loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Het programma uit mijn schema ----- wat ik ervan maakte
dinsdag 60 min 6.30 ----- 60 min 6.23
donderdag 7 km 6.00 ------- 1 km inlopen , 7 km 5.20 , 1 km uitlopen
zaterdag 60 min 6.30 versnellingen ------- 45 min 6.19
zondag 24 km 6.40 ----- 32 km 6.30
Dinsdag redelijk gemakkelijk gelopen op de finse piste, alleen de hartslag zat naar mijn goesting nog wat te hoog, gemiddeld 147. Maar het ging redelijk.
Donderdag vertrokken naar de oude atletiekpiste met schrik, ik doe dit niet graag volle bak gaan. En ik had het gevoel redelijk hard te gaan , alleen leek dat volgens meneer Garmin niet echt zo. Die gaf snelheden die boven de 5.30 bleven terwijl ik net gehoopt had net daaronder te blijven. Een te snelle 4de km (halfweg) noopte me tot wat vaart minderen. De laatste 500 meter nog eens wat gas gegeven en dan de km naar huis gebruikt om echt uit te lopen. Eens thuis zag ik dat ik me serieus miskeken had op mijn Garmin. Die had de gemiddelde snelheid aangegeven, inclusief de trage aanloopkm. Op mijn computer zag ik achteraf dat ik de 7 km even 'snel' gelopen had als de 5 km van verleden week : kmkes van 5.18 5.20 5.20 5.11 5.30 5.18 5.24 . Ik was moe, zelfs wat rillerig dus wellicht diep gegaan, maar content !
Zaterdagmorgen getwijfeld : doen we nu de lange of morgen . Volgens het programma moest het morgen. De activiteiten van de dag voordien - 'zwaar' gelunchd met een 'klant - verzekeringsvriend', aperitief, fles witte en fles rode en een amarettoke -, het wat blijven prutsen in bed én de weersverwachting, het zou zondag beter zijn dan zaterdag , deden mij beslissen om zondag de lange duurloop te doen. En gelukkig, ik had een zeer slechte dag en kon het tempo van 6.10 waaraan ik gestart was niet volhouden. Ik was blij dat ik maar 7 km moest, althans dat dacht ik. Terug thuis zag ik dat er eigenlijk een uurke had moeten gelopen worden, vergissingske. Ik had veel vocht verloren op die 7 km, de weegschaal gaf verdikke 80 kg aan, een record !
Daarna naar de Runners. Nog een paar schoenen gekocht, weer Mizuno's , zelfde modelleke als mijn laatste , wel een andere naam . Wat flashyer van uitzicht maar vooral goed aanvoelend . Mijn laatste paar wellicht, ik stond er even schuddebollend mee in mijn handen ... En Herzog compressiekousen, de ervaring met die spullen uit de Décathlon is goed dus de investering in 'professioneler' materiaal is wellicht zinvol.
Zondag , deze morgen, was het inderdaad mooier weer. Ik had mijn lesje geleerd, geen alcohol meer voor het lopen dus zaterdag na het gelijkspel van Beveren (Waasland mijn klos, Waasland -Beveren is verdomme gewoon het oude Beveren met een een nieuwe naam... ) met mijn maten geen pinten meer gaan pakken, recht naar huis. Ik zou proberen vier toerkes te lopen van rond de 8 km, 32 km dus. En al bij al ging dat redelijk. Zeer zeer vlak gelopen , de eerste km's iets sneller maar de daaropvolgende verschrikkelijk egaal. En de hartslag ging enkel de laatste ronde boven de 140 , de eerste 25 km zat die daar goed onder. Na het venijnige stuk tegenwind van ongeveer 1.5 km - ik versnelde daar steeds licht - zakte de hartslag 5 slagen, goed dus. Gemiddeld zat ik aan 138 , goed dus. En ik was blij dat ik na 32 km kon stoppen maar een paar km had nog gekunnen, die marathon uitlopen binnen 2 maand , ik zit op schema, zelfs voor...
Het aftellen is nu begonnen. En ik ga aftellen, u kan gokken op de titels voor de volgende weken.
Hieronder het te volgen schema deze week , ik heb de intentie van dit wat te volgen of op zijn minst mijn loopactiviteiten erdoor te laten leiden. Het schema komt uit het 'handboek lopen' van Herbert Steffny , ik denk uit 2004. Het is het schema dat zou moeten leiden naar een tijd van 4 u20. De testtijden 10 km en halve marathon heb ik wel herrekend naar een eindtijd van 4 u30, die van het 4 u20 schema lijken mij onhaalbaar en ik wil realistische streefdoelen. De marathon lopen onder de 4 u 45 voor mij is goed. En als het goed zit wil ik onder de 4 u 36 (mijn traagste marathon ooit) blijven maar uitlopen én 'genieten' zijn belangrijkst.
dinsdag 60 minuten 6.30 --- 64 min 6.18
donderdag 5 km 6.00 ---- 5 km 5.19
zaterdag 40 minuten 6.30 --- 27.5 km 6.30
zondag 22 km 6.40 ---- 58 minuten 6.30
Dinsdag was makkelijk, een vertrouwde training, 10 km gaan lopen op de finse piste. Mijn hartslag zat veel te hoog, de meter sloeg tilt de eerste km's en daarna bleef ik volgens meneer Garmin lopen boven de 150 ondanks het lage tempo. Op het einde een paar rondjes gelopen op het oud atletiekplein. Daar ligt een piste van ongeveer 200 meter en daarrond een afsfaltbaanjte voor de skaters / skeelers van 250 meter. De piste ligt midden in een woonwijk 500 meter van mijn huis . Ge loopt er altijd alleen, geen kat te zien, waarom zoudt ge er ook gaan lopen met de finse piste en het nieuwe atletiekplein 1 km verder ? Maar net als vroeger - af en toe - wil ik daar mijn iets snellere km's én mijn intervaltraining gaan doen. Ondanks de zeer hoge hartslag tijdens een iets rappere km (5.59, hartslag 165 ! ) voelde ik me helemaal niet slecht. Dus een beetje een dubbel gevoel over deze eerste training van mijn laatste schema. Als ik terug thuis kwam besefte ik het, dit was het begin van het einde...
Donderdag stond er een snelle(re) 5 km op het programma. Een km'ke rustig inlopen en dan de gas open . Ik moest rondjes lopen van ongeveer 1.30 (6.00) om het programmadoel te halen maar zelf wilde ik gaan voor 1.25 (5.40, mijn oude marathontempo). Mijn eerste rondje ging aan 1.17 en elke km (na 4 rondjes) duwde ik op mijn Garmin een 'ronde' af. Ik zag dat ik aan 5.20 aan het lopen was en dat gaf moed. Ik telde de km's af , had het moeilijk in de 4 km maar kon de laatste halve km nog wat versnellen . Gemiddeld 5.19, een succes. Ik was verschrikkelijk blij, ik had niet gedacht deze snelheden nog te halen. Het moet meer dan anderhalf jaar geleden zijn dat ik deze 'snelheden' - jaja ik besef dat dit geen 'snelheid' is- nog kon maken. Goed godverdomme. En het km'ke uitlopen ging verdikke nog aan 6.25.
In mijn schema staat de lange duurloop op zondag maar ik ben er graag al zaterdag vanaf. Ik wilde beduidend meer lopen dan de voorziene 22 km maar wist niet goed hoe het aan te pakken. Ik zou sowieso geen drinken meenemen en dat betekende dat ik dus af en toe thuis moest passeren. In mijn klassieke toerke van dik 8 km in het centrum had ik geen zin en ik liep dan maar in een wijdere boog rond die klassieke toer , de eerste keer 8.25 km en de volgende keer breide ik er nog een lus aan om er een toer van 9.5 van te maken. Ik begon veel te snel maar het ging dan ook makkelijk. Na het klassieke dipje vanaf km2 tot 4 ging het vlotjes. De hartslag zat iets te hoog (145) net als de snelheid (6.30). Na een uur zakte mijn hartslag onder de 140 aan dezelfde snelheid, het liep dan ook nog steeds goed. Pas na 2 uur en een half begon het harken. De hartslag ging weer omhoog tot 145 maar al bij al kwam ik op een redelijke manier en 3 rondjes terug thuis na 27.46 km in gemiddeld 6.30, 10 seconden sneller dan mijn schema. Weer redelijk content.
Deze morgen dan gaan 'uitlopen'. Het moet lang geleden zijn dat ik zo makkelijk liep op de nochtans nog steeds zware finse piste. 'Een dag zo mooi' van de Trockener Kecks , ja dat was het werkelijk, lopen in het schuchtere zonneke , een beetje vliegen , zweven eigenlijk... is er verdomme iets mooier dan dat ? 9 km in 58 minuten, 6.30 en de hartslag rond de 140, eigenlijk wat te hoog maar het voelde zalig aan...
En zo is die eerste 'echte' voorbereidingsweek voorbij. Ik ben content met het besef dat ik wellicht de snelheden die in het schema sta allemaal ga halen. Ik ben ook content over het feit dat ik nu met mijn Asics en de nieuwe steunzolen ook goed blijk te lopen. Die Asics zijn wel zwaar ! Met mijn rechtervoet gaat het beter. De pijn tijdens het lang lopen (vanaf km 15) blijft , vooral onder aan mijn voorvoet. Mijn kleine tenen lijken ook last te hebben van de nieuwe steunzolen maar dat is houdbaar. Vrijdag was er ook nog het driemaandelijks bezoek aan de reumatologe . Het verslecht niet maar het verbetert ook niet , het lot van elke reumapatient zeker .... Dus de voet én de reuma, geen gezaag dan maar . Dit was weer een goede week, gelukkig zitten die er ook tussen.
Nog negen weken verdomme, maar negen meer ...
deze week 55 km/ 2014 345 km / 81 (!!!!!!!) kg deze morgen na het lopen
Ook over deze week ben ik helemaal niet tevreden. Ik zonk zwaar door het ijs op wat een lange duurloop had moeten zijn. De twijfel blijft dus .
Maandag , dinsdag en woensdag niet gelopen. Maandag en dinsdag deden de rechtervoet nog pijn en woensdag - ik weet het eigenlijk niet meer zeker - was het te slecht weer. Donderdag wel gelopen . Een experiment : in mijn Asics zaten nog mijn oude steunzolen, deze die mijn rechterbeen niet opheffen. En dat voelde ik onmiddellijk. Anderzijds was de druk op mijn rechtervoet veel lichter, ik had nauwelijks last daar. Zoals altijd in de week op de Finse piste gelopen en een paar keer een klein spurtje gedaan van een meter of 200, de laatste keer zelfs 500 meter even gas gegeven. Eigenlijk gaat dat niet meer zoals vroeger, ik trap dadelijk op mijn adem en moet daarna echt recupereren. Het lijkt bovendien ook alsof ik dan ook al volledig leeg ben, zelfs na een paar keer ocharme 200 meter iets sneller lopen. Ja, elke versnelling betaal ik cash. Gemiddeld de ongeveer 10 km gelopen aan 6.08 met een veel te hoge hartslag van 151. Nochtans had ik al bij al makkelijk gelopen. Alleen de zwaarte van de met nieuwe schors gestoffeerde Finse piste is een geldig excuus voor die hoge hartslag.
Zaterdag twijfel , wat zou ik doen. Ik had geen goesting om mijn Camelbag aan te gorden dus moest ik wat rondjes draaien in de buurt. Omwille van de weer zeer hevige wind opteerde ik voor het plaatselijk park en de beschutting van de bomen. Voor de veiligheid geen probleem, al wat los zat was toch al afgewaaid. De eerste 8 km gingen redelijk maar dan wel met een veel te hoge hartslag. Boven de 150 en ik liep rond de 6.30. Twee km een beetje versnellen tot rond de 6.00 dreef de hartslag omhoog tot boven de 160, ongehoord hoog. En de volgende km's bekocht ik de versnelling , ik raakte niet meer vooruit en zat nog maar aan 15 km. Wat was dit ? Strompelend, bijna surplacend , maakte ik de twee uur vol : 18.07 km, 6.39 en een hartslag van gemiddeld 151. Niet te begrijpen. Hoe moet het als ik op Dday een slechte dag heb zoals zaterdag ? Want dat moet het wel geweest zijn, een slechte dag. En die heb ik spijtig genoeg meer en meer.
Zondagmorgen met schrik vertrokken voor weer eens halflange duurloop. Ik had een drinkbus op de vensterbank gezet thuis en zou 'onderweg' even komen drinken. Tegenwind richting zuiden liep ik zowat 6 tot 7 km aan rond de 6.27. Toen ik meewind begon te lopen versnelde ik niet maar zakte mijn hartslag wel lichtjes. Versnellen leek ik niet te kunnen maar ik was al bij al blij met mijn tempo. Zo rond de 13 km kwam ik weer in de buurt van thuis en ik had niet de discipline om na het drinken nog verder te lopen, het was goed geweest . Een betere zondag na die dramatische zaterdag. Positief was dat mijn voet veel minder pijn deed. Ik had nu mijn nieuwe steunzolen (met de verhoging) in mijn jongste paar Mizuno's gestoken en dat blijkt dan toch al bij al de beste combinatie.
Vier uur dertig is nu geen doel meer . Uitlopen, lopen, niet te veel stappen, dat is het doel. En de voorbereiding begint, het tien weken schema uit een boek van een Duitser - ik haat Duitsers maar dat boek én de schema's erin zijn goed - hangt op mijn kastdeur. Deze week was dus de laatste week voor de laatste voorbereiding. Eigenlijk heb ik nooit veel voorbereidingen gedaan, ik liep verdikke bijna elke maand een wedstrijd de laatste jaren. Maar het aftellen is nu echt begonnen, nog 10 weken !
deze week 40 km / 2014 290 km / 82 kg na het lopen - het gaat goed met de gewichtsverminderingspogingen -
Het plan was om deze week veel te lopen én in het weekend eens een 'test' te doen om te zien of meedoen aan de 6 uur van Stein zinvol en haalbaar zou zijn. Maandag en dinsdag gelopen op de finse piste. Omdat ik zaterdag én zondag ook al gelopen had dus vier dagen na mekaar gelopen - zelfs Limburgers hadden deze optelsom kunnen maken - , dat was verdikke lang geleden. De Finse piste , althans het stuk waar ik op loop, wordt weer voorzien van nieuwe schors en dat maakt het lopen erop extra zwaar. Ik raakte dan ook niet echt vooruit , maandag gemiddeld 6.40 met hartslag 144 en dinsdag gemiddeld 6.30 met nog iets hogere hartslag 148. Niet goed.
Zaterdag werd het plan om 3 uur of 3 uur en een half te gaan lopen gedwarsboomd door het slechte weer. De zeer felle wind en de regen zou mij vroeger niet tegengehouden hebben, nu wel. Rond 10 u30 stopte de regen en vertrokken we alsnog voor een uur , het eerste halfuur tegen de wind in en dat terugdraaien. Ik draaide op exact 5 km, diezelfde Limburgers van hierboven zullen dan ook wel kunnen uitrekenen dat ik aan 6.00 gelopen had. Maar, ik zat kapot . De 5 km terug gingen aan exact dezelfde snelheid en dat ondanks de meewind. Mijn hartslag ging tot over 160. Niet goed dus, neen, helemaal niet goed.
Zondagmorgen met lange tanden vertrokken voor een lange duurloop, het plan was om 3 uur of langer te lopen. Ik vertrok tegen de wind in en de eerste km's zakte de moed al in mijn schoenen, zou ik dat wel kunnen, anderhalf uur boksen tegen die verdomd harde tegenwind, af en toe werd ik bijna van de weg geblazen. En al bij al viel het nog mee, ik liep aan ongeveer 6.50 met een hartslag, te hoog door de inspanning, van tegen de 150. In Temse liep ik net na de viaduct - ook tegenwind - ongeveer één minuut later voorbij het anderhalfuur punt van vorige keer en ik trok nog 7.5 minuten door. Op de terugweg ging het de eerste km's iets sneller maar daarna moest ik gas terugnemen. Ondanks de bijwijlen forse meewind nu ging het nooit sneller dan 6.40. Mijn hartslag zakte nu wel lichtjes tot ongeveer 140. Ondanks twee zeer korte stap-drinkpauzes - ik had mijn camelbag omgegord - en dank zij de wind beeindigde ik twee minuten voor 3 u 15 mijn 28,4 km , zowaar één van de allertraagste duurlopen die ik ooit deed, gemiddeld 6.47. En ik was diep gegaan. Drie weken geleden was ik tijdens het zelfde traject op de terugweg zo goed als ingestort en had ik de hele namiddag in de zetel doorgebracht om te recupereren. Nu was het een pak minder erg maar toch niet echt bemoedigend.
De plannen om nog aan de 6 uur van Stein mee te doen 9 maart waren al gedeeltelijk opgeborgen, nu helemaal. Geen laatste ultraloop meer voor mij, dat lukt niet meer. De conditie is er niet, komt blijkbaar niet meer én mijn rechtervoet doet te veel pijn bij én na het lopen. Vooral mijn voorvoet lijdt onder de nieuwe steunzolen, misschien moet ik nog eens proberen met de oude ?
Ik loop nu al twee weken met nieuwe steunkousen van Kalenji en dat voelt goed aan, ze zouden wel wat meer mogen 'spannen' Ik heb gewoon nog geen tijd gehad om bij de Runners om me een wat 'professioneler' paar te laten aanmeten.
Veel zal afhangen van het feit of ik er nog naar toe moet om nieuwe schoenen ga kopen, misschien is dat nog nodig, ik had het daar verleden week al over. Mijn rechtervoet blijft zeuren maar lopen blijft kunnen. Hetzelfde met mijn rechterbeen, het hindert nog steeds, het lijkt zelfs terug wat te verslechten maar lopen blijft kunnen.
En maandag ben ik begonnen met zeer serieus op mijn eten te letten. Bijna geen brood meer, geen kroketten, nauwelijks fritten, minder alcohol -véél minder- , geen koekjes, geen chocolade . En kijk , ik ben op minder dan een week én dat ondanks een (voor mijn doen ) sober maar gezellig etentje met een client toch al twee kg kwijt. Ik mik op 75 kg tegen de marathon van Antwerpen, wellicht niet realistisch maar een mens moet kunnen dromen. Hetzelfde geldt voor mijn marathonschema, ik baseer mij op een schema van 4 u20 , zou een gat in de lucht springen als ik op 4 u30 binnen ben maar vind het eigenlijk alleen belangrijk dat ik me amuseer , geniet van het afzien én me volledig kan laten gaan , die laatste keer...
Deze week 60 km / 2013 250 km / 82,5 kg na het lopen
Deze week weer een (te) rustige loopweek met (te) weinig loopdagen en (te) weinig km's. Maandag niet gelopen, ik loop tegenwoordig nooit meer op maandag. Dinsdag 10 km op de finse piste , zoals gewoonlijk. Ik was mijn hartslagmeter vergeten aan doen maar liep de eerste km's wel zeer rustig , ik denk zeker onder de 140 hartslag gezeten te hebben. De laatste km's eventjes wat sneller gelopen en zo kwam ik - zeer gemakkelijk en comfortabel - aan gemiddelde 6.09.
Woensdag niet gelopen, donderdag nieuwjaarsfeest van het gebouw op ons kantoor en dus weer niet gelopen. Zaterdagmorgen hield mijne baas én de regen mij in bed. Slechts 12 km gelopen, wat rondgelummeld in de buurt . Zeer traag begonnen om de hartslag onder 140 te houden, niet makkelijk met de tegenwind. Tussen km 9 en km 12 meewind efkens doorgetrokken en de laatste km uitgelopen en zo toch gemakkelijk gemiddeld 6.12 met een hartslag gemiddeld 139, er lijkt zowaar beterschap te komen in het lopen onder de 140.
Zaterdagavond gaan eten met schoonzus, 7 gangen menu in een chique kot , niet overdreven met de wijn maar toch... Zondagmorgen weer niet de discipline om aan een lange duurloop te beginnen en op de finse piste 12 km gaan lopen. Gemiddeld 6.15 , hartslag gemiddeld 6.15. Probleemloos.
Zaterdag en zondag gelopen met mijn Mizunos 5 (het 5de paar Mizunos waarmee ik loop). Ik had deze niet meer aangehad sinds ik met steunzolen loop omdat ik vermoedde dat de combinatie van die schoenen met de steunzool wat overdreven zou zijn. En kijk, dit liep echt goed. Spijtig dat er al 1.150 km gelopen is met die schoenen. Met mijn 6de paar Mizuno's waarmee ik meestal loop nu met de steunzolen liep ik al 750 km. De Asics die ik nog heb lopen niet goed in combinatie met de steunzolen. Ik vrees dus dat ik nog een paar nieuwe schoenen zal moeten kopen om de marathon van Antwerpen te halen.
Nog een dikke 12 weken voor de marathon, ik moet dus aan mijn trainingsschema beginnen. Ga er een van de dagen eens werk van maken : ga werken met weekprogramma's met bijna alleen trage duurlopen en één keer iets met snelheid maar dan belange niet overdreven. Alleen de niet verdwijnende pijn aan de rechtervoet kan nog roet in het eten gooien. Zolang ik er mee kan lopen geen probleem maar ik mag hem niet forceren. Die pijn komt van mijn rechterknie én is wat erger geworden met de nieuwste steunzolen. Maar daar heb ik goede ondersteuning van dus daar blijf ik mee lopen. Het probleem aan de voet zal wel zichzelf oplossen (?). En omdat ik niet wil forceren zie ik voorlopig af van mijn flauwe plan om binnen een dikke maand ook nog de 6 uur van Stein te lopen. Alles op de marathon , die verdomde laatste marathon.
In deze 'alcoholweek' weer beter gelopen dan verleden week. Verleden week was de lange duurloop op zaterdag slecht afgelopen. Deze week was de kortere lange (ja...de korte lange , ge moet er maar opkomen ) duurloop dan weer stukken beter.
Maandag en dinsdag niet gelopen, telkens gaan eten met klienten 's middags en dan is er s' avonds niet veel goesting om te lopen. Woensdag was de enige alcoholvrije dag van de week en dus gelopen , de finse piste op voor de bijna 10 km.
Moeiteloos gelopen tegen 6.03 aan wel te hoge hartslag van gemiddeld 151. Donderdag zwaar feestje op kantoor, nog eens pinten gaan pakken na het etentje en dat was lang geleden, half drie in bed. De dag nadien afgezien, echt afgezien, ge wordt ouder man...
Zaterdag zat de alcohol nog in het bloed en ik wilde dus niet forceren, de lange duurloop was voor zondag. Naar de finse piste met het plan zeer zeer rustig te lopen maar omdat de eerste 2 km uitstekend gingen (5.43 zowaar ) gelopen om in minder dan 6.00 te finishen. En dat lukte vrij aardig, 5.55 en gemiddelde hartslag 149. En niet zonder moeite maar belange niet in puin, belange niet. ' s Middags nog eens 10 km , bij manier van spreken, in het zog van mijn madam die nog eens naar de solden wilde. En ik pantoffelheld er achter aan...
Zondag, vanmorgen , dan vertrokken voor ongeveer 2 uur of 20 km. Bedoeling was de hartslag onder de 140 te houden en dat lukte. En sneller dan 6.20. Ik zou dus een halve marathon lopen en proberen onder de 140 hartslag die te lopen in 2 u 15. Kunnen daar kort over zijn, zonder al te veel moeite geeindigd in 2 u 12 .23 voor 21 km en 160 meter, 6.16 en gemiddelde hartslag 139. En daar was ik eigenlijk zeer tevreden mee. Verleden week lukte het me niet om 6.40 te lopen aan hartslag onder de 140 en nu loop ik gewoon dik 5% sneller. En comfortabeler, nooit het gevoel gehad in overdrive te gaan. Het gaat dus weer beter zeker ?
deze week 40 km / 2014 155 km / na het lopen 84 kg
De titel vat het weer eens goed samen : deze week twee keer gelopen, twee keer goed en één keer, slecht, zeer slecht. Maandag niet gelopen. Dinsdag de 5 toerkes op de Finse piste die ik nu al een paar maand 's avonds loop. Het is ongeveer 1.5 km op de weg er naar toe. En dan 5 toerkes : een rondje op de dijk die aangelegd is rond het atletiekplein en dan een rondje aan de buitenkant van die dijk. Die twee rondjes samen zijn net geen 1.3 km. Er kunnen ook nog andere toerkes gelopen worden , iedereen heeft zowat zijn eigen gewoonten. Ik loop daar in de buurt drie varianten : een grote toer die langs de voetbalvelden leidt (6.7 km), een toerke van 3.5 km en dan die kleine toerkes van 1.3 km. Die laatste hebben nu mijn voorkeur : toerke is goed verlicht en er zijn geen slechts stukken op dat parcours, op andere delen van de finse piste is het momenteel zwoegen en ploegen... En ge ziet op dat kleine toerke het meeste volk. En dinsdag liep ik dus naar de finse piste (1.5 km), 5 toerkes (net geen 6.5 km ) en dan terug naar huis. Ik neem dan - macht der gewoonte - nog een kleine omweg langs de plaatselijke winkel wandelstraat om eens voorbij mijn appartement te lopen... En zo kom ik dan aan 9.6 km , mijn Garmin meet dat parcours tussen de 9.45 en 9.68. Dinsdag liep ik dat in iets minder dan een uur, redelijk makkelijk en met een hartslag van gemiddeld 147. Eens terug thuis zag ik dat mijn hartslag zeer onregelmatig was geweest volgens de Garmin : omhoog en omlaag van 130 naar 155 en terug...
Woensdag niet gelopen. Donderdag dan weer zelfde parcours als dinsdag. Nu weer met de nieuwe steunzolen ditmaal in de Asics. En het ging makkelijk. Die nieuwe steunzolen lijken mij ook het meest steun te bieden, mijn rechterbeen geeft met deze zolen het minst de indruk een handicap te zijn. De hartslag ging nu wel heel hoog maar ik liep heel makkelijk. De laatste 1.5 km versnelde ik even en ik haalde relatief makkelijk mijn ouder marathontempo van 5.42. Gemiddeld 6.06 en hartslag - te hoog - 152. Ik had wel last van een blaar op mijn rechter dikke teen en de dag nadien lichte pijn in de rechtervoet.
Zaterdagmorgen vertrokken voor 3 u 15 , tegenwind, richting Temse, zelfde parcours als twee weken geleden. Daar waar ik twee weken geleden met de vingers én een hele hand in de neus leek te lopen was het nu het tegendeel : ondanks het even lage tempo (ik liep de eerste 15 km in exact dezelfde tijd als 14 dagen geleden) waren de eerste 5km gewoon een marteling, het liep van geen meter. Daarna verbeterde het licht. Ik passeerde op 90 minuten op dezelfde plaats als twee weken terug en liep nog 7.5 minuten verder. Dan omdraaien en ik had weer het plan om te proberen onder de 6.40 te blijven op deze training. Dan moest ik nu licht versnellen, ik was gedraaid op 6.43. Op de viaduct versnelde ik weer licht en een paar 100 meter voorbij de afdaling zat ik al gemiddeld aan 6.40. Ik probeerde het licht hogere tempo aan te houden om onder die 6.40 te raken maar moest vertragen. De hartslag bleef net boven de 140 - iets hoger dan vorige keer - maar het waren de benen die niet mee wilden : ik liep op flanellen ledematen... De laatste 9 km heb ik een 4 tal keer relatief kort gewandeld. De traagste 2 km gingen aan 7.27, het lopen was ook meer strompelen dan lopen, het was op. Het was zeer lang geleden dat ik dit zo hard had meegemaakt. En dat na de zeer meegevallen identieke training twee weken geleden. Wat kan hiervan de oorzaak geweest zijn ? Misschien de nieuwe steunzolen die voor een andere belasting van de kuiten zorgen. Ik eindigde voor de deur 2 minuten en 21 seconden trager dan op de heenweg. Gemiddelde tegen 6.49, 8.8 km/uur, trager heb ik nog nooit gelopen denk ik.
Na het douchen kreeg ik een zweetaanval. Het spagetti eten moest worden onderbroken om even te gaan liggen. En na het eten viel ik in slaap voor een half uur. Daarna deed de voet pijn. Niet goed allemaal, helemaal niet goed. Mijn plannen van twee weken geleden om mee te doen aan de 6 uur van Stein moeten misschien herpland worden. Ja, we zien wel in de komende weken.
Vandaag ,zondag niet gelopen, dat zou denk ik niet gekund hebben vanwege pijn in de rechtervoet. Al vermindert die enorm als ik in een schoen stap met steunzolen. De nieuwe steunzolen zullen er dus toch iets mee te maken hebben. Nog eens gaan zwemmen, dat was al een tijd geleden. En ook het zwemmen ging iets minder, logisch wellicht, het was inderdaad lang geleden. Toch mijn1.5 km vol gemaakt. En volgende week , wegens veel horecaactiviteit op het werk - bijna elke dag een etentje - zal er weinig gelopen worden.
Deze week 50 km / 2014 115 km / 84 kg na het zwemmen
Oud - ouder... - worden heeft me milder gemaakt. En ouder worden maakte me meer vatbaar voor emoties. Ik word al ontroerd als er ene 'Komen Eten' wint... En ik kan makkelijker van iets onnozel genieten. Ik ben dus veel sneller triest dan vroeger maar ik ben ook veel makkelijker blij. En deze week was ik enorm blij omdat ik ocharme een 10 km kon lopen nagenoeg in mijn oude marathontempo, een record na mijn kwetsuur...
Maandag nog wat last in de rechtervoet en dus niet gelopen. Dinsdag een receptie op het werk, en het moet gezegd , het was lang geleden dat ik de catering op zoiets zo goed vond. De alcoholcontrole die verdomd ambetant net na de Waaslandtunnel stond opgesteld passeerde ik zonder problemen, ook dat maakte me blij...Woensdag 10 km, voor het eerst met de nieuwe steunzolen , zolen die mijn rechterbeen wat opheffen. In combinatie met mijn Asics - ik had daar de laatste maanden niet meer mee gelopen - gaf dat al bij al geen slecht gevoel. Alleen zat ik weer met een blaar op mijn rechter dikke teen, dat had ik in die Asicsen ook met de oudere steunzolen. Gemiddeld 6.19 en een hartslag van 147, niets fantastisch maar ik had dan ook puur en alleen gelopen om te zien hoe het met die steunzolen aanvoelde. En nogmaals, echt ongelukkig was ik daarmee niet, dat moet echter verder uitgeprobeerd worden...
Vrijdag vertrok ik met madam voor een weekendje aan onze Belgische kust : we zoeken al een tijdje naar een stulpje daar. Omdat lopen er dus in het weekend niet zou inzitten dus vroeger opgestaan om voor de trip nog even 10 km te gaan lopen. Met de oude runnerssteunzolen in de Mizuno's gingen de eerste twee km snel (5.38) en moest er een beetje tempo geminderd in de volgende twee km (5.50). Daarna, eens over halfweg, kon er weer een zeer klein beetje sneller worden gelopen en dat resulteerde in een laatste 3.5 km aan gemiddeld 5.42. Een paar weken geleden liep ik eens 7 km zo goed als voluit en kwam ik gemiddeld aan 5.43. Nu zat ik met bijna 10 km op exact dezelfde snelheid. Volgens het 4 u20 schema in mijn marathonboek - de tijden in dat schema gebruik ik een beetje als te bereiken doelen - geven aan dat ik 10 km moet kunnen lopen in 57 minuten, wel dat zou ik net niet gehaald hebben. Vermits ik echter binnen de 4 u 30 wil lopen zit ik echter wél op schema . Blij dus , zeer blij....Aleen de rechtervoet blijft zorgen baren.
Ook blij na het weekend. Madam en ik waren het eens over een toch wel speciaal appartement. Als de verkoper ons bod aanvaardt dan kan ik nog wat blijer worden...
We kunnen weer met gemengde gevoelens terugblikken op een 'rare' loopweek. Drie keer gelopen, 2 keer 10 km en één lange trage -zeer trage- duurloop van 27 km. Dinsdag op de 'klassieke' 10 km op de finse piste ging het van geen meter. 6.16/km aan een gemiddelde hartslag van 148, man daar wint ge geen prijzen mee. En bovendien trapte ik fantastisch op mijn adem. Dit was weer zo'n trainingske waarin ik eraan dacht om de plannen voor een laatste marathon op te bergen.
Donderdag hetzelfde traject, nu in 6.04 aan gemiddelde hartslag van 144. En met wat intervalactiviteit, licht, zeer licht : de helling van ongeveer 50 meter versneld opgelopen en dan telkens nog licht doorgetrokken tot 200 meter. Raar dat het nu weer beter ging. Of had ik dinsdagmorgen nog last gehad van mijn medicatiedag maandag : maandag neem ik immers mijn wekelijke dosis van 8 pillekes ledertrexate, de medicatie die mijn reuma moet onder controle houden.
Zaterdag lange duurloop. Ik zou voor het eerst sinds lang, zeer lang, nog eens de camelbag aangorden en een oud recept proberen : tegenwind vertrekken en na 90 minuten omdraaien. De wind waaide uit het Zuiden dus de bestemming was snel gekozen. En ik startte traag, zeer traag . Nu wilde ik de hartslag absoluut onder de 140 houden . En dat lukte godverdomme, dat alleen al was een prestatie. Met de vingers in de neus - mijn hele hand had er bij gekunnen - liep ik aan een tempo tussen 6.40 - 6.50. De viaduct in mijn geboortestraat liep ik iets sneller op en dat was absoluut geen probleem. Vijf minuten later weer diezelfde viaduct, ik was net erna op km 13.35 gedraaid na anderhalf uur , weer geen probleem ondanks de iets hogere snelheid. Op de terugweg versnelde ik licht. Ik loop graag op zo'n trainingen mijn tweede helft even snel of sneller dan de eerste. En ik zag dat de 6.40 op het hele traject haalbaar was (ik was gedraaid op 6.44 ) en kon met de hartslag constant onder de 140 licht versnellen. En het ging eigenlijk voortreffelijk, dat tempo van rond de 6.40 blijkt mij toe te laten om lang en comfortabel te lopen. Vroeger, veel vroeger ondertussen, kon ik dit aan 6.00.... De laatste km's gingen wat moeilijker en moest ik wat inhouden om toch onder de 140 hartslag te blijven. Toch liep ik die dan nog aan 6.36. Uiteindelijk kwam ik vier volle minuten voor de 3 uur aan thuis, ik liep dan nog een paar 100 m verder en finishte mijn 3 uur loop met 27.19 km. Mijn rechtervoet had wel veel pijn gedaan. En vandaag, zondagmorgen , ben ik uit voorzichtigheid niet gaan lopen, die rechtervoet mag niet geforceerd worden. Maar ik was tevreden over die zaterdagloop, dit geeft hoop. Mijn plannen om voor de marathon van Antwerpen nog de zes uur van Stein te lopen (50 km is dan het doel) lijken realistisch...
Deze week zijn ook de steunzolen van de podoloog van het universitair ziekenhuis toegekomen, ik heb er al wat mee rondgestapt. Die heffen inderdaad mijn rechterbeen wat omhoog. Het is absoluut wennen om die te dragen. Nog een paar dagen gewoon mee rondlopen en dan stoppen we die in onze Mizuno's . Enkel die verdomde rechtervoet doet mij nog twijfelen, voor de rest is er hoop.
En die steunkousen : ik loop nog steeds met die uit de Decathlon maar ga mij zeker een 'professioneel' paar laten aanmeten bij de 'Runners' , als mijn nieuwe zolen zijn ingelopen. Bedankt voor de commentaar !
We sluiten 2013 af met inderdaad een ouderwetse loopweek, een loopweek uit het pré reuma tijdperk : drie keer lopen in de week, zaterdag een lange duurloop en zondag recuperatieloop. Vroeger liep ik wel één keer wat sneller of deed één keer intervaltraining in de week en de lange duurloop was (soms veel) langer. Maandag een poging gedaan om 10 km aan lage hartslag gelopen. Het ging redelijk maar ik kon de hartslag niet onder de 140 houden, vroeger lukte het me om onder de 130 te blijven in een recuperatieloopje. Nu dus gemiddelde 138 en een snelheid van 6.32. Dinsdag was er teveel wind en teveel regen om te lopen. Woensdag, Kerstdag , na een niet al te uitbundige kerstavond, een 10 km aan gemiddeld 6.20 en met een ietwat te hoge hartslag , waarschijnlijk te wijten aan de alcohol van de dag voordien.
Kerstdag werd wat uitbundiger gevierd met broers en zussen maar zonder overdrijven. Dus tweede Kerstdag weer de (finse) piste op voor weer eens ongeveer 10 km, gemiddeld 6.17, hartslag redelijk goed 143, maximum 152. Daar was ik tevreden over. Zaterdag dan de lange duurloop, op dit moment zo'n 24 km. Het was de derde keer dat ik de drie toerkes van ongeveer 8 km in mijn gemeente liep. En dit was de moeilijkste : ik was pakweg 2 minuten trager dan de vorige keren én op de halve marathon een halve minuut trager. Maar ik zat echt kapot de laatste km's . Gemiddeld 6.16, hartslag gemiddeld 145, echter nooit boven de 150 gegaan. Zondag , dan net zoals vroeger, gaan recuperatielopen : 10 km tegen 6.35 aan een hartslag van 139, eigenlijk iets te hoog maar na die lange duurloop de dag voordien leek me dat eigenlijk niet slecht.
Zaterdagavond dook er pijn op in mijn rechtervoet. Reuma of de scheve knie ? Ik gok op de scheve knie. Reuma zou eigenlijk ook wel kunnen want ik kon de pijn er uit lopen. Zondag was het na het lopen wat beter maar ik bleef wel manken. En zou sloten we dan nog eens een ouderwetse loopweek af , 65 km op een week, dat is verdomd lang geleden !
Fameuze wijsheid hier boven mijn geschrijf. Nog zo een paar en ik word kandidaat voor de Nobelprijs filosofie. Maar deze week was het was lopen betreft toch zoals hierboven staat , de ene dag rotslecht, de andere dag dan weer onverhoopt goed. Deze week trouwens vrij weinig gelopen, slechts 25 km. Maandagavond kwam ik thuis en zag ik dat het nog wel wat zou duren voor madam het eten op tafel zou krijgen . Ja, ik ben er inderdaad zo ene wiens eten voor hem op tafel wordt gezet ... maar dat is een heel ander verhaal. Terug naar het lopen , ik had dus de tijd om voor het eten nog te gaan lopen en dat doe ik eigenlijk veel liever dan na het eten. Maar ik kreeg als order 'binnen de 45 minuten ' terug. De optie om mijn klassieke 10 km op 45 minuten te lopen werd niet weerhouden maar ik wilde nu wel eens zien hoe snel ik kon op 7 km. En eigenlijk viel dat dik tegen. De eerste 2 km gingen aan 5.37, mijn oude marathontempo. Dat was echter veel te snel dus de volgende km's moest er ingehouden worden, 2 km aan 5.54. Dan waren we over halfweg, altijd een psychologische grens bij mij, en dus kon het weer wat sneller, 5.48 is echter niet snel. Gemiddeld zat ik op deze 7 km op 5.43 , godverdomme trager dan tijdens een marathon pakweg 2 jaar geleden. En ik had geen overschot. Beetje een ambigu gevoel hierover. Het was mijn snelste 7 km sinds mijn kwetsuur maar het had 'bloed zweet en tranen' gekost én het was absoluut geen wereldprestatie. En eigenlijk was het zielig. 5.43 op 7 km, jongens toch...
Woensdag de volle 10 km op hetzelfde parcours. Ik had gehoopt redelijk makkelijk rond de 6.00 te kunnen lopen. Vroeger had een 'snelle' training de dagen later als gevolg dat ik vrij makkelijk een iets lager tempo kon handhaven. Nu nada, nogaballen. Het kostte verdomme moeite , veel moeite om sneller te gaan dan 6.20. Zo goed als gesloopt kwam ik thuis aan, het was zwaar geweest. En de hartslag had met gemiddeld 153 veel te hoog gezeten.
Toch was er ook tevredenheid. Ik had bij wijze van experiment een paar oude steunkousen (6 jaar oud, mijn eerste marathons mee gelopen....) uit de Décathlon nog eens aangetrokken maandag en woensdag. En kijk, ik voelde geen pijn in de kuiten en achteraf waren er heel wat minder contracties. Een meevaller én iets waar we verder mee moeten gaan; me misschien eens serieuze steunkousen laten aanmeten bij de runners ? In alle geval, ik ga dat hier verder uitproberen.
Pas zondag terug kunnen lopen. En raar , het liep als een trein . Mijn Garmin pakte de satelliet niet maar geen probleem , ik ken op dit traject ondertussen alle afstanden...De eerste km ging aan 5.35 , daarna zakte het tempo maar het ging nooit onder de 5.55. Ik trok door maar liep belange niet tegen mijn limiet aan zoals maandag, ik had nog marge en kon nog wat versnellen voor het einde. Ik kan me niet herinneren het gelopen traject na mijn kwetsuur sneller afgelegd te hebben, gemiddelde snelheid moet zo ongeveer rond de 5.50 gezeten hebben. De hartslag zat gemiddeld op 149, lager dan bij de bijna 10% tragere loop van woensdag . En de kuiten deden geen pijn, dank aan de steunkousen.
Gisteren vond ik in mijn mail ook een antwoord op de vragen die ik had gepost op de website van de RALiga (Reumatoide Artritis Liga) . Voor een reumapatiënt is dit een geweldige website met heel veel en zeer duidelijke informatie. De eerste weken nadat ik de diagnose RA had gekregen, ondertussen bijna twee jaar geleden, heb ik de hele website zowat doorploegd. Awel dat heeft me toen enorm geholpen om mijn ziekte te begrijpen én te aanvaarden. Op één van de zeldzame keren dat ik nog op die website terecht kwam - soms raak ook ik uitgekeken op de loopsites en de blote tetten - had ik een paar vragen gepost over RA en lopen , uithouding en spierpijn. En zowaar , de 'Liga' had antwoord gevraagd aan zowel een kinesist (met blijkbaar wat loopervaring) en een reumatoloog. En ook al waren de antwoorden niet altijd even relevant, het was bemoedigend om te lezen dat zoals ik vermoedde RA de conditie inderdaad beïnvloedt maar dat ge u daar niet noodzakelijk zomaar moet bij neerleggen... Dat kleine zetje kon ik wel gebruiken. Ik heb immers het gevoel dat de reumatoïde artritis zich wat aan het doorzetten is : mijn handen voelen dikwijls stijf en stroef aan én soms moet ik uitkijken en extra aandacht besteden aan bvb schrijven. Mijn rechtervoet is nooit meer zonder pijn, maar, gelukkig, die pijn gaat weg na 100 meter stappen of lopen. En af en toe dat de linkervoet pijn, voel ik hinder in de schouders en de knieën. Soms vleit een soort van stramheid zich als een deken over mijn lichaam en lijk ik wel 80 jaar oud. Eens in beweging gaat alles wel weer maar toch, het is niet meer zoals vroeger.
Maar Antwerpen , Antwerpen april 2014, dat gaan we halen, dat moet . Dat zal !
Zoals gewoonlijk vallen we hier met de deur - in dit geval de cijfers - in huis. Slechts twee keer gelopen deze week, dinsdag 10 km en zaterdag 24 km. Maandag niet gelopen maar dat had u al begrepen. Dinsdag dus de klassieke vijf kleine toerkes van net geen 1.3 km op de finse piste, met het naar daar en terug lopen in totaal 9.6 km. En het ging eigenlijk niet goed. Ik trok twee keer even de gashendel open en dat leverde zelfs geen tijd van minder dan 6.00 per km op de tweekm blokken die mijn Garmin registreert. Het ging moeilijk. En ik had last van spierpijn in mijn kuiten.
Woensdag niet gelopen, de kuiten deden teveel pijn en twee dagen na mekaar lopen , dat doe ik al een tijdje niet meer. Donderdag receptie op het werk, mijn 'favoriete' directeur - een vrouw, een 'Iron Lady directrice' - in haar tijd- gaf een receptie voor haar pensionering. Er waren verdomme twee ex CEO's van mijn werkgever en met het aantal aanwezig ex topdirectieleden en directieleden in functie konden er gerust drie banken van een volledig managementteam voorzien worden. En het deed me enorm plezier dat er hier en daar ene was die met een brede glimlach op mij kwam afgelopen. Ik was in mijn tijd op de bank dan ook een buitenbeentje . Mijn ex provinciedirecteur uit mijn bankperiode : 'Als ge tien kleine mannen hebt dan hebt ge het meest sympathie voor den dieen die in alle bomen klimt die hij tegenkomt . En ja dan moet ge d'er tegen kunnen dat die er af en toe eens uitvalt.' Vrijdag ook niet gelopen.
Zaterdag, vanmorgen, hetzelfde tochtje als veertien dagen geleden : drie toerkes van dik 8 km in mijn gemeente. De Garmin rekende 300 meter minder . De wereld moet gekrompen zijn de afgelopen maand want mijn Garmin meet overal wat minder. En ongelooflijk maar waar, de totale tocht duurde slechts één volledige seconde langer dan vorige keer. Hoe is het mogelijk zo exact dezelfde tijd te lopen ? Halve marathon kwam ik 15 seconden trager door dan twee weken gelden , 2 u 11.15. En het laatste toerke was de snelste al had ik de indruk de laatste km's echt te hebben ingehouden. Want makkelijk ging het niet . Vooral mijn kuitspieren (of zijn het mijn pezen) deden pijn. Toen ik op de badkamer stond vreesde ik zelfs even voor kramp en in de namiddag kon ik echt niet uit de voeten. Mijne baas was in de tuin aan het werken en ik voelde me vreselijk beschaamd dat ik niet de benen had om te gaan helpen.
Dus morgen zondag zal ik dan in de tuin doen wat ik eigenlijk vandaag had moeten doen. Dus morgen niet lopen. En zo zijn we weer een week dichter bij Antwerpen. Nog meer dan vier maand . Hopelijk houden de kuitspieren/ pezen het.
deze week 35 km / 2013 1.235 km / 84 kg na het lopen - het 'dieet' helpt-
Deze week niet gelopen, dat is dus nul km Alle redenen om niet te lopen waren goed, maar het was meestal te laat, te slecht weer of te veel gedronken of gewoon geen goesting . En zaterdag moest er gewerkt worden in de tuin en zondag kon ik nog niet denken aan lopen wegens niet één maar tweeduizendriehonderdenelf katers na het feest van mijn werkgever zaterdag.
De enige loopactiviteit was donderdag in het universitair ziekenhuis in Wilrijk : loop en stapanalyse. 'Dat krijgt ge nooit recht' zei de ene tegen de andere toen ze achter mij stonden toen ik op de loopband liep. En toch gaat de podoloog proberen. Een verhoging van 8 mm in mijn rechtersteunzool . Twee weken wachten en dan kunnen we proberen wat dat geeft.
Deze week 0 km / 2013 1.200 km / 87 kg - ik ga drie weken op 'dieet' -
Deze week slechts twee keer gelopen en ik weet niet wat ik er van moet denken. Maandag en dinsdag niet gelopen, de spiercontracties in de kuiten zorgden 's nachts nog voor hinder én ik had (weliswaar afnemende) last in het gewricht van mijn linkerdikke teen én in mijn rechtervoet last (dat heb ik al heel lang) van mijn rechterkant. Woensdag dan toch maar de schoenen aangetrokken. De klassieke 5 kleine toerkes op de finse piste waren een echte martelgang. Meerdere keren wilde ik opgeven maar toch beet ik door en sleepte me naar het einde. Hoge hartslagen - tegen de 160 - , lage snelheid -gemiddeld 6.22 maar gedaald van 6.10 naar 6.40 op het eind- en kuiten die loodzwaar aanvoelden. Lang geleden dat ik zo had afgezien op een doordeweeks loopje. De moed zonk me als het ware in de schoenen. Die avond ook enorm last van spiercontracties in de kuiten, het werd een woelige nacht.
Donderdag niet gelopen, geen denken aan. Vrijdag ook niet. Zaterdagmorgen dan vertrokken met het plan om zéér zéér traag 3 toerkes te lopen in het centrum van mijn gemeente, iets meer dan 24 km. Proberen want de prestatie van woensdag spookte nog in mijn hoofd. Maar blijkbaar niet in de benen. Ik liep de hele tocht 2 km's gemiddeld tussen de 6.09 en de 6.17 , die 6.17 in de voorlaatste 2 km . De eerste km's waren zoals gewoonlijk weer zwaar. De tweede keer dat ik aan de 4 km doorkwam (dus na 12 km) voelde ik me stukken beter dan de eerste keer. Dat is toch ook iets raar : sinds ik opnieuw startte na mijn kwetsuur moet ik eerst door een muur om dan wat comfortabeler te kunnen lopen. Halve marathon kwam ik door in 2 u 11.00, dikke 3 minuten sneller dan verleden week . En ik haalde redelijk makkelijk het einde. De hartslag was niet boven de 152 gegaan en had zich al snel rond de 150 gezet om daar te blijven, eigenlijk zou ik aan een hartslag van 10 tellen minder moeten lopen. Meeste hinder had ik van mijn kuiten, de vermoeidheid daarin was erger dan de druk op de conditie. Raar, na de afgang woensdag nu voor het eerste 24.4 km na de kwetsuur. Nog 8 km bij en we zitten aan de maximumafstand die getraind moeten worden volgens de boekskes.... Dat proberen we al eens voor nieuwjaar.
Zondagmorgen, deze morgen, 1.5 km gaan zwemmen. Ging niet meer zo snel als vorige keer maar was toch tevreden.
Van het rechterbeen geen nieuws. Het hindert nog maar niet meer zoals een paar weken geleden. Ik ben het misschien gewoon geworden. In alle geval, deze week heb ik de loopanalyse in het UZA van Wilrijk. Als die mijn situatie nog wat zouden kunnen verbeteren is dat weer een stap vooruit op weg naar Antwerpen...
deze week 35 km / 2013 1.200 km / 84 kg na het zwemmen deze morgen
We zullen maar weer met de deur in huis vallen, deze week in 3 keer 45 km gelopen, voor de wiskundigen onder ons , gemiddeld 15 km per keer. Het zou een moeilijke week worden, allez eigenlijk een plezante , want een paar etentjes met klienten en een avondvergadering met de service club van '(-ex)havenbonzen' waarvan ik lid ben. Om daar even op terug te komen, ik was met mijn 55ste met 10 jaar voorsprong de jongste aanwezige van het donderdagavond zeer beperkte gezelschap van 11 mannen en één vrouw. Ze hadden dan ook besloten om een stevige pot te pakken en ik heb dan maar meegedaan... Maar het is een loopblog hier, dus terzake...
Vanwege die drukke week gekozen voor een experiment : dinsdagavond zou ik van het werk naar huis lopen en woensdagmorgen terug. Dat had ik nog nooit gedaan, 's avonds gelopen en dan 's morgens direct terug. Het lijf moest dat aankunnen want als ik 20 km in één keer kan lopen, ja dan moet 2 x 10 met een nacht tussen een makkie zijn. Dinsdagavond rond 18 u vertrokken in het centrum van Antwerpen en na 500 meter had ik even het idee om op mijn stappen terug te keren. Mijn Garmin had het begeven en dat zou dus blind lopen worden, ik vatte het positief op en besloot door te zetten, ik zou immers nooit te weten komen hoe traag ik gelopen had. De voetgangerstunnel is altijd leuk om door te joggen maar het eerste stuk op Linkeroever richting het zuiden is saai. Op de viaduct even een plaspauze én een korte stappauze van 50 meter om dan in één ruk tot thuis te lopen. 's Avonds vérschrikkelijk afgezien , mijn kuitspieren deinden op en neer en kramp was nooit veraf. In bed durfde ik mijn benen nauwelijks te bewegen, een gewoon verschrikkelijke nacht...
En dan staat ge daar zonder auto , hoe op het werk geraken. Fietsen is voor jeanetten dus terug lopen zeker ... Al na 500 meter wilde ik terugkeren om mijn fiets te gaan halen maar de meewind en een iets milder tempo (ik was gestart de eerste twee km aan 5.55 ) zorgden er echter voor dat ik zonder al te veel problemen op kantoor raakte. De afstand thuis tot aan de tunnel (nu deed de Garmin het wel...) is 9.6 km, de tunnel is 500 meter + 2 x 50 meter voor en na , en daarna is het nog 1.1 km naar kantoor. In de tunnel zette ik mijn Garmin af en zo kwam ik aan gemiddelde snelheid van 6.14, gemiddelde hartslag veel te hoog. En al bij al had ik die 2 x ongeveer 11.5 km niet echt goed verteerd, niet verwonderlijk na een slechte nacht... Een experiment dat zeker niet elke week voor herhaling vatbaar is . Maar we weten nu dat het kan.
Woensdagavond lopen zou te veel geweest zijn, donderdag was er de avondlunch met de serviceclub en vrijdag moesten we uitrusten voor de trip van zaterdag. Ik startte met het plan om minstens 2 x het toerke in mijn gemeente te doen, zo'n 16 km . Gaandeweg werd het plan bijgesteld en het evolueerde van een twee uren loop naar een halve marathon Vroeger zou het eerste meer km's opgeleverd hebben dan het tweede, nu doe ik over het tweede godverdomme een kwartier langer. Ik zit met mijn halve marathontijd nu 24 minuten, 24 volledige minuten, ja bijna een half uur , boven mijn persoonlijk record op de halve marathon. Persoonlijk record dat ik nota bene gelopen heb in de allerenige halve marathon die ik ooit liep. Dat komt nooit meer terug, niet meer over zeveren, gedaan, terug naar het heden . En dat was de eerste km's echt harken , door de muur gaan ondanks de lage snelheid van gemiddeld 6.20. Daarna , aan dezelfde snelheid ging het beter tot pakweg km 19, dan leek het of er iemand even het licht uitdeed. Even drastisch vertragen en we vonden terug een ritme . Gemiddeld zat ik aan 6.22, halve marathon in 2 u 14.29, de marathon in 4 u 30 zit er nog altijd in.
Maar een aantal dingen baren me zorgen : op het wereldwijde web heb ik iets gevonden over het 'rusteloze benen syndroom' en dat is verdomme exact wat ik heb / voel : insecten lijken vanbinnen in uw spieren rond te woelen en zorgen voor constante beweging in de kuitspieren. En dat vooral bij rust en dus bij en tijdens het slapen. Oorzaak onbekend maar komt voor bij reumapatiënten... En mijn reumatologe weet van niks... En een tweede ding wat me verontrust : ik had voor de eerste keer sinds de medicatie zware last in het gewricht van mijn linker grote teen, zo erg dat ik nauwelijks deftig kon stappen met mijn schoenen aan. Als dat zou doorzetten of regelmatig zou terugkomen, ja dan kan ik mijn Antwerpenplannen wel opbergen.
Vandaag was de pijn er nog maar al wat minder. De alcohol bij weer eens een lunchke zorgde voor verlichting . En toen ik dan op de website van de marathon en ultracup zag dat de 6 uur van Stein weer op het programma stond kon ik weer even glimlachen. Stein zou ik ook nog willen meedoen, supertraag en zonder doel, de marathon iets onder de 5 uur en dan nog 8 km om zo aan 50 km te komen. En zo ook afscheid nemen van het ultralopen met hier en daar nog een babbel met de oude bekenden, iets wat kan in een 6 uur lopen. Want een in 'grote ' marathon zoals Antwerpen , daar komen die mannen niet graag of daar vlammen ze en hebben ze geen tijd voor een goeiendag. Het is ongelooflijk maar elke dag denk ik wel eens aan die laatste marathon, echt ongelooflijk...
Deze week slechts één keer gelopen, maandag ongeveer 15 km. Na de halve marathon van zaterdag verleden week en de 10 km van de dag daarop, nog een dag later nog eens bijna 15 km, het is lang geleden dat ik op drie dagen nog eens bijna 50 km had gelopen. En het ging al bij al vrij vlot maandag . Op de finse piste lag op de grote rond zoveel modder dat ik even gaan rondlopen ben in mijn gemeente. En zo kwam ik al bij al vrij makkelijk aan een weer veel te hoge hartslag van gemiddeld 148 aan een snelheid van 6.05. Daarna nog eens in een warm bad gekropen - de vorige keer dat ik dat deed had ik echt problemen - en ik bleek de loopdriedaagse goed verteerd te hebben.
De dagen daarop telkens een reden gevonden om niet te moeten lopen : te laat thuis, te veel wind , geen goesting... Dat is ooit anders geweest. Vrijdagavond verjaardagsfeest van een collega en zaterdagmorgen opgestaan met lichte hoofdpijn én, dat was erger, keelpijn. Wat in de tuin gewerkt. Deze morgen zondag opgestaan met nog ergere keelpijn en dus veiligheidshalve weer niet gaan lopen, vroeger had ik dat met alleen keelpijn wel gedaan.
En zo scoren we een weekje van slechts 15 km, niet vet. En volgende week moet ik een aantal keer gaan eten met klienten, het zal dus ook niet makkelijk zijn om aan lopen toe te komen.
deze week 15 km / 2013 1.105 km / niet gewogen , maar ik zal boven de 85kg zitten vrees ik
Een loopweek van 40 km in 3 keer. Maandag naar de orthopedist voor het rechterbeen. Het lijkt volgens hem niet erger met mijn rechterknie, mijn plan om nog eens uit te kijken naar aangepaster steunzolen om het manken met het rechterbeen tegen te gaan vindt hij niet slecht, hij is zelfs nieuwsgierig naar de uitslag. Die afspraak moet ik nog maken. Op een mailke met de vraag of het zin heeft antwoordt de sportdienst dat ze geen adviezen geven per mail. Logisch maar dat zorgt er dus voor dat ik dus misschien 2 , 3 uur kwijt zal zijn als ik te horen zo krijgen dat men mij niet meer kan helpen. Professionele gasten daar op UZA.
Dinsdag bang begonnen aan de klassieke 9.6 km naar en op de finse piste. De horrorweek - de voorbije week - zat nog in mijn hoof. Maar kijk, het liep als een trein(tje). Gemiddeld 6.03 en een iets snellere laatste 2 km bijna aan mijn oude marathontempo. De hartslag zat iets lager dan gewoonlijk maar nog altijd te hoog. En een goed gevoel, ik was belange niet uitgelopen. Content.
Woensdag, donderdag en vrijdag niet gelopen. We lopen alleen nog om het gewicht op peil te houden én voor Antwerpen. Antwerpen is nog ver weg en het gewicht, dat gaat redelijk, dus waarom forceren ? En de volle goesting is er niet altijd meer, zeker niet als het regent én waait .
Zaterdagmorgen naar de finse piste, ik zou weer twee uur lopen . En het liep makkelijk. De finse piste begint met een hellingske van 50 meter en dat nam ik met de allures van een vliegtuig, ik vloog zowaar... En het bleef relatief goed gaan met uiterst vlak gelopen rondjes van 1.3 km aan 6.20. Aan het uur kwam ik een pak verder uit dan de twee voorbije weken en in het tweede uur verloor ik nauwelijks 10 seconden tov het eerste. Ondertussen was het plan gerijpt om een halve marathon te lopen en te zien waar we uitkwamen. Vanaf km 15 werd het moeilijker maar ik beet door . Op twee uur had ik volgens meneer Garmin exact 18.95 km gelopen, ongeveer 1.2 km verder dan de twee voorbije weken. En ik sloot mijn halve marathon af op 2u13.47, de laatste km had ik nog lichtjes doorgetrokken om binnen de 2 u15 te eindigen. Met 4 u 30 in Antwerpen zou ik uiterst tevreden zijn... De hartslagmeter had op bepaalde momenten raar gedaan. In plaats van pieken in de hoogte noteerde hij nu dalen in de laagte (een dal ligt altijd in de laagte...) , ik ging volgens de meter soms onder de 130... In alle geval het voelde alsof ik liep tegen lage hartslag... Weer content.
Zondagmorgen, deze morgen dus, hoorde ik rond 8 u30 de regen kletteren . Niet lopen dus. En om te gaan zwemmen had ik geen zin. Rond 9 u zag ik de zon door de gordijnen schijnen, het sein om toch op zolder om mijn looptenue te gaan. In het park lagen te veel plassen dus in plaats van daar wat rond te hossen mijn gemeentetoerke van ongeveer 8 km gelopen , bedoeling was van rustig te recupereren. Maar neen, ook nu liep het als het ware op wieltjes, zeer geoliede wieltjes en ik liep zonder moeite met de vingers in de neus aan 6.05 en had het gevoel nog de wereld rond te kunnen lopen. Ook nu bleef de hartslagmeter soms lage waarden aanwijzen.
Ik begrijp het niet. De ene week lijk ik in puin te liggen , de ander week lijk ik te herrijzen . Hoe kan dat ? We zullen zien wat dit geeft de volgende weken. Ben benieuwd .
deze week 40 km / 2013 1.105 km / 84 kg na het lopen deze morgen (ik zweet niet zoveel als de voorbije weken... )
Het liep weer voor geen meter deze week. Maandag, dinsdag , woensdag en donderdag niet gelopen, geen goesting.
Vrijdagmorgen vertrokken met als doel 2 u 30 te lopen, traag , hartslag onder de 140 proberen te houden. Dat was het doel. Traag gestart op de finse piste en na één uur zaten we zo ongeveer 1 tot 2 minuten voor op het tempo van vorige week toen ik 2 u gelopen had. Maar de hartslag zat veel hoger , tussen 150 en 155. En het ging zeer moeizaam, het plan om 2 u 30 te lopen werd opgeborgen en uiteindelijk kwam ik na 2 u op exact - ook volgens meneer Garmin - dezelfde plaats aan als de week voordien . Maar gelopen met veel hogere hartslag én het had enorm moeite gekost , ik had pijn in de kuiten. Het rechterbeen hinderde maar minder dan de weken voordien, wellicht omdat het nu overal pijn deed.
Eens thuis legde ik me met de Trends in bad (een gewoonte.... ) maar toen ik daar na een uurke weken uit opstond duizelde ik en moest ik op mijn bed gaan liggen. Ook geen zicht waarschijnlijk, poedelnaakt en nat, ik moet wel geleken hebben op een aangespoelde walvis. En ik had echt last : kortademigheid én zweten, het zweet liep in stromen van mijn lijf. Dit was niet normaal. Ik had dit nog al meegemaakt maar dan veel minder erg. Ik sleepte me naar beneden waar ik me moest haasten om de zetel te halen. Eten ging met moeite en toen ik daarna madam wat wilde helpen met afruimen moest ik weer snel gaan zitten. Na een dutje van een uurke voelde ik me stukken beter maar nu begonnen de spiercontracties in mijn kuiten buitengewone proporties aan te nemen. Erg erg, Kramp was nooit veraf en twee keer kwam ze er door , telkens in mijn linkerbeen nota bene, kermen van de pijn. Horror...
Zaterdagmorgen voelde ik me wat beter, de kuiten deden pijn maar niet voldoende om me tegen te houden. Ik liep richting park, dat was meer dan een jaar geleden, om daar mijn 10 km rond te maken. En al bij al ging het redelijk zeker als er rekening werd gehouden met de gebeurtenissen van de dag voordien... Ik probeerde weer mijn hartslag onder controle te houden om zeker de geplande 10 km rond te krijgen. De eerste km ging snel , allez snel, tegen 6.00 , dat is tegenwoordig snel ....Daarna tempo laten zakken en er volgden 2 zeer moeilijke km's aan 6.40 . Dan ging het weer beter en de laatste 4 km liep ik onder de 6.20. De hartslag deed nu wel heel raar, ging van heel laag 125 tot 150, gemiddeld zat ik aan 145. En weer zweten, verschrikkelijk zweten. Het was niet koud maar om zo te zweten was het toch het weer niet. In de namiddag weer gelopen, ditmaal achter mijn madam in Rosada. Geen last van de kuiten.
En vanmorgen, zondag , nog eens gaan zwemmen. Dat ging wonderwel goed. Dat moet nu toch bijna twee maand geleden geweest zijn , de twee keer op vakantie niet meegerekend, en ik kon het tempo én de afstand van toen direct terug aan.
Als het niet verbetert met het lopen dan haal ik nooit Antwerpen. Morgen zie ik de orthopedist om nog eens naar mijn rechterbeen te kijken. Ik ga hem vragen of het manken niet kan verholpen worden met nieuwe steunzolen, ik heb het folderke van de UZA 'Gang en loopanalyse' al klaarliggen ...
Deze week 30 km / 2013 1.065 km / 82.5 kg na het zwemmen deze morgen, het gaat de goede kant uit na een weekje letten op eten en drinken....
Ik ben geen marathonloper meer , ik ben geen ultraloper meer . Ik word nooit meer marathonloper, ik word nooit meer ultraloper. Maar ik beslis wanneer het stopt , ik bepaal wanneer . Niemand heeft ooit in mijn plaats beslist . Neen verdomde reuma, neen knie, ik en ik alleen , ik zeg wanneer het gedaan is.
20 april 2014 Antwerpen. De marathon van Antwerpen , 'mijn' marathon in 'mijn' stad. Mijn allerlaatste marathon . Hoe ik hem loop en in welke tijd, het zal mij worst wezen. Vierurenman , vijfurenman, en wat dan nog ? 20 april 2014 Antwerpen !
Deze blog wordt nu één lang verslag richting Antwerpen. En daarna is het gedaan. Met marathonlopen én dus ook met deze blog. Is dat duidelijk ? Ja zeker....
We beginnen weer met de essentie : 40 km (afgerond naar boven) in drie keer. Dinsdag martelgang : 10 km tegen 6.23 met een gemiddelde hartslag tegen de 150 én kapot , volledig de preut af thuisgekomen. Onderweg nagedacht over stoppen , stoppen tijdens het lopen maar ook stoppen met het idee om nog één marathon te lopen én het plan om deze blog op te doeken. Woensdag en donderdag niet gelopen.
Vrijdagmorgen bezoek aan de reumatologe ; niets nieuws te melden : de reuma is redelijk onder controle. De zes maandelijks in te vullen checklist geeft een indicatie van wat zou kunnen komen : 'ik kan mijn haar nog zelf wassen' 'ik kan nog stofzuigen' . Met betrekking tot de eerste vraag moet ik er op wijzen dat in nog nauwelijks haar heb en op de tweede vraag antwoordde ik 'helemaal niet'. De reumatologe fronste even de wenkbrauwen en lachtte mijns inziens enkel uit beleefdheid met mijn poging om grappig te zijn . Daarna gaan lopen. Dezelfde 10 km als dinsdag maar nu tegen gemiddeld 5.58 en met een hartslag die nauwelijks 3 slagen hoger lag dan dinsdag. De eerste 2 km gingen zelfs aan mijn oude marathontempo, 5.40. Opvallend was het feit dat ik mijn rechterbeen niet of nauwelijks voelde en dus eindelijk eens ongestoord kon lopen, na 1.5 km kwam het hinken echter weer opduiken. Het was niet met de vingers in de neus dat ik deze 10 km had gelopen, maar ik was content.
Zaterdag vertrokken, net als verleden week, voor minstens twee uur. Verleden week afgehaakt na 12.5 km, deze week volle tweer uur uitgedaan maar aan het verschrikkelijk trage tempo van 6.47, 8.85 km /uur . Hartslag een 5 tal tellen te hoog (144) maar onder controle, hij begon aan 140 en steeg slechts tot 144 in de loop van die twee uur. De iets snellere laatste 2 km ging hij boven de 152. Ik had verder kunnen lopen maar moest nog om een kaart voor de voetbal, anders had ik doorgetrokken tot 20 km. Positief was dat ik twee uur had gelopen mét beheersbare hinder van het rechterbeen, dat was de week voordien wel anders. Ik had een negatieve split gelopen . En de hartslag was niet echt hoog hoog gegaan. Negatief was het slakkentempo en het feit dat de minste versnelling voor miserie zorgde....
Ik blijf het raar vinden dat niemand maar dan ook niemand echt een verklaring kan geven voor dit wegvallen van de conditie. Het is duidelijk dat het rechterbeen voor hinder zorgt en dat dat hindert bij het lopen én extra energie opslorpt. De carrosserie is dus gehavend. Maar de motor , die kan ook niets meer : er is geen duurvermogen en er is geen kracht en of weerstand. Komt dat nu door de reuma of door de ledertrexate ? De cardioloog steekt het op de reuma , de reumatologe denkt eerder aan de medicatie. De sportdokter schrijft dure voedingssupplementen met 20% commissie voor hem voor en de huisarts , nochtans tweede dokter van de voetbalploeg weet van niets... Volgende week zit ik bij de orthopedist, ik wil nog eens horen wat die van mijn rechterbeen denkt. Wellicht ook niets godverdomme.
