Op 16 juni 1915 bezweek in het Belgian Field Hospital in Hoogstade Fons Gabriëls aan zijn verwondingen. Hij was op 23 december 1894 in Rijkevorsel geboren in het gezin van Louis Gabriëls en Catharina Stes. Fons Gabriëls behoorde tot de militieklas van 1914 en werd op 1 september '14 ingelijfd in het 5e Linieregiment. Twee dagen na zijn overlijden werd hij begraven op de BMB van Hoogstade. Kort na de oorlog werd hij - net als de meeste van zijn gesneuvelde dorpsgenoten - gerepatrieerd en bijgezet onder het oorlogsmonument aan de zuidzijde van de kerk van Rijkevorsel.
VERDWENEN DUITSE BEGRAAFPLAATSEN - 52e RESERVE DIVISION
Vandaag een foto (klik om te vergroten) uit het voorjaar van 1916 van de begraafplaats van de 52e Reserve Division. Bij het uitbreken van de oorlog was deze divisie samengesteld uit de 103e Reserve Infanterie Brigade en de 104e Reserve Infanterie Brigade. Deze divisie was in 1914 betrokken bij de IJzerslag en nam in 1915 deel aan de zgn. 'Tweede Slag om Ieper'. In 1917 werd deze eenheid ingezet bij de zware afweergevechten in de eerste fase van de 'Derde Slag om Ieper' terwijl ze in het laatste oorlogsjaar onder meer betrokken was bij het Duitse Lenteoffensief bij Kemmel en de daarop volgende verdediging van de Ypernbogen. Rechts vooraan op de foto ligt gefreiter Ludwig Kirch begraven. Hij werd op 21 oktober 1884 in Berlijn geboren en sneuvelde op 6 oktober 1915 aan de IJzer. Na de oorlog werden zijn stoffelijke resten herbegraven op de Duitse verzamelbegraafplaats Langemark waar hij nu rust in Blok B, graf nr. 16031. Naast hem ligt ersatz-reservist Paul Fischer begraven. Hij sneuvelde op 5 oktober '15 en ligt nu eveneens in Langemark begraven in Blok B, graf nr. 16117.
Sinds een paar dagen is de zoekmachine Belgian War Dead Register online. Dit initiatief van het Instituut voor Veteranen had in feite al in augustus 2014 opgestart moeten worden, maar we zijn nu eenmaal gewoon dat Belgische federale instellingen iets trager werken dan andere... Op deze webstek kan u op zoek naar biografische gegevens van gesneuvelde Belgische militairen. Wat dit initiatief interessant maakt is dat u bij de meeste gesneuvelden door kunt scrollen naar de originele steekkaarten uit het archief van de Dienst oorlogsgraven. De tijd dat we heel lang geleden ergens in Brussel op zoek moesten gaan in stoffige kaartenbakken behoort hiermee - gelukkig maar - definitief tot het verleden... Alle info op onderstaande link:
Vlak naast de spoorweg Ieper - Komen bij het gehucht Zwarteleen in Zillebeke ligt Hill 60. Deze kunstmatige heuvel ontstond een paar jaar voor het uitbreken van de Grote Oorlog, tijdens de graafwerken voor de aanleg van de spoorlijn. Het zou een van de zwaarst bevochten sectoren in de sowieso al erg bloederige Ieperboog worden en het door mijnexplosies en artillerie gepokte kraterlandschap getuigt tot op de dag van vandaag van de gruwelen die zich hier hebben afgespeeld. De hoogte was op 11 november '14, in de laatste dagen van de zgn. 'Eerste Slag om Ieper' door elementen van de Duitse XXX - Division op de Fransen veroverd. Op 17 april '15 lieten de Britten 6 mijnkamers die inderhaast onder de Duitse stellingen bij Hill 60 waren gegraven, exploderen. Meteen daarop vielen ze aan. De Duitse overlevenden van de ontploffingen - een compagnie van het Saksische Infanterie-Regiment nr. 105 - werden volledig verrast en in een mum van tijd overrompeld. Wie nog weerstand bood, werd aan de bajonet geregen. Een kleine 20 Saksen werden krijgsgevangen gemaakt. De Britse aanvallers hadden 7 man verloren.. Het was een onverhoopt succes maar de Duitsers zouden er de volgende dagen alles aan doen om deze uitstekende observatiepost opnieuw in handen te krijgen. Ondersteund door gifgas slaagden ze er uiteindelijk in om tussen 1 en 7 mei, en dit ondanks de felle Britse tegenaanvallen, het verloren terrein opnieuw in te nemen. Hans Schoenfeld beschreef hoe Hill 60 er in juni '15, precies een eeuw geleden dus, bij lag: 'Deze heuvel was interessant. Je keek er je ogen uit. Haar inhoud bleef zeer onbehaaglijk: catacomben van mensen, maden en muizen. Hill Sixty was een Golgotha van aardse onvolmaaktheid. Weliswaar went de mens snel aan alles. Als de mannen de zwaluwnesten (spotnaam voor de Jäger die werden afgelost) kwamen aflossen, hingen ze hun geweren en hun riemen met patroontassen aan de uitstekende botten van door het artillerievuur ondergeploegde kameraden. Maakt niet uit. Dan jullie, dan wij. Het wemelde in loopgraven van de skeletten. Holl lag op de lommerrijke bodem van een granaattrechter (op tentdoek) naast een chic kuitbeen van een Engelsman. Aandachtig bestudeerde hij de tekening van de chique sportsok, zonder twijfel een officier. Geeft niet, zolang het niet stinkt of in smurrie verandert...
Deze foto's van een kapel in het frontgebied zijn afkomstig uit het fotoalbum van een onderofficier van het Pionier Regiment nr. 25. Ze werden ergens in 'Flandern' opgenomen maar ik heb geen idee waar, laat staan wanneer... Iemand enig idee ?
Deze 'Zondag Frontpoëziedag' het gedicht 'In de loopgrachten' dat op 6 december '16 werd geschreven door de pater Minderbroeder Valerius Mahy. Het werd later gepubliceerd in het in Londen verschijnende bannelingenblad 'De Stem uit België' dat werd geredigeerd door - de latere Antwerpse stadsarchivaris' kanunnik Floris Prims.
'Ze hielden dag op dag de spade ter hand / en spitt'en ! Onvermoeibaar spitt'en zij / bij duizenden op 't vruchtbaar akkerland / besproeid door d'IJzerstroom en d'Yperlei.
En nu de winter komt, nu zitten zij, / Zij zelf het levend zaad, in 't ingewand / der aarde, wachtend op den zonnebrand /die 't leven wekken moet te lentetij.
Nog zal het buien om hun hoofd ! Nog zal / in bange somberheid, een hagelval / van lood en ijzer rammlen uit de lucht
En dreigen 't leste leven dood te slaan. / Doch wees gerust ! Zoo rijst het rijke graan: / Zoo rijpt in Vlaanderen de Vrijheidsvrucht.'
