15 maand geleden werden de verkiezingen gewonnen door het kartel CD&V/N-VA, wat weinig mensen verbaasde, daar de (Open) VLD in haar 8 jaar bewind meermaals bewees geen spreek-woordelijke ballen te hebben om het land echt te geven wat het nodig heeft; een autonome werking van de federaties, of nog, een verregaande boedelscheiding. 15 maand later zijn de verkiezingsbeloften langs geen kanten ingevuld, want de regering staat er nog steeds niet, Wallonië weigert elke dialoog of verkondigt zonder enig blikken of blozen dat het wil onderhandelen. Verkapte leugen na verdoken huicheldicht volgt in 15 maanden waarin het steeds duidelijker wordt dat “l’état PS” navolging heeft gevonden bij de Christendemocraten van CDh, als Joëlle Milquet zich ontpopt tot de eega van ene Elio ‘Monsieur Non’ Di Rupo, ofte “Madame Non” zich steevast laat gelden. Een vreemde gewaarwording voor de Vlaamse kiezer die merkt hoe hun verkozenen, Leterme en de partijvoorzitters van het kartel zich telkens door deze drie lettertjes laten ringeloren. Of nog, Leterme die dan verstandig lijkt te worden en een eerste keer de pijp aan Maarten, of liever, aan de Koning geeft.

Wat doen ze dan om de boel en hun gezicht te redden? Ze roepen eerst een andere notoire CD&Ver terug in de vorm van de machinist vóór Verhofstadt terug, en als de haan in het hoenderhok zich met zijn spreekwoordelijke flegma heeft geroerd, roepen ze Verhofstadt terug om voor de transitieperiode verder het land te regeren. Nota bene de man welke de kiezer níet meer enig vertrouwen wilde geven om het land te besturen komt terug aan de macht. Hoewel het een contract van bepaalde duur was, gaf het de rationeel denkende kiezer en politics-watcher al een duidelijk teken aan de wand van “things to come”.

Lang hoeft men niet te wachten als Leterme terug zijn formatie-opdracht overneemt, na nog even via de Kamervoorzitter Van Rompuy te passeren en we terug bij af zijn voor een nieuw rondje monopolie.
Opvallende momenten zijn in die zogenaamde onderhandelingsronden het arrest van de splitsing rond Brussel-Halle-Vilvoorde, waar Maingain prompt een prijskaartje aan hangt onder de noemer van de beruchte Corridor Wallon; het afbakenen van een begrenzde zone die Brussel verbindt met Waals-Brabant, en dus voor de Vlaamse gemeenten en dorpen die de pech hebben binnen deze periferie te vallen betekent het dat men de Vlaamse Leeuw in de gemeentelijke ladenkast mag opbergen om er een Waalse Haan in de plaats te mogen hijsen. Daarmee, zo stelt de FDF’er , zou Wallonië een interessante slag thuishalen. Immers, de faciliteitsgemeenten zouden mee in de corridor opgenomen worden, waardoor Brussel aldaar uitgebreid kan worden, plus dat de stemmendiefstal van de Franstalige partijen onverwijld door kan gaan. Als BHV onder die voorwaarden gesplitst zou worden, is het met het gevolg dat de voornaamste redenen voor de splitsing voor de Walen nauwelijks verlies op zou leveren qua kiesgebieden, terwijl zij dus het stelen van stemmen dat tot op heden wel nog kan tot diep in de Vlaamse Rand vrijwel ongestraft door kan blijven gaan. De oppositie (exclusief OVLD tot op zeker hoogte) schiet, wat had men anders verwacht, dit voorstel met scherp dan ook resoluut af. Ook N-VA weigert het voorstel zelfs au serieux te nemen. Maar de CD&V? Die klampt zich vast aan de dialoog en wil verder onderhandelen. Voor Bart De Wever het eerste moment de gloire om de kartelpartner scherp te bekritiseren voor hun besluiteloosheid en het duidelijk vastklampen aan de postjespolitiek. Weinigen die echter er bij stil staan in het kiezerspotje dat ruim 6 jaar terug N-VA- boegbeeld Geert Bourgeois een zelfde kiezersbedrog pleegde door de zondag na de verkiezingen ter voowaarde verregaande hervormingen gegarandeerd te zien voor hij zich aan de regerende partijen zal binden. Een dikke portefeuille en een wagen met chauffeur nog geen 24 uren later en Bourgeois vergeet zijn eigen worden als bij toverslag.

Een sprong voorwaarts naar het heden toe en het is diezelfde Bourgois die doodleuk verkondigt het niet voor de wagen met chauffeur te doen, als hij – beter laat dan nooit? – zijn eigen belofte dan toch nakomt en uit de Vlaamse regering stapt, nog geen dag nadat N-VA verkondigt quasi onmiddellijk in de oppositie te willen zetelen. De dikke portefeuille heeft hem weliswaar geen windeieren gelegd.

Ondertussen gaat de soap wel verder, als men het over de boeg van een vereenvoudigde vorm van de idee van een raad der wijzen wil gooien; een Waal, een Brusselaar en een Duitstalige moeten zich buigen over de situatie die het land nu al, laat ons wel wezen, dan al ruim een jaar in een wurggreep houdt. Een nieuwe alarmbel weerklinkt, want hoe kan men in hemelsnaam dergelijke zaken bestuderen en een kundig oordeel vellen over wat het land echt nodig heeft als meer dan 60% van het land ijskoud opzij wordt geschoven?
Albert laat het niet aan zijn hart komen lijkt het, als hij in zijn toespraak voor 21 juli oproept voor eendracht te vertonen. Een playbackshow waarin zijn broertje wijlen Boudewijn weerklonk maar de boodschap compleet verloren gaat in een onbekwaamheid om te weten wat er leeft bij zijn “waarde landgenoten” voor een tweede keer, de aanstelling van de Drie Onwijzen als de tweede bewijsvoering hiervoor.

En dat het een feit is wat hier verkondigd wordt blijkt al snel als een goede week geleden de bevindingen van dit vreemde triumviraat wordt gepubliceerd: slechts één A4tje vol is de prestatie van de drieling. De staatshervorming, zo staat er op dat A4tje, zal niet kunnen voor 2010. Over BHV wordt niet eens melding gemaakt of het is in zeer vage termen. Ziedaar het distillaat van drie lege hoofden bij elkaar, waarmee de Waalse Wanstaat denkt haar slag thuis te halen. Dat Brussel zich voor hun kar heeft laten spannen is dan nog het ergste, want die zou haar neutraliteit in deze beter hebben uitgesproken maar koos, zelf een Waals politicus zijnde, resoluut de zijde van de Haan. Vreemd genoeg dat men dan ineens geen enkele stem over de taalgrens hoort klagen van separatistische praat als de Waalse zijde zich zo openlijk distantieert van Vlaanderen.

Vlaanderen van haar kant is terecht woedend...Héél Vlaanderen? Toch wel voor wie een objectief oog werpt op wat er bij de Vlaming leeft. Toch niet voor de dames en heren van SP.a, SPIRIT, die dan nog de cynisten van dienst wordt door zich huichelend ‘Vlaams’-Progressieven te gaan noemen, en tot slot de grote verliezer van wat 15 maand geleden al is gebeurd, namelijk de nationale verkiezingen, het nog groter huichelende ‘Open’ VLD. En, verbazend genoeg, blijkbaar ook niet voor...CD&V.

Leterme is besluiteloos en jammert over verantwoordelijkheden, het trio Reynders-Milquet-Di Rupo sneert de Vlamingen met het witte blad en het feit dat ze de Vlaamse onderhandelaarsdelegatie in het openbaar het etiket ‘extremisten’ geeft, daarmee in de eerste plaats verwijzend naar CD&V’s kartelpartnet N-VA die MR en CDh al maanden zitten te mobben om CD&V in een zelfde wurggreep te krijgen zoals PS destijds deed met het oude VLD, dus zonder moeiallen als een Bart de Wever, die nog geen maand voordien de scheve, of beter, de tsjeve schaats reed door niet meteen op te hebben gestapt uit het kartel en van de federale onderhandelingstafel.

Toch houdt er, en dat is zonder meer een waar unicum onder de zogenaamde regeringspartijen’ eindelijk nog eens een politicus woord: op 21 september, de dag van het partijcongres van N-VA, zoals verkondigd, stapt N-VA uit het federale circus, met de zo goed als unanieme steun van haar eigen achterban, en een kleine 24 uur later volgt de volgende ‘kaakslagmentaliteitsuiting’ (dixit Somers) als ze aan de Vlaamse beleidstafel blijven zetelen in de vorm van Geert Bourgeois. De blauwe smurf trapt daarbij zo hard door en tegen de schenen van Kris Peeters en zet het mobben onverwijld door en Bourgeois maakt ook zijn kiesbelofte waar en stapt, enkel een A4tje als C4tje inleverend prompt op.

En CD&V? Die voelt de bui zonder meer hangen, maar blijft even besluiteloos. Toch weten ze dat de uitweg in dit spel van Vlaams Verraad slecht op één manier kan eindigen, en dat is door de regering ten val te laten brengen. Wallonië die weliswaar één front vormt tegen het door kleuterachtigheden verdeelde Vlaanderen (hoewel dat grotendeels enkel in de fantasie van de partijleiders die wel aan de tafels aan beweren te mogen zitten) , beseft eindelijk wat dat irritante belgeluid is dat nu al maanden weerklinkt in de gangen van de Kamer, de Senaat en zelfs het Parlement. Want als het zover komt, moeten nieuwe verkiezingen uitgeschreven worden en gehouden binnen de 40 dagen...Maar dan moet BHV al eerst gesplitst worden want, als dat niet gebeurt, kunnen deze verkiezingen niet doorgaan, grondwettelijk gezien alleen al. En dan hebben de Walen al hun spijtoptanten en geroep van belangen-conflicten voor niets gedaan. Want elke tegenkanting wordt dan immers een slag in het water en kan zelfs aan een constituoneel misdrijf beschouwd kan en eigenlijk moet worden.

Toch kan er niet gezegd worden dat de spreekwoordelijke paraplu die de Walen nu opsteken opdat België er onder kan schuilen van degelijk fabrikaat is. Want laten de Waalse partijen nu uitschijnen dat ze wél tot een dialoog willen komen. Maar het valt niet te ontkennen dat het verzwijgen wat ze voor BHV willen over hebben, kort samengevat er de lippen stijf over houdt. Dat Peeters hier zelfs nog naar luistert is voor N-VA en de overige oppositiepartijen (mee bepaald het Vlaams Belang en Lijst DeDecker) dan ook onbegrijpelijk.

Toch blijft de impasse zonder enige twijfel (en daarmee zijn alle zekerheden opgegeven over de politieke situatie in dit land), ondanks dat parlementsleden als Luc Van Biesen (Open VLD) nog meer de N-VA en de pro-vlaamse partijen zitten te jennen door te beweren op RingTV dat de vermeende dialoog wél door kan gaan. Dat was buiten de waard gerekend in de vorm van de strijdvaardige Peumans (N-VA) die kategoriek het kartel opblies, en in het parlement elke realiteitszin kracht bij zet door zonder rond de spreekwoordelijke hete brij te draaien de banvloek over de dialoog uitspreekt.

En Leterme? Die laat momenteel betijen. Zoals hij ondertussen voor de zoveelste keer zijn 800.000 kiezers voor de zoveelste keer figuurlijk bij de lurven grijpt en er nog denkt mee weg te geraken. Hoe het ook zij, het is momenteel steeds heter onder de voeten van Leterme I aan het worden en hoe langer hij dit aan laat modderen , hoe langer het land in de slop geraakt. Het Belgisch immoblisme blijft voortduren en door deze tsjeverijen werkt CD&V enkel maar haar eigen ondergang in de hand.

Toch moet gezegd worden dat deze impasse niet meteen voor de oppositiepartijen een soelaas biedt. Hoewel sommige partijen, zoals Groen! zich nu roeren met absurde vorostellen zoals de verlenging van de schooltijden van 8 tot 18, als hun visie voor het tegengaan van hangjongeren, of verkondigt en zichtbaar aangeschoten Daerden (waar hij zelf van vindt dat hij zich niet dient voor te verantwoorden) de Vlamingen een trap verkoopt aangaande de situatie in Brussel. Dronkemanspraat? Gelet op het gebrek van open communicatie van Waalse kant uit is dat op zijn minst de vraag.

Ter besluit kan gesteld worden dat de comateuze toestand van dit onbestuurbaar geworden land steeds meer en meer de spotternijen oplevert van Europa en de wereld. Hoewel Europa de Vlamingen scherp veroordeelt telkens de Walen komen janken, bewijzen studies dat zelfs de Walen steeds minder zin hebben in een samenblijven. L’état PS is er al lang dood en begraven, behalve voor de PS zelf, die zichzelf hooghoudt door aan de touwtjes van MR, CDh en, in mindere mate, Open VLD en de groene partijen Groen – Ecolo te blijven trekken. Maar daar wordt separatisme blijkbaar wel getolereerd terwijl de minste piep van de Vlaamse zijde genoeg is om bij mama Europa te gaan uithuilen.

Democratie? Belgïe is te verdeeld om nog democratisch door een dergelijk overlegmodel verder te kunnen voortbestaan. Ook het confederaal model is niet levensvatbaar genoeg, want er valt nu al niet in een bi-, tri- of zelfs quadrilateraal kader overeen te komen (zijnde Vlaanderen, Wallonië, Duitse Gemeenschap en het Brussels Hoofdstedelijk gewest) tussen de twee grootste gemeenschappen.

Concreet is er geen andere uitweg meer uit deze impasse dan het collectief euthanasie plegen van België, de inboedel te splitsen ZONDER PRIJS en Brussel als autonoom Gewest in bilaterale primair met Vlaanderen te houden.

Afwachten is dus de boodschap hoeveel kiezers deze boodschap aan hun verkozenen zullen kenbaar maken en deze boodschap gevolgd zal worden. 1,000,000 Vlaamse kiezers hebben dat ondertussen toch al duidelijk genoeg gedaan bij elke opeenvolgende verkiezingen, 800,000 hebben dat op een andere manier daarnaast ook kenbaar gemaakt.

23-09-2008 om 14:36 geschreven door Vlaamse_Viking