Wat bezielt een mens om een blog aan te maken? Een verlangen? Een vorm van egoïsme of, god behoedde mij, narcisme? Een megalomane illusie om gehoord, gezien of gelezen te worden? Werkt het therapeutisch? Kan men hier van zichzelf genezen? Wordt men dan eindelijk wie men is, door zich een elektronische spiegel voor te houden en dit te delen met een anonieme kudde? Misschien niet, misschien wel... wie zal het zeggen. Dit is slechts een zoveelste gril van mijn natuur, een vluchtig tijdverdrijf... of is het toch meer? Is het misschien het langverwachte ei dat al vele jaren menig hersenkronkel verlamde en mijn hartslag ontdeed van vuur? Welnu, wat het ook moge wezen dit is mijn blog, het broeden begint hier. Dit is mijn ode aan het leven, de liefde, een dankbare lofzang voor wat was, is en zal zijn maar bovenal is dit een blog over alles en niets kortom een blog over...

 De extase van de ontbering...

15-01-2010 om 00:00 geschreven door Dominique Jacobus  

VOOR TWEE ZONEN

Als ik later groot ben

In een ander leven dan deze misschien

Zal ik voor je zorgen

Je de weg wijzen naar elke nieuwe morgen

En me nooit de moeite ontzien

Om je te leren wat moet van hen

Als ik later groot ben

In een andere gedaante dan deze misschien

Zal ik er zijn elke seconde, elke dag

Je zeggen wat goed is en wat niet mag

Dan gaan we samen naar de sterren zien

En leer ik je alles wat ik nu niet ken

Als ik later groot ben

20-10-2010 om 00:00 geschreven door Dominique Jacobus  

DAGVAARDING

Welk nut heeft een herinnering

Aan een mens die niets naliet

Enkel gevoel, enkel heimwee

naar gras, hout en bezette avonden

Enkel kale kilte in een heftig handelend hart

Rest mij en

In zilvernitraat neergeslagen op verpulverend papier

Leef jij verstard en bevroren nietsvermoedend verder

in mijn ogenblik

Het glas heffend op een toekomst die enkel schaduw bleek

Jouw kleren doordrenkt van de geur van mijn geborgenheid

En in je haar de vette verlangens van een vader

Die meer was dan dat

Meer kon zijn, zoals ik

Die het ook niet kan

Verslaafd aan het verlies

Als een alibi voor verdorring

Ik leef niet maar wacht en zie

Wat leven is in anderen

Mijn offer is mijn beloning

De buit een nieuwe dag

Waarop ik hartslagen oogst

En sluimerend verblijven mag

25-05-2010 om 14:08 geschreven door Dominique Jacobus  

Pas toen de stilte verstomde

werden mijn woorden

geloofd

...

14-04-2010 om 00:00 geschreven door Dominique Jacobus  

11-02-2010 om 10:47 geschreven door Dominique Jacobus  

SNEEUW-ELLE-NDE

Het staat vast

Mijn land bevriest

Onder het witte deken

Van je onmacht

en weer

die lange traagheid

van verzoute wanhoop

die ons hier samenbrengt

onderweg

Kijk

Als ik het morgen toch zou

Wagen

Vlok je dan nogmaals samen met mij?

Of glijden we verder af

Richting de ellende

Lange files

Van onze aarzelende woestenij?

Luister

Staat het toch vast

Dan ruim ik jouw verleden

En breek zo mijn banale ijs

Van een nu met een toekomst

Waarin ik langzaam met jou verder reis

Voel

Niets

is langer onderweg

Dan dit ogenblik in jouw eeuwigheid

Want tussen wat ik denk en

wat ik zeg ligt

de dichter

zonder woorden

met nog minder

spijt

11-02-2010 om 10:47 geschreven door Dominique Jacobus  

25-01-2010 om 12:07 geschreven door Dominique Jacobus  

 EMBRYOTAAL

Eet mij

Aborteer mijn donkere weefsels

Met de scherpe tederheid van je tong

Smaak mij

In de baarmoeder van je mond

Waar ik versmelt met je speeksel

Proef mij

Hier en nu

Tussen nooit en ooit

In een nawee van jezelf

Bijt mij doorheen

De fondante stadia

Van mijn foetaal verlangen

Want in de omnipotente tweestrijd

Van elke stamcel

Verlies ik

Mijn onnavolgbare eenzaamheid

In de schaduw

van bitter en zoet

En in het gevecht voor het behoud

Van mijn ontluikend leven

Ontwikkel ik de vrucht

Van mijn liefde

Voor jou

Tot een onweerstaanbare

Geboorte

Van mijn eigen

 bloed

25-01-2010 om 11:58 geschreven door Dominique Jacobus  

22-01-2010 om 09:16 geschreven door Dominique Jacobus  

Observatie

Ik word schaars

Of nog minder

zeldzaam

Amper

Zie je me nog

Vraag ik met

Mijn minimale

Stem

Mijn geluid draagt niet ver

Geluk(kig) is alles

Altijd kortbij

Verlies en geborgenheid

Ontucht en deemoed

Zij hoort mij wel

Maar ziet ze mij ook

Niet schaars

Of nog minder

Amper

Maar veelvuldig

Of nog meer

Graag

22-01-2010 om 09:06 geschreven door Dominique Jacobus