"Lusjes maken om alle kanten van Vosseslag te zien."
Op een maandag hebben de meeste mensen moeite om zich weer op te laden voor een nieuwe week, maar dat geld niet voor de wandelaars die her en deer zijn ingeschreven bij verschillende clubs. Ik heb onlangs gelezen dat wandelen zelfs gezonder is dan lopen, dus trek ik mijn wandelschoenen aan om de verplaatsing te maken naar Bredene waar de Keignaerttrippers voor de 4de maal Rondom De Vosseslag organiseren. Centrale punt is taverne Hippo 12 waarvan hieruit de 3 lussen beginnen als eindigen.We starten aan lus 1 die meteen ook de kortste van allemaal is. Een tunneltje onder de trambaan brengt ons naar het verharde duinenpad bekend met zijn paddenstoel onderweg naar Bredene-aan-Zee. Als we weer een tunneltje induiken is het aangeraden even de oren dicht te houden want de grafittiverwijderaars maken heel veel herrie. We maken hier een passage met zijn talrijke winkeltjes alsook campings om naast het Plaesteelveld te wandelen tot aan het Visserskapel. Een grindwegeltje brengt ons weer terug om te beginnen aan lus 2. We volgen het voetwegeltje naast de drukke baan waar aan het einde ons brengt in Vosseslag. Hier is er tijd voor te veranderen van soort ondergrond en te kiezen voor de bospaden in Domeinbos De Haan/ deelgebiedKlemskerke. We keren eventjes terug om een passage te maken door de dorpskern waar vandaag de wekelijkse marktdag plaats vind. Het is stilletjes tijd om terug eventjes halt te houden in de startzaal na de langste lus van deze wandeltocht. Wie nog even de beentjes wil strekken kan zich nog uitleven aan lus 3. We verlaten de dorpskern om kalmere wegen te zoeken om de polders te bezichtigen. Dit doen we d.m.v. te wandelen naast natuurgebied D'Heye alsook de blauwwitte watertoren herkennen in de verte. We wandelen nog enig tijd op de macadamwegen tot we weer Vosseslag inwandelen. We nemen de Batterijstraat die ons leid nu naar de Fosielduinen van D'Heye, die we rechts naast ons zien. Nu nog even de laatste wegen opzoeken voordat we eindigen waar we begonnen zijn.
Het gebeurt niet vaak dat er een tocht plaats vind in dezelfde gemeente in één week. Wie vorige week niet kon krijgt vandaag nog een kans als je Houthulst wilt bewonderen. De Warden Oom Stappers organiseert hun jaarlijkse Bakelandttocht genoemd naar de beruchte rover en zijn bendevanuit Hooglede. Ik verkies vandaag voor 36 kilometer. Het duurt niet lang nadat we het dorpsplein achter ons hebben voor we de bospaden bewandelen in het 67haVrijbos. Enkele kilometer lang volgden we een onverharde veldweg langs de rand van het militaire domein die er ook de rand van het bos vormt. Deze wordt nog gedeeltelijk gebruikt als munitieopslagplaats maar stil aan wordt het militaire gebruik afgebouwd. Aan de rand van het domein vind men de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst. Op de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst liggen 1723 Belgische en 81 Italiaanse doden begraven.Deze begraafplaats werd na 1923 (na ruiming van springstoffen en bij het begin van de herbebossing) in een stervorm aangelegd en heeft een oppervlakte van 5 ha 24 a. De meeste Belgen stierven in de nabije omgeving tijdens het eindoffensief dat begon op 28 september 1918. De Italianen waren krijgsgevangenen in het Duitse leger. Zij moesten o.a. munitie via de smalspoorlijnen aanvoeren. Velen stierven in die situatie onder het vuur van hun geallieerde bondgenoten. Ze liggen achteraan op de begraafplaats tegen de bosrand begraven. We vervolgen onze weg tot de medewerkers ons begroeten in de rustpost 'Het Fazantenhof'. De 3 grootste afstanden leggen hier een plaatselijke lus af waar we wandelen door Jonkershove. We kiezen terug voor de bospaden waar de wandelaars van de 10km ons weer begroeten nabij de industriezone die we daarnet moesten achter laten. We wandelen door het sportcomplex die net ver ligt van de Sint Kristoffelkerk. Juist ernaast ligt het dorpsschooltje waar vele wandelaars buiten zitten om te profiteren van het zonnetje, want je weet nooit wanneer we nog die zullen zien. Ook hier worden we erop gewezen dat we een plaatselijke lus moeten afleggen. Via een passage door een privéterrein van een plaatselijke landbouwer, merk ik dat op de weegbrug mijn gewicht toch niet klopt met de werkelijkheid. Het gaat gestaag bergop omdat we de Heuvelrug van Klerken moeten bedwingen. We wandelen langs de talrijke serres waar aardbeien geteeld word voordat we nog een stukje Jonkershove doorwandelen om terug te belanden in de rustpost. Na de rust snuffelen we nog even rond op de rommelmarkt die we doorwandelen, maar pas op dat je de juiste weg gekozen heeft, want het splitsingsbord is een beetje weggedoken. We wandelen op verharde wegen richting Terrest, met zijn fraaie vergezichten tot we terug zijn in Houthulst. We hebben nog iets te goed. We krijgen nog een passage door het Rotsebos met zijn Lourdesgrot. Deze werd gebouwd 22jaar na de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw te Lourdes. De grot werd in 1860 opgericht, op initiatief van Mevrouw Cassiers, echtgenote van senator Joannes Petrus Cassiers. Het werd de eerste grot in België die aan Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes toegewijd was. We wandelen rondom de grot waar de "Zeven Weeën" en de "Vijftien Mysteries"zijn uitgebeeld. We naderen de startzaal, maar dit is nog niet het einde voor ons&de42km. We wandelen langs de Fabrieksput die herdenkt naar een ondergane groentenfabriek. We krijgen een stukje onverhard waar ze druk bezig zijn met planten van aardappelen denk ik. Aan het einde van deze strook gaan de stappers van de 42km nog even recht door om nog een klimmetje van Staden mee te pikken, maar wij moeten dit niet te doen. We gaan wel weer tezamen de laatste onverhard stukje door met in het midden van het veld een bunker. Als we deze achter de rug hebben zien we voor ons weer de fabrieksput en kunnen voor de 2de maal(bij wijze van spreken)op bedevaart naar de grot en zo weten wat er nog rest om deze wandeling te beëindigen.
De Internationale 100km moet al enkele jaren de concurrentie aangaan met Omloop Kluisbergen. Maar zij bieden ons de kans om 3 dagen te genieten van de oorlogstreek over lange omlopen. Het organisatiecomité treurt dit jaar bij het verlies van Pierre Vanderghote, een dienstbare medewerker van alle vorige edities. Daarom word deze editie aan hem opgedragen. De start- en aankomstplaats ligt elke dag aan de Fenixzaal, waar men vandaag kan kiezen uit 5 afstanden. Alle afstanden starten langs de buitenvestigingen waar men nog een authentiek, open vestinglandschap kan bewonderen. De Rijselpoort, de enige overgebleven stadspoort, wandelen we zowel onderdoor als bovenop. Hier vinden we met de Ramparts Cemetery Lille Gate de eerste maar zeker niet de laatste begraafplaats. waar nu ongeveer de kapel vanFranciscushuyze is gesitueerd kunnen we even rust houden bij een gratis drankje, wat één van de klassieke ingrediënten zijn bij deze wandelorganisatie. De 2 grotere afstanden splitsen hier van de anderen en trekken richting Vlamertinge, waar in het Cultureel Centrum halt word gehouden bij de controlepost.Wij, als 30km-stapper zijn nu alleen als we nog eventjes rechtdoor gaan. Mocht je nog even tijd hebben kan je het parcours even verlaten om het Vlamertinge Hospital Farm Cemetery te verkennen. Hier niet ver vandaan trekken we door de Galgebossen waar we buitenlandse militairen voorbij steken. Het bos kreeg zijn naam omdat lang geleden de plaatselijke graaf onderdanen liet ophangen aan de rand van het bos. Nu is dit een 95ha wandelgebied waar we van genieten deze dag. Aan het einde van deze strook krijgen we een stukje peperkoek met een bekertje water. We trekken nu naar de 'Brandhoek', een gehucht ten westen van Vlamertinge. Ook hier vinden we op ons pad een groot begraafplaats, de Brandhoek Military Cemetery, waar 669 militairen hun laatste rustplaats vonden. Aan de rechterkant kunnen we de skyline zien van het Heuvelland, waar de wandelaars morgen genoeg kunnen van genieten tijdens de koninginnenrit van deze 3-daagse. Toeval of niet maar bij een landbouwer kunnen we genieten van een yoghurtje voordat we samen met de 20km verder richting Dikkebus trekken. Het wandelpad naast de Dikkebusvijverbeek doorkruisen we de wandelaars van de 15km om ons te brengen aan de rand van de stad. De Neerstad, dat is de nieuwe naam voor de oude Picanolsite, waar de beide stedelijke academies en ook de bibliotheek met zijn stadsarchief hun nieuw onderdak kregen, is een frisco nog een aangename hapje. Terug op de vestingen doorkruisen we de Menepoort. Via dit herdenkingsmonument met de namen van bijna 55.000 vermiste gesneuvelden uit W.O. 1, de Vestingsbrug en het Hoornwerkpark komen we met zen allen terug aan de Fenix.
De Internationale 2-Daagse van Vlaanderen te Blankenberge is ook een jaarlijkse bijeenkomst van duizenden wandelaars die van her en der komen om niet alleen van de sfeer te genieten, maar natuurlijk om de beentjes te strekken. We mogen naast onze thuiswandelaars& noorderburen ook mensen begroeten uit Duitsland, Finland, Britten,Taiwanezen,etc. Traditioneel word er gestart vanuit de tent die opgesteld is op de Grote Markt. Men kan kiezen uit 4 afstanden geschikt van 6km voor de familiewandeling tot de sportieve uitdaging van 42km. Eens gestart zoeken we al vlug de dijk op waar we wandelen tot aan het einde van de Pier waar voor de 1ste maal onze kaart worden geknipt. Aan het einde van de dijk gaat het over in Natuurgebied De Fonteintjes, waar we plaats zoeken om de verschillende pelotons van het Duitse leger voorbij te wandelen. Nadat we een gratis peperkoekje kregen met een bekertje water van de watermaatschappij moeten we goed opletten of we de splitsing geraadpleegd hebben om op het juiste tijd de correcte weg te nemen. We wandelen op het wandelpaadje die vlak naast de trambaan loopt richting Zeebrugge. Moeten we niet wachten voor de verkeerslichten is het deze keer voor de brug waar de schepen eerst voorrang krijgen. We wandelen door het havengebied van Zeebrugge met al zijn soorten schepen voordat we de brug nemen over de kustbaan. We wandelen de Sashul&Voortorenweiden een klein stukje door om geduldig onze beurt te wachten om door het poortje te kunnen t.h.v. de watertoren. We maken weer tijd om de dijk op te wandelen tot aan de openluchtzwembad voor de volgende rustpost. We nemen een passage door het Generaal Willemspark om een klein beetje afkoeling te zoeken voordat we het tunneltje nemen. Als we links afgedraaid zijn zien we voor ons de Museum van de Zwinsttreek te herkennen aan zijn rode gebouw. We maken een ommetje door de Oosthoek die achter het station van Heist bevind voordat we Zeebrugge definitief achter ons laten. Nadat we links de kleiputten van Heist opmerken is het tijd om te kiezen voor het rustige gedeelte van het parcours. We wandelen tussen de bomen langs het Kanaal van Schipdonck, waar we deze verder even verlaten om een passage te maken door Ramskapelle, het dorp van deze editie. Bij de Sint-Vincentiuskerk word onze kaart nu niet geknipt, maar gescand. Tijdens het verlaten van dit dorpje vinden we verschillende langgevelhoeven en boerderijen met losstaande gebouwen. Deze gebouwen hebben meestal een 17de of 18de-eeuwse kern. De wieken van de Callantmolen of De Kruier, een stenen windmolen uit 1897 beginnen ook te draaien. We zoeken weer de waterkant op van het kanaal voor we het brugje nemen waar even verder de mensen van de politie ons veilig doen oversteken. Nu het Leopoldkanaal hier ook loopt zullen we deze niet zien, daar we op de macadamwegen ernaast bewandelen. We blijven mooi links houden aan de drukke Damsesteenweg om Dudzele in te wandelen. Als we wandelen langs het Boudewijnkanaal mogen we onze vrienden van de 24km terug begroeten waar we samen aan het geluidhorend weldra Lissewege ingaan. Lissewege is trouwens opgenomen in de lijst van 50 mooiste dorpen van Vlaanderen. Op het pleintje met zijn Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk kunnen we even uitrusten en genieten van de ambiance.Lissewege heeft veel van zijn authenticiteit uit zijn verleden bewaard, met zijn kleine straatjes en huisjes plus zijn Lisseweegs Vaartje, een oud kanaal doorheen het dorpscentrum die we tegen komen als we deze verlaten. De Militairen zijn ook maar gewone mensen, dus zij worden ook verzorgd door hun medemakkers, terwijl wij een gratis carrétje & een appel krijgen voordat we de mensen van 16km ook ons komen bijvoegen. We wandelen een stukje langs het spoor om Blankenberge te betreden. De allerkleinsten kunnen zich uitleven in de Funpark De Voetjes bij de kerk van Uitkerke, maar voor de volwassenen heeft de inrichters ook gedacht want een 100m verder op het schoolterrein inden we de jaarlijkse feesttent terug waar we kunnen genieten van het plaatselijk biertje met een kaasboterhammetje erbij. Alléz nog even volhouden, we zijn er bijna. Het is gewoonweg nog even wandelen door de centrumstraten voordat we terug belanden op de markt waar we kunnen genieten onder de muzikale omlijsting van visserslieden van een verg gebakken visje.
Vandaag wandelen we niet alleen met onze wandelcollega's maar ook met Prins Karel & Ensor voor een tocht die ingericht word door de Keignaerttrippers. Gestart word er voor de 4 afstanden vanuit cafetaria Walrave in Provinciedomein Raversijde. Eens gestart kon je als je tijd had gratis de Vogelopvang gratis bezoeken die we in het begin voorbij kwamen. Na het wandelen tussen de kampeerhuisjes nemen we de trap en kronkelen op de dolomietpaadjes waar me met momenten kunnen genieten van duin -en strandzichten. Vandaag is het niet leuk wandelen op de dijk. Niet vanwege het zonnetje, maar van het opwaaiende zand die in ons gezicht stuift als we terugwaarts keren. Wij zien ook verschillende oorlogsbunkers en resten van mitrailleurposten uit de eerste en tweede wereldoorlog. , zij zijn de overblijfselen van de Atlantikwall. Dit was een door de Duitse bezetter aangelegde verdedigingsgordel tegen aanvallen uit zee. Zo was de batterij in Raversijde bestemd als verdediging van de Oostendse haven. We betreden het houten trapje om terug te belanden het domein waar we uitkomen aan de startzaal. Zo onze 1ste lusje zit erop, het is tijd om een vervolg te maken aan de wandeling. Verder is het nu een natuurvol recreatiedomein, waar het in de thans stille natuur rustig en aangenaam wandelen is. Wij verlaten het domein en stappen door de wijk een gedeelte van Mariakerke Oostende op. Wij passeren de eeuwenoude duinenkapel het bekende duinenkerkje. Vele malen verbouwd en de eerste vermeldingen van een kapel vinden wij in het jaar 1171. Het duinenkerkje werd gebouwd tussen de jaren 1350 en 1400 in Gotische stijl met een westertoren, in de eerste wereldoorlog braken de Duitsers de toren af. Vanaf 1929 tot 1931 werd na vele vernielingen het kerkje gerestaureerd. Er is nog heel wat oud kunstig meubilair te bezichtigen en sinds 1946 als beschermt monument herkend. Op het kerkhof werd hier ook baron James Ensor begraven, een Belgisch kunstschilder. En dit in zijn geliefde omgeving, en hij belette ook dat het kerkje zou gesloopt worden
Naast het kerkje het vertelhuisje de woonst van de familie Corvelyns. Op een bepaald moment woonden de familie met acht dochters en zes zonen. Moeder Corvelyns was beter gekend onder de naam Mietje Maene en was een zeer bekende visleurster.
Wij stappen richting grote baan die wij gaan kruisen, en een eindje verder veilig afgeschermd van het drukke verkeer vangen wij een glimp op van de Oostendse luchthaven. Na een poosje mogen wij links af naar de bewoonde wereld toe, wij zijn momenteel in de Spa laan, maar zijn niet richting Spa toe. Het wordt een rustige zwerftocht door de straten met zijn kerk van de Koningin om even later voorbij het voetbalplein van K.V. Oostende te komen. Het is tijd om even halt te houden in zaaltje Ter Duinen voor de rustpost. Het plaatselijke lusje die wij als grootste afstand hier zullen doen, kunnen we kort over zijn. We wandelen blokjes door de woonwijken van het aangrenzende gehucht Stene, om terug te komen in de rustpost. Nu stappen we voor het slot met alle afstanden terug richting de dijk. We vinden meer mensen op de dijk dan op het strand, een teken dat het nog altijd geen prachtig weer is. Na de wandeling op de dijk stappen wij terug het domein Raversijde in, en vinden er even later de residentie van Prins Karel. Die er na zijn regentschap kwam wonen en het nadien verkocht aan de Belgische staat. Thans keurig gerestaureerd en er zijn ook enkele musea in ondergebracht die kunnen bezocht worden en een gans arsenaal boeiende en geschiedkundige onderdelen bevatten, echt een aanrader.
Anderzijds genieten wij verder na van de prachtige natuur en komen zo naar het einde van onze wandeldag toegestapt. Wij hadden genoten van het afwisselende parkoers. Keignaertstappers jullie zorgden voor een verzorgde organisatie, daarom aan iedereen proficiat en van harte dank voor jullie inzet, het gaat jullie goed en tot een volgende wandelgelegenheid.
De stormvogels organiseren voor de 18de keer hun Lange Nelle tocht vanuit Oostende. De Lange Nelle die werkelijkheid een vuurtoren is hier dichtbij is trouwens hun coverfoto van hun clubblad. De startzaal Sluisvliet bevindt zich in het oostelijk deel van Oostende, ze noemen het ook het visserijgedeelte van de stad. Uit de 4 afstanden kies ik gewoonlijk weer voor de grootste afstand, die vandaag 21,8km is. Vlakbij de startzaal ligt de 80ha grote Spuikom. Aangelegd om de havenmonding te spuien. Tijdens WO II landingsplaats van Duitse watervliegtuigen, nu het mekka voor watersportbeoefenaars en kweekplaats van de echte Oostendse oesters! Hier kiezen de 2 kleinste& 2 grootste hun rug toe naar elkaar en wandel ik via het nog niet lang wandelpaadje om via 't Eilandje uit te komen in Bredene-sas, één van de gehuchten waaruit Bredene bestaat. Voor ons zien we de blauw witte toren waar we steeds blokjes om rond wandelen om via het wachtbekken van de Noord-Ede& plaatselijk containerpark. Wat je hier opmerkt is dat plaatselijke bewoners hun gevel beschilderd hebben met een muurtekening. Het is een paar meter meer voor we de rustpost bereiken in manege ' 't Ruitershof'. Via de paardenstallen en een prachtige paardenwegel kom je bij de St. Rikierkerk. Eens die kerk voorbij scheiden we ons van de 18km. Hier is ook het mekka van de campingzones. Tussen één van deze kampeerplaatsen gaat het links naar recreatiedomein 'Grasduinen'. Een paadje tussen de vakantiehuisjes brengt ons stilletjes aan naar de zee. We gaan onder de tunnel, slingeren over duinpaadjes, waar me onderweg naast de KSA-jongeren die afzien om hun bestemming X te bereiken ook depaddenstoel van kabouter pinnemuts opmerken, tot we een houten trap afdalen om via enkele wegeltjes tussen de wijken voor ons wijkschooltje Groenendijk zien, waar de 2de rustpost plaatsvindt. Hier maken de wandelaars aan de lijven mee wat het is om weer kleuter te voelen, want er zijn hier grotendeels kleine tafeltjes&stoelen te gebruiken. Na de rust wandelen alle afstanden op de 6km na terug naar de zee. Een venijnig klimmetje brengt je op een zandpad hoog op de duinen.Langsde Spinoladijk, ter hoogte van strandpost 1 Turkeyen komen we het kunstwerk 'Olnetop 2012' van de Belg Nick Ervinck n.a.v. Beaufort 04 tegen. De artistieke installatie van 8 meter hoog refereert naar opspattende golven.Een houten trap brengt me terug naar de zeedijk. In de nabijheid ligt het fort Napoleon. Oostende was vroeger een versterkte stad, maar aan de oostelijke kant van de stand herinneren je namen als Spinoladijk, Buskruitstraat en Halvemaandijk nog aan de versterkingen. Hier kan je niet tot de havengeul wandelen, want de ganse Halvemaandijk is afgezet wegens grote werken voor de nieuwe oostelijke havendam. Je stapt niet ver van de site waar men zich klaarmaakt om nog tientallen windmolens te bouwen die ons vanuit de Noordzee elektriciteit zullen leveren.Eens de dijk verlaat zien we waaraan deze tocht is vernoemd de Lange Nelle. Deze mooie, slanke, wit-blauwe vuurtoren kan haar licht 40m ver laten schijnen om de vissers te waarschuwen. We nemen nog even afscheid van de kleinste afstand waar de sluisdeuren ons brengt naar de vismijn. We wandelen er nu door, met boven ons de prachtige foto's te kijken van visserskoppen. We keren even terug om eventjes voorbij het Visserijdok met zijn vissersschepen te wandelen, waar zelfs op een zaterdag er altijd wel bedrijvigheid is. Eerst kijken of er geen tram voorbij snelt om de laatste meters van deze wandeling langs de St. Antonius van Paduakerk af te stappen waar we het eindpunt hebben bereikt!
"Lente is met deze temperathuren ver te zoeken." Als je van rustige wegen tussen landbouwbedrijven houd moet je vandaag je gaan verplaatsen naar Keiem(een deelgemeente van Diksmuide). Daar richten De Tervaete Stappers voor de 12de keer hun lentetocht in. Als je aan lente denkt denk je aan wandelen in lichte kledij. Nu moeten we ons dik inkleden als we eens aankomen. Vlak naast de kerk vindt in ontmoetingszaal de inschrijvingplaats. Van daaruit krijg je van de club vele voorstellen om je afstand uit te kiezen. Eerst moet je kiezen welke lus je gaat wandelen, maar daarmee is het nog niet genoeg. Je moet dan nog eens kiezen als je de korte, middelmatige of grootste versie van de lus gaat bewandelen. Ik kies vandaag om alle lussen te doen in de grootste versie. We maken steeds een rondje rond de kerk die steeds centraal zal staan. Beginnend doen we met lus 1, waar we al vlug een onverhard wegeltje volgen voor we de drukke baan oversteken. Rechtdoor gaan we stapwaarts en passeren enkele wandelvrienden om een klein wegeltje in te slaan die leid naar een boerderij. We steken de Meulebrugge over, waar hier ergens vroeger de Leedmolen stond. We steken de drukke Oostendestraat ver om via het cisterciënzerpad kriskras te wandelen door de wijk liggend achter de kerk. Voor de 2de lus komen we nog eens langs de kerk gaat het via een grote serrekweker van viooltjes nemen we stilletjes aan afscheid van de kortere versie van deze lus. De 2 grotere gaan richting Vladslo. Eens voorbij dit bord is er bij een vijvertje van een plaatselijke bewoner tijd om elk onze eigen weg op te gaan. Wat horen we hier?, Het gekraai van hanen. Dat wil veel zeggen als we het t Kakelend Kippenmuseum passeren, waar we als nog eens in de zomer tijd hebben kunnen binnenwippen. We houden even halt in de startzaal voor dat we beginnen aan de laatste lus. Door tijdsgebrek ben ik genoodzaakt om mijn plannen te herzien en de langere versie aan me laten voorbij gaan. We houden rechts aan de drukke baan om Keiem de rug te keren. We merken op dat bewoners creatief zijn om hun voorgevel te versieren. Nu is het de beurt om Leke binnen te wandelen, alhoewel het centrum laten we aan ons neus voorbij gaan maar wandelen we wel door het gehucht Zoetendale. We bewandelen een wegeltje die ons brengt naar een hoeve. We wandelen langs de Moerestraatbeek tot we goed moeten kijken dat we het juiste wegeltje niet voorbijlopen die leid naar het militair kerkhof van Keiem. Voor ons zien we de kerk, maar als we denken dat we er bijna zijn, gaat het nog even naar links om een klein omeweggetje te maken voordat we een einde maken aan deze wandeling.
wandelclub De Spiegelstappers uit Ieper is officieel erkend voor de vrijetijdsbesteding van personen met een handicap. Deze club, waarvan de meeste leden een beperking hebben, organiseren 3 grote wandelingen per jaar beginnend met de Smultocht vandaag. De opbrengst van al deze 3 wandelingen gaat naar Spelewijs, speelpleinwerking voor kinderen met een handicap en speel-o-theek die speelgoed uitleent. De tocht vertrekkend vanaf een zaaltje achter het Jeugdcentrum bestaat uit 3 lussen, allen van ongeveer 6km. Ik doe ze vandaag wel in omgekeerde volgorde, beginnend met lus 3 die 'natuurtocht' heet. We gaan richting Zillebekevijver, maar deze zullen we niet bereiken want we gaan het Vredesbos in. Door de regen van afgelopen dagen is het gras drassig, maar houden de voeten nog droog. We wandelen rond de verdronken weide om eventjes te genieten van dit decor in het observatiehut die men hier vind. We bewandelen het Vredespad om vervolgens langs de buitenvestingen en de Kasteelgracht de ingang te nemen door het Hoornwerkpad die ons brengt naar de startzaal. Geen rust nu, want we vatten direct lus 2 aan die grotendeels zich zal afspelen op de Vesten. We wandelen opnieuw door het Hoornwerkpad die nu enkele modderstroken telt. Het Ieperse Hoornwerkpark ligt op een helling die vanaf de oostelijke vestingmuren oprijst, van 20 naar 35 meter. Dit was de meest kwetsbare rand van de vestingstad Ieper: belegeraars konden van op de hoogte de stad makkelijk benaderen en treffen. Een hoornwerk is een grote, complexe voorversterking, ingericht voor de muren van de hoofdversterking. De naam is gegeven vanwege de hoornvormige uitsteeksels van de uitbouw. De resterende kazematten bestaan uit twee ondergrondse gangen van 15 meter die leiden naar negen ondergrondse kamers. We verlaten het onverharde om even verder richting de Menepoort te wandelen om vlak erachter weer de Vesten op te wandelen. Het is hier dat we enkele overblijfselen van vroeger, met name de gedenksteen van Willem I,het Ramparts Cemetery Lille Gate, waar 193 Britten sneuvelden tijdens de 1ste Wereldoorlog &de overblijfselen van de Leeuwentoren. Nu we het laatste stukje van de buitenvestingen bewandelen rond deKasteelgracht. Het einde van lus 3 is ook het einde van deze lus want we krijgen opnieuw eennieuwe passage van het Hoornwerkpad. Na een nieuwe rustpauze in De Klepper kunnen we aan de laatste lus beginnen. Deze vatten we precies aan op het middaguur, waar de vele kerken van hier hun klokken goed laten luiden. Als we de Menepoort voor ons zien gaat het nu naar rechts waar even verder Ieper Strand, een oude openluchtzwembad een stukje cake krijgen als eerste van onze gratis bevoorradingen. Vandaar gaat hetnaar de Neerstad waar de speel-o-theek De Stopkop is gevestigd. Langs de bibliotheek en het militaire begraafplaats 'Ypres Reservoir Cemetery' komen we aan in het Tempelhof, een PVT voor personen met psychiatrische problemen. Hier is er een rustpost met gratis een tas koffie. We komen weer de Vesten tegen, maar eerst krijgen we nog een speculaasje van één van de medewerkers aan het kruitmagazijn. De volgende halte is de clubhuis van deze wandelclub tearoom De Spiegel,de ontmoetingsruimte voor personen met beperkingen. Via de St.-Pieterskerk is kort hierbij de 7de en laatste keer dat we een gratis hapje krijgen. Langs de brug over de vestingen en een laatste keer een passage door het paadje arriveren we terug in de startzaal.
"Niet te veel picon nuttigen, want je moet nog lopen"
Wij, die dachten dat de winter definitief voorbij was. We waren eraan voor de moeite, maar dat houd ons niet tegen om naar St.-Idesbald(Koksijde)te vertrekken waar de Duintrappers hun jaarlijkse Picontocht organiseren, wat zij vinden 'De mooiste wandeling van de Kust'. We krijgen bij onze inschrijvingskaart een bonnetje voor een gratis proevertje Picon, maar dat zullen we straks benuttigen, want we moeten eerst nog één van de 6 afstanden afleggen, die vandaag een beetje minder zijn in werkelijkheid, dit door het Agentschap natuur&bos. We zijn gestart kriskras door de kunstenaarsdorpje, voordat we een zandhelling moeten trotseren. Veel zullen we vandaag niet wandelen in Koksijde, want deze ruilen we al vlug in door De Panne. Via het sportcomplex krijgen we de 1ste duinenpassage met name de Oosthoekduinen onder de kiezen. Een klein minpuntje misschien is dat er geen omleiding is voorzien voor mensen met een buggy of rolstoel, daardoor moeten zij ook hierdoor. Aan het einde van de duinen vind men de J-Club, waar de rustpost is voorzien. Ik was misschien niet de enige die hier nog vroeger nog gelogeerd heeft tijdens mijn zomerkamp, maar dan heette dit complex 'De Blauwe Distel'. Van hieruit starten de lussen, waar we eerst moeten goed kijken of we de juiste lus nemen. We gaan richting de St-Pieterskerk, om de trambaan te volgen die ons zal brengen naar de Esplanade. We gaan Koning Leopold I tegemoet die ons al staat op te wachten samen met Pierre Kloeffe die een beetje verder staat. We leggen de ganse dijk af om onze wacht te maken terug in de rustpost. Voor de 2de lus duiken we opnieuw de Oosthoekduinen in, waar even verder passage maken door het bezoekerscentrum De Nachtegaal. We nemen eerst nog afscheid van onze wandelvrienden, maar niet getreurd, iedereen maakt een passage door het Calmeynbos. Waar de vorige jaren wij hier door de Westhoekduinen wandelen moest de parcoursbouwers ons nu leiden op het harde gedeelte die ons toch brengt naar de zee. We trotseren de ijzige wind richting Frankrijk. Via campingclub Perroquet verlaten we het strand om tussen de stacaravans te wandelen. Marcheurs, Bienvenue au café Val d'or où nous vous à bras ouverts dans la station de repos.(wandelaars, welkom in café Val d'or waar we je met open armen ontvangen in de rustpost.)Direct hierbij wandelen we toch in de Westhoekduinen, waar we in het begin al zien dat er strookjes onder water staan. We trappen nu letterlijk door de duinen of moeten we Sahara zeggen wat dit word het stukje ook wel genoemd. Van de warmte zullen we geen last hebben want het noordendepressie zorgt daarvoor. We moeten acrobatenkuren uithalen wanneer we op het harde gedeelte van dit reservaat heel grote plassen zijn, om deze zo droog mogelijk te blijven. We maken opnieuw een passage door het calmeynbos, om te kiezen voor het Artiestenpad, het paadje die de duin en polders verbind. Nog even een modderstrookje meepikken voordat we voor de laatste keer het vakantiecentrum bereiken. We wandelen met zen allen stilletjes terug naar de aankomst, maar wij(30km)alleen hebben nog een passage door de Houtsaegerduinen waar normaal ook grazers te zien moeten zijn, maar we deze nergens zien. We volgen onze collega's die al eerder door het Kerkepannebos zijn gewandeld om weldra een einde te maken aan deze wandeling en kunnen genieten van onze gratis piconnetje.
"Het nieuwe wandeljaar is nu ook officieel begonnen"
Aktivia maakt er een gewoonte van om eind Februari het nieuwe wandelseizoen in te luiden met de Nationale Wandeldag. Vroeger werd deze toegewezen aan de beste clubs per provincie die hoog staan in de Wisselbekerstand, maar sinds dit jaar mag iedereen zijn kandidatuur inleveren. De gelukkige plaatsen waren dit jaar Kortrijk, Overmere&Bornem. IK kies voor het laatste daar een busreis is ingelast door de wandelclub. Elk jaar verwachten ze ongeveer 5000man die op deze dag kennis maken met de wandelsport. Voor dit jaar zullen het een pak minder zijn mede door de sneeuwtoestanden van dit weekend. Het is bijna 10u dat we arriveren in Bornem, maar dat houd me niet tegen om heel snel in te schrijven en toch nog de wandeling van 35km te beginnen. Starten doen we in het gemeentelijke recreatiedomein "het Breeven". Dit 65ha-grote groendomein met visvijver is het startgedeelte van deze wandeling. We komen al s 2 splitsingen na elkaar tegen waardoor de 3 grote afstanden alleen hun weg volgen. We wandelen op de sneeuwpaden die ons brengt via de Onze Lieve vrouw van Lourdes-kapel naar Branst waar een rustpost is gevestigd. Wij wandelen via de kerk voor het eerst langs de Schelde die we ruime tijd volgen naar Mariekerke waar in het schooltje gerust word. Van hieruit start het plaatselijk lusje voor de langste afstanden. We wandelen nog een stukje langs het water tot aan St.-Amands, het dorp van Emile Verhaeren. We komen enkele gedichten tegen van deze man die hier ook begraven is in zijn graftombe aan het water. We hebben dit dorp genoeg gezien, nemen afscheid van de 30km, waar we alleen door de industriezone wandelen om terug te belanden in het schooltje van Mariekerke. Nu overbruggen we de kortste verbindingsweg, van zo'n 3km tot we weer belanden in Branst. We belanden een glad stuk langs de vijver, voordat we intrede doen in het Nonnebos. We nemen het deurtje die ons brengt naar de Kloosterheide. Stilletjes aan komen we op het privé terrein van de Graaf die hier een kasteel heeft, maar niet verder kunnen tot de toegangspoort. We wandelen langs het spoor om via het station het centrum van Bornem door te wandelen, waar we weldra een einde kunnen maken aan deze wandeling als we het sportcomplex betreden. Wandelclub Kadee Bornem kunnen met hun vele medewerkers al dan iet tevreden terug kijken op deze dag, op het slechte weer na die veel wandelaars tegen hield.
Daags voor de Nationale Wandeldag organiseren de Rustige Bosstappers hun Bibbertocht vanuit Varsenare. We starten vanaf het sportcomplex voor de wandeltocht van 30,5km. We gaan aan de kerk rechtsaf om even verder de 1ste splitsing te hebben. Onze tocht leid ons via enkele rijke huizen naar het gebied Breisbroek, waar in een zaaltje de rustpost plaats vind. Straks komen we hier nog eens terug, maar eerst wandelen we verder in dit gebied, die meteen over gaat in het Chartreuzinnenbos. Ondertussen wandelen we alleen verder, waar we enkele figuren tegen komen van het Planetenpad. We gaan de E40 onder om voet te zetten in ST.-Michiels. Niet ver hier vandaag vinden we het dorp Snellegem met tegenover de kerk paard "Oscar". We keren het dorp de rug toe om weldra weer de autosnelweg over te wandelen en halt te houden voor onze koffie in het zaaltje van daarnet. Nu leggen we hetzelfde stukje nogmaals af tot aan die splitsing, waar we nu nog even door het bos wandelen om stilletjes aan weer Varsenare binnen te wandelen. Eerst maken we nog een ommeweggetje naar de Witter Paters met hun" Man's Rotse". In een klein zaaltje in dit gedeelte is er ook een rustpost voorzien. We leggen eerst nog een plaatselijk lusje af die ons brengt naar een kasteel in domein Koude Keuken die we doorwandelen. We keren nu terug naar de paters voor de laatste keer onze kaart af te stempelen. we verlaten woon- en zorgcentra Avondrust, om te wandelen tussen de serres. We gaan rechts een paadje op die brengt ons naar....., het sportcomplex waar we een einde maken aan deze wandeling.
"Hulde brengen aan de man die historie heeft geschreven"
W.T.C. Nieuwpoort brengt hulde aan hendrik Geeraert(de sluiswachter)door een wandeling in te richten vanuit Nieuwpoort. Ik kies traditioneel voor de grootste afstand die vandaag 20km is. Vanuit startzaal de vierboete beginnen we met een 1ste lus. We wandelen omheen het sluizencomplex, om eventjes de Plassendaelevaart te volgen om te wandelen richting Lombardsijde. Wellicht was het de bedoeling om te wandelen door reservaat de Yzermonding, maar door de montainbikers heeft de parcoursmeester onze lus ingekort. We komen wel aan de nieuwe jachthaven terecht om langs de jachten te wandelen. We steken de drukken baan over om een blik te werpen aan het Albert Monument. We komen terug aan de startplaats&beginnen aan de volgende gedeelte. We wandelen door het centrum, om deze te verlaten langs het sportcomplex Lenspolder. We gaan het hoekje om en bewandelen het nog recente paadje tussen de wijken. We komen een restant van een bunker tegen voor vakantiedomein ijzermonde. We dwarsen nog even enkele straten voordat we belanden in de vast rustpoststek van elke wandeling ingericht dor deze club, het basisschooltje in Nieuwpoort-Bad. Het is hier dat we straks nog een keer samen komen. Op het Guido Gezelleplein merken we onze collega's aan de overkant op, voordat we onze wegen scheiden met de 12&18km. We wandelen op de Louisweg om de Kinderlaan te dwarsen om via Sunparks de dreef naar de Noordzee te nemen die ons brengt naar Groenendijk. We wandelen op de zeedijk, waar we onderweg onze collega's terug tegenkomen, om t.h.v. de Barkentijn stilletjes aan weer te belanden in het schooltje. Voor het laatste stukje laten we het centrum achter ons en hebben een passage door het Wilhelmuspark(keunepark hier genoemd). We wandelen de Havengeul op om via de Vismijn stilletjes een einde te maken aan deze wandeling.
"De rooie neuzentocht, wijst dit naar de koude of de carnavalsperiode?"
De stormvogels uit Oostende zaten een beetje met de schrik als ze de weervoorspellingen voor vandaag hoorden. Het zal toch niet waar zijn als we na de sneeuweditie vorig jaar nu weer slecht weer kunnen verwachten. Het was dan ook een opluchting dat de zon al scheen in de ochtend zodat ze al vroeg heel wat wandelaars konden begroeten vanuit startzaal 'Cruysduyne' vlak achter de kerk. Na de verplichtingen zijn gedaan, kunnen we van start gaan voor de wandeltocht van 25km. We dwalen rondin het nieuwe Bredene met mooi aangelegde villawijken om dan een pad omhoog op de duinen nemen met prachtig zicht over de Noordzee. Een tunnel brengt de 6km veilig terug naar de drukke winkelstraat (Kapelstraat) om dan de startzaal terug te bereiken. Wij blijven nog eventjes het duinpad volgen om via de voetgangersbrug de drukke Koninklijke Baan over te wandelen. We wandelen niet door het Paelsteenveld (kampeerzone omgetoverd in een prachtig park) wegens een activiteit nog opgeruimd moet worden, maar vooral omdat deze een beetje onder water staat, en komen zo bij de kapel Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen, beter gekend als de Visserskapel (1736). Nu wordt er gestapt naar buurgemeente De Haan. Op de wijk Vosseslag, in de zaal Schelpestik, is er een rustpost voorzien. Vanaf hier word er nu gewerkt met lussen. We verlaten met de 18km het woongebied om binnen te treden in de duinbossen De Haan, deelgebied Klemskerke. We volgen het paadje die zijn beste tijd heeft gehad, begroeten vrijwilligers die aan bosbeheer doen, om via de tramsporen te dwarsen een vervolg te brengen door het bos maar aan de andere kant. Een kleine helling brengt ons naar het strand, die we blijven volgen tot het eerste duinovergang.Om terug te belanden in Vosseslag, moeten we welterug een passage maken door het bos. Voor het volgende lusje wandelen we nu alleen terug naar het strand(over het naaktstrand: nu gesloten wegens de te lage temperaturen!)We laten de zee voor de rest van deze wandeling achter ons om het tunneltje door te wandelen. We bewandelen het voetwegeltje naast de drukke baan, maar zijn genoodzaakt om deze enkele keren te onderbreken omdat sommige stukken onder water staan. We houden nog eventjes halt in het rustpostzaaltje, voordat we beginnen aan het laatste stukje. We worden wel nog eens gescheiden van de anderen om door de polders te wandelen om ze dan weer te begroeten t.h.v. het reservaat d' Heye. We trotseren de modder die ons leid naar het nieuwe recreatiepark Grasduinen.Hier niet ver vandaan is het gemeentehuis gelegen, met vooraan het kunstwerk "Vredestafel"(Paul Perneel), die vind dat vrede niet op het slagveld word bekomen, maar wel aan de onderhandelingstafel. Vlak achter het postgebouw loopt een paadje die ons brengt naar de wijk achter de kerk, waar tegenover park Romokus terug binnen komen in de startzaal.
"Al mag het hard vriezen, hij doet gewoon zijn ding."
Vandaag zullen we de overgang meemaken van koude naar zachte lucht als we deelnemen aan de 19de Manneken-Pis tocht te Geraardsbergeningericht door de Padstappers. Het weer zat niet mee als we aankwamen in het jeugdcentrum "De Spiraal". regen en de ijzige wind die het koude gevoel nog erger maakt. Respect voor de 358 wandelaars die vanmorgen vroeg in het station van Brussel-Centraal zijn vertrokken voor hun 50km van het 't Jongste naar het Oudste Mannen-Pismonument. Ik hout het vandaag bij de omloop van de 32km. We wandelen op de Zakkaai langs het water om snel het abdijpark met zijn koetsenhuis in te wandelen. We merken dat de vijver nog niet het slachtoffer is van de dooi. Als we onze eigen weg gevolgd zijn komen we aan de achterkant van de kapel op de Oudenberg, bovenop De Muur. We dalen deze heilige plaats niet af langs de kasseien, maar kiezen voor het paadje die ernaast loopt. We bewandelen veldwegeltjes die met momenten nog glad zijn tot we belanden in Onkerzeele. Naast de kerk loopt er een wegeltje die ons brengt naar de rustpost in de buitenschoolse opvang "De Speeldoos". De wandelaars die de 50km doen, zullen merken dat dit hun laatste rustpost is, voor ons komen we straks hier nog terug. We ploeteren verder door het dooiwater met zijn goed gecamoufleerde putten, waar ik ook kennis mee maak. We konden even goed onze schaatsen meedoen, want momenteel is het meer glijden dan wandelen. Onze wandelgemiddelde zal vandaag een stuk langzamer zijn, dat staat al vast want doorstappen kunnen we momenteel nog niet doen. Ondertussen zijn we beland in Grimminge, het dorp van kaatsers en de bakermat van het boerenpaard met voor hun gemeentehuis een bronzen exemplaar van zo'n paard. We komen op het punt waar we daarnet afscheid genomen hadden van de andere afstanden, maar nu weer met zijn allen voet zetten naar het Raspaillebos. Ondertussen is de vrieskou weg van ons&krijgen we het nu weliswaar warm. We wandelen op de paadjes in het bos. De naam verwijst een beetje naar 'raspe'(schaven, raspen)het traditionele hakhoutbeheer in dit bos. Om de twaalf tot achttien jaar worden oude stronken van bomen en struiken tot aan de grond afgezet. Eens buiten het bos zijn we terug in Onkerzeele, waar we stukje vanaf de kerk weer afleggen tot de rustpost. Nu is het moment om stilletjes aan om het centrum op te zoeken. Via de Vesten belanden we op de mark. Wie zien we daar een beetje verscholen? Jazeker, Het is Manneken-Pis. Aan de overkant in het clubhuis van de Padstappers is er een rustpost ingelast. We gaan het hoekje om, de Duivenstraat(hier noemen ze het 't Duijvestrùtjen/'t Dauvestrùtjen)om nog even het laatste stukje onverhard te bewandelen. Boven kunnen we een glimp opvangen van het centrum, voordat we de Dender kruisen. We houden nog even halt aan het buitenzwembad-comlpex om te kunnen genieten van een jenevertje of warme chocolademelk aangeboden door de club. De laatste 900m wandelen we op de sasweg langs het water die we oversteken via de Grotestraatbrug om te belanden in de startzaal& onze mattentaarten niet mogen vergeten af te halen en meteen al in onze agenda 21 april aanduiden om hier terug te keren voor hun Mattentaartentocht.
Na een poos zachte weeromstandigheden hebben we afgelopen nacht weer eens het vriespunt bereikt. Dat maakt dat de naam van deze wandeling echt van toepassing word. W.S.V. De colliemolen organiseert vandaag in Staden hun Putje Wintertocht. Daar ik afhankelijk ben van het openbaar vervoer en geen uur wil wachten op de volgende bus, moet ik genoodzaakt kiezen voor de 17,6km. We zijn nog niet uit de dorpskern of we nemen al afscheid van de kleinste afstand. Na het 1ste veldwegeltje nemen we in de dorpskern de paadjes die de verschillende wijken verbind, waarmee we ook grondgebied Klerken ingaan, om halt te houden in een schuur voor onze rustpost. We gaan een stukje terug om onze splitsing op te zoeken voor onze plaatselijke lus. Niet ver hier vandaan t.h.v. het Graveneikpad scheiden ook onze wegen met de grootste afstand voor even. Steeds zien we rond ons een grote fabrieksgebouw, waar we naartoe wandelen ook om stilletjes terug te keren naar de schuur. Voor de 3de keer nemen we terug het wegeltje en kiezen voor de gemakkelijkheid het harde landbouwersgrond i.p.v. de modder. Wij moeten van al de afstanden nog het kleinste resterende kilometers afleggen. Eerst nemen we weer afscheid van de 24km, wel niet voor lang want ze komen terug bij ons in de Nijverheidstraat. Niet ver of we wandelen op de oude spoorwegbedding voor een stukje. Terwijl de 9,14&24km nog een stukje van deze blijven volgen, gaan wij nu al naar rechts. Via het kerkhof passeren we de achterkant van de startzaal. Waar wij gedacht hebben dat dit het einde was, hebben we verkeerd gegokt. We maken nog een omeweggetje langs de atletiekpiste van het sportcomplex die aan de andere kant van de straat ligt. Nog een paar meters afleggen, voordat we merken dat ik nog een beetje tijd heb om nog mijn wandelboekje af te stempelen.
Wegens al de medewerkers van de wandelgazette wensen we alle wandelaars een gezond 2013 met veel wandelplezier toe. Terwijl menige medemensen tijd maken op het bed op te zoeken zijn de fervente wandelaars al goed uitgeslapen om de 1ste wandeltocht van het nieuwe jaarin te zetten. Al voor de 20ste jaar begroet wandelclub Nacht van Vlaanderen iedereen om hun kater te verteren door een wandeling te maken in het Houtland. In de startzaal worden volop kussen en beste wensen uitgedeeld terwijl we ons inschrijven. Qua weeromstandigheden is er geen verandering gekomen, want nu begint het al vlug weer te miezeren. Mochten we iemand vergeten gelukkig Nieuwjaar te wensen, heeft tijd genoeg, want de eerste kilometers van de wandeling leggen we samen af. Jammer genoeg voor de mensen van de kleinste afstand, maar zij maken geen passage door het groenhovebos. Na dit stukje natuur wandelen we met de paraplu open(al moet die zich weren tegen de harde wind)naast de expresweg die hier zelfs Venteweg als naam heeft gekregen. Het modderpaadje die we betreden, zal ervoor zorgen dat de schoenen straks ook opnieuw verwend mogen worden. Stilletjes aan mogen we terug met zen allen even schuilen want in de kantine van voetbalclub Torhout KM 1992 kunnen we even ons opwarmen. Niet ver hier vandaan begint voor de grootste afstand ons plaatselijke lus. We betreden de industrielaan om binnen de kortste keer de Groene 62 op te wandelen. Nadat we de brug zijn gepasseerd over deze fietsweg(of oude spoorweg)tussen Oostende-Torhout gaan we links om het gehucht 't Hoge door te wandelen. We maken zelfs gebruik van privéterrein om de hoogste punt van deze wandeling te bereiken. Enkele hectometers verder gaat het via het Benny Vansteelantcomplex terug naar de kantine, net op tijd want we krijgen een echte bui te verwerken. Nadat we droog zijn geworden maken we een vervolg van onze wandeling en het eerste wat opvalt is dat het bekende gezegde van regen&zonneschijn letterlijk plaats vind want de zon schijnt fel in onze ogen. Via enkele wijken waken we tijd om een passage te maken door het gemeentepark Ravenhof. Na dit stukje groen dwarsen we de wollemarkt, die verwijst in zijn naamgeving echter naar het middeleeuwse Torhout. De huidige 'markt' zou het begin van de oude "Ieperstraete" gevormd hebben die de verbinding vormde tussen de twee jaarmarktsteden. Onze wegen scheiden voor het laatst nog een keer, doordat wij nog enkele kilometers meer moeten afleggen. We wandelen eventjes buiten het centrum om nog op het pauwwegel te wandelen, waar we nog eens kennis maken met de blubber. We begroeten terug onze medemensen om vlak voor het station nog even een korte passage te maken met het centrum, voordat we terug belanden in de startplaats waar we aan onze aperitief kunnen beginnen d.m.v. een jenevertje&boterlukke aangeboden door de wandelclub.
"Traditioneel staat de winterwandeling op het menu."
Elk jaar organiseert de toerismedienst van mijn stad op het einde van het jaar een winterwandeling. De winter is vandaag ver te zoeken met deze zachte temperaturen. We vetrekken vanuit zaal Kerkepanne, waar de inschrijving gratis is, voor de wandeling van 32km. We krijgen al de eerste duinenpassage onder onze voeten met name de Noordduinen. Er zijn hier wel pijlen te zien, maar geen linten. Gelukkig ken ik mijn weg vanuit mijn broekzak. We wandelen naast de Hoge Blekker, die we wel opwandelen op het harde gedeelte. We gaan niet helemaal tot boven, want halfweg zetten we voet richting natuurreservaat Doornpanne. Aan het bezoekerscentrum laten we de kaart voor de 1ste maal bestempelen. Straks komen we hier terug. Aan de één van de twee boten gaan wij eerst naar rechts op weg naar de Witte Burg. We wandelen langs Ter Yde om de Oostvoorduinen in te wandelen. Aan het einde van deze strook splitsen onze wegen. Wij wandelen langs golfterrein Hof ter Hille richting Wulpen. Over de brug aan de andere kant van de Conterdijk is er in het tearoom een controlepost gepland. We verlaten dit dorpje om stilletjes aan weer te wandelen naar Oostduinkerke. Na de 3de controlepost wringen we door de bochten opnieuw richting het bezoekerscentrum. We wandelen even langs de drukke baan om recht tegenover de Normandie een klimmetje te nemen naar de Schipgatduinen. We wandelen door het mulle zand met enkele hellingetjes, om stilletjes aan de dijk op te zoeken die we helemaal bewandelen. Aan het toerismebureau van St.-Idesbald krijgen we onze laatste stempel. We pakken een korte passage door de winkelstraat mee om i.p.v. rechtdoor naar de startplaats, rechts te gaan via het Paul Delvauxmuseum. We nemen tweemaal van de wandelaars van de 8km, voordat we voor het laatste kunnen proeven van de duinen op het stukje die we in het begin ook hebben gedaan. Via de Zuid Abdijmolen maken we stilletjes een einde niet alleen van deze wandeling, maar ook van deze drukke wandeldag alsook van het wandeljaar.
"We zijn begonnen aan de laatste wandeltochten van 2012."
De laatste 2 wandeltochten van het jaar zijn er twee die op amper 5km van elkaar lopen. Straks naar Koksijde(St.-Idesbald), maar eerst de laatste van de Activakalender. Wandelclub W.T.C.Nieuwpoort organiseert de vakantietocht, startend vanuit school De Vierboete i.p.v. de vismijn zoals vermeld in de marching. Uit de keuze van 3 afstanden is de grootste aantal kilometers vandaag 18km. Het is nog een beetje donker als we starten met een plaatselijk lusje. We gaan via het sluizencomplex rechts naar St.-Joris. We passeren een militaire begraafplaats tot we de verlichte kerk(met zijn kerststal)van de fusiegemeente van de stad te zien krijgen. Nu wandelen we langs het fietswegeltje die loopt tussen de camping&de spaarbekken. We zijn terug beland bij de sluizencomplex, om weldra weer te belanden in de startzaal. Nu wandelen we met zen alen langs de vismijn/kaai om even verder via de havengeul te wandelen naar Nieuwpoort-Bad. We maken nog eerst een passage door het Mauritiuspark om bij elke organisatie van deze club weer te belanden in het schooltje voor de volgende rustpost. Wij, als grootste afstand maken hier nog een lusje. We wandelen de dijk af vooraleer de enige duinstrook van deze wandeling door te maken, nl. de Karthuizerduinen. We maken enkele blokjes langs straatnamen van schilders voordat we weer in de controle belanden. Nu is het niet ver meer. We wandelen langs vakantieverblijf Yzermonde voordat we op een wandelwegeltje tussen de woonblokken wandelen die ons brengt naar de kinderboerderij De Lenspolder. We maken nog even tijd om een glaasje glühwein mee te pikken, om via de kerk stilletjes een einde te maken aan deze wandeling. Nu nog even de tram nemen die mij brengt naar de 2de wandeling van de dag.
Modder hebben we daarnet genoeg gezien op de wandeling in Torhout. Hier zullen we dit niet meemaken. Het enige zachte gedeelte dat men hier kent is het zand van de zee. We hebben express een klein beetje vertraging opgedaan zodat we toch het nut van deze wandeling zullen meemaken. De Keignaerttrippers uit Oostende organiseren al een stukje rond de kerstperiode hun "Wandelen in Oostende met Kerstlicht". U kan starten tot 17u, maar zodat je kan genieten van de stad in het donker, maar je met wel binnen zijn voor 21u meld de club ons. De wandeling bestaat vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit het KTA vertrekken, die pal naast de tram -en bushalte is gevestigd. We hebben gekozen om al te lussen te doen, maar dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe we, nu het nog voldoende daglicht is met lus c. Die brengt ons eerst langs het Maritiem Instituut Mercator, waarna we via de achterkant ons tempo wordt abrupt opgehouden word door stil te staan bij de rode lichten. We wandelen langs de grote huizen die hier gebouwd werden. De kinderen moeten naar school kunnen, dus het is niet raar dat we scholen tegen komen her en der om onze lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de Alfonds Pieterslaan in, met al zijn winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de grote parking om het paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de watertoren met zijn 2 Kariatiden. Dit zijn vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of pilasters. Kariatide is een samengesteld Grieks woord dat letterlijk "priesteres uit Karyae" betekent. Weeral staan we stil bij die lichten van daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse Synagoge achter de St.-Jozefkerk merken we dat de verlichte Kerstman van vorig jaar hier niet staat, wat toch een beetje jammer is. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk opwandelen. We merken dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark. We duiken het donkere gat in, waar de kraaien veel lawaai maken. Na de brug genome te hebben over de Koninginnevijver moeten we goed kijken dat we geen pijtje missen, wat niet evident is. We wandelen via de steltplaats van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons zullen brengen naar de verlichte momenten in de binnenstad. Het 1ste wat ons de ogen open trekt is de verlichte mercator, die gehuldigd is met de verschillende lichtjes. Via het stadhuis maken we onze opwachting in het Leopoldpark. Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is door de gemeente en enige mensen tijd maken om deze op de vaste plaat te zetten. Via het Marie Joseplein gaan we rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein verlaten. We maken voor de 2de keer kennis met het casino, waar we nu weer nu de dijk op zoeken maar naar de anderen kant toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein, waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al gesloten. De laatste meters wandelen we nog rond de boten/jachten om stilletjes een einde te maken niet alleen aan mijn lange wandeldag, maar ook aan deze wandeling.
"De wandeldag beginnend met de tocht van kastelen&wijnen"
Ik heb in de begin van de week in de Marching gelezen dat er 2 wandelingen zijn die dicht bij elkaar worden gehouden, waarom niet ze alle twee doen vandaag. We gaan eerst naar Don Bosco(Torhout) omdat daar wandelclub Nacht van Vlaanderen hun August De Maeretocht inrichten. Ik heb even opgezocht wie hij is en blijkt dat hij een baron was die grotendeels in Nederland studeerde vooringenieur, maar toch zijn passie had voor de muziek. In 1865 kocht de Maere een uitgestrekte eigendom in Aartrijke en bouwde er in 1870 het Kasteel d'Aertrycke, een neogotisch kasteel, naar een ontwerp van architect Joseph Schadde (1818-1894).Door het slechte weer waren er enkele stukken onder water gelopen, waardoor de club genoodzaakt was om het parcours een klein beetje in te korten. Vanuit zaal Bosgalm vertrekken we voor de wandeling van 21km. We verlaten het gehucht via de kerk om een kort eindje verder ons te brengen naar het domeinbos Wijnendale. 2 jaar geleden was er hier nog sneeuw, nu is het jammer genoeg verandert in sompige stukken. We wandelen in het bos die rond het kasteel is ontstaan, om even de vroegere ijskelder eens te bekijken, voordat we halt houden in de schuur van het Kasteel. Eens buiten de schuur mogen we onze paraplu openen want het begint te regenen. Terwijl ze al geoogst zijn, ruikt het hier nog naar de geur van kolen voordat we de groene 62 opwandelen om Wijnendale binnen te treden. Niet ver van de kerk bevind zich de parochiezaal waar onze volgende rustpost is bevestigd. Aan het dorpskern is ook provinciedomein d'Aertrycke ontstaan, waar we beginnen met onze plaatselijke lusje. We wandelen op de verschillende paadjes die her en der zijn liggen rond het kasteel. Ik wist het niet maar ze hebben hier zelfs een hotel. We wandelen op de bospaden om stilletjes aan terug te belanden in de rustpost. We leggen hetzelfde stukje van daarnet weer af, maar merken nu pas dat er hier ook een watermolen(Hondekeern)bij een huis is aangebracht, die mede wandelaars ook opvallen. We wandelen weer door het domein voor een klein stukje maar, want voordat we het weten zijn we weer het kasteel gepasseerd en zit het passage er weer op. Aan het begin van het volgende stukje groene 62 is het grappig als er een tearoom als naam Wijnendale station heeft genoemd. Wanneer we door een landbouwstukje, door de modder wandelen, kiezen we bij de samenkomst van alle afstanden de slimme mensen toch voor het graspaadje die ernaast ligt, want modder hebben we al genoeg gezien. We steken tot slot de drukke baan over waardoor we weer belanden in Don Bosco, om nog even een paadje te wandelen die ons terug brengt naar de aankomst. Nu is het tijd om de nodige krachten op te doen & te recupereren, want er wacht ons nog de wandeling in Oostende.
