NU EVEN HEEL IETS ANDER

Tien

DE BEL

Beste mensen, even iets helemaal anders nu.

Op ne koude winternacht zo rond een uur of die, alles is overal muisstil en plots gaat de bel riiiiiiiiiiiiiing. Wij schrikken alle twee wakker, grijpen elkaars hand vast en vragen ons bang af zo van, wie kan dat nu nog wel zijn. Omdat je maar nooit kan weten sta ik heel stilletjes op, het licht durf ik ni aan te knippen maar schuifel wel heel bang naar de deur. Heel voorzichtig pak ik de parlofoon op alsof het een stuk gloeiend ijzer was en zeg zacht hallo. Eerst hoorde ik wat gestommel en dan een vreemde stem in zeer slecht Nederlands, Meneire ieke moete helpe kreige, maane zone hier isse hiel zieke en moete rappe ene doktoor hebbe, hij hevet viel koortse meneire moge ieke telefoneire  asublief meneire . Ik zeg voorzichtig luister, hier een kleine kilometer vandaan is het politie bureel en daar gaat men je zeker verder helpen, je bent er waarschijnlijk al langs gekomen. Maar ik doe midden in de nacht mijn deur ni open voor een vreemdeling dat durf ik niet, zeker niet omdat ik al een oude mens ben, dag meneer en leg op.  Ik stond nog een hele poos stil te wachten maar hoorde nikske meer. Nu was ik toch nog zo ongerust dat ik belde naar het Politie bureel. De agent van wacht nam op en zei hallo, Ik maakte me bekent wie ik was en vertelde hem het hele verhaal zoals het was. Tis weer ni waar hé, antwoorde die agent, zijn ze nu weer bezig, verleden week kreeg ik een gelijkaardige telefoon. Luister meneer Schoeters, U heeft er zeer goed aangedaan van niet open te doen, waarschijnlijk of zelfs meer dan waarschijnlijk was het weer een van die zwervers die trachten op een sluwe manier ergens binnen te geraken om dan hun slag slaan. Jammer genoeg hebben wij ze nog niet op heterdaad  kunnen betrappen maar, ik zal nu een patrouille contacteren, dat ze daar in de omgeving eens gaan kijken. Daarna ging ik terug naar bed maar deed geen oog meer dicht. Wel had ik een onderwerp om aan ons kinderen en de buren te vertellen.

Marcel.