11 November, Wapenstilstandsdag met vlaggengezwaai, tromgeroffel en huldes door de 'gestelde lichamen' geeft telkens weer redenen tot reflectie. Vandaag breng ik het bittere gedicht 'Le Poilu Inconnu - Gelegenheidsvers voor Zondagsscholen' van de Antwerpse expressionistische dichter Victor J. Brunclair (1899-1944) waarin hij op scherpe wijze de recuperatie van de gesneuvelden voor eigen doeleinden aan de kaak stelde. Het gedicht verscheen voor het eerst in maart 1922 in het uitgesproken Vlaamsgezinde jongerenijdschrift 'De Goedendag':
O Goede Vrijdag zonder Paschen / Kristus is in elk die gesneuvelde gestorven / ay, Uw doornenkroon was maar van prikkeldraad / gij, die 't gruwzaam Golgotha hebt door zworven / heroiese smartsoldaat
Onkennelijk in uw wezen / nergens wordt gij dus vermist / en hoogste roem; gij stierft zo anoniem / dies zij de lauwer U op deze koude kist / 't Eervertoon is gratis, verder kost ge geen centiem
Nu komen de hoeren nu komt de grootfinans / met bleke bloemen en kartonnen krans / o schennis van Uw lijf diep gebenedijd / op gummi heen en weer 't is tof / en zijn feestfanfaren er os lege lof / Uw zerk is 't heiligdom door elk ontwijd
Eenklank was Uw koortspols met de kannonade / Toen stond gij manlik toen een schaduw kwam / verminking van Uw beeltenis, en lichtombaden / Uw aanschijn naar de goede God meenam
Tans zal Uw heenvaart allen heugen / in nagenot van dronken teugen / Nu solt men plechtig met Uw lijk / Uw goor gebeente in de groef is brij / die licht al reine relikwie te kijk, /aanvaard de tremolos frazenfraai op rotternij
De stortkar over U heen / Rust heerlike held onsterfelik in Uw steen.
9 November 2016 is niet alleen de dag waarop de politiek correcte kaste wereldwijd met een keiharde klap terug op de grond is beland maar ook en vooral de dag waarop deze blog precies twee jaar bestaat... Toen ik twee jaar geleden met 'In Vlaanderens velden' begon kon ik niet vermoeden dat dit initiatief zo zou worden gesmaakt. Intussen staat de teller op bijna 140.000 'hits' en werden er bijna 15.000 individuele bezoekers uit een 40-tal landen geregistreerd... Het verheugt mij bijzonder dat intussen ook een aantal universiteiten en hogescholen in Vlaanderen, Nederland, Frankrijk en Duitsland de weg naar deze site hebben gevonden. Als dank voor de trouwe bezoekers van mijn blog breng ik vandaag als verjaardagscadeautje drie zeldzame foto's uit de oude doos. Zanvoorde, nu een deelgemeente van Zonnebeke, vormde in de laatste week van oktober 1914 de inzet van zware gevechten waarin de Britse Household Cavalry Brigade - ondanks de felle weerstand - uiteindelijk het onderspit zou delven. Tot wat er nog van het dorp restte, op 28 september 1918 bevrijd werd, lag het in de tweede Duitse lijn en werd de infrastructuur langzaam maar zeker door de geallieerde artillerie vernietigd. Omdat Zandvoorde nooit dezelfde reputatie kreeg als bv. Zonnebeke; Zillebeke, Langemark of Passendale bestaan er relatief weinig goede oorlogsfoto's van dit dorp. Daarom deel il graag met u deze kersen op onze verjaardagstaart...
Vandaag het gedicht 'Ruins - Ypres 1917'. Het is van de hand van George Herbert Clarke (1873-1953) en verscheen voor het eerst in de door hem in 1917 uitgegeven bundel met verzamelde oorlogsgedichten 'A Treasury of War Poetry'.
Ruins of trees whos woeful arms / Vainly invoke the sombre sky, - / Stripped, twisted boughs and tortured boles / Like lost souls - / How green they grew on the little farms !
Ruins of stricken wall ans spire / Stretched mile on desolate mile along / Ghosts of a life of sweet intent / Riven and rent / By frantic shell and searching fire
Ruins of soldiers torn and slain / English bodies broken for you / Burned in their hearts the batle-cry / Forspent they lie / Clay crumbling slow to clay again
