Ik ben Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam his lordship.
Ik ben een en woon in Vishovgrad (Bulgaria) en mijn beroep is op rust gestelde.
Ik ben geboren op 07/04/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: leven in de natuur.
God schept de dag. Guido vliegt er door. Maar het moet plezant blijven
Balkanstorie
als het maar plezant is
14-01-2006
De eerste Vlaamse toerist in de Balkan(1)
We verplaatsen ons naar de Middeleeuwen. Ene Boudewijn met het rangnummer IX hield het in Vlaanderen voor bekeken.Alle dagen kipkap en zwarte pensen, dat werd hem te veel. Hij wou iets oosters, pikanters. En daar hij toen graaf was vertrok hij op kruistocht. Het was de vierde in de rij, geboekt bij Neckerman.
Hij kuste zijn vrouw en twee dochters, naam zijn paard en enkele stoere kerels mee. Maar in het heilig land is hij niet geraakt. Hij blijven steken in Konstantinopel. Er lag toen nog geen brug over de Bosforus. Wou het lukken dat het toen juist keizersverkiezingen waren die hij promt won. We schrijven 1204 en hij is Keizer van Konstantinopel. Het leven zou mooi geworden zijn waren er die ambetanteriken van Bulgaren niet. Te veel rakia en dan komt daar ambaras van. Hij zou dat ruig volk eens een lesje lezen. Maar ook die plannen vielen in het water. Hij kreeg dik op zijn donder en werd zelf gevangen genomen. Keizer of gene keizer, in den bak.(Wordt vervolgd)
Hij werd opgesloten in een toren van het Kasteel van Ternovo. Hij had toen wel een mooi zicht op de Balkan en de valei van de Jantra. Maar tegenslag : het viel juist in een van die strenge winters met veel sneeuw en dat kasteel genoot nog niet van centrale verwarming. Hij begon te hoesten en het werd slechter en slechter. Uiteindelijk liet hij er zijn laatste adem in 1205. Hij heeft zo zijn titel van eerste toerist in Bulgarenland verdiend. Die toren bestaat nog in de stad Veliko Ternovo. Dat is juist bij mij achter het hoekske. Een ware geschiedenis. De Ottomanen hebben die toren nooit durven afbreken. Het schijnt dat het er spookte en de geest van onze Boudewijn er nog steeds ronddwaalt. Hier hebben ze hem vermassakreerd tot Baldwin Flanderski.
Zijn er die de moed opleveren om een vreemde taal bij te leren?
Geen reklame voor de een of andere dure kursus. Nee, helemaal de elementaire dingen die ze in dit deel van de Balkan gebruiken. Moeilijk? Nou ja en als je alles bijna kent beginnen ze hier veel engelse woorden te gebruiken. O ja, dat engels. Bij een uiteenvallend imperium blijven ze ons teisteren met hun woordjes.
Je moet weten dat ze hier vele spinne(n)kopjes als letters gebruiken. Zo wordt het woord PЕСТОРАНТ uitgesproken als restaurant. Een ТАКСИ is een taxi. СОФИЯ is Sofia.
Och het is allemaal heel simpel. Een a is een aa, een e is een e en een o is een oo. Verder is een g een d, een n is een p, een m is een t. Vallen we in de hoofdetters, dan is een B een v, een H is een n, een P is een r en een C iin s. Denk maar eens aan die oude weemoed van de CCCP.
Voor de rest is veel simpel :
Mersi = dank uvino =
Dobber den =goeden dagbira=
Nas drave = proost, gezondheidrakia = brandewijn
Let op :
Koetje = hond
Vol = os (denk aan volle melk?)
Zeik = konijn
En voor de rest ligt alles dichtbij het Nederlands zoals Hottentots bij het Zwabisch.
Maar je kent nu al wat om je volgende vakantie hier door te brengen. Haast je, voorlopig is alles nog goedkoop.
Dobre dosjli (=welkom). De zwarte Zee is echt zwart, vooral om 03.00 uur.
Heeft iemand onder u Harry Pooter gezien? Ik bedoel daarmee niet de een of andere film die steeds furore maakt. Mijn Harry Potter is grijs, pelzig voor de tijd van het jaar en een muizevanger, ook al versmaad hij een verse rat niet. Meestal kan je hem vinden op het tapijt voor de kachel. Zijn geliefkoosde plaats. Potter is een echte gastronoom. Niet dat we hem voeden met vanuit het blik. Potter is een groenteneter. Geef hem maar gekookte maïs en Potter is dan wel een poos zoet. Meestal ontpot hij zich als inspecteur van gedane werken. Geen enkele activiteit in de tuin of Potter moet toezicht komen houden. Soms is hij liever lui dan moe. Maar dat heeft hij niet van een vreemde geleerd.
Ook denkt hij aan zijn medemensen. Vaak liggen de geschenken voor de deur : een spitsneusmuisje of een halve rat die echt te veel was voor hem. En de ijskastdeur krijgt hij nog niet open.
Maar Potter is er niet. Het is nog te vroeg om de lenteliefde op te zoeken. Maar ik verdenk hem hier of daar de nachtwarmte van een schapenstal op te zoeken. Wellicht zie ik hem wel tegen etenstijd.
En hoe geraakt een Mechelaar verzeild in de woeste Balkan? Hier wordt weer cherchez la femme opgevoerd. En die dame loopt hier ook rond onder de naam Paulina. AlsBulgaarse met een belgisch paspoort doet ze haar naam van Vlaminge eer aan. Zij beheert de taal van Claes en Timmermans beter dan de koninging der Belgen. Als econome weet ze wel het beheer van de inkomsten te beheren en ze ook uit te geven. Onder ons twee wordt er hier veel afgelachen. Wij maken ons leven plezant. Eerst was zijn hoofwoordenboek, maar nu kan ik mijn plan wel trekken. Onze huistaal is Vlaams. Zij heeft eens de moeite gedaan Nederlands te leren en dat moet worden onderhouden. Trouwens dat verstaan de inboorlingen niet en dat is gemakkelijk voor ons.
Zij is een grote organisator en houdt zich bezig met het Kultureel Centrum Vishograd. Zij is een echte reisduif en de motor van al die reizen die we al ondernomen hebben. Van beroep is ze echtgenote en prive gezelschapsdame.
Onderons spreken we 13 talen, betalen niet inbegrepen. Zij leert mij positief denken en houdt daardoor de harmonie in huis.
Ik kan ze voor geen geld ter wereld missen. Zij werd eens verliefd op mijn schone benen.
Kom je eventjes lang? Eventjes in mijn leefwereld?
Als je aanbelt op nummer 17, wordt er je, onder de tonen van voor Elise open gedaan. Van harte welkom bij de berg op mijn berg.
We leven hier op een plateau, zo iets als de Tafelberg. Wij kijken neer op al wat rondom ons ligt. Dat biedt zijn voordelen op weergebied. Wij leven soms in zon tewijl anderen rondom ons in de mist leven. Het klimaat is anders, het hoogteverschil amper 110 meter. Het dorp : een klad huizen rond het dorpsplein, de kerk en de klokkentoren. Het gemeentehuis ligt daar ook ergens maar wel goed verborgen zodat de burgemeester rustig zijn wedde kan opstrijken zonder veel te doen. En wat kan hij doen? Er is geen geld. Er is geld voor niets. In de straten worden elk jaar de putten groter, wordt ook de asfalt schaarser. Elk jaar worden die putten gevuld met beloften, elk jaar komen er meer bij.
Hier leven amper 450 zielen, amper. Er zijn meer huizen dan zielen. De meeste zijn leegstaand, de zielen ook. Er is geen enkele ekonomiese bedrijvigheid. Tenzij je tuinieren economie noemt. Het gemiddelde maandelijks inkomen is 40 euro. Dus lopen de schapen, de geiten, de ezels er rustig rond. Kippen en ganzen waggelen door de natuur. Griep of geen griep : buiten. Varkens knorren hongerig in bijna elk huis. De winter komt en dan keelt men ze.
Maar wat maakt dit dorp zo belangrijk? Het feit dat ik er woon is een. Dat weten de Engelsen ook. Die kopen maar huizen, knappen ze op en brengen er hun welverdiene vakantie door.
Hier is de lucht niet bezoedeld door industrie. Hier groeien nog snel verdwijnende bossen. Hout brengt op, natuur niet. Hier is het nog gezond om te leven : stil en rustig. Maar dat is ook alles waarvoor je kan komen. Om de rust, rust.
Rondom ons hebben we diverse interessante plaatsen die een bezoek waard zijn. Je moet ze wel weten. De schoonheid gaat hier ook schuil op verborgen plakjes. Maar die komen u wel later bezoeken.
Al even bij stil gestaan? Jullie leven jonger dan ik. Engelsen doen het nog beter die zijn twee uur jonger in hun leven. Mijn nichtje in Paraguay die draait zich nog eens om terwijl ik aan het middagmalen ben. En dan gaan ze in Japan hun tatami reeds uitrollen. De dag is daar bijna voor bij.
En dit omdat je links of rechts van de tijdlijn in Greenwich ligt.
Vroeger dacht ik dat ze een koord hadden gespannen van boven naar onder over de wereld en dat de tijd daarrond draaide. Nu leven we in zones. Maar die lijn die bestaat echt (zie foto). Bij ons klinkt Tsjestit nova godina terwijl jullie het dessert laten aanrukken want de gelukkige nieuwjaar moet nog worden afgeteld. In Engeland wordt het happy new year na de soep opgediend. Tijd, ieder heeft zijn tijd. Maar die lijn, die bestaat echt. Leef je al in het verleden of in de toekomst?
Wat doe je als je op rust gesteld wordt? Wat doe je als je uitgerust bent? Reizen. Vooral als ge bulgaarse dame gesteld is het vliegtuig te nemen en de vleugels uit te slaan. Zo bracht het ons in London, heel recent. Men kan er boeken over schrijven maar wij hebben het geluk gehad te gast te zijn in een van de betere clubs van London. Ik ga geen reclame maken maar de gastheer Lord John zit in het midden van de foto. omgeven door ons beleefden wij wat we we al zo vaak lazen bij Agatha Christie : a nice cup of tea. Diep weggezonken in de zetels werden op zijn engels bediend door een spesiaal daartoe gerokte waiter. Alles met etikette. Er werden sandwishes geserveerd bij een heel gama van thees. Er waren er zelf bij waarvan we nog nooit gehoord hadden. Ook de cakes in grote verscheidenheid werden aangeboden. Dit alles verliep in de sfeer die je in een club kan voorstellen. Net zoals in de vele films over Engeland. De tijd lijkt er wel stil te staan en we gaan zo wat terug naar Victoria. Er waren toen gelukkige mensen die twee uur konden uittrekken voor wat zij een fijne kop thee noemen. Over de rekening is ons niets bekend, we waren gasten. En dit was een fijn gevoel
Dagelijks vallen er hier, zoals trouwens elders, verkeersdoden. En men staat daar verbaasd van. Vooral voetgangers zijn vaak de grootste slachtoffers. Om dit te verhelpen gaat men de auto nog meer reglementeren. Alweer die auto. Ondertussen blijven de voetgangers gebruik maken van...... de straat. Voetpaden zijn ongebruikt en dienen meestal om uw auto kwijt geraken. Ook hier is meer blauw op straat een slogan, geen feit. En waar zit de polies? Meestal in de cafe, drinken turkse koffie en roken een sigaret. Ook is dit land in het verkeer rechts georienteerd, parkeren gebeurt bij voorkeur aan de linkerkant en dus tegen de rijrichting. En waar is de polies? Juist. Verkeersborden die staan er om de straten te versieren. Ze worden niet gezien of gerespekteerd. En waar zit de polies? Een witte lijn op de straat die dient ervoor om te worden overgestoken. De geliefkoosde plaats om een gesprek te voeren is midden op de straat en in de auto. Ook hier zijn de voeten zwaar en de snelheid hoog. En dan gebeuren er ongevallen. Natuurlijk en dan is de polies er. Men vindt ze ook langs de straatkant, maar dan zijn ze gesignaliseerd door knipperende lichten van tegenliggers. Meestal een paar meter achter een snelheidsverminderingsverkeersbord. Europa komt nader. In Sofia plukken de wegsleepautos de links geparkeerde autos van de straat. En dat kost of is aanleiding tot omkoop. Toch is het leven hier nog leuk
Neen, dit is niet normaal, voor ons toch niet. Januari is geen koude maand. Men waant zich echter in de voorzomer, maar nu is het koud. Normaal zouden de sneeuwklokjes beginnen te bloeien. Nu is het wit, grijswit, koud wit. De kou drijft ons naar binnen. Snijdt ons door de luchtpijp en doet de oren bevriezen. En zo plots, normaal worden we daar langzaan gewoon aan. Nu vielen we van de ijskast in de diepvriezer. Het is stil in de geburen : alleman blijft binnen. En de vlammen van de houtblokken trekken ons naderbij. Een berenmuts van konijnenvellen vervangt de wollen muts die te koud is gebleken. De lek aan de neus wordt, ondanks de lichaamswarmte, ijs. Vandaag zijn er geen naamdagen, toch geen fameuze. Buiten twijfelt de termometer tussen de -9 en de -12. In de skioorden schuiven vrolijk de sportieven naar beneden. Helaas zijn zo bijna ongekend. Alleen Bansko haalde Vlaanderen vakantieland. Maar er zijn ook andere oorden waar je nog op een goedkope manier uw senten kwijt kan. Voor zo lang het nog duren kan. Allen daarheen.
