdt er uw pollen van af voordat het weer patat is, hoor je!'
'Ik ben verantwoordelijk voor het buitenland, Term!'
'Officieel wel Garel, voor de rest gaat ge u kalm houden tot de verkiezingen van midden volgend jaar. Ik wil de komende feestdagen leuk en stabiel doorbrengen, hou dus uw bebbel over alles en nog wat!' 'Jaja Term,' en Garel Kucht verlaat het kantoor van Term. Onderweg haalt hij het miniopnameapparaatje uit de binnenzak van zijn jas. Als verzekering voor later denkt hij. Ik moet die Term in mijn macht houden en deze opname helpt me daarbij.

------

Volbloed zit met zijn Sabine op een zonnig terrasje met zicht op een prachtige zee. Beiden genieten van een Gin-Tonic. Volbloed met zijn ega, Bitskummer, Bontekoe en Brigitte zijn ingetrokken in het enige hotel dat het kustdorpje rijk is. Zij moeten op het eilandje blijven maar mogen zich vrij bewegen in het dorp.
'Op verplichte vakantie, mijn zoetje, is dat niet leuk?' zegt Sabine.
'Zeker meisje. Maar afwachten voor hoelang niet?'
'Kijk, daar wandelt Bitskummer, samen met Bontekoe. Ik betrouw die Bitskummer niet, Jules.'
'Waarom niet? Vrouwelijke intuitie, zoetje?'
'Die is meestal betrouwbaar.' antwoordt een glimlachende Sabine.

----

Bontekoe en Bitskummer lopen in snelle pas langs de ruwe rotsachtige kust van het eiland, alsof ze een bestemming hebben.
'Waar brengt ge me naartoe, Frits?' zegt Bontekoe.
'Ik heb bij navraag in het dorp een adres gekregen waar het afgelegen is en lekker te eten valt, Bontekoe, ik wil daar met jou dingen bespreken die de anderen niet aangaan.'
'Hopelijk is het niet te ver, Frits, mijn benen zijn nog snel vermoeid, nog niet volledig hersteld van mijn zwaar accident!'
'Ik denk dat het daar is.' Bitskummer wijst naar een klein gebouw, hoog op een klif, voor driekwart omringd door een blauwe schuimende zee.
'Te hoog voor mijn benen, Frits, daar geraak ik niet.'
'Toch wel Bontekoe, er is een lift aan de voet van de rots, zegden ze mij.'

Wordt vervolgd.....

Volbloed Episode 70   Onderzoek

De Colombo-achtige inspecteur en zijn assistent hebben ondertussen de boot grondig geïnspecteerd. De twee hebben elke passagier apart verhoord. Als iedereen is overgestapt op de patrouilleboot roepen de twee rechercheurs de groep bij elkaar.
Heren en dames, we vertrekken nu naar onze kantoren. Ik ben verplicht om u nog enkele dagen op ons eiland vast te houden tot het onderzoek afgelopen is. Alleen mevrouw Sabine Volbloed en de heer Bontekoe zijn straks vrij om te vertrekken indien ze dit wensen.
'Uit de verhoren onthou ik:'
'Het lijkt erop dat Brigitte Pijpen de laatste was die de genaamde Flo nog gezien heeft. Rond één uur 's morgens, denkt ze.'
Zowel Volbloed als Bitskummer hoorden 's nachts een tijdje aanhoudend geklots van water. Volbloed sliep niet en Bitskummer werd wakker van dat geklots. Het tijdstip is moeilijk te bepalen. Bitskummer denkt dat het tussen één en twee vannacht was.'
'Wat de kapitein betreft, iedereen is het over hem eens. Hij ademde duidelijk rustig en regelmatig. Zijn kleur was nogal bleekjes maar soms knipperde hij met de ogen alsof hij wakker ging worden. De laatste die hem zag was Bitskummer denken wij, gisteravond omstreeks negen uur.'
'Een vreemde manier van handelen,' mompelt Bontekoe, 'zo zijn conclusies aan mogelijke verdachten meedelen!'
'Hij lijkt wel op een schooldirecteur die stoute leerlingen vermaant;' zegt Brigitte.
'Trouwens Brigitteke van mij, ik heb nog een vraagske. Zei die Volbloed nu niet dat gij ook commissaris zijt? Was dat om meer indruk te maken tegenover die inspecteurs hier?'
'Neen commissaris, ten eerste ben ik geen Brigitteke van mij, ik wil dat nooit meer horen. Ten tweede ben ik inderdaad tot commissaris benoemd door hoofdcommissaris Volbloed.' zegt Brigitte en bekijkt Bontekoe met een giftige blik. Bontekoe zijn adamsappel gaat op en neer. Die heeft haar op de tanden gekregen denkt hij. Ik wist zelfs niet dat Volbloed hoofdcommissaris geworden is! Tijdens mijn afwezigheid is er nogal wat gebeurd!
'Goed,' zegt Colombo, 'nu kunnen we vertrekken naar het vasteland. De onderofficier en mijn assistent blijven op het gestrande schip, tot het tij keert. Bij vloed komt een sleepboot de boot weghalen.'
'Okay captain, go ahead!'
De grommende motoren breken de doodse stilte op de vredige zee.
De patrouilleboot verwijdert zich zijdelings van het gestrande motoryacht, als een krab, en zet dan koers naar de kust, full throttle, vijfentwintig kilometers verderop.
'Aan die onderzoekers niets zeggen over de duikerspakken, geen woord daarover aub,' fluistert Bontekoe de anderen in het oor.
'Duikerspakken? Waar? Waarover heeft hij het?' Dat vragen Brigitte, Sabine en de anderen zich in stilte af.
'Ik blijf bij jou zolang ze jou hier vasthouden, Jules.' fluistert Sabine in Volbloed's oor.
'Ik ga hier niet weg tot mijn boot vrijgegeven wordt.' zegt Bontekoe tegen Colombo.'Hoelang kan dit duren?'
'Dat hangt van onze snelheid af,' antwoord Colombo, 'op onze Katho eilanden nemen wij onze tijd, niet zoals bij jullie met je gehaastheid, slecht voor de gezondheid.' Een vrolijk lachje volgt.
'Dat kan hier nog lang duren vrees ik, Volbloed,' zegt Frits Bitskummer die er erg nerveus bijloopt. Ook Volbloed en Sabine merken dit op.
'Die Bitskummer, kent ge die al lang?' vraagt Sabine terwijl ze Bitskummer gadeslaat.
'Neen, zoetje, eigenlijk niet.' is Volbloed zijn stil antwoord.

------

De kleine onderzeeër is klaar om te duiken.
Een jonge atlethische vrouw seint vanuit de controlekamer een bericht door, in code.
'Hier Firenze. Opdracht mislukt wegens storm en motorpech. Heb schade kunnen beperken. Sporen uitgewist waar mogelijk. Full report volgt asap.
'Kapitein, graag nu de diepte in,' lacht ze. 'Is de heli op komst?'
'Yes mam, hij zal ter plaatse zijn op het gevraagde uur.'
'U bent een moedige vrouw, mam, een echte kameraad.'
De vrouw knikt en legt zich neer om wat te rusten. Acht uur lang zwemmen in koud zeewater is geen sinicure. Zeer zwaar, zelfs voor een getrainde oud-zwemkampioene....

Wordt vervolgd.....

Volbloed Episode 69   Vreemd

Ze zaten er verslagen bij. Nu was die hulpvaardige dienster Flo weg. Dat deed hen terugdenken aan de ongelukkige lichtmatroos die tijdens de hevige storm over boord viel en verdween in de verraderlijke kolkende zee. Op dit moment was de zee hun vriend. De zachte luwte op het azuurblauw wateroppervlak, het leek op een paradijs, een droom. Toch was er geen vrolijkheid. De boot van de kustwacht kwam langs om de gehavende kapitein op te halen. Een verpleger en dokter in witte jassen hadden de slapende kapitein met noodbed en al op het achterdek geplaatst, waar meer ruimte was voor een eerste onderzoek. Volbloed en de anderen kijken toe. De dokter bekijkt de man op het noodbed, beweegt met één vinger het ooglid van de patient, op en neer. Het lichtstraaltje van een soort minilampje schijnt in het oog. Hetzelfde ritueel met het ander oog. Dan neemt hij het deken van de man weg en betast de borstkas en de buik, alsof hij ze kneedt, voelt aan vingers en tenen en staart naar de torso, in diep gepeins. De anderen blijven met spanning toekijken. Hij zucht, schudt lichtjes met het hoofd en dekt de man af, met het laken, volledig tot ver over zijn hoofd. 'Waarschijnlijk vermoord.' zegt de dokter op monotone toon. Dan richt hij zich naar de schipper van de kustwacht. 'Ik denk moord,' herhaalt hij. De anderen bewegen niet en bekijken mekaar met doffe vragende ogen. De Kustwachtschipper roept de wal op. 'Pan Pan, politiebijstand gevraagd. Dringend wegens verdachte dood van een passagier, over.' 'Hallo, hier de kustwacht, wij sturen onmiddellijk een rechercheur, blijf ter plaatse en op post, out,'
'Waarom denkt u dat, dokter?' fluistert Bitskummer stilletjes, alsof niemand het mag horen.
'Als dokter heb ik de plicht bij een verdacht overlijden alleen met de politie en de onderzoeksrechter te praten, het spijt me;' zegt de dokter en stapt over het loopbruggetje richting de patrouilleboot. De verpleger blijft zwijgend naast het afgedekte lijk staan alsof hij het bewaakt.
'Vermoord?' fluistert commissaris Volbloed tegen zijn collega Bontekoe. Brigitte kijkt hen beide aan met vraagtekens in haar mooie ogen.
Plots staat Bontekoe op en roept: 'De duikerspakken! Die moet ik bekijken!' en wil de trap af naar de kajuiten.
'Sorry, sir, maar u blijft beter hier, niets aanraken of verplaatsen tot de recherche ter plaatse is,' komt de kunstwachtkapitein tussenbeide.
Bontekoe keert terug op zijn stappen en antwoordt: 'wij zijn commissarissen,' en hij wijst naar Volbloed. 'Ook deze dame is commissaris,' valt volbloed hem in de rede. Bontekoe bekijkt Volbloed verbaasd, fronst zijn voorhoofd, draait even zijn hoofd richting Brigitte maar zegt verder niets.
'U kan zeggen wat u wil heren, we hebben daar geen bewijzen van en trouwens u bent zeker niet bevoegd in dit deel van de wereld. U komt uit België nietwaar?' zegt een kustwachtofficier die naast de verpleger komt staan.
'Bontekoe, waarom had je het over duikersgerief?' wil Volbloed weten.
'Hoe denk je dat die Flo, of hoe heet ze, vanop mijn boot, midden in zee, bij zacht weer, plots verdwenen is, Volbloed? En hoe kan die kapitein vermoord zijn op dit schip? Door één van ons misschien?'
Daar zit wat in denkt Volbloed en laat de film van de laatste 24 uren teruglopen in zijn geheugen. Hij tracht zich de dingen te herinneren die bijzonder of eigenaardig leken. Ook de op het eerste gezicht onbenullige zaken die de laatste uren gebeurden projecteert hij in zijn geoefend rechercheursbrein. Dan gaat er plots een lichtje branden. Zou het kunnen dat...denkt hij....

Wordt vervolgd

Volbloed Episode 68   Vermist.

Het kleine bootje meert aan tegen het gestrande motoryacht. De vreugde van het weerzien is overweldigend. Iedereen omhelst iedereen. De schipper van het reddingsbootje deelt voedselpakketen uit en flesjes drank. Hiermee laven Volbloed en zijn gezellen zich mateloos. 'Niet te veel in één keer drinken,' zegt Sabine die in het gewone leven verpleegkundige is en weet waarover ze praat.
Als iedereen tot bedaren komt en de tranen van blijdschap opgedroogd zijn, praat de schipper via zijn marifoon met de kustwacht om verdere dingen te regelen.
Ze zullen echter moeten wachten tot het hoge tij is om Bontekoe zijn schip los te trekken en weg te slepen tot aan het vasteland. Dat ligt ongeveer 20 km verderop.
'Bontekoe, hoe kom jij hier?' is het eerste wat Volbloed vraagt, nadat hij bekomen is van alle emoties, 'en jij, mijn prinses, hoe is het mogelijk dat jij hier bent?' Aandachtige lezers weten ondertussen dat hij Sabine bedoelt.
Bontekoe en 'prinses' vertellen beurtelings het ganse verhaal.
Ik werd vrijgelaten na het enige telefoontje dat ik mocht plegen. Ik belde mijn goede vriendin Paris Hilton op. Die vloog onmiddellijk naar haar Hilton in Peking. Vandaar belde ze Jacques Rogge op. Die heeft zeer nauwe contacten met de Chinese overheid sinds hij de Olympische spelen daar organiseerde. In een wip werd ik vrijgelaten en de Chinezen vlogen mij onmiddelijk naar België. Daar hoorde ik wat er gebeurd was. Om jullie te kunnen helpen moest ik dan een groot geheim prijsgeven. Ik moet jullie nu dus ook dat groot geheim verklappen, vrienden. Een geheim dat slechts enkele leden van de staatsveiligheid kenden. Ik ben al jaren spion en informant voor de staatsveiligheid en voor de CIA. Mijn zogenaamde vakantiebootreizen waren undercover-operaties voor mijn spionnenwerk.
Vandaar dat sommigen, o.a. bepaalde leden van de geheime dienst, mij verdacht vonden, zoals Dré Pikkel bijvoorbeeld. Mijn boot is heel speciaal. In de kiel en in de boeg zijn fijngevoelige instrumenten ingebouwd, ontvangers en zenders die via spionagesatelieten van de Navo en het Pentagon alle bewegingen en gegevens van de boot registreren. Toen ik terug was en hoorde dat Volbloed, Bitskummer en Brigitte een opdracht gekregen hadden van Term, een opdracht die door de onverwachte stormen mislukte, met het resultaat dat jullie vermist waren, heb ik mijn dekmantel bij de betrokken topmensen van de overheid bekend gemaakt. Via Caran Dash met haar CIA topcontacten konden wij jullie opsporen. Jullie liggen niet zo ver van de Katho eilanden. Sabine Volbloed eiste meteen dat ze meeging, en dit werd toegestaan door Garel Kucht.
En hier zijn we nu, beste vrienden, ik ben zeer blij met de goede afloop, ondanks het verlies van mijn dekmantel. Ik deed die geheime opdrachten zeer graag. Maar tot daartoe! Jullie zijn gered en ik ben uit een hachelijk avontuur gekropen.
'Waar is Flo eigenlijk?' vraagt Volbloed en kijkt in het rond.
'Zij is gisterenavond naar haar kajuit gegaan met migraine, sindsdien niet meer gezien eigenlijk.' meldt Brigitte.
'Onze gewonde zeekapitein ligt bij haar in de kajuit, ze ging hem verzorgen zei ze gisteren nog.' voegt Brigitte eraan toe.
'Flo, Flo,' roepen ze in koor, 'waar ben je?'
Brigitte die bij Flo aanklopt krijgt geen antwoord en opent snel de kajuitdeur. Flo is nergens te zien. De gewonde kapitein ligt op een berrie en schijnt nog steeds te slapen.
Bitskummer die de rest van het schip doorzoekt vindt ook geen Flo.
'Kan die overboord geslagen zijn vanacht?' wil Bontekeo weten.
Niemand heeft daar een antwoord op.
Flo is dus verdwenen.
Op het schip is het vreugdegevoel plots weg....

Wordt vervolgd...

Een wonder is geschied.
 
Mag ik mijn oprechte dank uitspreken tegenover de Goden en tegenover de Amerikaanse kiezers?
Voor die overwinning van Obama als nieuwe USA president!

De meerderheid van de amerikanen is dus toch niet zo dom als algemeen aangenomen.
Blijft nu de vraag wanneer het Kwade weer gaat toeslaan. Ik denk dan aan JF Kennedy! Obama loopt groot risico zijn ambtstermijn nooit uit te doen! De ultraconservatieven (o.a. de oliemaffiabende van Bush en co) zullen wel een zwakzinnige gek vinden die op de nieuwe president raak zal schieten! Ik vrees het ergste.
Maar vandaag is een historische dag geworden. Hopelijk blijft het niet bij een kleine vermelding in de geschiedenisboeken die nu nog ongeschreven zijn. Goden, laat Obama lang en gezond leven, bescherm hem tegen de duivels als het moet!
Uw schepselen met een hart en een gezond verstand zullen er goed bij varen.

Barack Obama, het ga je goed!

J.

Volbloed Episode 66   Ontknoping

Commissaris Volbloed en zijn vriend Pikkel hadden dezelfde problemen. De ene in een boot, de andere in een treinwagon. Volbloed was omringd door water met haaien. Pikkel door wilde natuur met veel roofdieren. Beiden zaten ondertussen zonder eten en drinken. Met lege batterijen, geen water meer. Dus danig in de puree. Pikkel zat vast in een treinwagon, midden in de natuur. Volbloed zat ook vast, op een boot, want het levenloze vaartuig wiegelde niet langer op de deinende zee, maar was op een zandbank terechtgekomen. Volbloed was daar blij om want hij is niet-zeeziekbestendig en had zichzelf de laatste dagen minstens tweemaal uitgekotst.

Naar geheimagent Pikkel was een krakkemikkige oude stoomloc op weg, gestuurd door de Russische overheid. Dat had onze Garel Kucht, de minister van verre betrekkingen geregeld. Als die minister wat regelt is het altijd prijs. Kijk maar naar onze Congo en de Kivu-streek! Zo goed als opgelost.

Volbloed en Bitskummer hadden al vuurpijlen afgeschoten want ze dachten in de verre verte doorheen de lichte mist land te bespeuren. De twee dames hadden zich teruggetrokken in hun slaapkajuit want ze hadden last van regels en zonder verfrissend en reinigend water zaten ze daarmee wat in de problemen. Ik ben blij dat ik een vent ben dacht Volbloed en Bitskummer dacht hetzelfde maar zei ook niets. Na hun laatste vuurpijl zaten de beide mannen te wachten op wat komen ging. Die twee zagen er maar miserabel uit. Stoppelbaard van 10 dagen en niet gewassen. Ze hadden de watervoorraad aan de dames gegeven, gentlemen die ze zijn. Ze stonken nu wel tien uur boven de wind, vandaar dat ze op het bovendek in open lucht bleven zitten. Binnen in de kajuiten geurde het trouwens ook niet zo geweldig. Die vijfde passagier rook dat niet. De kapitein van dienst sliep immers, nog altijd in coma, zo leek het.

Pikkel, Clem en Snik in die wagon zaten er wat versuft bij. 'Ik hoor iets' zei Clem plots. 'Mijn lege buik die grolt.' antwoordde Pikkel. 'Troef.' riep Snik. Ze waren immers aan het kaarten, dat deden ze nu al voor de zesde dag. 'Zwijg' zei Clem. 'Shuut' zei Pikkel. En ja, waarachtig van heel ver klonk het geluid van een goede oude romantische stoomlocomotief. De machinist liet zijn stoomfluit op volle kracht zijn gang gaan. Alle drie sprongen ze recht en jubelden. Rond hun wagon verdwenen één voor één die wilde dieren die hen bijna een week hadden belaagd.

Toen de loc zich gekoppeld had aan de wagon gaf de machinist een brief aan Pikkel. In het Nederlands opgesteld. Hij las luidop.

'Heren Pikkel, Clem en Goet,
U wordt op de kosten van de Belgische staat met deze loc en zijn Russische bemanning naar Brussel Zuid gebracht alwaar ik u zal onthalen met de aanwezige voltallige nationale en internationale pers erbij. De machinist zal zorgen voor het nodige eten en drinken.
Goed reis,
Getekend
Garel Kucht.
Minister van verre betrekkingen.'

'Ik hoor iets.' roept Bitskummer. 'Mijn lege maag.' antwoordt Volbloed. 'Neen, luister.' 'Een motor?' vraagt Volbloed. Dan zien ze bijna tegelijk aan de horizon een motorbootje opdagen. Volbloed springt recht. 'Brigitte, Flo, kom kijken, we zijn gered!' jubelt de commissaris. Nu zien ze duidelijk een motorboot naderen met twee figuren erin. 'Ik neem dat vuurpijlpistool, als wapen, je weet maar nooit.' fluistert Bitskummer. Volbloed vind dat een rare opmerking maar beseft dat op de wereldzeeën nogal wat piraten rondhangen en voelt zich plots veel minder blij.
'Brigitte en Flo, blijf in jullie kajuiten en geen geluid maken!' roept Volbloed naarbinnen. 'Waarom?' vraagt Brigitte met halfopen kajuitdeur. 'Je weet maar nooit, misschien zijn het piraten.' zegt Volbloed een beetje bedrukt.'
'Chef, onze dienstwapens liggen in mijn kajuit, hebben we die dan niet nodig?'
'Neen, Brigitte, hou ze bij jou, we zien wel!'
Volbloed, ondanks een lege maag is weer volledig op zijn positieven.
'Hier een verrekijker,' zegt Brigitte en werpt het ding naar Volbloed.
Vrouwen zijn toch altijd een tikkeltje sneller en logischer als het er op aankomt denkt Volbloed.
Bitskummer en Volbloed wachten gespannen af wie op hen afkomt. Dan focust Volbloed de verrekijker en kijkt door het vizier.
'Jongens toch, wat is me dat zeg,' broebelt hij in zijn dialect.
'Wat, wat?' vraagt Bitskummer.

Wordt vervolgd...

Beste Tania/Patricia,

Ik heb uw raad opgevolgd om mijn kerk te laten vollopen. Negerkes vind ik niet in de omgeving maar ik heb het thema Halloween gebruikt in mijn huis van God en het werkte! Uit de parochiezaal pikte ik de spiegelbol en een paar kleurenspots. Verder nam ik mee: de klankinstallatie en wat platen van Madonna.

Ik heb de kerk versierd met van die heksen en veel van die spoken die ik zelf maakte volgens de instructies van www.bloggen.be/sprokkels, ge moet maar eens kijken.

Bij aanvang van de mis zaten weer mijn drie trouwe gelovigen op de eerste rij. Drie ouwe vrouwkes van in de negentig! Verder alles leeg. Toen heb ik de muziek hard laten loeien en de kleurenspots op de draaiende spiegelbol gericht. De drie vooraan zijn gillend weggespurt, alhoewel niet overdrijven, weggeschuifeld, na een half uur waren ze de kerk al uit. Ondertussen was de kerkpoort opengeduwd door een bende jeugd, scouts en gidsen en ook de socialistische vakbond die vlak over de kerk een lokaal heeft en daar aan het vergaderen was, kwam in grote getale kijken. Ik zag ook jonge koppels met kinderen binnenstormen. Die begonnen te dansen en te swingen. Het werd een echt feest. De communie en heel de eucharistieviering viel weg.

Plots zag ik toch wel Herman Brusselmans binnenkomen zeker, met één van andere triple in zijn hand. In de andere hand hielt hij Patricia vast, pardon Tania. In zag haar, liep naar haar toe en kuste haar op de mond. Herman keek wat boos maar deed niets. 'Tania' zei ik. 'Wie zijt gij?' vroeg Tania. De feeks deed of ze me niet kende. 'Maar we zijn nog ooit samen op weekend geweest naar de grotten van Han. Weet ge dat niet meer? In een piepklein tentje, wij getwee?'

Tania keek naar Herman en deed verbaasd, de commediante! Ik pakte haar terug vast, met mijn ene hand op haar kont en de andere in haar bloese. Brusselmans had dat niet graag. Hij gooide zijn pint naar het altaar, greep me vast, duwde mijn Mijter verder over mijn kop tot onder mijn kin. Ik stikte bijna. Die Brusselmans moet veel aanhangers onder de jeugd hebben, want die hadden alles gezien en een hele bende stormde op me af, sloegen me neer, sleurden de kleren van mijn lijf. 'Niet zijn onderbroek!' riep Tania naar die gasten, 'Hij heeft maar ne kleine, 't is geen zicht!' Dus lieten ze mijn slip rond mijn achterste hangen. Ze sleurden me de kerk uit naar de grote kerstboom op het plein (die kerstboom is daar wel heel vroeg vind ik trouwens, maar de burgemeester, een vrijdenker, doet dat expres om mij te pesten denk ik.)... dus naar die enorme kerstboom in mijne bijna bloten; hangen ze mij daar in die boom en binden mij daarin vast! Steken dat dat deed, al die naalden in mijn handen en mijn voeten en in mijn kont. Ik riep in paniek: 'Heer vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen!'

Maar toen begon het pas. Iemand trok toch mijn slip naar beneden en iedereen op dat volle plein lachte luid! Ik schrompelde nog meer in mekaar en mijn pietje ook, zeker met die koude buiten. Twee graden boven nul is niet veel! In mijn kerk bleef Madonna maar doorzingen. Toen voelde ik iemand aan mijn lul zuigen, dat was achtentwintig jaar geleden zeg! Ik fluisterde : 'Patricia, zijt gij dat mijn schat?' In een wip stond hij rechtop, naar onze heer in de hemel wijzend. Ze antwoordde niet. 'Tania, zijij....t, zijij...t g....ijijij da...aaat?' kwam eruit en toen schoot ik die kerstboom vol spermawit. Vlokken langs alle kanten. Weer een ovatie van het publiek op dat plein. Maar die deerne bleef maar zuigen, tot ik een tweede salvo loste. Ik voelde mij in de hemel, met al die vleselijke heerlijkheden die ik achtentwintig jaar moest missen. Weer riep ik uit: 'Heer vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen!' Plots voelde ik een blote buik op de mijne. Ik dacht: 'waw, waw, Tania haar naakt buikje op de mijne'. Maar toen voelde ik op mijn buik naast die van mij, nog een tweede pik hard te keer gaan. Ik kokhalsde en braakte heel die boom weer vol, deze keer met kots. Mijn Mijter die Brusselmans over mijn hoofd had geduwd, vloog door de stuwkracht als een pijl de lucht in en landde op de top van de kerstboom als een schone piek.

Toen werd ik wakker in een nat bed. Man, wat was ik blij.

Unquote

Een vreemd verhaal, niet? Zou het echt autobiografisch zijn?

Volbloed Episode 65   Hoe ver zijn we?

Alleen water en nog eens water tot aan de horizon. Driehonderdzestig graden in het rond. Dit is wat een vermoeide commissaris Volbloed ziet. De zee is rustig geworden. Zacht golvend water. Geen vogels te bespeuren. Volbloed concludeert meteen dat ze ver van het vasteland rondzwalpen. De commissaris zet zich neer in één van de zetels op het achterdek van de boot, een boot die stand gehouden heeft in de voorbije storm. Volbloed dankt daar de hemel voor, incluis de god van de zee, maar hij weet niet meer hoe die bij naam heet. Brigitte, de jonge commissaris, die allerlei sleutels en gereedschap in haar linkerhand houdt, kijkt naar Bitskummer in de open motorruimte van het schip. De man tracht leven in die machines te krijgen. Hij knutselde al heel zijn leven aan autos, als hobby, en hoopt zo'n marinemotor leven in te blazen. Bitskummer zeilt wat in zijn vrije tijd en heeft uitgerekend dat ze ergens aan de Khato eilanden ronddrijven. Hij heeft de zeekaarten van de kapitein bestudeerd en denkt te weten hoe land te bereiken, van zodra hij die verdomde motoren kan opstarten. De dienster die Flo heet komt even een luchtje scheppen. 'Goed gewerkt Flo,' zegt Volbloed. Het meisje heeft wat opgeruimd, braaksel weggespoeld en de kapitein, nog steeds bewusteloos, zijn diepe hoofdwonde zo goed en zo kwaad als mogelijk verzorgd.
'Frits, (want zo heet Bitskummer met zijn voornaam) kan jij niet trachten die kapotte marifoon te herstellen?' vraagt Volbloed.
Vanuit het motorruim roept Bitskummer: 'Het spijt me Jules, maar daar ken ik zo goed als niets van!'
'Zonder communicatie met het vasteland of een ander schip zijn we hulpeloos.' zegt Volbloed.
'We zijn door die storm de antenne kwijt, Jules, het zou daaraan kunnen liggen,' antwoord Bitskummer. Bitskummer richt zich tot Brigitte en zegt: 'Probeer de contactsleutel nog eens, Brigitte.' 'Geen leven te bespeuren.' zegt Brigitte die blijft proberen. 'Geen leven!' Allen kijken mekaar aan en denken aan die arme lichtmatroos die overboord ging tijdens de storm en nooit meer teruggezien werd. Een vreemde stilte hangt als een zwaar deken over het gezelschap. 'Laten we wat eten en drinken, jongens,' zegt Volbloed en Flo loopt richting keuken. 'Ik haal wel wat voor iedereen, commissaris.'
_____

Even recapituleren voor zij die niet meer kunnen volgen en voor de schrijver die soms de tel kwijt raakt.
Hoofdcommissaris Bontekoe is opgesloten in een Chinese gevangenis.
Geheim agent Dré Pikkel zit vast in een verlaten wagon van de Orient Expres, ergens in Rusland, niet ver van de gevaarlijke Tjernobyl centrale. Hij kan niet buitenkomen, met al die wilde dieren rond die wagon en de gevaarlijk straling van die kapotte centrale.
Hij zit daar samen met onze minister van landsverdediging Clem, die zware diarhee heeft en met de jonge rechercheur in opleiding Snik Goet.
De zwarte Special CIA Agent(e) Caran Dash toert rond in Rusland, zonder wettige papieren, ongevraagd en dus incognito, samen met de vliegende inspecteur Tom Bonnen. Ze zijn op zoek naar Bontekoe, die ontsnapt was uit het privédomein van Poetin, maar ondertussen terug ingerekend is door de Chinezen .
Die Tom Bonnen won ooit veel boekenbonnen op Radio1 met een spel Midi Crimi, vandaar zijn naam, maar dit doet niet terzake. Hou dus geen rekening met deze laatste zin.
Commissaris Volbloed zit met zijn jonge collega Brigitte Pijpen (haar echte naam) en het hoofd van de staatsveiligheid Frits Bitskummer genaamd, op het motoryacht van Bontekoe, midden op zee, echter totaal stuurloos en zonder mogelijkheid SOS of Pan Pan te seinen.
Sabine, Volbloed's gezellin zit thuis, weet van niets en denkt dat haar schat verdwenen is.
Onze premier Term heeft zijn reis naar Poetin weer uitgesteld want er was te veel storm om te helicopteren en nu is er geen spoor meer van de boot waarop Volbloed en co op hem wachtten.
Machteld, ooit scriptmeisje, dan lievelingssecretaresse van Volbloed werd door Term opgeëist en werkt daar nog steeds, zij het tegen haar zin.
Er zijn nog een paar tweederangspersonages die in dit verhaal voorkomen:
Bart De Wever die ooit op het vijfde verdiep aan een dunne koord hing voor het raam van Volbloed zijn kantoor. Hij was daar door tegenstanders uitgehangen en deed in zijn broek van de schrik. Wie dit eigenlijk deed? Het onderzoek loopt nog, heel traag, typisch Belgisch.
Prins Filip, die wel eens geintjes uithaalt met politieke figuren zoals Filip De Winter.
Natuurlijk onze Albert en ons Paola, die zich zorgen maken over hun oudste.
De situatie is voor een aantal personages dus tamelijk ernstig en pijnlijk.
En de schrijver moet dit in goede banen leiden, een moeilijke, lastige en vervelende opdracht.
Kan iemand mij wat helpen met hints en plotlijnen en dergelijke?
Alvast bedankt.
Alleen schrijven zonder hulp van derden is vermoeiend en bijzonder eenzaam.

Volbloed Episode 64   Bankaandelen

Aan de pier van Blankenberge ligt een motoryacht met draaiende motoren. Dat yacht is eigendom van hoofdcommissaris Bontekoe en de geheime dienst heeft het in beslag genomen.
Aan het roer staat een kapitein ter zee en in de leefruimte staat caviaar klaar en champagne. Een jonge knappe dienster en een lichtmatroos pellen verse garnalen in de keuken van het schip. Als Volbloed met de snelle politiewagen aankomt, samen met Brigitte en Bitskummer, is het al goed donker. Enkele toevallige wandelaars hangen wat rond maar een politiecordon belet hen dichterbij te komen. Volbloed en zijn begeleiders gaan onmiddellijk scheep en het motoryacht met zijn 1500 pk twinmotor kiest het ruime sop, een lange witte schuimende staart op de noordzee achterlatend. De omstaanders kijken het mooie snelle schip na, met grote ogen en bewondering en wandelen dan verder de pier af.
'Waar gaan we heen?' is het eerste wat Volbloed zegt. Hij is niet zo gek op diep en bewegend water en begrijpt niets van het hele gedoe.
'We varen naar Petersburg, chef,' zegt Brigitte.
'Wat zoeken we daar in godsnaam?'
'Een geheim gesprek met de Russen.' zegt Bitskummer.
'Maar Bontekoe zit in een Chinese gevangenis,' antwoord Volbloed terecht.
'Weet ik, maar eerst de zaak met Poetin oplossen, die zijn land grenst aan het vrije Europa, dus belangrijk! De zaak Bontekoe komt nadien.' vervolledigt Bitskummer, hoofd van de staatsveiligheid.
'Ik dacht dat de premier Term mij dringend wou zien?' zegt Volbloed verontwaardigd.
'Ja inderdaad, maar die doet nu zijn slaapje, die komt straks.' meldt Brigitte, de sexy vrouwelijke commissaris.
'Hoe geraakt die Term hier dan aan boord, midden op zee?'
'Met een legerhelicopter, de missie is geheim en moet dat blijven!' roept Bitskummer nogal luid want buiten waait het fel, met bliksemschichten, gedonder en diepzeegolven om u tegen te zeggen.
'Hier, neem een pilletje tegen de zeeziekte, chef.' Brigitte geeft haar baas en iedereen aan boord zo'n pilletje.
Alleen de kapitein weigert. 'Ik wordt misselijk van pillen,' zegt hij en zet zijn automatische piloot aan.
'Kom, dames en heren, we gaan aan tafel.' en hij geeft iedereen een glas van de fijnste schuimwijn die in het westelijk halfrond te verkrijgen is.
'Waar zijn die schapen die we aan Poetin beloofd hebben?' wil Volbloed weten.
'Commissaris, premier Term heeft een beter idee. Hij gaat Poetin betalen met massa's aandelen van Belgische banken, iets dat Poetin zeker zal bevallen.' meldt Bitskummer.
'Leest die Poetin de internationale kranten dan niet?' vraagt de wijze Volbloed. 'Die aandelen zijn niets meer waard! Gaan we Poetin bedriegen of wat? Lost dat de crisis op? Is Term zot geworden? Waarom moet ik daar bij zijn?' Veel vragen tegelijk rollen uit Volbloed zijn mond. Hij wordt ook wat misselijk van al dat rollen en gewiebel van de boot.
'U moet mee om de hele deal een mooi kleedje van geloofwaardigheid te geven, chef. U staat ginds gisteren immers op de United Nations Listing als Meest Betrouwbare Rechercheur van Europa, vandaar!' zegt Brigitte, een tikkeltje fier op haar chef.
'Als ik met die waardeloze bankaandelen naar Poetin ga, zal ik rap van die lijst donderen en op een heel ander soort lijst terecht komen, die van beroemde Russische gevangenen, denk ik. Dat slik ik niet. Ik ben wel goed maar niet gek. Dat ze die Burggraaf Davignon sturen of die Maurits Lippens, die kunnen alles beter uitleggen en iedereen leugens wijsmaken, Poetin incluis. Ik doe niet mee.' zegt een kwade en lichtjes groene Volbloed en hij begint als gek garnalen te eten op de kosten van de belastingbetaler. Ik eet ze allemaal op voordat die Term hier met die helicopter aankomt, overdenkt hij en heeft binnenpretjes.
'Te veel eten is niet best met dit weer, meneer Volbloed,' zegt een bezorgde kapitein. 'Dit kan zeeziekte versnellen en u gaat zich dan zeer onwel voelen.'
'Ik voel we nu al onwel,' zegt Volbloed. 'Kan ik van hier per gsm mijn vrouw bereiken, kapitein?'
'We zijn te ver van het vasteland, sir, maar ik kan de kustwacht bereiken met de marifoon indien u wenst,'
De boot is nu een speelbal van de woeste zee en kraakt in zijn voegen. Ik hoop dat Pikkel die boot van Bontekoe degelijk heeft laten herstellen na zijn crash op een baarbeker in Blankenberge denkt Volbloed. Zoniet ziet het er slecht uit. Een enorme aanstormende golf richting het motoryacht merkt de lichtmatroos, die nu aan het roer staat, te laat op. De enorme massa water dondert tegen het schip aan, dat slagzij haalt. De onfortuinlijke passagiers verliezen het evenwicht en slaan tegen alles en nog wat aan. De lichtmatroos is door de enorme knal over boord geslingerd, de kapitein wordt met zijn hoofd tegen de tafel gecatapulteerd en ligt op het tapijt, duidelijk buiten bewustzijn. Brigitte die zich aan de zetel vastgeklemd heeft vraagt vertwijfeld: 'Kapitein, waar zijn de zwemvesten en het reddingsvlot?' Maar geen antwoord. Het tapijt kleurt rood, vlak naast het slapende hoofd van de kapitein. Volbloed merkt dit als eerste op en roept: 'zoek de zwemvesten, allemaal!' Een nieuwe reuzegolf teistert de reeds manke boot en de motoren vallen uit. Stuurloos en gehavend wordt de boot van links naar rechts geslingerd terwijl het onweer op zee in volle kracht aanhoudt......

Wordt vervolgd....

Volbloed Episode 63   Geen rust

Hoofdcommissaris Volbloed zit in zijn kamerjas te genieten van een boek van Herman Brusselmans. Zijn gezellin Sabine heeft pompoensoep gemaakt en lamsgebraad, één van Volbloed's favorieten. De kater Frosty ligt heen en weer te draaien op zijn rug, in de zetel naast Volbloed.
Met zijn aperitiefje in de hand wandelt hij sloom naar de keuken. 'Alles is klaar, zoetje.' zegt zijn allerliefste. Hij glundert en antwoordt: 'dan ben ik ook klaar, prinses!'
Beiden wisselen een blik van begrip en zetten zich aan tafel. De commissaris heeft een lang weekend genomen, dat begon op donderdagavond en gaat eindigen de komende dinsdagmorgen.
'Leuk, zo eens kunnen ontspannen, weg van alle zever en kommer van de laatste tijd,' zegt een tevreden man en kijkt zijn vrouw liefdevol aan.
Dan horen beiden het geluid van een sirene. Is er wat gebeurd in de buurt, vraagt Volbloed zich af. Maar het geloei neemt toe en eindigt voor de deur van Volbloed en Sabine. 'Dedju, Dedju, wie is dat?' De huisbel rinkelt en Sabine stapt naar de voordeur. Voor haar staan een man en een vrouw. 'Dag mevrouw,' begint de man. 'Is hoofdcommissaris Volbloed thuis?' vervolgt de vrouw, 'via zijn gsm was hij niet bereikbaar en het is dringend!'
Zijn gsm staat dan eens af om rust te hebben denkt Sabine en dan komen die kiekens hem thuis lastig vallen. 'Hij heeft wel officieel verlof,' repliceert ze. 'Bent u niet commissaris Brigitte Pijpen?' wil ze weten. 'Klopt mevrouw, maar onze chef wordt gevraagd bij premier Term. Ook de chef van de staatsveiligheid, mr Bitskummer hier naast mij zal aanwezig zijn, en het is van levensbelang dat uw echtgenoot daar ook aanwezig is.' Sabine die haar man eindelijk eens voor vier volle dagen voor haar alleen wou, is boos en ontgoocheld en flapt eruit: 'Kan die eerste minister eens niks alleen organiseren, moet mijn Jules bij alles bij zijn?' Kwaad loopt ze van de voordeur weg en laat beiden aan hun lot over.
Volbloed heeft alles op afstand gehoord, heeft zijn kamerjas reeds verwisseld voor zijn mantel en zegt: 'Ok Brigitte en Bitskummer, laten we voortmaken, ik wil maximum twee uren besteden aan wat Term weer te zeggen heeft en dan vertrek ik naar het buitenland zonder adres achter te laten, dan laten ze mij gerust. Die Term hangt mijn kas uit.'
De politiewagen scheurt de straat uit. Weer naar die Wetstraat, denkt Volbloed.....en voor wat nu weer?
'Chef, er is iets ernstig met Bontekoe gebeurd, hij zit nu opgesloten in een Chinese gevangenis. De Chinezen zijn erg boos op België omdat hij geen papieren bijheeft en ook geen Chinees spreekt. Ze willen die Caran Dash niet ontvangen, die zit niet ver van de Chinese grens en wou bemiddelen. De chinezen weten blijkbaar dat Caran Dash een CIA agente is en beschouwen haar en ook Bontekoe als spionnen en terroristen, werd zopas aan Term medegedeeld.'
'Kan die minister Clem niet onderhandelen? Die zit al halfweg richting China in een treinwagon, dat ze die laten doorrijden tot in China!'
'Neenee Chef, Term heeft een ander plan.' zegt Brigitte.
'Een ander misschien maar een beter zeker niet, Brigitte!' Volbloed is echt spinnijdig. 'Waarom geven ze die Chinezen niet een paar miljard euros en die Poetin ook en klaar is kees. Ze spekken wel al die corrupte banken met ons geld, zonder iets terug te krijgen. Waarom dan niet een paar miljard aan de Chinezen en Poetin geven om Bontekoe veilig en wel terug te halen? Banken zijn trouwens gelegaliseerde bandieten, ik heb het al altijd gezegd en het is nu uitgekomen, en politici in het algemeen zijn onbetrouwbaar!' Volbloed kookt nu.
'Waarom rijden wij richting kust in plaats van naar de Wetstraat?' vraagt Volbloed zich nu af....

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 62   Verloren

Geheimagent Pikkel wandelt op en neer in de wagon van de Orient Expres. Buiten is het pikkedonker. In de wagon heeft hij de lichten laten doven om de oude batterijen te sparen. Zijn ogen wennen aan de duisternis en wat hij ziet en hoort verheugt hem weinig. Allerlei wilde dieren lopen rond het treinstel en sommigen maken angstaanjagend lawaai. Iets tussen lachen en brullen. Die beesten lijken met hun kop of horens tegen de wand van de wagon te beuken. Hierdoor danst de trein op zijn vering en de deuken die gemaakt worden zijn tot in de wagon zichtbaar. Veel stemming is er dus niet bij de drie heren binnentreins. Snik, de jonge rechercheur in opleiding rilt van de kou en van de schrik. 'Hier neem een deken, dat doet deugd.' tracht Pikkel hem te troosten. Clem, de minister van ons leger ziet nog altijd groen, vooral zijn aangezicht, hoewel hij tot een oranje partij behoort bedenkt Pikkel, een eigen mopje om er de moed in te houden. Clem zijn maag- en darmstelsel zijn erg ontregeld en één toilet durft Pikkel niet meer gebruiken wegens de ondraaglijke geuren. Gelukkig is er nog een tweede toilet aan het andere einde van de wagon. De proviand die Pikkel uit het gestrande vliegtuig haalde is al opgegeten en nog maar één fles bronwater blijft over. Morgen bij dag zal hij de trein uit moeten om meer eten en drinken uit het legervliegtuig te halen. Dat zint hem niet gezien het gevaar van straling in de omgeving. Een Orient Expres met rijke Amerikanen die op een spoorlijn rijdt vlak naast de kapotte Tjernobyl kerncentrale, wie in godsnaam organiseert zoiets bedenkt Pikkel. Zou dat een stille wraak van Putin zijn, op die stinkend rijke Amerikanen? Pikkel weet het niet.

-----

Hoofdcommissaris Volbloed heeft in zijn bureau een lang gesprek met de sexy commissaris Brigitte Pijpen. Plots denkt hij: die vrouw in mijn droom vannacht die al haar kleren uitdeed, dat was Brigitte potverdorie, en hij loopt rood aan. 'Heeft u last van hoge bloeddruk, chef?' vraagt de jonge vrouw bezorgd. Volbloed brabbelt iets wat Pijpen niet verstaat en praat verder. Ze komen tot het besluit dat een locomotief moet gestuurd worden vanuit een bijgelegen station op die Orient Expres spoorlijn, dit om de onfortuinlijke wagon en zijn tijdelijke bewoners te evacuëren. Wachten op de terugreis van die Orient Expres kan nog weken duren en dat wil Volbloed zijn vriend Pikkel niet aandoen. Volbloed heeft daarvoor reeds onze buitenlandse minister Garel Kucht gebeld en dingen met hem doorgesproken. Kucht ging het nodige doen beloofde hij aan Volbloed. Tevens wachten zij op nieuws van Caran Dash die vertrokken is, samen met de vliegende inspecteur Tom Bonnen, om Bontekoe ergens in Rusland op te pikken. Deze top CIA agente kent vloeiend Russisch en dit kan van pas komen, zeker als men in Rusland ongevraagd en onaangekondigd rondtoert. Zij is permanent in contact met de head office van de CIA in Washington die er ondertussen in geslaagd is de 4x4 die Bontekoe bij zijn ontsnapping gestolen heeft op te sporen via hun satelieten en de gegevens van de gps in die auto die toebehoort aan Putin en waarvan de CIA de kleinste details kent, ook het type gps en zijn codes. De CIA maakt dan wel grove fouten maar blijft soms straffe dingen doen als het erop aankomt mannen als Putin te bespioneren. Volbloed heeft Pikkel telefonisch verwittigd van de nieuwe plannen, om hem gerust te stellen. Pikkel is daar blij mee en tracht wat te slapen om fit te blijven want ze kunnen daar nog dagen zitten en hij heeft de leiding. Die twee andere heren zijn erg van de kook en weinig optimistisch. Pikkel moet er de moed inhouden en hij kan dat als geheimagent.

-----

De onfortiunlijke maar moedige Bontekoe is ondertussen wel gevlucht, maar in de verkeerde richting. Hij is ergens langs een boswegje hoog in de bergen terecht gekomen in China. Hij vond al dat de mensen er anders uitzagen en hun taal duidelijk verschillend was van wat hij de vorige dagen hoorde brabbelen. Twee keer heeft hij in een boerderij diesel gestolen en wat eten om te overleven. Bontekoe ziet er nog altijd erg gekneusd uit en spreekt nog moeilijk. Als iemand hem aanspreekt doet hij of hij stom en doof is, een goeie manier om geen argwaan te wekken. Zijn orientatiegevoel is echter volledig weg na zijn crash met dat vliegtuigje van de Bin Laden Corporation, vliegtuigje dat hij verkeerdelijk instapte en dat met hem vloog in plaats van andersom. Hij rijdt dus volledig de verkeerde richting uit. Daarbij heeft hij in een kwade bui die verdomde gps waar hij niks van begreep uit die jeep gesleurd en onderweg weggegooid. Caran Dash en de CIA zijn dus op zoek naar een gps die ergens in Rusland in de struiken naast een weg ligt. Weer tegenslag voor iedereen! Het leven kan hard zijn en de omstandigheden onvoorspelbaar.

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 61   Gezocht

Hoofdcommissaris Volbloed loopt door een wei vol bloemen. In de verte ziet hij een paar schaarsgeklede jonge vrouwen naderen en hij krijgt zowaar een erectie. Plots merkt hij dat hij geen broek draagt en evenmin een onderbroek. Die sexy vrouwen zijn ondertussen al dichtbij gekomen en Volbloed weet niet waar hij het heeft. Hij probeert zijn zware erectie te bedekken met beide handen maar dat lukt niet zo goed. Eén van die vrouwen doet haar slipje en beha uit, vlak voor hem en grijpt naar zijn stijve penis. De verleiding is te groot om daar aan te weerstaan. Dan schiet hij wakker. Donkerte alom. Naast hem in bed lacht zijn gezellin hem toe. Haar rechterhand rust op zijn gevoelige delen onder de lakens. Hij omhelst haar vol passie. Dan gaat zijn gsm af. 'Waarom staat die op?' vraagt Sabine. 'Ik verwacht elk moment een belangrijk bericht van Term,' zegt hij. 'Werkt die 's nacht ook al?' 'Ik vrees van wel, schat!' Volbloed wipt met zijn gsm en zijn erectie uit bed. 'Hallo.'
'Volbloed, hier Term, man miserie, Putin is Bontekoe kwijt en hij is razend, hij denkt dat onze geheime dienst dat heeft geflikt!'
'Meneer de eerste minister, wat gaan we dan doen?'
'Zorgen dat we Bontekoe vinden, man,' zegt onze premier. 'Vraagt die CIA agente Caran Dash die bevriend is met Bush om uit te zoeken met hun satelieten waar die Bontekoe van ons uithangt, ergens op Russisch grondgebied. Als we hem op tijd traceren kunnen we de gemoederen bij Putin en de zijnen bedaren. Doe het nu, Volbloed, en vraag het hoofd van onze geheime dienst intens mee te werken.'
'Bedoel je die Bitskummer, meneer de minister?' 'Meneer de eerste minister Volbloed, en ja, die bedoel ik!' Klik hoort Volbloed en kijkt zijn gezellin aan met een tedere maar gespannen blik. Dan zegt hij: 'Term denkt dat ik kan toveren. Een voordeel is dat die Dash en die Bitskummer een verhouding hebben, die liggen tien tegen één nu samen in één bed, dus één telefoontje zal volstaan!' en hij lacht zijn tanden bloot. Zijn vriendin zet een teutmondje en werpt een kusje.
Goed dat ik zo een schat van een vrouw heb denkt Volbloed, ze schenkt mij geluk en dat maakt mijn leven mooi. Maar waar zit die Bontekoe?Volbloed belt het nummer van Caran Dash maar geen antwoord. Dan het nummer van Bitskummer die na een tijdje toch opneemt. Met een slaapstem zegt hij 'Hallo.'
'Hier Volbloed. Is Caran Dash daar?' wil Volbloed met volle stem weten. Hij zegt dat zo luid dat de vrouw van Bitskummer naast hem alles hoort. Bitskummer spurt de slaapkamer uit met de gsm in zijn hand en fluistert verontwaardigd: 'Volbloed zijt ge zot geworden, ik lig bij mijn vrouw en gij vraagt of Caran bij mij ligt. Stront aan de knikker ga ik krijgen. Ze heeft waarschijnlijk alles gehoord, dommerik toch, waar staat uw hoofd?' 'Sorry Bitskummer, ik wist niet dat ge getrouwd zijt en uw vrouw bedriegt. Ik zag je aan voor een vrijgezel. Weet Caran dat ge gehuwd zijt?' 'Volbloed, waar moei jij je mee, in godsnaam!'
'To the point dan,' zegt Volbloed en doet de hele uitleg en meldt wat Term van hen verwacht. 'Kan jij dan ten gepaste tijde Caran optrommelen en haar inlichten? vraagt Volbloed met ingehouden stem. 'Ok, Volbloed, doe ik.' Klik.
Volbloed zucht. Wat een konijnenkot is deze wereld toch gaat door zijn hoofd. Hij herinnert zich opnieuw zijn droom en is blij dat zijn gezellin nog wakker is als hij het bed induikelt, van plan om alleen nog aan sex met zijn schat te denken.

Wordt vervolgd...

Volbloed Episode 60  Wachten

Dré Pikkel de geheimagent heeft zijn collega/vriend hoofdcommissaris Volbloed aan de lijn en legt hem de benarde situatie uit.
'Dré jongen wat een ellende zeg. Ik bel met onze premier Term en leg hem de situatie uit.'
Een kwartiertje later belt Volbloed al terug. 'Dré, Term zegt me dat ge daar in die wagon moet blijven tot die Orient Expres van Cook passeert op zijn terugreis. Die zal jullie wagon dan terug aankoppelen, richting België.'
'Maar Volbloed, onze minister van landsverdediging Clem zegde mij zojuist dat hij dringend terug moet voor vergaderingen met de generaals.'
'Er is hier niets te verdedigen zegt Term, Clem kan dus gemist worden.'
'Er is een bijkomend probleem Dré, waar jullie nu staan ligt achter die bossen de kapotte centrale van Tjernobyl!'
'Wat? En die trein rijdt door dit gebied!' roept Pikkel door zijn gsm.
'Kan geen kwaad voor de mensen als ze in de trein blijven en die blijft doorrijden, maar er is nogal wat straling als ge daar zou stoppen en uitstappen en daar blijft rondhangen. Hebt ge die wilde dieren niet gezien, die hebben bijna allemaal zweren en nieuwgeborenen drie ogen, soms twee koppen. Dit alles vertelde Putin nu aan Term. Die geiten die opgevreten worden door die arme wilde dieren is niet erg meldde Putin. Goed voor hun gezondheid zei Putin, vers gezond vlees voor die sukkelaarkes, ze verdienen het zei Putin nog. Putin is begaan met de fauna van zijn land zegt Term, dus geen crisis met Rusland, Term was blij toen hij het mij vertelde!'
Volbloed zwijgt nu even na zijn lange uitleg en wacht op reactie van Pikkel, die echter niet blij is met het gegeven Tjernobyl en het feit dat hij daar nog lang moet blijven zitten.
'Wanneer komt die trein langs?'
'Niet geweten Dré, de treinen in Rusland hebben altijd veel vertraging,een week of twee?'
'Volbloed, wanneer halen we commissaris Bontekoe dan op bij Putin?'
'Tot er nieuwe geiten geleverd worden bij Putin, Dré.'
'Amaai, arme Bontekoe, daar op de farm bij Putin, ergens opgesloten op dat landgoed.'
'Ja jongen, ik weet het, niets aan te doen, ik bel je terug van zodra ik meer nieuws heb, hou je taai Dré.' zegt Volbloed en sluit af.
'En?' vraagt een groene Clem die uit het toilet komt.

Wat noch Volbloed, noch Term, noch Putin weten is dat de goedopgesloten Bontekoe vorige nacht op het landgoed van Putin ontsnapt is, een stevige 4x4 met GPS en landkaarten gepikt heeft en nu al ver weg is. Bontekoe is goed hersteld van zijn hachelijk avontuur en weet wat hij moet doen. Putin zal niet blij zijn.
Onze premier Term zit binnenkort dus weer met een crisisje erbij. Maar de mens is dat ondertussen gewoon....

Wordt vervolgd

Volbloed  Episode 59  Tragedie.

Als geheimagent Pikkel zich omdraait ziet hij een horde wolven naderbij sluipen. Bliksemsnel haalt hij zijn cold boven en vuurt in de richting van de dieren. Eén wolf valt dodelijk neer. De anderen kiezen het hazepad en verdwijnen in de verte tussen het loof van de bossen. In hun zog volgen enkele leeuwen en een paar tijgers.
'Naar de wagon,' roept Pikkel en kijkt rond waar Snik uithangt. Die is nergens te bespeuren. 'Waar is die snotneus naartoe?' fluistert Pikkel en kijkt gespannen naar een bevende minister van landsverdediging. 'Ik loop naar het vliegtuig om uit te zoeken waar de anderen zijn, jij blijft hier,' roept Dré tegen de minister en klapt de treindeur achter Clem zijn rug dicht. In zijn loopje naar het vliegtuig merkt hij in de verte een leeuw op die een groot pak meesleurt. De opkomende mist belet Pikkel echter het zicht. Het pak in de muil van het roofdier kan hij niet identificeren. Is het een mens? Aan de andere zijde van het vliegtuig achter enkele struiken ziet hij in het zand rode vlekken, vers bloed, en twee flessen bier naast een knapzak. Hij slikt en weet dat het ernstig is. In het vliegtuig verzamelt hij snel wat proviand, flessen water en munitie. Alles gooit hij in een grote reiszak die in de cockpit ligt. Hij loopt doorheen het vliegtuig. Geen piloten te bespeuren. Hij snelt het vliegtuig uit, richting de treinwagon, zich bewust van het gevaar. Dan merkt hij enkele tijgers op die behoedzaam het vliegtuig naderen. Pikkel kan afstanden inschatten als geen ander, een gave die hij tijdens zijn opleiding als geheimagent nog bijschaafde. Die training van toen komt hem nu van pas. De roofdieren blijven op een redelijke afstand dus geen kogels verspillen, tenzij het levensbedreigend gevaar betekent, is hem geleerd. Dan ziet hij Clem die uit de wagon klautert en in zijn richting strompelt. Verdomme mompelt hij, met die bange kiekens hebt ge altijd last. Hij roept naar Clem: 'Terug in die wagon Clem, nu!' Dan ziet hij voor hem een stuk stof liggen, een mouw of zoiets, blauw met gouden strepen en vol bloed. Shit mompelt hij. Bij de wagon gekomen merkt hij doorheen een raampje dat Snik daar zit. Oef gaat over zijn lippen. 'Zijn die piloten meegesleurd door roofdieren?' overpeinst hij en kijkt naar zijn horloge. Het wordt al donker. Hoe krijg ik die geiten terug in dat vliegtuig?' bedenkt hij. 'En waar zijn die allemaal naar toe?'. Man toch, wat een miserie, mompelt hij. In de wagon vraagt Pikkel aan een bevende Snik: 'Waar is Clem?' 'Op het toilet.' antwoordt de jonge rechercheur in opleiding.
Pikkel klopt op de deur van het kleine kamertje en vraagt: 'Meneer Clem, alles in orde?' 'Neen, ik ben ziek, overgeven en misselijk.' hoort hij Clem klagen, met een klein stemmetje.
Pikkel kan het niet laten rapport uit te brengen van de penibele situatie.
'Bijna alle geiten zijn weggevlucht vanwege die wilde dieren, Clem, we hebben geen pasmunt meer voor Putin!'
'Weet u als minister een oplossing hiervoor? En hoe denkt u hier weg te geraken, zonder piloten?'
'Bel naar hoofdcommissaris Volbloed, Pikkel, en laat een ander vliegtuig komen met nieuwe geiten voor Putin!' antwoordt Clem tussen twee braakpartijen.
Dré Pikkel denkt er het zijne van, neem zijn GSM en tikt het nummer van zijn vriend Volbloed in. Die brave ziel zal het weer moeten oplossen bedenkt hij.
'Met Volbloed,' klinkt het. Pikkel is blij zijn vriend te horen.

Wordt vervolgd....

Episode 58   Crisis.

Eindelijk kwam ook Clem, onze legerminister, het vliegtuig uit. Hij had zich de reis met de C130 anders voorgesteld. De geheime dienst werd een legervliegtuig aangeboden, nadat onze premier bij Clem daarop had aangedrongen. Onze premier Term was miraculeus snel hersteld na zijn ongeval met zijn luchter. Alleen nog een lelijke kwetsuur op het voorhoofd van de premier was merkbaar. Een goede ziener herkende onmiddellijk de vorm van de onderkant van een kroonluchter in het voorhoofd van de eerste minister. Clem kon niet tegen vliegen en was niet gewend zo avontuurlijk de lucht in te gaan; Clem kwam zelden van de grond omdat zijn vrouw daar niet van hield (ge zult als vent maar pech hebben met een libidoloze vrouw te huwen! Dat hebt ge natuurlijk met die katholieke huwelijken zonder sex vooraf!).*** Vandaar dat hij de hele tijd op de pot zat in het vliegtuig, hij had geen ervaring betreffende van-de-grond-komen en kotsen was zijn deel want er was veel turbulentie!
Nu Clem terug op vaste bodem loopt ontgroent zijn kop en durft Pikkel vragen: 'Hoe komt het dat Term zo snel genezen is?'
'Allemaal door die bankcrisis! Term heeft al zijn geld in aandelen van Fortis en Dexia gestoken. Toen men hem vertelde dat hij in actie moest komen om zijn geld te redden, was hij klaarwakker. Ik kan mij niet van de gedachte ontdoen dat Term wat comedie speelde met dat luchter-accident om zo de aandacht af te leiden van het feit dat hij al vijftien maanden politiek ter plaatse trappelde.' zegt Clem.
'Waar is hij nu? wil Pikkel weten. 'Zijn Fortis-aandelen aan 't verkopen aan den ouwen dikke van de CVP. In ruil hiervoor mag Jean-Luc voorzitter worden van Dexia. Weer zo een combine zeker? Vertel dat allemaal niet door, hé Dré! Als dat aan de oren komt van het slimme deel van de bevolking is het oorlog!'
'Maar dan zit u toch goed, als minister van ons leger!' wil Pikkel zeggen maar hij zwijgt en bazelt: 'Nee Clem, natuurlijk niet, ik kan een paar geheimen bewaren. Daarbij, het slimme deel van onze bevolking is zo miniscuul klein dat ge geen risico loopt.'

Ondertussen is aan de andere kant van de C130 zich een drama aan het voltrekken. Een dertigtal geiten is al meegesleurd, het bos in, door leeuwen, tijgers, wolven en andere schone zoogdieren. 't Is te hopen dat Putin zijn beloofde Vlaamse geitjes niet gaat tellen bij levering. De beurscrisis, de bankcrisis, de economische crisis en de staatscrisis zullen peulschillen zijn in vergelijking met Putin bedriegen door hem minder geiten te leveren dan beloofd. Onze Belgische geheime ruilhandel omwille van commissaris Bontekoe draait op een catastrofe uit......ook al omdat ondertussen nog eens vijftig geiten opgeslokt worden, deze keer door een hele berenfamilie die op reis was door de Russiche pampas en toevallig passeerde. Dat Clem en Pikkel deze uitroeiing van hun stapel niet opmerken is begrijpelijk, ze zijn met mekaar in gesprek. Maar waar zitten die Marcel en zijn baas, colonel vliegenier Captain? Die zijn ondertussen toch ook niet door die wilde dieren meegesleurd en opgepeuzeld......? Het ziet er nog slechter uit dan we eerst dachten....

Episode 57  C130

De gezagvoerder kijkt de co-piloot aan en zegt: 'Dit is nieuw voor ons, hebben we alleen op de simulator geoefend! Nu gaan we het echt moeten doen, Marcel!' Marcel knikt en trekt zich nog wat vaster. De indrukwekkende C130 hangt boven de treinwagon van Wagon Lits Cook, om het terrein te verkennen. 'Mooie wagon,' merkt Marcel op terwijl de captain opnieuw aanvliegt, dit keer om te landen. 'Laten we hopen dat de wielen het houden,' zucht de gezagvoerder. Achter hen zit Dré Pikkel, de geheimagent, die zich heeft vastgesnoerd en het gesprek van de twee piloten aanhoort. Met gemengde gevoelens ziet Dré de vervaarlijke machine dalen richting de treinwagon waarin Snik zit. Snik, in opleiding bij de recherche van Volbloed, ziet het licht rond hem weer verdwijnen. Zodadelijk zal er een bombardement losbarsten, door Russische Migs of zoiets, denkt hij. Snik Goet is danig in de war en zwaar overspannen vanwege zijn laatste weken in die Orient Expres, richting Siberië, met vier Russen op zijn hielen. 'Daar gaan we' zegt de captain in volle concentratie en met verbeten blik. 'Zijn de geiten vastgesjord?' 'Yes, captain.' Achterin het vliegtuig is het een gebleir van jewelste. De C130 raakt de eerste zoden. Een zware klap. De wielen huppelen over het hobbelige landschap en slikken de bulten in het weiland als veelvraten. Het grote vrachtvliegtuig is geland en staat nu stil vlak naast de wagon van Snik. Die zit weggedoken in zijn coupé, verstijfd van schrik. Nu de stilte terugkeert in het landschap, licht hij zijn hoofd en durft door zijn raampje kijken. Hij ziet achteraan aan het vliegtuig twee mannen op de landingsstrook lopen, richting zijn wagon. De nacht gaat plots over in de ochtend en hij herkent geheimagent Pikkel, die hij ooit zag in de burelen van commissaris Volbloed.
Snik durft nu eindelijk een treindeur openen. Als Pikkel dichterbij komt zegt hij tegen de wenende Snik: 'Jongen, uw baas heeft samen met mij dingen geregeld. Ge zijt veilig.' Als ze Snik wat te eten gegeven hebben, vertelt Dré Pikkel het ware verhaal. 'Snik, gij hebt als lokvogel moeten dienen. We wilden weten in hoeverre Putin de deal tussen hem en Term serieus nam. Vandaar dat we de trage weg kozen, via de trein en jij werd uitgestuurd. Door het feit dat Putin vier waakhonden de trein opstuurde om jou te schaduwen wisten we dat hij het meende. Op zijn Russisch hé, jongen!' Toen jij je baas echter nieuws liet via de telefoon en meldde dat je in paniek was, hebben we je verdere reis vroegtijdig afgeblazen en aldus aan Wagon Lits Cook gevraagd jouw wagon 's nachts af te koppelen en op een zijspoor te plaatsen. Vanop het dak hebben de Russische spionnen dan op onze vraag en met goedkeuring van Putin slaapgas ingespoten in je coupé, zodat alle andere passagiers konden verplaatst worden naar de andere wagons, zonder dat jij iets opmerkte van het rangeren en het geroezemoes. Aan de andere passagiers werd verteld dat iedereen moest verhuizen wegens een ernstig mechanisch defect aan deze wagon. In ons vliegtuig zitten 300 geiten, als uitwisseling voor Commissaris Bontekoe. We vliegen nu incognito door naar de farm van Putin en wisselen de geiten uit voor commissaris Bontekoe. De commissaris is reeds bij Putin himself, hij werd er deze morgen vanuit Siberië heengebracht.' 'Alles verloopt dus volgens plan, Snik. We gaan de beesten nu luchten en laten ze wat eten op de grasvelden hier en dan vertrekken we in de namiddag richting de boerderij van Putin.'
'Blij toch?' vraagt Pikkel nog, maar de jonge rechercheur is danig vermoeid, krijgt nu de weerslag en dommelt in. Wat Snik dus niet meer heeft kunnen melden aan Pikkel is dat daar veel wilde dieren rondlopen die nu even op de vlucht zijn vanwege het kabaal van de landing. Maar die beesten zijn er nog. Vanuit de bossen verderop likken ze hun lippen als ze die heerlijke geitjes uit het vliegtuig zien huppelen, in massa.

Wordt vervolgd...

56. Ontkoppeld
Jules Naemelucs
Snik Goet, de jonge rechercheur in opleiding schrok wakker. Voor hij goed en wel rechtzat in zijn treinbed voelde hij nattigheid. Dit kwam niet door bedwateren. Neen, hij had het idee dat de trein stilstond en de gehele omgeving was geluidloos. Zijn indruk werd bevestigd toen hij naar het raampje stapte in zijn blootje. Snik sliep altijd in zijn blootje. Daarbuiten zag hij zo goed als niks want het was pikkedonker en de maan was duidelijk niet van de partij. Een vreemde stilte was alles wat hem overviel. Snik blokkeerde de laatste dagen van de treinreis altijd zijn deur naar de loopgang omdat hij bijzonder ongerust was dat hij slapend zou worden vermoord door die vier Russen die hem tijdens de dag altijd volgden. Nu besefte hij ook dat het licht in zijn coupé niet werkte. Als rechercheur in opleiding en oud-scout had hij steeds een pillamp bij zich, en die kwam van pas! Stilletjes duwde hij de deurkruk naar beneden, maar bewegen deed de deur niet. Hij zat opgesloten! Zijn ogen wenden aan de duisternis en nu zag hij vage schimmen van dieren die rond de trein slopen. Zover hij kon turen bemerkte hij alleen natuur, bomen, struiken en weiland. Geen huis of iets dat erop trok was te bespeuren.
Lichte angst overviel hem. Wat was er aan de hand? Dan hoorde hij gelach en keek op. Het lachen kwam van buiten maar mensen zag hij nergens. Dieren huppelden op en neer, heen en terug, als nerveuze treinwachters. 'Bewaken ze mij of wachten ze op mij?' fluisterde Snik tegen zichzelve. Met kloppend hart kleedde hij zich snel aan. Hij moest weten waar iedereen was. Met zijn schouder drukte hij tegen de deur van zijn couchette. Eerst zacht en dan met rukken. Er kwam beweging in en hij bleef tegen de deur drummen tot ze uit de hengsels sloeg. Met een slag vloog hij de gang in, met zijn hoofd tegen het raam. Even donker en onheilspellend was het beeld op zijn netvliezen. Zijn flauw lichtbundeltje bescheen gras, verderop zag hij struiken en bossen, iets anders was er blijkbaar niet. Waarom staat die trein hier stil? Geen perron of station te zien, wel een paar zijsporen! Een siddering loopt door zijn lijf. Niemand te zien, geen levende ziel in die trein? Mijn wagon gerangeerd op een zijspoor? Waarom in godsnaam?
'Hallo' roept hij met beverige stem. 'Hallo, anybody here?' Stilte is het enige antwoord. Snik hoort zijn hart kloppen en loopt rond in de gang als een kip zonder kop. Hij weet dat het personeel in het eerste treinstel gehuisvest is en wil weten wat die trein overkomen is. Hij wil door de sluisdeur op het einde naar de volgende gekoppelde wagon, maar die is er niet! Al wat hij ziet is een deur die uitgeeft op de pampas, met weer die rare dieren. Zijn het honden? Of everzwijnen? Te donker buiten om zeker te zijn.
Bliksemsnel loopt Snik de wagon af in de andere richting, waar de restauratiewagon aangekoppeld zit. Zijn lichtbundeltje wipt op en neer bij het lopen. Als hij op het einde is slaat zijn hart over. Doorheen het raampje van de sluisdeur ziet hij weer geen andere wagon maar de vrije natuur. Is hij moederziel alleen in deze achtergebleven wagon? Snik denkt: hoe kan mijn wagon ontkoppeld zijn terwijl de restauratiewagon die erachter hing er niet meer is. Droom ik? denkt hij. Hij doorzoekt instinktmatig alle coupés. Alles ligt er overhoop maar geen kledij of andere spullen van de medepassagiers te ontdekken. Ook die vier Amerikanen waar hij al eens een babbeltje mee deed zijn van de aardbol verdwenen . Ben ik in een paralelle wereld terechtgekomen? Zijn er extra-terrestere bezoekers geweest terwijl ik sliep? Hebben ze mij over het hoofd gezien? Of was ik te jong voor hen? Ik ben zeker de jongste van heel die treinbevolking bedenkt hij, al die ouwe rijkerds op die Orient Expres! Ik moet bellen en hulp vragen, maar hoe? Naar buiten durft hij niet wegens de duisternis en al die rare dieren die hij vaag ontwaart.
Snik is gaan liggen, zijn knieën knikken en zijn hart bonst. Hij is ten einde raad. Zijn hersens werken op volle toeren maar een oplossing ziet hij niet. Te veel vragen naar antwoorden spoken door zijn brein en bang is hij; angst die binnensluipt in zijn grijze cellen blokkeert zijn denkvermogen. Muisstil is het, behalve af en toe het gelach dat van buiten lijkt te komen? Zou ik een deur naar buiten openen om rond te kijken? Hij aarzelt want die rare dieren lopen rondom zijn trein, in alle richtingen en het lijkt alsof zij lachen. Ze hebben mij op een zijspoor geplaatst bedenkt hij nu, en deze wagon afgezonderd. Maar waarom in hemelsnaam? Waarom heb ik dat niet gemerkt, ik een onvaste slaper? Heeft iemand mij gisteravond iets te drinken gegeven met een slaapmiddel? Iets in mijn eten? Hij overloopt zijn voorbije avond, dit deed ik,... en dit... en die sprak me aan... en dat gebeurde er..., maar de bevende Snik vindt geen antwoorden op zijn vragen.
Dan hoort hij een vaag geronk. Het ronken lijkt op het lawaai dat landbouwtractoren maken. Vroeger, bij zijn ouders thuis hoorde hij die landbouwmachines wel eens, vooral 's nachts als hij wilde slapen en tijdens zijn examentijd, rotdingen waren het. Het tractorengeluid verandert snel in donderend geraas. Alle dieren rond de trein stormen plots weg. De grasvelden naast de spoorbaan zijn nu leeg en tesamen met een oorverdovend lawaai wordt plots de ganse trein en de omgeving verlicht. Snik kan zijn oren en ogen niet geloven. Het donderend geraas neemt toe en vanuit zijn treincoupé ziet Snik uitgestrekte velden rond de spoorbaan, die vanuit de hemel fel verlicht worden.
Hij denkt dat hij droomt....

Wordt vervolgd....

40.  Ontcijfering nabij?
'De lelies liggen er verwaterd bij. De kikvors kwaakt in het ongewisse. Fonteinen zijn verboden. De sloot is bevuild en de inktvis spuit.'
De vrouw van de premier heeft ondertussen de geheime boodschap van de president van de USA al tien keer gelezen. Ondanks al de geheime codeboeken van haar man kan ze er noch kop noch staart aan krijgen.
'Wat kan dat toch betekenen?' vraagt ze aan haar ingehuurde detective in zijn minibusje vol afluisterapparatuur.
'Zonder de ontcijfering gaan de Russen of de Iranezen voor zo een Gezelle-versje niks betalen, weet u!' zegt de privé-rechercheur duidelijk ontgoocheld.
'De lelies liggen er verwaterd bij?': 'Dat wil waarschijnlijk zeggen dat ons huwelijk maar slappe thee is.'
'De kikvors kwaakt in het ongewisse.': 'Dat is mijn man in zijn bed, denk ik!'
'Fonteinen zijn verboden.': 'Hij mag mij niet meer aanraken!' zegt de vrouw en trekt een vieze snoet.
'De sloot is bevuild en de inktvis spuit.': 'Hij doet aan zelfbevrediging sindsdien, nu weet ik het!' kraait zij.
De ega van de premier roept dit alles nogal luid in de afluister-minibus.
'Maar mevrouw toch, dit is een telegram van de nummer 1 van Amerika, die gaat zich toch niet bezighouden met uw privé sexleven of wat er blijkbaar nog van overblijft!' weerlegt de detective op een directe wijze.
'Och, wat een geluk dat ik me dan vergis.' zegt de vrouw.
'Verder zoeken, mevrouw,' maant de detective aan.
'Zo een telegram heeft maar waarde voor de vijand als hij vers is, en verstaanbaar!'
De man in het minibusje weet dat perfect want hij heeft al veel 'zaakjes' gedaan.
---
'Clem, hebt gij zojuist mijn vrouw niet horen roepen?' vraagt Term verbaasd.
'Krijgt ge al achtervolgingswaanzin, Term?' antwoordt onze minister van landsverdediging.
'Ik hoorde iets, Clem, en ik wil geen Belgische Watergate-toestanden, man!' fluistert Term en begint de kamer af te lopen op zoek naar verborgen micro's en dergelijke. Onze eerste minister had dus gelijk. Zijn vrouw had veel te hard geroepen in die minivan en door radiogolfterugkaatsingsresonantiefrequentieproblematiek kon hij zijn eigen afluisterende vrouw horen roepen in zijn bureel!
'Potverdorie, potverdorie.' wordt er gekrijst in de koptelefoon van de detective.
Die trekt de potten van zijn hoofd en gilt van de pijn aan zijn trommelvliezen.
'Ontdekt.' zegt hij moedeloos.
'Deju, deju,' springt de vrouw van onze premier bij.
'Deju, deju, we worden hier afgeluisterd!' gilt ook de premier.
'Wie kan dat zijn, Clem?'
'Somers?'
'Neen, De Winter denk ik, hebt ge hem in 't oog gehouden toen hij hier was, Clem?'
'Ben ik hier voor alles verantwoordelijk?' wil Clem weten. 'Kunt ge zelf ook eens opletten?'
'Ik ben wel de eerste minister, ik delegeer en geef bevelen!' merkt de premier op, heel gepast trouwens.
'Ge zijt hier niet in 't leger, Term!' zegt Clem, ook gepast.
'Roep onze uiterst-geheim-agent Pikkel op, Clem, die moet dit zaakje uitpluizen!'
En weg is de bleke man die liever minister-president had gebleven van het miezerige staatje Vlaanderen dan premier van onze Koning zijn Rijk, maar dat is een ander verhaal.

41.  Nieuwe medewerker
'Uw naam is dus Goet met een t, nietwaar?' zegt de nieuwe hoofdcommissaris Volbloed. 'En uw voornaam is Niks?' 'Niks Goet dus!' 'Neen, Snik, meneer,' zegt de bedeesde jongeman. U bent dus Goet Snik? vraagt Volbloed verwonderd om wat hij zojuist zichzelf luidop hoorde zeggen. Tom Bonnen die erbij zit holt naar buiten alvorens in een lachbui uit te barsten. Ook de privé secretaresse van Volbloed, Machteld, zit aan de zijde van Volbloed. Hij heeft dat meisje zopas bevorderd en dat ruikt naar corruptie, maar Volbloed dacht: het is nu of nooit, De Wael zit zelf in moeilijkheden, dus ik, kleine garnaal, slip wel door het kattegat. Machteld, een pracht van een secretaresse, die zelfs de gedachten van haar baas kan lezen, vindt dat een rare gedachtenuitdrukking van Volbloed maar zegt niets, behalve: 'Vanwaar dat kattegat, meneer Volbloed?'
'Dat is het begin van een gedichtje dat ik ooit lang geleden op school moest van buiten leren, meisje. Dat ging zo: er zwom een garnaal door het Kattegat, hij was op weg naar Zweden,...etc.
Ik denk dat dat een zee-engte is ergens in het noorden zegt de nieuwe grote chef van de recherche. De vorige ligt immers nog steeds geradbraakt ergens in Siberië op de ziekenboeg van een Russische zwaar bewaakte kazerne. Bij het horen van de naam van de nieuwe medewerker doet Machteld alsof ze een verschrikkelijke hoestbui krijgt en haalt er een hoop zakdoeken bij die ze volsnottert. Ook Caran Dash die in de lederen coach zit (Volbloed heeft nu het bureel van Bontekoe ingenomen) moet plots heel dringend naar het toilet. 'U bent dus in opleiding, meneer Goet Snik, onder de bevoegdheid van Commissaris Brigitte Pijpen zegt hij met uitgestreken gelaat. Volbloed kan immers heel serieus zijn. 'Uw ouders hebben wel in functie van uw familienaam een niet zo geschikte voornaam gekozen, vind ik, Snik,' voegt Volbloed er beleefd aan toe.
'Al contact met Putin gehad, Volbloed?' vraagt Dré Pikkel die plots binnentreedt.
'Ja maar ik verstond hem niet, Dré, die spreekt slecht Engels, man.' Ik ga Caran Dash laten terugbellen, die spreekt als CIA superagente perfect Russisch.
'Kan de Karel van buitenlandse relaties dat niet doen?'
'Die zit weer in de Congo op Kabila zijn zenuwen te werken, een full-time job, die heeft dus geen tijd voor bagatellen.'
'Iemand moet nu alle regeringsgebouwen onderzoeken op aanwezige micro's.' gaat Pikkel verder.
'Een inventaris maken?' wil Volbloed weten.
'Neeneen, op afluisterapparatuur!'
Volbloed, een voorzichtig en redelijk bekwaam man begint onmiddelijk heel stil te spreken.
'Ik versta je niet!' roept Dré die wat hardhorig is.
'Shuu...ut,' doet Volbloed teken.
Pikkel begrijpt het nu en begint alles op te schrijven en door te geven aan Volbloed.
'Oeioeioei,' zegt de nieuwe hoofdcommissaris als hij leest wat Dré hem voorlegt.
'Waarom gaat ge naar Rusland en gaat de Clem mee?'
'Om de geheime code van die Amerikaanse boodschap aan onze premier te ontcijferen.'
'Die Russen lossen dat gedichtje van Bush in drie minuten op Volbloed, en tegelijkertijd probeer ik te weten te komen hoe en waar Bontekoe verblijft.
'Doe daar niet te veel moeite voor Dré, laat Bontekoe de tijd om op zijn positieven te komen.'
En zo zie je maar dat zelfs een goed mens als Volbloed wel eens te veel aan zichzelf denkt en aan zijn huidige gunstige positie, zonder Bontekoe. Het zit hem in de oergenen, niet?

42.  Vergadering 
Commissaris Volbloed roept zijn medewerkers bijeen en vergadert. 'Vliegende brigade-inspecteur Tom Bonnen, waar staan wij nu?' 'We staan met zijn allen in uw nieuw bureau, chef!' zegt de inspecteur beleefd. 'Tom, ik bedoel met de zaken, jongen.'
'Ik som ze even op':
- onze hoofdcommissaris Bontekoe, die in Rusland gevangen zit. Enige vooruitgang?
- de boodschap van Bush aan onze premier, is die al ontcijferd?
- waarvan zou onze Bontekoe verdacht worden?
- wat doet die Bush-bodyguard Caran Dash in godsnaam in België?
- madame Propre, de poetsvrouw van Bontekoe, is dat wel een poetsvrouw?
- die De Term is dat wel onze eerste minister?
- die Le Clem is dat wel een echte minister?
- die afluistering in de kantoren van de Wetstraat, wie zit daarachter?
- wie heeft onlangs mijn twijfelaar uit mijn bureel gestolen?
- enzoverder...
'Er is nog veel zoekwerk dat moet opgelost worden.' zucht Volbloed. 'Dré Pikkel gaat nu naar Rusland op verkenning, die gaan we dus een tijdje missen.' 'Brigitte, de beste undercoveragente die we ooit hadden, is nu tot commissaris benoemd.' 'Onze nieuwe medewerker Snik Goet wordt nu undercover.'
'Tot zover de algemene inlichtingen.' zegt Machteld, de privé-secretaresse van de grote chef. Plots treedt de kroonprins binnen langs de achterdeur. Hij doet dit met een zekere koninklijkheid, eigen aan een prins. 'Haha, hihi, hoho, nu geb ik die Term en die Clem toch liggen gad, meneer de commissaris!' zegt Filip tegen het ganse gezelschap. 'Ik had mij verkleed in Filip De Winter en ze zijn erin gedoken!' 'Erin gelopen bedoelt u waarschijnlijk,' fluistert Volbloed de prins toe. Omdat hij niet weet hoe een prins aan te spreken, vervolgt hij met 'Sire, hoogedelgeboren jonkman, eminentieve monseigneur, heer prins, roi future.' en hoopt dat er toch een paar titels kloppen. 'Ik gha dat blijve maken, die twee wat koeieneren met mijn vermomming' 'Blijven doen.' fluistert nu Brigitte Pijpen, de commissaris. De prins hoorde dit en vervolgt: 'Ik blijf het zeker blijven doen, mevrouw, ik ben al aan mijn vijfde kleine en werk dagelijks aan een zesde. Mijn Mathilde doet trouwens vlijtig mee!' 'Ik zit op de wip, op weg naar de zesde kleine, en waarschijnlijk ook op weg naar koningboezem!' 'Koningschap, bedoelt u waarschijnlijk,' mengt Tom zich nu. 'Niks daarvan, meneer Tom, de koning komt niet op het schab in dit land. Ik ben er klaar voor, om de nieuwe vrieskou te worden!' 'U bedoelt waarschijnlijk Vorst, toekomstige sire,' zegt Brigitte, die het spijtig vindt dat zij niet die Mathilde is. Ze heeft immers altijd al van niet te slimme rijkelijke stijve harken gehouden. Ze weet dat ze die aankan met haar sexy lachje en bijpasssend lijf. Maar Mathilde was haar voor!

43. Plagerijen
Dré Pikkel neemt het woord. 'Alvorens te vertrekken naar Moscou, beste vrienden, kan ik al melden dat het fameuze bericht in dichtvorm van Bush aan Term niet van Bush kwam en niet gericht was aan Term! Een mogelijke nieuwe crisis was er dus geen, zoals meestal in die Wetstraat.' 'Ik was deze morgen op audientie bij Albert en die vertelde mij, confidentieel, dat zijn zoon verliefd is op Caran Dash en dat hij dat mooi gedichtje voor haar geschreven had! Filip heeft het stiekem op het bureel van Caran gelegd. Iemand anders evenwel heeft dat berichtje gevonden, het in een briefomslag gestoken en erop geschreven: van Bush aan Term! Die grapjas zoeken we nu. Als we hem of haar vinden gaat hij of zij mee naar Siberië als uitwisseling aan Putin, in ruil voor onze Bontekoe! Term is al op de hoogte en is heel boos.' 'Hebt ge Albert verteld wat zijn Filip heeft uitgespookt bij Term en Clem door zich in Filip De Winter te verkleden?' wil Volbloed weten. 'Neen, natuurlijk niet, ik hoop dat hij zo'n geintjes blijft uithalen, dan wordt hij nog ooit een olijke koning.' 'Zoals die andere prins die bij de geboorte van zijn kind, voor de voltalige pers een hele meter uit zijn broek haalt!' lacht Pikkel. 'Heeft die er één van een volle meter lang?' wil Brigitte onmiddellijk weten; in die dingen is de sexy commissaris immers erg geïnteresseerd. 'Neen Brigitte, op de vraag of hij al een meter had voor zijne pasgeboren kleine, haalde hij een stokmeter uit zijn broek.' 'Het was wel een lintworm, pardon lintmeter!' verbetert Machteld haar wat verstrooide baas.  Plots horen ze getik in de kamer. 'Waar komt dat vandaan?' vraagt Volbloed zich luidop af. 'Van aan het venster, iemand tikt op het raam, commissaris,' licht Machteld toe. 'Maar we zitten hier op de zevende verdieping! Hoe kan er iemand langs buiten op het raam tikken?' 'Verdorie, het lijkt Bart De Breier te zijn, of De Nayer, of De Stikker, hoe heet die in godsnaam?!' 'De Cactus heb ik ergens opgevangen, chef,' zegt Tom. 'Neenee, Bart De Wever is het!' verbetert Volbloed. 'Wat doet die daar buiten in het ijle?' 'Roep de brandweer op, Tom.' beveelt Volbloed. Buiten hangt inderdaad de dikke Bart, aan de buitenzijde van het vensterraam nogwel, met een wat benepen uitdrukking op zijn gezicht. Volbloed wil het raam openen maar merkt nu dat dit niet open kan wegens moderne airconditioning in het lokaal van Bontekoe! 'Waarom had die Bontekoe airco en zaten wij in de zomer te zweten?' vragen de anderen zich af. 'Hey, ik hang hier wel hé, mannen!' horen ze de buitenhangende De Wever gillen. Inderdaad, 'de Cactus in de broek van Term', ook Bart genaamd, hangt aan een koord, ziet ons gezelschap nu ook. Een nogal dunne koord, vindt Volbloed, die Bart aanmaant om weinig te bewegen en vooral een schietgebedje te doen. Volbloed is immers een gelovig man.
'Snik, ga naar het dak van dit gebouw en gooi een tweede stevige koord in de richting van deze paniekerende zwaarlijvige medemens,' en hij wijst naar Cactus Bart die ondertussen al in zijn broek gedaan heeft, hoe zoudt ge zelf zijn, in zijn penibele situatie en als ge dringend naar de koer moet?

44.  Aan een dun koordje hangen, zeven hoog.
Op de grond onder de gedaante die zeven hoog hangt, aan een dunne koord, hebben brandweerlui de trampoline die ze er eerst geplaatst hadden, in geval de koord zou breken, weer weggenomen. Het is immers een spiksplinter- nieuwe springmatras, geleend van Filip, en er zijn al enkele vieze geelbruine vettige dingen opgespat, komende van daarboven. Die papperige vlekken geven daarbij een kwalijke geur af. Een vrijwilliger onder de spuitgasten had zich aangeboden bij zijn commandant, en kreeg zelf tijdens het verwijderen van de trampoline, een aantal geuten van het bruine lopende goedje op zijn neus, zijn haar en in zijn nek. De man werd bewusteloos afgevoerd naar het café aan de overkant van de straat. Daar liepen bij zijn binnenbrengen wel alle stamgasten naar buiten. Het café is nu leeg, behalve de stinkende brandweerman. De ganse straat werd zelfs even afgesloten, fase één van het rampenplan, omdat men dacht aan een zware gaslek maar dat was voorbarig. Ondertussen was een gespecialiseerd bedrijf ter plaatse en werd de ongelukkige en stinkende brandweerman bespoten met een raar product tegen pest, cholera en buikloop. 'De gezondheid van onze bevolking gaat voor alles! had Term, de premier, verklaard op radio en TV. Hij was wel niet ter plaatse gekomen, zijn dokter had hem dat afgeraden wegens het infectiegevaar. Zijn persoonlijke arts dacht immers dat Term binnenkort de staatshervormingsgesprekken moest inleiden en dus gezond moest blijven. Die dokter weet echter weinig van 's lands politiek. Ondertussen doen de deelregeringen het werk en heeft Term dus een tamelijk rustig leven wat goed is voor zijn gezondheid, denkt ook zijn dokter. Snik, de helper van Volbloed in zojuist op het dak geklommen met een sterk touw en gooit het naar beneden zoals de grote baas hem bevool?, beviel,, beveelde?, beval,?! Het touw valt op het aangezicht en rond de nek van de ongelukkige De Wever, die er nu uitziet als een opgeknoopte arabier. En het zou hem niet bevallen, moest hij zichzelf nu kunnen aanschouwen. Het gewicht van dat zware touw weegt wel mee en door en het dunne koordje waarmee Bart blijft hangen rond de zevende verdieping, voor het raam van Volbloed, lijkt wel snel te rekken want ze zien onderaan het raam nog enkel het haar en met moeite de ogen van Bart. Snik, heel fier op zijn eerste heldendaad als politieassistent, komt glunderend binnengelopen in het kantoor van Volbloed. 'Dat touw pakken en klimmen.' doet Volbloed teken aan de zwevende De Wever. Nu merkt Volbloed dat het touw twee einden heeft! 'Snik, hebt ge die koord goed vastgemaakt op het dak?' 'Neen baas, die instructies had u me niet gegeven.' 'U zei me: naar het dak gaan en een zwaar touw naar beneden werpen op die man daar, en hij wijst naar De Wever die blijft zakken door overgewicht en nu niet meer zichtbaar is vanuit het raam van Volbloed. 'Bevel is bevel heb ik geleerd in het leger, meneer de Commissaris!' 'Snik, we zijn hier bij de federale politie, hier hebben we mensen met verstand en initiatief nodig, we zijn hier niet bij het leger!' ratelt Volbloed erg boos. 'Naar beneden, allen, de verdieping hieronder. Daar gaat het venster open en kunnen we hem redden!' roept Tom Bonnen. Toen ze dat fameuze raam openden en Tom een sigaretje opstak, wegens stress, kwam een geweldige indringende gasgeur op hen af, de wind stond slecht... 'Hoe komt het dat ge hier zo hangt? vraagt Tom nieuwsgierig aan De Wever. 'Kunnen we dat op een andere keer bespreken aub?' vraagt een nog steeds geel/bruin druipende De Wever. 'Ge lijkt wel de Hulk, zo groen als wat!' voegt die Snik eraan toe en krijgt een harde klap van Volbloed. Tom deed een eerste trekje aan zijn sigaret en toen gebeurde het ergste! Eerst een harde knal, dan vele kleine knalletjes. Iedereen beneden op straat keek verschrikt naar boven....

Wordt vervolgd...

Jules Naemelucs

45. Weer Filip
Er wordt door een onbekende een telegram gelegd op de schrijftafel van hoofdcommissaris Volbloed, die echter niet aanwezig is! Wie daar wel altijd rondhangt, is Filip, die kunnen ze dat niet verbieden, volgens de grondwet. Nieuwsgierig opent hij het papiertje en leest veel te luidop:
'Aan de premier van België.
Van de premier van Rusland.'
'Geachte,
Uw geheim spionagevliegtuig of wat er van overblijft krijgt ge niet terug. Uw spionagepiloot, volgens zijn paspoort, een zekere Bonte os, ligt heel de dag in bed en onze hospitaalligplaatsen zijn zeer beperkt bij het leger en de dagprijzen zijn hoog. Uw man is wel bijzonder moedig om maar steeds, 'zoem zoem' te zeggen op mijn vragen, en af en toe mompelt hij ook 'decadent varken' en dit tegen de premier van Rusland, dat zal niet onbestraft blijven, eens hij bij bewustzijn komt. Mag ik erop wijzen, meneer de eerste minister van Albertville, dat er in Rusland veel decadente mensen zijn en ook veel varkens rondlopen, maar bij ons zijn er geen decadente varkens! Uw spion vergist zich dus schromelijk! Ik wens dan ook uitleg of we denken eraan om de opstandige delen van België te bezetten, in te lijven en dan militair te helpen, denk aan Georgië vooraleer ge verkeerde stappen zet en slechte beslissingen neemt!'
Filip was gaan zitten van de schok en dacht diep na. Na een tijdje zei hij: 'Oei Oei, dat moet ik aan mijn vader laten lezen, mijn land weer in moeilijkheden en dan nog door zo een boer van een bonte os.' Filip was zich niet bewust dat het over hoofdcommissaris Bontekoe ging en wist ook niet dat de burelen van hoofdcommissaris Volbloed ook afgeluisterd werden, door méér dan één persoon zelfs. Dat nutteloos luidop lezen van Filip was dus weer raak! Lekken zouden ontstaan dat het geen gezicht was en de enige loodgieter die België ooit gehad heeft is al op pensioen! Het wordt dus dweilen met de kraan open....tenzij de afluisterapparatuur in de kamers van Volbloed niet goed werkte, maar dat weet niemand behalve degenen die afluisteren. De problemen stapelen zich dus weer op in de Wetstraat.
---
'De boot gaat zinken!' roept Pikkel, de geheimagent in paniek en door zijn marifoon. Dit had niets met die lekken in de Wetstraat te maken, maar hij had het motoryacht van Bontekoe in beslag genomen om dat grondig te onderzoeken. Dré Pikkel wilde absoluut weten waarom Bontekoe verdacht werd verklaard van hogerhand. Zijn ze in 'van hogerhand' niet allemaal verdacht?' bedacht hij, terwijl hij Blankenberge uitvaarde (uitvoer?). Het was hoge waterstand en hij had geen rekening gehouden met de onzichtbare baarbrekers in de Belgische kustwateren bij hoge tij. Hij zat dus vast voor de kust van Blankenberge, met een strand vol toeristen als publiek. Voor een geheimagent is dat pijnlijk. Een golfbreker die de kiel van de mooie boot van Bontekoe zo goed als middendoor had gezaagd was de schuldige. Pikkel stond al tot aan zijn knikkende knieën in zeewater, ofschoon hij zich in de boot bevond, en durfde het schip niet verlaten, want bij kan niet zwemmen, een schande voor een geheimagent, maar goed, bekwaam en eerlijk personeel vinden in dit land is heel moeilijk, dat wist Term ook, die ondertussen in zijn geitenboerderij verwittigd was door de koning van de komst van het akelige telegram van Putin.
'Nog goed dat de koning verantwoordelijkheid neemt,' dacht Term en scheerde verder. Hij dacht immers dat hij schapen gekocht had en vond zijn wolopbrengst van de laatste jaren erg karig. Toch viel zijn nikkel niet. Onze premier is nochthans een verstandig man, maar heeft tijd nodig om de dingen te vatten en te plaatsen. Een klassiek voorbeeld van zijn traagheid is de staatshervorming. Die komt er zeker, ik schat zo tegen 2020, had hij al eens in confidentie tegen zijn vriend Clem gezegd! Ondertussen hangt een verdieping lager nog altijd die De Wever buiten als een dik pak vuil wasgoed. Er waren juist ontploffingen gehoord maar Filip van daarboven was te geconcentreerd bezig een nieuw geintje uit te halen en had dus niets gehoord! Maar knallen dat het deed. De opgehoopte gassen hadden een uitweg gevonden langsheen de broekspijpen van de bange hangende Bart. Gezien de omvang van zijn pas genuttigde lunch duurden die ontploffingen langer dan je zou verwachten.
Binnen had de rokende Tom een klein steekvlammetje moeten ontwijken maar gelukkig is hij een snelle jongen en alleen zijn haar was licht verbrand. Machteld had hem meteen onder de douche gestoken, eens goed over zijn kopje gewreven en klaar was Tom. Versta deze zeer bondige beschrijving van twee jonge gezonde mensen van opposiete sex, samen in de douche, weer niet verkeerd, lieve lezer, ik ben Brusselmans niet en ik wou dit stukje snel afronden, vóór de drukker lastig wordt.

46. De Val
De burgerlijke bescherming heeft ondertussen een groot opblaasbaar zwembad onder De Wever geplaatst en de brandweer vult dit nu. Hiervoor gebruikt men natriumhypochloride of NaOCl vertelt de commandant aan de opdringerige pers. Plots komt er weer een kwak geelgroen goedje naar beneden en worden twee journalisten getroffen, toevallig van de Waalse pers. Beiden vallen onmiddellijk flauw en worden afgevoerd.
'Wat is NaOCl, chef,' wil Snik die goed geluisterd heeft, weten. 'Gewoon geconcentreerd bleekwater, mijn jongen,' zegt Volbloed.
'Is dat niet riskant, een mens in een zwembad vol zwaar bleekwater laten vallen?'
'Voor een gewoon mens misschien wel, vriend, maar een politicus van een zeker allure moet daar tegen kunnen.'
'Gaat zijn kostuum niet erg verkleuren door die pure javel?' zegt de bezorgde Brigitte.
'Zijn kledij wordt onmiddellijk naar het vilbenluik gebracht voor verbranding bij hoge temperaturen en de verbandingsgassen worden speciaal gefilterd! De premier wil geen risico's nemen!
Tom Bonnen, die een dubbel gasmasker op zijn mond heeft geplaatst, ziet door het open venster dat Bart nog steeds buitenhangt aan een koordje dat alsmaar meer rekt en ook meer begint te kraken wat Tom onheilspellend vindt. Maar hij zegt dit niet luidop want hij wil De Wever niet nodeloos in paniek doen slaan. Die De Wever hangt daar wel uitgeput en bewegingsloos, zo kapot als wat, en heeft de neiging om te gaan snurken.
'Moet die deze middag niet op het partijbureau van zijn partij zijn om weer een staatshervorming te bespreken?' wil Pikkel weten, vanuit Bontekoe zijn kapotte boot voor de kust van Blankenberge, via zijn marifoon. Zo ziet ge maar dat geheimagenten goed opgeleid zijn en zelfs in delicate tijden blijven denken aan 's lands belang en dat van de gewone mensen.
'Ik wou dat ik ook geheimagent was.' zegt Snik iets te hard en Volbloed snoert hem de mond.
'Niemand mag weten dat Pikkel geheimagent is, kieken, anders is het geen geheim meer, hoen.'
'Heeft u thuis veel pluimvee, meneer Volbloed?' vraagt Brigitte, met een klein glimlachje op haar sexy snoetje.
En daar kan Volbloed niet aan weerstaan. Had het Bonnen geweest die zo iets zei, hij had ervan gelust! Weer een bewijs dat vrouwen heerlijke wezens zijn maar misbruik maken van de zwakheden van de man, al eeuwen en het verbetert er niet op. Mannen zullen altijd onwetende speelballen blijven in de handen van vrouwen. Maar dit ter zijde. Een rampenplancomité wordt bijeengeroepen en men vergadert over het lot van de ongelukkige De Wever. Hierbij de korte inhoud van hun lang verslag, dat reeds na enkele dagen klaar was en aan de koning werd voorgelegd. Maar die meldde geen interesse te hebben in het lot van kleine hevige Vlaamse partijtjes.
Inhoud rapport:
Hoe komt De Wever daarboven te hangen op het zevende, nu al de zesde verdieping? Heeft iemand hem daar gehangen als een politieke afrekening? Heeft hij zichzelf rond een koord gebonden om iets af te luisteren in één van de geheime vergaderzalen voor toppolitici, op de verdiepingen 10, 11 en 12? Moeten wij het parket inroepen? Moeten wij een diepgravend onderzoek inleiden? Hoe krijgen we hem naar beneden zonder accidenten? Moeten wij een milieu-effecten-rapport laten opstellen om uit te zoeken of de buurt blijvend gepolueerd zal zijn? Conclusie: enorm veel vragen en werk voor veel mensen en commissies. Goed voor de arbeidsmarkt. De premier zal tevreden zijn. Waar is die Term eigenlijk, moet die deze vergadering niet leiden? Of die vlaamse De Wael, doet die niet binnenlandse zaken? Of is die ondertussen na zijn verkeerd optreden afgetreden? Einde rapport.
-------
Hoofdcommissaris Volbloed en commissaris Pijpen kregen dat verslag in hun handen en blijven zuchten. 'Als dat koordje nu brak was het opgelost, en konden we naar huis,' kreunt Tom Bonnen, de vliegende inspecteur, die een veelbelovend afspraakje had met Machteld, de privé-secretaresse van Volbloed. Het venster staat open maar De Wever hangt er niet meer. Die is ondertussen door de rekbare koord waar hij aanhangt al gezakt naar de vierde verdieping en is terug licht bij kennis.
Door dat venster merkt hij plots de ranke slanke Caran Dash op, die op een tafel ligt, met weinig kledij aan, en een onbekende man beft haar dat de gensters eraf vliegen. De Wever is nu erg wakker geworden, voelt terug leven in zijn eigen lijf, beweegt daardoor te veel en zijn koordje kraakt en breekt. Een echt Vlaamse kreet was te horen doorheen de verfranste stad en dan een hevige plons. Enkele ramen in de omgeving barstten door de enorme impact bij het neerkomen van De Wever. Toen was het even stil, ook bij de verschrikte omstaanders, die kletsen javel op hun kledij kregen. Dan volgde een erg Vlaamse vloek met een pijnlijke ondertoon. Dit gebeurde op het ogenblik dat Bart een volle borrel van dat pikant goedje uit dat zwembad binnenkreeg. NaOCl oftewel javel is niet drinkvriendelijk moet u weten! Maar wel proper!

47. Pijnlijke en dure klucht. The show must go on!
'Wil je geloven dat op de dag dat ik verjaar, krek op die dag, de regering van onze Term van een onzichtbaar ding in een kreupel beestje veranderd is, een soort sissend kruipdier, zonder poten, zonder voorkant of achterkant, iets dat nog wel leeft maar niemand weet waar, waarom, hoe en voor hoe lang nog!' Hoofdcommissaris Volbloed was er het hart van in.
'Ik heb mij op mijn verjaardag goed geamuseerd met mijn schat Sabine, in Gent, maar dan hoor ik op het nieuws dat ze in Brussel weer een schijnvertoning aan het houden zijn, een onwaarschijnlijk ongeloofwaardig spektakel opvoeren, waar zelfs de slechtste hollywoodregisseur zou om blozen.'
'In feite zijn er geen woorden voor. Ik ben naar de musical Mama Mia met Merril Streep gaan kijken, even ongeloofwaardig dan die klucht van Term en co, maar wel veel leuker en ontspannender, dan wat "onze verkozenen' er weer van bakken!'
'Zijt ge met Merril Streep naar de cinema geweest, baas? vraagt de nieuwbakken Snik.
'Maar neen, kieken, naar een film met Merril Streep!' antwoord Volbloed wat geïrriteerd.
'Dat zei ik toch baas!' replikeert Snik.
'Snik, hou je snavel als de grote mensen praten,' komt Brigitte tussenbeide.
'Onze chef windt zich duidelijk op.' fluistert Tom Bonnen in stilte en tracht zijn baas af te leiden, weg van de rot-politiek van België.
'Hoe was die musical, baas?' wil hij eigenlijk niet weten maar een beter afleidingsmanoeuvre kwam niet in hem op.
'Tom, probeer niet van onderwerp te veranderen op ernstige momenten, tijdens een politiek gespek!'
'Oei,' denkt Tom en zwijgt als vermoord.
---
'Term, ge hebt dat weer goed gespeeld, man, ons in het zadel gehouden, het is een echte kunsttruk die ge uitgehaald hebt! Men kan merken dat ge ervaring opdoet, ge gaat erop vooruit!' feliciteert Clem zijn premier.
'Gij blijft rustig premier en ik minister van ons leger, meer moet dat niet zijn.'
'Ja, maar die Bourgeois heeft ontslag genomen en met die gast heb ik ooit het kartel opgestart. Ik voel me toch ietsje schuldig en die De Wever, ocharme, hangt die nog aan die koord?'
'Term, niet zo katholiek reageren, en ook niet zo schijtheilig, pardon schijnheilig, ik heb u door, ge lijkt een lammetje, maar ge zijt een wolf in schaapskleren!'
'Bedankt Clem,' glundert Term, 'maar ben ik nog geloofwaardig bij de bevolking en bij mijn kiezers?'
'Nee, jongen, maar ge zijt wel geloofwaardig geworden bij de koning en een beetje geloofwaardig bij de franstaligen, dat is meer waard dan die domme Vlaamse kiezers! Ge zijt vertrokken, man, voor een langdurige rol als premier van België!' Ge kunt het record van Martens breken, vriend; hoeveel regeringen heeft de Freddy ooit gehad? Acht of negen stuks op twintig jaar tijd?'
'Onze Martens van de CVP heet wel niet zo, Clem, het is die coureur die Freddy heet!'
'Onze Martens is wel van de CD&V en niet van de CVP, want die bestaat niet meer, jongen!' replikeert Clem.
'Dat denkt gij, Clem, die CVP bestaat nog altijd maar niemand kan het zien!'
'We zijn weer aan de macht, jongen, en we blijven dat voor de komende decennia, een beetje meevozen met de franstaligen en doen alsof ge niet akkoord zijt in de publieke tribune van Vlaanderen, het is ne schone en interessante stiel, jongen.'
'Maar moeten we de sossen er nu weer gaan bijnemen, om voldoende meerderheid te hebben, Clem?'
'Ik ben daar niet zo voor!'
'Voor de meerderheid te hebben?'
'Neen, om die nieuwe sossen erbij te nemen!'
Die Tabak in den tijd kwam goed overeen met den dikke van de CVP, maar vandaag ligt dat anders!
'Het is wel Tobak, jongen!''Nu wat meeheulen met die VLD moeten we doen, dat gaat meer opbrengen voor onze partij.'
'Martens wou dat op een gegeven ogenblik ook niet, mijn vriend, maar deed het toch uiteindelijk! Eerste minister worden is toch iets unieks, dat laat ge toch niet liggen of dat gunt ge anderen toch niet!'
'Hebben is hebben en krijgen is kunst, Term!'
'Ik wil geloofwaardig blijven, Clem.'
'Zijt niet zo preuts, Term, en geloof niet zo in sprookjes!'
'Het volkske van België kiest toch altijd weer voor dezelfden, met af en toe één, twee of drie procentjes verschuiving, meer niet, al een eeuw lang doen ze dat zo!'
'Ge maakt u zorgen voor niets, Term!'

Nota voor de aandachtige lezers onder u en degenen die zich in politiek interesseren:
Hierboven kreeg u een kort verslag over de Wetstraatwerkelijkheid van de laatste dagen, de realiteit zeer erg benaderend. U mag er dus vanop aan dat wij (de bevolking van dit apenlandje) weer goed beetgenomen zijn en erdoor gesleurd worden dat het geen naam heeft. Wil u het eens en voorgoed iets veranderen, stem dan uiteindelijk eens voor andere partijen dan die eeuwige traditionelen die er nooit iets van bakken, ons altijd veel beloven, maar ons tamelijk uitgebreid en meestal onzichtbaar bedriegen. Dat is de kunst van de goede politicus, doen alsof tegenover de buitenwereld, en doen wat hem goed uitkomt achter gesloten deuren. Ofwel zijn er veel domme kiezers ofwel heel sluwe politici in België. En de combinatie van beide maakt van ons land een verlamde maatschappij, met twaalf regeringen en dertien gewesten, met als pijnlijk en zeer kostelijk gevolg dat er meer ambtenaren rondlopen dan gewone burgers. Wie gaat dat blijven betalen, ziekelijk land? Een gezonde situatie is wel iets anders zeker? Volbloed had er alvast zijn buik van vol!

48. Alles afschaffen?
Twee heren zitten ergens in een verborgen bureel in de Wetstraat, een bureel dat ge alleen via geheime tunnels kunt bereiken. Ze zitten daar wel geslagen als honden. Vandaar dat ze weer licht aan de drank zijn. Onze premier en onze legerminister zijn nog altijd in funktie, op zich al een wonder, en hebben nu mekaar om troost bij te vinden. Ze noemen mekaar trouwens bij hun troetelnaampjes. Term en Clem. Momenteel zijn ze zo zat dat ze mekaar zelfs met Termke en Clemeke aanspreken. U mag de heren dat niet kwalijk nemen want ze hebben zware weken achter de rug.
'Clemeke, wat zijt ge aan 't doen?
'Met soldaatjes aan 't spelen, mijn favoriete hobby, Term!'
'Termke, wat zijt gij aan 't doen?'
'Aan 't werken Clemeke!'
'Aan wat dan wel?'
Aan mijn beleidsverklaring die klaar moet zijn tegen midden oktober, Clemeke.'
'Trekt dat begin van mijn speech wel op iets, Clem?'
'Lees voor, Term!'
'Ok.'
'Waarde landgenoten, mijn vrouw en ikzelf wensen u veel geluk en ik blijf voor u werken, tot mijn laatste snik...'
Clem onderbreekt onmiddelijk.
'Ofwel leest ge een speech van de koning voor, ofwel krijgt ge het in uwen bol, Termke.'
'Trouwens Snik is dat niet de nieuwe jonge medewerker van onze hoofdcommissaris Volbloed, Term?'
'Zwijg me over die Volbloed, die heeft vandaag tegen zijn medewerkers mij aan het beledigen geweest, mij zwart gemaakt, mij door het slijk gesleurd, mij de grond ingeboord, een schande!'
'Hoe weet gij dat zo goed, Term?'
'Afluisterapparatuur, overal laten plaatsen waar het interessant kan zijn, Clem, ik kreeg dat lumineus idee via mijn vrouw, die mij afluisterde, ge weet nog hé?'
'Waarom luistert ge dan niet de hoofdkwartieren van de franstalige partijen af, jongen, ge zoudt veel voorkennis krijgen en op tijd kunnen anticiperen.
'Heb ik laten plaatsen, Clem, zelfs speciale micro's van Franse makelij, maar die Didier en die Madame Non bespreken alles in 't café, en telkenmale een andere taverne, godgeklaagd! Mijn budget is al op door al die cafés uit te rusten, en telkens kom ik één café telaat! Frustrereerd, man. Die Didier en die Non zijn niet van gisteren, weet ge!'
'Gaat ge dat niet missen, Term, al die persoonlijke internatioanle contacten met een Putin, een Bush, een topchinees, enz.?'
'Waarom zou ik dat moeten missen, Clem?'
'Ik ben bang dat ze u niet meer gaan verkiezen, volgende keer, en dat ge het nu niet lang gaat uitzingen, Term.'
'Ik ga daarom wat afstand van jou moeten nemen, Term, slecht voor mijn imago en mijn persoonlijke score volgend jaar!'
'Maar gij hebt geen imago, Clem, hoe verzint ge het?'
'En gij misschien wel, geitenboer?' antwoordt de legerminister heel boos.
'Waarom denkt ge dat die Verhofstadt terug in 't land is en nu bij de koning op theevisite is, en samen met Filip tennis speelt? Termke toch, wat volgt ge de ontwikkelingen toch slecht, de laatste achtien maanden!'
'Clemeke, pas op of ik wordt kwaad en ik ontsla u, dat kan ik als premier!'
'Maar Kris Peeters zegde vandaag nog aan beginnende univ-studenten dat de federale kas leeg is! Waarom schaffen we die federale regering niet gewoon af, er is toch geen geld, en we gaan terug naar de Vlaamse politiek? Dat zou een grote besparing betekenen en het volk zou u weer in zijn armen nemen, Term.'
'Dan geraken we tegelijk af van die federale cinema en van die Koning, want eerlijk gezegd ik heb niets tegen die man en zijn familie, maar heeft die kostelijke 'royal cinema' niet lang genoeg geduurd?'
'Alles afschaffen wat nodeloos geld kost, zou dat geen oplossing zijn, droeve politici en triestig volkje van België?'
'Die laatste zin zou een schoon begin zijn voor uw nieuwe beleidsverklaring, Term?!'
Clemeke, ge brengt me op gedachten...goeie ideeën die gij kunt aanbrengen, Clem, ik ga u alsnog niet ontslaan!'

49. Nieuws van Bontekoe
'Commissaris kan u even naar mijn bureel komen?' hoort Volbloed door zijn intercom. Wanneer hij het bureel van de premier binnenloopt valt hem de wanorde op en de rondslingerende stapels dossieren. Tevens merkt Volbloed dat zijn eigen secretaresse in het bureau van Term aan een apart schrijftafeltje zit. Een beetje droevig lacht ze naar haar baas.
'Dag premier,' zegt de commissaris maar is weinig blij dat zijn platonische oogappel plots voor die Term schijnt te werken zonder dat hij daar iets van wist.
'Volbloed, ik heb goed en slecht nieuws!'
'Het goede nieuws is dat ge gaat aftreden....' ontsnapt aan Volbloed zijn mond.
'Neen, commissaris, het is niet omdat ge van een andere strekking zijt dat ge mij moet beledigen!'
'Bontekoe, onze oude en vertrouwde hoofdcommissaris komt terug!'
Volbloed, ofschoon een tamelijk edel mens, is toch niet geweldig verheugd met dat nieuws. Hij zat nu als vervangend hoofdcommissaris en hoopte dat dat zo zou blijven tot zijn pensioen.
'Wat is dan het goede nieuws, meneer Term?'
'Dat was het, commissaris!'
Volbloed zakt nog wat dieper in zijn stoel.
'Het slechte nieuws is dat ge hem moet gaan halen in Rusland!'
Volbloed herpakt zich en vraagt: 'Hoe hebt u dat klaargespeeld, meneer de laatste minister, pardon, de eerste bedoel ik.'
De brave commissaris zucht en concludeert dat die Term hem danig zenuwachtig maakt.
'Bent u van West Vlaanderen, meneer Term?' zegt Volbloed zomaar, om het ijs te breken.
'Ge moet niet proberen het ijs te breken, Volbloed!' zegt Term vermanend. Volbloed schrikt zich bijna dood van zo een reactie.
'Goed, dan laten we het verder vriezen,' denkt hij, maar zegt niks.
'Volbloed, nog iets, weet gij waar er in ons Vlaanderen goedkope geiten te vinden zijn?'
'Oei,' denkt volbloed nu, 'gaat die naar de hoeren, maar mogen ze niet te veel kosten? Die toppolitici zijn toch allemaal dezelfde!'
'Eu, eu, eu, hoe bedoelt u?' vraagt de commissaris, die niets van meisjes van plezier moet weten.
'Ik bedoel wat ik zeg, Volbloed!' klinkt het zeer kil.
'Het is weer aan 't vriezen,' denkt Volbloed.
'Het wordt inderdaad herfst, de vorst is op komst!' roept de minister.
'Moet ik daarbij zijn?
'Waarover hebt ge het, commissaris?'
'De koning, meneer, u zei dat de koning op komst is! Normaal gaat u toch naar de koning om ontslag in te dienen, en niet omgekeerd?'
Volbloed is wegens de zenuwen volledig in de war door die Term die daar nog altijd zit als premier, wetende dat die man zijn politieke dagen geteld zijn.
'Geiten, premier, daar waren we gebleven, niet?' herpakt de commissaris zich.
'Ja, ik moet honderd geiten hebben als wisselgeld voor Bontekoe!'
'Maar u houdt toch zelf van geiten, ik bedoel u houdt toch zelf geiten, meneer de nogaltijdeersteminister.
'Waarom praat ge zo raar en zweet ge zo, Volbloed, voelt ge u niet op uw gemak?' wil Term weten.
'Eigenlijk wel, ik voel me als op mijn wc, pardon gemak, maar met hevige diarrhee dan.'
Term fronst en denkt: die Volbloed is niet stressbestendig en gaat dan over naar het volgende punt op de agenda.
Zo werkt dat bij ministers en consoorten.
'Al mijn geiten zijn weg, Volbloed, die enige overblijvende geit van mij heeft die allemaal verpatst aan een privédetective om mij te schaduwen, kunt ge geloven?'
'Eigenlijk wel, meneer,' zegt Volbloed, die nog altijd zichzelve niet is.
'Ik bedoel dat ik alles geloof wat u zegt!' herpakt hij zich opnieuw.
Volbloed maakt onmiddellijk de bedenking dat hij verschrikkelijk aan het liegen is en dat strookt niet met zijn geloof. 'Straks direct naar de pastoor in de biechtstoel,' gaat er door zijn hoofd.
'Ik zie wat ik kan doen, premier,' en hij staat snel op en verlaat de lokalen van Term.
Iemand van mijn dienst moet dus naar Rusland denkt hij. Misschien die Snik sturen? Die kunnen we missen moest Putin hem voor één of andere reden naar Siberië verbannen. Die Bontekoe gaat niet tevreden zijn met zijn kapotte boot, de schuld van die Dré Pikkel van de geheime dienst. Ik heb ondertussen de undercoveragente Brigitte tot commissaris bevorderd. Tegen een commissaris gaat die Bontekoe toch niet 'Brigitteke van mij' zeggen als hij in de namiddag, na een lunch met veel drank op het bureel komt aangewaggeld? Al die gedachten kruisen Volbloed zijn hersenen en hij krijgt er hoofdpijn van.
'Ik ben vergeten te vragen wat die Machteld plots bij Term doet, potverdorie, wat ben ik vergeetachtig de laatste tijd!' praat de commissaris tegen zichzelf, terwijl hij zijn bureel betreedt en special CIA-agente Caran Dash ziet zitten op zijn bureau-stoel nogwel, en heel kwaad kijkend. Wat kan het leven hard zijn bedenkt hij en zucht....

Wordt vervolgd...

Jules Naemelucs

50. Volbloed onder druk.
Commissaris Volbloed kwam zijn bureel binnengestapt en vond Caran Dash op zijn stoel.
Deze ranke slanke zwarte CIA-agente en tevens één van de bodyguards van Bush stak een tirade af: 'Volbloed, onze president vertrouwt jullie Belgen niet meer. Vooreerst is hij op de hoogte dat je chef Bontekoe met een Osama vliegtuig gevlogen heeft. Hij wil weten hoe dat zit. Welke connecties heeft die man met de terroristische organisaties? Welke afspraak heeft de Belgische regering daarna gemaakt met die Putin van Rusland? Waarom antwoordt uw minister niet op Bush zijn geheime boodschap in dichtvorm? Wat bezielt jullie om met onze vijanden zaken te doen? Tevens ben is persoonlijk erg geschrokken dat het dagblad Het Laatste Nieuws een foto publiceerde van mij in een compromiterende houding op een bureeltafel, met een man tussen mijn benen, geschoten doorheen een venster met op de voorgrond een aan een koord hangende dikke De Wever!' 'Mevrouw, die krantenfoto is tamelijk erotisch moet ik zeggen, wel niet zo scherp vind ik, en uw eigen schuld. Wie doet zoiets tijdens de werkuren in een verlaten bureel van de overheid! Wie was die man trouwens?'
En Volbloed die al een rotdag achter de rug heeft en nu die Dash nog over zich krijgt, gaat door: 'Mevrouw Dash, ik ben maar een voorlopig aangestelde hoofdcommissaris! Ik heb geen politieke invloed. Zit u niet aan het verkeerde adres? Moet ge niet bij die Term zijn?'
'Volbloed, ik heb regelmatig contact met het hoofd van jullie staatsveiligheid, de heer Bitskummer, en die beweert dat zij Bontekoe al jaren schaduwen wegens verdachte bewegingen.'
'Mevrouw Dash, mijn vroegere chef beweegt zich altijd wat raar. Hij is immers regelmatig in geestelijke toestand en loopt dan wat te waggelen van links naar rechts. U moet daar niets verdachts achterzoeken! Daarbij heb ik nog nooit gehoord van een Bitterkomber of zoiets.'
'Bitskummer, meneer Volbloed,' zegt Caran beleefd.
'Waar en in welke omstandigheden heeft u die Bitdinges ontmoet?' Was dat misschien die man tussen uw benen op die foto, mevrouw? Bent u zeker dat hij geen dubbelspion is, een man die u eerst verleid heeft en dan misleid?'
De zwarte parel van Bush denkt nu diep na en vervolgt: 'Volbloed, ik heb al een tijdje een relatie met hem, maar ik zal uw bemerkingen aangaande laten natrekken.'
Terwijl Volbloed diep inademt om niet flauw te vallen en de nodige zuurstof naar zijn bloed te brengen, heeft Caran Dash zijn bureel reeds verlaten, zonder nog iets te zeggen, ook geen goeiedag.
'Rare kwieten zijn dat, die Amerikanen,' denkt Volbloed en belt naar Term, in een woede-opflakkering.
'Hallo, hier Term.'
'Waarom zit mijn Machteld bij u, premier, terwijl ze bij mij hoort te zijn!' hoort Volbloed zichzelf met vlotte tong zeggen.
'Commissaris, ik zit zonder en heb de jouwe opgeeist. Ik kan dat! Ik ben premier, man!'
'Voor hoe lang nog? vraagt Volbloed, gekrenkt.
'Voor hoelang ik nog premier ben?'
'Neen, voor hoelang u Machteld in beslag gaat nemen? Voor hoelang u nog premier blijft dat weet ik ongeveer,' zegt Volbloed een beetje ongewenst en erg ongepast.
'U heeft Bush nu volle bak tegen, meneer Term. Ik heb dat zojuist vernomen, en dat betekent niets goeds voor u, vrees ik.'
'Volbloed, wat en hoe weet gij wat ik niet weet?
'Ik weet bijvoorbeeld wie Bitskummer is,' antwoord Volbloed, vast van plan om deze keer geen blad voor de mond te nemen, zelfs geen vijgenblad.
'Wie is dat dan wel, die Bitskummer?'
'Blijkbaar de chef van de staatsveiligheid,' vervolgt Volbloed, redelijk voldaan van zijn huidig optreden.
'Hoe komt het dat ik, premier van het koninkrijk, dat niet weet, Volbloed?'
'Slecht ingelicht door uw minster van binnenlands toeren, die Vlaamse De Wael, vrees ik, premier!'
'Als het zo zit, moet die onmiddellijk aftreden, Volbloed, die bedrieglijke VLDer,' hoort Volbloed nog zeggen alvorens hij een schot hoort en daarvan schrikt.
'Hallo, hallo,' roept hij toch redelijk ongerust, ofschoon Volbloed niet echt van Term houdt.
'Brigitte, ik geloof dat er stront aan de knikker zit, meiske, kunt ge Snik eens onopvallend naar de Wetstraat sturen, naar nummer 16. 't Is daar niet pluis, geloof ik!'
'Snik is ondertussen wel vertrokken naar Rusland, meneer Volbloed!'
'Stuur dan Tom Bonnen op zijn vliegende motor aub.'
'Ok chef,' zegt Brigitte, de meest sexy commissaris die België ooit gehad heeft, en die men beleefd aanspreekt met mevrouw Pijpen, en dat is echt puur toeval.
-----
De fel vermagerde man deed zijn eerste stapjes sinds hij in een onbestuurbaar geheimzinnig vliegtuig op zee crashte. Zijn gans lijf zat in ondersteunende verbanden en in stukken plaaster. Het was geen gezicht vond hij zelf. Toen hij zichzelf de eerste maal aanschouwde in een badkamerspiegel werd hij zwaar depressief maar de Vodka wijzigde al snel zijn negatieve instelling. Hij liep gebogen en weinig elegant, maar begon zich beter te voelen, nu hij wist dat hij kon terugkeren naar zijn land en naar zijn motoryacht waar hij van hield als van een vrouw. Zijn geluk was geweest dat twee snelle Russische oorlogsbodems het geheimzinnige vliegtuigje waarin Bontekoe gevangen zat, al een tijd op hun radar volgden.Hij zat nu al maanden in een legerkamp en zijn bewaker/verpleger had hem al enkele Russische praktische woordjes geleerd zoals WC, eten, slapen en dorst. Dat laatste had Bontekoe regelmatig en Vodka was dan ook zijn geliefde drank geworden.
Een tolk was een paar keer ter plaatse gekomen om zijn verklaringen te registreren en te vertalen in opdracht van de geheime dienst van Putin.
De Russische premier had contact gehad met onze eerste minister Term en een soort 'deal' was afgesproken, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe vrij te krijgen.
Commissaris Volbloed, die van premier Term de opdracht had gekregen om Bontekoe op te halen, had zijn nieuwe helper Snik gestuurd. Die was nu op weg naar Siberië om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe huiswaarts te begeleiden.
Maar dat ging heel anders verlopen dan gepland.......

51. Aanslag(voet)
Voor de kust van Blankenberge, een hele nazomer lang, lag het gestrande yacht van Bontekoe. Het was een geweldige attractie geweest. Van heinde en ver kwam men kijken naar dit dure luxeyacht. Toen het vastliep op die golfbreker en Dré Pikkel in paniek op dat schip zat en riep naar rondzwemmende toeristen, hadden de strandredders hem van de boot gehaald. Pikkel had al de papieren aan boord meegescharreld want hij hoopte daar aanwijzingen te vinden van Bontekoe zijn verdachtheid. De lekgeslagen boot lag vast op het uiteinde van een baarbreker en werd vooral 's avonds en 's nachts gebruikt door de jeugd. Bij lage tij kon je zo goed als door het ondiepe water waden en via het zwemplatform zo in het yacht vertoeven. Feestjes en etentjes werden er gehouden met dans, drank en muziek, vooral door de rijpere lokale jeugd. Alleen bij hoog water was het wegwezen want dan was alleen nog de antennemast met de Panama-vlag te zien. Sommigen maakten er een sport van om bij opkomende tij als laatste op het schip te blijven, tot het helemaal onder water zat.
Pikkel, de geheimagent vond die vlag van Panama op het schip van Bontekoe verdacht maar vanwege zijn beroep had hij de ziekelijke neiging alles verdacht te vinden. In de papieren van Bontekoe had hij veel fotos gevonden van Bontekoe met allerlei vrouwen aan zijn zijde. Zelfs een foto met de sexy commissaris Brigitte en één met die ranke slanke zwarte CIA agente Caran Dash. Hij vond ook fotos van Sue Ellen van JR van Dallas en zelfs één van Jacques Rogge met die Brigitte op zijn knie, ergens in dat vogelneststadion in Peking. In één woord: hij was in de wolken met de vooruitgang die hij dacht te maken in zijn onderzoek. De boot had hij op kosten van de geheime dienst laten wegslepen met sleepboten van het leger (de betreffende minister Clem had daar voor gezorgd) en laten opkalfateren in Nieuwpoort bij een scheepshersteller. Hij hoopte op die manier dat hij zijn schaduwwerk op Bontekoe kon voortzetten zonder dat de verdachte man iets zou merken. Maar Bontekoe kende zijn boot door en door en daarbij waren de helft van de inboedel en veel dure instrumenten weggejat door onverlaten in Blankenberge. Pikkel van de geheime dienst maakte dus een grote inschattingsfout. Maar dat zijn ze daar gewend dus het zou ook weer overwaaien.
---
Snik Goet, de assistent van commissaris Volbloed had juist zijn heerlijke maaltijd genuttigd in het restaurant van de Orient Express die op weg was naar Siberië. Deze luxieuze treintocht zou een veertiental dagen duren vooraleer ter bestemming te zijn. Snik was blij dat hij de instructies van zijn baas Volbloed precies had opgevolgd. Neem de goedkoopste manier om ginder te geraken, Snik, probeer met het openbaar vervoer te gaan, als ambtenaar worden alle kosten voor trein en tram terugbetaald, dus maken we geen nodeloze onkosten op ons recherche-budget. Snik had dus in een brochure ontdekt dat ge met een speciale trein, de Orient Express genaamd, tot in Siberië geraakt. Snik keek door het raam van de zachtjes schommelende trein en dommelde in toen een ober hem een champagneglas bracht met een hele fles erbij!
----
Tom Bonnen was aangekomen in het bureel van Term. Enkele cabinetsmedewerkers zaten op hun knieën naast Term, die hevig bloedde uit zijn voet en kop maar wel steeds herhaalde: dedju, dedju, dedju. 'Dat is een goed teken' dacht vliegende inspecteur Bonnen en zag dat het glasraam gebroken was. Toen hij naarbuiten keek zag hij beneden een nogal zwaar gebouwd man lopen met een heel erg gebleekt kostuum en met een vioolkast op zijn schouder. 'Zou het geweer daar inzitten?' dacht hij vliegensvlug, hij was immers van de vliegende brigade.
'Hé, hou die man daar tegen,' riep hij naar een toevallige agent op straat.
Wie?' riep die terug.
'Die daar, met zijn viooldoos!'
'Maar dat is meneer Bart De Wever die van het parlement komt!' roept de politieman terug.
'Aanhouden, zeg ik u,' gilt Bonnen.
'Wie zijt gij eigenlijk dat gij mij bevelen geeft?' vraagt de agent met recht en reden.
'Inspecteur Bonnen van de vliegende brigade.' antwoordt Bonnen, meer en meer geïrriteerd.
'Gij kunt veel zeggen,' zegt die agent, logisch denkend.
'De verdachte is ondertussen verdwenen, uilskuiken,' roept Tom wanhopig.
'Kom eens naar beneden, kiekekop, en laat me je pas maar eens zien! Wat doet gij trouwens in het bureel van onze premier? Hebt gij dat raam kapotgemaakt?'
-----
'Zo ziet u maar, weer een bewijs dat onze apparaten niet deugen en onze instellingen dringend hervormd moeten worden. En nu met een premier die zopas iets ergs voorgehad heeft, zitten we volledig in de rats.' verklaarde Bitskummer, hoofd van onze staatsveiligheid, die door een informant reeds op de hoogte gebracht was van het voorval met Term, en in het auditoruim van de VUB een toespraak gaf aan eerstejaars-studenten van de faculteit Staatsstructuren, Hervorming, Omvorming en Misvorming, een nieuwe richting in de unif, pas opgericht en erg in trek.

52 Nonkel-pastoor
Op een geheime locatie zitten enkele figuren bijeen die volgens de schrijver niet allemaal deugen. Zoals de twee Hollanders Apekool en Larie, die kerels die Bontekoe ooit voorstelde aan Volbloed, die echter zoveel binnengekapt had aan geestelijke dranken dat hij vlak na die voorstelling van zijn barkruk viel en in coma geraakte. Tevens zit daar ook Bitskummer, de chef van de staatsveiligheid van dit land. Wie we ook opmerken is een zekere Filip, we twijfelen of het die De Winter is, of weer een carnavaleske gein van onze kroonprins, die zich verkleedde. Er zijn ook vrouwen bij: die Caran Dash bijvoorbeeld en een wat oudere dame die veel weg heeft van onze koningin, maar we zijn daar niet zeker van. Maar het raarste van al is dat daar ook zijn: Clem, de legerminister en Trick, een andere minister, die eigenlijk Patrick heet, maar onder vrienden wordt hij met Trick aangesproken.
Die Filip neemt het woord. 'Ik ben akkoord met een staatsvervorming, maar dan wil ik keizer worden.' zegt hij. Naar de inhoud van zijn vraagstelling zijn we geneigd te denken dat het om de prins gaat.
Trick zegt daarop: 'Goed jongen, ge krijgt het Duitstalige stukje van België en een kasteel of twee erop.'
Clem, ondanks zijn statuut van legerminister, vraagt zich luidop af: 'Gaat de bevolking dat slikken?'
Trick komt tussenbeide en meldt: 'Daarom zijn de twee Hollandse heren hier, internationale handelaars in wapens, huursoldaten en verdovende middelen en zij lossen dit voor ons op.'
'Gaan die Hollanders hier laten vechten en mensen laten afslachten?' wil Clem weten.
'Neen, wij gaan de bevolking hoofdzakelijk verdoven en alleen degenen die niet in slaap geraken worden afgeschoten!' verduidelijken Apekool en Larie op hun typisch licht-arrogant hollands toontje.
'Waarom is er iemand van de CIA aanwezig? wil Clem weten.
'Die zijn altijd overal bij waar een staatsgreep gaat gebeuren.' verduidelijkt Bitskummer.
'En waarom zijt gij erbij, Bitskummer,' vraagt Clem, die toch wat vraagtekens en zorgen heeft bij dit plan.
'Omwille van de staatsveiligheid natuurlijk Clem!' zegt Bitskummer met vaste stem.
'Ach zo,' zegt Clem en denkt aan zijn schone Aalter en waarom hij daar niet gebleven is in plaatst van nu midden in een soort complot te verzeilen. Clem weet trouwens niet zeker of dit verzeilen met korte of met lange ij is!?
'Waarom is onze Term er niet bij?' wil Trick nog weten.
'Die is nogal erg gekwetst omdat hij geraakt is en ook omdat hij denkt dat zijn vrouw hem wou vermoorden. Maar dit is niet zo! Wij, van de staatsveiligheid, weten altijd hoe de vork in de steel zit, of is het andersom? Maar wij zwijgen want dat is goud!
'U heeft een rare manier van dingen zeggen, Bitske, zegt Caran, want ze tutoyeert hem sinds ze met de regelmaat van de klok samen in bed kruipen. Sex is niet weg te denken uit onze maatschappij zegde nonkel-pastoor van Clem altijd. Clem wou deze mededeling van zijn geliefde oom net overmaken aan het gezelschap, maar besefte op tijd dat dit dwaas zou overkomen en hield dus zijn mond dicht.
'Waarom houdt ge uw mond dicht?' vraagt Trick hierop.
'Omdat ik het plan niet zo geweldig vind en ik de neiging heb het niet te steunen!' zegt hij beteuterd.
'Dan moeten we je nu ombrengen,' zegt Caran Dash heel koel en haalt haar zware colts van tussen haar kousenbanden en haar mooie billen, met een snelheid om U tegen te zeggen. Niet voor niets is zij een super CIA agente!
Clem zit heel stil in zijn hoekje, ziet dat de anderen niet veel moeite doen om tussenbeide te komen en fluistert: 't was maar een test om uit te zoeken of er onder het gezelschap afvalligen waren, Caran. In het leger geleerd, meiske.'
Caran Dash gelooft hem niet maar steekt haar wapens terug op hun plaats. De heren in het gezelschap volgen deze handelingen van de mooie slanke zwarte dame, met veel overdreven aandacht. Ge merkt weer eens dat mijn nonkel-pastoor gelijk heeft, denkt Clem, maar hij heeft ondertussen ook zijn eigen ogen de kost gegeven.
De aanwezige oudere dame, die toch erg op de koningin lijkt, denkt bij dit alles met veel heimwee terug aan haar vrolijke jonge jaren en glimlacht....

53. Plannen smeden
'Filip, doe niet zo kinderachtig!' zegt Paola.
'Paola, onze zoon is in een overgangsfase, geef hem tijd om zich aan te passen!'
'Maar Albert toch, hij heeft al vijf of zes kinderen verwekt, hij moet nu maar eens uit zijn pijp komen.'
'Maman, dat stukje Duitstalig Eupen is maar klein, weet u! En wat gaat mijn broer daar kunnen uitrichten?'
'We maken hem Hofmaarschalk, dan is hij baas in zijn eigen tuin!'
'We laten een nationaal natuurpark aanleggen, met wilde dieren, Paola, dan kan onze jongste daar zijn hart ophalen.'
'Hoe gaan we dat Keizerrijk noemen? En hoe de Keizer?'
'Filip de Schone bijvoorbeeld?'
'Overdreven,' vindt Albert, 'de Stoute misschien?'
'Onze oudste is altijd een braaf bazeke geweest, Albert, ik wil een voor hem representatieve keizersnaam!'
'Filip de Stijve Hark?' durft Albert voorstellen en begint daarbij luid te giggelen.
'Albert, lach niet zo luid, dat is niets voor een koning op leeftijd en maak onze oudste zo niet uit, hij heeft al genoeg complexen!'
'Filip de Complexe dan?' gaat onze koning door, want hij lacht erg graag.
'Albert, zwijg en gaat naar uwen troon.'
'Kom jongen,' zegt de koningin, 'we vinden wel een schone keizersnaam voor u!'
Albert die al jaren niet meer luistert naar Paola, heeft nog een vraag in verband met het plan dat zijn vrouw en oudste zoon besproken hebben.
'Wat gaan we met Fabiola doen?'
'Die sturen we naar een klooster in Spanje, Albert, dan ben ik af van die moeial.'
'En met Astrid?'
'Die maken we voorzitter van het rode kruis van het nieuwe Keizerrijk!' zegt Paola voldaan.
'Wat gaan wijzelf daar eigenlijk doen?' vraagt onze brave huidige koning.
'Op pensioen, Albert, en met ons yacht veel verblijven aan de Italiaanse Riviera, ik ben dat Belgisch politiek klimaat en dat rotweer hier zo beu als wat!'
____
Op een geheime locatie zijn een paar enkelingen nog verder het complot aan 't bespreken. Trick en Clem, Bitskummer en Caran Dash zijn al aanwezig. Zij hebben er nu ook Lio en Didi bijgehaald, uit het zuiden van België, kwestie van evenwichtige politiek te voeren. Voor de nieuwe lezers en ook voor de oude lezers met geheugenverlies hierbij een bijkomende verduidelijking: Elio D. van de PS en Didier R. van de MR waren ook aanwezig. Onder vrienden gebruiken die toppolitici mekaars bijnamen zijnde Lio en Didi voor de bovenvermelde heren uit het zuiden, die liggen beter in de mond, zeker als ze te veel Cognac en Vodka ophebben, en likeurpralines vreten dat het een lust is.
'Wat gaan we met die Piket doen en zijn Brussels regio?' wil Trick nog weten.
'Ik stel voor dat we het ganse Brusselse gewest samen met Halle en Vilvoorde aan de Verenigde Naties schenken, als hoofdstad van de wereld!' zegt Didi. 'Een Wereldhoofdstad Brussel zou toch iets speciaals hebben, denkt u niet, en wij zijn van de miserie vanaf. Daar wonen alleen vreemdelingen en die kunnen we missen als kiespijn!' voegt Lio eraan toe.
'Over kiespijn gesproken, gaan we de burgers nog laten kiezen?' vraagt Clem, in feite een democraat in hart en nieren.
'Ben je gek,' roept Caran Dash en wil haar colts trekken. Clem wordt weer bleek, werpt beide armen in de lucht alsof hij richting Mekka aan 't bidden is.
'Zijt gij soms een islamiet?' gilt de CIA agente Caran Dash. 'Een Osama-aanhanger? Dan moet ik u vernietigen, bevel van mijn hoogste chef Bush.' Clem die in paniek altijd minder goed hoort dan zou moeten, had 'Obama' verstaan (de democratische presidentskandidaat in Amerika) en zegt overtuigend: 'Jaja, ik vind die meer geschikt dan die ouwe van het Bush-kamp.'
Hier beging Clem een kapitale fout door verkeerd te verstaan. Caran springt als een kat met een tijgersprong richting Clem, neemt hem in een wurggreep en zet haar beide revolvers op de slapen van Clem, die een benauwte nabij is.
Gelukkig is er haar nieuw lief Bitskummer nog. 'Caran, sweetheart, ge vergist u, Clem bedoelde de democratische presidentskandidaat, niet die Bin Laden!' En dit was precies op tijd ingegrepen door Bitskummer, want Clem had reeds de ontspanners van de twee Dash-guns horen klikken en in zijn broek gedaan van de schrik.
'Om dus verder te gaan met onze besprekingen,' herhaalt Trick, die meer gewoon is, 'Brussel wordt erfgoed van de wereld en we zijn ervan af!'
'Maar het Atomium kunnen we toch niet wegschenken aan de wereld, vind ik.' antwoordt Didi daarop.
'Het Atomium verdelen we tussen Vlaanderen, het keizerrijkje van Filip en Wallonië!' stelt Bitskummer van de staatsveiligheid voor.
'Eén bol voor Filip en de overblijvende bollen verdeeld over Vlaanderen en Wallonië!'
'Hoeveel bollen zijn er eigenlijk aan dat Atomium? Weet iemand dat?' vraagt Clem, die nog altijd wat beeft sinds de heethoofdige Caran Dash al een paar keer haar revolvers trok vanonder haar rok.
'Wat als het aantal bollen even is?'
'Dan kan Filip fluiten naar zijn bol!' komt Lio tussenbeide. Lio is duidelijk niet zo koningsgezind dan algemeen aangenomen wordt.
'Goed, zijn we het dus in het algemeen eens?' wil Caran Dash weten.
----
'Uit het bazig optreden van die Caran Dash blijkt opnieuw dat die CIA overal de plak zwaait!' zegt een aangeslagen geheimagent Dré Pikkel, die meeluisterde, samen met zijn tijdelijke assistent, de vliegende inspecteur Tom Bonnen. Die twee heren hebben het goed voor met hun landje, hadden al een tijdje in de mot dat er iets gaande was wat niet pluis heette. Ze hebben bij een aantal van die vermoedelijke complotteerders in hun gsm's, in hun kostuums en in hun ondergoed mini-afluister-microotjes geplaatst en plukken nu de vruchten van hun noeste arbeid.
'Meneer Pikkel, wat zijn de volgende stappen die we moeten zetten om ons landje alsnog te behouden zoals het is?'
'Moeilijke vraag, Tom' zegt een vermoeide Pikkel.
'Ik zal dat met hoofdcommissaris Volbloed bespreken, onder vier ogen! Jij hebt strikte zwijgplicht, mijn jongen, prent dat in je oren, niets loslaten, ook niet aan collegas die ge vertrouwt!'
'Ok baas, u kan op mij rekenen!'
----
Wat deze twee goedmenende heren echter niet weten is dat er nog een derde partij meegeluisterd heeft! Dit maakt de zaak zeer ingewikkeld, zal later blijken, en ik ben als schrijver bang dat deze hele onheuse zaak fallicant zou kunnen aflopen voor ons land. Er is blijkbaar heel veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose onder onze leidende politieke figuren aanwezig en dat is zeker niet goed voor dit land. Ik roep de burgers dan ook op om kalm te blijven en zich van niets iets aan te trekken, ook niet van die zaak van Fortis, want er is ook veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose in het bankwezen, ze zullen het dus wel weer oplossen op zijn Belgisch.

54. Virussen
De telefoon van hoofdcommissaris Volbloed rinkelde. Terwijl hij een verslag van zijn commissaris Brigitte Pijpen leest over de aanslag op onze premier Term, neemt hij de hoorn op.
'Hallo, hallo... hallo, ik hoor u nauwelijks, met wie spreek ik?'
'Dag commissaris, ik ben Snik.'
'Snik, jongen, eindelijk nieuws, maar ik versta je heel slecht hoor!'
Snik, de piepjonge rechercheur in opleiding, die met de trein op weg is naar Siberië, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe op te halen, belde vanuit een klein stationnetje, ergens in de toendra. Waar hij precies was wist hij niet, alle plakaten waren in een taal die hij niet begreep. 'Meneer Volbloed, ik word gevolgd door virussen!' hoorde Volbloed zijn pupil zeggen met een klein stemmetje, erg vervormd en ver weg leek het wel.
'Maar jongen toch, hoe weet ge dat? Voelt ge u niet goed?'
'Ik kan ze zien, chef, en ze zijn helemaal in 't grijs, en ze zijn met vier, altijd dezelfde die op mijn lijf zitten!'
'Vier virussen' denkt Volbloed en moet de telefonische informatie van Snik toch even laten bezinken. Hij heeft wel ooit eens in een medisch tijdschrift getekende virussen gezien en die zagen er inderdaad grijs uit. Maar dat Snik die kon zien, met het blote oog nogwel, begreep hij niet. 'Snik, mijn jongen, zijt ge zeker dat ze met vier zijn en vier dezelfde nogwel?'
'Ja chef, ze volgen mij al een hele dag doorheen de trein, van de restauratiewagen naar mijn coupé en terug. Zelfs als ik naar de WC ga, zijn ze daar plots. Ik ben bang!'
'Snik, hoe kunt gij die met het blote oog zien? Hebt gij zo een scherp zicht? Ik dacht dat die onzichtbaar waren!'
'Hoe kunnen virussen nu onzichtbaar zijn, chef? Ik zie ze daar weer zitten terwijl ik vanuit dit telefoonhokje op het perron naar u bel.'
'Zijn ze dan mee uitgestapt?' wil Volbloed weten.
'Ja chef, en ze bekijken me met doordringende ogen! Wat moet ik doen?' vraagt Snik in paniek.
'Snik, zijt ge met uw hoofd ergens tegenaan gelopen, jongen? Microben hebben geen ogen, daar ben ik zeker van!' roept Volbloed die nu toch wat nerveus wordt van Snik zijn dwaas gebrabbel.
'Het zijn zeker geen microben, chef, ze zijn elk wel twee meter lang en zeker een meter breed!' weent de jonge Snik door de telefoon.
'Snik, jongen, is er een kliniek in de streek waar ge zit? Ga daar naartoe en laat je grondig onderzoeken, ik denk dat ge een voedselvergiftiging hebt opgelopen of iets ergers in uw hoofd!'
'Ze spelen goed op mekaar in, commissaris, professionals denk ik, in opdracht van de KGB van Putin.' zegt de snotterende Snik.
'Snik, probeer te ontspannen, jongen, ge draait over uw toeren denk ik, ik hoop dat dit niet komt door die virussen, mijn zoon,' zegt de nu toch bezorgde vaderlijke Volbloed.
'Ik kan die vier russen echt niet afschudden, chef, ze gaan me doden denk ik. De trein vertrekt opnieuw chef, ik moet inhaken of ik mis hem.' 'Klik' hoort Volbloed en weg is de verbinding met zijn assistent in opleiding.
Dan pas begrijpt Volbloed het hele gesprek: Vier russen volgen zijn medewerker, gevaarlijk uitziende, grijs geklede kleerkasten van mannen.
'Wat nu?' denkt hoofdcommissaris Volbloed en roept zijn commissaris Brigitte bij hem, voor overleg.

Wordt vervolgd....

55.  3D's

Jules Naemelucs

De 'The Three Degrees' bevonden zich op een motoryacht. Dat lag aangemeerd in Sint Martens Lathem, in een verlaten bocht op de Leie. Vooraan in de boeg zaten drie mannen aandachtig te luisterden naar een gesprek van anderen die dingen bespraken waar zelfs zij van schrokken. Ze noemden zichzelf wel eens 'The Three Degrees' omdat hun familienaam bij alledrie met 'De' begon. Deze drie heerschappen kwamen duidelijk uit het noorden van België, aan hun taal te horen. Grote vrienden van onze koning waren ze ook niet. 'Flipke, ik schrik me dood.' zei er één. 'Bartje, ik sta versteld!' replikeerde een tweede. 'Jean-Marieke, ik ben verrast.' fluisterde een derde. Dat was het enige wat ze konden uitbrengen, zo geschrokken waren ze van de inhoud van de afgeluisterde gesprekken. 'Dat geluidsbandje goed bijhouden, mannen, dat kan van pas komen!' jubelde één van hen. 'En copiekes maken, vriend, we hebben ze bijna bij hun pietje!' zei een tweede. De derde zei niets maar was duidelijk in de wolken. 'Nu moeten we actie nemen.' zeiden ze alledrie in koor, maar toen begon hun boot plots te wiegelen want iemand stapte ongevraagd op het achterdek en dat voel je op zo'n boot.
-----
Ergens in een legerkamp in het noorden van Rusland wacht hoofdcommissaris Bontekoe op zijn repatriëring. Daarvoor is Snik op weg naar hem, wel met een trage trein die regelmatig stopt, en rijke gepensioneerde toeristen meevoert. Snik heeft immers de Orient Express genomen om in Siberië te geraken. Aan het ritme waarmee die trein rijdt en veel stopt gaat Bontekoe nog lang moeten wachten, maar dat zal Snik een zorg zijn. Hij heeft andere problemen aan zijn hoofd. Vier Russen volgen hem overal in de trein en zien er niet vredelievend uit. Snik is zo een bedreigende situatie niet gewoon. Hij werd thuis altijd door zijn ouders gepamperd en heeft er nu bijna één nodig. Aan een paar Amerikaanse millionairs, die naast hem zitten in de restauratiewagon van de trein, heeft hij al verteld dat hij gevolgd wordt door vier Russen. Die Yankees lachten zich bijna een breuk. 'Waarschijnlijk hoort dat bij het pakket van extra ontspanningen en attracties op deze trein; de rit naar Siberië is immers immens lang en de reisorganisatie zorgt voor onverwachte attacties, jongen,' had één van hen lachend gezegd. Een andere zei: 'Ik heb vannacht wel vier jonge Russinnen op bezoek gehad, hahaha, voor wat gerollebol en zo... een zeer aangenaam initiatief van de treindirectie.' Een derde zei: 'Ingehuurde acteurs waarschijnlijk, vriend.' Snik voelde zich iets beter maar was er toch niet gerust in...
-------
In een kliniek in het Brusselse ligt een man met een voet en een hoofd volledig ingepakt in verbanden. Bij hem zit een collega, Clem genaamd. 'Term,' zegt die collega, 'waarom hebben ze u willen raken?' Term, die in het bed ligt met een voet en een hoofd naarboven getrokken aan spankabels, spreekt wat moeilijk omwille van het feit dat zijn volledige kop omwachteld is en alleen een klein gaatje in de windels ter hoogte van zijn neus beschikbaar is, om te ademen en vloeibaar voedsel in te nemen.
'Term, is dat niet lastig en pijnlijk zoals ge daar ligt?' vraagt Clem. Term probeert ja te knikken en gilt 'auw, auw,' vanonder zijn ingepakt hoofd. 'Waarom zijn die die windels volgeplakt met Fortis-stickers? wil Clem nog weten, maar hoort de kliniekbel, teken dat het bezoekuur voorbij is en druipt af.
------
'De conclusie is dat de heer Bart De Wever niets te maken heeft met de aanslag op de heer Term. De Wever droeg een vioolkast bij zich toen de vliegende inspecteur Bonnen hem opmerkte in de omgeving van de plaats van de misdaad, maar in die vioolkast zat wel degelijk een echte viool, welliswaar van een goedkoop merk, een Stradivarius was het zeker niet. De heer De Wever verklaarde nog dat hij die altijd bijheeft in de parlementaire vergaderingen, omdat hij graag de eerste viool speelt in zijn partij, in het parlement en in het algemeen, en dat klopt want niemand anders van de verkozenen heeft een viool, dus hij speelt zeker en vast als eerste de eerste viool in het parlement. Het is tevens duidelijk geworden, na onderzoek, dat de luchter in meneer Term zijn bureel op een natuurlijke wijze naar beneden is gekomen en daarbij eerst op het hoofd en dan op de voet van meneer Term terechtgekomen is. Het feit dat die luchter ongeveer 250 kg weegt en enorm veel geslepen kristallen hangers draagt is de oorzaak van de zware kwetsuren aan de heer Term zijn voet en hoofd. Ook zijn echtgenote is buiten verdenking gesteld, ofschoon de heer Term niet met dit facet van onze analyse akkoord kon gaan en wou dat dit in dit verslag vermeld zou worden, vandaar dat dit dus vermeld wordt en u dit dus ook duidelijk kan lezen.
'Wat voor een nitwit heeft het laatste stuk van dit verslag geschreven, Brigitte?' wil hoofdcommissaris Volbloed weten.
'Een nieuweling chef, een zekere Jules Naemelucs!' informeert de sexy vrouwelijke commissaris.
'Hopelijk blijft die rare kwiet niet te lang bij ons, commissaris, ik vind zijn manier van schrijven beneden alle peil!' voegt Volbloed eraan toe.

Wordt vervolgd.....