Het museum werd in 1982 opgericht door de
leden van de Maatschappij voor intercommunaal vervoer van Brussel (MIVB)en
enkele liefhebbers die gepassioneerd bezig waren met het openbaar vervoer. Het
is gevestigd in de huidige stelplaats van de trams nog waar men de bezoeker
meeneemt naar het verleden toen ze nog reden met paarden, gevolgd door de Belle
Epoque tijd rond Expo 58 tot hoe de tram nu rondrijdt met zelf al een kijk op
de toekomstige Metro die hier ook al staat. De trams van vroeger met geen ramen
als beperkte zitplaatsen zijn erop veranderd maar ik denk dat ze vroeger wel op
tijd reden. Over tijd gesproken, is het nu verzamelen geblazen om op de juiste
bus te stappen (niet op deze van de wandelclub uit Mons) om terug te keren naar
de kust.
11 tochten van 100km of meer zal ik
gedaan hebben in 2018 afsluiten met die van vandaag te Fosses-la-Ville die voor
mij totaal nieuw is. Na 4uur verplaatsing haal ik mijn startdocumenten af om
ook op zoek te gaan aan de startlijn naar mijn vaste wandelbendje. We zijn
vertrokken waar het al warm was in de zaal direct bergopwaarts dus opgewarmd zijn
we dus ten volle 100%. Het dorpje Aisemont is het eerst dat we passeren niet
meer in grote groepen want ieder zoekt zijn eigen tempo op dit terrein. We
wandelen geruime tijd op de oude spoorweg richting Lesve waar de verzorgers
goede zelfgemaakte cake hebben gebakken want het blijft niet bij één stukje hoor.
Via de bossen van Besine alsook Neffe, waar we daarin rustig de afdaling nemen
komen langs de rustposten die we straks nog een keer aandoen. Lange
beklimmingen waar we achter ons rijtjes zaklampen ziet wat toch zijn charme
geeft wandelen we terug een oude spoorweg op waar men ook met een soort van go-cart
plezier mee kan hebben. De Côte de Maredsous moeten we doen vooraleer we aan
het uiterste punt komen van het traject met name de Abdij van Maredsous.
De Abdij van Maredsous werd in
1872 door benedictijnenmonniken gesticht in de vallei van de Molignée. Ze is
een typisch voorbeeld van de neogotiek en past harmonieus in de beboste en
glooiende omgeving van de streek.
De gebouwen van de abdij
van Maredsous ademen spiritualiteit, in een sfeer van rust en
toewijding die niemand onverschillig kan laten. De kerk die boven het klooster
uittorent, het klooster zelf en de bibliotheek, de bijgebouwen, waaronder de
oude kunstnijverheidsschool, het Onthaalcentrum
Saint-Joseph, vormen een harmonieus geheel dat de bezoeker uitnodigt
tot wandelingen en bezinning. Net als de Cisterciënzers of de
Trappisten leven ook de monniken van de Abdij van Maredsous de regel van de
heilige Benedictus na. Deze gedragslijn deelt het leven van de monnik op tussen
gebed, werk en gastvrijheid.
Tijd hebben we echter niet om deze te
bezoeken want we moeten nog een 30tal kilometer doen weliswaar nu in daglicht.
Na het plaatselijk lusje rondom hier gaan we voor het laatst echt bergop op
zoek naar het kasteel van Bossière waar tegenover het gratis plaatselijk
biertje kan genuttigd worden. Bij het water van de Grand Etang de Fosses zijn
ook de zaterdagstappers bij ons om de laatste meters van het traject te volgen
die grote onderscheiding krijgt van me.
De komende 2 weekends ruil ik het vol gebetonneerde
Vlaanderen voor de meer natuurlijke omgeving van Wallonië te beginnen met de 35e
Marche du Val de Verne ingericht door de gelijknamige wandelclub. Mensen die
houden van lange afstanden zijn hier welkom als ze 50km peanuts vinden, al zijn
de andere afstanden zeker de moeite waard om te doen vandaag, zal later
blijken. Vanuit de gemeenteschool zoeken we al snel het centrum op met zijn verouderde
huizen geafficheerd met de verkiezingskandidaten. De passage van de Forêt
Domaniale de Bon-Secours is onze 1ste natuurpareltje waar je gerust
kasteelpark mag zeggen die een stuk in beide landen ligt en waar men nog het
kasteel van de familie vindt van de familie Croÿ. We wandelen naar het centra
gedeelte van dit dorpje die gebouwd is rond de Basiliek van O-L-V van Goede
Bijstand die zeker een bezoekje waard is vandaag vooraleer de rustpost binnen
te treden. Direct duiken we Het Natuurpark van de Plaines de lEscaut waar men zeker
een dagje uit van kan maken voor zen vele kilometers bewegwijzerde paden. De
Grote afstanden wandelen naar het stadje Blaton waar we langs het water lopen
die verbinding maakt naar het Grande Bruyère de Blaton, de voormalige
zandgroeve. Als je sluiswachter bent op het kanaal Blaton-Ath te Grandglise
moet je goede conditie hebben want de vele sluizen moeten met de hand bediend
worden over enkele hectometers. Tijdens de passage van de vele
onverharde(bos-)paden, al dan niet goed onderhouden, kom ik de eerste wandelaars
van de 50km tegemoet om even te pauzeren in de kantine van natuurreservaat
Sable Mer om daarin ook door te wandelen. We wandelen naar het dorpje Harchies
die vroeger afhankelijk werd van steenkoolontginning (te weten gekomen door de
mijnlamp als wagon in het dorp) maar nu al vele jaren bekend staat voor zijn
uitgerekte moerassen waar wij helemaal rondwandelen. Daar waar de afdaling
langer duurt dan de klim weet je dat we een steil stukje hadden hier. Terwijl de
jagers geconcentreerd uitkijken naar wild wandelen we terug het natuurpark door
die we in het begin ook deden. Nog even een passage door het centrum van
Péruwelz met zijn Grote Markt als stationsgebouw kijken de 700 deelnemers zéér
tevreden terug naar deze mooie natuurpareltje vooraleer de reis terug te vatten
met eender welk vervoersmiddel.
25 edities bestond de Boterronde nog
uit een fiets- en wandelhappening maar wegens de magere opkomst van de fietsers
is het nu de 3de editie al waar alleen de wandelaars in de kijker
staan. De Tervaete Stappers Keiem hebben sinds een 3-tal jaren de organisatie
op hun genomen om het begrip Boterronde te laten bestaan daar het de naam
zegt een rondje maken rond de boterstad Diksmuide. Niet meer startend vanop de
Grote Markt maar vanuit feestzaal De Loft niet ver van het station vandaan. Een
keuze gemaakt uit een 6-tal afstanden heb ik gekozen om de grootste te doen. Gestart
doen we door de industriezone Heernisse waar we al vlug kunnen pauzeren in zaal
Sint-Sebastian voor de rustpost nu als ook straks. De brug nemend om een tijdje
de IJzer te volgen waar we kapel voor de militaire slachtoffers 'Calvarieberg' tegenkomen
om via de Stiltepad te wandelen naar de Frontzate. Ieder zijn eigen kant
genomen wandelen we naar het dorpje Oostkerke waar ook hier medewerkers van de
inrichtende club ons verwelkomen. Wij, als grootste afstand moeten hier een
plaatselijk lusje doen via de oude zeedijk (waar we ook hebben gewandeld
tijdens de 4-Daagse v/d IJzer), de oude Aa-vaart volgend via Rousdamme
terugkerend naar Oostkerke. Terug het polderlandschap in waar de IJzertoren als
oriëntatiepunt kan gediend worden wandelen we op de Grote Beverdijk naar de
oude spoorweg die ons halt doet houden niet alleen eventjes aan de IJzertoren
voor het nemen van een paar fotos maar ook binnen in de rustpost dezelfde als
die aan het begin van deze tocht. De Handzamevaart die overloopt in de Kleine
dijk maken we een boog rond het centrum om via het stadspark aan het station
complex opnieuw de startzaal te bereiken. De Tervaetestappers danken de 987 wandelaars
voor hun deelname & nodigen ons uit voor hun nieuwe Herfsttocht op 03/11 te
Beerst.
De wandelaars die al jaren houden van
de lange afstand te doen weten dat er ook in Doornik (Tournai)een mooie 100
kilometertocht is met name "100km des 5 clochers". De naam staat voor de 5 torens die op de kathedraal
van Doornik staan. Ze maken indruk en kenmerken de binnenstad. Vrijdag waren we
echter niet naar Doornik getrokken om er de kathedraal te bezoeken. We zouden
ons ook niet met de geschiedenis van die stad bezighouden. Of toch? Clovis
veroverde vanuit Doornik het gebied dat we nu Frankrijk noemen. Zouden we in
zijn voetstappen treden? We kwamen naar Doornik om een lange tocht te stappen
o.l.v. de wandelclub 'Mont-Marche' die het inrichtte. Zij mogen met deze 3de
uitgave van de 100km feest vieren daar zij dit jaar 20jaar bestaan. We stonden met
156 wandelaars te wachten achter het lint tot een jongen de koebel aangreep en
voluit luidde om ons te laten vertrekken vanuit de startzaal. Het was al donker
bij de start met de lantaarnlichten die de fluo-pijltjes makkelijker ons de weg
zou aanwijzen over de brede wegen op weg naar de 1ste rustpost na
een 7-tal kilometer te Willemeau. Voor deze editie hebben ze er een mini
Paris-Roubaix van gemaakt daar er vele kasseistroken werden aangedaan met als
bekendste die van Pavé Gilbert Duclos Lasalle te Cysoing, Bourghelles & de
al bekende Le Carrefour de lArbre
met zijn 2100m de langste tijdens onze tocht. De helft al achter de rug de
laatste restanten van de nachtsfeer tegemoet wandelen we rond het Lac du Héron
terugwaarts naar Templeuve met zijn kasteel. Hier was er enkel een minpunt naar
bepijling toe daar menige wandelaars verkeerd liepen. Al ligt Doornik links
toch moeten we voor het eerst een stukje vals plat doen toevallig naar het
dorpje Froidemont. Eindigen doen we met een passage door het centrum van
Doornik met zijn park, belfort, Grote Markt waar men ook het monument vindt ter
ere van Marie-Christine van Lalaing, die verdedigde Doornik tegen de hertog van
Parma, Alessandro Farnese in 1581 in Tournai. De zijkant van de kathedraal
alsook de Pont des Trous brengt ons terug naar de startzaal. Nu nog snel recupereren
alsook zoveel mogelijk slaap want vanavond(zaterdag)start ik nog voor een
Euraudax-wandeling van 75km te Torhout.
Aan het einde van de
zomervakantie staat er een wandel meerdaagse op het programma die op één jaar
na sinds mijn 8ste telkens op de agenda staat met name de 4 Daagse
v/d Yzer. Het is niet meer zoals vroeger toen er meer militairen waren die
meeliepen, nu zijn ze nog sporadisch te vinden. Hierbij doe ik verslag van al
de 4 dagen met daarbij behorende fotos, op die van Diksmuide na.
Dag 1: Al enkele jaren slaap ik eerst
uit voordat ik begin aan mijn 4-daagse kwestie van de komende dagen steeds
vroeg uit de veren moet alsook de meeste wandelaars dan al op route zijn &
zo niet in de weg lopen. Inschrijven moet ik wel nog doen deze ochtend dat weliswaar
na ruime tijd wachten is kan starten om 10.42u aan de eerste 32,90km. We verlaten
het Sint-Niklaasplein om de hele straat te doen die ons brengt naar de kustlijn
waar men kan kiezen om oftewel op het strand of zoals ik de passage van de
Zeebermduinen te doen richting Groendijk of dan het zand te ruilen voor de
ganse zeedijk die gevolgd word door de Havengeul tot in Nieuwpoort-Stad. Aan de
vismijn, met zijn lelijke groendecors, nemen we afscheid van de 16km die snel
de Grote Markt opzoeken terwijl wij als grootste afstand wandelen rond de
Nieuwe Jachthaven de Ijzermonding door waar wachters aan de poort ons begroeten
om een passage te hebben door het Kwartier Lombardsijde waar veel gekronkeld wordt
om steeds quasi op hetzelfde punt te komen. Een kort stukje strand pikken we
nog mee om rechts af te slaan om de kaart voor het eerst te scannen. Vroeger
was er hier camping Cosmos maar dit is al geruime tijd niets meer van te zien.
Aan de overkant is er wel Kompas camping waar wellicht door sponsoring
verplicht werd een passage te hebben langs de caravans, tenten, tot we weer de
stappers van de 24km oppikken net voor de sporthal van Lombardsijde. Boven ons
vliegt steeds de seaking om de parachutisten te laten springen daar er een
locatie voor hen is aangewezen dichtbij de bunkers van de Bamburg. Even alleen
wandelend zoeken we het kanaal Plassendale-Nieuwpoort op tot aan het
sluizencomplex met het monument van Albert I. Terug in Nieuwpoort zoeken we net
zoals de aangesloten 24km van daarnet de stappers van de 16km om samen te
wandelen naar de Grote Markt waar de reuzen zijn opgesteld. De Koolhofput
hebben we vorig jaar gedaan dus daar niet naar toe maar de Pelikaanbrug af om
te wandelen naar Sunparks waar ons het jaarlijks terugkerende garnaalsoep op
ons wacht. Al de afstanden weer samen = meer trage wandelaars die denken dat
heel de weg van hen is net nu we een passage te hebben door de Oostvoorduinen
vooraleer het binnenplein van het Visserijmuseum te betreden als aankomst van
de 1ste wandeldag.
Dag 2: De dag van Diksmuide is zoals
altijd de saaiste dag daar en niet veel te zien is buiten koeien, macadamwegen
& de IJzer natuurlijk. Daarom heb ik besloten om van deze dag te oefenen op
snelheid zodat ze eerder hoe snel voorbij is. We zijn na een jaar onderbreking
opnieuw gestart op de Grote Markt waar we al snel wandelen naar de Ijzetoren waar
er ons een Diksmuidse boterkoek wordt aangereikt. Het beginstukje is hetzelfde
als vorig jaar tot aan de kerk van Sint-Jacobs-Kapelle waar daarna gewandeld wordt
via Oudkapelle naar Lampernisse. Goed op tempo ben ik in Pervijze beland via
het fietspad waar aan de Scheve uitkijktoren gescand hebt en al over halfweg
ben. De Frontzate de stappers van de 24km tegemoet wandelen gaat het linksaf
naar Stuivekenskerke voor een passage doorheen de Vicognia kleiputten. Wandelen
naast de IJzer gaat het naar Oud-Stuivekenskerke waar ook al de afstanden weer
bijeenkomt. Mijn tempo zal nu niet meer gelijklopend zijn door al die
wandelaars terwijl we naast de IJzer(terug)volgen om de mogelijk hebben om door
de Dodengang te gaan of erop te wandelen, we komen sowieso aan hetzelfde punt
bijeen. De stappers van de 2 grote afstanden moeten nog extra meters doen &
dit doen ze door de Frontzate terug te bewandelen via Kaaskerke verder lopend
naar de Ijzertoren. De brug onder als over via de jachthaven de vismarkt
opzoeken die niet ver van de Grote markt is die ik bereik om 11:40u wat toch
een goed tempo is.
Dag 3: We zijn in Poperinge voor de
langste wandeldag met zijn 33,6km vertrekkend vanuit het station complex die ik
bereikt heb met de transportbussen vanuit Oostduinkerke. Gestart al heel snel
weer alleen lopers rond mij verlaten we de hoppestad richting het Lijssenthoek
Military Cemetery, het 2de grootste kerkhof met de grootste graven
na die van Tyne Cot in Passendale. Het is tijd om te wandelen op de landgrens
of de Schreve zoals we hier zeggen waar ook het dorpje Abele. Afscheid genomen
te hebben van de 24km bewandelen een heel lang stuk beton naar Rattekot misschien
hebben de ratten dorst daar er een waterinstallatie staat. Rechts zien we al de
brouwerij van St.- Bernardus maar vooraleer naar daar hebben we eerst een
passage door een firma Made in Innox die gelegen is op grondgebied Watou die
we bereiken nadat we gewandeld hebben door een boomkwekerij recht tegenover het
Watouplein. De straat over worden we getrakteerd op een Hommeltje of een
frisdrank. Het zal niet lang duren voor we die andere aangeboden krijgen die
toepasselijk ligt in de Trappistenweg en dan hebben we over de brouwerij die we
daarnet in de verte al gezien hebben, jawel Bernardus. Naast een hoppeveld
wandelend gaat het vals plat naar de ingang van het Helleketelbos daar wanneer
die op het einde van een tocht is meer volk aantrekt. Nu hebben we pas een
goede 25km achter de rug dus nog een goed uur wandelend. Het vrijheidsbeeld
passeren wacht ons nog het druk bevolkte paadje naast de Vleterbeek quasi steeds
rechtdoor tot aan het station complex.
Dag 4: We zijn alweer aan de laatste
dag steeds Ieper die de 4-daagse mag uitzwaaien. Wegens 2 andere evenementen
met name koers als receptie vredesmanifestatie is de start ditmaal al om 08:00u
vanop de Grote Markt waar we al snel het park opzoeken dicht bij het station. Het
paadje naast het kanaal Ieper-Komen volgend wandelen we naar Voormezele waar we
afscheid nemen van de 16km. De anderen wandelen nog verder naar het Kampagnebos
te Wijtschate bekend van de reeks Eigen Kweek. De stappers van de 24km zien we
straks terug maar eerst wandelen we naar het kleinste stadje van het land met
name Mesen die we bereiken nadat we het New Zealand Memorial als het Ierse
Vredespark met zijn centrale toren. Het bordje van de 15km passeren we nog net
voor de scanning die opgesteld is in een veldweg. Op het dorpsplein van Mesen
hebben we het verste punt bereikt en keren we nu terugwaarts naar Ieper. We
pikken de wandelaars van de 24km op om gezamenlijk te wandelen naar domein
Palingbeek wat al meerdere keren op het menu stond de laatste dag. Om de oorlog
te herdenken hebben ze hier een buitenexpo ComingWorldRememberMe met kleien
beeldjes een strook ingepalmd. Laverend tussen de vele wandelaars trekken we
naar Zillebeke met traditioneel de vijver als slotstuk van deze passage
vooraleer naar de wijk Torrepoort te trekken om onze medaille in ontvangst te
nemen. We noteren ook al 20 t.e.m. 23 Augustus 2019 in onze agenda voor de 47ste
editie.
"De laatste of toch nog over een paar
jaar opnieuw!"
Een pak kleinschaliger dan
de Dodentocht vorige week maar nu met de ééndagsvliegen achterwege staan de
ervaren ultrawalkers paraat in Torhout voor de 3de editie van Door
Vlaamse Velden, tevens ook de laatste keer begonnen 4jaar geleden. Wie weet komt
er nog een editie in 2039 n.a.v. de gruwelijke 2de Wereldoorlog te
herdenken. Voor wie de 101km te veel is kon ook kiezen uit de afstanden 7/ 12
of 20km maar ik ben hier langer wakker te blijven. We zijn in groep begonnen
aan de eerste hectometers onder begeleiding van de politie wegens het drukke
verkeer, losgelaten de oude spoorweg op naar het kasteel van Wijnendale die we
rondwandelen. De maan is vroeg van de partij waardoor het al snel donker word
te Edewalle. Werken moeten we doen tijdens deze inspanning toepasselijk te
Werken, één van de voordorpjes van Diksmuide die we niet doorwandelen. Het gaat
via Klerken met zijn Vredesmolen naar Houthulst. Daar vind je naast het bos
(met zijn Lourdesgrot) ook het Belgisch militaire begraafplaats waar 1.723 Belgische en 81 Italiaanse doden zijn
begraven. Het varken van Madonna is nergens te bespeuren enkel sporadische
wandelgenoten die ook voet zetten naar de hoofdpost te Sint-Jan. In
tegenstelling tot 2 jaar geleden wandelen we nu via de Lakenhalle naar de Menenpoort
in het centrum te Ieper. Na een passage door de verdronken weide, de vijver
rond Zillebeke als Zonnebeke verlaten nu stilletjes aan klimmend naar
Passendale met het Tyne Cot Cemetery, de grootste begraafplaats van de
Westhoek. 11.596 soldaten van het Gemenebest en ook enkele Duitse gesneuvelden
liggen hier begraven. Op de muur achteraan de begraafplaats staan de namen
gegrift van 34.957 vermiste soldaten. Het stuk die ons doen herdenken aan de
oorlog is voorbij want dalend naar Oostnieuwkerke & Hooglede komt de
aankomst dichterbij. In het gehucht St.-Henricus komen de zaterdagwandelaars
ons bijvoegen net zoals de donkere wolken boven ons terwijl we wandelen op het
moereveld, het laatste stukje onverhard. Met een passage door het gemeentepark
beginnen de eerste druppels te vallen juist op tijd zou ik zeggen daar we
gewoon nog even door het centrum moeten wandelen met zijn kermisattracties tot
aan de sportzaal waar we de bel kunnen luiden.
"Na een periode inactiviteit voel je het
toch hoor!"
Onder leiding van
voorzitter José Deschaumes staan de 57 medewerkers van wandelclub Hanske
De Krijger klaar om de duizenden wandelaars te begroeten in de stad waar De
Ronde thuis is niet alleen voor de coureurs maar ook voor de wandelaars
vandaag. Een nieuw concept dit jaar is dat de stappers (een 500tal) van de 24&30km
met een bus worden vervoerd naar Kerkhove zodat ze ook de echte finale van de wielerklassieker
kunnen meemaken. De rest van de afstanden zijn vertrokken vanuit de startzaal
naar het Liedtspark met zijn volkstuintjes om afscheid te nemen van de kleinste
afstand die naar het centrum trekken. De anderen gaan de voetgangersbrug over,
en wandelen langs de jachthaven rond de stad van Adriaan Brouwer naar
het dorpje ernaast met name Leupegem voor de rustpost. Dit is ook de voet van
de heuvelzone waar de grootste afstanden kennis mee maken beginnend met een
passage door het Koppenbergbos naar het oud kapelleke van Melden waar
medewerkers ons bedienen. Wandelend met de naar hier met bus gebrachte wandelaars
wandelen we langs een oude Scheldearm te Meerse nu nog relatief vlakke
stukken vooraleer het zware werk met de beklimming van de Oude Kwaremont naar het
dorpsplein. De 30 & 45km- stappers dokkeren over de gehele strook net zoals
de wielrenners maar nu zonder die megatenten gevolgd door de Ronde van
Vlaanderenstraat waar de oud-renners op de grond zijn aangebracht alsook het monument
van Karel van Wijnendaele, de stichter van de Wielerronde te bekijken is. We
steken de taalgrens over om te kunnen genieten van de passage door het Kluisbos
vooraleer onze weg terug te vatten omhoog net zoals vele mountainbikers die vandaag
hun Ronde van Vlaanderen racen, waar we natuurlijk respect hebben voor elkaar,
naar de rustpost van daarnet op het dorpsplein. Hier in de streek liggen er ook
nog 2 puisten die beklommen moeten worden met name de Patersberg alsook de Koppenberg
(de reus van melden) elk op zijn eigen tempo natuurlijk. Nu is het allemaal
vlak wandelend naast de Schelde terug naar het centrum waar we eventjes wachten
tot de brug weer beneden is vooraleer via de Grote Markt dichtbij het bezoekerscentrum
Ronde van Vlaanderen nog eventjes wandelen doorheen recreatiedomein De Donk
naast de spoorlijn terug naar de startzaal waar Herman de Croo de inrichtende
club een bezoekje heeft gebracht. Met een deelnemersaantal van 2296 kunnen ze
tevreden terugblikken op een geslaagde editie.
De zomer is eindelijk letterlijk
gearriveerd en hopelijk voor lange tijd maar in dit landje weet je nooit
hoelang het zal duren. Daarnaast zijn wij ook de kampioenen van de stakingen,
maar gelukkig geen hinder ondervonden op mijn traject naar Nederbrakel waar
Euraudax Brakel o.l.v. de 2 Dannys hun jaarlijkse 100km- tocht organiseren. We
vertrekken gezamenlijk (wat dit is het concept van Euraudax) in groep vanuit
sport- en jeugdcentrum De Rijdt met meer dan 50 collegas de grootste supporter
(opgeblazen pop) van de Rode Duivels
tegemoet waar we het onverharde zoeken om even te stoppen want door de warme
temperaturen heeft de organisatie extra waterstops ingelast. Koelte hebben we
als we door het Brakelbos inwandelen waar we een stukje van het tweebossenpad
verkennen die ook een stukje langs Waals grondgebied loopt. Aan de radar van
het Livierenbos is het smukkelen geblazen aan een kippenborst, een weerkerende
bevoorrading van deze inrichting. Handjes gewassen keren we terug het bos in
waar we vreemde taferelen op onze weg tegen komen atypisch zomeromstandigheden
zoals omgevallen bomen alsook een grote waterplas. Stof trotserend met voor ons
de Verrebeekmolen houden we nog even halt aan de Sint- Martinuskerk te Opbrakel
vooraleer terug te keren naar de startzaal om tijd te maken om ons broodje te
verorberen. Ingesmeerd als voldoende water (of enige vorm ervan) ingeslaan
vertrekken we voor de 2de lus waar we wandelen naar Opbrakel terug,
niet ver hier vandaan, schaduw opzoekend in het bos Henegouwen in om bij de Kapel
La Caplette op La Houppe (Vloesberg) even te temporiseren zodat de
achtergeblevenen kunnen aansluiten. Rustig van het aangeboden ijsje kunnen
genieten aan de andere kant van het bos zit er niet in met deze hitte want voor
je het weet is hij gesmolten. We verlaten de provincie Henegouwen door middel
van afdaling via het Bos ter Bijst in Schorisse. Als je wilt genieten van
elkaar kan dit in het Knuffelbos al moet je eerst een keer omhoog om er te
komen. Medewandelaars Jos, Jean Paul & Wim trakteren ons omdat ze een
Gouden Arend behalen dus maken we daar eerst tijd voor vooraleer we wandelen
door natuurgebied Het Burreken vlak naast de relaxerende koeien die vreemd
toekijken. Een voordeel van te beginnen aan een wandeling even voor de middag
is dat het alleen maar zal afkoelen naarmate de dag vordert. Over warm
besproken, het is tijd voor ons avondmaal maar nog niet voor het dessert.
Iedereen zijn fluomateriaal mee want als we over 10km hier terugkomen is het
ondertussen donker geworden. We wandelen naar de dorpskern waar menig massa is
verzameld voor de kermis waar wij ons doorheen murwen op zoek naar de Dwars
door Brakelpad (een cadeautje van het gemeentebestuur aan de gelijknamige
wandelclub) die ons brengt naar de Toepkapel. Nadat we in de startzaal genoten
hebben van het rijsttaartje is het nog niet gedaan met klimmen want er wacht
ons nog de Valkenberg als halve Berendries te Michelbeke vooraleer binnen te
wippen in het stamcafé The Corner van ons Danny. In deze café zei hij dat het
nu alleen maar bergaf is maar zijn kameraad/medeorganisator heeft daar zijn
bedenkingen bij want de Elverenberg heeft een gemiddeld stijgingspercentage van
3,7%. Via het rondpunt met de kippen wandelen we terug de binnenstad in naar de
startzaal met de kermis die nu gesloten is, waar de kindjes rustig liggen te
slapen terwijl wij genieten van het ontbijt. De nacht wordt stillaan niet meer
donker als we beginnen aan de laatste lus van om en bij de 25km waar een
vervolg brengend aan het typische landschap, vals plat dus naar Rozebeke voor
de gratis drink van Raymond. Wanneer we aan de volgende stop zijn, tevens de
laatste is de zon aan het opkomen wat een mooi beeld heeft tussen de velden
waar menig wandelaars eventjes stoppen om een foto te nemen. De kasseien van de
Haaghoek nemen we eventjes onder de voeten die gevolgd word door de Kleiberg.
De stof waait op gevormd door al de wandelaars die stilletjes aan moeite hebben
om hun voeten nog op te heffen. Te Elst waar we nu zijn is het nog even kijken
naar de voeten/schoenen van on ze voorligger omwille van het oneffen paadje die
bergop loopt waar boven gewacht om gezamenlijk via het recreatiedomein de
Rijdtmeersen pal ernaast de startzaal in te wandelen. Naast iedereen te
feliciteren krijgen Johan Braeckman (5de schelp), Fassler Lydia (1ste
Gouden Arend), Capiau Wim (2de Gouden Arend), Van Poucke Marc (18de
Gouden Arend), Pierrot De Jaegher (5de Gouden Arend) & mede
organisator Jean-Paul De Vleeschauwer (6de Gouden Arend) een extra
applaus.
De Kattenstoet die om de drie jaar
plaats vind in Ieper daar wijken ze hun schema voor om niet in de problemen te
raken op de traditionele zondag wandeling van het Hemelvaartsweekend waar
telkens de 100km van Ieper op de agenda staat al moeten ze ook de
concurrentie aan met Omloop Kluisbergen. Door die datawijziging kan ik
eindelijk een keer deel nemen aan het traject van 50km die normaal gezien
altijd op zaterdag plaats vind dat moeilijker bereikbaar is als je afhankelijk
ben van het openbaar vervoer. Het is juist nog geen acht uur dus kan ik mij nog
inschrijven voor de langste afstand van deze 3-daagse. We starten via het
voetgangersbrugje om de Vesten op te wandelen boven de Rijselpoort richting het
stationsplein waar er net naast de 1ste rustpost is gepland. Naast
de Vijverbeek wandelend nemen we afscheid van de 2 kleinste afstanden telkens
apart waar ze terug keren naar Ieper. Wij wandelen verder naar het dorpje
Dikkebus om straks nog een keer terug te komen voor dezelfde rustpost. Een heel
klein stukje meepikkend van Dikkebusvijver vooraleer de eerste van de talrijke
begraafplaatsen die hier zijn tegenkomen met name de Kemmel No 1 French
Cemetery. Voor ons zien we het landschap van het Heuvelland al, al merk ik ook
op dat er veel wandelaars zijn die minstens 30km doen. We zijn in Kemmel-dorp
beland waar we na de rustpost het eerste stukje onverhard van het traject
krijgen richting het gemeentepark met het stadhuis Warande. Het schijnt dat er
hier ook een bekend bergske ligt die we langs de zijkant trotseren op het
onverharde als ook niet helemaal op de top, dus geen kasseien als het steilste
stuk. De stappers van de 30km gaan rechts van ons weg om via het begraafsplaats
verder af te dalen, niet voor lang weliswaar want nadat we het Locre No. 10
Cemetery nemen we tijd voor een melkdrankje met bijhorende peperkoek. Wandelend
door het Douvevallei&Eeuwenhout is het stilletjes aan weer klimmen dat we
doen naar de top van de Zwarte Berg waar we na de rustpost afscheid nemen van
de 40km. Ondertussen wandelen we in Frankrijk waar gedaan word aan hoppe- of
wijnteelt daar we het nog niet kunnen uitmaken daar de ranken nog in zijn
beginfase is. Links zien we in de verte de Catsberg met zijn abdij maar naar
daar wandelen zou de afstand een pak meer maken maar niet getreurd klimmen zal
nog een vervolg krijgen. Hier noemen ze het de Mont Kokereel waar we ook quasi
dezelfde kleur andere pijltjes zien maar dit is voor de wandeling te
Godewaersvelde aanstaande zondag. We keren terug België binnen waar juist over
de grens ons een bevoorrading wacht met precies nog 20km op de kop te merken
aan het afstand blaadje. De Vidaigneberg laten we letterlijk rechts liggen maar
pal ernaast ligt de Rode berg die we samen wet de wandelaars van de 40km
beklimmen tot aan de niet meer opgefleurde lijstermolen. Die berg moeten we ook
dalen natuurlijk en dit doen we onverhard waarna we genieten van een
melkdrankje naast de Scherpenberg meteen ook het einde van de passage
Heuvelland. De afstand 30km voegt ons terug toe waar we samen terug wandelen
naar Dikkebus met zijn Dickebusch New Military Cemetery alsook dezelfde
rustpost als in het begin. Stilletjes aan kunnen we de skyline van Ieper zien
maar vooraleer we daar zijn hebben we nog tegoed aan een frisco aan de ingang
van het Tortelbos. Met al de afstanden nu rest ons nog te wandelen naast de
vaart Komen-Ieper om de laatste meters af te leggen naast de Ieperse stadsgracht.
Telkens hetzelfde concept tijdens de Int. 2-Daagse van
Blankenberge waar men op dag 2 de andere kant naartoe wandelen. Hopelijk
krijgen we minder betonwegen onder de voeten want gisteren was dit in
overvloed. Na de richting naar Zeebrugge gisteren gaan we vandaag richting De
Haan. Vanuit de Grote Markt ben ik weer vertrokken voor de grootste afstand
waar we al snel rond de jachthaven wandelen tot net niet aan het strand. Tussen
het strand & de trambaan loopt een fietspad met onderweg de houten brug wrakhout
die je naar Wenduine brengt, dat doen we dus ook nu. Terwijl ik op de dijk
wandel kom ik de 1ste peloton militairen tegen, niet één van die
Duitse van gisteren, maar Nederlanders. Het einde van de dijk bereikt
bewandelen we eventjes het voetwegeltje rond de uitkijktoren om al snel weer de
zeelucht op te snuiven waar we eindelijk een (zeer korte)passage hebben op het
strand om een passage te hebben door domeinbos De Haan-Vlissegem met nog een
stukje door het centrum. We zoeken het polderlandschap op, op weg naar
Vlissegem, Stahille, Houthave om eindelijk net voor het binnenwandelen van
Meetkerke nog een stukje onverhard te hebben met name de Meetkerkse Meersen. We
passeren een molen om dankzij een
politieagent een zeer drukke baan over te steken waar we free take away een
peperkoek kunnen meenemen vooraleer naast de sloot te wandelen die leid naar
het Hagebos. Samen met de 24km hebben we de intrede door Zwevegem waar er een
rommelmarkt plaats vind waar we dus tussen de mensen moeten laveren. De
wandelaars van de 12kmzijn ons
bijgevoegd net voor we wandelen naar het bezoekerscentrum Uitkerkse Polders. We
moeten nog naar het dorp van de 2-Daagse dit jaar, Uitkerke dus voor de laatste
bevoorrading met een hele boterham dus in vergelijking met gisteren. Het
laatste eindje doen we naast de spoorlijn tot aan de voorkant ervan om nog door
de Belle Epoquewijk te wandelen tot we terug op de grote markt zijn.
Het eerste weekend van Mei word Blankenberge overspoeld met
wandelaars die niet een dagje van maken, maar om deel te nemen aan de Int.
2-Daagse van Blankenberge. Hoofdzakelijk Nederlanders, Britten&Duitsers
maar ook Aziaten komen er dankzij de IML of de bekendheid ervan. 49 edities
word er telkens jaarlijks afwisselend het concept genomen van eerst richting
Zeebrugge te wandelen om de dag erna richting De Haan of andersom. Maat steeds
word er gestart vanaf de Grote Markt om al snel de dijk op te zoeken voor
vandaag richting Zeebrugge. Een klein stukje dijk wandelend om heen en weer te
wandelen naar de pier en dit om alleen de kaart te laten knippen. Via he
wandelpaadje aan het einde van de dijk wandelen we de trambaan tegemoet om die
over te steken om een passage te hebben door provinciedomein Zeebos om daar
afscheid te nemen van de 15km daar wij het fietsgrindpad nemen richting
Zeebrugge. Net voor we de haven in wandelen splitsen de wegen van de 24km en
onze afstand waar we een passage hebben langs de werfkaai. Zeebrugge is niet
alleen een jachthaven maar heeft ook een woongedeelte dus bestaat er ook
Zeebrugge-dorp. De bruggen over wandelen we naar het gebied Sashul &
Vuurtorenweiden die de verbinding maakt naar de dijk van Heist om even de
cafetaria van het zwembad binnen te gaan voor de controleknip. Daar pal achter ligt
het Generaal Willemspark waar we de uitgang snel zoeken om dan te kriskrassend
op de verschillende paadjes. Wat ook mij opvalt vandaag terwijl we naast het
station van Duinbergen wandelen hoeveel Duitse militaire pelotons al heb
voorbij gestoken maar er zullen er nog komen, dit is wat anders dan de
Vierdaagse v/d Yzer de afgelopen jaren. Onverhard hebben we nog niet gezien wat
toch teleurstellend is ook tijdens de volgende kilometers wandelend naar
Ramskapelle. Alles is nog in vergelijking qua parcours als de vorige jaren nog
steeds hetzelfde dus staat ook wandelen naast het Leopoldkanaal weeral op het
brug om de overbrugging te maken naar Dudzele dit via de nog niet lang
aangelegde fietspad dichtbij de spoorlijn. Dudzele dorp, met nu pas de 1ste
gratis bevoorrading op de hoeve, achter
de rug wandelen we terug zonder eerst nog een ommetje(hoekje) te doen om de
extra kilometers te tellen waar de brug juist open zal gaan als ik deze ben gepasseerd
om langs het Boudewijnkanaal de wandelaars van de 24km op te mikken om te
wandelen naar Lissewege waar op de kerkplein de cafés wellicht de beste omzet
dag van het jaar hebben. Een appel nemend even buiten het dorp wandelen we het
bordje Blankenberge voorbij naar het dorp van de 2-Daagse die dit jaar is
gevestigd is aan de kerk van Uitkerke waar springkastelen staan als een
speeldorp voor de allerkleinsten. Het is hier dat we de laatste bevoorrading
krijgen met name een halve boterham met een soort smeerpasta van speculaas of
chocolade. Al de afstanden wandelen nu richting Blankenberge op zon 2
kilometer van hier waar we wandelen via de woonwijken naar de trambaan om links
naar de Grote markt te wandelen om onze flesje bier op te halen eventueel met
een vers gebakken visje erboven op. Morgen wacht er hopelijk een mooiere
parcours met minder beton de andere kant op nu.
Het rijtje inrichters bij Euraudax
krijgt er binnenkort weeral er ééntje bij als Euraudax Herdersem eind September
hun laatste inrichting organiseren. Jaren hebben het team van Lucia&Geert
duizenden wandelaars verwend met al hun variërende afstanden. Net zoals vorig
jaar richten ze een beetje op aandrang toch een 150km- toch al stond deze niet
normaal in hun agenda. Het is ook de (voorlopige)laatste van deze afstand die
in België vind dus moeten we onze slaap- als daguren van totaal 30h overwinnen
in en om Zottegem. Het is ook na vandaag gedaan met jeugdherberg Populier daar
deze zal verdwijnen voor een ander doeleind. Nog iets speciaal is dat maandag
a.s. weer paraat moeten staan voor de 100km Gildentocht maar eerst deze nog van
vandaag. We zijn gestart waar achter de zaal een beekje loopt aan het
waterbekken om het voetbalveld van Strijpen te passeren. Voor de eerste maal
wandelen we naar de stad waar Edmond heeft geregeerd, dan spreken we dus over
Zottegem met zijn bibliotheek waar niet alleen literaire maar ook aan kunst
word gedaan al moet je deze zien aan de buitengevel aan de achterkant. Het wegeltje
dat we nu opwaarts betreden zal worden beloond met de 1ste bevoorradingspost
waar we getrakteerd worden met een boterham, aan de overkant van de drukke baan waar ook de
kerk van Hillegem staat. In Sint-Lievens-Houtem wandelen we door een bos waar
we de beentjes extra moeten heffen voor de boomstammen om vervolgens eens terug
uit het bos halt te houden voor de rust te Oombergen niet ver van de Mariagrot.
In de vallei van de Cotthembeek worden we weliswaar aangevallen door een
kolonie van vervelende zwarte beestjes waar de seingevers in plaats van
wandelen aan het tennissen zijn met hun c3-bordje. Op de Oranjedreef die we nu bewandelen
zien we voor ons het kasteel van Leeuwergem, een ideale locatie voor een feest.
In de Vlaamse Ardennen horen ook natuurlijk kasseien dus moeten we deze ook
trotseren met de Lippenhovestraat als opwarmertje met als doel een belegd
broodje in de startzaal. Om 16u vertrekken we naar de dorpspleinom een vervolg te brengen aan het licht
golvend landschap richting waar er bemesting à volonté word gedaan door de
plaatselijke boeren. Brandnetels schijnt gezond te zijn maar toch gevloek voor
de collegas die een korte broek hebben aangedaan onder vele gestem van pas
op, pas op! voor de stamuitstulpingen die er liggen net voordat we de Berendries
afdalen. De oude spoorwegbedding waar ooit de spoorlijn Zottegem-Ronse reed
brengt ons naar de Boembekemolen waar ook een wagenrust is gezet. Slangenbewegingen
makend op de Hostelerie(max. 8%)moeten we deze natuurlijk ook afdalenwaar in
Strijpen de zon alsmaar moeilijker heeft om zijn volle kracht te benutten. Krachten
zullen wij echter nu opdoen door het avondmaal in de startzaal perfect om op de
kasseien van de Paddestraat over te dokkeren om een plaatselijk lusje van 8km
te doen om plaats te maken voor het dessert bestaand uit een eclair. Zottegem
by night moeten we ook eens doen natuurlijk, dus trekken we naar het
centragedeelte als het station complex. In Bevegem wandelen we rond de kerk
waar de seingevers meermaals op het voetpad moeten zeggen tegen de groep. Er
word niet veel gebabbeld als we van Godveerdegem terug keren naar de startzaal
voor een sneetje gehaktbrood met kriekjes. De nachtmist maakt dat het een
beetje frisser is als we bezig zijn aan de 4de lus om ook in Gavere
keitjes van de Lange Munte te doen waar de zijkanten ervan toch door de dauw
een beetje glad erbij liggen. Tijdens het ontbijt worden Arnaud & Maike
beloond voor het behalen van hun 1ste & 4de Gouden
Arend. Er zijn er velen die al dan niet met het oog op de Gildentocht bewust hebben
gekozen om maar 100km te doen waar wij nog 50km moeten doen. Tijdens de
voorlaatste lus wandelen we naast het spoornaar het station van Hillegem om nog verder te wandelen naar nog steeds
in de regen naar het dorpje Velzeke, thuisbasis van Lucia, met zijn burcht in
het gemeentepark. Via Leeuwergem keren we terug naar de startzaal om een goed
uurtje later te beginnen aan de laatste lus waar de zwalmbeek voor een groot
gedeelte gevolgd zal worden tot aan het dorpje Munkzwalm voor de enige caférust
van deze tocht. Nu moeten we niet ver meer maar door de regen is het een beetje
troosteloos om zo te eindigen aan deze tocht.
Gelukkig is de vakantie al voorbij met
dit zomer weer of het krioelde van de mensen te De Panne waar de Buencamino
wandelclub is afgesprongen met hun weekdagtochten vanuit Koksijde. Ze hebben
zich toegespitst dit jaar op 2 zaterdagtochten telkens startend vanuit De Boare
dicht bij de natuur dus. Van de vermelde 30km in de Walking in Belgium is er
geen sprake toen ik binnen in de zaal de afstandeninformatie zagen. Het zijn 3
lussen van telkens 6km met daarbij ook ééntje van 7km met telkens de aanduiding
in een ander kleurtje. Beginnend doen we met de oranje lus waar we wandelen
door de Sint-Pieterswijk die leidt naar de Oosthoekduinen, het makkelijke deel weliswaar
tot aan de sporthal. Een beetje verder keren we aan de andere ingang terug die
duinen in wandelend naast het kerkhof. We wandelen aan de buitenzijde van het
Calmeynbos naar de Sint-Pieterskerk die niet ver van de startzaal staat. Direct
beginnend de andere kant uit met de rode lus de parking passerend om te
wandelen rond de villawijk om nog eventjes een snelle goedendag te zeggen tegen
de wandelaars van de blauwe pijltjes want we duiken het zand van natuurdomein
De Westhoek in richting het vissersdorp om nog een klein stukje verder te
wandelen naar de zee toe. Eerst op het asfaltgedeelte om dan toch op de
schelpen te wandelen tot aan het uiteinde van de dijk. Gedaan met het
onverharde gedeelte waar we de groene pijltjes tegemoet wandelen naast de
winkelstraat naar de Grote Markt om een blokje om te maken daar grote
renoveerwerken aan de gang zijn vooraleer via het gemeentehuis terug op het
Koningsplein aan te komen. De voorlaatste lus is die van de blauwe pijltjes
terugwaarts naar die kerk van daarnet om er tegenover het Calmeynbos in te
wandelen tot aan het splitsingspunt van daarnet aan de ingang van domein De
Wersthoek. Nu dalen we af om terug het bosgedeelte op te zoeken waar we
slingerend extra meters afleggen met een klein vervolgje aan de andere kant
samen met het stukje die we ook deden aan het slot van het eerste lusje nu ook
hetzelfde is. De laatste lus is aangebroken waar we de groene pijltjes nog
moeten volgen. Via de bibliotheek wandelen we juist (nog)niet door de
Dumontwijk maar nemen de trappen naar het hoogste punt van deze badstad
wellicht. Via de Grote Markt gaan we ook nu niet de winkelstraat door maar gaat
het via de drukke parkeergelegenheden er helemaal rond om nog even voorrang te
geven aan de tram vooraleer de schaduw op te zoeken van de dijk waar het een
pak frisser aanvoelt. De dijk leggen we hellemaal af met nog een extra blokje
om wellicht om aan de nodige kilometers te komen. Steken opnieuw de trambaan
over om dan toch door de Dumontwijk ook blokje te maken met als eindresultaat
de startzaal.
100x een wandeltocht organiseren na zovele jaren, je moet
het maar doen. De mensen van Euraudax Kuurne-Ieper willen dit vieren met hun
laatste editie waar ze helemaal terug keren naar de allereerste keer toen ze
deze uitdaging aangingen om te wandelen van Kuurne naar Ieper en terug. Het parcours
op een paar aanpassingen na door de wegen die anders zijn dan weleer, blijft hetzelfde
tevens ook de afstand van 100km. Al hebben ze de concurrentie met die ultra
walk van Mortier, deze vindt maar één keer meer plaats waar die andere weer
over 2 jaar plaats vindt. We verzamelen op een ongewone startuur voor een
100km- tocht met name 14:00u buiten aan de kantine van het plaatselijke sporthal
met zwembad waar we op gang zijn met zen 48 richting de hippodroom waar elke
jaar die bekende wielerklassieker van het openingsweekend van start gaat. Nu
staan er geen massas mensen ons op te wachten waar we dus verder wandelen naar
het gehucht Sint-Katharina. Wanneer we het plaatsnaambord van het dorpje moeilijk
uitsprekend voor de West-Vlamingen met name Gullegem staan de mensen van het
bevoorradingsteam voor de 1ste maal ons op te wachten. Een arm
geitje zit te mikkeren omdat die was verdwaald is gelopen van zijn familie aan
de overkant maar gelukkig zijn er twee van ons om dat arm schaap(geitje)vast te
pakken om terug te herenigen met zijn familie. Al is dit wegeltje hier zo smal
en rustig het is wel een sluipweg want met al die autos die hier massaal
passeren wordt er merendeels op het fluitje geblazen om de anderen te
verwittigen. Nadat we genoten hebben van een banaan aan een plaatselijke serre
zijn we ondertussen in Sint-Eloois-Winkel waar er ook een parachuteclub is waar
ze nog profiteren van het goede weer om nog enkele sprongen uit te voeren.
Didier&Monique schotelen nog voor het donker is ons plaatselijke tractorwegen
voor op weg naar het dorpje waar ik nog nooit van gehoord heb. Dan heb ik het
over Slypskapelle waar wie het al nodig heeft gebruik kan maken van zijn/haar
bagage terwijl we genieten van het broodje op kilometerpaal 24. Stilletjes
donker aan het worden ideaal voor hekserij toepasselijk terwijl we Beselare toe
wandelen niet het centra zelf die we links laten liggen op de wegen te zoeken
naar Zonnebeke. Het is alsof er nu hekserij mee gemoeid is maar boven ons is
het lichtjes beginnen regenen wat later wij te rekenen krijgen met een echte
onweersbui met alles erop en eraan, nu juist jammer dat er een traktatie is
n.a.v. van die jubeleumeditie op de parking voor de Memorial museum
Passchendaele. Gelukkig hebben we een paraplu mee dus nog even doorbijten waar
we ook kennis maken met het golvend landschap waar we in de verte de 1ste
kerken van Ieper kunnen herkennen vanuit de Ieperboog. Na het avondmaal
wandelen we door de half verlichte Menenpoort door nog steeds de paraplu open
richting Zillebeke vijver. Morgen passeert er hier ook een tocht, hoe we dit
weten? We zien de pijltjes hangen van de Drevestappers die wij een gedeelte
hetzelfde traject volgen via de Gasthuisbossen waar de regenvloed van afgelopen
tijd gezorgd heeft dat het herschapen is her en der door modderstroken. Een
boer heeft zijn gouden hart getoond zodat we even kunnen verschuilen in zijn
hangar te Zonnebeke terwijl we onze eclair laten benuttigen. Er zijn gehuchten
met een speciale naam waar je echt niet mee aan de stok wilt krijgen, zeker
in dat gehucht Stok. Menen dat we de laatste regen hebben gekregen terwijl we
via de brug over de Leie halthouden bij de wagenrust. De Leie zullen we nu een
stukje volgen die door Lauwe loopt om te wandelen naar de stamkroeg van deze
organisatie met name café t Schuttershof te Marke waar het tijd is voor het
ontbijt. Even na 6u zondagmorgen vertrekken we terug via de kerk om het dorp te
verlaten in het ochtendgloren langs de grote vestigingen die elk zijn
bouwkarakter hebben. Met de vrees voor slechte modderstroken heeft Didier
besloten om niet door de kleiputten te wandelen en daarom er naast wandelen
waar aan de uitgang het bevoorradingsteam ons wacht. De windmolens tegemoet
wandelen om te merken dat de groep een grote ketting is geworden waar enkele
schakels ertussen zijn verdwenen ook mede door de brug over de Leie om aan de
overkant te wandelen waar in Harelbeke vandaag een roeiwedstrijd zal
plaatsvinden. Aan de wagenrust, immers de laatste worden we getrakteerd door
Annick&Jan omdat ze hun 1ste Gouden Arend behalen. Eens weer
vertrokken staan we even verder weer stil daar de trein voorrang heeft op ons
voordat we door het provinciedomein De Gavers waar er ook zondagsjoggers hun
weg vinden. Aan de rode lichten zien we na vele kilometers de aanduiding naar
Kuurne terug die ons nog een laatste inspanning laat doen door de brug te nemen
over de Leie op weg naar de binnenstad. Een einde van de wandeling maken doen
we nog met een passage door hoeve Vandewalle die vlak voor de kantine van de sporthal
waar nog 8 mensen gehuldigd worden voor het behalen van hun 1ste, 3de,
6de, 20ste of 72ste Arend.
Vandaag geboren worden in dit landje
maak je in de vroege ochtend al vloekende woorden als je naar buiten kijkt en
ziet dat het regent, typisch Belgisch. Het is de grote dag dat mijn
koepelvereniging van de Euraudax- familie met name EURAUDAX WESTKUST boven
het doopvond beland. Maanden voorbereidingen, aanpassingen,
onderhandelingen&publiciteit maken staat nu voor mij het grote examen met
zijn 1ste Zandlopertocht gepland. Ik begroet de mensen niet vanuit
het oorspronkelijke startlocatie maar een paar honderden meter verder in de
tearoom van vakantieverblijfpark t Liefoord. Als proefstuk alsook goedkeuring
van mijn makkers beginnen we het klein matig met de groepstocht van 25km die
start om 10:00u met het groepje van 18wandelaars achter me. Wellicht heeft het
te maken met de slechte datakeuze dat er een klein groepje is maar niettemin
plezanter en minder werk voor de seingevers Maaike, Lucia&Kristof. Hopelijk
zijn ze goed opgewarmd want ik heb kort na de start al voor de eerste
inspanning gezorgd met name de beklimming naar de Albertduin, bekend voor de
veldritfans onder ons. Dit kan tellen als begin, maar dit zal niet de laatste
(makkelijke)klimmetje van de dag zijn. De startzaal weer passerend hebben we zo
goed als al één kilometer achter de rug. De natuur zal een heel grote rol
spelen vandaag waar we het natuurdomein Noordduinen als aperitiefje krijgen
langs beide kanten van de legerbasis. De drukke baan overstekend zien we achter
Baaldjes Kruis de ruïnes van de Duinenabdij waar je rond kan wandelen door het
parkje wat wij ook doen. We passeren het herdenkings-monument van de
Geallieerde Vliegers te Koksijde die voor de Zuid-Abdijmolen staat. Een laatste
stukje van de Noorduinen nog verkennen door de graaszone waar we de grazers
zien vooraleer we halthouden aan de 1ste bevoorradingspunt. Ik heb
deze cryptisch omschreven waar ik jullie bij het lezen van dit verslag ook een
keer kan nadenken. Als je de oplossing wilt weten kan je het vinden onderaan
dit verslagje. Het raadseltje waar de 1ste bevoorradings-locatie is
gevestigd luid: Daar hij aan zijn poten pijn heeft van al dat geroei gaat hij nu
liever naar zijn plaatselijke bed! RARARA?We zijn weer vertrokken of we pikken een
beetje kunst mee langs de beelden rond het Keunekapel(tentoonstellingslocatie)
om stilletjes aan de zeelucht al op te snuiven. We zijn beland in het
deelgemeente St.-Idesbald waar we het strand op wandelen naast het infokantoor
maar opmerken dat het toch een beetje frisser aanvoelt dan in het binnenland.
Toch zijn er nog vele toeristen die ook het beeld van de uitzichter op het
strand zien n.a.v. Beaufort 2018. We ruilen het zand in voor het harde
gedeelte van de zeedijk die in renovatie is waar we onderweg Euraudax-
collegas Geert&Conny begroeten die hier een weekendje zee hebben gepland
met de kleinkinderen. We wandelen gans de dijk af om te kiezen voor het zand
die ons brengt naar de Schipgatduinen waarin men prachtige panoramische
landschappen zien al moet men soms op en neer gaan over de zandheuvels. Nog eventjes
dit trotseren want dit wordt beloond met de volgende rustpostlocatie die de
volgende cryptische omschrijving heeft: Daar in 1989 meer dan honderdduizenden
kwamen kijken niet naar de kindervriend maar naar een volgeling van Mocha Dick
die haar lievelingssong zong waar zij een beetje verliefd was! RARARA?
Als je aan de kust wandelt moet je natuurlijk op het strand wandelen dus
schotel ik jullie nog het laatste stukje voor voordat we de dijk van
garnavaalvissersdorp Oostduinkerke verkennen. Het zal een beetje apart zijn
daar er een zeemist als fijne mistlaag over het landschap heerst. Het wandelpad
overlapt de stenen van de zeedijk tot het uiteinde die wordt overspoeld door de
Zeebermduinen waar zelfs nog restanten van bunkers voor altijd zullen
overwinnen. We keren de zee de rug toe net als het 1ste
wandelgedeelte, tijd dus om niet verder te wandelen maar de terugreis aan te
vatten. We dalen naar het reservaat Ter Yde waar de wind meestal geen kans
krijgt waar je het gevoel krijgt dat je in de woestijn wandelt als de zon
schijnt. Even verpozen van het 1ste zandstukje door iedereen op te
wachten voor een mededeling dat aan de overzijde het lastigste stukje het
traject nu jullie voorgeschoteld krijgen met onderweg een helling die moeilijk
te beklimmen is maar dat is voor straks. Grotendeels wordt er achter elkaar
gewandeld om een voorproefje te krijgen want wanneer we richting het
bosgedeelte wandelen die we links laten verschijnt achter een bocht 3
zandklimmingen maar welke zal het zijn. In de verte zou je denken dat die
middelste wel te doen zal zijn maar hoe dichter men erbij komt hoe verschietend
hij werkelijk is. Nog nooit meegemaakt bij Euraudax en nog minder bij een 25
kilometertocht maar de meesten moeten zelfs op hun handen steunend op het zand
de steile helling bedwingen wat met niet kwetsende gelach wordt begeleid. Nog
even het golvend gedeelte van de Plaatsduinen waar we bezig mee zijn vooraleer
we terug het asfalt bewandelen. Nu het nog even kan kunnen we het laatste
raadsel van de laatste locatie oplossen want het is aan het komen, Waar is het?
Het
is niet verwonderlijk dat hij zijn kopje laat hangen als de snooze-knop nog
altijd defect is!!!RARARA? Na de aangeboden glas cava (n.a.v. de
geboortenis) met bijhorende belegde broodjes hebben we genoeg gerust even na
14:00u hopelijk want ik weer iets voor hen in petto. Wie de streek een beetje
kent weet dat voor de zaal Witte Burg een hoog zandheuveltje al jaren ligt maar
we zijn het toch al gewoon dat klimmen dus kan dit geen moeilijke hindernis
zijn. De Witte Burgduinen net achter de kiezen of daar wachten de volgende
zandkorrels van natuurreservaat Doornpanne ons waar niet veel wordt aangedaan
door andere wandeltochten. In plaats van op de drukke baan te wandelen loopt er
een paadje naast om toegang te schaffen naar het bezoekerscentrum. Wandelend op
de aangestampte schelpen wacht er nog één zware beproeving de al bekende Hoge
Blekker al doen we deze via de straat hetend Steile Weg. Nog altijd omringd
door de mist kunnen we boven niet ten volle genieten van de vergezichten dus
kunnen we nu al de afdaling aan te vatten van de hoogste duin aan de Belgische
Kust. De sportfaciliteiten gepasseerd heb ik nog een verassingspassage voor hen
die een deel van mij vrijetijdsleven word openbaart. Ik geef ze de kans om door
de brandweerkazerne te laten wandelen langs de voertuigen daar ik vrijwillig de
hete vuren bestrijd en dit voor velen niet verwacht hadden. Ondertussen zijn we
aan de laatste kilometer begonnen waar ik iedereen nog een eventuele uit-tip
geef daar er op een hoek van de straat een museum is waar skeletten worden
tentoongesteld van vele soorten dieren met als uitblinker een opgesteld
olifantenskelet. Als je gedacht hebt dat je alle zand achter de rug had moet ik
ze nog voor het laatst teleurstellen want om aan de startzaal te komen moeten
men de laatste zandwegel betreden om terug te belanden in het
vakantieverblijfpark t Liefoord. Wat jullie nog te goed hebben van mij zijn de
oplossing van de cryptische omschrijvingen. Die waren als 1ste:
Reigersnest, als 2de St.-André om te eindigen met Sint-Niklaaskerk
als oplossing voor de 3de locatie. Na overleg met mijn makkers heb
ik de garantie gekregen dat ik volgend jaar opnieuw een tocht mag inrichten.
Wanneer?, dat is nog een geheim maar daar ik goed bevonden ben voor deze dag
zullen ze zeker terug willen deelnemen al zullen dan de schoonheidsfoutjes
eruit zijn.
Al was de nacht voor vele clubleden
een uurtje korter echter kan deze ingehaald worden tijdens de verplaatsing voor
de bus uitstap naar Braine-le-Château waar de wandelclub Les Marcheurs du Hain
en dit voor de 42ste keer hun lentetocht inrichten. Je kan de
vertrekplaats zelf in de 3 talen (Nederlands: Kasteelbrakel/ Frans: Braine-le-Château & Waals: Brinne-Tchestea)
vermelden daar het op de taalgrens ligt. We zijn vroeg aangekomen zodat ik toch
nog kan kiezen voor de afstand van 39km en zetten voet richting het dorpsplein
waar de schandpaal staat gaan we aan de Gisant de Maximilien de Hornes(kerk) linksaf
naast de wallen van het kasteel Robiano omligt door het beekje Le Hain. Vanaf
de beschermde Moulin Banal/ Banmolen maken we voor het eerst kennis met het
vals platte zowel verhard als onverhard afdalen naar het dorpje Wauthier-Braine
waar in de Maison Rurale vlak naast de kerk, de 1ste rustpost is
bevestigd. We zijn al goed opgewarmd dus mag het eerste laagje kledij worden
afgedaan terwijl we niet zoveel wandelaars meer zien. We zetten voet richting
het dorpje Ittre waar ook het middelpunt van België staat tegenover het stadhuis.
Vanaf de rustpost staan voor wij als grootste afstand 2 plaatselijke lussen
ingepland waar we voor die eerste alleen samen wandelen met da wandelaars van
de 30km goed aan de kant blijvend op de drukke baan die we ruilen voor een
bosweg naar een privé boerderij om daar de afdaling in te zetten naar de
stuwdam waar het kanaal Charleroi-Brussel vloed. We wandelen aan beide kanten
van het water om via de brug terug naar boven moeten daar het dorpje Ittre een
pak hoger is gelegen. De 2de lus vanaf Ittre is alleen bestemd voor
de wandelaars van de grootste afstand daar het lijkt alsof we op bedevaart zijn
naar Compostella daar een stuk van ons traject ook voor caminostappers wordt
afgelegd. We pikken een klein stukje van Vlaanderen mee waar deze ochtend ook
een balletje wordt geslaan terwijl wij de juiste pijlen moeten volgen die hier
dikwijls worden getoond, die ons lijdt met passages rond grote weiden totdat we
het beekje herkennen die we daarnet ook hebben gedaan toen we voor het eerst
Ittre binnen wandelden. Met de andere afstanden wandelen we voorbij de Eglise
Saint Remy naast het kasteel om het dorp nu definitief vaarwel te zeggen
toepasselijk via de Rue de la Montagne d.w.z. dat het dus klimmen is geblazen
via een open veld om ons smal te maken of we raken niet door de ingangetjes van
het Bois du Chapitre die vervolgd wordt aan de andere kant van de drukke baan,
door het Bois de la Taille dAulne, op en neer laverend van de ene kant naar de
andere kant van de modderpoeltjes. Ondertussen zijn we terug aan het wandelen
in Braine-le-Chateau om terug te belanden aan het dorpsplein om goed op te
letten daar we aankomen via de achterkant. Blijkbaar goede benen vandaag
doordat ik nog ruim 2 uur tijd heb voordat onze bus vertrekt dus besluit ik om
af te ronden nog het traject van de 5km nog te doen. Deze afstand hebben
hetzelfde begin met name de kerk als kasteel van dit dorpje om na het smal
paadje afscheidnemend van de andere afstanden om het droog beekje Ry des Fonds
op te merken vooraleer eventjes buiten het dorpje te wandelen om op de stappen
terug te keren via het oude stationsgebouw alsook het Monument aux morts des
deux guerres passeren om dan aan te komen in de startzaal waar blijkbaar ook de
Olympic stappers hier naartoe kwamen met de bus.
Al moeten ze de concurrentie aangaan
met een 50km- toch te Zedelgem toch wen ik me naar Marke daar er een
Euraudax-wandeling is. De kleinere afstanden behalen voor je Gouden Arend gaat makkelijker
dan de grotere afstanden maar als je voor de volgende toch 50km- tochten moet
bezitten kan je ze alvast sparen. Vanaf het station van Kortrijk word ik opgehaald
door een medewerker die me brengt naar de stamkroeg van de organisatie met name
t Schuttershof waar we om 9u vertrekken met 35man voor de 1ste lus.
Niet groot zou je zeggen maar het moet niet altijd een groot nest zijn alsook
makkelijker overzicht te hebben van de groep. We verlaten de stad om te
wandelen naast de Markebeek op de Engelse Wandeling, daarmee bedoel ik de
straatnaam om het fietspaadje te volgen over de autosnelweg naar het Algemeen
Ziekenhuis, een klein (???) gebouwtje mag je zeggen. In alle soorten gebouwen
vind je hier vestigingen van grote firmas die hier een plaats hebben ingenomen
wellicht om de werkmogelijkheid te bevorderen maar ze pakken wel veel groen in.
Netjes achter elkaar wandelend op een paadje wandelen we nu in groot
grondgebied Kortrijk waar het crematoriumgebouw een naam als uitzicht heeft
wat toch een raar begrip geeft, maar te zwijgen over de locatie dat net naast
sportcomplex Lange Munte is gebouwd. Aan dat sportcomplex maken we 5 minuten
tijd voor de 1ste wagenrust van de dag om nadien weer te vertrekken doorheen
Zwevegem waar we de oude spoorweg bewandelen de windmolens tegemoet. 3,6km van
hiervandaan ligt het centrum van Kortrijk maar vooraleer we daar citytrippen is
het eerst tijd om uit te rusten in de te warme eetzaal van de jeugdherberg
Groeninghe waar ze bio-cola reserveren i.p.v. gewone cola die toch niet te
bevallen is. Het gedicht over opa&bezorgde oma aan de gevel gelezen is het
tijd om nu naar het centrum te trekken van de guldensporenstad via de Sint-Jan
Baptistkerk volgend door een passage van het gemeentepark waar het "Groeningemonument"
n.a.v. de viering 600 jaar Guldensporenslag juist voor een Guldenspoor staat.
Om het park te verlaten moet men wandelen door de Groeningepoort om de
overbrugging te maken naar het Begijnhof gelegen op een paar stappen van de
Grote Markt met zijn Belfort. Daar waar wielrenner Arnaud Demare met zijn
ploegmakkers klaar maken om een tochtje te fietsen demarreren wij via het
gemeentehuis als verschillende rechtbanken naar de stadsgrens. Kortijk word
beschermd door de Leie die wij een tijdje volgend tot we weleer weer in Marke
zijn om een einde te maken aan de 1ste lus van 25km. Voor de 2de
lus is de groep gehalveerd want rond de klok van 14:20u zijn we weer vertrokken
met amper 18 man, geen tijd nemend om een kaarsje te branden voor de goede
afloop in de Heilige Theresiakapel die we links voorbij passeren. Kriskrassend
door de woonwijken zoeken we de autostrade op om eerst het onverharde paadje te
doen om dan de autosnelweg over te steken via het fietspaadje die we nog
herkennen van de eerste lus. Tegenover het AZ vindt men het stadsgroen
Marionetten dat een ecologisch als recreatief natuurgebied is waar de
scoutsleden heel graag gebruik van maken. Op het hoogste punt van het
stadsgroen vindt men het uitzichtpunt De Libel waar men in het lijf de vele
torens van Kortrijk kan zien als doorheen wandelen. Het is tijd om terug te
keren naar Marke niet voor het einde maar voor een stukje broodpudding bij de
WR naast de autosnelweg. We wandelen door het reservaat Preshoek waar de zon
het moeilijker krijgt om te stralen zeker nadat we gerust hebben in een café
net tegenover de kerk van Lauwe. We steken de lont aan, niet die van het kanon,
maar om het laatste deel van deze wandeldag. Rond de visvijver wandelend zoeken
we de Leie op, onderbroken door natuurgebied Leiekant/ t Schrijverke waar ook
een Prikkelpad loopt. De laatste stappen ingezet moeten we gewoon de baan
dwarsen want de straat die we inwandelen is de straat waar ook de startlocatie
is bevestigd.
