morgen (zondag) is het zo ver, dan begeleiden we de stomme film "safety last" van harold lloyd in de roma, antwerpen. om 10u, om 12u, om 14u en om 16u. in principe is deze voorstelling exclusief voor kbc-personeel ingericht, maar als jullie niet met tevelen zyn kan ik jullie ook wel binnen laten - je moet dan wel voor zondag halfacht smorgens naar my mailen, of anders op goed ongeluk langskomen en zeggen dat je familie bent...
zaterdag de hele dag met jowan petit aan het repeteren geweest... we werken zonder deadline... veel mensen moéten een deadline hebben om iets te doen, maar by my werkt het juist andersom, als ik niet het gevoel heb dat ik tot in den treure aan iets kan blyven door puzzelen, dan heb ik er geen zin meer in... ik wil pas stoppen als het af is, niet als er een belletje rinkelt...
zoals je kan zien is er van manu's boekje "een jaar in gommora" een tweede druk verschenen in de reeks "vitalski presenteert". nergens te verkrygen behalve in boekhandel markies, kloosterstraat, antwerpen
nief was gisteren (dinsdag) deze vincent, die de reserve saxofonist is geworden voor als ruben vale door heirkracht wegvalt (gisteren was die in curacau chanceur) tinus - wa is dië vincent zynen achternaam feitelyk?
geert van bever... in de vitalski waanzin geverfd door de wol... deed de geluidsopnames van de vroege oranje houtzagery cd... heeft vyf jaar lang zyn schouders onder de living tornado's gezet... injecteert nu hier en daar de generaal gezien claccistische neigingen van de aloude houtzagery, onder leiding van tinus wolf, met old school patati patata, "de meest onvriendelyke man", etc.
van bever heeft een eigen studio in hemiksem; ghosttown. daar wil ik nu niet meer naartoe omdat hy dan zou moeten opnemen en gitaar spelen tezamen, dat is geen avance. voor werkopnames gaan we naar de ref studio's in deurne.
hier zien we het bevergeweld in ongebruikelyk huiselyke mode; vooraan z'n vrouw uit zurich die verpleegster is en hun zoon dimitri; vorige week is er nog een zoontje bygekomen - proficiat... achter zyn vrouw zien we een klein beetje van luv...
heel soms bereiken er my ook berichten van tegenstanders die my en myn universum willen afbreken... normaal gezien publiceer ik die dingen dan net zo lief, - alleen: deze week dus niet. en volgende week ook niet. tot en met kerstmis zullen alle agressieve kritieken (vyf procent van wat er binnen komt) automatisch van deze blog worden verwyderd. dus doen geen moeite - begin zelf een blog.
ik ben nu op adem aan het komen van 2006, en aan het knutselen in myn hof en de veranda. nà kerstmis mogen jullie natuurlyk wél weer van die destructieve mails naar my sturen hoor!!
x
(photo: gisteren (dinsdag) lizzie en kate in het klokhuis)
goed ding vandaag/deze week in tv-familie... een portret van hoe ik in m'n huis leef... heel gezellig.... geen woorden verdraaid, geen beelden gemanipuleerd... mooie photo's... okay...
minder goed verging het vandaag de streekkrant passepartout; erudiet journalist philip jansen (gekend van cc luchtbal bovendien) nam het interview een halfjaar geleden af - vraag was: welk is op het moment het beste café int stad - antwoord was: den bottomline; zo staat het er nu afgedrukt - terwyl den bottomline intussen al twee maanden dicht is...
toch wel goed dat ik dit seizoen iedere dinsdag het klokhuis afhuur... het is daar heerlyk werken en het schiet op daar... iedere dinsdagochtend met jowan petit nieve teksten schryven en die opvoeren en lachen en praten... van 11u tot 14u... om 14u komen tinus wolf binnen en geert van bever en beginnen ze te prutsen met muziekinstallaties of nemen ze, zoals deze week het geval, de nieve saxofonist apart... tegen 16u druppelen de andere muzikanten binnen... de laatste die binnenkomt is rond 19u de danseres barbara lambrichts op wie ik héél fier ben, echt die tilt alles op... om 20u ontvangen lizzie en valéry het volk (uiterst streng) en dan van 20.30 tot 21.30 stipt brengen we onze show... iédere dinsdag opnieuw... en altyd anders en altyd nog beter dan de vorige keer (voorlopig toch... misschien hadden we de vorige week wel een lichte terugval omdat die andere barbara, namelyk die het geluid doet, er niet was - nu deze week gelukkig wel... na de show is de enige avond in de week dat ik nog mee rondhang... tot de laatste snik zelfs... alleen die dinsdagen, dat zyn nog de enige avonden dat ik graag buitenkom en zelfs heel graag buitenkom ook... ook goed dat de goldface en de sven er altyd by zyn die wil ik ook ni missen nu nog filmprojekties van de babypanter ik hoop echt dat dat dit jaar nog lukt...
vandaag (maandag) negen uur lang aan het repeteren geweest aan, in opdracht vd KBC, de begeleiding van een stomme film, onder leiding van tinus "i love ganzendonk" wolf in z'n warmgestoofde blokhut op schilde strand...
indeed: het gaat over die klassieker waarin harold loyd aan die klok hangt vyftig kilometers boven het straatverkeer... echt een superfilm, uiteraard een triljoen keer beter dan die kutfilms van tegenwoordig waar de computer in plaats is gekomen van de suggestie...
deze photo vind ik zelf heel sterk: je ziet harold loyd aan die klok hangen en je ziet het puntje van de luc z'n strykstok... drukt perfekt uit waar we vandaag mee bezig waren...
voor een eerste keer sinds vele maanden nog eens op de bodem van het alleenzyn... wat de boekskes betreft zie ik nu pas in dat ik, ten dele, ook zelf een lul ben... inderdaad zoals een blogster hierbeneden ergens het zegt: altyd myn eigen opgefokt gedoe, vanaf als er een journalist in de buurt is... echt kinderachtig van my, echt heel dom... ik denk dat iemand die my alleen maar via de boekskes kent, dat het voor zo iemand op het ogenblik gewoon technisch onmogelyk is om my een toffe gast te vinden... de hele tyd m'n domme rondschoppen, terwyl ik juist bly mag zyn dat ik in zo'n vryheid leef... en dat er zo ongewoon veel mensen zoveel voor my doen... dat zie ik nu wel... aan de andere kant toch ook wel juist goed van my... dat ik my er soms insmyt, - bvb als ik kwaad ben, zeg ik de hele tyd kwaaie dingen... dus ook wel de journalist die my voor zich heeft, moet het goed met my moet voorhebben... ik ben iemand van de zééér weinige supersterren die die journalisten hun gang laat gaan, - ik vraag ze nooit om het my op voorhand te laten lezen, daar wil ik niet aan beginnen... ik praat altyd vyf bladzyden vol en daar moeten ze dan zeven zinnetjes uit kiezen om hun artikel te maken, dus het hangt ook van hun af... ze willen my gewoon dikwyls juist als die mega-paljas doen opdraven... hoewel wy nu allen onderhand mogen weten: het is afgezaagd...
lekker simultaan met het nieve boekenrubriekje op vitaya hier op deze blog een nooit eerder geziene vitalski literair in portugal: in de voetsporen van lord byron; te bekyken op: http://www.kingkong.be/lib/Streaming.asp?file=Byron&ext=wvx
met veel dank aan liesje en mario, maar met uitzonderlyk véél dank aan chris van camp die het allemaal realiseerde...
in zoersel vlak voor het heerlyke optreden drinkt tinus wolf, myn pianist, die bierspecialist is, een hem tot dusver ongekend merk: baas ganzendonk. kyk hoe vrolyk hy ervan wordt...
in het vroeg van de nacht, gisteren (zaterdag) naar de pekfabriek, dwz het café van klaas janszens. er speelden drie groepjes. het tweede groepje staat hier op de photo en hoor je zelfs hier live op deze track:
aldo struyf was er ook, van millionaire en ook van (dat waren de tyden) tenneriff... kris agten was er ook, van club circuit... laurence was er, kiri was er...
om af te koelen gisteren om twee uur 's nachts my nog helemaal naar het meer van friedrich gechauffeerd laten worden om daar op adem te komen en alles van my af te wandelen
luv had fondu geprepareerd en baby olifant (zie: de geur van nat haar, boek één én twee) kwam langs. per ongeluk gaf ik hem "the ultimates" in handen, een nogal prachtig stripverhaal... urenlang bleef heer olifant verdiept in deze prachtige lectuur...
op een ogenblik komt jo jespers langs, myn meest vaste trompettist. hy zet zich naast baby olfiant in de driezit en steekt de ene jeremiade na de andere af; waarom niemand wil begrypen dat hy de beste trompettist van het land is, waarom hy moeite heeft met zyn lief als er twee vriendinnen van zyn lief veel vrolyker zyn dan zyn lief zelf, etc
dit stripverhaal, "the ultimates" van millar & hitch, is dan ook met overschotten de mooiste amerikaanse strip van de voorbye drie jaar. vooral het eerste hoofdstuk, waarin captain america deelneemt aan de landing in normandië in 1945, overtreft alles... zoals de tekenaar ergens in een interview al heeft toegegeven, het niveau van dat eerste hoofdstuk ligt zo duizelingwekkend hoog, dat nergens op de driehonderd geëlaboreerde bladzyden die daarna nog volgen, dat niveau wordt benaderd...
nu ook dirk draulans kan my blykbaar écht niet aan... ziehier zyn aan my gewijde scheldcolumn op knack blogt... zo opmerkelyk dom dat je gewoon niet begrypt hoe knack zoiets laat gebeuren... maar goed, het is ook wel vermakelyk
(op de photo zie je zyn berispende vingertje terwyl ik geheel onschuldig wat met maya sta te babbelen. hy was op dat ogenblik juist zélf echt straalbezopen...)
nu ook dirk draulans kan my blykbaar écht niet aan...
