Ik ben vic
Ik ben een man en woon in Oosterlo () en mijn beroep is operator.
Ik ben geboren op 13/08/1965 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en voetbal.
Vandaag ben ik na een weekje rust terug beginnen lopen en ik wou 10 km loslopen,op het gemakje maar wat een ontnuchtering.Mijn hartslagen lagen zeker 15 slagen hoger als normaal en na 5 km ben ik ermee gestopt en ben teruggewandeld.Ik was duidelijk nog niet genoeg gerecupereerd van de marathon.Mijn benen voelden nog altijd zwaar aan,ik zal eens contact opnemen met de coach wat hij er van zegt.Wat betreft de plannen voor volgend jaar,ik ga proberen om genoeg tijd vrij te maken voor de marathon van Rotterdam en in de zomer wil ik op The Classic echt gaan vlammen op de 10 km.Maar stap voor stap hé.Eerst nog wat verder rusten
Wie tegen mij vertelde dat ik 3h46min zou lopen op deze marathon,die verklaarde ik op voorhand voor zot.Ik had juist onder de 4 uur in gedachte en de voortekenen voor deze wedstrijd waren ook niet gunstig voor mij.Ik had maar een paar uurtjes geslapen dankzij de luidruchtige buren en het straatlawaai maar mijn hartslagmeter bleek het ook niet te doen op de wedstrijd zelf.Juist op het moment dat ik hem het meest nodig had gaf hij er de brui aan.Ik heb het wel tegen niemand verteld dus ik baseerde me dan maar op het tempo dat ik voor ogen had namelijk zolang mogelijk 5m20sec volgen en op het einde aanklampen en uitlopen.Het eerste gedeelte van de wedstrijd heeft Gert heel goed op mij gelet en was de beste pacer die ik kon wensen.Langs deze weg zou ik hem willen bedanken voor alles want ik zag hem dikwijls kijken waar ik bleef en toen ik even moest afhaken tijdens een drankje heeft hij mij terug naar de groep geloosd.Bedankt Gert.Rond km 18 kwamen we bij het groepje met een officiele pacer van 3h45min en toen ik merkt dat Mario en de ander webloglopers deze gingen voorbijsteken had ik voor me zelf besloten om bij deze groep te blijven want ik had schrik voor de man met de hamer als ik te snel ging lopen en ik had geen controle van mijn hartslag hé.Het tempo kon ik heel goed aan,zelfs toen mijn foodpod het ook al begeefde,je zult het maar meemaken op de eerste marathon,al de technologische snufjes gaven het op.Maar ik niet hoor.Tot aan km 33 ging het heel goed.De sfeer in het centrum was echt grandioos en de muziekbandjes deden hun best om de sfeer erin te houden.Ik had zelfs het groepje met de webloglopers steeds in het vizier.Maar na km 33 begonnen de eerste tekenen van vermoeidheid op te komen,mijn benen werden zwaarder maar het ging nog goed tot aan km 39.Daar stond hij dan,de man met de hamer.Het was geen klein hamertje maar de grootste die hij bij had want aan het bord van 39 km moest ik de groep pacers lossen en mijn benen wilden niet meer verder maar iemand zij eens "lopen zit in je hoofd en niet in je benen" en opgeven of stoppen komt niet in mijn woordeboek voor dus strompelde ik eigenlijk verder.Hier heb ik achteraf gezien wel een paar minuten verloren want ik werd ook ingehaald daar verschillen lopers en in de laatste km zelfs door Mario en Katrien en deze eindigden 2 minuten voor mij.Zoveel verval had ik de laatste kilometers.De aankomst moest ook geen kilometer verder staan want de batterij was volledig leeg maar het gevoel dat je hebt als je door de mensenmassa loopt en de finish ziet in onbeschrijflijk.Ik had zelfs een paar traantjes in mijn ogen en dat op mijn leeftijd van 43 jaar.Als ik mijn eindtijd zie ben ik toch heel trots op mij voor deze ongelooflijke prestatie en wil ik op de eerste plaats coach Mario bedanken voor het schema en al de goede goede raad die hij mij gaf.Ook een dikke proficiat aan Katrien voor haar nieuwe PR en alle webloglopers die ik heb leren kennen.En als laatste wil ik toch mijn vrouwtje Ilse bedanken voor haar aanmoedingen en steun voor deze wedstrijd.Bedankt allemaal
