Vandaag is het precies 100 jaar geleden dat er een einde kwam aan de Grote Slachtpartij ie in de geschiedenisboeken bekend staat als de Eerste Wereldoorlog. Omstreeks vijf uur in de ochtend werd de wapenstilstand ondertekend in een rijtuig van maarschalk Foch’s speciale trein in het woud van Compiègne.

Rond dezelfde tijd maakten troepen van het Britse Gemene­best de cirkel van de oorlog bijna rond door Bergen te zuive­ren van de laatste Duitse troepen. Het was immers bij de Henegouwse hoofdstad dat de Britten in augustus 1914 voor het eerst in actie waren gekomen. Belgi­sche troepen marcheerden ondertussen binnen in Gent. De geal­lieerde legers in België stonden die ochtend op de lijn Gent-Zottegem-Geraardsbergen-Ath-Mons-Chimay-Sedan.

Om 11.00 u van de 11e dag van de 11e maand zwegen de wapens definitief aan het Westfront. De langverwachte wapen­stilstand was van kracht gewor­den. Na 1.564 verschrikke­lijke dagen was de Eerste Wereldoorlog afgelopen.

Aan het front leidde het nieuws van de wapenstilstand meestal niet tot écht uitbundi­ge vreug­detaferelen. Daarvoor waren de laatste gevechten te zwaar geweest en had men nog teveel kameraden zien vallen. De vermoeide soldaten reageerden veelal met een zucht van ver­lichting omdat de ellende er nu wel defini­tief leek op te zitten.

In het Hoogstraatse ging het er echter iets feestelijker aan toe. Al kort na de middag verzamel­den de Hoogstraatse fanfares aan hun loka­len, om daarna in stoet door de Vrijheid te trek­ken. Serenades werden gebracht voor de woning van burgemeester Van Hoof, bij de gemeente­raadsleden en bij de voorzitters van de muziekmaatschappijen. Honderden, met trico­lores getooide Hoog­stratenaren, volgden al dansend en zingend de stoet. De ge­meenteraad kwam 's namiddags in een speciale zitting bijeen. Beslo­ten werd om namens de bevol­king van Hoogstraten een huldeadres gericht aan de koning te sturen.

Hoe de wapenstil­stand op het Klein Seminarie werd verno­men, verhaalde een oud-student in 1936: ‘U kunt denken wat een triomfkreet er na al die miserie op­steeg, toen op maandag 11 november '18 de wapen­stilstand bekend geraakte. Dit geschiedde aldus: onder den speeltijd van één uur zagen een paar studen­ten van op de koer, door den waaier van de groote deur, aan een laag huisje recht­over 't Seminarie, de eerste Belgische vlag wapperen. Wat verwacht werd, was er dus! Opeens barstte heel de koer in gejuich en gejubel los. Toen verscheen Mr. Superior zelf met een Belgi­sche vlag op de koer en de prefect droeg ze triomfan­telijk rond, begeleid door de fanfare en de springende en dansende studenten. Brabançonne en Vlaamsche Leeuw, geestdrif­tig meege­zongen, en geïmprovi­seerde Marseil­laise ter eere van de Fran­sche "évacués", die achter 't thea­ter huisden! Mr. Walgrave was het uitbundigst van al de pro­fessoren en stond met zijn armen te zwaaien en te roepen om er nog meer geweld achter te zetten. De heeren subregenten werden verzocht alle straffen en kwade noten kwijt te schelden : ze zwierden hun strafboekjes de lucht in en de studenten vingen ze op om ze in duizend stukjes te scheuren. Nog dezelf­den dag wilden de studenten naar huis, en, daar ze niet moch­ten, zat het er op onder de wandeling. Van dien dag af werden er geen werken meer gemaakt en geen lessen meer geleerd: 't was immers wapenstil­stand! eerst Zaterdags mochten ze naar huis.’

Intussen waren de Duitse soldaten van de staf volop bezig met het verbranden van stapels documenten, op de koer van de Hoogstraatse rijkswachtkazerne.

In Minderhout kwam het ’s avonds bijna tot een tragisch incident toen een handvol uitbundige jongemannen een tramwagon vol­stouwden met balken en hem in de Van Aertselaerstraat door de grensomheining ter hoogte van het huis van de familie Mat­thieu ramden. De Duitse schildwachten, die nog steeds op post waren, openden het vuur op de onverlaten die zich -heelhuids- uit de voeten maakten.