De 4-daagse is voor
mij het einde van de zomervakantie, waar we rond de ijzer wandelen. De 1ste dag
is voor mij een thuismatch daar het loopt in eigen gemeente. Nu het nog kan heb
ik eerst uitgeslapen, want de komende dagen is het steeds vroeg opstaan. Ik start
zoals het hoort op de begin aan de St.-Niklaaskerk. We gaan rechts en zien daar
de tentenkamp van Oostduinkerke om stilletjes aan Doornpanne te bereiken.
Onderweg hebben we al de 8km-stappers achter gelaten. We wandelen door het
reservaat op het steengruis voor dat we dalen richting zee toe. Na een
melkbekertje hebben we 5km achter ons en volgen de ganse dijk tot aan
St.-Idesbald met onderweg een soepje van de Paardevissers en de 16km daar ons
verlieten. Wij alleen volgen de grote baan voordat we De Panne binnentreden om
een appeltje te krijgen van de gemeente om deze op te eten tijdens de hele dijk
tot aan de tent van Marcel Vantilt. We zoeken het strand op om deze een klein
stukje te volgen. Zand krijgen we nu in overvloed, daar we een passage hebben
door domein De Westhoek. Voor afkoeling zorgt het Calmeynbos en een fruitsapje
aan het einde van deze strook. We bewandelen de macadamwegen om stilletjes aan
Veurne te bereiken. Dit doen we langs het water met de verschillende bruggen.
We bereiken de site van de Suikerfabriek en zien loopgraven gereconstrueerd
voor de serie 'in de velden'. Voor we het station passeren moeten we eerst onze
kaart afstempelen. We zoeken stilletjes weer de rust op om quasi in rechte lijn
te wandelen naar Wulpen, een deelgemeente van Koksijde. Aan het brugje is het
weer de samenkomst van alle afstanden om de laatste meters af te leggen langs
het golfcomplex voordat we in het visserijmuseum belanden.
Snaaskerke, waar
kan je dit het best situeren?Het is even buiten Oostende maar ook niet ver van
Gistel gelegen. Het is bereikbaar met het openbaar vervoer dus wandelschoenen
aan voor de polderwandeltocht georganiseerd door Wandelclub Gistel. Welke van
de drie afstanden zullen we doen vraag ik me af bij de inschrijvingstafel. Het
is mooi weer & tijd genoeg, dus waarom niet kiezen voor de 22km. We mogen
nog even genieten van rustige wegen maar dan volgt de grote baan langs het
Plassendalevaart waar we netjes achter elkaar wandelen. Er moet een manier zijn
om hier over of onder het water te kunnen! Ah, wat zien we daar al? Collega's
wandelaars wandelen op de Snaaskerkebrug dat wij dus ook op en af moeten. Nu
laten we het geruis van auto's ruilen voor het geruis van vogeltjes terwijl de koeien
+schapen liever gezellig met zen allen de schaduw opzoeken. Als we de
houtfabriek gepasseerd zijn vroeg er me iemand of dit de weg naar de start is.
Ik help ze op de goede weg daar ik de streek een beetje ken. We nemen de andere
brug over het water om weldra afscheid te nemen van de kleinste afstand die in
de rustpost/startzaal hun wandeling al hebben opzitten. Eens weer bij de Sint-Cornelius-kerk gaat het nu naar links waar ik de dame zie
die me daarnet iets vroeg voor de startzaal. We wandelen bij het geboortebos
van 2006 op de groene 62 tot aan de thuishaven van deze wandelclub met name
Gistel. Eerst de tunnel onder de E40 voordat we de cafetaria van het zwembad
rusten is geblazen. Voor de afkoeling moeten de mensen ergens anders naartoe
want die is gesloten vandaag, maar de zee is toch niet ver. Het is eerst
aandachtig het splitsingsbord raadplegen dat je de juiste weg kiest, want
hopelijk ben ik de enige die de verkeerde richting heb bewandeld. Voor het
plaatselijk lusje wandelen we voorbij het borstbeeld van Pieter Bortier.In Gistel experimenteerde hij op de
Britanniahoeve, en legde hij volkstuintjes aan voor gepensioneerde landbouwers zonder
eigendom. Dit was een primeur in België. In Diksmuide opende de hij als eerste
in West-Vlaanderen een openbaar park. We wandelen voorbij de oostmolen om de harde weg te wandelen tussen de
maïsvelden om terug voor een poosje de groen 62 te bewandelen tot we weer bij
het zwembad zijn. Nu ik de juiste weg volg moeten we over de E40 om het
macadamwegeltje te volgen naast de Waerevaart. Nog even de grote baan volgen
tot we even voorbij de betonfabriek het stukje opnieuw doen die ons nu ik
brengt naar het einde toe.
Met zen
allen komen we de 2de vrijdag van augustus naar Bornem om deel te
nemen aan de "Dodentocht". Sommigen voor een weddenschap, de eerste
deelname of gewoon om proberen als getrainde wandelaar de 100km af te leggen
binnen 24 uur. Na een treinreis wilde ik van voor eens starten en was dus om
17u al aanwezig om mijn badge af te halen. Na ik mijn bagage te hebben
afgegeven aan één van de vele vrijwilligers, verschoot ik dat er al een spurtje
van een kilometer werd ingezet om toch vooraan te staan. Terwijl sommigen nog
een dutje proberen te doen schoven er duizenden aan in mondjesmaat om klaar te
staan om te vertrekken. Nadat weervrouw Sabine Hagedooren als ambassadrice van
Plan België ons beide handen in de lucht wilde hebben&de burgemeester door
een micro die niet wilde meehelpen voor zijn toespraak steeg de spanning op. De
brandweer zorgde ervoor dat het nog even kalm was, maar eens zij weg waren
gingen de lopers als een schicht ervandoor. Door het late startuur(21h)was het
niet lang wachten voor het donker werd toen we op de Groenendijk lang de
Schelde, wandelden met links enkele schapen onder het krekelsgeluid. Aan de
kerk van Weert kregen we de tijd om voor de 1ste keer ons bevoorraden met een
bekertje water. Als we de steentjesdreef met enkele grote putten hebben
bewandeld komen we terug in het centrum van Bornem, waar we nog niet opgeven
want 15km afgelegd te hebben is nog geen 100, dus houd de moed erin collega's.
We gaan de tunnel onder de N16 door om bij de chocoladefabriek krachten op te
doen door een dorstlesser en een rijsttaartje. De Schelde speelt een bijrol in
deze actiefilm omdat we er weer langs wandelen voordat we kennis maken met
Hingene, die wellicht bekend staat als de gemeente van kasseien, die wij niet
graag opwandelen. Op weg naar Ruisbroek zien we de schelde stromen in het
donker, het ideale moment om de kikkers te horen. Wat ook hoort bij dit
evenement is dat de plaatselijke bewoners ook hun slaap even uitstellen om bij
een vuurtje, de ene al groter dan de andere, de deelnemers aanmoedigen. Aan het
station gaan we naar rechts om eventjes het spoor te volgen tot we aan een
rondpunt een kookketel met de naam 'Duvel' opmerken. Dat wil zeggen dat we op
de controle aan de klimmuur de kans op een Duveltje naast ons verstandelijk
liggen, voor we een passage hebben door de brouwerij. Nu volgt het langste overgangsstuk
van 10,39km tot de volgende controlepost, met op een deeltje een vervelend
stukje onverhard waar de stenen uitsteken, maar gelukkig hebben we genoeg
zaklampen bij om niet te kunnen struikelen. In de gemeente Londerzeel staan de
mensen van Aquarius om ons een drankje te geven in toch te zeggen uitstekende
weeromstandigheden. Nu komen we aan het punt net na het bordje van de 50km waar
de meeste willen bereiken, de bekende post van Palm. We zien na 7uur wandelen dat
er nog weinig opgevers zijn, zodat het nog kalm is. Vlug de tijd geven om ons
van frissere kleren en/of kousen aan te brengen plus krachten op te doen om te
beginnen aan het tweede gedeelte. Als de duisternis heeft plaats gemaakt voor
de dag mag een stukje bos niet ontbreken, dus wandelen we door het Buggenhoutbos
om nog een stukje molenbeek mee te pikken om krachten op te doen aan de school
van Lippelo. Kort erna hebben we al 3/4 opzitten van deze tocht om rond het
water van het fort Lieszele te wandelen. Een onverhard wegeltje brengt ons naar
het centrum van Puurs om even halt te houden. Na de toren gaat het links doorWandelbos Tekbroek om de
verbinding te maken naar Oppuurs. Een agente brengt ons veilig de baan over om
het onverhard paadje te wandelen tussen de Vlasrootputten. Nadat we de nog
overblijfselen van het vroegere station Sint-Amands met kort daarna de sporthal
kunnen we hier nog even bij- of aftanken voor de laatste 10km af te leggen.
Traditioneel volgt nu de passage op jaagpad of beter bekend de dijk van de
Schelde. Eerst passeren we Mariekerke, het dorp van Emile Verhaeren met onder
meer zijn grafsteen die uitkijkt op de grote plas. Wie het nog nodig heeft kan
nog even bijtanken bij de laatste bevoorradingspunt om beginnen af te tellen met
de albekende bordjes voordat we het centrum betreden waar we onder geklap de
eindmeet bereiken net zoal de 6932 collega's van de 11157(recordopkomst)die
gisterenavond vertrokken zijn.
Vele
wandelclubs hebben een midweek wandeltocht op hun jaarprogramma staan, dus kon
wandelclub de Stormvogels uit Oostende niet achterblijven. Op naar tsjeitje
(nvdr. zeetje) of respectievelijk De Haan voor de 42ste uitvoering van de
Noordzeetocht. Verzamelen doen we aan de Einsteinschool alwaar ons de keuze
wordt geboden van vijf wandelafstanden.We kijken eerst of er geen verkeer is om
de drukke Stationsstraat te dwarsen richting de Sint Monicakerk. We stappen
eveneens voorbij de nieuwe bibliotheek waar vroeger de pastorie van de paters
Augustijnen stond opgesteld. Het is nu opletten geblazen bij het over steken
van de drukke baan en de tramsporen (de trams zijn dringend aan vervanging toe
maar ze rijden nog altijd heel geruisloos!). We wandelen nu op en neer door de
Concessiewijk met zijn talrijke geklasseerde villa's uit de Belle-Epoque.Na de
zeetrap afgedaald te zijn ontmoeten we in de Normandiëlaan een beroemde
geleerde die rustig op een bankje zit. Het is Einstein, die hier in deze
gemeente veel van zijn vrije tijd doorbracht. Het is tijd om de natuur op te
zoeken, een stuk Duinbossen De Haan/deelgebied Vlissegem wenkt. Waarna we de
zeedijk opstappen, waar we merken dat er nog niet veel strandgangers te zien
zijn. Via een stukje van het domeinbos (waar ook een venijnig trapje inzit naar
een torentje)bereiken we opnieuw de startzaal als rustpost. Na de inwendige
mens gesterkt te hebben, stappen we nu naar links, met dank aan de
parcoursbouwer! Enkele rustige wijken met moderne villa's brengen ons terug
naar het bos. Via rustige, slingerende, onverharde bospaden bereiken we de wijk
Vosseslag. Een deelgemeente van De Haan waar het centrumplein druk aan het
renoveren is. Even verder in de wijkschool van het GO! Vosseslag hebben we
terug een rustpost. Behoor je net zoals ik tot de 24 km-stappers dan moeten we
hier nog een extra lusje afleggen. We flirten met de grens van buurgemeente
Bredene om het wegeltje te nemen naar recreatiedomein de Grasduinen. Net tot
aan het begin, want tussen de 2 kampeerzones door wenken we af en
tegelijkertijd vormt deze periode er een grote circustent. We wandelen op het
paadje waar we aan beide kanten natuurreservaat d'Heye kunnen bezichtigen. Nog
eventjes de straten van dit Bredense gehucht bewandelen voordat we terug de
rustpost binnen springen weliswaar al wandelend. Na een verkwikkende rust met
deze zomerse wandeltemperaturen zijn we klaar voor het laatste stuk van de
wandeling. Al snel zoeken we de verkoeling op van het duinbos De
Haan/deelgebied Klemskerke. Wie hier al meerdere keren heeft gewandeld weet dat
het paadje er niet zo denderend bij ligt. We moeten uitkijken om niet te
struikelen willen we heelhuids de eindmeet bereiken.
Als er ieder jaar in Middelkerke een stripfestival plaats
vind organiseert de Duintrappers hun Stripfigurentocht. We zijn gestart vanuit
de startzaal met alle afstanden tegelijkertijd zodat we op vertoon van onze
controlekaart na een tijdje de dijk te hebben bewandeld, gratis het festival
kunnen bezoeken. Eens uit de tent gaan we richting Oostende lang beide kanten
van de trambaan om langs het wegeltje met zijn campings terug in de startzaal
te komen voor de rustpost. We nemen hetzelfde stukje tot aan de dijk nogmaals,
maar nu de andere kant op. We komen de verschillende bronzen stripfiguren tegen
zoals jommeke, nero,etc. op weg naar Westende. We verlaten de dijk via het
schelpwegeltje die gaat langs het vroegere camping Kosmos tot we even verder in
het schooltje de rustpost is gelegen. Terwijl de grootste afstand hier nog een
plaatselijke lusje aflegt keren wij alvast terug. Eens de kerk voorbij is het
tijd om in de polders te wandelen voor ruime tijd met onder meer de
stripdoolhof die alsware de poort is om Middelkerke terug in te wandelen. We
maken nog een passage door het stadspark die ons terug doet belanden bij de
sporthal.
Het was zwoel met kans op onweer, hopelijk is het niet
erg toen ik richting gits trok waar voetje voor voetje hun gitsbergroute inrichten.
Het was mistig, doch droog en warm toen we vertrokken voor de 31km vanuit de
sportzaal van het Dominiek Savio Instituut. Aan het einde van de Koolkampstraat
gaat het links de Engelhofstraat in, een mooie asfaltweg met veel groen en
prachtige woningen. Het is heel rustig in de straat, je hoort zelfs bijna geen
vogels. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het mistige weer. We horen het in
de verte reeds donderen. De 50 km verlaten ons en wij slaan rechtsaf. In deze
straat zijn er aan weerszijden maïsvelden. De maïs is al tot op manshoogte
gegroeid en gelukkig is er geen felle zon want dan is de hitte bijna niet te
harden. We maken een passage door de Hawynbossen die hier ligt. Het begint nu
toch serieus te donderen en we zien de eerste bliksemschichten. Plots begint
het hevig te stortregenen. Ik berg snel mijn fototoestel op en in enkele
seconden ben ik doornat. Ik probeer te schuilen onder een boom of even verder
in een landbouwgarage. Het blijft maar stortregenen en het ziet er niet naar
uit dat het vlug zal stoppen. We hebben in een lus gelopen en eigenlijk ben ik
niet ver meer van de rustpost. Gelukkig is de regen nu voorbij definitief toen
we in groot Roeselare wandelden met deelgemeente beveren-aan-de-Ijzer waar een
rustpost was. Nu keerden we terug met nog een passage op de gitsberg tot we
afdaalden tot het stationsgebouw die vlakbij de finish lag.
"ook al is heet, zo vlucht je al het gedoe van de
troonwissel."
Omdat de
troonwisseling mij niet interesseert heb ik geluk dat er een wandeling in de
buurt is. De Spoetnikstappers organiseren in Westende hun jaarlijkse Beachwalk.
De tocht is ingedeeld in drie lussen. Ze alle drie doen kan ik niet wegens ik
pas achter de middag kan starten. Ik heb gekozen om lus 1&2 te doen,
beginnend met de laatste. We nemen een kasseiwegeltje om rechts af te slaan en
nu gewoon rechtdoor te wandelen richting de zee. We wandelen tussen de
strandgangers op deze hete dag om het strand te volgen tot aan de pier van
Nieuwpoort. Dit loopt eveneens gelijk met natuurreservaat 'De IJzermonding'
alsook het legerkwartier van Lombardsijde waar wij rond wandelen. Nog even de
drukke baan oversteken, de tram voorrang geven om via de campingplaatsen een
klein wegeltje te nemen om uit te komen recht tegenover het vroegere camping
Kosmos. Weldra belanden we weer in de startzaal om direct te beginnen aan lus
1. We zoeken de trambaan even weer op voor een korte tijd om de dijk op te
zoeken. Die wandelen we richting Middelkerke tot even voorbij hotel de Rotonde
de dijk te verlaten via een wegeltje waar we links de watertoren zien. We
steken de drukke baan over en kiezen voor het verharde duinenwegel waar we nu
rechttoe gaan want deze komt uit aan het pleintje waar de start/aankomst is. Toch
heb ik deze hitte een wandeling gemaakt van 14,5km.
"Wandelen door de natuurgebieden even uit het stadscentrum."
Nu het nog
volop zomer is moeten we er ten volle van genieten. Daarom lassen we op het
laatst nog een tocht in. Nu organiseren de Keignaerttrippers uit Oostende voor
de 3de maal Rondom De Keignaert. Ik dus het openbaar vervoer nemen om de
verplaatsing te maken even uit het stadscentrum waar de inschrijving plaats vind.
De langste afstand dat ik vandaag kan doen is ruim 24km lang. Eens gestart
nemen we de wegeltjes die de omliggende wijken zich verbinden. Zo komen we uit
in de industriezone die we snel doorwandelen. Eens buiten mogen we een klein
stukje rond wandelen het krekengebied. Nadat we dit stukje verkend hebben
konden we door het Vredesbos wandelen maar helaas, de wandeling zet ons voort
richting Zandvoorde. Een onverdoken wegeltje brengt ons naar de Grote
Keignaert, een prachtig stukje watergebied die je kan bewonderen als je tijd
hebt door een uitkijktoren. Rond de skeelerpiste komen we het beeldhouwwerk van
'De zwaan met kuikens', want zwaan komt hier veel voor met o.a. zwanefeesten,
de zwaanhoek&zwanenlaan. Het is tijd voor de 1ste rustpost in de toepasselijke
taverne "De Leegaard". We zetten ons tocht verder en bewandelen het
Noriyuki Inoue Pad(spreek dat maar eens uit)die zich bevind naast het
Geuzenbos. We doorkruisen onze collega's als we Zandvoorde achter ons laten en
bewandelen een stukje Groen 62 over de E40. We volgen de drukke baan om deze
even voorbij te steken voor een rustig stukje naast de spoorweg om te belanden
in de startzaal/rustpost. Nu is het tijd omna de 2de passage van het tunneltje te gaan wandelen met de kleinste
afstand. We wandelen rond het Jet Center om via de volkstuintjes een passage te
maken door het Maria-Hendrikapark. We wandelen rond de Konijnevijver en het
Spiegelmeer(met een kunstwerk in het midden)om weer het schaduwstukje te
verlaten langs het bomenpad. Terwijl de andere afstanden richting de aankomst
gaan moeten wij nog een plaatselijke lusje maken om aan onze kilometers te
komen. We nemen de brug over de E40 en belanden terug in de industriezone, waar
het voorbijzoeven van de vrachtwagens zorgt voor de wervelwindje. We verlaten
het drukke gedeelte om te wandelen langs het sportcomplex De Schorre, met niet
alleen zijn sportterreinen maar ook hier een volkstuintje en een aantal
bunkers. We wandelen door het gehucht Stene met zijn witte molen tot we
nogmaals de E40 over steken en links de torens zien van Oostende om terug te
belanden in de wijk Konterdamom een
einde te maken aan deze wandeltocht.
"Wandelen in de zomer aan de andere kant van de kust."
Eerst moeten
we een verplaatsing nemen van ruim 2 uur voordat we kunnen deelnemen aan de
zomertocht te Knokke-Heist. De wandelende Noordzee Boys organiseren steeds in
de zomervakantie hun zomertocht. Eens gestart voor de 20km vanuit het
schuttersplein volgen we het Caddiespad naar het waterbedrijf met zijn blauwe
kraan. Achter het gemeentehuis volgen we de verschillende paadjes tussen de
riante villa's tot we langs Maurice Lippens afscheid nemen van de 2 kleinste
afstanden. Vanaf volgende week is hij pas koning maar heden heeft hij hier nog
zijn Prins Filiplaan die wij ingaan die grenst aan het Koningbos. Maar niet
getreurd, we maken ook een passage door het bos tot we terecht komen in de
rustpost. Nog een klein stukje weer door het bos om stilletjes aan richting het
strand te gaan via het Zoutedijkske. De andere afstanden zoeken al snel de dijk
op terwijl wij nog langs de villa's wandelen die eromheen zijn gebouwd. Het is
nu ook voor ons tijd om de dijk te bewandelen die we geruime tijd wandelen om
toch deze toch eventjes te verlaten voor de rustpost in het schooltje vlak na de
H.Hartkerk. We hebben nog niet genoeg gekregen van de zee want weer een passage
op de dijk met onder meer zijn casino&de Wandelaar. Even verder wandelen we
alleen een stukje verder een bosje in die naast de drukke baan loopt. De andere
afstanden mogen we weer begroeten bij het Zeemeerpark met een kunstwerk midden
het water, om samen een passage te maken langs het Lippensplein, die pal voor
de winkelstraat ligt. Nog even langs de sportpark om via Sint-Sebastiaanspad
terug te belanden op het schuttersplein. Aantal deelnemers:926
"Je hoeft express geen gids te nemen, als je het alleen kunt
verkennen."
Het is tijd
om vandaag aan citytrippen te doen in het Venetië van het Noorden. De Brugse
Metten wandelclub organiseert voor de 11de keer hun Breydel&De
Coninck-wandeltocht die pal in de stadswallen van Brugge zal plaats vinden.
Eens vanuit de startzaal dien niet ver van het station ligt wandelen we op de
vesten tot we de gele Ezelspoort te voorschijn komt. We wandelen er rond heen
om de Pater Damiaanstraat in te wandelen waar we her en der prachtige huisbouw
tegenkomen. In het centrumgedeelte vind men her en der kerken zoals er ook één
staat op het Sint Jacobsplein. Niet ver hier vandaan komen we de
stadsschouwburg voorbij waar voor de ingang een beeldhouwwerk staat. Het duurt
niet lang voordat we belanden op de grote markt met zijn belfort die centraal in
de belangstelling staat. De club heeft ervoor gekozen om in die belfort een
rustpost in te lassen in de zaal Georges Rodenbach. Straks komen we hier nog
eens terug maar eerst worden we nog gesplitst om richting de Burg te wandelen.
Waar enkele gidsen in kleine groepjes de toeristen meer info geven trekken wij
langs de vismarkt langs het water waar de toeristenbootjes talrijk aanwezig
zijn op deze mooie dag. Het is tijd dat wij als grootste afstand tijd maken om
alleen te wandelen. We verlaten even het centrum om een passage te maken door
het Pastoor Van Hoecke-plantsoen. Even voorbij het kinderkunstwerk merken we op
dat we te ver zijn gewandeld, dus even terug keren om een steegje te
bewandelen. In het kantmuseum vind de volgende rustpost deze plaats vin in de
kantine. We maken tijd om met de andere afstand stilletjes terug te wandelen
naar het belfort voor de 3de rustpost van de dag. Nu gaan we de
andere kant op om eventjes door de winkelstraat te wandelen. Het is tijd om het
wegeltje te bewandelen naast de molens die hier ook bevinden. Daar hoort ook de
Smedenpoort bij die niet ver van de jachthaven ligt. We wandelen er even rond
om een passage te maken door het Koningin Astridpark. Kijk daar wie er naar ons
kijkt, het is de standbeeld van Guido Gezelle. We maken nog een passage door
het concertgebouw recht tegenover het t'Zand om de laatste meters af te leggen
van deze wandeling.
"Een lange wandeling maken tijdens de
kortste nacht van het jaar."
Heet het 'Nacht
van Vlaanderen', 'Nacht van West-Vlaanderen', of zoals dit jaar 'De
Nacht&dag van torhout', goed en wel maar de meeste wandelaars houden
hetgewoon bij De Nacht. Al zijn de
afstanden lang, we doen dit in de kortste nacht van het jaar. Ik neem het openbaar vervoer om mij te verplaatsen
naar Torhout voor mijn 4de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42&10km en wandelden tussen 2 hagen van
supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde ons
het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons op
aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste natuurstroken bezorgden, om
over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters verder waar we gratis peperkoek
kregen lieten we de 10km achter en stapten het plaisierbos in. Een smal paadje
tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo even zakte. Langs enkele straten,
met passage door het girodomein kwamen we aan in Veldegem waar we krachten
konden opdoen met een banaan en een bekertje water. De wandelaars van de 42km
komen hier straks nog eens terug, wij niet want we eindigen via andere wegen,
maar dat is nog veraf. We wandelen het natuurdomein doeveren in waar onderweg
even de benen moeten heffen om de houten bruggetjes te trotseren. We krijgen
een vervelend stukje grasweide waar de dagelijkse runderen het terrein vol
putjes heeft onderworpen waar wij moeten kijken of we onze enkels niet omslaan.
Aan het einde van het natuurstrookje stond het bevoorradingsteam te wachten om
ons bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een
suikerwafel. We dwarste een brede baan en zochten een brede natuurstrook langs
de snelweg op afscheid te nemen van de 42km. Ondertussen kwamen de
fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De sliert van op en neer dansende
lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten beleefd van De Nacht. We
klauterden de A17over en kozen voor een lange kasseidreef die ons afleverde aan
de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld kregen we er een volgend
bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in Waardamme. Hier krijgen
we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een
beetje tegenopzie)een frangipanegebak, dat we moeten opeten, nu we de kans nog
hebben om nog vast voedsel in te nemen. Wat rustige straatjes brachten ons naar
een drukke baan waar een politieagent ons een veilige doorgang bezorgde. Al is
Beernem hier 9km vandaan, toch moeten we eerst nog een ommetje maken om een
passage te hebben te Hertsberge. Via een ommetje rond de kerk, wandelen we het
uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door de Vagevuurbossen. Halt!!!, ik merk
dat ik de verkeerde weg ben gewandeld dus moet ik een stukje terug om het
juiste traject te volgen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling
te Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om via de Miseriestraat de jachthaven van
Beernem naast te wandelen met de intussen bekende voetgangersbrug over het
kanaal Gent-Brugge-Oostende die we oversteken om via het wegeltje achter het
gemeentehuis het Cultureel Centrum te bereiken waar we voor het eerst gebruik
kunnen maken van onze bagage. Een tiental minuutjes later zetten we de tocht
verder, want we zijn zo goed als halfweg. We zoeken een onverhard en nadien
verhard paadje op die ons bracht naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de
Leiemeersen onderbreken want in Moerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. In tegenstelling tot vorig jaar gaan we niet via de Assebroekse
Meersen om de Gemene Weiden te bewandelen. Ondertussen mogen de fluovestjes en
de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje vreemd op, want
zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij komen, hadden
ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om een passage te
maken door het Lappersfortbos, bekend om zen actie voor het behoud van dit
stukje natuur. We volgen de vaartdijk om eindelijk Brugge in te treden. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve bereiken we het concertgebouw bij t
Zand. We wandelen nog door een aantal wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige belast achter laten in
onze bagage om mijn rugzak enigszins lichter te maken. We trekken ons weer op
gang om via enkel straten te belanden in het Tillegembos die zijn 50ste jaar
mag vieren als provinciedomein. Een onverhard pad bracht ons langs de
historische hoeves Peereboom&Hermitage. We volgden de Diksmuidse Heirweg
tot onze voetjes nog eens een graspaadje voorgeschoteld krijgen in het domein
Breisbroek. Bij het natuurcentrum bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik
hier buiten de medewerkers geen collega zie. Vanaf hier krijgen we een nieuw
stukje parcours. Het gaat niet meer naar het sportcomplex de Groene Meersen. We
ruilen dit terecht door een mooi stukje natuur van de Vloethemveld. Toch zijn
we in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is de temperatuur hier niet -60°C zoals vermeld
aan een winkel anders was het onverantwoord om te wandelen. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van hetprovinciaal domein DAertrycke, grondgebied
Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van Wijnendale. Het
is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons bijvoegen. In het
Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de resterende 4
kilometers af te leggen weliswaar in de regen. Via de welbekende Groene 62 gaat
het zo goed als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke
baan te dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel
te mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld. Aantal deelnemers: 1975
"Lusjes maken om alle kanten van Vosseslag te zien."
Op een maandag hebben de meeste mensen moeite om zich weer op te laden voor een nieuwe week, maar dat geld niet voor de wandelaars die her en deer zijn ingeschreven bij verschillende clubs. Ik heb onlangs gelezen dat wandelen zelfs gezonder is dan lopen, dus trek ik mijn wandelschoenen aan om de verplaatsing te maken naar Bredene waar de Keignaerttrippers voor de 4de maal Rondom De Vosseslag organiseren. Centrale punt is taverne Hippo 12 waarvan hieruit de 3 lussen beginnen als eindigen.We starten aan lus 1 die meteen ook de kortste van allemaal is. Een tunneltje onder de trambaan brengt ons naar het verharde duinenpad bekend met zijn paddenstoel onderweg naar Bredene-aan-Zee. Als we weer een tunneltje induiken is het aangeraden even de oren dicht te houden want de grafittiverwijderaars maken heel veel herrie. We maken hier een passage met zijn talrijke winkeltjes alsook campings om naast het Plaesteelveld te wandelen tot aan het Visserskapel. Een grindwegeltje brengt ons weer terug om te beginnen aan lus 2. We volgen het voetwegeltje naast de drukke baan waar aan het einde ons brengt in Vosseslag. Hier is er tijd voor te veranderen van soort ondergrond en te kiezen voor de bospaden in Domeinbos De Haan/ deelgebiedKlemskerke. We keren eventjes terug om een passage te maken door de dorpskern waar vandaag de wekelijkse marktdag plaats vind. Het is stilletjes tijd om terug eventjes halt te houden in de startzaal na de langste lus van deze wandeltocht. Wie nog even de beentjes wil strekken kan zich nog uitleven aan lus 3. We verlaten de dorpskern om kalmere wegen te zoeken om de polders te bezichtigen. Dit doen we d.m.v. te wandelen naast natuurgebied D'Heye alsook de blauwwitte watertoren herkennen in de verte. We wandelen nog enig tijd op de macadamwegen tot we weer Vosseslag inwandelen. We nemen de Batterijstraat die ons leid nu naar de Fosielduinen van D'Heye, die we rechts naast ons zien. Nu nog even de laatste wegen opzoeken voordat we eindigen waar we begonnen zijn.
Het gebeurt niet vaak dat er een tocht plaats vind in dezelfde gemeente in één week. Wie vorige week niet kon krijgt vandaag nog een kans als je Houthulst wilt bewonderen. De Warden Oom Stappers organiseert hun jaarlijkse Bakelandttocht genoemd naar de beruchte rover en zijn bendevanuit Hooglede. Ik verkies vandaag voor 36 kilometer. Het duurt niet lang nadat we het dorpsplein achter ons hebben voor we de bospaden bewandelen in het 67haVrijbos. Enkele kilometer lang volgden we een onverharde veldweg langs de rand van het militaire domein die er ook de rand van het bos vormt. Deze wordt nog gedeeltelijk gebruikt als munitieopslagplaats maar stil aan wordt het militaire gebruik afgebouwd. Aan de rand van het domein vind men de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst. Op de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst liggen 1723 Belgische en 81 Italiaanse doden begraven.Deze begraafplaats werd na 1923 (na ruiming van springstoffen en bij het begin van de herbebossing) in een stervorm aangelegd en heeft een oppervlakte van 5 ha 24 a. De meeste Belgen stierven in de nabije omgeving tijdens het eindoffensief dat begon op 28 september 1918. De Italianen waren krijgsgevangenen in het Duitse leger. Zij moesten o.a. munitie via de smalspoorlijnen aanvoeren. Velen stierven in die situatie onder het vuur van hun geallieerde bondgenoten. Ze liggen achteraan op de begraafplaats tegen de bosrand begraven. We vervolgen onze weg tot de medewerkers ons begroeten in de rustpost 'Het Fazantenhof'. De 3 grootste afstanden leggen hier een plaatselijke lus af waar we wandelen door Jonkershove. We kiezen terug voor de bospaden waar de wandelaars van de 10km ons weer begroeten nabij de industriezone die we daarnet moesten achter laten. We wandelen door het sportcomplex die net ver ligt van de Sint Kristoffelkerk. Juist ernaast ligt het dorpsschooltje waar vele wandelaars buiten zitten om te profiteren van het zonnetje, want je weet nooit wanneer we nog die zullen zien. Ook hier worden we erop gewezen dat we een plaatselijke lus moeten afleggen. Via een passage door een privéterrein van een plaatselijke landbouwer, merk ik dat op de weegbrug mijn gewicht toch niet klopt met de werkelijkheid. Het gaat gestaag bergop omdat we de Heuvelrug van Klerken moeten bedwingen. We wandelen langs de talrijke serres waar aardbeien geteeld word voordat we nog een stukje Jonkershove doorwandelen om terug te belanden in de rustpost. Na de rust snuffelen we nog even rond op de rommelmarkt die we doorwandelen, maar pas op dat je de juiste weg gekozen heeft, want het splitsingsbord is een beetje weggedoken. We wandelen op verharde wegen richting Terrest, met zijn fraaie vergezichten tot we terug zijn in Houthulst. We hebben nog iets te goed. We krijgen nog een passage door het Rotsebos met zijn Lourdesgrot. Deze werd gebouwd 22jaar na de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw te Lourdes. De grot werd in 1860 opgericht, op initiatief van Mevrouw Cassiers, echtgenote van senator Joannes Petrus Cassiers. Het werd de eerste grot in België die aan Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes toegewijd was. We wandelen rondom de grot waar de "Zeven Weeën" en de "Vijftien Mysteries"zijn uitgebeeld. We naderen de startzaal, maar dit is nog niet het einde voor ons&de42km. We wandelen langs de Fabrieksput die herdenkt naar een ondergane groentenfabriek. We krijgen een stukje onverhard waar ze druk bezig zijn met planten van aardappelen denk ik. Aan het einde van deze strook gaan de stappers van de 42km nog even recht door om nog een klimmetje van Staden mee te pikken, maar wij moeten dit niet te doen. We gaan wel weer tezamen de laatste onverhard stukje door met in het midden van het veld een bunker. Als we deze achter de rug hebben zien we voor ons weer de fabrieksput en kunnen voor de 2de maal(bij wijze van spreken)op bedevaart naar de grot en zo weten wat er nog rest om deze wandeling te beëindigen.
De Internationale 100km moet al enkele jaren de concurrentie aangaan met Omloop Kluisbergen. Maar zij bieden ons de kans om 3 dagen te genieten van de oorlogstreek over lange omlopen. Het organisatiecomité treurt dit jaar bij het verlies van Pierre Vanderghote, een dienstbare medewerker van alle vorige edities. Daarom word deze editie aan hem opgedragen. De start- en aankomstplaats ligt elke dag aan de Fenixzaal, waar men vandaag kan kiezen uit 5 afstanden. Alle afstanden starten langs de buitenvestigingen waar men nog een authentiek, open vestinglandschap kan bewonderen. De Rijselpoort, de enige overgebleven stadspoort, wandelen we zowel onderdoor als bovenop. Hier vinden we met de Ramparts Cemetery Lille Gate de eerste maar zeker niet de laatste begraafplaats. waar nu ongeveer de kapel vanFranciscushuyze is gesitueerd kunnen we even rust houden bij een gratis drankje, wat één van de klassieke ingrediënten zijn bij deze wandelorganisatie. De 2 grotere afstanden splitsen hier van de anderen en trekken richting Vlamertinge, waar in het Cultureel Centrum halt word gehouden bij de controlepost.Wij, als 30km-stapper zijn nu alleen als we nog eventjes rechtdoor gaan. Mocht je nog even tijd hebben kan je het parcours even verlaten om het Vlamertinge Hospital Farm Cemetery te verkennen. Hier niet ver vandaan trekken we door de Galgebossen waar we buitenlandse militairen voorbij steken. Het bos kreeg zijn naam omdat lang geleden de plaatselijke graaf onderdanen liet ophangen aan de rand van het bos. Nu is dit een 95ha wandelgebied waar we van genieten deze dag. Aan het einde van deze strook krijgen we een stukje peperkoek met een bekertje water. We trekken nu naar de 'Brandhoek', een gehucht ten westen van Vlamertinge. Ook hier vinden we op ons pad een groot begraafplaats, de Brandhoek Military Cemetery, waar 669 militairen hun laatste rustplaats vonden. Aan de rechterkant kunnen we de skyline zien van het Heuvelland, waar de wandelaars morgen genoeg kunnen van genieten tijdens de koninginnenrit van deze 3-daagse. Toeval of niet maar bij een landbouwer kunnen we genieten van een yoghurtje voordat we samen met de 20km verder richting Dikkebus trekken. Het wandelpad naast de Dikkebusvijverbeek doorkruisen we de wandelaars van de 15km om ons te brengen aan de rand van de stad. De Neerstad, dat is de nieuwe naam voor de oude Picanolsite, waar de beide stedelijke academies en ook de bibliotheek met zijn stadsarchief hun nieuw onderdak kregen, is een frisco nog een aangename hapje. Terug op de vestingen doorkruisen we de Menepoort. Via dit herdenkingsmonument met de namen van bijna 55.000 vermiste gesneuvelden uit W.O. 1, de Vestingsbrug en het Hoornwerkpark komen we met zen allen terug aan de Fenix.
De Internationale 2-Daagse van Vlaanderen te Blankenberge is ook een jaarlijkse bijeenkomst van duizenden wandelaars die van her en der komen om niet alleen van de sfeer te genieten, maar natuurlijk om de beentjes te strekken. We mogen naast onze thuiswandelaars& noorderburen ook mensen begroeten uit Duitsland, Finland, Britten,Taiwanezen,etc. Traditioneel word er gestart vanuit de tent die opgesteld is op de Grote Markt. Men kan kiezen uit 4 afstanden geschikt van 6km voor de familiewandeling tot de sportieve uitdaging van 42km. Eens gestart zoeken we al vlug de dijk op waar we wandelen tot aan het einde van de Pier waar voor de 1ste maal onze kaart worden geknipt. Aan het einde van de dijk gaat het over in Natuurgebied De Fonteintjes, waar we plaats zoeken om de verschillende pelotons van het Duitse leger voorbij te wandelen. Nadat we een gratis peperkoekje kregen met een bekertje water van de watermaatschappij moeten we goed opletten of we de splitsing geraadpleegd hebben om op het juiste tijd de correcte weg te nemen. We wandelen op het wandelpaadje die vlak naast de trambaan loopt richting Zeebrugge. Moeten we niet wachten voor de verkeerslichten is het deze keer voor de brug waar de schepen eerst voorrang krijgen. We wandelen door het havengebied van Zeebrugge met al zijn soorten schepen voordat we de brug nemen over de kustbaan. We wandelen de Sashul&Voortorenweiden een klein stukje door om geduldig onze beurt te wachten om door het poortje te kunnen t.h.v. de watertoren. We maken weer tijd om de dijk op te wandelen tot aan de openluchtzwembad voor de volgende rustpost. We nemen een passage door het Generaal Willemspark om een klein beetje afkoeling te zoeken voordat we het tunneltje nemen. Als we links afgedraaid zijn zien we voor ons de Museum van de Zwinsttreek te herkennen aan zijn rode gebouw. We maken een ommetje door de Oosthoek die achter het station van Heist bevind voordat we Zeebrugge definitief achter ons laten. Nadat we links de kleiputten van Heist opmerken is het tijd om te kiezen voor het rustige gedeelte van het parcours. We wandelen tussen de bomen langs het Kanaal van Schipdonck, waar we deze verder even verlaten om een passage te maken door Ramskapelle, het dorp van deze editie. Bij de Sint-Vincentiuskerk word onze kaart nu niet geknipt, maar gescand. Tijdens het verlaten van dit dorpje vinden we verschillende langgevelhoeven en boerderijen met losstaande gebouwen. Deze gebouwen hebben meestal een 17de of 18de-eeuwse kern. De wieken van de Callantmolen of De Kruier, een stenen windmolen uit 1897 beginnen ook te draaien. We zoeken weer de waterkant op van het kanaal voor we het brugje nemen waar even verder de mensen van de politie ons veilig doen oversteken. Nu het Leopoldkanaal hier ook loopt zullen we deze niet zien, daar we op de macadamwegen ernaast bewandelen. We blijven mooi links houden aan de drukke Damsesteenweg om Dudzele in te wandelen. Als we wandelen langs het Boudewijnkanaal mogen we onze vrienden van de 24km terug begroeten waar we samen aan het geluidhorend weldra Lissewege ingaan. Lissewege is trouwens opgenomen in de lijst van 50 mooiste dorpen van Vlaanderen. Op het pleintje met zijn Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk kunnen we even uitrusten en genieten van de ambiance.Lissewege heeft veel van zijn authenticiteit uit zijn verleden bewaard, met zijn kleine straatjes en huisjes plus zijn Lisseweegs Vaartje, een oud kanaal doorheen het dorpscentrum die we tegen komen als we deze verlaten. De Militairen zijn ook maar gewone mensen, dus zij worden ook verzorgd door hun medemakkers, terwijl wij een gratis carrétje & een appel krijgen voordat we de mensen van 16km ook ons komen bijvoegen. We wandelen een stukje langs het spoor om Blankenberge te betreden. De allerkleinsten kunnen zich uitleven in de Funpark De Voetjes bij de kerk van Uitkerke, maar voor de volwassenen heeft de inrichters ook gedacht want een 100m verder op het schoolterrein inden we de jaarlijkse feesttent terug waar we kunnen genieten van het plaatselijk biertje met een kaasboterhammetje erbij. Alléz nog even volhouden, we zijn er bijna. Het is gewoonweg nog even wandelen door de centrumstraten voordat we terug belanden op de markt waar we kunnen genieten onder de muzikale omlijsting van visserslieden van een verg gebakken visje.
Vandaag wandelen we niet alleen met onze wandelcollega's maar ook met Prins Karel & Ensor voor een tocht die ingericht word door de Keignaerttrippers. Gestart word er voor de 4 afstanden vanuit cafetaria Walrave in Provinciedomein Raversijde. Eens gestart kon je als je tijd had gratis de Vogelopvang gratis bezoeken die we in het begin voorbij kwamen. Na het wandelen tussen de kampeerhuisjes nemen we de trap en kronkelen op de dolomietpaadjes waar me met momenten kunnen genieten van duin -en strandzichten. Vandaag is het niet leuk wandelen op de dijk. Niet vanwege het zonnetje, maar van het opwaaiende zand die in ons gezicht stuift als we terugwaarts keren. Wij zien ook verschillende oorlogsbunkers en resten van mitrailleurposten uit de eerste en tweede wereldoorlog. , zij zijn de overblijfselen van de Atlantikwall. Dit was een door de Duitse bezetter aangelegde verdedigingsgordel tegen aanvallen uit zee. Zo was de batterij in Raversijde bestemd als verdediging van de Oostendse haven. We betreden het houten trapje om terug te belanden het domein waar we uitkomen aan de startzaal. Zo onze 1ste lusje zit erop, het is tijd om een vervolg te maken aan de wandeling. Verder is het nu een natuurvol recreatiedomein, waar het in de thans stille natuur rustig en aangenaam wandelen is. Wij verlaten het domein en stappen door de wijk een gedeelte van Mariakerke Oostende op. Wij passeren de eeuwenoude duinenkapel het bekende duinenkerkje. Vele malen verbouwd en de eerste vermeldingen van een kapel vinden wij in het jaar 1171. Het duinenkerkje werd gebouwd tussen de jaren 1350 en 1400 in Gotische stijl met een westertoren, in de eerste wereldoorlog braken de Duitsers de toren af. Vanaf 1929 tot 1931 werd na vele vernielingen het kerkje gerestaureerd. Er is nog heel wat oud kunstig meubilair te bezichtigen en sinds 1946 als beschermt monument herkend. Op het kerkhof werd hier ook baron James Ensor begraven, een Belgisch kunstschilder. En dit in zijn geliefde omgeving, en hij belette ook dat het kerkje zou gesloopt worden
Naast het kerkje het vertelhuisje de woonst van de familie Corvelyns. Op een bepaald moment woonden de familie met acht dochters en zes zonen. Moeder Corvelyns was beter gekend onder de naam Mietje Maene en was een zeer bekende visleurster.
Wij stappen richting grote baan die wij gaan kruisen, en een eindje verder veilig afgeschermd van het drukke verkeer vangen wij een glimp op van de Oostendse luchthaven. Na een poosje mogen wij links af naar de bewoonde wereld toe, wij zijn momenteel in de Spa laan, maar zijn niet richting Spa toe. Het wordt een rustige zwerftocht door de straten met zijn kerk van de Koningin om even later voorbij het voetbalplein van K.V. Oostende te komen. Het is tijd om even halt te houden in zaaltje Ter Duinen voor de rustpost. Het plaatselijke lusje die wij als grootste afstand hier zullen doen, kunnen we kort over zijn. We wandelen blokjes door de woonwijken van het aangrenzende gehucht Stene, om terug te komen in de rustpost. Nu stappen we voor het slot met alle afstanden terug richting de dijk. We vinden meer mensen op de dijk dan op het strand, een teken dat het nog altijd geen prachtig weer is. Na de wandeling op de dijk stappen wij terug het domein Raversijde in, en vinden er even later de residentie van Prins Karel. Die er na zijn regentschap kwam wonen en het nadien verkocht aan de Belgische staat. Thans keurig gerestaureerd en er zijn ook enkele musea in ondergebracht die kunnen bezocht worden en een gans arsenaal boeiende en geschiedkundige onderdelen bevatten, echt een aanrader.
Anderzijds genieten wij verder na van de prachtige natuur en komen zo naar het einde van onze wandeldag toegestapt. Wij hadden genoten van het afwisselende parkoers. Keignaertstappers jullie zorgden voor een verzorgde organisatie, daarom aan iedereen proficiat en van harte dank voor jullie inzet, het gaat jullie goed en tot een volgende wandelgelegenheid.
De stormvogels organiseren voor de 18de keer hun Lange Nelle tocht vanuit Oostende. De Lange Nelle die werkelijkheid een vuurtoren is hier dichtbij is trouwens hun coverfoto van hun clubblad. De startzaal Sluisvliet bevindt zich in het oostelijk deel van Oostende, ze noemen het ook het visserijgedeelte van de stad. Uit de 4 afstanden kies ik gewoonlijk weer voor de grootste afstand, die vandaag 21,8km is. Vlakbij de startzaal ligt de 80ha grote Spuikom. Aangelegd om de havenmonding te spuien. Tijdens WO II landingsplaats van Duitse watervliegtuigen, nu het mekka voor watersportbeoefenaars en kweekplaats van de echte Oostendse oesters! Hier kiezen de 2 kleinste& 2 grootste hun rug toe naar elkaar en wandel ik via het nog niet lang wandelpaadje om via 't Eilandje uit te komen in Bredene-sas, één van de gehuchten waaruit Bredene bestaat. Voor ons zien we de blauw witte toren waar we steeds blokjes om rond wandelen om via het wachtbekken van de Noord-Ede& plaatselijk containerpark. Wat je hier opmerkt is dat plaatselijke bewoners hun gevel beschilderd hebben met een muurtekening. Het is een paar meter meer voor we de rustpost bereiken in manege ' 't Ruitershof'. Via de paardenstallen en een prachtige paardenwegel kom je bij de St. Rikierkerk. Eens die kerk voorbij scheiden we ons van de 18km. Hier is ook het mekka van de campingzones. Tussen één van deze kampeerplaatsen gaat het links naar recreatiedomein 'Grasduinen'. Een paadje tussen de vakantiehuisjes brengt ons stilletjes aan naar de zee. We gaan onder de tunnel, slingeren over duinpaadjes, waar me onderweg naast de KSA-jongeren die afzien om hun bestemming X te bereiken ook depaddenstoel van kabouter pinnemuts opmerken, tot we een houten trap afdalen om via enkele wegeltjes tussen de wijken voor ons wijkschooltje Groenendijk zien, waar de 2de rustpost plaatsvindt. Hier maken de wandelaars aan de lijven mee wat het is om weer kleuter te voelen, want er zijn hier grotendeels kleine tafeltjes&stoelen te gebruiken. Na de rust wandelen alle afstanden op de 6km na terug naar de zee. Een venijnig klimmetje brengt je op een zandpad hoog op de duinen.Langsde Spinoladijk, ter hoogte van strandpost 1 Turkeyen komen we het kunstwerk 'Olnetop 2012' van de Belg Nick Ervinck n.a.v. Beaufort 04 tegen. De artistieke installatie van 8 meter hoog refereert naar opspattende golven.Een houten trap brengt me terug naar de zeedijk. In de nabijheid ligt het fort Napoleon. Oostende was vroeger een versterkte stad, maar aan de oostelijke kant van de stand herinneren je namen als Spinoladijk, Buskruitstraat en Halvemaandijk nog aan de versterkingen. Hier kan je niet tot de havengeul wandelen, want de ganse Halvemaandijk is afgezet wegens grote werken voor de nieuwe oostelijke havendam. Je stapt niet ver van de site waar men zich klaarmaakt om nog tientallen windmolens te bouwen die ons vanuit de Noordzee elektriciteit zullen leveren.Eens de dijk verlaat zien we waaraan deze tocht is vernoemd de Lange Nelle. Deze mooie, slanke, wit-blauwe vuurtoren kan haar licht 40m ver laten schijnen om de vissers te waarschuwen. We nemen nog even afscheid van de kleinste afstand waar de sluisdeuren ons brengt naar de vismijn. We wandelen er nu door, met boven ons de prachtige foto's te kijken van visserskoppen. We keren even terug om eventjes voorbij het Visserijdok met zijn vissersschepen te wandelen, waar zelfs op een zaterdag er altijd wel bedrijvigheid is. Eerst kijken of er geen tram voorbij snelt om de laatste meters van deze wandeling langs de St. Antonius van Paduakerk af te stappen waar we het eindpunt hebben bereikt!
"Lente is met deze temperathuren ver te zoeken." Als je van rustige wegen tussen landbouwbedrijven houd moet je vandaag je gaan verplaatsen naar Keiem(een deelgemeente van Diksmuide). Daar richten De Tervaete Stappers voor de 12de keer hun lentetocht in. Als je aan lente denkt denk je aan wandelen in lichte kledij. Nu moeten we ons dik inkleden als we eens aankomen. Vlak naast de kerk vindt in ontmoetingszaal de inschrijvingplaats. Van daaruit krijg je van de club vele voorstellen om je afstand uit te kiezen. Eerst moet je kiezen welke lus je gaat wandelen, maar daarmee is het nog niet genoeg. Je moet dan nog eens kiezen als je de korte, middelmatige of grootste versie van de lus gaat bewandelen. Ik kies vandaag om alle lussen te doen in de grootste versie. We maken steeds een rondje rond de kerk die steeds centraal zal staan. Beginnend doen we met lus 1, waar we al vlug een onverhard wegeltje volgen voor we de drukke baan oversteken. Rechtdoor gaan we stapwaarts en passeren enkele wandelvrienden om een klein wegeltje in te slaan die leid naar een boerderij. We steken de Meulebrugge over, waar hier ergens vroeger de Leedmolen stond. We steken de drukke Oostendestraat ver om via het cisterciënzerpad kriskras te wandelen door de wijk liggend achter de kerk. Voor de 2de lus komen we nog eens langs de kerk gaat het via een grote serrekweker van viooltjes nemen we stilletjes aan afscheid van de kortere versie van deze lus. De 2 grotere gaan richting Vladslo. Eens voorbij dit bord is er bij een vijvertje van een plaatselijke bewoner tijd om elk onze eigen weg op te gaan. Wat horen we hier?, Het gekraai van hanen. Dat wil veel zeggen als we het t Kakelend Kippenmuseum passeren, waar we als nog eens in de zomer tijd hebben kunnen binnenwippen. We houden even halt in de startzaal voor dat we beginnen aan de laatste lus. Door tijdsgebrek ben ik genoodzaakt om mijn plannen te herzien en de langere versie aan me laten voorbij gaan. We houden rechts aan de drukke baan om Keiem de rug te keren. We merken op dat bewoners creatief zijn om hun voorgevel te versieren. Nu is het de beurt om Leke binnen te wandelen, alhoewel het centrum laten we aan ons neus voorbij gaan maar wandelen we wel door het gehucht Zoetendale. We bewandelen een wegeltje die ons brengt naar een hoeve. We wandelen langs de Moerestraatbeek tot we goed moeten kijken dat we het juiste wegeltje niet voorbijlopen die leid naar het militair kerkhof van Keiem. Voor ons zien we de kerk, maar als we denken dat we er bijna zijn, gaat het nog even naar links om een klein omeweggetje te maken voordat we een einde maken aan deze wandeling.
wandelclub De Spiegelstappers uit Ieper is officieel erkend voor de vrijetijdsbesteding van personen met een handicap. Deze club, waarvan de meeste leden een beperking hebben, organiseren 3 grote wandelingen per jaar beginnend met de Smultocht vandaag. De opbrengst van al deze 3 wandelingen gaat naar Spelewijs, speelpleinwerking voor kinderen met een handicap en speel-o-theek die speelgoed uitleent. De tocht vertrekkend vanaf een zaaltje achter het Jeugdcentrum bestaat uit 3 lussen, allen van ongeveer 6km. Ik doe ze vandaag wel in omgekeerde volgorde, beginnend met lus 3 die 'natuurtocht' heet. We gaan richting Zillebekevijver, maar deze zullen we niet bereiken want we gaan het Vredesbos in. Door de regen van afgelopen dagen is het gras drassig, maar houden de voeten nog droog. We wandelen rond de verdronken weide om eventjes te genieten van dit decor in het observatiehut die men hier vind. We bewandelen het Vredespad om vervolgens langs de buitenvestingen en de Kasteelgracht de ingang te nemen door het Hoornwerkpad die ons brengt naar de startzaal. Geen rust nu, want we vatten direct lus 2 aan die grotendeels zich zal afspelen op de Vesten. We wandelen opnieuw door het Hoornwerkpad die nu enkele modderstroken telt. Het Ieperse Hoornwerkpark ligt op een helling die vanaf de oostelijke vestingmuren oprijst, van 20 naar 35 meter. Dit was de meest kwetsbare rand van de vestingstad Ieper: belegeraars konden van op de hoogte de stad makkelijk benaderen en treffen. Een hoornwerk is een grote, complexe voorversterking, ingericht voor de muren van de hoofdversterking. De naam is gegeven vanwege de hoornvormige uitsteeksels van de uitbouw. De resterende kazematten bestaan uit twee ondergrondse gangen van 15 meter die leiden naar negen ondergrondse kamers. We verlaten het onverharde om even verder richting de Menepoort te wandelen om vlak erachter weer de Vesten op te wandelen. Het is hier dat we enkele overblijfselen van vroeger, met name de gedenksteen van Willem I,het Ramparts Cemetery Lille Gate, waar 193 Britten sneuvelden tijdens de 1ste Wereldoorlog &de overblijfselen van de Leeuwentoren. Nu we het laatste stukje van de buitenvestingen bewandelen rond deKasteelgracht. Het einde van lus 3 is ook het einde van deze lus want we krijgen opnieuw eennieuwe passage van het Hoornwerkpad. Na een nieuwe rustpauze in De Klepper kunnen we aan de laatste lus beginnen. Deze vatten we precies aan op het middaguur, waar de vele kerken van hier hun klokken goed laten luiden. Als we de Menepoort voor ons zien gaat het nu naar rechts waar even verder Ieper Strand, een oude openluchtzwembad een stukje cake krijgen als eerste van onze gratis bevoorradingen. Vandaar gaat hetnaar de Neerstad waar de speel-o-theek De Stopkop is gevestigd. Langs de bibliotheek en het militaire begraafplaats 'Ypres Reservoir Cemetery' komen we aan in het Tempelhof, een PVT voor personen met psychiatrische problemen. Hier is er een rustpost met gratis een tas koffie. We komen weer de Vesten tegen, maar eerst krijgen we nog een speculaasje van één van de medewerkers aan het kruitmagazijn. De volgende halte is de clubhuis van deze wandelclub tearoom De Spiegel,de ontmoetingsruimte voor personen met beperkingen. Via de St.-Pieterskerk is kort hierbij de 7de en laatste keer dat we een gratis hapje krijgen. Langs de brug over de vestingen en een laatste keer een passage door het paadje arriveren we terug in de startzaal.
"Niet te veel picon nuttigen, want je moet nog lopen"
Wij, die dachten dat de winter definitief voorbij was. We waren eraan voor de moeite, maar dat houd ons niet tegen om naar St.-Idesbald(Koksijde)te vertrekken waar de Duintrappers hun jaarlijkse Picontocht organiseren, wat zij vinden 'De mooiste wandeling van de Kust'. We krijgen bij onze inschrijvingskaart een bonnetje voor een gratis proevertje Picon, maar dat zullen we straks benuttigen, want we moeten eerst nog één van de 6 afstanden afleggen, die vandaag een beetje minder zijn in werkelijkheid, dit door het Agentschap natuur&bos. We zijn gestart kriskras door de kunstenaarsdorpje, voordat we een zandhelling moeten trotseren. Veel zullen we vandaag niet wandelen in Koksijde, want deze ruilen we al vlug in door De Panne. Via het sportcomplex krijgen we de 1ste duinenpassage met name de Oosthoekduinen onder de kiezen. Een klein minpuntje misschien is dat er geen omleiding is voorzien voor mensen met een buggy of rolstoel, daardoor moeten zij ook hierdoor. Aan het einde van de duinen vind men de J-Club, waar de rustpost is voorzien. Ik was misschien niet de enige die hier nog vroeger nog gelogeerd heeft tijdens mijn zomerkamp, maar dan heette dit complex 'De Blauwe Distel'. Van hieruit starten de lussen, waar we eerst moeten goed kijken of we de juiste lus nemen. We gaan richting de St-Pieterskerk, om de trambaan te volgen die ons zal brengen naar de Esplanade. We gaan Koning Leopold I tegemoet die ons al staat op te wachten samen met Pierre Kloeffe die een beetje verder staat. We leggen de ganse dijk af om onze wacht te maken terug in de rustpost. Voor de 2de lus duiken we opnieuw de Oosthoekduinen in, waar even verder passage maken door het bezoekerscentrum De Nachtegaal. We nemen eerst nog afscheid van onze wandelvrienden, maar niet getreurd, iedereen maakt een passage door het Calmeynbos. Waar de vorige jaren wij hier door de Westhoekduinen wandelen moest de parcoursbouwers ons nu leiden op het harde gedeelte die ons toch brengt naar de zee. We trotseren de ijzige wind richting Frankrijk. Via campingclub Perroquet verlaten we het strand om tussen de stacaravans te wandelen. Marcheurs, Bienvenue au café Val d'or où nous vous à bras ouverts dans la station de repos.(wandelaars, welkom in café Val d'or waar we je met open armen ontvangen in de rustpost.)Direct hierbij wandelen we toch in de Westhoekduinen, waar we in het begin al zien dat er strookjes onder water staan. We trappen nu letterlijk door de duinen of moeten we Sahara zeggen wat dit word het stukje ook wel genoemd. Van de warmte zullen we geen last hebben want het noordendepressie zorgt daarvoor. We moeten acrobatenkuren uithalen wanneer we op het harde gedeelte van dit reservaat heel grote plassen zijn, om deze zo droog mogelijk te blijven. We maken opnieuw een passage door het calmeynbos, om te kiezen voor het Artiestenpad, het paadje die de duin en polders verbind. Nog even een modderstrookje meepikken voordat we voor de laatste keer het vakantiecentrum bereiken. We wandelen met zen allen stilletjes terug naar de aankomst, maar wij(30km)alleen hebben nog een passage door de Houtsaegerduinen waar normaal ook grazers te zien moeten zijn, maar we deze nergens zien. We volgen onze collega's die al eerder door het Kerkepannebos zijn gewandeld om weldra een einde te maken aan deze wandeling en kunnen genieten van onze gratis piconnetje.
