De Wase 100 staat niet vermeld in de 'Marching' maar bij vele lange afstand-
wandelaars is het toch een begrip geworden telkens op de laatste vrijdag op
februari of een idee om niet te moeten wachten om een 100km te gaan wandelen.
Daar we verplicht waren vooraf in te schrijven hoeven we gewoon onze
bagagenummer en wegwijzerblaadje op te halen bij de lieftalige juffrouw in de
kantine van voetbalclub 'KFC Herleving Sinaai' om beetje voor 21.00u buiten te
verzamelen om nu nog gezamenlijk te starten. Langs kleine voetwegels wandelen
we naar het dorpje Puivelde met zijn Sint-Jobkerk om gescheiden door kasseien
te wandelen naar de 1ste wagenrust. Op deze tocht werkt men alleen
met 2 hoofdposten en voor de rest met wagenrusten waar we bevoorraad worden.
Eens onze boterham opgegeten gaan we aan de Koebrug rechts om te wandelen naast
de Stekense Vaart door het stiltegebied om te wandelen op de duinwegels en
bospaden laverend tussen de waterplassen. We wandelen Stekene binnen naast de expresweg
om aandachtig de pijltjes te zoeken en volgen want zo ziet men dat we soms een
wegeltje moeten bewandelen naast een private weg. We passeren tijdens een boswegel een stukje van "Den
Doodendraad" die het Duitse leger gepland heeft om controle te krijgen
over België om de grens in april 1915 hermetisch af te sluiten met elektrische
draad van 2000 volt. Tot
april 1915 trokken duizenden vluchtelingen, smokkelaars, spionnen, deserteurs
en onderduikers de grens over naar het veilige Nederland, dat niet bezet was
door de Duitsers. De versperring bestond uit vier tot tien draden, die met
porseleinen isolatoren 30 centimeter van elkaar aan palen waren gespannen tot
een hoogte van anderhalve tot drie meter. Om mens en dier van de elektrische
draden weg te houden werd voor en achter de eigenlijke draad nog een omheining
in prikkeldraad gezet, zodat je drie opeenvolgende versperringen had. De
Duitsers verplichtten de Belgische gemeenten zelf de dennenhouten palen gratis
te leveren. De barrière liep langs de volledig Nederlands-Belgische grens en
had een totale lengte van 450 kilometer. De bezetter zette telkens een aantal
draden onder spanning en dat werd steeds afgewisseld, zodat je nooit wist welke
draden dodelijk waren.
Bij de
Hollandse viscentrale houden we halt om ons op te warmen, zonder moeite door de
hete soep, om nadien door het Stropersbos te wandelen want natuur word veel
gedaan tijdens de Wase 100 in tegenstelling tot andere 100km-wandelingen. We
volgen de Rode Moerdijk nog eventjes tot aan de 1ste hoofdpost in de
kantine van camping Ford te Klinge. Nu is het voor mij toch ruim 3u wachten
voor we een gezamenlijke herstart hebben om de medewerkers de kans te geven
zich klaar te maken voor de volgende bevoorradingspunten. We wandelen Nederland
binnen langs rietvelden naast een visvijver tot de wagenrust waar we kunnen kiezen
uit pekesstoemp(wortelstoemp) met worst of pasta. Via de oude spoorweg wandelen
we door natuurdomein Clinge-Sint Jansleer met soms grote modderstroken tot we
kunnen bevoorraden juist op de grens. We komen dikwijls grenspalen tegen toen
het licht begint te worden wanneer we een passage hebben door het reservaat
Wilde Landen. We wandelen Koewacht, een dorpje in Zeeland door op de Fortdijk
gekenmerkt door de linie waar Fort-Livinus stond aangelegd door de Spanjaarden.
Langs de Moerspuipolder wandelen we verder door de provincie Zeeland gekenmerkt
door de meerdere dijken(bv. schapendijk) tot aan de 2de hoofdpost te
Zuiddorpe waar we de andere deelnemers opwachten gedurende de 2u lange
rusttijd. Misschien een puntje om de eerste wandelaars vroeger te laten
vertrekken i.p.v. die lang wachttijden. Om 10.45u mogen we vertrekken voor de
laatste deel van deze wandeling daar we nu al 68km achter de rug hebben. We
verlaten het dorp en gaan op zoek naar de Demer die we volgen om de E34 over te
wandelen op de drukke baan om een bekertje chocolademelk te benuttigen. We
wandelen het Heidebos door en mogen een laagje kledij uit doen daar het goed is
opgewarmd. Aan de Terwestbrug te Moerbeke wacht onze volgende bevoorrading
vooraleer de kasseien te trotseren in het Etbos om daarna het reservaat 'De
Linie' door te wandelen naast de Moerbeek waar aan het einde getrakteerd worden
op een rijstpap. We kruisen de Kruiskapel om terug de natuur op te zoeken om na
vele uren via de Sinaaibrug weer terug Sinaai binnen wandelen, maar eerst al
snel weer uit wandelen om nog de laatste wagenrust mee te pikken voor een
pannenkoek. We duiken de polders nog in om definitief via Aquafin het
gemeenteplein 'Dries' met zijn stadhuis op wandelen die een paar meters van het
voetbalplein ligt. Veel volk is er nog niet gearriveerd zie ik maar kan
Ronny&Patrick veel lof betuigen over hun parcours die we onder de voeten kregen
met als beloning onze diploma en een paar winterhandschoenen. Nu na de
verplaatsing snel de nachtrust gaan opzoeken want morgen wacht er ons namelijk
de Nationale Wandeldag('Vlaanderen Wandelt')waar er 42km op het programma zal
staan.
"Als je het niet
goed kan, blijf dan in je eigen gemeente!"
Omwille van het carnaval vandaag in Oostduinkerke met de
parkeerverbod her en der moest wandelclub Nieuwpoort een andere startzaal
vinden voor hun 'Kruwerstocht'. Dit vonden ze even verder in zaal Noorduinen(een
te kleine zaal die moet dienen als startzaal) wat voor mij de verplaatsing nog
dichter is. Men kan kiezen uit 31/2 afstanden daar de hoogste
afstand met name 24km een combinatie is van de 7 opgeteld bij de 18km. We
beginnen dus met de kleinste afstand samen te wandelen waar we wandelen
richting de zijkant van de O.L.V.-Ter Duinenkerk om te wandelen via de
winkelstraat het gemeentehuis passeren op weg naar de zeedijk. Naar links de
dijk op richting Ster der Zee op de zee de rug toe te keren om naast de
Duinenabdij en Zuid-Abdijmolen te wandelen omdoor de Noordduinen aan beide kanten te wandelen. Aan het opvangcentrum
op de luchtmachtbasis steken we de drukke baan over om door de Liefoordduinen
te wandelen om quasi uit te komen in mijn eigen straat. We wandelen even nog
door de begraafplaats om de rustpost te bereiken in 't Oud Schooltje. Van
hieruit starten ook de plaatselijke lussen waar ik eerst door de Silicowijk
wandel. De parcoursbouwers zijn na-apers van onze parcours tijdens de
Hoge-Blekkertocht ingericht door mijn wandelclub daar ze exact dezelfde wegen
voorschotelen. We passeren het internaat voor de 7de jaars van de
hotelschool en mogen op zoek gaan naar de juiste weg daar er geen pijl te zien
weg als we het aangeduide ruiterpad volgen. Zo wandelen we terug via het
zwembed terug naar de rustpost. Aan de splitsing gaat het nu rechtdoor naast de
startbaan op weg naar Oostduinkerke. We zigzaggen op weg naar het reservaat
Doornpanne waar we door wandelen met de beklimming naar de Hoge Blekker. We
dalen af en zien dat we weer verkeerd werden opgestuurd want als we de pijlen
volgen komen we voor de 3de maal terug op die rustpost en daar niet
meer moeten zijn. Ik ben niet de enige die verkeerd werden gestuurd, maar zeker
honderden zijn het slachtoffer van de slechte bepijling. Als ze de straten niet
kennen blijf dan liever in Nieuwpoort i.p.v. hier één tocht te organiseren!
Gelukkig woon ik hier en weet ik de weg om weer naar de startzaal te wandelen
voor het andere lusje nog te doen. De juiste totale afstand gaat dus veel
verschillen dan gepland was. We wandelen door de Noorduinen weer hetzelfde
stukje terug vanaf de luchtmachtbasis en zien dat ze de pijlen weer gedraaid
hebben nu wandelen naar het Coxy Military Cemetery die uitkomt aan het splitsingsbord
die we moeten negeren of we wandelen weer naar de rustpost. Wanneer we de
startzaal weer binnen wandelen krijgen we een stikkend gevoel daar er geen
verluchting is en in de rook zitten van de pannenkoeken die gebakken worden. Slecht
georganiseerd en saai (slecht!!!)uitgepijlde wandeling die een kopie was hebben
mijn zondag verpest.
Door niet aangevraagde congé gekregen hebben kan ik mijn wandeling van
zondag verschuiven naar vandaag daar het zondag slecht weer zal zijn en
plezanter is om in drogere omstandigheden te wandelen al flirten we met het
vriespunt. De Kreketrekkers uit Kortemark organiseren in hun stad de
'Hapkintocht' genoemd naar het streekbiertje van anno 1877. Vanuit de startzaal
OC De Kouter bestaat de tochten vandaag uit 3 lussen met steeds een kortere en
langere versie, opgeteld dus kom je aan je afstand die je wil. Ik begin deze
wandeling met lus A waar we wandelen naar het woon- en zorgcentrum Godtsvelde
om aan de achterkant ervan te wandelen richting het spoor. Aan het spoor was er
vroeger een conservenfabriek, maar daar is er nu weinig nog van te merken,
alleen nog de waterputten die vandaag toch bevroren zijn gedeeltelijk rond te
wandelen. We passeren het station om rechtdoor te wandelen naar de
Krekelmeersen of wachtbekkens waar de langere versie een beetje langer over
doet. Eens hieruit wandelen we richting de Sint-Batholomeuskerk zonder het
kerkhof niet vergeten naast te wandelen om weldra weer te belanden in de
startzaal. We beginnen direct aan lus B waar het allemaal wegdek zal zijn met
onderweg de Koutermolen die toch eens verfraaid zal mogen worden. Via de wijken
komen we terug langs het woon- en zorgcentrum richting de zaal waar we kunnen
beginnen aan de laatste lus. Via het voetbalveld wandelen we Kortemark buiten op
de Kortemarkstraat om een klein stukje Torhouts grondgebied te wandelen al is
deze snel voorbij. Het Moereveldpad ligt juist aan de grens en dit klein stukje
graspaadje pikken we ook mee om de Spanjaardbeek links te zien liggen. We
wandelen weer Kortemark in en dit doen we als slot weer hetzelfde als het einde
van lus A vanaf de Krekelmeersen.
"Waarschijnlijk de enige van de reeks die we
in het sneeuw zullen afleggen."
Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een
gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al
is pas half Januari, toch staat voor mij al de tweede 100kilometer wandeling op
de agenda. De 100km van Stembert is aan zijn 320ste editie toe maar
tevens ook de laatste in deze vorm. Voor mij is het reizen van de ene kant van
België naar de andere kant met de trein waar steeds dichter bij Verviers(op
zo'n 5km van startlocatie)het witter begint uit te zien. Er is al een pak volk
in de startzaal maar gelukkig is er nog een plaatse vrij om de
valies&rugzak neer te zetten om ons vlug in te schrijven en tijdens de
voorbereiding een oog wenken op het parcoursblaadje. Om 14u zijn we gestart en
duurt het niet lang voordat we al warm hebben want we gaan steeds op en neer
naar Andrimont waar ondertussen de Waalse pers beelden van ons maakt voor hun
verslag. De Château d'Ottomont met zijn tuin passeren we voorlangs waar de
kinderen van de nabije buurt tijd hadden om een sneeuwpop te maken word het
voor ons rust geblazen op het dorpsplein voor de kerk voor de 1ste
wagenrust( afkorting=WR)van de dag. Tussen de brokken sneeuwresten wandelen we
gezamenlijk de dorpjes Chaineux alsook Battice uit langs de oude spoorweg tot
de plaats waar het oude station was van Herve voor de volgende WR. De
duisterheid is een feit en dat wil zeggen dat we nu voor ruime tijd het harde
wegdek gaan volgen om veiliger te wandelen voor de andere weggebruikers. We
wandelen het stadje Dison binnen, een stadje 20km te oosten van Luik met zo'n
15.000 inwoners die een karakter heeft van zowel een stads- als plattelands
gemeente want op het infobord op het plein staat ook te lezen dat 65% van het
grondgebied bestaat uit landbouwgebied. In het donker wandelen heeft ook een
mooier beeld aan de St. Fiacrekerk die we vast te leggen op onze
fototoestellen. We steken de Pont Parotte over om de grootstad Verviers in te
wandelen met onder meer de winkelstraat waar voor de C&A de WR is
gevestigd. De winkels zijn ondertussen al gesloten en wandelen door de Rue du
Collège waar we het beeld van de wolverkoper die aan de wolhandelaars
stalen (die te zien zijn in zijn rechterhand) voorstelde van wol afkomstig uit Australië, de Kaap en
zelfs Argentinië. We komen terug aan in de startzaal waar we ons kunnen
benuttigen aan een kop soep en sommige al droge sokken moeten aandoen. We
wandelen door de sneeuw en worden soms gehinderd door autobestuurders die denken
dat de weg van hen alleen is de dorpjes Jehanster als Heusy door tijdens het
lusje van 23km vooral we na de
trappenpartij naar de top wandelen waar de startzaal is gelegen om nu langer
tijd maken om ons avondmaal(al is het half twee s' nachts)te benuttigen. Rond
de klok van drieën staan we weer paraat om te gaan wandelen om eerst af te
dalen naar het centra van Verviers om te wandelen naast de Vesder(rivier) om al
snel halt te houden aan de WR. Nu wandelen we terug via het gemeentehuis en het
station terug naar de voetbalkantine te Petit-Rechain die we daarnet ook hebben
gebruikt als caférust. We hebben 66km op de teller al moest het al 75km maar
voor de veiligheid hebben gekozen en daardoor de afstandkilometers een beetje
minder zijn dan voorzien. Nu duiken we voor het eerst tijdens onze tocht onder
het vriespunt en zijn er soms gladde plekken dat ondervind ook een toch ervaren
wegkapitein die kort na elkaar 2x kennis maakt met de grond maar gelukkig niet
erg. We moeten niet lang wachten op de volgende valpartij en kiezen dan
noodgedwongen om op de grote weg te wandelen in plaats van het voetpad tijdens
de oplopende Avenue tot aan de startzaal voor het ontbijt. Het is ochtend maar
toch nog koud als we beginnen aan de laatste lus met nog 101 van de 106
wandelaars en dat wil zeggen dat we nu het enige stuk onverhard met name Le
Chemin des Echaliers die bedekt is door een sneeuwtapijt door Limbourg om
traditioneel tijdens elke editie hier de deelnemer Jacky Servais aan de laatste
wagenrust zijn gitaar boven haalt om de groep te laten zingen. Nu zijn we echt
aan de laatste kilometer begonnen en zien we voor ons de kerk die we rond
wandelen want daarachter ligt...........de finish.
Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een
gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al
is pas 8 Januari, toch staat de eerst 100kilometer wandeling op de agenda. De
100km van Schilde is aan zijn 20ste editie toe toch is het de enige
langeafstandstocht die op een vrijdag is gepland op de jaarkalender van
Euraudax. We verlaten de Mano om te wandelen langs de drukke baan direct al in
het donker om te wandelen tussen de villa wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer
we de dorpskern van Schoten ingaan is niet onze zaklampen die veel licht geven
maar de zwaailichten van de hulpdiensten daar er een verkeersaccident aan de
hand was. Dat belet ons niet om een andere weg te nemen daar we gewoon via de Churchilllaan het stadhuis passeren
waar ook restanten te zien zijn van de finishlijn waar bij koerskenners gekend
is daar hier de Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte
maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van
"Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp)
tegenkomenonderweg naar onze
allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee
rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van
Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het
Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in
1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het slot werd in 1637
gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw
werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen geplaatst voor
kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en sportvelden. We
steken het Albertkanaal over om via de kaaien aan de overkant(al moet je goed
kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de
provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust tegenover de
stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen het traject
maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die bezienswaardigheden zoals het Steen met daarvoor de meest bekende woord
van afgelopen jaren nl. "Lange Wapper". Het is niet het tracé waar
wel het monument die hier sinds 1962 staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de
Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon
maken dat hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo
staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te
voorschijn kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein
mannetje achter hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven
de huizen uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek
Lange Wapper door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een
klein kind om moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn
bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de
kamer paste. Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart
waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan.
De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren,
ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom
allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange
Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en
verdronk. We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we
het glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het
een keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd
om ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg
op onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske
wie???Joske Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt
nodig want we wandelen door het domein Peerdebos op de voet gevolgd door het
kasteel van Brasschaat met zijn basiliek & zijn kasteel. Wanneer we het
sportcomplex De Zeurt halt houden voor een chiptje en bekertje frisdrank mogen
we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht boven de horizon
komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het exacte paadje die
we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint het net te druppelen op weg
naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's
op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat
hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken
zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel".
Het is even na de klok van 10.30 u en we zijn beland in de startzaal al is het
niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat
uit soep, koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze
inruilen voor een middagdutje. Daar
bovenop krijgen we van Frank een paars t-shirt overhandigt die direct word
aangedaan om een groepsfoto te maken. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons
nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar
we bunkers passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen met zijn
kasteel en verschillende boomstamfiguren. Het is tijd om Oelegem(Ranst)binnen
te wandelen om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan.
87km hebben we al achter de rug waar we steeds flirten met de grens van Schilde
langs de brede boulevards waar we in de verte de kop van de groep voor de
mensen achteraan steeds kleiner zien worden. We maken nog even de tijd om
achter de supermarkt de laatste krachten in te nemen alsook de laatste ballast
te lossen om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog even nog
een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder gearriveerd en
iedereen proficiat wensen met in het bijzonder Marion Hofbauer die haar 11de
gouden arend heeft behaald. Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en
de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben
gezorgd niet vergeten te bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan
opzoeken.
Vooraleerst wensen Wandelsport Vlaanderen en al de verslaggevers als
fotografen van de wandelgazette u allen veel wandelplezier in 2016. WSJV Nacht
van Vlaanderen krijgt als eer de 1ste te zijn om in dit nieuwe jaar een tocht te organiseren
die deel uitmaakt van de nieuwe federatie. We gaan ons niet echt forceren met
grote afstanden te doen, daar krijgen we nog weekends genoeg voor en zeker voor
sommigen een korte en wellicht een zware nacht. Het is daarom dat deze
wandeling ook al enkele jaren 'Katertocht' duizenden wandelaars mogen begroeten.
We kiezen voor de 20km waar we nog in
het duister via de zijkant van de Sint-Pietersbandenkerk op het
stadsplein terecht komen. Ambiance is er nog in een café naast het gemeentehuis
daar de muziek nog niet stil heeft gelegen. Het duurt niet lang of we nemen afscheid van de andere
afstanden en wij eventjes langs de buitenrand wandelen om dan toch via
stadspark Ravenhof weer samen zijn om via het sportcomplex naar de rustpost te
gaan in de kantine van torhout km 1992. De wandelaars van de 7km zijn al ruimschoots over hun traject en zetten
weg naar de startzaal. De andere afstanden krijgen een plaatselijke lusje op
hun menu waar wij alleen als grootste afstand richting het Groenhovebos en
daardoor ook wandelen. Een onverhard buurtwegel waar de samensmelting is met
het zicht op een toren brengt ons naar de Venteweg die naast de expresweg
bevind om via de oude spoorwegbedding terug naar de rustpost te gaan. Na de
rust word er aan de Scheldeplein gesplitst en moeten we uitkijken dat we op
tijd rechts afslaan of we gaan weer naar het Groenhovebos. Na de
Nachtegaalstraat wandelen we nog door het stationcomplex om terug te belanden
in de vertrekzaal om ons te trakteren op de door organiserende club gratis
aangeboden jenevertje en boterlukke.
31 December en toch nog een wandelingetje mee pikken, dank u Euraudax. 25kilometer
nog bijpakken, dit heeft ook 79 anderen gedacht om te gaan wandelen in Torhout
waar de café Heidelberg al snel vol loopt. We zijn gestart en wandelen richting
het station om een klein stukje van het centra mee te pikken om daarna door
park Ravenenhof te wandelen om zo Torhout achter ons te laten. We wandelen
voorbij de kinderboerderij langs het Moereveld wandelend naar de
WR(wagenrust)aan de ingang van het bos. Het Wijnendalebos wandelen we er niet
doorheen maar gaan direct naar het dorpsgedeelte ervan om op de Groene 62(oude
spoorweg)te wandelen richting het centrum te wandelen weer het station
passerend naar de startzaal om ons middageten te benuttigen. Nu is het tijd om
de andere kant uit te gaan waar we her en der pijltjes voor de wandeling van
morgen zien hangen. Het Groenhovebos zijn we nu ook beland en ........ook hier
wandelen we niet door, blijven voor het harde wegdek kiezen terugwaarts naar de
startzaal.
Elk jaar organiseert de toerismedienst
van mijn stad op het einde van het jaar een winterwandeling. Vorig jaar kon ik
niet deelnemen wegens de interventie rond het stormweer en de winter is vandaag
ver te zoeken met deze zachte temperaturen. We vetrekken vanuit zaal
Kerkepanne, waar de inschrijving gratis is, voor de wandeling van 32km. We
krijgen al de eerste duinenpassage onder onze voeten met name de Noordduinen.
Er zijn hier wel pijlen te zien, maar niet voldoende linten. Gelukkig ken ik
mijn weg vanuit mijn broekzak van vorige edities en het al meerdere jaren
hetzelfde parcours is. We wandelen naast de Hoge Blekker, die we wel opwandelen
op het harde gedeelte tot helemaal boven, om te dalen om voet te zetten
richting natuurreservaat Doornpanne. Aan het bezoekerscentrum laten we de kaart
voor de 1ste maal bestempelen. Straks komen we hier terug. Aan de
één(peniche) van de twee boten gaan wij eerst naar rechts op weg naar de Witte
Burg. We wandelen langs Ter Yde en plaatsduinen die we links of rechts laten
liggen om via het harde wegdek de Oostvoorduinen in te wandelen. Aan het einde
van deze strook splitsen onze wegen. Wij wandelen langs golfterrein Hof ter
Hille richting Wulpen, waar we over de brug aan de andere kant van de
Conterdijk in het tearoom een
controlepost is gepland. We verlaten dit dorpje om stilletjes aan weer te
wandelen naar Oostduinkerke. Na de 3de controlepost in café
'Visserswelzijn' wringen we door de
bochten opnieuw richting het bezoekerscentrum. We wandelen even langs de drukke
baan om recht tegenover de Normandie een klimmetje te nemen naar de
Schipgatduinen. We wandelen door het mulle zand met enkele hellingen, om
stilletjes aan de dijk op te zoeken die we helemaal bewandelen tot in
St.-Idesbald om dit jaar niet aan het toerismebureau van St.-Idesbald maar even
voorbij het Gerardplein aan het kerstchalet onze laatste stempel te krijgen. De
winkelstraat doen we niet aan en kiezen voor de straten(lange!!)er rond. We
nemen tweemaal van de wandelaars van de 8km, voordat we voor het laatste kunnen
proeven van de duinen op het stukje die we in het begin ook hebben gedaan. Via
de Zuid Abdijmolen maken we stilletjes een einde van deze wandeling, met een
stylo als herinnering. Nu wacht ons donderdag te Torhout de laatste wandeldag van het
wandeljaar.
"Jezelf
gidsen door de kleine straatjes van Brugge"
Het is hoog de tijd om de kilootjes voldoende te verminderen
voordat we ze deze week weer gaan vol proppen met al dat lekkers. Het goede
middel daarvoor is te gaan wandelen in Brugge waar de Brugse Globetrotters hun
"Brugge Binnenste Buiten in Kerstsfeer" elk jaar duizenden wandelaars
mogen begroeten. Starten kan men vandaag pas vanaf 9.00u maar kan men ook
langer inschrijven dit tot 17.00u voor de afstanden variërend van 6, 11, 15 of
20km waar de binnenstad een grote rol zal spelen. We gaan via de achterkant van
het KTA naar het stationsgebouw die we door wandelen om aan de andere kant weer
uit te komen. Met je controlekaart kan je vandaag 6 korting krijgen op de
inkomticket voor het ijssculpturenfestival
met als thema "Wanagogo Ice Magic met Maya de Bij en Wickie De Viking
als je tijd hebt tenminste. We wandelen verder naar het Begijnhof waar liefst
stilte word gerespecteerd door de begijntjes. Tijdens onze passage door de
binnenstad passeren we op het Walplein het kunstwerk 'ZEUS, LEDA PROMETHEUS EN
PEGASUS BEZOEKEN BRUGGE' naar aanleiding van de heraanleg van deze plein. Zeus,
Prometheus, Pegasus en Ledaworden
afgebeeld als respectievelijk Brugse zwaan, koetsier, paard en naakte vrouw.
Waar op de Vismarkt schone schilderijen zijn te bewonderen mag een passage door
het Koningin Astridpark vandaag ook niet ontbreken voor we via de jachthaven de
Sint Walburgakerk naar de rustpost trekken in de Sint Leocollege. Wij als
grootste afstand doen hier een plaatselijke lusje en de naam alle eer aandoen
met dus Brugge binnen en buiten wandelen onder meer een passage langs de
verschillende vesten waar de molens staan. Nadat we de Jeruzalemkapel
gepasseerd zijn is het weer tijd om de russenpost binnen te gaan. Kris kras door
de kleine straatjes met onderweg aan de linkerzijde het borstbeeld van Van Eyck
Jan terug De Brug voor de 2de maal passeren op weg naar de Grote
Markt rond de ijspiste kunnen rondsnuffelen op de kerststalletjes. Goed
uitkijkend met al die drukte waar het volgende pijltje hangt die ons leidt naar
de rustpost Tabigha middenin een winkelstraat. Geen winkelshopping nu door geen
tijd meer wandelen we via de Sint Salvator Kathedraal naast de winkelstraat.
Aan het concertgebouw gaat het linksaf naar Koning Albert I op zijn paard om
dan via de achterkant van het station de tunnel onder naar de startzaal voor te
verpozen van deze tocht.
"Het is tijd om
mijn T-shirt van Sportief Wandelen op te halen"
De Briganderstocht van WSV De Brigandtrotters is dit jaar een jubileumeditie daar hij voor
de 25ste keer word ingericht. Inschrijven voor de wandeling als voor
de manche 'Sportief Wandelen' gebeurt is het sportstadium waar men kan kiezen
uit de afstanden 7, 14, 19, 22, 24, 29 of 35km om de streek rond Ingelmunster
te verkennen. We zijn vertrokken voor de 35km en zoeken al snel het kanaal
Roeselare-Leie op waar de zon het tafereel aan het water nog mooier maakt.
Speciaal voor deze jubileumtocht word het kasteelpark opengesteld voor de
wandelaars.
In de zevende eeuw liet (de later Heilig verklaarde) Amandus een klooster
bouwen in Ingelmunster.
Omstreeks 1075 liet Robrecht I de Fries, graaf van Vlaanderen, een versterkte burcht
bouwen bij Mandel. Er werd gretig gebruikgemaakt van de ruïnes van het klooster.
De gunstige ligging van de burcht bij de Mandel en op de verbindingsweg
Kortrijk-Brugge speelden een grote rol bij het kiezen van de plaats van het
kasteel. Deze plaats werd soms wel eens de sleutel van Vlaanderen genoemd door
het belang van de ligging. De rijke brouwersfamilie Van Honsebrouck kocht het
kasteel in 1986. Het werd gerestaureerd en opengesteld voor het publiek. Ook
het bijhorende domein is vrij toegankelijk. In september 2001 werd het kasteel
bijna volledig verwoest door een brand. Het centrale gedeelte en de salons in
de rechter vleugel werden volledig verwoest door het vuur. Er bleef alleen nog
maar de linker vleugel over, waarin op het gelijkvloers en de verdiepingen
kamers waren ondergebracht. Het gebouw zelf was erg toegetakeld, maar nog erger
was het verlies van de inboedel. Meubilair, tapisserie, beeldhouwwerken,
schilderijen, alles verdween voor altijd in de vlammen. Sinds 2012 heeft de
familie Van Honsebrouck besloten om het kasteelpark ontoegankelijk te maken
voor het publiek wegens werken. Het kasteel zal na het uitvoeren van die werken
een andere functie krijgen. Er wordt gevreesd dat het Kasteelpark permanent
gesloten zal blijven voor het grote publiek.
We wandelen terug naar het kanaal om deze nog een klein
stukje te volgen om te kriskrassen door de wijk op weg naar de rustpost in
school De Berenpoot. Hier doen we een plaatselijke lusje naar de Doornmolen op
grondgebied Lendelede vooraleer terug te keren naar de rustpost. We wandelen
naar het station om voet te zetten in Izegem langs sterk ruikende preivelden.
Na de rustpost wandelen we door het openbaar park Steendam Izegem uit naast de
spoorweg om die dan over te wandelen via de Emelgembrug naar het dorpje
Emelgem. Aan de Sint-Pieterkerk gaan we rechtsaf naar de rustpost in trefpunt
St.-Pieter waar van hieruit voor de grote afstanden een plaatselijke lusje is
gemaakt. Al is me nog herinner van een eerder editie gaan we nu naar het Provinciedomein 't Veld maar dit jaar blijkbaar niet want zo ver gaat
het niet want we wandelen langs de talrijke serres naar het Merelbos die we aan
de buitenkant volgen tot aan de rustpost. We trekken voor het laatste
verbindingsstuk voorbij het vervallen familie- en dierenpark Aviflora richting
de splitsing om nog extra meters te doen voor we de lichtmasten van het
voetbalveld opmerken en daar naartoe trekken voor aan te komen.
Nadat ik daarnet aan de andere kant van Gent al een
wandeling heb gedaan van 40km doe ik er nog 10km bij tijdens de
"Spokentocht" van de Florastappers. Het is nog niet echt donker als
ik even na vieren start en schrik me dus niet in het bosje recht tegenover de
startzaal waar men de eerste opstellingen kan zien gemaakt door de organisatie.
We wandelen via de Lamme Goedzakstraat de Gentbrugse Meeren in dwars door het
Vredesmonument langs de talrijke geboortebossen. De brug onder de E17 door waar
de samensmelting weer een feit is om na de sociale woonwijk door te wandelen
richting de enige rustpost van de dag. Het is al donker en toch is men nog
volop bezig met de opbouw van enkele spookpassages. Tot slot wandelen we nog door
het Frans Tochpark met het Braemkasteel tot aan de startzaal
De 40ste editie van de Mars Leger-Natie is thevens de laatste
editie geworden vandaag. De organisatie is van de Koninklijke Kring Reserveofficieren
Gent vzw(KKROG vzw) in samenwerking met de Koninklijke Nationale Unie
Reserveonderofficieren Gent en met steun van de Militair Commando Provincie
Oost-Vlaanderen en hetProvinciebestuur
Oost-Vlaanderen. Vandaag is het trouwens een wandeldag voor mij daar ik straks
vanaf 16.00u nog ga wandelen bij de Florastappers. Zo kan deze wandeltocht een
graantje meepikken van de wandelaars die ook hetzelfde idee hebben als mij.
Vanuit de stedelijke basisschool wandelen we naar het Kollekasteel die ligt in
het domein Claeys Boúart even voor de Onze-LIeve -Vrouw Geboortekerk waar we
deze voorbij wandelen tot aan de splitsing aan het sportcomplex Bourgoyen.
Terwijl de kleinste afstand op hun tocht terug keren wandelen wij door het
domein Bourgoyen-Ossemeersen naar de rustpost vlak voor de Hoosmolen in het
domein. Een bezoek aan de Bourgoyen-Ossemeersen ziet er in elk seizoen
weer anders uit. Wandelen in het
reservaat kan men niet alleen vandaag zoals wij maar in alle seizoenen. In de
winter staan alle weilanden onder water en is het dolle pret voor massa's
watervogels. Speur dan naar smienten, pijlstaarten of krakeenden. In de lente
bloeien de graslanden weer helemaal op met hele velden met grote ratelaar. Die
staan bekend als de ''wilde floraliën''.Als we het domein uitwandelen zien we
voor ons de watersportbaan, gekend bij menige lopers en/of roeiers daar waar
opgesplitst word om elk zijn eigen kant te volgen op weg naar de rustpost in
het recreatie- en vakantiepark Blaarmeersen. Wij als grootste afstand doen hier
een lus zo rond de vijver om na de rustpost de spoorweg onder te wandelen over
de Sneppebrug die over de Leie is gebouwd om nadien het Pontpad te blijven
volgen. We passeren onderwegde veerpont
Afsnee t.h.v. Sint-Jan-de Doperkerk om te gaan rusten in het schooltje
Klaverdries. Ook hier doen we een plaatselijke lusje in dit dorpje Drongen waar
de spoorweg onze enige tijd gezelschap blijft houden. We verlaten Drongen en
laten de hard werkende boeren die hun oogstaardappelen opgraven aan de grote
baan en zien recht het kasteel Schouwbroek juist voor het inwandelen van
Vinderhoute. Even voorbij de Parochiekerk H. Bavo zien we aan het
informatiebord in de rustpost dat we hier ook een lusje doen. We wandelen een
poosje naast de Leie op weg naar de Van Vlaenderensmolen om terug de fijne
dorpskern van Vinderhoute op te zoeken. Naast de rustpost staat een gele neoclassicistisch
herenhuis om het jaagpad op te zoeken naast de Leie en afscheid nemen van de
kleinste afstanden die via het bos in tegenstelling wij die ernaast wandelen
tot aan de aankomst. Nu nog even snel recupereren om straks naar de andere kant
van Gent te verplaatsten om deel te nemen aan de "Spokentocht" van de
Florastappers.
Eerst
profiteren van het uurtje langer slapen voor we op de 7de dag de trein nemen
naar Kortemark waar de Michiel Mispelonvrienden hun 'handzaamsetocht'
organiseren. Het was in 1991 dat enkele fervente langeafstandswandelaars in hun
gemeente Handzame het idee opvatten een wandelvereniging boven de doopvont te
houden, onder hun Johan Bohez. Een naam voor de vereniging vonden ze in
Michiel Mispelon, een geboren en getogen inwoner van Handzame die zich
gedurende zijn levensjaren grotendeels in de studie van de familieleer en
wapenschilden had gestort. Een paar meters van het station vandaan kunnen we
vertrekken vanuit de zaal ' De Kouter' waar de aanbod afstanden toch wat
uitwijken dan die vermeld in de Marching, daar waar 30km vandaag te hoog
gegrepen is, dan toch gekozen voor de 22km. Eens vertrokken passeren we de ene
na de andere schoolgebouwen en verlaten we de wandelaars van de 4km die terug
naar de startplaats gaan, om een kringetje te maken in de spaarbekken om dan
via de Sint-Bartholomeuskerk terug naar de startzaal te wandelen. We wandelen
naast de oude site van brouwerij Lowaege terug naar het splitsingsbord om nog
een stukje van het centrum mee te pikken om niet ver van het stadhuis naast het
stationsgebouw de sporen onder te wandelen. Het is tijd om het dorpskern de rug
toe te kerenom de stillere wegen te
bewandelen al horen we soms nog een trein of auto's in de verte. De 6km gaat nu
ons ook verlaten want voor hen is naar Handzame te wandelen iets te lang. Wij
dus langs de drukke baan wandelen om aan de lichten rechts af te slaan richting
het stationsgebouw van Handzaeme.
Tijdens
de Eerste Wereldoorlog
werd het station door de Duitse bezetter gebruikt om het nabijgelegen vliegveld
te bevoorraden. Er werden drie startbanen aangelegd door de eenheid Flieger
Abteilung 19. Vanop dat vliegveld vertrokken vooral bommenwerpers en
verkenningsvliegtuigen. Op 30 juli 1917 werd het station door de geallieerden
onder vuur genomen. Tot 1965 hielden goederentreinen halt aan het station. Niet
veel later werd de loskaai afgebroken. Nu bevinden het containerpark en de
speelterreinen van de jeugdbeweging zich waar de kaai vroeger was. In 1981
sloot het stationsgebouw. Vier jaar later werd het opgekocht door het
gemeentebestuur van Kortemark en kreeg het een nieuwe bestemming; voortaan deed
het gebouw dienst als lokaal voor de plaatselijke jeugdbeweging. In 2011 - 2012
werd het gebouw grondig gerenoveerd.
We doorkruisen het kerkplein waar
de Sint-Hadrianuskerk staat om te rusten in het
ontmoetingcentrum "Gildezaal" voordat we de plaatselijke lus
stilletjes aan beginnen aan te vatten die ons leid rond de dorpskern met
onderweg zowaar een bunker, niet van zandzakken maar van bieten in elkaar
gestoken door een plaatselijke landbouwer. Toch zijn we al gepasseerd in de
schoolwegel op weg naar de rustpost, maar nu zie ik pas dat er hier een grote
doek hangt waarop je kan zien hoe Handzame eruit zag. Stilletjes aan is het
weer tijd om de bewoonbare stukken weer door te wandelen met aan het slot nog
een passage door het voetbalcomplex van SVD Kortemark die vlak achter de
startzaal is.
"Veel blablabla op de flyer, maar weinig gerealiseerd!"
Wandelclub Nieuwpoort kan rekenen op een groot aantal van hun 241
leden die met een grote glimlach de mensen begroeten vanuit de vismijn voor hun
jaarlijkse jachthaventocht in hun thuisstad. Nieuwpoort is een stad en tevens
een badplaats aan onze Vlaamse kust, in West-Vlaanderen. Nieuwpoort bestaat uit
twee delen, Stad en Bad. We stapten, na onze keuzeafstand, langs de vismijn
zo naar de nieuwe haven van Nieuwpoort, dit is de kleinste vissershaven van
onze kust, en vooral bekend voor zijn garnalen en dagverse vis. Het was verder
even stilstaan bij het reuze Koning Albert 1 monument boven het
bezoekerscentrum Westfront, waar alle slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog
worden herinnert. Naast het monument staat het Nieuwpoort Memorial. We stapten naar
het sluizencomplex Ganzenpoort(waar ieder sluis ook zijn eigen naam heeft)dat
voor de afwatering van de polders zorgt en voor de instandhouding van het
waterpeil ten goede van de scheepvaart. De verwijzing op het foldertje naar het
natuurreservaat Yzermonding komt vandaag aan bod daar we in plaats ervan de
Yzer die vandaag een beetje groen uitziet volgen op het mountainbikepaadje op weg
naar de rustpost in de feestzaal van camping Kosmos. Terug naar de Yzer
wandelen we eerst naar de Uniebrug met daarbij het monument van een soldaat,
als gedenkteken voor het 7de Linieregiment, dat onder meer hier zwaar had gestreden
van 17 tot 23 oktober 1914, om dan aan de andere kant de resterende meters van
de spaarbekken vol te maken. Aan de linkerkant op de brug zien we de
St.-Jorissluis om terug te wandelen naar het sluizencomplex om onder de brug te
wandelen richting de Vismijn. Nu de ene kant afgewandeld is het tijd om de
andere kant ook te doen al laten we eerst één van de bussen met wandelaars
eerst hun plekje zoeken voorrang geven. Terwijl de andere afstanden al richting
de zee wandelen keren wij, als 30 kilometerstapper helemaal terug richting de
vismijn om via de binnenstad een paar hectometers van het sluizencomplex te
belanden. We volgen het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke tot aan de oude
spoorwegbrug waar we dit maal in tegenstelling tot vorige jaren niet rond de
koolhofput wandelen. Het is ook voor ons tijd om richting de zee te wandelen
via de kinderboerderij + sportcomplex en merken dat het oude vakantiepark
'Yzermonde' nu een bouwwerf is geworden. De samensmelting met de andere
afstanden brengt ons naar de rustpost in het cultuurcentrum Ysara waar ook van
hieruit de plaatselijke lus voor de afstanden 12, 25 & 30km start. We maken
blokjes straten genoemd naar dichters zoals Gezelle, Elsschot, etc. om steeds
op een punt te komen waar we al eens zijn geweest, erg origineel was de
parcoursbouwer niet. Het Louispad volgend komen we terecht in Groendijk, een
deeltje van Oostduinkerke om weer richting de dijk. De zee konden we nog niet
van heel dicht mogen ruiken en de zilte lucht proeven, maar in tegenstelling tot op de flyer vermelde
strand laten we letterlijk links liggen en volgden dus verder de zeedijk en de
Paul Orbanpromenade met onderweg de Sint-Hubertuskerk met vooraan enkele
gedichten, zo terug naar de rustpost. Waar blijven die op het menu voorgestelde
duinen toch?Die zullen we dus ook niet zien want voor de resterende drie tal
kilometers volgen we de havengeul richting de Vismijn. Het foldertje(alsook de
marching) dat we tijdens één van de voorbije wandelingen hebben meegenomen heeft
blijkbaar ons voorgelogen want waar vermeld stond "jachthaven, duinen,
strand, sluizen, natuurreservaat" hebben voor 1537 wandelaars er maar 2
vandaag echt op het menu gestaan, wat jammer....
"Roken is niet
gezond!, toch snuiven we de geur van tabak op"
39 edities lang organiseert W.S.V. Wevik eind September hun
Tabakstocht net aan het begin van de Herfst. Ze begroeten ons gekleed in hun lichtblauwe
pulls in de (nog licht donkere)overdekte
speelplaats in het Sint-Jozefcollege waar men kan kiezen uit 6 omlopen. We zijn
vertrokken en wandelen via de Sint-Medarduskerk de Leie over net zoals de grens
en wandelen we in Frankrijk. Verwelkte maïsvelden vormt het decor met onderweg
twee keer dezelfde splitsing, al moeten we daarvoor de baan oversteken, op weg
naar de rustpost in Salle Les Jonquilles in het stadje Bousbecque. Het
plaatselijke lus brengt ons naar een boerderij voor we terug gaan naar de
rustpost. Terwijl de jagers op jacht gaan kiezen wij het hazenpad naar de Leie
om terug Wervik, met de achterzijde van de Sint-Medardus te bezien, in te
wandelen waar even voorbij het gemeentehuis gerust kan worden in zaal Oosthoeve
vlak naast het zwembad. De 2 grote afstanden wandelen door het Oosthoevepark
waar we voor een tientallen meters langs de Leie nog eens wandelen om aan het
station te komen. Een graspaadje langs de Sint-Jansbeek leidt ons de stad uit
om nadien tussen de groene kolen en maïs te wandelen waarna toepasselijk een
kleinschalige rustpost is gelegen in de loods van de plaatselijke landbouwer
waarin 3 harde medewerkers niet de grote massa hoeft te verwelkomen. Ons
plaatselijke lusje van 35km start hier waarna we aan de grote expresweg de
Moulin Soete(Komen-Waasten)in de verte kunnen zien net zoals deSint-Chrysole Kerk. We kietelen even aan
Zandvoorde maar al snel we gekomen zijn keren we terug naar de rustpost.
Gevoetbald word er alleszins niet vandaag daar we door een leeg voetbalcomplex
wandelen om vervolgend de begraafplaats voorbij te wandelen en wegwijzers met
'Tabaksmuseum' kunnen opmerken. Bijna alle afstanden komen weer bijeen wanneer
we door het nieuw aangelegde begraafplaats doorwandelen om de Leie over te
steken om recreatiedomein 'De Balokken' in te wandelen.
Recent verwierf parkbeheerder Agentschap voor Natuur&Bos
de resterende privégronden op het eiland. Ingrijpende herinrichtingwerken
toverden de voormalige akkers en weiden om in een uitbreiding van het bestaande
parkgebied. De hoger gelegen gronden werden bebost en met speelheuvels
ingericht tot een speelbos. In de nabijgelegen hondenweide kunnen de trouwe
viervoeters in alle vrijheid en veiligheid stoeien. De laaggelegen graslanden
werden dan weer herschapen als 'Leiemeers' met uitgraving van een voormalige
Leiemeander en de simulatie van een middeleeuwse site met walgracht. Door
vernatting kan deze zone zich samen met de bestaande moeraszone weer
ontwikkelen tot een complex van waardevolle natte riet- en graslanden.
We verlaten het domein en nemen de fiets- en voetgangersbrug
richting de Brikkenmolen om de hoek om het Tabaksmuseum gratis te bezichtigen
waar een tentoonstelling is naast de soorten pijpen, ook de hoofdbrok met name de
Thematentoonstelling 'Tabak&Oorlog'(2014-2018). Vele jongens overleefden
vier jaar strijd in de loopgraven maar keerden als zware "paffers"
huiswaarts. Hoe wist de sigaret in geen tijd 'a soldier's friend' te worden in
barre oorlogstijden? Dit kan men zien vandaag in deze museum. Na het museum
bezocht te hebben moeten we eerst nog naar de molen om direct rechtsomkeer te
doen om nog even zonder de 6km een laatste stukje Leie mee te pikken om via de
Sint-Medarduskerk te startzaal weer te bereiken.
"Zijn verre verplaatsing heeft beloond na een
prachtige wandeling!"
Om mijn spaarkaart van 'Sportief Wandelen' vol te krijgen moest ik
vandaag een verre verplaatsing maken van ruim 3uur om te gaan wandelen in
Oud-Heverlee(Leuven).Wandelclub Sportvrienden Pakenhof(WSP)Heverlee-Leuven vzw
organiseren hun "Omloop van het Dijleland waar de startplaats ligtvlak bij de vijf vijvers van het Zoet Water
die de grens vormen van het Heverleebos en het Kouterbos, een uitloper van het
Meerdaalwoud. Het duurt niet lang of we trekken het Heverleebos al in, de
laatste overblijfselen van het uitgestrekte Kolenwoud, dat vroeger
midden-België overdekte. Als we voetweg 25 bewandelen zien we een oude molen of
een toren waar nu mensen inwonen om toch niet dezelfde bouwstijl te hebben als
hun buren. Het is tijd om te rusten en dat doen we in het ontmoetingscenter te
Blanden. Het is hier dat de 2 grote afstanden met name de 35 & 30km, waar
ik deze afleg, een plaatselijke lus op het menu geschoteld krijgen. Het duurt
niet lang of het gaat via de Margrietendreef het Mollendaalbos in waar we kunnen
genieten van al zijn pracht en praal. We treden opnieuw Blanden in op weg terug
naar die rustpost om onze kaart te laten scannen. Eens de stad uit komen we een
grote vogel tegen om naast het militair domein te wandelen naar het
Meerdaalwoud waar de 12km ons verlaat. Wij volgen even het spoor om het
natuurgebied 'De Doode Bemde' door te wandelen. De Doode Bemde is ongeveer 250
ha en is sinds 1980 in beheer door de vzw Vrienden van Heverleebos en
Meerdaalwoud, in samenwerking met Natuurpunt vzw. Vele wandelpaden leiden je
door een lappendeken van biotopen: natte en drogere graslanden, bossen, ruigten
en open waterpartijen. Het gebied is een natuurlijk overstromingsbekken dat de
stad Leuven al vaker tegen wateroverlast heeft beschermd. Aan het kapelletje gaan
we links en dokkeren we op de kasseien in de Prins Van Bethunestraat waar we
Neerijse binnenwandelen. Vandaag is het ook Open-Monumentendag en dat is te
zien aan al het volk die de brouwerij De Kroon bezoeken. Eerst moeten we nog
omhoog voordat we de rustpost bereiken waar van hieruit ook een lusje ons
tegemoet gaat. Al wandelende volgen we een stukje van het
wandelnetwerk Zuid-Dijleland waar we onderweg het witteSint-Antoniuskerk
passeren om links een oud bouwvallig gebouw tegen te komen. Via
het Margijsbos en het riviertje De
IJse komen we terug
voorbij de Brouwerij De Kroon, een geliefkoosde stop aan de rand van het
natuurgebied. Nog even doorbijten tot aan parochiezaal waar jullie kunnen
verpozen. Eens gerust te hebben vervolgen
we onze weg via de witte kasteelhoeve dOverschie,
vandaag gekend als Lindenhof, is een fraai rustoord. Niet voor
mensen,maar voor paarden die er zorgeloos van hun oude dag kunnen genieten in
deze halfgesloten vierkantshoeve. We
wandelen terug de natuur in met name de 'Doode Bemde' voor de 2de
keer naast de Langeroodevijver/IJse tot aan de samenvloeiing met De
Dijle en volgen deze tot in het dorp Korbeek-Dijle.Als we het verkeersbord tegenkomen met het
einde van deze dorp gaat het nog vals plat naar boven om de rivier achter ons
te laten richting het station van Sint-Joris-Weert om zo na een mooie tocht de
startplaats De Roosenberg te bereiken. Waar ik gisteren in Diksmuide bijna
niks van natuur heb ontdekt heeft het vandaag ruimschoots overtroffen alles te
danken aan deze wandelclub, MERCI!!!!
"pffff, al die
macadam-(of andere verharde)wegen beginnen tegen te steken!"
Op de 2de zaterdag van September vind telkens in
Diksmuide de 'Boterronde' plaats, een fiets- en wandelhappening rond de
boterstad die dit jaar voor de 25ste keer word aangeboden voor de
sportievelingen. Waar vroeger wandelclub Diksmuide verantwoordelijk was voor de
wandelaars is na hun stopzetting het overgedragen naar de Tervaetestappers uit
Keiem. Na een jaartje van weggeweest wegens het kampioenschap barbecue is het
weer starten geblazen vanuit de Boterhalle bij de Grote Markt. We zijn
vertrokken voor de 30km via de vismarkt naast de stadsgracht om een stukje Yzer
mee te pikken om via de wijk waar men de Yzertoren steeds kan zien de industriezone
te volgen tot aan de rustpost aan speelplein 'zonnestraal'. Aan het einde keren
we hier nog eens terug maar eerst wandelen we Diksmuide uit waar de 17, 21
& 30Km richting Woumen wandelen terwijl de andere afstanden naar Essen
gaan. Wij, als grootste afstand moeten eerst nog een stukje verder wandelen om
de kilometers te halen maar bij een kruispunt was geen pijl gezien maar zoals
de wandelgezegde zegt: "Wanneer je geen pijl ziet, is het altijd
rechtdoor", waarna men kan rusten
in het O.C. te Woumen. Eventjes verder worden de wegen gesplitst en krijgen
alleen naast ons nog de 21km de kans om door domein de Blankaart te wandelen,
het enige stukje onverhard van de dag. Hierin vind zelf een splitsing plaats
waar wij nog een langere versie van dit domein krijgen. Nadat we de rustpost
van daarnet weer hebben verlaten zien we rechts van ons het dorpje Klerken maar
wij wandelen ook Essen binnen op zoek naar de wandelaars van de andere kleine
afstanden. Eens dit verwezenlijkt is wandelen we de Joe Englischstraat(remeber
de oorlog)in om de rustpost van het begin weer te bereiken. Via het
sportcomplex moeten ook de wandelaars van 15km ons blijven vervoegen om nog via
het stationsgebouw en de wijk erachter nog een passage te hebben door het
gemeentepark om de markt te kruisen richting de Boterhalle. Na rondvragen van
andere collega's waren de meeste wandelaars teleurgesteld omdat buiten de 21
& 30km altijd gewandeld werd op betonwegen ook al waren de onverharde
stukjes voor die grote afstanden ook niet lang. Misschien een suggestie aan de
wandelclub om tijdens de volgende edities meer onverharde stukken in hun
parcours op te nemen.
"Al is het jaar
nog niet voorbij, het is toch de laatste 100km!"
Na Schilde(100), Lauwe(100), Berlare(100), Aalst(100),
Baudour(105), Velzeke(125), Torhout(102), Brakel(125), Binche(100),
Bornem(100)& Tournai(105) is het vandaag de laatste lange
afstandswandeltocht van +100km aan de beurt en dit bij Euraudax te Torhout waar
we in groep wandelen gedurende 20h. Om 14h zaterdagmiddag starten we met 46
medewandelaars vanaf café Heidelberg het station tegemoet en Torhout al snel
verlaten. Oorspronkelijk was het doel om nu door het Groenhovebos te wandelen
maar door de storm van afgelopen weekend is het park voor iedereen gesloten.
Het is te begrijpen waarom nu we de ravage opmerken al naast het bos en in het maïsvelden.
De paraplu's(voor wie er aan gedacht heeft)mogen open vanaf het punt waar er
een jumping plaatsvindt op weg naar de 1ste wagenrust(WR) op het
Rozenplein. Via het Moereveld passeren we het Bakvoordekapel en volgen een
stukje van het Maerkeveld- wandelroute naar het gehucht Don Bosco waar op het
Don Boscoplein een volgend WR plaats vind net voor de kerk. Het centrum van
Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog even door t' Hoge om de oude
spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer naar de startzaal gaan om onze
koude schotel te benuttigen. 7 wandelaars vonden het welletjes voor vandaag
terwijl we de 2de lus aanvatten terug naar het stationscomplex om
het dorps gedeelte in te ruilen voor het hoevegedeelte met onderweg ook
kapelletjes waar na de brug over de autosnelweg weer gerust word. Waar aan de
ene kant van de brug waar we heen kwamen Lichtervelde is, is het aan de andere
kant Wingene-Zwevezele waar de koeien en/of paarden naast ons samen huppelen
het donker in tot aan de Landsman kunnen kiezen voor de WR of het cafeetje
binnen gaan bewakend door de 3 honden. Op macadamwegen wandelen we door Ruddervoorde
de autosnelweg weer over om net als in het begin de Ruddervoordewegel weer te
volgen naar de startzaal waar de carbonara met gebakken patatjes ons laten
smaken. Lucia & Geert hebben al sinds september vorig jaar voor Dirk van
Massenhove zijn 3de schelp bijgehouden en deze vandaag kunnen
overhandigen daar hij deelneemt aan deze wandeling. Als het middernacht is het
tijd om aan de 3de lus te beginnen richting het sportcomplex De Mast
om ook door de industriezone te wandelen waar we vooral naast maïsvelden
wandelen tot aan de WR te Zedelgem. We blijven in het donker betonwegen
bewandelen waar we weinig assistentie krijgen van de straatverlichting te
Eernegem. Na we het langste verbindingstuk hebben voldaan neem ik wellicht als
eerste een 'de zondag' mee om bij te nemen bij het ontbijt. Het zal niet meer
lang duren wanneer het weer licht word want met net geen 6 uur op de klok
beginnen we met z'n 35 nog aan de laatste lus en begint vaste waarde te worden
weer richting het stationcomplex het centra door langs de brandweer die eens
een rustige weekend hebben in tegenstelling tot vorige week. We wandelen de
oude spoorweg(Groene 62)op tot aan de derde brug de trappen op. Nu het helder
genoeg is doe ik mijn fluohesje uit juist voor het binnenwandelen van Ichtegem
waar de WR is. Als we op onze afstandblaadje kijken merken dat we hier straks
weer terug keren maar eerst dalen de ene al dan niet als een bompa wegens zijn
blaren op zijn voet we naar de schuur 'de melkerie' met aan de overkant het
borstbeeld van een dame in volle ornaat. Dezelfde weg weer de kleiberg op en de
paraplus mogen weer open om dit of in de garage van de schuur toch een beetje
geschut een 10tal minuutjes te pauzeren. Nog een goede 7 kilometer wachten ons
nog richting de finish, wandelend door het Wijnendalebos maar niet langs het
kasteel. We wandelen nog een keer door het gehucht Don Bosco voor we via het
gemeentepark Rivierenhof, gemeenteplein het perron onder wandelen naar onze
startzaal. Naast een applausje voor de (baan-)wegkapiteins, medewerkers
feliciteren we ook Rudy met zijn 1ste Gouden arend na 33jaar over te
doen alsook Huub voor zijn 20ste Gouden arend, Proficiat!!
"Een drukke wandelmaand met
vele kilometers zit er na vandaag op"
Voor
de 2de weekend deze maand stond er een zondagwandeling na een 100
kilometertocht op mijn agenda. Nadat ik de 100km te Tournai(Doornik) tot een
goed eind had gebracht was ik blijkbaar nog niet genoeg uitgeslapen te zijn,
gelukkig kan ik nog op het gemak worden tijdens de treinreis naar Antwerpen om
dan de bus te nemen naar Schelle waar W.S.V. Schelle vzw hun 38ste zomertocht
inrichten tevens ook een manche van Sportief Wandelen. Verstandig heb ik
gekozen niet voor de 50km, maar 28km is al meer dan genoeg startend vanuit de
sporthal. Eens de Sint-Petruskerk gepasseerd wandelt men naargelang de gekozen
afstand wel of niet de benedenvliet-Schelde door. Een wit gebouwtje springt in
het oog met name het Leerkapel. Deze landelijke kapel is toegewijd aan de
Moeder van Smarten. In haar huidige vorm dateert zij uit de 17de eeuw - hoewel
haar oorsprong veel vroeger ligt. Aan de voorgevel bevindt zich boven de oude
offerblok een merkwaardige steen met gotische inscriptie. De rondgang aan de
buitenkant stelt de zeven smarten van Maria voor. Binnen ziet men het
eenvoudige barokaltaar met de marteltuigen van de passie van ons Heer. Tot in
1831 was de kapel privébezit van de eigenaren van het naburige kasteel het
Laarhof of het vroegere Hagelsteen. Naast de Laarkapel vind je het standbeeld
Brigand van Roger Pintens jr., een Schelse kunstenaar. Dit beeld werd
geplaatst naar aanleiding van de herdenking van 200 jaar Boerenkrijg. Het is
daar waar wij ook gesplitst worden waar op de kleine afstanden na een oude
spoorweg wandelend naar de rustpost in het schooltje. Wij zijn samen met de
50km op stap voor een plaatselijke lusje om door Niel te wandelen die zich in
2014 als "slimste gemeente" mochten dragen. We wandelen de Broeklei
in tot aan de Rupel die we eventjes volgen om terug via natuurdomein Niels
Broek weer naar de rustpost gaan. We nemen de straten van de dichters met name
Conscience & Rubens naar het station van Niel om met respect voor de
vissers de visvijvers van hengelclub 'de karper' rondwandelen. Natuur speelt
ook een belangrijke rol bij alle wandelclubs, dus hier ook waar we de Nielse
Kleiputten doorheen wandelen gevolgd door de Waelenhoek. De naam verwijst naar
de inmiddels verdwenen hoeve "de Waelenhoef", nu een paradijs voor
mensen die willen genieten van de natuur en zijn vijvers. Het is tijd om te
koekeloeren en dat doen we nadat we de rustpost achter ons hebben gelaten in de
gemeente Koekoek(Aartselaar)door een weg te banen alsof we in een jungle
wandelen met natuurlijke hindernissen. Gelukkig is het de afgelopen droog
gebleven of het was andere koek om de hellingkjes te nemen. Nadat we de
rustpost Koekhoekhoeve voor de 2de keer hebben bezocht rest ons nog een goede
5km waar we een graspaadje langs een beekje tegenover de industriezone voor
geruime tijd volgen tot we door het centragedeelte opnieuw de startzaal
bereiken.
Het moet niet allemaal media-aandachtnodig hebben om de 100km-tocht te promoten.
De wandelaars die al jaren houden van de lange afstand te doen weten dat er ook
in Doornik(Tournai)een mooie 100 kilometertocht is met name "100km des 5
clochers". De naam staat voor de 5
torens die op de kathedraal van Doornik staan. Ze maken indruk en kenmerken de
binnenstad. Vrijdag waren we echter niet naar Doornik getrokken om er de
kathedraal te bezoeken. We zouden ons ook niet met de geschiedenis van die stad
bezig houden. Of toch? Clovis veroverde vanuit Doornik het gebied dat we nu
Frankrijk noemen. Zouden we in zijn voetstappen treden?
We kwamen naar Doornik om een lange tocht te stappen o.l.v. de wandelclub 'Mont-Marche'
die het inrichtte. We stonden geschat met 150 wandelaars tot een jongen de
koebel aangreep en voluit luidde om ons te laten vertrekken vanuit het collège
Notre-Dame. Het was al donker bij de start met de lantaarnlichten die de
fluo-pijltjes makkelijker ons de weg zou aanwijzen over de brede wegen op weg
naar de 1ste rustpost na een 6 tal kilometer. We wandelen het spoor overwaar we Taintignies binnenwandelen waar de
eerste strook onverhard ons toelating brengt. Daar waar we aansluitend bij
elkaar wandelen hebben menige wandelaars hun bedenkingen daar we naast het maïs
wandelen waar de gras nog niet is aangestapt. Hier klopt iets
niet!...........geen pijl te zien? In een grote groep besluiten om naar Rumes
te wandelen via een gps tot we de parcourscontroleur tegenkomen en ons erop
aanwijst dat we een beetje verder weer op het stukje komen waar we net geweest
zijn. Nu is het aandachtig kijken waar we verkeerd zijn gewandeld nu extra uit
de doppen moeten kijken om het juiste pad te bewandelen. We steken
verschillende malen weer de spoorweg over waar in de rustpost te Wannehain een
carré confituur krijgen van de medewerkers. Een onverharde steenweg naar de
Sint Pieterskerk te Bouvinnes wandelen we nu Frankrijk door tussen de plassen
laverend. In Noord-Frankrijk kennen ze natuurlijk kasseien die wij ook onder de
voeten krijgen met nat gras in Orchies, bij velen bekend bij de wielerfans. Na het
langste verbindingsstuk is het tijd om gebruik te maken van onze bagage en
krachten op te doen met een omeletje. We
wandelen de stad St-Amands-Les-Eaux uit om plots rechtsaf tussen de bosjes naar
het water te wandelen......jà, lap zeg weer geen pijl te zien. We kammen de
buurt uit waar we het laatste lintje hebben gezien onder de brug of er hier of
daar geen pijl te zien is terwijl onze collega's ook verbazend opkijken en
vloeken. We besluiten om dan gewoon rechtdoor lang het water te blijven volgen
wie weet een pijltje tegenkomend. Een pijl hebben we (nog)niet gezien tot de
parcoursbouwers ons tegemoet komen met extra pijlen die ze aanbrengen voor de
achterblijvers en zeggen tegen ons dat we tot aan de volgende brug moeten
wandelen en links naar de rustpost moeten te Nivelle. Het is stilletjes weer
aan het ophelderen om goed de onverharde stukken te trotseren naar de rustpost
te Maulde even verder dan de watertoren. In Mortagne-du-Nord steken we weer de
grens over in ons landje op weg naar Peronnes waar we rond de jachthaven van Peronnes-Antoing
Grand Large wandelen. In L'Auberge du Lac maken we gebruik van het
consumptiebonnetje om de nodige vocht in te nemen daar het stilletjes aan warm
begint te worden. We wandelen de tunnel onder de spoorweg langs een stukje
autosnelweg waar in Antoing bij de burcht de rustpost even binnenwippen en een
stripmuur opmerken aan een rondpunt. We volgen de schelde en komen reünies
tegen uit de oorlog om bergop het parc de 5 rocs op te wandelen en we het weer
kennis kunnen maken met het ontbreken van de pijlen. Op goed geluk kiezen we
een weggetje naar beneden tot we weer een pijl zien die ons zal brengen naar de
laatste rustpost in de tennisclub van Vaulx. Veel zijn er nog niet gepasseerd
na een blik te werpen op het grote cijferblad waar amper 7 wandelaars al
gepasseerd zijn. Nu wacht er ons een lang stuk onverhard pal naast het kanaal
tot we Doornik weer inwandelen met een passage door het centrum met zijn
belfort, kathedraal en winkelcentra waar we weer eindigen onder applaus van de
opwachtende in het collège en 105km op de teller hebben staan.
