Het was zwoel met kans op onweer, hopelijk is het niet
erg toen ik richting gits trok waar voetje voor voetje hun gitsbergroute inrichten.
Het was mistig, doch droog en warm toen we vertrokken voor de 31km vanuit de
sportzaal van het Dominiek Savio Instituut. Aan het einde van de Koolkampstraat
gaat het links de Engelhofstraat in, een mooie asfaltweg met veel groen en
prachtige woningen. Het is heel rustig in de straat, je hoort zelfs bijna geen
vogels. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het mistige weer. We horen het in
de verte reeds donderen. De 50 km verlaten ons en wij slaan rechtsaf. In deze
straat zijn er aan weerszijden maïsvelden. De maïs is al tot op manshoogte
gegroeid en gelukkig is er geen felle zon want dan is de hitte bijna niet te
harden. We maken een passage door de Hawynbossen die hier ligt. Het begint nu
toch serieus te donderen en we zien de eerste bliksemschichten. Plots begint
het hevig te stortregenen. Ik berg snel mijn fototoestel op en in enkele
seconden ben ik doornat. Ik probeer te schuilen onder een boom of even verder
in een landbouwgarage. Het blijft maar stortregenen en het ziet er niet naar
uit dat het vlug zal stoppen. We hebben in een lus gelopen en eigenlijk ben ik
niet ver meer van de rustpost. Gelukkig is de regen nu voorbij definitief toen
we in groot Roeselare wandelden met deelgemeente beveren-aan-de-Ijzer waar een
rustpost was. Nu keerden we terug met nog een passage op de gitsberg tot we
afdaalden tot het stationsgebouw die vlakbij de finish lag.
"ook al is heet, zo vlucht je al het gedoe van de
troonwissel."
Omdat de
troonwisseling mij niet interesseert heb ik geluk dat er een wandeling in de
buurt is. De Spoetnikstappers organiseren in Westende hun jaarlijkse Beachwalk.
De tocht is ingedeeld in drie lussen. Ze alle drie doen kan ik niet wegens ik
pas achter de middag kan starten. Ik heb gekozen om lus 1&2 te doen,
beginnend met de laatste. We nemen een kasseiwegeltje om rechts af te slaan en
nu gewoon rechtdoor te wandelen richting de zee. We wandelen tussen de
strandgangers op deze hete dag om het strand te volgen tot aan de pier van
Nieuwpoort. Dit loopt eveneens gelijk met natuurreservaat 'De IJzermonding'
alsook het legerkwartier van Lombardsijde waar wij rond wandelen. Nog even de
drukke baan oversteken, de tram voorrang geven om via de campingplaatsen een
klein wegeltje te nemen om uit te komen recht tegenover het vroegere camping
Kosmos. Weldra belanden we weer in de startzaal om direct te beginnen aan lus
1. We zoeken de trambaan even weer op voor een korte tijd om de dijk op te
zoeken. Die wandelen we richting Middelkerke tot even voorbij hotel de Rotonde
de dijk te verlaten via een wegeltje waar we links de watertoren zien. We
steken de drukke baan over en kiezen voor het verharde duinenwegel waar we nu
rechttoe gaan want deze komt uit aan het pleintje waar de start/aankomst is. Toch
heb ik deze hitte een wandeling gemaakt van 14,5km.
"Wandelen door de natuurgebieden even uit het stadscentrum."
Nu het nog
volop zomer is moeten we er ten volle van genieten. Daarom lassen we op het
laatst nog een tocht in. Nu organiseren de Keignaerttrippers uit Oostende voor
de 3de maal Rondom De Keignaert. Ik dus het openbaar vervoer nemen om de
verplaatsing te maken even uit het stadscentrum waar de inschrijving plaats vind.
De langste afstand dat ik vandaag kan doen is ruim 24km lang. Eens gestart
nemen we de wegeltjes die de omliggende wijken zich verbinden. Zo komen we uit
in de industriezone die we snel doorwandelen. Eens buiten mogen we een klein
stukje rond wandelen het krekengebied. Nadat we dit stukje verkend hebben
konden we door het Vredesbos wandelen maar helaas, de wandeling zet ons voort
richting Zandvoorde. Een onverdoken wegeltje brengt ons naar de Grote
Keignaert, een prachtig stukje watergebied die je kan bewonderen als je tijd
hebt door een uitkijktoren. Rond de skeelerpiste komen we het beeldhouwwerk van
'De zwaan met kuikens', want zwaan komt hier veel voor met o.a. zwanefeesten,
de zwaanhoek&zwanenlaan. Het is tijd voor de 1ste rustpost in de toepasselijke
taverne "De Leegaard". We zetten ons tocht verder en bewandelen het
Noriyuki Inoue Pad(spreek dat maar eens uit)die zich bevind naast het
Geuzenbos. We doorkruisen onze collega's als we Zandvoorde achter ons laten en
bewandelen een stukje Groen 62 over de E40. We volgen de drukke baan om deze
even voorbij te steken voor een rustig stukje naast de spoorweg om te belanden
in de startzaal/rustpost. Nu is het tijd omna de 2de passage van het tunneltje te gaan wandelen met de kleinste
afstand. We wandelen rond het Jet Center om via de volkstuintjes een passage te
maken door het Maria-Hendrikapark. We wandelen rond de Konijnevijver en het
Spiegelmeer(met een kunstwerk in het midden)om weer het schaduwstukje te
verlaten langs het bomenpad. Terwijl de andere afstanden richting de aankomst
gaan moeten wij nog een plaatselijke lusje maken om aan onze kilometers te
komen. We nemen de brug over de E40 en belanden terug in de industriezone, waar
het voorbijzoeven van de vrachtwagens zorgt voor de wervelwindje. We verlaten
het drukke gedeelte om te wandelen langs het sportcomplex De Schorre, met niet
alleen zijn sportterreinen maar ook hier een volkstuintje en een aantal
bunkers. We wandelen door het gehucht Stene met zijn witte molen tot we
nogmaals de E40 over steken en links de torens zien van Oostende om terug te
belanden in de wijk Konterdamom een
einde te maken aan deze wandeltocht.
"Wandelen in de zomer aan de andere kant van de kust."
Eerst moeten
we een verplaatsing nemen van ruim 2 uur voordat we kunnen deelnemen aan de
zomertocht te Knokke-Heist. De wandelende Noordzee Boys organiseren steeds in
de zomervakantie hun zomertocht. Eens gestart voor de 20km vanuit het
schuttersplein volgen we het Caddiespad naar het waterbedrijf met zijn blauwe
kraan. Achter het gemeentehuis volgen we de verschillende paadjes tussen de
riante villa's tot we langs Maurice Lippens afscheid nemen van de 2 kleinste
afstanden. Vanaf volgende week is hij pas koning maar heden heeft hij hier nog
zijn Prins Filiplaan die wij ingaan die grenst aan het Koningbos. Maar niet
getreurd, we maken ook een passage door het bos tot we terecht komen in de
rustpost. Nog een klein stukje weer door het bos om stilletjes aan richting het
strand te gaan via het Zoutedijkske. De andere afstanden zoeken al snel de dijk
op terwijl wij nog langs de villa's wandelen die eromheen zijn gebouwd. Het is
nu ook voor ons tijd om de dijk te bewandelen die we geruime tijd wandelen om
toch deze toch eventjes te verlaten voor de rustpost in het schooltje vlak na de
H.Hartkerk. We hebben nog niet genoeg gekregen van de zee want weer een passage
op de dijk met onder meer zijn casino&de Wandelaar. Even verder wandelen we
alleen een stukje verder een bosje in die naast de drukke baan loopt. De andere
afstanden mogen we weer begroeten bij het Zeemeerpark met een kunstwerk midden
het water, om samen een passage te maken langs het Lippensplein, die pal voor
de winkelstraat ligt. Nog even langs de sportpark om via Sint-Sebastiaanspad
terug te belanden op het schuttersplein. Aantal deelnemers:926
"Je hoeft express geen gids te nemen, als je het alleen kunt
verkennen."
Het is tijd
om vandaag aan citytrippen te doen in het Venetië van het Noorden. De Brugse
Metten wandelclub organiseert voor de 11de keer hun Breydel&De
Coninck-wandeltocht die pal in de stadswallen van Brugge zal plaats vinden.
Eens vanuit de startzaal dien niet ver van het station ligt wandelen we op de
vesten tot we de gele Ezelspoort te voorschijn komt. We wandelen er rond heen
om de Pater Damiaanstraat in te wandelen waar we her en der prachtige huisbouw
tegenkomen. In het centrumgedeelte vind men her en der kerken zoals er ook één
staat op het Sint Jacobsplein. Niet ver hier vandaan komen we de
stadsschouwburg voorbij waar voor de ingang een beeldhouwwerk staat. Het duurt
niet lang voordat we belanden op de grote markt met zijn belfort die centraal in
de belangstelling staat. De club heeft ervoor gekozen om in die belfort een
rustpost in te lassen in de zaal Georges Rodenbach. Straks komen we hier nog
eens terug maar eerst worden we nog gesplitst om richting de Burg te wandelen.
Waar enkele gidsen in kleine groepjes de toeristen meer info geven trekken wij
langs de vismarkt langs het water waar de toeristenbootjes talrijk aanwezig
zijn op deze mooie dag. Het is tijd dat wij als grootste afstand tijd maken om
alleen te wandelen. We verlaten even het centrum om een passage te maken door
het Pastoor Van Hoecke-plantsoen. Even voorbij het kinderkunstwerk merken we op
dat we te ver zijn gewandeld, dus even terug keren om een steegje te
bewandelen. In het kantmuseum vind de volgende rustpost deze plaats vin in de
kantine. We maken tijd om met de andere afstand stilletjes terug te wandelen
naar het belfort voor de 3de rustpost van de dag. Nu gaan we de
andere kant op om eventjes door de winkelstraat te wandelen. Het is tijd om het
wegeltje te bewandelen naast de molens die hier ook bevinden. Daar hoort ook de
Smedenpoort bij die niet ver van de jachthaven ligt. We wandelen er even rond
om een passage te maken door het Koningin Astridpark. Kijk daar wie er naar ons
kijkt, het is de standbeeld van Guido Gezelle. We maken nog een passage door
het concertgebouw recht tegenover het t'Zand om de laatste meters af te leggen
van deze wandeling.
"Een lange wandeling maken tijdens de
kortste nacht van het jaar."
Heet het 'Nacht
van Vlaanderen', 'Nacht van West-Vlaanderen', of zoals dit jaar 'De
Nacht&dag van torhout', goed en wel maar de meeste wandelaars houden
hetgewoon bij De Nacht. Al zijn de
afstanden lang, we doen dit in de kortste nacht van het jaar. Ik neem het openbaar vervoer om mij te verplaatsen
naar Torhout voor mijn 4de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42&10km en wandelden tussen 2 hagen van
supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde ons
het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons op
aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste natuurstroken bezorgden, om
over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters verder waar we gratis peperkoek
kregen lieten we de 10km achter en stapten het plaisierbos in. Een smal paadje
tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo even zakte. Langs enkele straten,
met passage door het girodomein kwamen we aan in Veldegem waar we krachten
konden opdoen met een banaan en een bekertje water. De wandelaars van de 42km
komen hier straks nog eens terug, wij niet want we eindigen via andere wegen,
maar dat is nog veraf. We wandelen het natuurdomein doeveren in waar onderweg
even de benen moeten heffen om de houten bruggetjes te trotseren. We krijgen
een vervelend stukje grasweide waar de dagelijkse runderen het terrein vol
putjes heeft onderworpen waar wij moeten kijken of we onze enkels niet omslaan.
Aan het einde van het natuurstrookje stond het bevoorradingsteam te wachten om
ons bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een
suikerwafel. We dwarste een brede baan en zochten een brede natuurstrook langs
de snelweg op afscheid te nemen van de 42km. Ondertussen kwamen de
fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De sliert van op en neer dansende
lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten beleefd van De Nacht. We
klauterden de A17over en kozen voor een lange kasseidreef die ons afleverde aan
de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld kregen we er een volgend
bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in Waardamme. Hier krijgen
we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een
beetje tegenopzie)een frangipanegebak, dat we moeten opeten, nu we de kans nog
hebben om nog vast voedsel in te nemen. Wat rustige straatjes brachten ons naar
een drukke baan waar een politieagent ons een veilige doorgang bezorgde. Al is
Beernem hier 9km vandaan, toch moeten we eerst nog een ommetje maken om een
passage te hebben te Hertsberge. Via een ommetje rond de kerk, wandelen we het
uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door de Vagevuurbossen. Halt!!!, ik merk
dat ik de verkeerde weg ben gewandeld dus moet ik een stukje terug om het
juiste traject te volgen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling
te Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om via de Miseriestraat de jachthaven van
Beernem naast te wandelen met de intussen bekende voetgangersbrug over het
kanaal Gent-Brugge-Oostende die we oversteken om via het wegeltje achter het
gemeentehuis het Cultureel Centrum te bereiken waar we voor het eerst gebruik
kunnen maken van onze bagage. Een tiental minuutjes later zetten we de tocht
verder, want we zijn zo goed als halfweg. We zoeken een onverhard en nadien
verhard paadje op die ons bracht naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de
Leiemeersen onderbreken want in Moerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. In tegenstelling tot vorig jaar gaan we niet via de Assebroekse
Meersen om de Gemene Weiden te bewandelen. Ondertussen mogen de fluovestjes en
de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje vreemd op, want
zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij komen, hadden
ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om een passage te
maken door het Lappersfortbos, bekend om zen actie voor het behoud van dit
stukje natuur. We volgen de vaartdijk om eindelijk Brugge in te treden. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve bereiken we het concertgebouw bij t
Zand. We wandelen nog door een aantal wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige belast achter laten in
onze bagage om mijn rugzak enigszins lichter te maken. We trekken ons weer op
gang om via enkel straten te belanden in het Tillegembos die zijn 50ste jaar
mag vieren als provinciedomein. Een onverhard pad bracht ons langs de
historische hoeves Peereboom&Hermitage. We volgden de Diksmuidse Heirweg
tot onze voetjes nog eens een graspaadje voorgeschoteld krijgen in het domein
Breisbroek. Bij het natuurcentrum bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik
hier buiten de medewerkers geen collega zie. Vanaf hier krijgen we een nieuw
stukje parcours. Het gaat niet meer naar het sportcomplex de Groene Meersen. We
ruilen dit terecht door een mooi stukje natuur van de Vloethemveld. Toch zijn
we in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is de temperatuur hier niet -60°C zoals vermeld
aan een winkel anders was het onverantwoord om te wandelen. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van hetprovinciaal domein DAertrycke, grondgebied
Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van Wijnendale. Het
is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons bijvoegen. In het
Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de resterende 4
kilometers af te leggen weliswaar in de regen. Via de welbekende Groene 62 gaat
het zo goed als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke
baan te dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel
te mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld. Aantal deelnemers: 1975
"Lusjes maken om alle kanten van Vosseslag te zien."
Op een maandag hebben de meeste mensen moeite om zich weer op te laden voor een nieuwe week, maar dat geld niet voor de wandelaars die her en deer zijn ingeschreven bij verschillende clubs. Ik heb onlangs gelezen dat wandelen zelfs gezonder is dan lopen, dus trek ik mijn wandelschoenen aan om de verplaatsing te maken naar Bredene waar de Keignaerttrippers voor de 4de maal Rondom De Vosseslag organiseren. Centrale punt is taverne Hippo 12 waarvan hieruit de 3 lussen beginnen als eindigen.We starten aan lus 1 die meteen ook de kortste van allemaal is. Een tunneltje onder de trambaan brengt ons naar het verharde duinenpad bekend met zijn paddenstoel onderweg naar Bredene-aan-Zee. Als we weer een tunneltje induiken is het aangeraden even de oren dicht te houden want de grafittiverwijderaars maken heel veel herrie. We maken hier een passage met zijn talrijke winkeltjes alsook campings om naast het Plaesteelveld te wandelen tot aan het Visserskapel. Een grindwegeltje brengt ons weer terug om te beginnen aan lus 2. We volgen het voetwegeltje naast de drukke baan waar aan het einde ons brengt in Vosseslag. Hier is er tijd voor te veranderen van soort ondergrond en te kiezen voor de bospaden in Domeinbos De Haan/ deelgebiedKlemskerke. We keren eventjes terug om een passage te maken door de dorpskern waar vandaag de wekelijkse marktdag plaats vind. Het is stilletjes tijd om terug eventjes halt te houden in de startzaal na de langste lus van deze wandeltocht. Wie nog even de beentjes wil strekken kan zich nog uitleven aan lus 3. We verlaten de dorpskern om kalmere wegen te zoeken om de polders te bezichtigen. Dit doen we d.m.v. te wandelen naast natuurgebied D'Heye alsook de blauwwitte watertoren herkennen in de verte. We wandelen nog enig tijd op de macadamwegen tot we weer Vosseslag inwandelen. We nemen de Batterijstraat die ons leid nu naar de Fosielduinen van D'Heye, die we rechts naast ons zien. Nu nog even de laatste wegen opzoeken voordat we eindigen waar we begonnen zijn.
Het gebeurt niet vaak dat er een tocht plaats vind in dezelfde gemeente in één week. Wie vorige week niet kon krijgt vandaag nog een kans als je Houthulst wilt bewonderen. De Warden Oom Stappers organiseert hun jaarlijkse Bakelandttocht genoemd naar de beruchte rover en zijn bendevanuit Hooglede. Ik verkies vandaag voor 36 kilometer. Het duurt niet lang nadat we het dorpsplein achter ons hebben voor we de bospaden bewandelen in het 67haVrijbos. Enkele kilometer lang volgden we een onverharde veldweg langs de rand van het militaire domein die er ook de rand van het bos vormt. Deze wordt nog gedeeltelijk gebruikt als munitieopslagplaats maar stil aan wordt het militaire gebruik afgebouwd. Aan de rand van het domein vind men de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst. Op de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst liggen 1723 Belgische en 81 Italiaanse doden begraven.Deze begraafplaats werd na 1923 (na ruiming van springstoffen en bij het begin van de herbebossing) in een stervorm aangelegd en heeft een oppervlakte van 5 ha 24 a. De meeste Belgen stierven in de nabije omgeving tijdens het eindoffensief dat begon op 28 september 1918. De Italianen waren krijgsgevangenen in het Duitse leger. Zij moesten o.a. munitie via de smalspoorlijnen aanvoeren. Velen stierven in die situatie onder het vuur van hun geallieerde bondgenoten. Ze liggen achteraan op de begraafplaats tegen de bosrand begraven. We vervolgen onze weg tot de medewerkers ons begroeten in de rustpost 'Het Fazantenhof'. De 3 grootste afstanden leggen hier een plaatselijke lus af waar we wandelen door Jonkershove. We kiezen terug voor de bospaden waar de wandelaars van de 10km ons weer begroeten nabij de industriezone die we daarnet moesten achter laten. We wandelen door het sportcomplex die net ver ligt van de Sint Kristoffelkerk. Juist ernaast ligt het dorpsschooltje waar vele wandelaars buiten zitten om te profiteren van het zonnetje, want je weet nooit wanneer we nog die zullen zien. Ook hier worden we erop gewezen dat we een plaatselijke lus moeten afleggen. Via een passage door een privéterrein van een plaatselijke landbouwer, merk ik dat op de weegbrug mijn gewicht toch niet klopt met de werkelijkheid. Het gaat gestaag bergop omdat we de Heuvelrug van Klerken moeten bedwingen. We wandelen langs de talrijke serres waar aardbeien geteeld word voordat we nog een stukje Jonkershove doorwandelen om terug te belanden in de rustpost. Na de rust snuffelen we nog even rond op de rommelmarkt die we doorwandelen, maar pas op dat je de juiste weg gekozen heeft, want het splitsingsbord is een beetje weggedoken. We wandelen op verharde wegen richting Terrest, met zijn fraaie vergezichten tot we terug zijn in Houthulst. We hebben nog iets te goed. We krijgen nog een passage door het Rotsebos met zijn Lourdesgrot. Deze werd gebouwd 22jaar na de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw te Lourdes. De grot werd in 1860 opgericht, op initiatief van Mevrouw Cassiers, echtgenote van senator Joannes Petrus Cassiers. Het werd de eerste grot in België die aan Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes toegewijd was. We wandelen rondom de grot waar de "Zeven Weeën" en de "Vijftien Mysteries"zijn uitgebeeld. We naderen de startzaal, maar dit is nog niet het einde voor ons&de42km. We wandelen langs de Fabrieksput die herdenkt naar een ondergane groentenfabriek. We krijgen een stukje onverhard waar ze druk bezig zijn met planten van aardappelen denk ik. Aan het einde van deze strook gaan de stappers van de 42km nog even recht door om nog een klimmetje van Staden mee te pikken, maar wij moeten dit niet te doen. We gaan wel weer tezamen de laatste onverhard stukje door met in het midden van het veld een bunker. Als we deze achter de rug hebben zien we voor ons weer de fabrieksput en kunnen voor de 2de maal(bij wijze van spreken)op bedevaart naar de grot en zo weten wat er nog rest om deze wandeling te beëindigen.
De Internationale 100km moet al enkele jaren de concurrentie aangaan met Omloop Kluisbergen. Maar zij bieden ons de kans om 3 dagen te genieten van de oorlogstreek over lange omlopen. Het organisatiecomité treurt dit jaar bij het verlies van Pierre Vanderghote, een dienstbare medewerker van alle vorige edities. Daarom word deze editie aan hem opgedragen. De start- en aankomstplaats ligt elke dag aan de Fenixzaal, waar men vandaag kan kiezen uit 5 afstanden. Alle afstanden starten langs de buitenvestigingen waar men nog een authentiek, open vestinglandschap kan bewonderen. De Rijselpoort, de enige overgebleven stadspoort, wandelen we zowel onderdoor als bovenop. Hier vinden we met de Ramparts Cemetery Lille Gate de eerste maar zeker niet de laatste begraafplaats. waar nu ongeveer de kapel vanFranciscushuyze is gesitueerd kunnen we even rust houden bij een gratis drankje, wat één van de klassieke ingrediënten zijn bij deze wandelorganisatie. De 2 grotere afstanden splitsen hier van de anderen en trekken richting Vlamertinge, waar in het Cultureel Centrum halt word gehouden bij de controlepost.Wij, als 30km-stapper zijn nu alleen als we nog eventjes rechtdoor gaan. Mocht je nog even tijd hebben kan je het parcours even verlaten om het Vlamertinge Hospital Farm Cemetery te verkennen. Hier niet ver vandaan trekken we door de Galgebossen waar we buitenlandse militairen voorbij steken. Het bos kreeg zijn naam omdat lang geleden de plaatselijke graaf onderdanen liet ophangen aan de rand van het bos. Nu is dit een 95ha wandelgebied waar we van genieten deze dag. Aan het einde van deze strook krijgen we een stukje peperkoek met een bekertje water. We trekken nu naar de 'Brandhoek', een gehucht ten westen van Vlamertinge. Ook hier vinden we op ons pad een groot begraafplaats, de Brandhoek Military Cemetery, waar 669 militairen hun laatste rustplaats vonden. Aan de rechterkant kunnen we de skyline zien van het Heuvelland, waar de wandelaars morgen genoeg kunnen van genieten tijdens de koninginnenrit van deze 3-daagse. Toeval of niet maar bij een landbouwer kunnen we genieten van een yoghurtje voordat we samen met de 20km verder richting Dikkebus trekken. Het wandelpad naast de Dikkebusvijverbeek doorkruisen we de wandelaars van de 15km om ons te brengen aan de rand van de stad. De Neerstad, dat is de nieuwe naam voor de oude Picanolsite, waar de beide stedelijke academies en ook de bibliotheek met zijn stadsarchief hun nieuw onderdak kregen, is een frisco nog een aangename hapje. Terug op de vestingen doorkruisen we de Menepoort. Via dit herdenkingsmonument met de namen van bijna 55.000 vermiste gesneuvelden uit W.O. 1, de Vestingsbrug en het Hoornwerkpark komen we met zen allen terug aan de Fenix.
De Internationale 2-Daagse van Vlaanderen te Blankenberge is ook een jaarlijkse bijeenkomst van duizenden wandelaars die van her en der komen om niet alleen van de sfeer te genieten, maar natuurlijk om de beentjes te strekken. We mogen naast onze thuiswandelaars& noorderburen ook mensen begroeten uit Duitsland, Finland, Britten,Taiwanezen,etc. Traditioneel word er gestart vanuit de tent die opgesteld is op de Grote Markt. Men kan kiezen uit 4 afstanden geschikt van 6km voor de familiewandeling tot de sportieve uitdaging van 42km. Eens gestart zoeken we al vlug de dijk op waar we wandelen tot aan het einde van de Pier waar voor de 1ste maal onze kaart worden geknipt. Aan het einde van de dijk gaat het over in Natuurgebied De Fonteintjes, waar we plaats zoeken om de verschillende pelotons van het Duitse leger voorbij te wandelen. Nadat we een gratis peperkoekje kregen met een bekertje water van de watermaatschappij moeten we goed opletten of we de splitsing geraadpleegd hebben om op het juiste tijd de correcte weg te nemen. We wandelen op het wandelpaadje die vlak naast de trambaan loopt richting Zeebrugge. Moeten we niet wachten voor de verkeerslichten is het deze keer voor de brug waar de schepen eerst voorrang krijgen. We wandelen door het havengebied van Zeebrugge met al zijn soorten schepen voordat we de brug nemen over de kustbaan. We wandelen de Sashul&Voortorenweiden een klein stukje door om geduldig onze beurt te wachten om door het poortje te kunnen t.h.v. de watertoren. We maken weer tijd om de dijk op te wandelen tot aan de openluchtzwembad voor de volgende rustpost. We nemen een passage door het Generaal Willemspark om een klein beetje afkoeling te zoeken voordat we het tunneltje nemen. Als we links afgedraaid zijn zien we voor ons de Museum van de Zwinsttreek te herkennen aan zijn rode gebouw. We maken een ommetje door de Oosthoek die achter het station van Heist bevind voordat we Zeebrugge definitief achter ons laten. Nadat we links de kleiputten van Heist opmerken is het tijd om te kiezen voor het rustige gedeelte van het parcours. We wandelen tussen de bomen langs het Kanaal van Schipdonck, waar we deze verder even verlaten om een passage te maken door Ramskapelle, het dorp van deze editie. Bij de Sint-Vincentiuskerk word onze kaart nu niet geknipt, maar gescand. Tijdens het verlaten van dit dorpje vinden we verschillende langgevelhoeven en boerderijen met losstaande gebouwen. Deze gebouwen hebben meestal een 17de of 18de-eeuwse kern. De wieken van de Callantmolen of De Kruier, een stenen windmolen uit 1897 beginnen ook te draaien. We zoeken weer de waterkant op van het kanaal voor we het brugje nemen waar even verder de mensen van de politie ons veilig doen oversteken. Nu het Leopoldkanaal hier ook loopt zullen we deze niet zien, daar we op de macadamwegen ernaast bewandelen. We blijven mooi links houden aan de drukke Damsesteenweg om Dudzele in te wandelen. Als we wandelen langs het Boudewijnkanaal mogen we onze vrienden van de 24km terug begroeten waar we samen aan het geluidhorend weldra Lissewege ingaan. Lissewege is trouwens opgenomen in de lijst van 50 mooiste dorpen van Vlaanderen. Op het pleintje met zijn Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk kunnen we even uitrusten en genieten van de ambiance.Lissewege heeft veel van zijn authenticiteit uit zijn verleden bewaard, met zijn kleine straatjes en huisjes plus zijn Lisseweegs Vaartje, een oud kanaal doorheen het dorpscentrum die we tegen komen als we deze verlaten. De Militairen zijn ook maar gewone mensen, dus zij worden ook verzorgd door hun medemakkers, terwijl wij een gratis carrétje & een appel krijgen voordat we de mensen van 16km ook ons komen bijvoegen. We wandelen een stukje langs het spoor om Blankenberge te betreden. De allerkleinsten kunnen zich uitleven in de Funpark De Voetjes bij de kerk van Uitkerke, maar voor de volwassenen heeft de inrichters ook gedacht want een 100m verder op het schoolterrein inden we de jaarlijkse feesttent terug waar we kunnen genieten van het plaatselijk biertje met een kaasboterhammetje erbij. Alléz nog even volhouden, we zijn er bijna. Het is gewoonweg nog even wandelen door de centrumstraten voordat we terug belanden op de markt waar we kunnen genieten onder de muzikale omlijsting van visserslieden van een verg gebakken visje.
Vandaag wandelen we niet alleen met onze wandelcollega's maar ook met Prins Karel & Ensor voor een tocht die ingericht word door de Keignaerttrippers. Gestart word er voor de 4 afstanden vanuit cafetaria Walrave in Provinciedomein Raversijde. Eens gestart kon je als je tijd had gratis de Vogelopvang gratis bezoeken die we in het begin voorbij kwamen. Na het wandelen tussen de kampeerhuisjes nemen we de trap en kronkelen op de dolomietpaadjes waar me met momenten kunnen genieten van duin -en strandzichten. Vandaag is het niet leuk wandelen op de dijk. Niet vanwege het zonnetje, maar van het opwaaiende zand die in ons gezicht stuift als we terugwaarts keren. Wij zien ook verschillende oorlogsbunkers en resten van mitrailleurposten uit de eerste en tweede wereldoorlog. , zij zijn de overblijfselen van de Atlantikwall. Dit was een door de Duitse bezetter aangelegde verdedigingsgordel tegen aanvallen uit zee. Zo was de batterij in Raversijde bestemd als verdediging van de Oostendse haven. We betreden het houten trapje om terug te belanden het domein waar we uitkomen aan de startzaal. Zo onze 1ste lusje zit erop, het is tijd om een vervolg te maken aan de wandeling. Verder is het nu een natuurvol recreatiedomein, waar het in de thans stille natuur rustig en aangenaam wandelen is. Wij verlaten het domein en stappen door de wijk een gedeelte van Mariakerke Oostende op. Wij passeren de eeuwenoude duinenkapel het bekende duinenkerkje. Vele malen verbouwd en de eerste vermeldingen van een kapel vinden wij in het jaar 1171. Het duinenkerkje werd gebouwd tussen de jaren 1350 en 1400 in Gotische stijl met een westertoren, in de eerste wereldoorlog braken de Duitsers de toren af. Vanaf 1929 tot 1931 werd na vele vernielingen het kerkje gerestaureerd. Er is nog heel wat oud kunstig meubilair te bezichtigen en sinds 1946 als beschermt monument herkend. Op het kerkhof werd hier ook baron James Ensor begraven, een Belgisch kunstschilder. En dit in zijn geliefde omgeving, en hij belette ook dat het kerkje zou gesloopt worden
Naast het kerkje het vertelhuisje de woonst van de familie Corvelyns. Op een bepaald moment woonden de familie met acht dochters en zes zonen. Moeder Corvelyns was beter gekend onder de naam Mietje Maene en was een zeer bekende visleurster.
Wij stappen richting grote baan die wij gaan kruisen, en een eindje verder veilig afgeschermd van het drukke verkeer vangen wij een glimp op van de Oostendse luchthaven. Na een poosje mogen wij links af naar de bewoonde wereld toe, wij zijn momenteel in de Spa laan, maar zijn niet richting Spa toe. Het wordt een rustige zwerftocht door de straten met zijn kerk van de Koningin om even later voorbij het voetbalplein van K.V. Oostende te komen. Het is tijd om even halt te houden in zaaltje Ter Duinen voor de rustpost. Het plaatselijke lusje die wij als grootste afstand hier zullen doen, kunnen we kort over zijn. We wandelen blokjes door de woonwijken van het aangrenzende gehucht Stene, om terug te komen in de rustpost. Nu stappen we voor het slot met alle afstanden terug richting de dijk. We vinden meer mensen op de dijk dan op het strand, een teken dat het nog altijd geen prachtig weer is. Na de wandeling op de dijk stappen wij terug het domein Raversijde in, en vinden er even later de residentie van Prins Karel. Die er na zijn regentschap kwam wonen en het nadien verkocht aan de Belgische staat. Thans keurig gerestaureerd en er zijn ook enkele musea in ondergebracht die kunnen bezocht worden en een gans arsenaal boeiende en geschiedkundige onderdelen bevatten, echt een aanrader.
Anderzijds genieten wij verder na van de prachtige natuur en komen zo naar het einde van onze wandeldag toegestapt. Wij hadden genoten van het afwisselende parkoers. Keignaertstappers jullie zorgden voor een verzorgde organisatie, daarom aan iedereen proficiat en van harte dank voor jullie inzet, het gaat jullie goed en tot een volgende wandelgelegenheid.
De stormvogels organiseren voor de 18de keer hun Lange Nelle tocht vanuit Oostende. De Lange Nelle die werkelijkheid een vuurtoren is hier dichtbij is trouwens hun coverfoto van hun clubblad. De startzaal Sluisvliet bevindt zich in het oostelijk deel van Oostende, ze noemen het ook het visserijgedeelte van de stad. Uit de 4 afstanden kies ik gewoonlijk weer voor de grootste afstand, die vandaag 21,8km is. Vlakbij de startzaal ligt de 80ha grote Spuikom. Aangelegd om de havenmonding te spuien. Tijdens WO II landingsplaats van Duitse watervliegtuigen, nu het mekka voor watersportbeoefenaars en kweekplaats van de echte Oostendse oesters! Hier kiezen de 2 kleinste& 2 grootste hun rug toe naar elkaar en wandel ik via het nog niet lang wandelpaadje om via 't Eilandje uit te komen in Bredene-sas, één van de gehuchten waaruit Bredene bestaat. Voor ons zien we de blauw witte toren waar we steeds blokjes om rond wandelen om via het wachtbekken van de Noord-Ede& plaatselijk containerpark. Wat je hier opmerkt is dat plaatselijke bewoners hun gevel beschilderd hebben met een muurtekening. Het is een paar meter meer voor we de rustpost bereiken in manege ' 't Ruitershof'. Via de paardenstallen en een prachtige paardenwegel kom je bij de St. Rikierkerk. Eens die kerk voorbij scheiden we ons van de 18km. Hier is ook het mekka van de campingzones. Tussen één van deze kampeerplaatsen gaat het links naar recreatiedomein 'Grasduinen'. Een paadje tussen de vakantiehuisjes brengt ons stilletjes aan naar de zee. We gaan onder de tunnel, slingeren over duinpaadjes, waar me onderweg naast de KSA-jongeren die afzien om hun bestemming X te bereiken ook depaddenstoel van kabouter pinnemuts opmerken, tot we een houten trap afdalen om via enkele wegeltjes tussen de wijken voor ons wijkschooltje Groenendijk zien, waar de 2de rustpost plaatsvindt. Hier maken de wandelaars aan de lijven mee wat het is om weer kleuter te voelen, want er zijn hier grotendeels kleine tafeltjes&stoelen te gebruiken. Na de rust wandelen alle afstanden op de 6km na terug naar de zee. Een venijnig klimmetje brengt je op een zandpad hoog op de duinen.Langsde Spinoladijk, ter hoogte van strandpost 1 Turkeyen komen we het kunstwerk 'Olnetop 2012' van de Belg Nick Ervinck n.a.v. Beaufort 04 tegen. De artistieke installatie van 8 meter hoog refereert naar opspattende golven.Een houten trap brengt me terug naar de zeedijk. In de nabijheid ligt het fort Napoleon. Oostende was vroeger een versterkte stad, maar aan de oostelijke kant van de stand herinneren je namen als Spinoladijk, Buskruitstraat en Halvemaandijk nog aan de versterkingen. Hier kan je niet tot de havengeul wandelen, want de ganse Halvemaandijk is afgezet wegens grote werken voor de nieuwe oostelijke havendam. Je stapt niet ver van de site waar men zich klaarmaakt om nog tientallen windmolens te bouwen die ons vanuit de Noordzee elektriciteit zullen leveren.Eens de dijk verlaat zien we waaraan deze tocht is vernoemd de Lange Nelle. Deze mooie, slanke, wit-blauwe vuurtoren kan haar licht 40m ver laten schijnen om de vissers te waarschuwen. We nemen nog even afscheid van de kleinste afstand waar de sluisdeuren ons brengt naar de vismijn. We wandelen er nu door, met boven ons de prachtige foto's te kijken van visserskoppen. We keren even terug om eventjes voorbij het Visserijdok met zijn vissersschepen te wandelen, waar zelfs op een zaterdag er altijd wel bedrijvigheid is. Eerst kijken of er geen tram voorbij snelt om de laatste meters van deze wandeling langs de St. Antonius van Paduakerk af te stappen waar we het eindpunt hebben bereikt!
"Lente is met deze temperathuren ver te zoeken." Als je van rustige wegen tussen landbouwbedrijven houd moet je vandaag je gaan verplaatsen naar Keiem(een deelgemeente van Diksmuide). Daar richten De Tervaete Stappers voor de 12de keer hun lentetocht in. Als je aan lente denkt denk je aan wandelen in lichte kledij. Nu moeten we ons dik inkleden als we eens aankomen. Vlak naast de kerk vindt in ontmoetingszaal de inschrijvingplaats. Van daaruit krijg je van de club vele voorstellen om je afstand uit te kiezen. Eerst moet je kiezen welke lus je gaat wandelen, maar daarmee is het nog niet genoeg. Je moet dan nog eens kiezen als je de korte, middelmatige of grootste versie van de lus gaat bewandelen. Ik kies vandaag om alle lussen te doen in de grootste versie. We maken steeds een rondje rond de kerk die steeds centraal zal staan. Beginnend doen we met lus 1, waar we al vlug een onverhard wegeltje volgen voor we de drukke baan oversteken. Rechtdoor gaan we stapwaarts en passeren enkele wandelvrienden om een klein wegeltje in te slaan die leid naar een boerderij. We steken de Meulebrugge over, waar hier ergens vroeger de Leedmolen stond. We steken de drukke Oostendestraat ver om via het cisterciënzerpad kriskras te wandelen door de wijk liggend achter de kerk. Voor de 2de lus komen we nog eens langs de kerk gaat het via een grote serrekweker van viooltjes nemen we stilletjes aan afscheid van de kortere versie van deze lus. De 2 grotere gaan richting Vladslo. Eens voorbij dit bord is er bij een vijvertje van een plaatselijke bewoner tijd om elk onze eigen weg op te gaan. Wat horen we hier?, Het gekraai van hanen. Dat wil veel zeggen als we het t Kakelend Kippenmuseum passeren, waar we als nog eens in de zomer tijd hebben kunnen binnenwippen. We houden even halt in de startzaal voor dat we beginnen aan de laatste lus. Door tijdsgebrek ben ik genoodzaakt om mijn plannen te herzien en de langere versie aan me laten voorbij gaan. We houden rechts aan de drukke baan om Keiem de rug te keren. We merken op dat bewoners creatief zijn om hun voorgevel te versieren. Nu is het de beurt om Leke binnen te wandelen, alhoewel het centrum laten we aan ons neus voorbij gaan maar wandelen we wel door het gehucht Zoetendale. We bewandelen een wegeltje die ons brengt naar een hoeve. We wandelen langs de Moerestraatbeek tot we goed moeten kijken dat we het juiste wegeltje niet voorbijlopen die leid naar het militair kerkhof van Keiem. Voor ons zien we de kerk, maar als we denken dat we er bijna zijn, gaat het nog even naar links om een klein omeweggetje te maken voordat we een einde maken aan deze wandeling.
wandelclub De Spiegelstappers uit Ieper is officieel erkend voor de vrijetijdsbesteding van personen met een handicap. Deze club, waarvan de meeste leden een beperking hebben, organiseren 3 grote wandelingen per jaar beginnend met de Smultocht vandaag. De opbrengst van al deze 3 wandelingen gaat naar Spelewijs, speelpleinwerking voor kinderen met een handicap en speel-o-theek die speelgoed uitleent. De tocht vertrekkend vanaf een zaaltje achter het Jeugdcentrum bestaat uit 3 lussen, allen van ongeveer 6km. Ik doe ze vandaag wel in omgekeerde volgorde, beginnend met lus 3 die 'natuurtocht' heet. We gaan richting Zillebekevijver, maar deze zullen we niet bereiken want we gaan het Vredesbos in. Door de regen van afgelopen dagen is het gras drassig, maar houden de voeten nog droog. We wandelen rond de verdronken weide om eventjes te genieten van dit decor in het observatiehut die men hier vind. We bewandelen het Vredespad om vervolgens langs de buitenvestingen en de Kasteelgracht de ingang te nemen door het Hoornwerkpad die ons brengt naar de startzaal. Geen rust nu, want we vatten direct lus 2 aan die grotendeels zich zal afspelen op de Vesten. We wandelen opnieuw door het Hoornwerkpad die nu enkele modderstroken telt. Het Ieperse Hoornwerkpark ligt op een helling die vanaf de oostelijke vestingmuren oprijst, van 20 naar 35 meter. Dit was de meest kwetsbare rand van de vestingstad Ieper: belegeraars konden van op de hoogte de stad makkelijk benaderen en treffen. Een hoornwerk is een grote, complexe voorversterking, ingericht voor de muren van de hoofdversterking. De naam is gegeven vanwege de hoornvormige uitsteeksels van de uitbouw. De resterende kazematten bestaan uit twee ondergrondse gangen van 15 meter die leiden naar negen ondergrondse kamers. We verlaten het onverharde om even verder richting de Menepoort te wandelen om vlak erachter weer de Vesten op te wandelen. Het is hier dat we enkele overblijfselen van vroeger, met name de gedenksteen van Willem I,het Ramparts Cemetery Lille Gate, waar 193 Britten sneuvelden tijdens de 1ste Wereldoorlog &de overblijfselen van de Leeuwentoren. Nu we het laatste stukje van de buitenvestingen bewandelen rond deKasteelgracht. Het einde van lus 3 is ook het einde van deze lus want we krijgen opnieuw eennieuwe passage van het Hoornwerkpad. Na een nieuwe rustpauze in De Klepper kunnen we aan de laatste lus beginnen. Deze vatten we precies aan op het middaguur, waar de vele kerken van hier hun klokken goed laten luiden. Als we de Menepoort voor ons zien gaat het nu naar rechts waar even verder Ieper Strand, een oude openluchtzwembad een stukje cake krijgen als eerste van onze gratis bevoorradingen. Vandaar gaat hetnaar de Neerstad waar de speel-o-theek De Stopkop is gevestigd. Langs de bibliotheek en het militaire begraafplaats 'Ypres Reservoir Cemetery' komen we aan in het Tempelhof, een PVT voor personen met psychiatrische problemen. Hier is er een rustpost met gratis een tas koffie. We komen weer de Vesten tegen, maar eerst krijgen we nog een speculaasje van één van de medewerkers aan het kruitmagazijn. De volgende halte is de clubhuis van deze wandelclub tearoom De Spiegel,de ontmoetingsruimte voor personen met beperkingen. Via de St.-Pieterskerk is kort hierbij de 7de en laatste keer dat we een gratis hapje krijgen. Langs de brug over de vestingen en een laatste keer een passage door het paadje arriveren we terug in de startzaal.
"Niet te veel picon nuttigen, want je moet nog lopen"
Wij, die dachten dat de winter definitief voorbij was. We waren eraan voor de moeite, maar dat houd ons niet tegen om naar St.-Idesbald(Koksijde)te vertrekken waar de Duintrappers hun jaarlijkse Picontocht organiseren, wat zij vinden 'De mooiste wandeling van de Kust'. We krijgen bij onze inschrijvingskaart een bonnetje voor een gratis proevertje Picon, maar dat zullen we straks benuttigen, want we moeten eerst nog één van de 6 afstanden afleggen, die vandaag een beetje minder zijn in werkelijkheid, dit door het Agentschap natuur&bos. We zijn gestart kriskras door de kunstenaarsdorpje, voordat we een zandhelling moeten trotseren. Veel zullen we vandaag niet wandelen in Koksijde, want deze ruilen we al vlug in door De Panne. Via het sportcomplex krijgen we de 1ste duinenpassage met name de Oosthoekduinen onder de kiezen. Een klein minpuntje misschien is dat er geen omleiding is voorzien voor mensen met een buggy of rolstoel, daardoor moeten zij ook hierdoor. Aan het einde van de duinen vind men de J-Club, waar de rustpost is voorzien. Ik was misschien niet de enige die hier nog vroeger nog gelogeerd heeft tijdens mijn zomerkamp, maar dan heette dit complex 'De Blauwe Distel'. Van hieruit starten de lussen, waar we eerst moeten goed kijken of we de juiste lus nemen. We gaan richting de St-Pieterskerk, om de trambaan te volgen die ons zal brengen naar de Esplanade. We gaan Koning Leopold I tegemoet die ons al staat op te wachten samen met Pierre Kloeffe die een beetje verder staat. We leggen de ganse dijk af om onze wacht te maken terug in de rustpost. Voor de 2de lus duiken we opnieuw de Oosthoekduinen in, waar even verder passage maken door het bezoekerscentrum De Nachtegaal. We nemen eerst nog afscheid van onze wandelvrienden, maar niet getreurd, iedereen maakt een passage door het Calmeynbos. Waar de vorige jaren wij hier door de Westhoekduinen wandelen moest de parcoursbouwers ons nu leiden op het harde gedeelte die ons toch brengt naar de zee. We trotseren de ijzige wind richting Frankrijk. Via campingclub Perroquet verlaten we het strand om tussen de stacaravans te wandelen. Marcheurs, Bienvenue au café Val d'or où nous vous à bras ouverts dans la station de repos.(wandelaars, welkom in café Val d'or waar we je met open armen ontvangen in de rustpost.)Direct hierbij wandelen we toch in de Westhoekduinen, waar we in het begin al zien dat er strookjes onder water staan. We trappen nu letterlijk door de duinen of moeten we Sahara zeggen wat dit word het stukje ook wel genoemd. Van de warmte zullen we geen last hebben want het noordendepressie zorgt daarvoor. We moeten acrobatenkuren uithalen wanneer we op het harde gedeelte van dit reservaat heel grote plassen zijn, om deze zo droog mogelijk te blijven. We maken opnieuw een passage door het calmeynbos, om te kiezen voor het Artiestenpad, het paadje die de duin en polders verbind. Nog even een modderstrookje meepikken voordat we voor de laatste keer het vakantiecentrum bereiken. We wandelen met zen allen stilletjes terug naar de aankomst, maar wij(30km)alleen hebben nog een passage door de Houtsaegerduinen waar normaal ook grazers te zien moeten zijn, maar we deze nergens zien. We volgen onze collega's die al eerder door het Kerkepannebos zijn gewandeld om weldra een einde te maken aan deze wandeling en kunnen genieten van onze gratis piconnetje.
"Het nieuwe wandeljaar is nu ook officieel begonnen"
Aktivia maakt er een gewoonte van om eind Februari het nieuwe wandelseizoen in te luiden met de Nationale Wandeldag. Vroeger werd deze toegewezen aan de beste clubs per provincie die hoog staan in de Wisselbekerstand, maar sinds dit jaar mag iedereen zijn kandidatuur inleveren. De gelukkige plaatsen waren dit jaar Kortrijk, Overmere&Bornem. IK kies voor het laatste daar een busreis is ingelast door de wandelclub. Elk jaar verwachten ze ongeveer 5000man die op deze dag kennis maken met de wandelsport. Voor dit jaar zullen het een pak minder zijn mede door de sneeuwtoestanden van dit weekend. Het is bijna 10u dat we arriveren in Bornem, maar dat houd me niet tegen om heel snel in te schrijven en toch nog de wandeling van 35km te beginnen. Starten doen we in het gemeentelijke recreatiedomein "het Breeven". Dit 65ha-grote groendomein met visvijver is het startgedeelte van deze wandeling. We komen al s 2 splitsingen na elkaar tegen waardoor de 3 grote afstanden alleen hun weg volgen. We wandelen op de sneeuwpaden die ons brengt via de Onze Lieve vrouw van Lourdes-kapel naar Branst waar een rustpost is gevestigd. Wij wandelen via de kerk voor het eerst langs de Schelde die we ruime tijd volgen naar Mariekerke waar in het schooltje gerust word. Van hieruit start het plaatselijk lusje voor de langste afstanden. We wandelen nog een stukje langs het water tot aan St.-Amands, het dorp van Emile Verhaeren. We komen enkele gedichten tegen van deze man die hier ook begraven is in zijn graftombe aan het water. We hebben dit dorp genoeg gezien, nemen afscheid van de 30km, waar we alleen door de industriezone wandelen om terug te belanden in het schooltje van Mariekerke. Nu overbruggen we de kortste verbindingsweg, van zo'n 3km tot we weer belanden in Branst. We belanden een glad stuk langs de vijver, voordat we intrede doen in het Nonnebos. We nemen het deurtje die ons brengt naar de Kloosterheide. Stilletjes aan komen we op het privé terrein van de Graaf die hier een kasteel heeft, maar niet verder kunnen tot de toegangspoort. We wandelen langs het spoor om via het station het centrum van Bornem door te wandelen, waar we weldra een einde kunnen maken aan deze wandeling als we het sportcomplex betreden. Wandelclub Kadee Bornem kunnen met hun vele medewerkers al dan iet tevreden terug kijken op deze dag, op het slechte weer na die veel wandelaars tegen hield.
Daags voor de Nationale Wandeldag organiseren de Rustige Bosstappers hun Bibbertocht vanuit Varsenare. We starten vanaf het sportcomplex voor de wandeltocht van 30,5km. We gaan aan de kerk rechtsaf om even verder de 1ste splitsing te hebben. Onze tocht leid ons via enkele rijke huizen naar het gebied Breisbroek, waar in een zaaltje de rustpost plaats vind. Straks komen we hier nog eens terug, maar eerst wandelen we verder in dit gebied, die meteen over gaat in het Chartreuzinnenbos. Ondertussen wandelen we alleen verder, waar we enkele figuren tegen komen van het Planetenpad. We gaan de E40 onder om voet te zetten in ST.-Michiels. Niet ver hier vandaag vinden we het dorp Snellegem met tegenover de kerk paard "Oscar". We keren het dorp de rug toe om weldra weer de autosnelweg over te wandelen en halt te houden voor onze koffie in het zaaltje van daarnet. Nu leggen we hetzelfde stukje nogmaals af tot aan die splitsing, waar we nu nog even door het bos wandelen om stilletjes aan weer Varsenare binnen te wandelen. Eerst maken we nog een ommeweggetje naar de Witter Paters met hun" Man's Rotse". In een klein zaaltje in dit gedeelte is er ook een rustpost voorzien. We leggen eerst nog een plaatselijk lusje af die ons brengt naar een kasteel in domein Koude Keuken die we doorwandelen. We keren nu terug naar de paters voor de laatste keer onze kaart af te stempelen. we verlaten woon- en zorgcentra Avondrust, om te wandelen tussen de serres. We gaan rechts een paadje op die brengt ons naar....., het sportcomplex waar we een einde maken aan deze wandeling.
"Hulde brengen aan de man die historie heeft geschreven"
W.T.C. Nieuwpoort brengt hulde aan hendrik Geeraert(de sluiswachter)door een wandeling in te richten vanuit Nieuwpoort. Ik kies traditioneel voor de grootste afstand die vandaag 20km is. Vanuit startzaal de vierboete beginnen we met een 1ste lus. We wandelen omheen het sluizencomplex, om eventjes de Plassendaelevaart te volgen om te wandelen richting Lombardsijde. Wellicht was het de bedoeling om te wandelen door reservaat de Yzermonding, maar door de montainbikers heeft de parcoursmeester onze lus ingekort. We komen wel aan de nieuwe jachthaven terecht om langs de jachten te wandelen. We steken de drukken baan over om een blik te werpen aan het Albert Monument. We komen terug aan de startplaats&beginnen aan de volgende gedeelte. We wandelen door het centrum, om deze te verlaten langs het sportcomplex Lenspolder. We gaan het hoekje om en bewandelen het nog recente paadje tussen de wijken. We komen een restant van een bunker tegen voor vakantiedomein ijzermonde. We dwarsen nog even enkele straten voordat we belanden in de vast rustpoststek van elke wandeling ingericht dor deze club, het basisschooltje in Nieuwpoort-Bad. Het is hier dat we straks nog een keer samen komen. Op het Guido Gezelleplein merken we onze collega's aan de overkant op, voordat we onze wegen scheiden met de 12&18km. We wandelen op de Louisweg om de Kinderlaan te dwarsen om via Sunparks de dreef naar de Noordzee te nemen die ons brengt naar Groenendijk. We wandelen op de zeedijk, waar we onderweg onze collega's terug tegenkomen, om t.h.v. de Barkentijn stilletjes aan weer te belanden in het schooltje. Voor het laatste stukje laten we het centrum achter ons en hebben een passage door het Wilhelmuspark(keunepark hier genoemd). We wandelen de Havengeul op om via de Vismijn stilletjes een einde te maken aan deze wandeling.
"De rooie neuzentocht, wijst dit naar de koude of de carnavalsperiode?"
De stormvogels uit Oostende zaten een beetje met de schrik als ze de weervoorspellingen voor vandaag hoorden. Het zal toch niet waar zijn als we na de sneeuweditie vorig jaar nu weer slecht weer kunnen verwachten. Het was dan ook een opluchting dat de zon al scheen in de ochtend zodat ze al vroeg heel wat wandelaars konden begroeten vanuit startzaal 'Cruysduyne' vlak achter de kerk. Na de verplichtingen zijn gedaan, kunnen we van start gaan voor de wandeltocht van 25km. We dwalen rondin het nieuwe Bredene met mooi aangelegde villawijken om dan een pad omhoog op de duinen nemen met prachtig zicht over de Noordzee. Een tunnel brengt de 6km veilig terug naar de drukke winkelstraat (Kapelstraat) om dan de startzaal terug te bereiken. Wij blijven nog eventjes het duinpad volgen om via de voetgangersbrug de drukke Koninklijke Baan over te wandelen. We wandelen niet door het Paelsteenveld (kampeerzone omgetoverd in een prachtig park) wegens een activiteit nog opgeruimd moet worden, maar vooral omdat deze een beetje onder water staat, en komen zo bij de kapel Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen, beter gekend als de Visserskapel (1736). Nu wordt er gestapt naar buurgemeente De Haan. Op de wijk Vosseslag, in de zaal Schelpestik, is er een rustpost voorzien. Vanaf hier word er nu gewerkt met lussen. We verlaten met de 18km het woongebied om binnen te treden in de duinbossen De Haan, deelgebied Klemskerke. We volgen het paadje die zijn beste tijd heeft gehad, begroeten vrijwilligers die aan bosbeheer doen, om via de tramsporen te dwarsen een vervolg te brengen door het bos maar aan de andere kant. Een kleine helling brengt ons naar het strand, die we blijven volgen tot het eerste duinovergang.Om terug te belanden in Vosseslag, moeten we welterug een passage maken door het bos. Voor het volgende lusje wandelen we nu alleen terug naar het strand(over het naaktstrand: nu gesloten wegens de te lage temperaturen!)We laten de zee voor de rest van deze wandeling achter ons om het tunneltje door te wandelen. We bewandelen het voetwegeltje naast de drukke baan, maar zijn genoodzaakt om deze enkele keren te onderbreken omdat sommige stukken onder water staan. We houden nog eventjes halt in het rustpostzaaltje, voordat we beginnen aan het laatste stukje. We worden wel nog eens gescheiden van de anderen om door de polders te wandelen om ze dan weer te begroeten t.h.v. het reservaat d' Heye. We trotseren de modder die ons leid naar het nieuwe recreatiepark Grasduinen.Hier niet ver vandaan is het gemeentehuis gelegen, met vooraan het kunstwerk "Vredestafel"(Paul Perneel), die vind dat vrede niet op het slagveld word bekomen, maar wel aan de onderhandelingstafel. Vlak achter het postgebouw loopt een paadje die ons brengt naar de wijk achter de kerk, waar tegenover park Romokus terug binnen komen in de startzaal.
"Al mag het hard vriezen, hij doet gewoon zijn ding."
Vandaag zullen we de overgang meemaken van koude naar zachte lucht als we deelnemen aan de 19de Manneken-Pis tocht te Geraardsbergeningericht door de Padstappers. Het weer zat niet mee als we aankwamen in het jeugdcentrum "De Spiraal". regen en de ijzige wind die het koude gevoel nog erger maakt. Respect voor de 358 wandelaars die vanmorgen vroeg in het station van Brussel-Centraal zijn vertrokken voor hun 50km van het 't Jongste naar het Oudste Mannen-Pismonument. Ik hout het vandaag bij de omloop van de 32km. We wandelen op de Zakkaai langs het water om snel het abdijpark met zijn koetsenhuis in te wandelen. We merken dat de vijver nog niet het slachtoffer is van de dooi. Als we onze eigen weg gevolgd zijn komen we aan de achterkant van de kapel op de Oudenberg, bovenop De Muur. We dalen deze heilige plaats niet af langs de kasseien, maar kiezen voor het paadje die ernaast loopt. We bewandelen veldwegeltjes die met momenten nog glad zijn tot we belanden in Onkerzeele. Naast de kerk loopt er een wegeltje die ons brengt naar de rustpost in de buitenschoolse opvang "De Speeldoos". De wandelaars die de 50km doen, zullen merken dat dit hun laatste rustpost is, voor ons komen we straks hier nog terug. We ploeteren verder door het dooiwater met zijn goed gecamoufleerde putten, waar ik ook kennis mee maak. We konden even goed onze schaatsen meedoen, want momenteel is het meer glijden dan wandelen. Onze wandelgemiddelde zal vandaag een stuk langzamer zijn, dat staat al vast want doorstappen kunnen we momenteel nog niet doen. Ondertussen zijn we beland in Grimminge, het dorp van kaatsers en de bakermat van het boerenpaard met voor hun gemeentehuis een bronzen exemplaar van zo'n paard. We komen op het punt waar we daarnet afscheid genomen hadden van de andere afstanden, maar nu weer met zijn allen voet zetten naar het Raspaillebos. Ondertussen is de vrieskou weg van ons&krijgen we het nu weliswaar warm. We wandelen op de paadjes in het bos. De naam verwijst een beetje naar 'raspe'(schaven, raspen)het traditionele hakhoutbeheer in dit bos. Om de twaalf tot achttien jaar worden oude stronken van bomen en struiken tot aan de grond afgezet. Eens buiten het bos zijn we terug in Onkerzeele, waar we stukje vanaf de kerk weer afleggen tot de rustpost. Nu is het moment om stilletjes aan om het centrum op te zoeken. Via de Vesten belanden we op de mark. Wie zien we daar een beetje verscholen? Jazeker, Het is Manneken-Pis. Aan de overkant in het clubhuis van de Padstappers is er een rustpost ingelast. We gaan het hoekje om, de Duivenstraat(hier noemen ze het 't Duijvestrùtjen/'t Dauvestrùtjen)om nog even het laatste stukje onverhard te bewandelen. Boven kunnen we een glimp opvangen van het centrum, voordat we de Dender kruisen. We houden nog even halt aan het buitenzwembad-comlpex om te kunnen genieten van een jenevertje of warme chocolademelk aangeboden door de club. De laatste 900m wandelen we op de sasweg langs het water die we oversteken via de Grotestraatbrug om te belanden in de startzaal& onze mattentaarten niet mogen vergeten af te halen en meteen al in onze agenda 21 april aanduiden om hier terug te keren voor hun Mattentaartentocht.
