"Het mag regenen!, we zijn hoofdzakelijk toch beschut."

Ik neem vandaag weer eens de bus naar een wandelorganisatie, maar niet ene van De Lijn. Het is veel gezelliger om samen met mijn clubleden een busuitstap van te maken naar Heverlee, gelegen aan de zuidkant van de stad Leuven in de provincie Vlaams-Brabant. Tijdens onze rit waren er momenten waar het goed heeft geregend dus nemen we toch in hoofdzakelijkheid onze bescherming mee mocht het toch het geval zijn tijdens de dag.  De start bevind zich in het Kwartier de Hemptinne, waar nog steeds terreurniveau 3 geld en daarom er militairen staan aan de toegangspoort om de rugzakken te controleren. Van 3 tot 35km kan men kiezen uit 12 verschillende afstanden waar vele bosstroken op het plannetjes zijn uitgetekend. We verlaten het militair domein en trekken richting het kleine dorpskern met zijn Onze-Lieve-Vrouw-van-Troostkerk waar de huizen zijn rondgebouwd. We wandelen naar het Abdij van 't Park, ook wel Parkabdij of Abdij van het Park genoemd en is nog steeds het meest volledig bewaarde abdijencomplex in de Nederlanden. Het is een Norbertijnen-abdij gesticht in 1129 op initiatief van Godfried I(Graaf van Leuven) die vroeg aan de toenmalige abt van de premonstratenzerabdij te Laon om er ene te stichten in de buurt van Leuven. De graaf stond hiervoor een park en een jachtslot af waar ook de meier van Leuven nog meer gronden schonk met daarop een watermolen. De abdij werd 2x het slachtoffer van Oostenrijkers die het  hebben geplunderd en deels vernield; vooral de wijnkelder moest eraan geloven. In 1831 besliste het stadsbestuur van Leuven om honderden Nederlandse krijsgevangen in de abdij te huisvesten. Dezen kwamen kort nadien allemaal vrij wanneer het Nederlandse invasieleger België binnenviel tijdens de Tiendaagse Veldtocht. We moeten wel eerst door de toegangspoorten zoals de Sint-Janspoort als de Sint- Norbertuspoort om te komen aan de binnenplein van de Abdij. De hoge toren van de Sint-Jan-de-Evangelistkerk is een merkteken in het landschap. De toren dateert uit het begin van de 18de eeuw en is meteen het laatste grote bouwwerk dat op de site van de abdij van Park werd gebouwd. Het spreekhuis(roze gebouw er naast) dateert uit 1718. Zoals het woord het zelf zegt, stonden de norbertijnen hier bezoekers te woord. Leken en vrouwen hadden immers geen toegang tot het kloostercomplex. De rozerode kleur van de buitenafwerking van de gevels refereert naar kleursporen die tijdens de restauratie van het gebouw teruggevonden werden. Terwijl ze de dorpsgenoten onder klokgeluiden verwelkomt wandelen wij verder naar de achterkant van het complex waar we het Sint-Albertuscollege passeren die werd geopend op 1 september 1949, als college voor Priesterroepingen door de Paters Ongeschoeide Karmelieten in een klooster van de Karmel dat zelf gebouwd was in 1936.. We treden opnieuw het militair domein binnen naar de startzaal die tevens ook een controlepost is. We gaan de andere uitgang uit en zien naast de wandelaars die ons tegemoet komen, aan de hoek van de straat ook het Heverlee War Cemetery. 'Heverlee War Cemetery' is een Britse militaire begraafplaats waar 30 doden uit de Eerste Wereldoorlog(waaronder 1 niet geïdenti-ficeerde)en 988 uit de Tweede Wereldoorlog(waaronder 36 niet geïdentificeerde)worden herdacht. Het is tijd om de schaduw op te zoeken en dit doen we d.m.v. Het Arboretum van Heverleebos, de ene afstand een langere passage dan de anderen om uitkomend tezamen te wandelen naast het spoor tot het station van Oud-Heverlee. Onderweg moest ik even terug op mijn stappen komen daar ik een stukje verkeerd ben gewandeld, daar ze hier gebruik makend van 3 soorten pijlen als 2 soorten linten. Het is tijd dat we in de rustpost de ideale moment vinden om ons lichter te gaan kleden, insmeren, zonnebril op zette en de paraplu opbergen daar er naar uitziet dat er de eerstkomende uren geen druppel zal vallen. Straks komen we hier terug maar eerst wandelen we net niet naar de kerk, met bijhorende dorpskern van Korbeek-Dijle, maar gaat het links naast de Dijle door reservaat Doode Bemde. De Doode Bemde( betekent zoveel als onbruikbare graslanden) telt meer dan 250 hectaren grond en bestaat uit een mozaïek van kleine akkers, populieraanplantingen en broekbosjes, wei- en hooilanden, ruigten en rietvelden, vijvers en grachten. We doen al de poortjes netjes weer toe terwijl we ook op de houten bruggetjes wandelen om daarna het Heverleebos op te zoeken waar aan het Zoet Water voor de aandachtige kijkers op de waterlelies een schildpad zien. Nadat we even gerust hebben in de rustpost van daarnet zoeken we het laatste stukje schaduw op met een vervolg van het grote bos en nemen we als grootste afstand nog even een korte afscheid en begroeten we ze aan het uiteinde om tezamen het militair domein binnen treden en genieten van een drankje voordat we na een korte huldiging als grootste wandelclub de bus nemen terug naar de zee.

Aantal deelnemers: ???