"Tijd voor de 1ste
herdenkingstocht, maar ook voor mijn 1ste 100 kilometer"
In het jaar dat we het begin van de 1ste
Wereldoorlog herdenken zijn er her en der ingerichte wandelingen van onze
Aktivia-clubs in de komende periode. VZW De Nacht mag als het ware de spits
afbijten met een nieuwe 100km wandeling genoemd 'Door Vlaamse Velden' waarbij
we wandelen langs de frontlijn. Wie deze afstand te lang vond kon ook kiezen
voor 7, 12, 28 & 50km om het Houtland te verkennen tussen Torhout en
Diksmuide. Waar traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het
sportcentrum is het vandaag te doen in de middelbare school even buiten de
stad. Als we onze inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die
verleden week ook de Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben
beter bekend als de die hards. 10 minuutjes later dan gepland zijn we in groep
gestart achter de mensen van de politie die ons door het centra begeleiden. Het
doet toch een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar
maanden geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is
wandelen we direct in de wijk 't Hoge waar we de echte startstempel met
daarbovenop een koek krijgen om een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben. Door het bos wandelen we niet door, dat is
alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen helemaal rond tussen de maïsvelden op
grondgebied Ichtegem om de Koekelareberg af te dalen via een smal bospaadje
dicht bij het prikkeldraad weliswaar. Met een wafel in de hand wandelen we door
het stadspark waar de lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om
de bekende oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied
zingen van alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de mannen van de nacht. De
mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken" om de overbrugging
plezanter te maken tot aan Vladslo. Hier vind men ook waar we passeren het
Praatbos waar het aangrijpend 'Treurend Ouderpaar' zich bevind, gemaakt door
Käthe Kollwitz waar haar zoon hier is begraven. We volgen een stukje de
Handzamevaart om deze via een bruggetje over te steken en halt te houden om ons
op te warmen met een kop koffie met rijsttaart. Het is tijd om na een passage
door het gemeentepark achter het stationsplein de markt met middenin het standbeeld
ter ere van Generaal Baron Jacques de Dixmude op te wandelen waar we ook
afscheid genomen hebben van de 50km die nu al terug keren. Wij zijn nog niet
halfweg dus waar de jeugd nog geniet van hun verlengd weekend wandelen we richting
de 84m hoge IJzertoren achter de Paxpoort. Veel kunnen we niet zien van de
toren want jammer genoeg is ze niet belicht, waardoor we genoodzaakt om op onze
honger te blijven zitten en verder te wandelen langs de IJzervlakte die in 1914
werd onder gezet in een ultieme poging om de Duitse opmars te stuiten. We
wandelen de dorpjes voorbij die allemaal "kapelle" in hun naam hebben
zoals Nieuwkapelle er één van is waar inde camping IJzerhoeve een
fruityoghurtje krijgen. We wandelen tot aan de Knokkebrug waar we nu helemaal
het kanaal Ieper-IJzer blijven volgen om deze eventjes te verlaten in Boezinge
waar enkel medewerkers van wandelclub Nooit Moe Boezinge een bevoorradingspost
bemannen. Wij volgen weer het water, al is daar niet veel van te zien tot we
deze verlaten aan de Site John McRae bekend om zijn gedicht "In Flanders
Fields" die hij hier schreef in de nacht van 2 op 3 mei 1915en zo het
symbool voor de herdenking van de gesneuvelden opleveren: de klaproos! Even
verder we wandelen we ook voorbij het Duhallow British Cemetery om zo Ieper
binnen te wandelen waar in het Koninklijk Atheneum de rustpost die ons even
over de helft(52,9km)heeft gebracht. Uitzoeken waar onze bagage staat,
opfrissen en de nodige krachten bijvullen om de terugtocht aan te vatten. We
zijn eventjes stil niet alleen voor de gedetineerden maar ook om stil te staan
bij de Menepoort om de ongeveer 55 000 gesneuvelden die geen bekend graf kregen
te herdenken. Een stukje van het hoornwerkpark meepikken om richting de vijver
te wandelen die Zillebeke rijk is. We trekken langs Hill 62, de 62m hoge
Sorrelberg die ook het Sanctuary Wood op zijn flank heeft. Het is stilletjes
weer klaar aan het worden wanneer we door het kasteelpark doorwandelen met zijn
Memorial Museum Passchendaele. Niet ver hier vandaan Ligt Passendale met zijn
al bekende "Tyne Cot Cemetery". Zo'n 12 000 soldaten waarvan
grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun eeuwige rustplaats. Dit is ook te
zien achteraan het kerkhof waar de namen van 35 000 vermiste Britten en
Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze wonderbaarlijke
herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen herdenken aan de
Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ik begin lichamelijk iets te
voelen. Het kopje thee van de vorige bevoorradingspunt is mij blijkbaar niet
meegevallen want moet even helemaal vooruitbuigen om een braakske te doen. Een
voordeel is dat je maag weer helemaal in orde is zodat we Oostnieuwkerke binnen
wandelen en hier ook enkele medewerkers van de plaatselijke wandelclub, de
Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals de vorige posten nog stilte voor
de storm is op deze vroege zaterdagochtend. Het is een dorp waar veel gekweekt
word want we bewandelen de onverharde paadjes tussen de serres om de laatste
10tallen kilometers af te leggen. De laatste meters zijn natuurlijk de zwaarste
maar we zijn blij als we de andere afstanden als ook de dagstappers van de
Moerveldetocht ons toevoegen. Na een stukje van het moereveldpad onder de
voeten kregen is de laatste controlepost in de kinderboerderij ook weer een
feit. Alléz, de laatste kilometer is in gegaan waar we Torhout terug na geruime
tijd weer inwandelen en ons klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze
blijdschap te vertonen.
"smiet mo je
kieten in, want klimmersbenen heb je nodig bij de Padstappers."
Als je tevreden bent van een vorige organisatie van één van
onze talrijke wandelclubs ga je automatisch terug naar hen als ze opnieuw een
tocht inrichten. In het eerste weekend van Augustus kan je klimmersbenen ten
volle benutten bij de Padstappers voor hun zomertocht alsook de
Sint-Adriaanstocht die ook meetelt als manche van de Oost-Vlaamse Biergordel
voor de wandelaars die graag grote afstanden wandelt. Vanuit de kinderopvang te
Onkerzele zijn we vertrokken en het is meteen een scheef wandelen op het graspaadje
richting de kerk die in stelling is wegens verfraaiingswerken. Deze club staat
bekend om rustige wegen maar ook veel natuur op te zoeken en dit doen we met
enkele stroken zoals de oudenberg maar ook bospaden waar ik eventjes vastzat
met mijn paraplu in het Moerbekebos(gelukkig zijn er collega's die een handje
toesteken) tot aan de rustpost in Moerbeke. We duiken het Karkoolbos in om
eerst nog afscheid te nemen van andere afstanden om de nieuwe paadjes te
bewandelen met af en toe hindernissen, zo te denken aan eventjes te bukken
onder een boom in het bos die ons brengt naar de top van de Bosberg. Op de top
van de Bosberg heb je een schitterend uitzicht over de Dender- en Markvallei.
Een weids panorama met tientallen kerktorens strekt zich uit tot aan de torens
van Brussel. We laten eerst de afziende fietsers door om het Raspaillebos in te
duiken. De bronbeekjes hebben ervoor gezorgd dat er scherpe ruggen en valleitjes
zijn geboetseerd. Wie weet heb je geluk en zie je een ree opduiken. We komen
ook opmerkelijk een kapel tegen die als naam heeft "'t Iffraken",
opgedragen aan de heilige Apollonia. Als men vroeger dronk aan het beekje
hierbovenop het gebed was men verlost
van tandpijn kunnen we hieruit uitmaken uit het infobordje. Hier niet ver vandaan
is het weer rusten geblazen in het Vlaams Kennis- en
Vormingscentrum voor Natuur en Milieu 'Helix'. Zoals de streek gekend is gaat
het nu weer op en neer op hellende strokenmet soms aangename onverharde stroken zoals de Bovenkasei waar delen van
kasseien uitsteken tussen de landbouwgronden, goed uitkijken is een must want
we krijgen een kuitenbijter om in Nieuwenhove te gaan waar in het zaaltje de
Beukenhof enkele vrijwilligers weer paraat staan om wandelaars te ontvangen.
Terwijl de grootste afstand hier nog een lusje maakt gaan wij alvast verder
terugwaarts om het dorp te verlaten en te wandelen op de bietenvelden om zich
als slang te wanen om te kronkelen tussen de bomen op weg terug naar de Helix.
Voor sommige afstanden moeten ze extra meters afleggen maar niet getreurd,
samen treden we terug Onkerzele binnen om voor het naar huis gaan onze
meeneempakket mattentaarten mee te doen. Tot de volgende keer Padstappers.
