Mijn 1ste Gouden Arend komt steeds dichter, dichter........en
dichter maar het is niet alleen dat ik gekozen heb voor de 20h(100km)van Brakel
om mijn lijst vol te maken maar ook omdat Brakel thuis is waar de Vlaamse
Ardennen de mensen verwelkomt die van klimmen houden. Het Duo
Danny(Spitaels)&Danny(Van der Hoeven)verwelkomen vanuit sporthal De Rijdt
te Nederbrakel hoofdzakelijk de wandelaars die Euraudax trouw blijven al vind
men ook hier en daar een gelegenheidswandelaar uit de buurt, ook al hebben ze
de MESA pas achter de rug. Om 11u zijn we met 67 gestart en wandelen we door
het recreatiepark
'de Rijdtmeersen' om te wandelen
richting het Brakelbos waar men naast een kapelletje de herdenkingskruis vind
die werd opgericht in 1782 ter nagedachtenis van de hier vermoorde Livina
Bruggelinck, een meisje uit de Bosstraat. Tjen, ken ik dit kappelletje hier
niet ergens van? Natuurlijk, tijdens de Mega-Sloebertocht van 14 dagen geleden zijn
we Kapel van Houppe in gehucht D'Hoppe ook tegengekomen toen juist na de
rustpost in het hutje daar achter. Nu zijn we hier weer waarmee we de taalgrens
hebben over gestoken en verder door het Brakelbos de weg vervolledigen nu aan
de andere kant waarna we dalend het bos uit aan Ferme du Géron halt houden voor
de 1ste WR(wagenrust)waar menige zich het kippenborstje laten
smaken. Vreemde kunstwerken komen wij tegen op een voetwegeltje vooraleer we
Ellezelles achter ons laten kijkend door een bril naar het mooie landschap
langs beide kanten. We vatten de bosklim aan tot aan de radar om de rustpost
mee te pikken en niet zeuren als we een modderstrook onder de voeten krijgen
daar onze schoenen al een laagje hebben gekregen en bijna Nadia zonet niet haar
wandelschoenen moet achterlaten anders kon ze p haar sokken de startzaal
inwandelen waar we nu terug zijn na de eerste en tevens ook de langste lus en
ons broodje al op ons wacht. Na goed 35 minuten staan we buiten weer te
verzamelen waaronder het groepje van WSV Wetteren dit maal de meesten met een
paraplu want de donkere wolken komen steeds dichter naar ons toe, hoe lang
blijft het nog eventjes droog? We wandelen naar het dorpje Michelbeke, benieuwd
of Herman De Croo ook naar de dorpsfeesten zal gaan die vandaag worden gehouden
juist voor de kerk. Michelbeke is ook de plaats waar de Berendries ligt, bij
menig wielerliefhebber wel bekend. Het is deze klim die we beklimmen langs de
zijkant door het stukje bos met aan het einde een bronzen beeld van een fietser
al is zijn achterwiel half gebroken. Een paardenkar dat ons voorbij
huppelt/rijd is blijkbaar voor toeristen makkelijker als hulmiddel i.p.v.
wandelschoenen om zo eerder de top te bereiken, dus heffen we onze voeten hoger
op al gaat het voor de ene vlotter dan de andere om zo ook de top te bereiken die
we dan snel afdalen langs het voetbalveld van E.C.Oudenhove waar we beloond
worden met een ijsje door de medewerkers van de wagenrusten. Als grasmachine's
op de akkervelden wanen we naar de top van de Potaardestraat direct gevolgd
door de Woeseberg waar een Oriëntatietafel is gepland waar men Ronse rechts, de
Brabantse heuvels links en zowat halverwege de Kapelmuur op de Muur van
Geraardsbergen kan ontwaren. Ja, het is van dat!, de paraplu's mogen open want
de eerste druppels vallen naar beneden nu we aan de WR te Sint-Maria-Lierde
zijn toegekomen. Maar we krijgen ook bezoek van K3 die speciaal "Alle
kleuren van de regenboog" komen zingen, al thans de verbeelding ervan als
we naar de hemel kijken. Gevloek, gelach, verschot en zelfs valpartij komen we
tegen als de ketting van de groep weer sluit bij een grote modderpoel waar de
laatste nog een tijdje stil staan als de voorsten al weer weg zijn gelukkig
blijft Danny op een dame wachten die een beetje schrik heeft maar gelukkig kent
hij de weg die wij ook doen via het Jansveld naar de Sint-Pieter-in-de-Bandenkerk waar wegenwerken aan de gang zijn om zo de
startzaal te bereiken om ons diner te laten smaken en iemand te feliciteren
voor het behalen van zijn 14de schelp. Om het dessert te krijgen
moeten we onze fluohesjes aandoen om een plaatselijke lus te wandelen van om en
bij 9km rond de startzaal. Al is het goed donker geworden toch zal het taartje
rap verteerd zijn daar we golvende wegen bewandelen met in het begin nog enkele
modder-strookjes richting de stamkroeg van Danny S. met name "The
Corner" om nadien de Berendries ditmaal af te dalen en het dorpsfeest nog
altijd bezig is blijkbaar toen we daarnet ook gepasseerd waren. De Valkenberg
ligt hier ook maar dalend word hij gedaan naar de startzaal voor het ontbijt of
een hazenslaapje. Even voor 3u zondagmorgen vatten we de laatste lus aan
waaronder 42 die voor de volle pot hebben gekozen. We passeren het fietswielen-
rondpunt om vermoedelijk de laatste echte klim nl. Fayte- helling om de
helderheid terug te verwelkomen en wakker blijven nog even de boodschap is niet
slaapwandelen of je beland in de berm. Deze laatste lus draait tot 2
verschillende gemeentenamen maar toch één dorp zijn wat je zo dadelijk zal
zien, maar ik kan zeggen dat het niet Nieuwpoort is dat hier gewezen word. Beetje bij beetje gaat we vals plat naar de WR in
Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een bekertje frisdrank. Van de stad
"beneden" moeten we dus ook naar die van "boven" waar het
luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus Everbeek-Boven eventjes rusten.
We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer moeite met zijn ogen op te
houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur induiken dat was de
bedoeling toch maar daar Danny gevraagd heeft om het paadje te willen maaien is
deze niet gedaan en zijn we genoodzaakt Danny te volgen via een omleiding op
het Dwars door Brakel- pad naar de Toepkapel waar Danny & Jean Pol ons
trakteren n.a.v. het behalen van hun 5de gouden arend. We dalen af
naar het station van Nederbrakel waar op het stationsplein een beeld staat ter
ere van de mijnwerkers vooraleer we de startzaal opzoeken voor een geslaagde
20h van Brakel
Euraudax wandelingen heb
ik al gedaan in België, maar Lucia vroeg me in het begin van het jaar of ik het
niet zien zitten om met andere wandelaars een Euraudax wandeling mee te pikken
in het buitenland. Het is een vorm van kleine citytrip maar dan
gedeeltelijk op sportieve vlakte met twee dagen wandelen van tochten om en bij
de 50km. De laatste weken was het bang afwachten of mijn trein naar de
verzamelplaats aan het station van Brussel-Noord wel zou rijden met die
aangekondigde treinstaking. Gelukkig hadden de spoorvakbonden mij gehoord en
bliezen ze de staking af, dus stond ik vrijdagmorgen rond de klok van elf uur
op het perron om de trein nemen tot Brussel. Alleszins dat was toch het plan,
maar de treinconducteur sprak door de luidsprekers dat we in het station van
Gent St.-Pieters moesten uitstappen daar de trein niet verder kon rijden daar
er een probleem was met een seinhuis op de lijn Gent-Brussel(achteraf was er
sprake van sabotage door brandstichting). Op de borden kijkend niet alleen
blijkbaar stonden er lange vertragingen van meer dan een uur of zelfs treinen
die zijn afgeschaft. Nu zoeken welk trein er nu eerst zal rijden en was het op
die trein duidelijk dat ik juist niet op tijd zal zijn om de afgesproken
plaats.........of toch geluk hebben want blijkbaar had de bus die ons ging
transporteren een vertraging opgelopen hier naartoe. De firma Eurolines zal
niet alleen wij maar ook de reizigers die naar London willen ons voeren tot
over de kanaal, dus snel de valiezen posteren in de bagageruimte en een
plaatsje zoeken tussen mijn wandelmakkers om richting de Eurotunnel te reizen.
Eens daar werden we eerst uitverkoren tussen de andere bussen om langs de kant
te gaan staan en uit te stappen om een grenscontrole te doen persoonlijk maar
ook onze bagages en dit zelfs 2x kort na elkaar voor de Franse & Engelse
douaniers. Zo hebben we vertraging gelopen maar gelukkig zijn er 2 treinen die
kort na elkaar vertrekken om met de bus in de treinwagons te rijden wat toch
precisiewerk vraagt. Het is geen gewone trein waar men een goed uitzicht geeft,
dus moesten we op de bus blijven zitten wachten of met momenten door het klein
venstertje tijdens het uitstrekken van de benen kijken waar er niet veel te
zien was natuurlijk. Vanaf nu is het gedaan met in onze taal te praten voortaan
is Engels voornamelijk de voertaal de komende dagen. Het is al donker wanneer
we het Charlton Hotel bereiken om in te
Checken en nog even een drankje gaan benuttigen voor de nachtrust ons wacht, al
was die niet stil.
Wandeldag 1:
Veel heb ik niet geslapen deze nacht, aanpassing van andere
slaapomgeving weet je wel. Dus van de tijd gebruik maken om het begin van deze
verhaal uit te typen vooraleer aan te schuiven voor het ontbijtje bij velen bekend
wat dat in houd in dit land. Ik laat het aan mij voorbij gaan en kies voor de
granen om krachten binnen te hebben wanneer we verzamelen aan de Leas Cliff
Hall op de zeedijk waar ook andere bekende wandelaar verzamelen zodat we met 40
kunnen vertrekken onder miezerige omstandigheden aan de wandeldag van 51km.
Nadat we het station Folkstone Central hebben gepasseerd gaat het gestaag
bergop waar we het dorpje Folkestone achter ons in het dal ligt. Hier vind je
geen knooppunten waar je makkelijker je route kan uit-stippelen maar het is
toch plezanter om via kaart & gps de onverharde openbare voetpaden beter
gekend als de Public Foothpad te gaan opzoeken en dat doen we ook beginnend met
de Folkestone Downs al moet je de modder er vandaag bijnemen. In de open velden
gaan we over de houten bruggetjes en door de poortjes terwijl we kunnen
genieten van al die uitzichten in dit niet volgebouwd land. Aan het Lyminge
winkeltje te Aschford waar Danny iedereen trakteert met een jenevertje n.a.v.
zijn verjaardag vandaag, proost. Het is bijna tijd voor de lunch maar eerst
word er nog door een weide gewandeld waar de dieren voor het zeggen hebben tot
ik plots zie dat Polleke zijn eigen tempo moet kiezen maar ik ben vriendelijk
samen met een wandelcollega hem te vergezellen al moesten we wel even bellen
naar Lucia om te weten welke weg we moeten bewandelen die leid naar de pub
"The Rose and Crown" even voorbij de The Parish Churge of St. Mary
the Virgin in het stadje Elham. Ondertussen is de match bezig tussen België vs
Ireland waar een fervente supporter zijn middagmaal voor de buis laat
benuttigen. Het duurt even voordat iedereen kan beginnen met zijn middagmaal
vooral voor diegene die steak hebben besteld, of vegetarische balletjes in
tomatensaus met tagliatelle voor niet te lang gewacht te hebben. Het is hier in
dit dorpje dat we rond de klok van 15u Engelse tijd afscheid nemen van Polleke
daar hij maar 2 dagen de 25km zal doen. Voor ons gaat het weer direct bergop de
publieke weidepaden door kenmerkend met zijn houten bruggetjes en/of poortjes
die ons zelfs door een bos doet wandelen. Het voordeel dat je hebt door van
achteraan de groep te wandelen als die op een sliert is geworden is dat je geen
extra meters moet terug wandelen als de baankapitein Ruud een foute vergissing
heeft gemaakt waar het niet de juiste kant op ging, zodat iedereen weer kan
aansluiten. Via de Railway Hill komen we terecht in het dorpje Kingston om te
rusten in de pub om verder te trekken naar Bishops Bourne waar we een niet goed
onderhouden begraafplaats tegenkomen nadat we door een poortje zijn gewandeld
waar bovenaan 'Ye that would life + fear not to die' staat vermeld. Daar
trekken de massa schapen zich niet veel van aan in het veld er achter bij het
Bourne Park en rennen gewoon prettig rond als ze zien wat voor vreemde snuiters
hun rust komen verstoren. We passeren St. Peter, Church of England, Leck om een
drankje te benuttigen in de pub waar Ruud zegt dat het weer tijd is om te
vertrekken wij eventjes nog kijken of de vrije trap tijdens de slotminuten van
de match IJsland vs Hongarije in het doel al dan niet verdwijnt, helaas voor de
Hongaren. Voor ons zien we de St. Marys church van Patrixbourne maar plots
worden we met volle vaart ingehaald door een Keniaanse(dat denken we toch)loper
op blote voeten zelfs en dit op niet al te best asfalt. We dalen via de
Pilgrims Way met één licht geblesseerde (voetbal-)collega af richting de
dorpskern van Canterbury waar we nog even tijd maken om ene te drinken in
wellicht het enige drukste café hier want zoveel volk, de ene al vreemder
gekleed als de andere, dat er hier binnen zit. We zijn ruim anderhalf uur
achter op schema en heeft Ruud beslist om de lus door het centrum te laten
vallen en te wandelen naast de stadsmuur met de The Fitzsimmons Memorial on top
of the Dane John Mount naar het station Canterbury East tot in Dover waar we de
bus nog op moeten naar Folkestone waar we het hotel opzoeken voor de
nachtoverbrugging.
Wandeldag 2:
Het is vroeg dag voor mij daar een goede nachtrust nog niet ter sprake
was maar gelukkig de laptop bij en daar bovenop nog een goede
internetverbinding neem ik tijd om alles te bekijken wat er in de wereld is
gebeurt en lees dat men in België aan het Noordstation een aanslag heeft kunnen
verijdelen die zou plaats gevonden hebben in het Belgische fandorp tijdens de
match van de Rode Duivels gisteren tegen Ierland die ze trouwens gewonnen hebben
met 3-0 al wisten we dat al tijdens onze tocht. Nadat we de vaste ontbijt
achter de kiezen hebben verzamelen we weer om 9u aan de kiosk maar ditmaal met
één deelnemer minder daar het voor onze superfan de gevolgen van het ongelukje
gisteren toen hij met zijn knie tegen een amsterdammertjes is aangelopen nog
niet helemaal in orde is. Nadat we eerst in het station een treinticketje
hebben voorzien hemmen we ook tegelijkertijd een klimticketje genomen want het
gaat weer omhoog en dit op dezelfde weg die we gisteren ook aan begonnen zijn
maar nu gaat het verder naar de top. De beloning is een mooi uitzicht over het
stadje Folkestone met in de achtergrond de zee. We wandelen 'The Battle of
Britain Memorial' door met onder meer een beeldhouwwerk waar een pillot met
zijn hoed af kijkt naar de zee om zijn verdriet te verwerken die zijn collega's
hebben moeten ondergaan van het Royal Air Force Squadron en dit zijn er een
heleboel te zien aan al hun namen op de memorial wall. Ook Sir Keith Park staat
hier als borstbeeld, wie was hij dan? Keith Rodney Park(Nieuw-Zeeland),
15 juni1892
Auckland,
6 februari1975)
was een Nieuw-Zeelands soldaat, een vliegende aas
tijdens de Eerste Wereldoorlog en tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant bij
de Royal Air Force. Hij was
betrokken bij twee luchtslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog namelijk, de Slag om Engeland
en de Slag om Malta. De Duitsers
noemde hem the Defender of London. Na een goede 6 kilometer te hebben
afgewandeld is het tijd om halt te houden voor een drankje aan het Cliff Top
Café waar ondanks de mist een mooi uitzicht hebben over de zee en zijn
kleirotsen. Vanaf hier volgen we nu voor de rest van de wandeling zal blijken
de kustlijn op de krijtrotsen met onderweg ook de Abbots Cliff sound mirror
waar we de snelweg over wandelen via een brug langs het Archcliffe Fort
richting het stadje Dover bekend om zijn overzetboten. 'Over een uur spreken we
weer af aan de bloemenkroon' dus is het tijd om iets te gaan zoeken waar we ons
middagmaal kunnen gaan benuttigen. We verlaten het centragedeelte en zoeken de
kustlijn weer op waar Charles Stewart Rolls ons begroet in volle ornaat.
Charles Stewart Rolls was een automobiel- en luchtvaartpionier, die samen met
Frederick Henry Royce het bedrijf Rolls-Royce Limited heeft opgericht. Als
piloot was hij in 1910 de eerste die een non-stop dubbele oversteek over het
Kanaal volbracht. Links zien we enorme hoge krijtrotsen nadat we even achterom
hebben gekeken om een foto te nemen van Dover Castle en ons hebben opgeladen
want nu is volle bak omhoog de krijtrotsen op langs de druk bezochte
wandelpaadjes die we even verlaten soms voor een kijkje te gaan nemen bij de
afgrond want daar vind men de mooiste stukken. Aan een poortje bovenaan is even
tellen/kijken of iedereen nog mee is en niemand is achter is gebleven want de
kans is groot hier met al dat pracht en praal.De South Foreland lighthouse komen we erlangs voorbij om even af te
dalen naar St. Margaret's Bay waar 3 collega's gehuldigd worden voor het
behalen van hun Gouden Arend of schelp en daarvoor bedankt worden door de ganse
groep o.l.v. organisator Ruud. Als tegenprestatie geven zijn een gratis drankje
in de Pub waar we lekker buiten zitten genietend van het zonnetje. Nog even
gaan de 25 kilometer wandelaars met ons mee op de England Coast Path waar we
het moment of the dover patrol links van ons zien en afdalen naar Walmer waar
we ter hoogte van het kasteel "tot straks of tot morgen" zeggen tegen
hen en wij de dijk blijven volgen met onderweg banken tegen komen waar
slachtoffers worden herinnerd door iets op de leuning in te graveren. We houden
halt in 'The Sir Norman Wisdom'-pub te Deal genoemd naar de acteur van de
komische films zoals Trouble in the
store en Early Bird.
Eens bijgetankt laten we de kiezelsteentjes van het strand naast ons daar het
niet handig is om te wandelen en blijven we deze nog eventjes volgen om nadien
door de golfcourts te wandelen waar in tegenstelling tot gisteren geen
golfballetjes op te rapen zijn, richting onze aankomstplaats van deze wandeldag
te Sandwich, toch een komische naam vind ik. Het begint stilletjes af te koelen
daar de avond stilletjes aan het vallen is en even na de klok van 20u locale
tijd nog eventjes wachten op de bus die ons zal brengen naar Folkestone daar
een deel van de treinsporen onder water staan en genoodzaakt zijn deze te
nemen. We zoeken nu iets voor te eten en wij blijkbaar niet alleen want de
pizzeria in onze basiskamp doet goede zaken met al die Euraudaxers hier. Nadat
we in de bar van het hotel onze pizza laten smaken hebben en een laatste
drankje, al hebben sommige plaatselijke bewoners al teveel op, hebben benuttigd
laten we de eigenaar van het hotel zijn sluitingswerk doen en zoeken we de
kamers op waar we een beetje kunnen uitslapen daar we pas om 10u de taxi's
komen die Lucia heeft kunnen regelen i.p.v. opnieuw het paadje te doen naast de
spoorweg, bij ons wel gekend.
Terugreis:
Vandaag nemen we afscheid in typisch Belgisch weer van Folkestone,
zonder niet voor het laatste de typische Engelse ontbijt te nemen in onze hotel
waar ook de valiezen weer gepakt mogen worden om deze allemaal weer te
verzamelen in de lobby waar we wachten op de colonne. Die brengen ons naar de
plaats waar de bus van Eurolines even voor ons laat wachten met name bijna een
uur, dus snel de valiezen in de autokoffer zetten om dan verspreid in de bus de
verplaatsing te maken richting de Euro Channel. De grenscontrole aan Engelse
kant gaat een pak sneller dan de heenreiswaar we gewoon onze paspoort moeten laten zien. Nu begint het wachten,
en wachten, en wachten, en........wachten voor lange tijd dat allemaal door elektriciteitsproblemen
in de tunnel waar we pas rond half vijf locale tijd kunnen inrijden. Door de
warmte is het niet uit te houden in de bus tijdens de treinreis en wachten we
buiten tot we aan de overkant zijn. Toepasselijk of niet maar de buschauffeur
(een rare kwezel te denken aan zijn reisstijl)laat ons tijdens de busreis de
film "Mission Impossible" tonen al kan het geen kwaad terwijl het
verkeer op zijn slakkengangetje gaat tot even naar Calais, waardoor we dus veel
later toekomen aan het station van Brussel-Noord. Ondertussen is gebleken dat ik
mijn laatste trein heb moeten laten schieten gelukkig zijn Lucia&Johan mijn
reddende engels en brengen ze me, al moeten ze een groot omweg maken, mij naar
mijn thuisstadje, een Grote Dank U!!!
"Na 4 jaar gaan we
nog een keer de sloeber uithangen!"
Naast hun jaarlijkse klassieker
nodigen de Scheldestappers uit Zingem elke 100km- stappers om de 4 jaar uit om
deel te nemen aan de "Mega Sloebertocht". Starten word niet meer
gedaan vanuit de kantine van voetbalclub Zingem maar nu vanuit de Sporthal
tegenover het station van Munkzwalm. Na mijn startnummer 111 en wegbeschrijving
heb opgehaald leg ik mijn bagage op de desbetreffende plaats en wandel ik naar
buiten waar we even voor de klok van 21u gestart zijn voor onze opdracht
beginnend met een plaatselijke lus van om en bij de 40km rond de startzaal. We volgen
de Zwalmbeek richting Nederzwalm, en we meanderen via kleine wandelpaadjes naar
Meilegem, waar we na 6,5km onze eerste rustplaats bereiken. We trekken verder
richting Kaaihoeve en slalommen via wegeltjes tussen bos en water tot in
Dikkelvenne. Hier volgt ons eerste klimmetje (een opwarmertje) naar de Sint-Christianakapel
boven op de Rotse. We dalen terug af en begeven ons naar de markt van Gavere
voor de volgende rustpost. In de volledige duisternis blijven we de Schelde volgen
en begeven ons naar Asper langs goed begaanbare autoluwe verkavelingwegen en
boerenlossen om via het Meuleke t Dal ( een windmolen uit de jaren 1150) het
domein Axelwalle aan te doen, om de Schelde terug over te steken via de
Ohiobrug die bewaakt word door de Bizons. We trekken naar het 47 hectaren groot
natuurgebied De Reytmeersen in Welden om stilletjes aan terug onze startzaal te
bereiken. Hier maken we tijd rond de klok van 2u zaterdagmorgen om na een
zoektocht tussen al die sportzakken de juiste te vinden vooraleer onze 2
koffiekoeken te laten smaken. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de
stappers die gekozen hebben om de 60km van de gewone "Sloebertocht"
te doen al mogen zij pas starten vanaf 6u.Via de Zwalm bereiken we het waterzuiveringstation
waar we ons de natuur inschieten naar een mooi stukje bos naar het
Mijnwerkerspad, waar we t.h.v. een splitsingsaanduiding schuin rechts naar
beneden klauteren, om na een 500- tal meter terug het pad bereiken. In het
donker zien we hem voor ons liggen met name de Berendries die we naar boven
klimmen om via een smalle GR-route naar
beneden te lanceren (door bos en dal) tot aan het Kasteel waarna we via het
Mijnwerkerspad onze volgende rustpost (De Vierklaver) bereiken . We hebben nu
53 km afgelegd dat wil zeggen dat we al ruim over de helft zijn en vanaf nu
kunnen aftellen. Ondertussen verteren we terug enkele hellingen, komen we de
wondermooie natuur ingewandeld, hebben we fantastische vergezichten en komen we
na 62 km aan in de voetbalkantine van Zegelsem. Vooraleer deze te bereiken
hebben ze, al is het niet voor de eerste keer, bespaard op de bepeiling daar we
eerst juist moest gegokt moesten hebben vooraleer een bevestiging te krijgen
dat we op het juiste traject zitten. Nu volgt een korte lus van 4 km naar onze
volgende halte, een vierkantshoeve in Opbrakel, waar we onze bagage terugvinden
en een zakje chips krijgen. Van hieruit vertrekken we naar Le Pays Des
Collines met zijn bossen, zijn ups en downs, en zijn prachtige natuur. We doen
het Livierenbos aan, we beklimmen de Mont De Rhode, en trekken door Brakelbos
naar La Cabanne Sylvie(de hut van Sylvie) in Flobecq waar de rustpost is
gevestigd. We hebben nu 3/4de van de wandeltocht erop zitten
afgelegd. Verderop trekken we door een privédomein dat nog nooit bewandeld
geweest is. Onze volgende objectief is het Bos Ter Rijst, een 30 hectare groot
bos, waarna we Schorisse binnen komen, om via idyllische landwegeltjes onze
volgende, maar gekende, halte De Wante te bereiken. Hier vond tijdens de
vorige editie van de Mega-Sloebertocht in het schooltje het ontbijt/bagage
plaats en halfweg waren, nu zijn we al 83 km ver, en zijn een 5 tal km
verwijderd van ons volgende hoogtepunt: de Brouwerij Roman. We kunnen de
schoorsteen van de brouwerij al zien al gaat het eerst via een kasseiwegeltje
de andere kant van de grote baan naar de poort die we instappen rond half tien
al laten de uitbaters ons niet wachten daar de post normalitair maar open ging
om 11u.Via Sint Kornelis Horebeke, waar we nog enkele zeer mooie paadjes bedekt
met brandnetels voor de voeten krijgen, en soms halt moeten houden voor de
tegenkomende montainbikers, komen we via een zeer mooi privébosje dichterbij
onze laatste rustpost in Sint Denijs Boekel. De kasseien van de Molenberg trotserend we nu
ook nog aan het einde van de tocht maar eerst nog het paadje bewandelt te
hebben die we gisterenavond in het begin ook hebben gedaan om de bekende bierwagen waar een gratis Adriaan
Brouwer biertje of frisdrank wordt aangeboden aan alle wandelaars van beide
wandeldagen, dat ons nog voldoende power moet geven om de laatste 600 meter te
overbruggen.
En zo bereiken we het eindpunt, waar we een flinke lel te geven op de koebel en
waar meer ons een dikke proficiat wacht
en ons rode t-shirt kunnen ophalen.
Al is de verleiding groot om naar de wandeling die de Brugse Globetrotters inricht
te gaan, toch moet ik naar Oostkamp daar ik een 25 kilometerwandeling nodig heb
voor mijn Gouden Arend. Vanuit café Oud-Stuivenberge die niet ver van het
station is kan men ook kiezen om even na 14u de 2de 25km mee te
wandelen, maar daar ik in de vooravond nog ergens verwacht word heb ik gekozen
voor de eerste lus. Met zen 33 schat ik zijn we vertrokken richting het
stationsgebouw om te passeren naast het kasteeldomein Gruuthuse waarna we
kriskrassen door de woonwijken voor en achter het Boudewijn Seapark tot aan de
wagenrustbij het monument voor
burgerslachtoffers bombardementen Sint-Michiels en slachtoffers twee
wereldoorlogen aan de bibliotheek. Na 8min op rust te hebben gekomen wandelen
we verder door het stationsgebouw richting 't Zand waar de wekelijkse markt
bezig is niet ver van het concertgebouw vandaan. Dit wil ook het teken zeggen
dat we effectief pal in het centrum zijn van in het Venetië van het Noorden al
wandelen we naast de drukke winkelcentra via de Sint-Salvatorskerk. Onder de
Hallen door belanden we op de Grote Markt met in het midden het duo Jan Breydel
en Pieter de Coninck die uitkijken naar het Belfort. Door een mistig
decorlandschap wandelen we verder naar de Burg, Het Sint-Janshospitaal, naast
de bootjes op de Reien naar het Begijnhof waar we de rust respecteren. Met een
passage door het Minnewaterpark maken we weer tijd voor de wagenrust eventjes
verder op de parking aan de jachthaven. Het kanaal Gent-Oostende zal nu grotendeels
ons gezelschap houden voor de laatste deel van deze lus al moeten we deze ook
even oversteken aan de fabrieken van Bombardier om naast de begraafplaats van
Steenbrugge te passeren. De Assebroekse Meersen ligt ook op onze route die
uitkomt aan een industriepark die terug leidt naar het Kanaal waar de
Moerbruggebrug juist op tijd naar beneden is gegaan waardoor we ruimschoots op
tijd zijn terug in de startzaal.
"Hun eerste
organisatie zal niet vlug vergeten worden!"
Nieuwe wandelorganisatie bij Euraudax zijn altijd welkom! Dat hebben Jeroen
& Etienne zich niet 2x laten zeggen en hebben werk gemaakt om een nieuwe
wandeling bij de Euraudax kalender toe te voegen en hebben zelfs al een naam
gegeven met name de 'Boneklakkerstocht' te Oudenaarde. De inwoners van
Oudenaarde worden van oudsher bonenklakkers genoemd. In vroegere tijden
verdienden velen uit deze regio de kost met het aan de man brengen van gepofte
bonen op Vlaamse kermissen en braderieën in Oost-Vlaanderen en daarbuiten.
Wanneer bonen gepoft worden, klakken ze open, hetgeen de naam van deze tocht
verklaart. Verzamelen word geblazen in brasserie De Flandriën aan het centrum
Ronde van Vlaanderen waar om 10u klokluidend 35 wandelaars vertrekken waar aan de overkant een oud
militair door zijn collega's een laatste eer krijgt in de kathedraal en wij
langs het AZ het recreatiedomein De Donk in gaan al moeten we eerst door een
smal donkere tunnel door en dit zal ik te weten komen of laat ik zeggen mijn
hoofd want bijna aan het einde van de tunnel bonk!!!. Ik voel aan mijn hoofd en
zie aan mijn handen dat een paar bloeddruppels op mijn voorhoofd komen, een
nadeel van groot te zijn zeker. Gelukkig zorgt een collega dat ik een doekje
mag gebruiken om het bloed te stelpen, dat we straks bij de rustpost wel een
beetje zullen afwassen. We verlaten het domein en wandelen naast de spoorlijn
naar Wortegem-Petegem de Bergstraat in wat de enige stuk bergop zal blijken van
de dag en zijn naam dus waar doet. We moeten de familie Van Parys bedanken
omdat ze toelating hebben gegeven aan de organisatoren om te wandelen door hun
privébos Bouvelo waar we soms een uitkijktoren tegenkomen waar de boswachter
beter zicht heeft op het domein. Na ruim 2uur te wandelen hebben is het tijd
voor de caférust in wandel- en fietscafé Bouvelo waar ik mijn bloed zoveel
mogelijk kan laten afspoelen, het grote werk zal voor straks zijn als ik thuis
kom. Wanneer iedereen zijn boterhammetjes heeft opgegeten zetten we onze tocht
verder langs de Bouvelokapel om door Gijzelbrechtegem te wandelen.
Gijzelbrechtegem was foor de fusie met Anzegem één van de kleinste gemeenten
van West-Vlaanderen wat oppervlakte betreft, amper 71ha groot waar 350 inwoners
dit dorpje bevolkte. Aan de kerk dalen we de Kortenberg af naast de spoorweg op
een voetwegeltje waar een andere collega het volgende slachtoffer is geworden.
Wellicht is hij gestruikeld of naast het paadje gestruikeld maar de schade is
een beetje erger dan dat van mij. Al suggereren wij hem om straks te stoppen
bij de wagenrust en hem te laten vervoeren naar de kliniek want de wenkbrauw
zal gehecht moeten worden, maar hij weet van geen weten en zet de tocht verder
met de hulp van 2 aangebrachte pleisters aangebracht door een wandelmakker.
Daar Jeroen & Etienne sinds kort weten dat er dit weekend een
wielerwedstrijd plaats vind hebben ze de wagenrust een beetje vroeger moeten
inplannen op deze tocht en dat doen we bij het woondomein van Willy Naessens.
Dank u vrouwtje en moeder van Jeroen om ons te bevoorraden om te beginnen aan
het laatste stukje van de wandeling. We houden eerst aan de kant even halt om
de aspirantjes niet te hinderen en deze aan te moedigen om voet te zetten in
het gemeentelijk domein De Ghellinck tussen de bomen door richting het jaagpad
naast de Schelde. Waar we aan de overkant in de verte de kerk van Melden zien met
daarachter de Koppenberg onderbreken we even het jaagpad om te wandelen door
het natuurgebied Langemeersen om Oudenaarde weer binnen te stappen waar we de
kathedraal voor ons zien die recht tegenover de startzaal is gelegen. Proficiat
aan Jeroen & Etienne voor de uitstekende organisatie en mooi parcours van
hun eerste inrichting die ze wellicht niet zullen vergeten met de 2
bloedbroeders tijdens deze dag.
Na 2 pogingen gedaan om mij in te schrijven voor de 'Gildentocht' is de 3de
x de goede keer want bij deze honderd kilometertocht krijgen de deelnemers die
het jaar ervoor hebben meegedaan voorrang om mee te doen gevolgd door de
indiening van de nieuwe wandelaars. Ik kreeg een paar weken voor aanvang dus
een bevestigingsmail dat ik de verplaatsing mag maken naar Schaffen vanwaar de wandeling
zal starten. In de Gildenzaal is het verzamelen geblazen en worden vanaf 20.30u
de namen afgeroepen voor de wandelaars die deel uitmaken voor 1ste
groep van 4 daar waar het eerste deel van het parcours in groep word bewandeld
o.l.v. 2 baankapiteins. Vooraf bij je inschrijving moest je vermelden in welke
snelheidsgroep(6.5km/u - 6.2km/u - 6.1km/u of 6km/u)je wenst deel uit te maken.
Ik ben beland in die 2de groep en vertrekken 10 minuutjes later dan
de snelste groep waar we langs de Sint-Hubertuskerk Schaffen uitwandelen
wanneer de zon onder gaat om door het prachtig gebied Asdonk te wandelen tot de
bevoorradingspost bij het kapelletje. We hebben even geduld om een triootje te
doen om zo sneller door het poortje te wandelen van het Prinsenbos te Okselaar
waar een hekken ons beschermt tegen de vijvers van Averbode. We wandelen door
het bos van deze gemeente met zowaar een kapel dat we hier rondwandelen om toch
af te dalen en de andere wandelaars achter ons verwittigen wanneer een
gevaarlijke boomwortel uitsteekt op wegnaar de eeerste
overdekte controle in de visclub van Averbode waar we een boterham krijgen van
de warme medewerkers die hun nacht opofferen voor de wandelaars. We maken
plaats voor de groep die achter ons juist aan het naderen is en wandelendoor de Demerbroeken en het is waarschijnlijk
dat deze Demer ervoor heeft gezorgd dat de regen van afgelopen dagen heeft
gezorgd voor onder gelopen bospaadjes op weg naar de wagencontrole voor de kerk
van Messelbroek. We keren eventjes terug waar we de waterloop volgen die
letterlijk uit zijn oever is getreden en iedereen nu wel natte voeten heeft
maar we kunnen er mee lachen al is de mogelijkheid om gebruik te maken van je
bagage nog 20 kilometer verder is. De konijntjes bergdie we in stukjes omhoog stappen zorgt ervoor
dat de groep weer op een lint word getrokken maar de baankapitein laat het
tempo aan de uiteinden een beetje zakken waardoor de groep weer een compact
geheel word. Een havermoutgreep die we kregen te Rillaar zorgt voor de stevige
energie die we kunnen gebruiken om een vervolg te brengen aan modderwegen
richting het dorpje Aarschot waar in de feestzaal ons kunnen opwarmen/opdrogen
bij een broodje. We gaan terug de Heibergse bossen door waar de baankapitein
nog moet kunnen herinneren tijdens hun inwandeling begin Februari welke paadje
ze hebben genomen daar ze goed op elkaar lijken en daar kan dus gebeuren dat we
het verkeerde keuze hebben gemaakt die menselijk is en gewoon een stukje terug
wandelen het juiste traject te volgen in het Kloesebos-Eikelberg met onderweg
een Lourdesgrot. De eersten van de groep kunnen eventueel tijd maken voor een
snelle "wees gegroetje" daar ze toch moeten wachten tot iedereen weer
is kunnen aansluiten. Het begint helder te worden boven ons wanneer we de Moedermolen
passeren tijdens het laatste stukje van de groepswandeling waar we door de
wijnranken wandelen en nog eventjes tijd maken om een kommetje soep te
benuttigen alsook een groepsfoto maken. Ruim 51km hebben we samen gewandeld
maar vanaf hier word iedereen losgelaten kiest zijn eigen tempo en de pijltjes
volgen door de Beniksberg waar een paard ons goedemorgen persoonlijk komt
zeggen. De volgende wijngaarden van het Wijngaardbos komen we op onze route
tegen naar de voetbalkantine van Nieuwrode waar we kunnen gebruik maken van
onze bagage voor eventuele droge sokken nu je tijd kan maken omdat je tijd moet
maken om je gekozen pasta of spek met eieren te kunnen benuttigen. Ik laat mijn
ontbijt liggen en neem een vlugge graai van voedsel uit mijn bagage mee om de
tocht weer te vervolgen en de eerste wandelaars van de snelle te groep voorbij
steek. We passeren de Sint Lambertskerk van Nieuwrode om nadien op een
landbouwgrond te wandelen die herschapen is door modder waar de medewerkers
onder een tentje ons begroeten met een reep chocolade. In het Tienbunderbos
gaan we via de flanken 1 stap vooruit en tegelijkertijd 2 stappen achteruit
door de bruine zeep maar ik klaag niet want tegen de natuur kan je niets doen.
We zoeken het verharde diepte op naar de sporthal van Tielt-Winge voor de
rustpost en zie op de deelnemerslijst dat ik de eerste wandelaar ben van mijn
groep maar het is geen race hoor, het valt me in een oogwenk op. We kruisen de
drukke baan Diest-Leuven waar nu niet de wijngaarden maar de fruitranken van
het Hagelland ons vergezellen met aan het uiteinde een wagenrust en de
medewerkers al eens gezien heb. De watertoren van Bekkevoort passeren we in het
heuvelachtige landschap van het Hageland waar bij de wagenrust aan het kerkhof
vraag of er ergens in de buurt er een toilet is daar deze stilletjes welkom is
voor mij. Geen in de buurt dan nog eventjes 6 kilometer uithouden waar we snel
achtereen volgend Assent & klein stukje Scherpenheuvel door wandelen waar
links in de verte de basiliek te zien krijgen. We passeren de oude eik van
Kaggevinne, gekend door de één reeks 'De Smaak van de Keyser'. De Eik is sedert
1976 beschermt als monument in het landschap door toedoen van het buurtwerk 'De
Kaggevrienden'. Ze hebben er zelf een tekst aan geweid die als volgt luid:
"Mijn stam staat in Scherpenheuvel-Zichem,
stad die mij met de beste zorgen omringt
en met mijn kruin lonk ik naar
het oud gezellige stadje Diest,
maar mijn wortels zitten in de zwarte klei
van
mijn dorp Kaggevinne"
We wandelen
aan de Heilig Kind Jezuskerk waar ook het Monumentale afbeelding van Sint-Jan
Bergmans, als pelgrimstaat afgebeeld
voor de kerk van Kaggevinne. Tegenover de kerk in de rustpost waar ook de
zaterdagwandelaars toestromen kunnen we voor wie wil nog gebruik maken van het
toilet voor mijnpersoonlijk & zijn bagage daar deze hier zijn opgesteld. We
duiken opnieuw het veld in om na 4.5km de wafel aan te nemen van de meisjes aan
de volgende wagenrust om nadien de Maagdentoren te passeren via de Broek van
Molenstede naar het dorpje Molenstede waar de laatste rustpost ons tegemoet
gaat. Alléz nog 7 kilometer waar we langs het voetbalveld van Diest wandelen en
de juiste weg kiezen voor ons die ons leid naar 2 klimmetjes in de schaduw om
na toestemming van Defensie te wandelen door het militair domein om juist voor
de donkere wolken te arriveren in de Gildenzaal onder applaus van de aanwezigen
onze badge(bestemd voor degene waarvan deze editie de 1ste keer
was)als aandenken ontvangen vooraleer mijn terugreis aan te vatten. Ik bedank
de organisatie voor het mooi parcours, de gezelligheid tijdens de
groepswandeling met uitstekende bevoorrading en geef nog mee dat in
tegenstelling van dit jaar volgend jaar iedereen welkom is daar voor de
jubileumeditie men niet afhankelijk is van de voorranginschrijvingen.
Het is een huzarenstukje geweest voor Nadia om deze tocht in allerijl toch
te laten doorgaan nadat er gespeculeerd werd dat de 150km van
Tournai(Doornik)dit jaar niet kon doorgaan. Vandaag komt er na de fysieke inspanning
ook vooral het mentale aspect naar boven want we zullen met zen allen 30 uur
moeten wakker blijven om deze tocht tot een goed einde te brengen. Men is niet
verplicht om te kiezen voor de volle pot, er is ook mogelijkheid om te stoppen
na 50, 75, 100 of 125km als je één van die afstanden nog nodig heeft om je
arend en/of schelp te behalen kenmerken aan Euraudax naast het in groep
wandelen aan een tempo van 6km/u. Om 11u zaterdagmorgen zijn we met zen 66
vertrokken voor de 1ste lus die ene zal zijn van 50km waar we de
binnenstad kunnen kietelen maar kiezen voor stille paden laverend tussen de
plassen de wind(-molens)tegemoet naar het stadje Bruyelle waar een oude fort nu
een thuis is voor de vleermuizen om net na de Sainte-Rictrudekerk tijd te maken voor de eerste
wagenrust waar we een peer naast een drankje als bevoorrading krijgen. We
wandelen de oude spoorweg op te herkennen aan het oud stationsgebouw van
Hollain dat we passeren voor we een stukje pavé te verwerken krijgen naar de oriëntatiepaal
van het kruispunt van de zeswegen. Eventjes verder staat tussen de bomen de menhir
van het dorp Hollain waar we langs wandelen richting het dorpje Bléharie om aan
de rivier L'Escaut(Schelde)terug te bevoorraden. Naast de taalgrens steken we
ook de landgrens over maar steeds contact houdend met het water om die aan de
sluis over te steken om in de cafetaria van de jachtclub ons broodje te
verorberen. De paraplus mogen open want een bui plenst naar beneden net zoals
de vorige dagen hier in de buurt dat er voor gezorgd heeft dat we van het
oorspronkelijk parcours een beetje moeten inkorten daar het onder gelopen is.
Het duurt daarom niet snel dat we na een halfuur halt mogen houden op de
wagenrust die wel op het voorgestelde locatie nl. het militair kerkhof van
Bruyelle(1939-1945)staat opgesteld. Onderweg tijdens de tocht hebben
initiatiefnemers Lucia en Danny menige wandelaars gevraagd of ze een Euro-tje
willen geven om dan namens de wandelaars aan het einde van de tocht een boeket
willen afgeven voor de inspanningen die Nadia heeft gedaan. We stappen Antoing
binnen waarvan de oorsprong ligt in de Romeinse tijd. Het is tevens op het grondgebied van
Antoing, meer bepaald in Fontenoy, dat de Fransen onder de leiding van de
maarschalk van Saksen na bloedige gevechten de overwinning behaalden op de
Engelsen, de Oostenrijkers en de Nederlanders tijdens de Oostenrijkse
successieoorlog. Aan de oorsprong van het kasteel van de Prinsen de Ligne, die
wij rondom wandelen ligt een vestingtoren uit de 15de eeuw met een
uitkijktorentje die wij passeren vooraleer het stadje te verlaten nadat we de
Sint-Pierrekerk en het beeld van de steenkapper in het park hebben gepasseerd.
We wandelen nog even naar Calonnes voor de wagenrust om in de Espace verts de 5
rots door te wandelen naar het kanaal toe waar we een liedje van K3 kunnen
zingen want achter ons prijkt er 'alle kleuren van de regenboog'. Nadat we het
water via een brug hebben overgewandeld passeren we nog enkele kerken vooraleer
de zaal binnen te gaan waar ons hamrolletjes met puree wacht. Om iets na 21u
starten we aan de 2de lus al wandelend naar de Kathedraal en de
winkelstraat om terug autoluwe wegels waar soms op het veld moet gewandeld
worden wegens de plassen tot de wagenrust aan de kerk te Taintignies. Achter
elkaar wandelen we de nacht door om niet in de waterplassen of modderpoelen te
belanden om netjes te bevoorrading in Orcq mee te pikken waar al gekozen kan
worden voor een beetje champagne maar toch voor de meesten al te vroeg is daar
we beter kiezen voor iets warms want het vriest lichtjes in Doornik maar het
kan ook door de soep die we ons laten smakenin de rustzaal. De jeugd is nog niet uitgefuifd en wij nog niet
uitgewandeld daarom beginnen we aan de 3de lus en doorkruisen we de
dorpjes Obigies & Kain met als krachtvoer chocolade en kaas zorgt en
onaangename tegenwind op een patattenveld ons dat we het tempo een beetje de
hoogte opdrijven om sneller via de spoorwegbrug naar de startzaal wandelen voor
ons ontbijt en 2/3de van de wandeling erop zit. Eens de meesten hun
hazenslaapje achter de rug hebben of hun voeten laten ingetapet hebben is het
7u zondagmorgen geworden als we starten aan de vierde lus en het stationsgebouw
doorlopen om de sporen een tijdje gezelschap te houden om Rumillies in te
wandelen waar er eentje een heel einde achterop is geraakt of de andere
dringend iets moet gaan opzoeken door buikloop om toch beter de kasseien te
trotseren. We gaan gestaag bergop tijdens een regenbuitje onderweg nar de
wagenrust te Mourcourt om verder naar de top te wandelen van de Mont St.-Aubert
waar oldtimers ons een kijkje laten nemen vooral te stoppen voor de caférust
waar we ook kunnen genieten van al die panoramische uitzichten en ook de
kathedraal te zien is waar we naartoe moeten. We dalen voorzichtig af langs het
stenen paadje over de autosnelweg richting de startzaal voor onze spaghetti
carbonara en appeltaartje die een beetje op zich laat wachten. Naast mij zijn
er nog 51 dapperen die nog de laatste lus willen meepikken, al zien de meesten
daartegen op wegens de vermoeidheid, om ever voor de klok van 13u te wandelen
naar de "Pont de Trous"-brug die aan het water ligt die we aan de ene
maar ook aan de andere kant volgen. De Fontaine St.-Eloi heeft zijn betere tijd
wel gehad dat blijkt als we deze passeren in tegenstelling tot het kasteel
Beauregard die wel nog intact is om te stoppen aan de wagenrust voor een
wafeltje in het dorpje Froyennes. Langs de grote baan wandelen we netjes op het
voetpad Blandain door om terug te keren naar Froyennes om de laatste keer te bevoorraden
aan de Saint Paulkerk. Nu is het tijd om aan het slot van de wandeling nog de
grote gebouwen pal in het centrum te passeren want dat stond nog op het menu.
Beginnend doen we met het Paleis voor schonen kunsten gevolgd door het
stadshuis en de musée de la tapisserie. Natuurlijk mag de Kathedraal ook niet
ontbreken net zoals een stukje winkelstraat vooraleer we de startzaal bereiken
waar Delaitre Didier van Ondervoorzitter Paul Van Herreweghe zijn aandenken
krijgt voor zijn 1ste gouden arend en
eerst Nadia dankbetuigingen geeft aan de medewerkers en wandelaars en zij tot
verrassing toe zelfs in de bloemetjes word gezet door het bestuur en de
wandelaars van Euraudax.
"Eerst ingroep om daarna de race aan te vatten vanaf
het circuit!"
Een nieuwe 100km in Wallonië heb ik enkele maanden gepland in mijn kalender
en vandaag is de dag aangebroken om deel te nemen aan Mortier > Francorchamps
> Mortier na eerst een treinreis van 4u achter de rug te hebben waar de
mensen treinreizigers opwachten om hem naar het dorpje Mortier te brengen. Je
moest je vooraf inschrijven om aan de 2de editie van de 100km en ook
vermelden welke snelheid van de groep je wilde belanden gaande van 6,7 tot 6
km/uur. Met een vertraging van 10minuten ben ik vertrokken met de snelste groep
waar we de eerste 45km samen in groep zullen afleggen met de nodige rusttijden
op de bevoorradingsposten. Eens gestart maken we al kennis met het landschap
die golvend zal worden met sommige momenten tussen de controleposten. Na een
goed uur wandelen zijn we aangekomen bij Les Six Fontaines tegenover de
rustpost te Hervé. Is het nu al door de vermoeidheid of de steenslag op het
parcours maar toch zijn er al 2 dames gevallen nu net we onder de
autosnelwegviaduct wandelen, het kan ons allemaal voorlopig een worst wezen wat
er nog op het menu staat!, en dat mag je letterlijk nemen want we krijgen een
droge worst op de kerkplein van Grand-Rechain. We wandelen op een tempo die
iedereen aankan met soms weinig gebabbel door het bergopwaarts wandelen naar de
rustpost te Wegnez om een boterham te laten opnemen. Wandelen wij nu trager?als
de 2de groep al snel ook diezelfde rustpost kort na ons binnen
komen. Het is het teken dat wij vriendelijk plaats maken voor de andere groepen
en de tocht verder zetten om Pepinster binnen te wandelen over de
Vester(kanaal) om linksaf aan het station stilletjes aan de lange klim te nemen
naar het dorpje Oreux om te dalen naar de rustposten van Oneux & Polleur
waar we een kommetje soep krijgen. Het is nodig nu nog het nog gemakkelijk naar
binnen gaat zoveel mogelijk voedsel op te nemen want het is weer klimmen
geblazen via de autostrade naar de hoofdpost waar we bij inschrijving gekozen
spek met eieren of pasta opeten en gebruik maken van onze bagage. Het is 5.30 wanneer
we het laatste in groep afleggen naar het circuit van Francorchamps waar we,
net zoals de dagstappers van de 55km die van hieruit start, worden losgelaten
en elk zijn tempo nu moeten zelf bepalen om de terugtocht te doen slagen. We
passeren de paddock als de finishlijn om aan de 'raidillon'(zo heet die bocht)in
daglicht het circuit te verlaten. We wandelen de oude spoorweg op om na de
rustpost aan de ingang van 'Promenade de la Hoëgne' een keuze te maken tussen
het gemakkelijke traject, maar toch liever het moeilijke & schoonste nu ik
hier voor de eerste keer kom wandelen. We wandelen op de boomwortels en stenen
door elkaar om soms ook een gladde bruggetje nemen en goed onze ogen open houden
of we belanden in het water ernaast. Nadat we het dorpje Polleur zijn
uitgewandeld gaat het nu bergop tot ik tot het besef kom dat ik te ver heb
gewandeld daar ik in het dorpje Fays even verderop geen pijl meer zie bij een
kruispunt. Daar ik deze wandeling voor het eerst doe en het parcours nog niet
ken is het beter terug te wandelen naar het punt waar ik het laatste pijltje
heb gezien. Eens het juiste traject weer gevonden wandelen we op onverharde
stukken naar de rustpost te Maison-Bois. Ja, lap zeg het is weer van
dat........verkeerd gelopen maar nu is het niet mijn schuld maar een pijltje
hadden ze blijkbaar niet te veel om ons het stukje groen in te laten wandelen
naar Verviers een grootstad die negatief in het nieuws kwam de afgelopen weken
door al dat terreur. Gelukkig is de rust teruggekeerd en wandelen we na de
waterzuiveringstation een wegeltje steil bergop door het natuurdomein Tibermont.
De kerk van Grand-Rechain die we gisteren-avond nog in het donker zagen passer
we opnieuw als het klokslag 12u is wanneer we kunnen genieten van een
rijstpapje ons aangeboden door de medewerkers in de rustpost van dit dorpje.
Een weide doorwandelend die ook door bedevaarders word aangedaan gaan we de
spoorweg- als snelwegviaduct onder gestaag bergop naar het dorpje Hervé waar de
wekelijkse markt plaats vind. Tijd hebben wij daarvoor nu niet want de laatste
8 kilometers zijn nog aan te vatten en een oog gewenkt tijdens de laatste rustpost
ben ik als 7de hier gepasseerd, velen zijn dus nog onderweg. We
wandelen op de oude spoorlijn 38 met het oude stationsgebouw van Hervé die ik
al eens heb bewandeld enkele maanden terug met een Euraudax-wandeling om links
in de verte Mortier al te zien maar eerst hebben we nog de laatste controlepost
om de blauwe kaart die we hebben gekregen op de hoofdpost nog te laten af te stempelen.
Blegny zien we rechts van ons maar het gaat rechtdoor om na vele uren stappen
Mortier weer binnen te wandelen waar we na het luiden van de bel onze t-shirt
kunnen ophalen.
Ik ga beginnen aan mijn Waalse drieluik de komende weekends waar steeds
100km of meer zal gewandeld worden. Euraudax is daar een krak in als je wilt
wandelen over deze afstanden al is het wel in groep aan 6km/uur en dit vandaag
waar de hoofdstad Brussel een grote rol zal spelen. We starten vanuit de
clubhuis van de MIVB te Haren met 70 wandelaars waar we de drukte ruilen voor
het Woluweveld. Te Sint Stevens Woluwe gaan we de viaduct over de E40 onder om
na de rode lichten Kraainem door te wandelen om deze te vervangen door
Wezembeek-Oppem met zijn Sint-Pancratiuskerk een beeld voor het gemeentehuis om
tijd te maken voor de enige caférust van deze wandeling en dit in de cafetaria
van de sporthal. We wandelen langs de winkels en de kerk van Stokkel om op de
oude spoorweg Tervuren-Brussel te wandelen die nu het gemeentelijk park is.
Tegenover het schooltje Singelijn wacht ons de eerste wagenrust om terug door
de bebouwing naar de zaal te wandelen waar ons broodje zal smaken. 7 wandelaars
zijn alleen gekomen voor de 25km dus niet meer starten aan de 2de
lus die meer een gidsronde zal worden beginnend met een uitleg over het
witloofmuseum. We wandelen nu in Schaarbeek, een voorstadje van de hoofdstad om
via de Europese Commissie nu echt Brussel City te doorkruisen. We wandelen
onder de triomfboog van het Jubelpark waar we tijd hebben om foto's te nemen
daar er een wagenrust is opgesteld. Straks wandelen we terug door het centrum
maar eerst verlaten we dat eventjes om door het George Henrypark te wandelen
met aan de poort op de grond de verbondenheidsster. We passeren nog de gebouwen
van RTL voordat we de groenteschotel kunnen laten smaken voordat we beginnen
aan de 3de lus. Die lus is ook meteen de langste met name 35km om al
snel weer de hoofdstad op te zoeken zonder eerst het station van Schaarbeek gepasseerd
te hebben. Eer Arabier vond het nodig om omgekeerd op een paard te zitten maar
daar trekken we ons niets van aan en wandelen we door een straat waar de ramen
verlicht zijn met gekleurde TL-lampen waar verder geen uitleg bij hoeft te melden.
We passeren Euronext Brussel gekend van de Beurs en wil dan ook zeggen dat we
aan de beursplein zijn n beland die versierd is met bloemen, beertjes, tekstjes
en vlaggen n.a.v. de terreurdaad op 22 maart op de luchthaven en in het
metrostel. We passeren naast de geveltekeningen die men meermaals kan opmerken
ook nog het Martelaarsplein waar de kabinetten zijn gevestigd zijn van onze
ministers net zoals het Manneke-Pis beeldje
achter de grote markt of het paleis, kunstberg, Sint Goedekathedraal en het
graf van de onbekende soldaat om tijd te maken voor het ontbijt in de
startzaal. De laatste lus begint 10minuten later dan gepland maar die is met
zijn 15km wel de kortste. We wandelen terug naar Schaarbeek waar door
werkzaamheden niet langs de windmolen kunnen passeren en genoodzaakt zijn boven
de afsluiting de foto te maken. We gaan het Josafatpark door waar een konijntje
niet bang is van ons en rustig verder knabbelt om na het ouderlijk huis van
Jacques Brel gepasseerd de laatste wagenrust mee te pikken om de slotkilometers
aan vatten om even na de klok van 10u te arriveren in de startzaal.
De verplaatsing gebeurt vandaag via de bus daar ik met menige clubleden ga
wandelen in Gooik bij de wandelclub 'De Heidetochten Kester-Gooik'. Het is
bijna half tien als ik start en toch nog kies voor de 41km om te wandelen naar
Sint Kwintens Lennik waarin een kappeletje mij bekend voorkomt daar ik vorig
jaar hier gewandeld heb bij de Lennikse Windheren. OP onverharde paden &
weides met soms grote plassen gaat het naar Schepdaal voor de 1ste rustpost.
Hier leggen de 3 grote afstanden een plaatselijke lusje af(de 50km zelf 2 lussen)
waar we wandelen naar een spoorwegviaduct gevolgd door het bosje er achter.
Hier word ik aangesproken door een bepijler van de organiserende club die nu al
bezig is met de wegmarkeringen weg te doen wat wel heel vroeg is. Gelukkig zei
hij me waar ik naartoe moet wandelen om het bos te verlaten. Ik ben beland in
Dilbeek waar de 32km al eerder terug wandelt naar de rustpost en wij samen met
de 50km de Snikberg op wandel, een typisch voorbeeld van dit landschap hier. We
wandelen door een klein stukje private bos die gevolgd word door een schuur die
we rechts zien en bij iedere 'Thuis'-kijker heel bekend zal zijn met name Hof
ter Smissen terwijl het hoekje om de volgende rustpost in een cafeetje ons
wacht. We wandelen door de Wolfsputten waar het ontzettend naar look ruikt die
hier als daslook in overvloed groeit. We wandelen nu het centrum gedeelte door
met zijn mooie stadhuis in de vorm van een kasteel alsookde Sint-Ambrosiuskerk passeren voordat we de
stad verlaten en deze inruilen voor Sint-Anna-Pede waar tegenover de Sint
Annakerk een kopie hangt van een schilderij gemaakt door Pieter Breughel. Het
is voor ons ook de tijd om terug te wandelen naar de spoorwegviaduct om
eventjes later weer de rustpost te bereiken. Vanaf hier pikken we de andere
afstanden weer op waar aan het einde een beeldje vinden genoemd naar 'Sint
Maarten in de velden' om tegen de wind te wandelen met soms modderstroken in
Elzeringen of ook de Tuitenberg op klimmen richting O.L.V. Lombeek waar de
laatste rustpost is dichtbij de kerk. Mede afstanden kiezen hun eigen weg maar
allen passeren ze het kasteel van Saffelberg waar een sompig smal strookje aan
de achterzijde goed onder water staat. Links zien we de begraafplaats die we
aan het begin van deze wandeling ook hebben gepasseerd wetend dat we dus niet
ver meer zijn van de startzaal die even na de Lourdesgrot &
Sint-Niklaaskerk ligt. Ik heb nog tijd over en beslis dus nog om het parcours
van de rolstoelen er bovenop te doen wat ik toch doe twijfelen of dit wel voor
hen geschikt is daar het grotendeels onverhard is door het Lomberegveld om dat
terug te keren naar Gooik.
Het is zeker niet de laatste Euraudax wandeling dit jaar, er volgen er nog
vele en zelfs deze nog met grote afstanden. Ondanks de concurrentie met die
50km van Zedelgem is er ook die vrije waar we in groep wandelen startend vanuit
Marke. Het eerste wat opvalt is dat de startzaal is in een zaaltje achter een
café in een straat waar er wegenwerken zijn. Ten tweede is dat we vandaag maar
met een klein groepje de tocht zullen afwerken met name 39 wandelaars die om
9uur starten. We passeren de kerkplein om rechts de Vagevuurstraat in te
wandelen waar men ook het beschermd monument 'Heilige Theresiakapel' aan de
linkerzijde kan opmerken. We wandelen door een nieuw aangelegde natuurstrook om
ter hoogte van de E403 na 9 kilometer getrakteerd worden op een stukje
broodpudding bij de 1ste wagenrust. We passeren de oude tramstatie
om links in de velden de pannenfabriek te herkennen om nadien Aalbeke in te
wandelen waar we t.h.v. het Vanhauwaertskapelleke links gaan en voor ons het
houtimport bedrijf van de familie Vandecasteele te zien krijgen. De zon komt
eindelijk tevoorschijn boven ons waar we eens de Hoogmolen halt houden in de
kantine van K.F.C. Aalbeke sport om een drankje te bestellen. We verlaten het
dorp om de Autosnelweg over te wandelen waar we links het monument "De
Sjouwer" kunnen opmerken. We duiken het Preshoekbos in, het stadsrandbos
van Kortrijk, om onze voetjes nog eens het onverharde voor te schotelen om
daarna de startzaal op te zoeken na de 1ste lus van 25km. Met nog
slechts 24 wandelaars(waaronder één nieuwe) zijn we vertrokken voor die andere
lus die ons nu te wachten staat. We wandelen de andere kant op naast de spoorlijn
tot quasi aan het station waar we na het verbodshart aan een gevel een stuk poëzie
kunnen lezen met als titel "Nog een dag" van Achilles Surinx. Als we
het gerechtsgebouw passeren gaan we het drukke centrum in waar je 'druk'
letterlijk mag nemen daar het volle ambiance is met de paasfoor op en omliggend
de markt voor het gemeentehuis die ook het Belfort omringen. Aan het Onze Lieve
Vrouwekerk met de gravenkapel vinden we het beeld "De Jeugd" om het
centragedeelte achter ons te laten om door de Groeningepoort te wandelen waar
wen achter de 2 guldensporenhet "Groeningemonument"
vind n.a.v. de viering 600 jaar Guldensporenslag. Via de Sint Janskerk verlaten
we nu Kortrijk eventjes om de wagenrust mee te pikken t.h.v. de Kapel ter Bede
aan de schoorsteen van de Koramic Group. Blijkbaar wandelen we na de rust een
oude spoorweg op te merken aan het naambordje 'Luypaertbrug' die dezelfde vorm
geeft als al die andere borden die men vind in de stations. Met de
wind(-molens)in de rug wandelen we door Harelbeke waar men ook denkt aan
recycleren daar men bezig is met iets op te stellen die een grote staart moet
voorstellen gemaakt uit PMD-materiaal. We pikken een klein stukje Zwevegem mee
vooraleer weer Kortrijk in te wandelen maar nog niet het drukke gedeelte ervan.
Aan het sportcomplex de Lange Munte steken we de parking schuin over om door
het schooldomein van de Kulak te wandelen om aan het einde ervan in tearoom 't
Schuttershof halt te houden. Eens bijgetanktwandelen we het reservaat de Kleiputten door wat ook het laatste stukje
natuur zal worden. Het nieuwe AZ in nog in volle steigers die ligt aan het
Kennedybos om de expresweg over te wandelen via een brug om te kriskras door de
villa's, waar er sommige te koop zijn, in schril contrast met de sociale wijken
erna. We nemen het pad naast de Markebeek en zien een gedicht 'Dag Wolkje' van
Ann Tant aan het uiteinde. We passeren nog een kapelletje met aan de overzijde
het kasteel van Blommegem vooraleer aan de kerk links te gaan om de startzaal
weer in te wandelen waar Ronny Debeuckelaere beloond word met een guldenspoor
voor het behalen van zijn 3de schelp.
Om mijn gouden arend te behalen moet ik op de Euraudax-kalender een beetje
puzzelen om een tocht van 75kilometer te vinden. Zo moest ik vandaag de
verplaatsing maken naar Hamme om daar pas om 21.30u de groep te vergezellen.
Daar ik niet de streek ken moest ik eventjes zoeken waar de startzaal is maar
ben nog veel te vroeg daar de wandelaars die bezig zijn met hun 125km nog
moeten aankomen en hun spaghetti nog moeten benuttigen. Het is met vertraging
tien na tien geworden waar we om te beginnen Hamme in- en uitwandelen om te
stappen naar de wagenrust aan één van de talrijke visvijvers. We zoeken in het
donker de Schelde op waar we aan de overkant de veerdienst Sint-Amands kunnen
opmerken door de straatverlichting. We volgen het stukje van de Schelde volgen
vanuit Mariekerke naar Moerzeke om beide wagenrusten die hier te vinden zijn te
voldaan. We wandelen door Moerzeke tot aan een parochiezaal waar organisator
Frank ons ene trakteert. We wandelen terug het dorpsgedeelte van Hamme door waar
we ook kunst-beelden(o.a. 'de spinner')tegenkomen voor we de startzaal binnen
gaan om onze soep te benuttigen. Als sommigen een hazenslaapje achter de rug
hebben wandelen we verder nog eventjes de nacht in naar de schorren van de
Durme waar de bevoorrading weer genomen mag worden vooraleer tijd te maken voor
onze ontbijt. De fluohesjes mogen achter gelaten worden als we rond de klok van
half acht starten aan de laatste lus van 25km. We steken de Durme over via de
Mirabrug(bekend dankzij de speelfilm Mira)om naast de koolputten en het water
te wandelen tot een bezoekje te brengen in Sombeke. We wandelen door het
Eekhoekbos,en passeren een kasteel met alpaca's terwijl menige mountainbikers
ons tegemoet komen. We wandelen over de E17 terug om nu te kriskrassen door de
villawijken daar waar ook een wagenrust is. Eens de krachten bijgevuld wandelen
we op de oude spoorwegbedding die nu een bospad is geworden om opnieuw de Demer
te vergezellen tot de laatste wagenrust. Wij zijn solidair met onze collega's
en ondersteunen hen die het moeilijk hebben voor de laatste kilometers waar we
ook andere wandelaars tegemoet komen die gekozen hebben voor een andere
wandeling die hier ook is georganiseerd. Het laatste stukje van deze wandeling
is ook hetzelfde als het begin van deze lus en weten we waar we naartoe moeten
om de startzaal te bereiken.
"1,2,3,.....4de
100 kilometerwandelingetje die ik vandaag zal doen"
Als we een stappenteller
zouden meedragen de komende uren zou de gewenste aangeraden voetstappen aan de
aankomst tellen daar we weer aan een 100km- wandeltocht meedoen van Euraudax.
Alles gebeurt voor de 3de
editie van de 20h rond de streek Berlare-Zele waar we 4 lessen afleggen van
25km om steeds terug te keren/vertrekken in de feestzaal "De Dreef". Ondanks
de concurrentie met de 'Klypetocht' te Ronse zijn we met maar liefst 110
wandelaars vertrokken onder lentetemperaturen voor de 1ste lus. Via onverharde paden al dan
niet omhoog of omlaag vermijden we de drukke wegen en te profiteren van het nu
nog licht is om zoveel mogelijk deze wegen op te zoeken. We gaan het hekken van
het Kasteelpark door met zijn kasteel alsook aan de achterzijde dienstgebouwen
in rocococostijl om via de uitgang terug te zijn aan de startzaal voor de
eerste bevoorradingspost waar we getrakteerd worden op rozijnenbrood met chocolademelk.
Al dan niet met de hulp van een baankapitein kan iedereen weer bij de groep
aansluiten om balancerend op de balken toegang te krijgen tot het domeinbos
Blarenhoek die we ruimschoots doorwandelen. Een witte kapelletje met name
'Bareldonkkapel' leid ons naar de volgende wagenrust om daarna het monument
'Turfteler' aan het Donkmeer te zien om nu naast het Donkmeer /Eendenkooi. De Eendenkooi is de verblijfplaats van vele (water)vogels
en je vindt er reigers en ooievaars. Vroeger werden er door middel van
een eendenkooi wilde eenden gevangen, maar sinds 1961 is de
"Eendenkooi" een dierenpark en wandeldomein. Eens het meer voorbij
maken we tijd voor de koude schotel te benuttigen in de feestzaal te zien. Het
is hier ook de tijd om Conny te feliciteren met haar 5de schelp. Voor
wie vind dat 25km te weinig is het vertrekken geblazen voor de 2de lus van de
dag. We wandelen de kasteeldreef op niet naar een kasteel maar terug een stukje
Berlarebroek meepikkend voor we nu dan toch langs de Schelde wandelen. Rechts
zien we de dorpskern van Uitbergen terwijl we de Uitbergenbrug op- en
afwandelen netjes op een rij op het paadje rond het waterzuiveringstation. Is
het nu al dan niet door het paadje maar de groep is uitgetrokken met het gevolg
dat de staart halt moet houden aan de spooroverweg om de trein te laten passeren.
De leiders laten even het tempo temperen om iedereen weer te laten aansluiten
om te Schellebelle, die zich noemt als "Mooiste dorpsnaam van
Vlaanderen" even nog naast het spoor te wandelen gevolgd door een satéstokje
te nemen en die te laten smaken . Wanneer we de zon onder zien gaan en deze
door velen op de plaat word geklikt moet nu ook ik toch een plaspauze inlassen &
maak ik er gebruik van om het fluo-vestje aan te doen want veiligheid is
prioritair! voordat we rusten t.h.v.het
station van Wichelen. We wandelen langs het overstromingsgebied Broekmeersen om
de brug over het water die we aan het begin van de lus ook al deden dezelfde
weg weer bewandelen tot aan de feestzaal en iedereen kan genieten van de soep
en avondmaal. Wanneer 5minuten na het fluitsignaal iedereen zich nog de laatste
kledingstukken nog aandoen zijn de eersten weer vertrokken voor de andere helft
van deze tocht. Toch meer dan de helft van de wandelaars hebben nog goesting om
er nog een lus bij te doen en trekken zich op om toch nog maar 50km te
wandelen. We wandelen naast de kerk, door de wijk met zijn vele
nieuwbouwwoningen om voor maar even Zele door te wandelen steeds in contact
houdend met de spoorlijn. Een ding hebben we nog te goed met name ons dessert
die we kunnen benuttigen bij Willyken thuis. Daar het nu al een tijdje donker
is zal verharde wegen nu grotendeels bewandeld moeten worden zo ook terug bij
het Donkmeer met zijn vele cafeetjes. Nu gaan we terug naar de feestzaal om
tijd maken voor het ontbijt waar iedereen een geschenkje + handdoekje zien
liggen bij hun plaats . De inrichters konden dankzij gulle sponsors een tombola
houden onder de deelnemers van de 100km om enkelen gelukkig te maken met een extra
prijsje variërend van waterbidons, restaurantbonnen tot rugzakken al heeft de
trekking enig volharding nodig daar vele afgeroepen nummers niet van kracht
zijn. De grote massa vind 75km wel genoeg geweest, het zijn alleen de 65 cracks die niet schrikken om nog de laatste
lus aan te vatten. Een onverhard paadje brengt ons naar de grote dijk die we
eventjes volgen tot aan de wagenrust aan de overkant van de rotonde. We
wandelen door de dorpskern van Zele waar de pintjes nog niet leeg zijn maar de
kermis wel verlaten ondanks het O°C kunnen zien op een thermometer van een
plaatselijke apotheek. De vermoeidheid steekt bij velen toe en gaan sommigen
collectief nog langs de kant om alle extra vocht achter te laten want er wacht
ons nog de laatste langste verbindingsstuk van 11km tot aan de laatste
wagenrust aan de kerk van Avermaat waar we de mensen die ons aan alle
wagenrusten ons heel goed verwend hebben bedanken voor hun inspanningen. De
hemel is aan het ontwaken wanneer we Berlare nu definitief niet meer verlaten
en na Jacqueline met haar 11de Gouden Arend, het voltallige team van baankapitein Hans ook alle
wandelaars die de 100km volbracht hebben te feliciteren.
Sinds dit jaar heeft Aktivia zijn naam veranderd in 'Wandelsport
Vlaanderen' en om dit nieuw kindje een doop te geven vind de Nationale
Wandeldag dit jaar plaats op één locatie met name domein Bloso in Hofstade.
Mijn club was blijkbaar niet alleen(meer dan 100 bussen te weten gekomen achteraf)met de bus gekomen
daar we net de autosnelweg verlaten aanschuiven was in de rij van de bussen. Het
is al even na 10u als ik kan starten voor de afstand van 43km, daar ik gisteren
al 100km achter de rug had van de 'Wase 100', waar in het begin laveren is tussen de
duizenden deelnemers door het domein met onderweg een passage door het Sportomonium(musea).
Eens het domein uit is het wandelen naar het dorpje Schiplaken waar de 1ste
rustpost in het zaaltje 'Bosuil' te klein is voor deze wandeling. Hier leggen
we een plaatselijke lusje af waar we een stukje vaart volgen tot de Hellebrug
te Boortmeerbeek om terug te keren naar de rustpost. We wandelen het
steentjesbos door om te kiezen voor om op het maïsveld te wandelen i.p.v. de
slijk. We wandelen door Kampenhout om een ommetje te maken op het gemeenteplein
waar ook Villa Lucie staat net voor de O.L.V.-kerk om te wandelen naar Berg
waar de volgende rustpost is in de sporthal. Hier leggen wij nu 2 lussen af te
beginnen alleen met de 37km waar toepasselijk we het herdenkingsmonument ter
gedachte van de vliegtuigramp van Sabena passeren ook een vliegtuig boven ons
is. We wandelen Steenokkerzeel door en kunnen in de verte de verkeerstoren zien
van de luchthaven voordat we kasteel Ter Ham rond gaan terug naar de rustpost. Eens
begonnen aan die andere lus passeren we de Sint-Servatiuskerk om door de
villawijken te wandelen met een klein stukje door Nederokkerzeel terug te keren
langs de slimste straat van deze gemeente in 2015 met name de Liststraat. Na de
rustpost wandelen we eerst naast het Hellebos om even verder toch het Snijselebos
door te wandelen en door een verdoken wortel te val kom zonder erg. We wandelen
door Zemst langs de woonwijken om te rusten, zegmaar het toilet op te zoeken om
de overtollige modder af te wassen bij de voetbalkantine van KCVV Elewijt. Nu
rest mij nog een goede 2,5km richting de tunnel te nemen die uitkomt aan het
domein om die in te stappen naar de tent waar ik vlug een drankje bestel en de
rust aan de andere kant van het domein opzoek vooraleer de juist bus te zoeken
die ons zal terug brengen.
De Wase 100 staat niet vermeld in de 'Marching' maar bij vele lange afstand-
wandelaars is het toch een begrip geworden telkens op de laatste vrijdag op
februari of een idee om niet te moeten wachten om een 100km te gaan wandelen.
Daar we verplicht waren vooraf in te schrijven hoeven we gewoon onze
bagagenummer en wegwijzerblaadje op te halen bij de lieftalige juffrouw in de
kantine van voetbalclub 'KFC Herleving Sinaai' om beetje voor 21.00u buiten te
verzamelen om nu nog gezamenlijk te starten. Langs kleine voetwegels wandelen
we naar het dorpje Puivelde met zijn Sint-Jobkerk om gescheiden door kasseien
te wandelen naar de 1ste wagenrust. Op deze tocht werkt men alleen
met 2 hoofdposten en voor de rest met wagenrusten waar we bevoorraad worden.
Eens onze boterham opgegeten gaan we aan de Koebrug rechts om te wandelen naast
de Stekense Vaart door het stiltegebied om te wandelen op de duinwegels en
bospaden laverend tussen de waterplassen. We wandelen Stekene binnen naast de expresweg
om aandachtig de pijltjes te zoeken en volgen want zo ziet men dat we soms een
wegeltje moeten bewandelen naast een private weg. We passeren tijdens een boswegel een stukje van "Den
Doodendraad" die het Duitse leger gepland heeft om controle te krijgen
over België om de grens in april 1915 hermetisch af te sluiten met elektrische
draad van 2000 volt. Tot
april 1915 trokken duizenden vluchtelingen, smokkelaars, spionnen, deserteurs
en onderduikers de grens over naar het veilige Nederland, dat niet bezet was
door de Duitsers. De versperring bestond uit vier tot tien draden, die met
porseleinen isolatoren 30 centimeter van elkaar aan palen waren gespannen tot
een hoogte van anderhalve tot drie meter. Om mens en dier van de elektrische
draden weg te houden werd voor en achter de eigenlijke draad nog een omheining
in prikkeldraad gezet, zodat je drie opeenvolgende versperringen had. De
Duitsers verplichtten de Belgische gemeenten zelf de dennenhouten palen gratis
te leveren. De barrière liep langs de volledig Nederlands-Belgische grens en
had een totale lengte van 450 kilometer. De bezetter zette telkens een aantal
draden onder spanning en dat werd steeds afgewisseld, zodat je nooit wist welke
draden dodelijk waren.
Bij de
Hollandse viscentrale houden we halt om ons op te warmen, zonder moeite door de
hete soep, om nadien door het Stropersbos te wandelen want natuur word veel
gedaan tijdens de Wase 100 in tegenstelling tot andere 100km-wandelingen. We
volgen de Rode Moerdijk nog eventjes tot aan de 1ste hoofdpost in de
kantine van camping Ford te Klinge. Nu is het voor mij toch ruim 3u wachten
voor we een gezamenlijke herstart hebben om de medewerkers de kans te geven
zich klaar te maken voor de volgende bevoorradingspunten. We wandelen Nederland
binnen langs rietvelden naast een visvijver tot de wagenrust waar we kunnen kiezen
uit pekesstoemp(wortelstoemp) met worst of pasta. Via de oude spoorweg wandelen
we door natuurdomein Clinge-Sint Jansleer met soms grote modderstroken tot we
kunnen bevoorraden juist op de grens. We komen dikwijls grenspalen tegen toen
het licht begint te worden wanneer we een passage hebben door het reservaat
Wilde Landen. We wandelen Koewacht, een dorpje in Zeeland door op de Fortdijk
gekenmerkt door de linie waar Fort-Livinus stond aangelegd door de Spanjaarden.
Langs de Moerspuipolder wandelen we verder door de provincie Zeeland gekenmerkt
door de meerdere dijken(bv. schapendijk) tot aan de 2de hoofdpost te
Zuiddorpe waar we de andere deelnemers opwachten gedurende de 2u lange
rusttijd. Misschien een puntje om de eerste wandelaars vroeger te laten
vertrekken i.p.v. die lang wachttijden. Om 10.45u mogen we vertrekken voor de
laatste deel van deze wandeling daar we nu al 68km achter de rug hebben. We
verlaten het dorp en gaan op zoek naar de Demer die we volgen om de E34 over te
wandelen op de drukke baan om een bekertje chocolademelk te benuttigen. We
wandelen het Heidebos door en mogen een laagje kledij uit doen daar het goed is
opgewarmd. Aan de Terwestbrug te Moerbeke wacht onze volgende bevoorrading
vooraleer de kasseien te trotseren in het Etbos om daarna het reservaat 'De
Linie' door te wandelen naast de Moerbeek waar aan het einde getrakteerd worden
op een rijstpap. We kruisen de Kruiskapel om terug de natuur op te zoeken om na
vele uren via de Sinaaibrug weer terug Sinaai binnen wandelen, maar eerst al
snel weer uit wandelen om nog de laatste wagenrust mee te pikken voor een
pannenkoek. We duiken de polders nog in om definitief via Aquafin het
gemeenteplein 'Dries' met zijn stadhuis op wandelen die een paar meters van het
voetbalplein ligt. Veel volk is er nog niet gearriveerd zie ik maar kan
Ronny&Patrick veel lof betuigen over hun parcours die we onder de voeten kregen
met als beloning onze diploma en een paar winterhandschoenen. Nu na de
verplaatsing snel de nachtrust gaan opzoeken want morgen wacht er ons namelijk
de Nationale Wandeldag('Vlaanderen Wandelt')waar er 42km op het programma zal
staan.
"Als je het niet
goed kan, blijf dan in je eigen gemeente!"
Omwille van het carnaval vandaag in Oostduinkerke met de
parkeerverbod her en der moest wandelclub Nieuwpoort een andere startzaal
vinden voor hun 'Kruwerstocht'. Dit vonden ze even verder in zaal Noorduinen(een
te kleine zaal die moet dienen als startzaal) wat voor mij de verplaatsing nog
dichter is. Men kan kiezen uit 31/2 afstanden daar de hoogste
afstand met name 24km een combinatie is van de 7 opgeteld bij de 18km. We
beginnen dus met de kleinste afstand samen te wandelen waar we wandelen
richting de zijkant van de O.L.V.-Ter Duinenkerk om te wandelen via de
winkelstraat het gemeentehuis passeren op weg naar de zeedijk. Naar links de
dijk op richting Ster der Zee op de zee de rug toe te keren om naast de
Duinenabdij en Zuid-Abdijmolen te wandelen omdoor de Noordduinen aan beide kanten te wandelen. Aan het opvangcentrum
op de luchtmachtbasis steken we de drukke baan over om door de Liefoordduinen
te wandelen om quasi uit te komen in mijn eigen straat. We wandelen even nog
door de begraafplaats om de rustpost te bereiken in 't Oud Schooltje. Van
hieruit starten ook de plaatselijke lussen waar ik eerst door de Silicowijk
wandel. De parcoursbouwers zijn na-apers van onze parcours tijdens de
Hoge-Blekkertocht ingericht door mijn wandelclub daar ze exact dezelfde wegen
voorschotelen. We passeren het internaat voor de 7de jaars van de
hotelschool en mogen op zoek gaan naar de juiste weg daar er geen pijl te zien
weg als we het aangeduide ruiterpad volgen. Zo wandelen we terug via het
zwembed terug naar de rustpost. Aan de splitsing gaat het nu rechtdoor naast de
startbaan op weg naar Oostduinkerke. We zigzaggen op weg naar het reservaat
Doornpanne waar we door wandelen met de beklimming naar de Hoge Blekker. We
dalen af en zien dat we weer verkeerd werden opgestuurd want als we de pijlen
volgen komen we voor de 3de maal terug op die rustpost en daar niet
meer moeten zijn. Ik ben niet de enige die verkeerd werden gestuurd, maar zeker
honderden zijn het slachtoffer van de slechte bepijling. Als ze de straten niet
kennen blijf dan liever in Nieuwpoort i.p.v. hier één tocht te organiseren!
Gelukkig woon ik hier en weet ik de weg om weer naar de startzaal te wandelen
voor het andere lusje nog te doen. De juiste totale afstand gaat dus veel
verschillen dan gepland was. We wandelen door de Noorduinen weer hetzelfde
stukje terug vanaf de luchtmachtbasis en zien dat ze de pijlen weer gedraaid
hebben nu wandelen naar het Coxy Military Cemetery die uitkomt aan het splitsingsbord
die we moeten negeren of we wandelen weer naar de rustpost. Wanneer we de
startzaal weer binnen wandelen krijgen we een stikkend gevoel daar er geen
verluchting is en in de rook zitten van de pannenkoeken die gebakken worden. Slecht
georganiseerd en saai (slecht!!!)uitgepijlde wandeling die een kopie was hebben
mijn zondag verpest.
Door niet aangevraagde congé gekregen hebben kan ik mijn wandeling van
zondag verschuiven naar vandaag daar het zondag slecht weer zal zijn en
plezanter is om in drogere omstandigheden te wandelen al flirten we met het
vriespunt. De Kreketrekkers uit Kortemark organiseren in hun stad de
'Hapkintocht' genoemd naar het streekbiertje van anno 1877. Vanuit de startzaal
OC De Kouter bestaat de tochten vandaag uit 3 lussen met steeds een kortere en
langere versie, opgeteld dus kom je aan je afstand die je wil. Ik begin deze
wandeling met lus A waar we wandelen naar het woon- en zorgcentrum Godtsvelde
om aan de achterkant ervan te wandelen richting het spoor. Aan het spoor was er
vroeger een conservenfabriek, maar daar is er nu weinig nog van te merken,
alleen nog de waterputten die vandaag toch bevroren zijn gedeeltelijk rond te
wandelen. We passeren het station om rechtdoor te wandelen naar de
Krekelmeersen of wachtbekkens waar de langere versie een beetje langer over
doet. Eens hieruit wandelen we richting de Sint-Batholomeuskerk zonder het
kerkhof niet vergeten naast te wandelen om weldra weer te belanden in de
startzaal. We beginnen direct aan lus B waar het allemaal wegdek zal zijn met
onderweg de Koutermolen die toch eens verfraaid zal mogen worden. Via de wijken
komen we terug langs het woon- en zorgcentrum richting de zaal waar we kunnen
beginnen aan de laatste lus. Via het voetbalveld wandelen we Kortemark buiten op
de Kortemarkstraat om een klein stukje Torhouts grondgebied te wandelen al is
deze snel voorbij. Het Moereveldpad ligt juist aan de grens en dit klein stukje
graspaadje pikken we ook mee om de Spanjaardbeek links te zien liggen. We
wandelen weer Kortemark in en dit doen we als slot weer hetzelfde als het einde
van lus A vanaf de Krekelmeersen.
"Waarschijnlijk de enige van de reeks die we
in het sneeuw zullen afleggen."
Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een
gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al
is pas half Januari, toch staat voor mij al de tweede 100kilometer wandeling op
de agenda. De 100km van Stembert is aan zijn 320ste editie toe maar
tevens ook de laatste in deze vorm. Voor mij is het reizen van de ene kant van
België naar de andere kant met de trein waar steeds dichter bij Verviers(op
zo'n 5km van startlocatie)het witter begint uit te zien. Er is al een pak volk
in de startzaal maar gelukkig is er nog een plaatse vrij om de
valies&rugzak neer te zetten om ons vlug in te schrijven en tijdens de
voorbereiding een oog wenken op het parcoursblaadje. Om 14u zijn we gestart en
duurt het niet lang voordat we al warm hebben want we gaan steeds op en neer
naar Andrimont waar ondertussen de Waalse pers beelden van ons maakt voor hun
verslag. De Château d'Ottomont met zijn tuin passeren we voorlangs waar de
kinderen van de nabije buurt tijd hadden om een sneeuwpop te maken word het
voor ons rust geblazen op het dorpsplein voor de kerk voor de 1ste
wagenrust( afkorting=WR)van de dag. Tussen de brokken sneeuwresten wandelen we
gezamenlijk de dorpjes Chaineux alsook Battice uit langs de oude spoorweg tot
de plaats waar het oude station was van Herve voor de volgende WR. De
duisterheid is een feit en dat wil zeggen dat we nu voor ruime tijd het harde
wegdek gaan volgen om veiliger te wandelen voor de andere weggebruikers. We
wandelen het stadje Dison binnen, een stadje 20km te oosten van Luik met zo'n
15.000 inwoners die een karakter heeft van zowel een stads- als plattelands
gemeente want op het infobord op het plein staat ook te lezen dat 65% van het
grondgebied bestaat uit landbouwgebied. In het donker wandelen heeft ook een
mooier beeld aan de St. Fiacrekerk die we vast te leggen op onze
fototoestellen. We steken de Pont Parotte over om de grootstad Verviers in te
wandelen met onder meer de winkelstraat waar voor de C&A de WR is
gevestigd. De winkels zijn ondertussen al gesloten en wandelen door de Rue du
Collège waar we het beeld van de wolverkoper die aan de wolhandelaars
stalen (die te zien zijn in zijn rechterhand) voorstelde van wol afkomstig uit Australië, de Kaap en
zelfs Argentinië. We komen terug aan in de startzaal waar we ons kunnen
benuttigen aan een kop soep en sommige al droge sokken moeten aandoen. We
wandelen door de sneeuw en worden soms gehinderd door autobestuurders die denken
dat de weg van hen alleen is de dorpjes Jehanster als Heusy door tijdens het
lusje van 23km vooral we na de
trappenpartij naar de top wandelen waar de startzaal is gelegen om nu langer
tijd maken om ons avondmaal(al is het half twee s' nachts)te benuttigen. Rond
de klok van drieën staan we weer paraat om te gaan wandelen om eerst af te
dalen naar het centra van Verviers om te wandelen naast de Vesder(rivier) om al
snel halt te houden aan de WR. Nu wandelen we terug via het gemeentehuis en het
station terug naar de voetbalkantine te Petit-Rechain die we daarnet ook hebben
gebruikt als caférust. We hebben 66km op de teller al moest het al 75km maar
voor de veiligheid hebben gekozen en daardoor de afstandkilometers een beetje
minder zijn dan voorzien. Nu duiken we voor het eerst tijdens onze tocht onder
het vriespunt en zijn er soms gladde plekken dat ondervind ook een toch ervaren
wegkapitein die kort na elkaar 2x kennis maakt met de grond maar gelukkig niet
erg. We moeten niet lang wachten op de volgende valpartij en kiezen dan
noodgedwongen om op de grote weg te wandelen in plaats van het voetpad tijdens
de oplopende Avenue tot aan de startzaal voor het ontbijt. Het is ochtend maar
toch nog koud als we beginnen aan de laatste lus met nog 101 van de 106
wandelaars en dat wil zeggen dat we nu het enige stuk onverhard met name Le
Chemin des Echaliers die bedekt is door een sneeuwtapijt door Limbourg om
traditioneel tijdens elke editie hier de deelnemer Jacky Servais aan de laatste
wagenrust zijn gitaar boven haalt om de groep te laten zingen. Nu zijn we echt
aan de laatste kilometer begonnen en zien we voor ons de kerk die we rond
wandelen want daarachter ligt...........de finish.
Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een
gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al
is pas 8 Januari, toch staat de eerst 100kilometer wandeling op de agenda. De
100km van Schilde is aan zijn 20ste editie toe toch is het de enige
langeafstandstocht die op een vrijdag is gepland op de jaarkalender van
Euraudax. We verlaten de Mano om te wandelen langs de drukke baan direct al in
het donker om te wandelen tussen de villa wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer
we de dorpskern van Schoten ingaan is niet onze zaklampen die veel licht geven
maar de zwaailichten van de hulpdiensten daar er een verkeersaccident aan de
hand was. Dat belet ons niet om een andere weg te nemen daar we gewoon via de Churchilllaan het stadhuis passeren
waar ook restanten te zien zijn van de finishlijn waar bij koerskenners gekend
is daar hier de Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte
maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van
"Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp)
tegenkomenonderweg naar onze
allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee
rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van
Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het
Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in
1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het slot werd in 1637
gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw
werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen geplaatst voor
kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en sportvelden. We
steken het Albertkanaal over om via de kaaien aan de overkant(al moet je goed
kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de
provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust tegenover de
stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen het traject
maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die bezienswaardigheden zoals het Steen met daarvoor de meest bekende woord
van afgelopen jaren nl. "Lange Wapper". Het is niet het tracé waar
wel het monument die hier sinds 1962 staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de
Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon
maken dat hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo
staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te
voorschijn kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein
mannetje achter hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven
de huizen uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek
Lange Wapper door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een
klein kind om moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn
bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de
kamer paste. Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart
waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan.
De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren,
ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom
allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange
Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en
verdronk. We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we
het glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het
een keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd
om ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg
op onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske
wie???Joske Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt
nodig want we wandelen door het domein Peerdebos op de voet gevolgd door het
kasteel van Brasschaat met zijn basiliek & zijn kasteel. Wanneer we het
sportcomplex De Zeurt halt houden voor een chiptje en bekertje frisdrank mogen
we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht boven de horizon
komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het exacte paadje die
we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint het net te druppelen op weg
naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's
op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat
hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken
zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel".
Het is even na de klok van 10.30 u en we zijn beland in de startzaal al is het
niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat
uit soep, koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze
inruilen voor een middagdutje. Daar
bovenop krijgen we van Frank een paars t-shirt overhandigt die direct word
aangedaan om een groepsfoto te maken. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons
nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar
we bunkers passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen met zijn
kasteel en verschillende boomstamfiguren. Het is tijd om Oelegem(Ranst)binnen
te wandelen om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan.
87km hebben we al achter de rug waar we steeds flirten met de grens van Schilde
langs de brede boulevards waar we in de verte de kop van de groep voor de
mensen achteraan steeds kleiner zien worden. We maken nog even de tijd om
achter de supermarkt de laatste krachten in te nemen alsook de laatste ballast
te lossen om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog even nog
een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder gearriveerd en
iedereen proficiat wensen met in het bijzonder Marion Hofbauer die haar 11de
gouden arend heeft behaald. Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en
de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben
gezorgd niet vergeten te bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan
opzoeken.
Vooraleerst wensen Wandelsport Vlaanderen en al de verslaggevers als
fotografen van de wandelgazette u allen veel wandelplezier in 2016. WSJV Nacht
van Vlaanderen krijgt als eer de 1ste te zijn om in dit nieuwe jaar een tocht te organiseren
die deel uitmaakt van de nieuwe federatie. We gaan ons niet echt forceren met
grote afstanden te doen, daar krijgen we nog weekends genoeg voor en zeker voor
sommigen een korte en wellicht een zware nacht. Het is daarom dat deze
wandeling ook al enkele jaren 'Katertocht' duizenden wandelaars mogen begroeten.
We kiezen voor de 20km waar we nog in
het duister via de zijkant van de Sint-Pietersbandenkerk op het
stadsplein terecht komen. Ambiance is er nog in een café naast het gemeentehuis
daar de muziek nog niet stil heeft gelegen. Het duurt niet lang of we nemen afscheid van de andere
afstanden en wij eventjes langs de buitenrand wandelen om dan toch via
stadspark Ravenhof weer samen zijn om via het sportcomplex naar de rustpost te
gaan in de kantine van torhout km 1992. De wandelaars van de 7km zijn al ruimschoots over hun traject en zetten
weg naar de startzaal. De andere afstanden krijgen een plaatselijke lusje op
hun menu waar wij alleen als grootste afstand richting het Groenhovebos en
daardoor ook wandelen. Een onverhard buurtwegel waar de samensmelting is met
het zicht op een toren brengt ons naar de Venteweg die naast de expresweg
bevind om via de oude spoorwegbedding terug naar de rustpost te gaan. Na de
rust word er aan de Scheldeplein gesplitst en moeten we uitkijken dat we op
tijd rechts afslaan of we gaan weer naar het Groenhovebos. Na de
Nachtegaalstraat wandelen we nog door het stationcomplex om terug te belanden
in de vertrekzaal om ons te trakteren op de door organiserende club gratis
aangeboden jenevertje en boterlukke.
