Met Betekom kwam er voor de tweede week op rij een te duchten tegenstander op bezoek aan de Dalweg. Normaal wordt zo een ploeg met open armen ontvangen maar er was wat twijfel gerezen in de Oplinterse rangen na de nederlaag tegen Rummen. Ook de beperkte spelerskern die er ter beschikking was had geen gunstige invloed op het vertrouwen. Maar liefst 5 afwezigen: Nog steeds Eddy R en Johan B met langdurige blessures, Wim A heeft zich nu ook aan het lijstje toegevoegd na zijn kuit ruptuur opgelopen vorige week tegen Rummen. Dries S was licht geblesseerd en Pascal VDV en Bruno VP hadden een tête a tête en konden er dus ook niet bijzijn. Gelukkig konden we rekenen op Kevin R die na 6 weken hersteld was van zijn lies blessure, een geleidelijke inpassing in de ploeg zat er wel niet in want door de vele afwezigen werd hij meteen de volle 70’ voor de leeuwen gegooid.
Ondanks al dit onheil stond er toch een talentrijke ploeg aan de aftap met in doel de ubergoalie Dave. Marnix R, Geert P, Kevin R en Geert E. vormden de afweergordel, in het middenveld maakten Stefan P, Johan P, Dominique W en Patrick P de dienst uit. De aanval was voor Wim B en Stefan B. Op zijn minst toch wel een paar verassingen in de opstelling want onze twee topschutters werden op de flanken geposteerd. Pol C was onze joker voor de tweede helft.
De wedstrijd begon meteen aan een hoog tempo, Betekom nam de eerste aanval voor zijn rekening maar hun vizier stond nog niet op scherp. Even later stak ook Oplinter de neus aan het venster maar de voorzet van Patrick P zeilde voorbij het doel. De snelle aanvangsminuten waren gauw voorbij en wat volgde was een lang aftasten naar de zwakke punten bij beide ploegen. De match zat dus op slot en veel was er niet te beleven tot dat Marnix R voor wat commotie zorgde toen hij zich nogal fors revancheerde na Betekomse overtreding. Alles behalve voetbal dus tot Johan P met een verre inworp terug wat doelgevaar kon creëren. Hij gooide de bal tot in het doelgebied waar vervolgens Dominique W in de clinch kon gaan met de keeper. Even later was het opnieuw een verre ingooi die voor paniek zorgde in de Betekomse defensie, de afvallende bal belandde in de voeten van Stefan P die er een stevige trap tegen gaf maar de deklat verhinderde de openingstreffer. Even later kwamen onze jongens dat ook nog eens ongelukkig op achterstand toen na een aarzeling centraal in de defensie een Betekomse middenvelder de tijd kreeg om onhoudbaar uit te halen, Dave gevloerd, 0-1. Oplinter reageerde vrijwel onmiddellijk en het was opnieuw Stefan P die de aanval leidde. Hij rukte op en bereikte de rand van de 16m maar net op het moment dat hij wou uithalen werd hij (reglementair) afgestopt door de Betekomse afweer. Bij deze actie sloeg echter het noodlot want in zijn ontwijkingmanoeuvre zette hij zijn voet slecht neer zodat hij zijn enkel omsloeg en kermend van de pijn ter aarde zeeg. Langs de kant werd even nog gedacht aan een swalbe maar algauw was duidelijk dat het over en out was voor de Paulussen Benjamin. Met vereende krachten moest Stefan van het veld gehaald worden om te worden opgebaard in de kantine waar de ernst van de blessure beter ingeschat kon worden. Gezien de hevige en acute pijn werd beslist om de ambulance ter hulp te roepen maar hierop was het nog een half uurtje wachten. Blijkbaar waren er in de regio nog tal van andere veteranenmatchen aan de gang en dus had de spoeddienst van RZ HH Tienen de handen vol. Uiteindelijk daagde dan toch een ziekenwagen op uit St-Truiden maar deze had duidelijk geen terrein kennis en reed zich prompt vast in de zuigende klei van de toegangsweg tot ons stadion. De aan de gang zijnde wedstrijd moest zelfs stilgelegd worden om met 21 spelers de ambulance uit de penarie te duwen. Uiteindelijk kon de aandacht dan toch naar onze helse pijnen doorstanende Stefan gaan en goed ingepakt werd hij met de roltafel in de ziekenwagen gehesen en afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. De diagnose volgde vrij snel op de avond, gescheurde gewrichtsbanden was het verdict en meteen dus een twee a drie tal maanden van inactiviteit voor de sympathieke Veteraan. Gelukkig kon hij die zelfde avond toch nog naar huis om getroost te kunnen worden door zijn vrouwtje. Alle spelers en supporters wensen hem dan ook langs deze weg van harte beterschap!
Wat was er ondertussen van de wedstrijd geworden? Deze ging gewoon verder natuurlijk want “the show must go on”. Natuurlijk waren Stefan’s ploegmakkers zwaar aangeslagen van het gebeuren en slikten in de eerste helft nog een tegendoelpunt om dus met een 0-2 achterstand te gaan rusten. Van rusten was er echter niet veel sprake met een kermende ploegmaat in de kantine. In tweede helft werd echter goed gereageerd en zoals Stefan het ook had gewild werd er met volle overtuiging ten aanval getrokken. Betekom kwam niet meer van de eigen helft weg door het dominante Oplinterse spel. Jammer genoeg was de scherpte er niet bij het afwerken van de tientallen kansen en op een zeldzame counter kregen we dan ook nog eens een derde tegendoelpunt te slikken. 0-3 verlies werd het dus uiteindelijk maar veel erger was natuurlijk het verlies en persoonlijk leed van onze gewaardeerde teammaat Stefan.
Opstelling:
Dave Butiens
Marnix Reniers
Geert Paulussen
Geert Everaert
Kevin Rappe
Stefan Paulussen (Pol Chaltin)
Johan Paulussen
Patrick Pitschon
Dominique Weenen
Stefan Blockx
Wim Boffé
Een tocht door het donker...
Kevin R maatke een bevredigende rentree...
De Oplinterse aanvallers zaten in de zak van de bezoekende verdedigers...
Zoals ook hier aangetoond...
Dominique W probeert er de vaart in te krijgen in de eerste helft...
Ondertussen is het drama al geschied, de ziekenwagen is aangekomen...
Een zwaar aangeslagen ploeg ziet zijn zwaar aangeslagen speler afgegvoerd worden....
Met vereende krachten wordt de ambulance geladen...
Aftocht betekende gelukkig verlichting van de pijn...
Allereerst een kleine rechtzetting in het vorige verslag. De eerste treffer tegen De Zon Wersbeek moet op naam komen van Stefan “Abraham” Blockx en niet op naam van Stefan Paulussen. Bij deze is het verslag aangepast en de statistieken bijgewerkt, "just is just"
Vorige vrijdag had ook in het anders zo zonnige Oplinter het noodweer toegeslagen. Aanhoudende regen dreigde het veld aan de Dalweg in een zwembad om te toveren maar de drainage hield stand en het terrein werd vrijgegeven door de bevoegde autoriteiten. Grote opluchting bij de Oplinterse delegatie en hun supporters want de wedstrijd tegen het gereputeerde Rummen kon gewoon doorgaan. Toch waren er naast het weer nog een paar vraagtekens bij de thuisploeg want andermaal waren er weer tal van afwezigen om uiteenlopende redenen: Gekwetst: Kevin R, Johan B en Eddy R. Behekst: Johan en Geert P, Bruno VP. Hierdoor leverde Etienne R zijn fluit in bij Yvan W zodat hij op het veld kon ingepast worden ook Dominique W was weer van de partij zodat we toch met twee man op de bank konden starten. Ook Rummen had blijkbaar selectieproblemen want een aantal jonge jongens waren nodig om hun kern aan te vullen.
Eerste helft:
Het gure en natte weer hield de opwarming van beide ploegen zeer kort, toch was het pas 20u15 alvorens Yvan de wedstrijd op gang floot, iedereen had blijkbaar watervrees. Uiteindelijk bleek het veld goed bespeelbaar, enkel de buitenkanten van het strafschopgebied bleken oververzadigd te zijn. De match zat de eerste 5 minuten op slot. Geen van beide ploegen nam initiatief en makten van de gelegenheid gebruik om toch wat warm te lopen. Het eerste gevaar kwam van de bezoekers. Een hoekschop werd door Rummen naast gekopt. Oplinter antwoordde via de kwikzilveren Patrick P die zijn inzet gestuit zag door de piepjonge Rummense doelman. Deze schuchtere pogingen waren lang de enige noemenswaardige voorvallen. Voor de rest was er vooral middenveld spel en had de Oplinterse afweer veel moeite om zich te organiseren tegen de creatieve middenvelders van Rummen. Wim B en Stefan P kwamen voeten en benen te kort om de bressen te dichten die door de onzekere thuis defensie opengelaten werden. Rummen kon dan wel het beste van het spel opeisen maar gevaarlijk konden ze ook niet zijn. De aanvallen van beide ploegen werden vaak verknoeid door slechte passes en af en toe ook door de staat van het veld. Ruim halweg de eerste helft staken onze paars-witten nog eens de neus aan het venster maar het schotje van Patrick P. was te zwak om de doelman te verschalken. De bezoekers repliceerden onmiddellijk en met een snedige counter waren ze snel aan de overkant. De Rummense aanvaller fusilleerde Dave maar onze waterrat pareerde keurig de vlam. Tot zover het doelgevaar uit de eerste helft. We noteerden nog wel enkele fraaie water glijpartijen van onder meer Dave B maar in deze teleurstellende eerste helft was vooral het weer het opvallendste fenomeen.
Tweede helft:
Tijdens de rust bleven Dries S. en Etienne R in de kleedkamers om op de drogen, Pol C en Dominique W namen hun plaats in. Stefan P verhuisde hierdoor opnieuw naar de flank om Dominique de ruimte te geven in het centrum. De tweede periode kwam sneller op gang dan de eerste. De eerste voldragen aanval kwam nu van onze mannen toen Patrick P slim door de buitenspelval geloodst werd. Tijdens het protest van de Rummense verdedigers zoefde zijn schot rakelings voorlangs. Oplinter was nu meer baas en legde in deze aanvangsfase zijn wil stilaan op aan de stugge Rummenaars. Zo noteerden we een bijzonder leuke aanval met mooi samenspel tussen Patrick P en Stefan B. de aflegger van Stefan werd door Geert E. over doel getrapt. Rummen kwam af en toe verassend opzetten zo zorgden ze met een snelle aanval voor paniek maar ook hun schot vloog hoog over den Dave. Even later moest Oplinter met 10 man verder nadat de felste Oplinterse kuitenbijter Wim A zich in de eigen kuit gebeten had met een spierblessure tot gevolg. De wedstrijd brak toen pas echt open maar het was niet Rummen die profiteerde van de man meer situatie. De Oplinterse veteranen begonnen plots beter te voetballen in de ontstane ruimte. Rummen aarzelde en leek zich niet te kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie. Zo kon Stefan B na slecht uitverdedigen en een knappe interceptie in één tijd Stefan P aanspelen die niet aarzelde om de doelman in de kortste hoek uit te tellen. Een doelpunt met een buitenspel geurtje, volgens de bezoekers een “buitenspel stank!” maar desalniettemin gevalideerd door de gelegenheidsscheidsrechter Yvan W.: 1-0. Een paar minuten later profiteerde Oplinter opnieuw van een Rummense aarzeling en werd Patrick P zuiver het straatje in gestuurd en met een frisse en fraaie lob werd Rummen op een ruime 2-0 achterstand gezet. Ondertussen had de licht geblesseerde Eddy R zich klaargestoomd om de leemte van Wim A te komen opvullen maar hij stond nog niet goed en wel op het veld of we kregen al de aansluitingstreffer te slikken. Na een niet voldragen Rummense aanval werd de bal plots verrassend vanuit de tweede lijn richting Dave gepegeld om via de paal in de netten te verdwijnen. Een knap schot en verdiende aansluitingtreffer voor de bezoekers. Rummen had nu tegen opnieuw 11 man verrassend genoeg de goede vorm weer te pakken en zette Oplinter vast voor eigen doel. Ze zaaiden chaos in de Oplinterse verdediging waardoor Geert E na een scrimmage de bal wel zeer ongelukkig in eigen doel gleed. De mooie voorsprong in een paar minuten weggeveegd. Rummen bleef nu minutenlang aandringen maar Dave voelde zich uitstekend in zijn sas in de modderpoel en kon meermaals met een attente tussenkomst erger voorkomen. Oplinter was hierdoor nog steeds niet uitgeteld en na een snelle counter had Eddy R de winning goal aan de voeten maar hij trapte op de paal. Ook Rummen had nog een slotoffensief in petto en antwoordde met een ultieme rush op Dave. Onze veteranen moesten nog een hoekschop weggeven en deze werd onhoudbaar binnen gekopt door de ingevallen boomlange Rummense aanvaller die uiteindelijk de match had doen kantelen en een groot aandeel had in de eerste echte nederlaag van de thuisploeg: 2-3.
Naast het treurige weer was er dus ook een treurige nederlaag te verwerken maar tegen volgende week zal het verdriet wel over zijn.
Volgende week:
Volgende week spelen we opnieuw aan de hopelijk opgedroogde Dalweg. We ontvangen dan het sterke en atletische Betekom, een ploeg waar in het verleden al heroïsche duels zijn tegen uitgevochten. Intense duels dus steeds en vaak zorgt de vorm van de dag voor de beslissing. Een niet te missen affiche, iedereen op post zou ik dus zeggen!!!!
Tot vrijdag!!!!!
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1 Stefan Paulussen: 1
Opstelling:
Dave Butiens
Marnix Reniers
Pascal Vandevelde
Geert Everaert
Wim Allard (Eddy Roosen)
Dries Stuykens (Dominique Weenen)
Stefan Paulussen
Etienne Ruytinx (Pol Chaltin)
Wim Boffé
Stefan Blockx
Patrick Pitschon
Apocaliptische beelden aan de Dalweg...
Waar zijn al die Oplinterse veteranen??
Gevonden...
In de tweede helft moch Stefan P opnieuw op de flank gaan postvatten waardoor hij beter in beeld kwam... bij de fotograaf.
Ook de reporter en tevens cameraman had moeite met de weersomstandigheden maar was gelukkig goed voorzien...
Actie...
Na zijn doelpunt verscheen er plots een fraai aureooltje rond Sint Stefan....
Schokkende beelden uit de kleedkamer na de nederlaag: ontreddering alom...
Uitblinker Dave en het gevolg van zijn vele reddingen... Voor de fans: geloof me, het is beter dat hij achter zijn broek staat dan ervoor...
Na een paar weken van wedstrijdarmoede was het de vraag of onze veteranen na twee weken de draad opnieuw konden oppakken. Ondertussen is het volop herfst geworden en de gure avonden worden talrijker. Zo was het ook afgelopen vrijdag toen we met z’n allen nog eens op weg trokken naar het nabije Wersbeek. Deze liefhebbers veteranenploeg De Zon Wersbeek was nog eens een echt ouderwets veteranen gezelschap. Uit het verleden weten we dat deze ploeg op eigen terrein moeilijk aan te pakken is maar in het voorjaar werden ze aan de dalweg wel serieus in de pan gehakt met een klinkende 8-0. Er was dus zeker wel hoop maar het vreemde veld en het gure weer konden wel eens roet in het eten gooien. Wat de Oplinterse kern betrof waren Johan B en Kevin R en nu ook Eddy R nog steeds niet fit. Pascal VDV zat thuis met een keelontsteking, Dave B had plots andere verplichtingen en Dominique W had een culturele taak te verzorgen. Anderzijds werd Dries K aan de kern toegevoegd.
Eerste helft:
Na een zeer korte opwarming werd de match stipt om 20u00 op gang gefloten. De eerste minuten was het zoeken op het kleine, smalle veld. De motregen maakte het dan ook nog eens spekglad en wind waaide gierend om ons heen. Toch waren het onze jongens die de wedstrijd in handen namen zonder echter meteen te dreigen. Daarvoor was het spel veel te slordig en ondermaats. Na een goeie vijf minuten kon er dan toch gevaar gecreëerd worden door een aandringende Patrick P. die tot twee maal toen met een knappe “steal” de bal kon ontfutselen van een krasselende Wersbeekse verdediger. De thuis keeper zat er wel telkens goed tussen. Het Oplinterse niveau werd toen wat opgekrikt en we konden al snel een mooie aanval noteren toen een snelle uitbraak op links gevolgd werd door een knappe flankwissel richting Stefan B die krachtig onder de doelman de bal kon binnen schieten: 0-1 al bij al een prima start van paars-wit. De snelle en makkelijke voorsprong zorgde er echter voor dat de concentratie (niet voor de eerste keer) ernstig verslapte. Het combinatie spel werd dan nog eens extra verstoord door de herfstige omstandigheden en menig bal vloog ongecontroleerd buiten of in de voeten van de tegenstander die er dan op zijn beurt ook geen blijf mee wist. De supporters werden gedurende het vervolg van de eerste helft, net als de spelers, in slaap gewiegd. Wim B had dit begrepen en zorgde met een gevaarlijke en verassende inzet toch ineens voor opschudding want hij had zich van doel vergist. Een attente Geert E, die de plotse afwezigheid van den Dave moest opvangen, ranselde in extremisch de bal nog uit het eigen doel. In de herneming moest Etienne R dan nog een doelpoging wegwerken op de lijn. Voor de rest was er niets meer te beleven dus floot de onberispelijke scheidrechter ruim op tijd af en konden we gaan rusten.
Tweede helft:
Om de tweede periode aan te vatten werd vers bloed in de vorm van Dries S en Pol C ingebracht. Marnix R en Etienne R mochten de warme douches opzoeken. Helaas had de rust niet veel soelaas gebracht en kabbelde de tweede helft aanvankelijk op de zelfde manier verder als voordien. De Zon brak voorlopig ook nog niet door maar de thuisploeg kwam toch met mondjesmaat opzetten en na goed 7’ ver mocht een Wersbeekse aanvaller door het hart van de Oplinterse afweer wandelen en hij kon dan ook nog eens ongehinderd binnenschieten voor de 1-1. Deze prikkel was wat onze jongens nodig hadden en onmiddellijk na de aftrap was er de reactie van Oplinter. Patrick P trof plots vanuit het niets de paal en één minuut later rolde Johan P de rechterflank op en zijn gemeten voorzet werd door zijn broer Geert P simpel binnen gelegd. 1-2, Alweer een doelpunt van Paulussen makelijk. Ondanks de heroverde voorsprong verbeterde het spel niet, de wind bleef een hoofdrol opeisen en deed de gladde bal nog steeds oncontroleerbaar caprioleren. Dan maar een oud beproefd recept boven halen: de snelle en verre inworp. Geert P zag Patrick P vertrekken en met een strakke, ver reikende inworp loodste hij hem door de verraste Wersbeekse verdediging. De stugge verdedigers konden de snelle beentjes van onze topschutter niet meer bijhalen en zo kon Patrick tenslotte de bal fijntjes in doel leggen: 1-3. Halfweg de tweede helft leek de voorsprong nu wel geruststellend maar toch bleven er kansen volgen onder meer van de voeten van Stefan P, Stefan B en ook nog Patrick P. Een vierde doelpunt kon dan ook niet uitblijven en na een listige steekpas van Stefan B werd opnieuw Patrick “de duif” P alleen voor doel gezet met de logische 1-4 tot gevolg. Dit was ook meteen het einde van de sterke periode van onze fiere veteranen en met nog 10’ te gaan was de pret voor de supporters uit en de wedstrijd herviel weer in zijn slordige plooi. Met het eindsignaal in zicht kon De Zon toch nog milderen na een mistasten van onze nestor Pol C die vergat om de buitenspelval dicht te klappen. De thuisploeg werd zo geen stro breed in de weggelegd en kon de 2-4 binnentrappen voorbij een machteloze Geert E. Luttele minuten later weerklonk dan het eindsignaal en konden de drie punten op zak gestoken worden. Van deze wedstrijd zullen we weinig onthouden alleen dat we nog eens echt konden spelen en ook winnen!
Volgende week:
Dat winnen zal volgende vrijdag veel moeilijker zijn tegen het sterke Rummen. Ook missen we een aantal spelers wegens een late schoolse Halloween tocht. Hopelijk recupereren we een aantal geblesseerden om toch met gepaste wapens te kunnen strijden voor een nieuwe zege. Supporters steun allen uw ploeg en dan zien we elkaar nu vrijdag aan de Dalweg
Tot dan!!!!!
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 2 Geert Paulussen: 1 Stefan Blockx: 1
Opstelling:
Geert Everaert
Marnix Reniers (Pol Chaltin)
Geert Paulussen
Wim Boffé
Wim Allard
Stefan Paulussen
Johan Paulussen
Etienne Ruytinx (Dries Stuykens)
Bruno Vanparijs
Stefan Blockx
Patrick Pitschon
Een rommelige wedstrijd in de duisternis...
Alles en iedereen liet zowat door elkaar...
Er waren er zelfs waarbij De Zon in de ogen scheen...
Man, man, man, miserie
De zon kon ook af en toe eens dreigen...
Een oudstrijder geveld...
Met zo'n uitrusting kan je meteen meedoen aan een halloween tocht...
29 okt. 2010: Oplinter-Wijer: 5-0 FF (OPL- All Stars: 0-1)
Alweer forfait van onze tegenstanders
Vooraf:
De kalendercommissie had twee weken lang het beste van zichzelf gegeven voor het vinden van een nieuwe tegenstander na het afhaken van VV Houtem. De inspanningen werden beloond want de veteranen van Wijer hadden uiteindelijk toegezegd om een bezoek te brengen aan de Dalweg. Driewerf helaas, de avond voor de eigenlijke wedstrijd lieten de Limburgers aan het bestuur weten dat ze toch de verplaatsing niet zouden maken wegens een gebrek aan spelers. Dit was natuurlijk een domper op de feestvreugde want er was letterlijk een feestavond gepland voor onze nieuwe kersverse 50 plusser Stefan B. Onverwijld werd er dan naar een oplossing gezocht met als resultaat dat een selectie van onze RGO vrienden ons uit de nood kwam helpen. Aangevuld met de veteranen bank kwamen we zo dan toch aan een bijna volwaardig All Star elftal. Alleen jammer dat Dominique W. terug huiswaarts keerde want hij had er geen zin in, anders hadden we 11 tegen 11 kunnen spelen. Nu werd het dus 11 veteranen tegen 10 All Stars.
De ploegen:
All Stars Oplinter: Doel: Dave B Verdediging: Michael RGO, Jean Marie H, Dries RGO, Tom RGO middenveld: Wim B, Gino RGO, Pol C Aanval: Gert T, Etienne R
Veteranen Oplinter: Doel: Geert E. Verdediging: Marnix R, Pascal VDV, Wim A, Stefan B. Middenveld: Johan P, Stefan P, Geert P, Bruno VP Aanval: Eddy R, Patrick P. De wedstrijd:
De vriendschappelijke wedstrijd begon meteen sprankelend. Al na twee minuten kon Patrick P het jonge veulen Bruno VP de diepte in sturen. De rasechte Oplinteraar zette scherp voor richting voorhoofd van Stefan P die nipt de bal naast kopte. Het antwoord van de All Stars liet niet lang op zich wachten want “veteraan” Wim B kon oprukken door het midden van het veld en zo Eddy R aanspelen die iets te gehaast de bal over trapte. De eerste helft van de eerste helft was nadien volledig in handen van de echte veteranen met Patrick P als gevaarlijkste man en ook een opvallend bedrijvige Stefan P die meermaals zijn broer Geert P in stelling bracht. Onkans en een sterk wederoptredende Dave B weerhielden onze mannen van een doelpunt. Gaandeweg begon de pressing van de paars-witte veteranen wel wat af te nemen en ondermeer via Etienne R en Gert T konden de All Stars nu een aantal goede kansen bij elkaar sprokkelen. In de slotminuten van de eerste periode waren onze jongens hun greep op de intense match volledig kwijt en 2’ voor tijd wist Gino RGO met een onhoudbare vlam de voorsprong voor de All Stars op het bord te zetten. Luttele minuten later ontsnapten we nog aan een grotere achterstand toen Etienne R in één tijd een hoekschop op de slof nam. De bal zoefde gelukkig nipt naast.
De tweede helft had jammer genoeg heel wat minder om het lijf. Het was nu al All Stars dat de klok sloeg en er was een beresterke Geert E nodig om de talrijke doelkansen te verijdelen. Vanuit de kantine was niet altijd even duidelijk te zien wie van de All Stars de beste kansen kreeg maar we konden toch mogelijkheden noteren van onder andere Gino RGO en Wim B. Voor een kansje van de veteranen was het wachten tot de 20e minuut toen Bruno VP nog eens Dave onder vuur kon nemen maar deze liet zich niet verschalken. Het was toen al wel duidelijk dat de spelers al met hun hoofd bij de huldiging van de jonge vijftiger Stefan B. zaten. De beloofde pizza’s sneden de benen af en deden verlangen naar een snelle douche. De wedstrijd bloedde dus dood en de stand bleef verder ongewijzigd.
Derde helft
Per uitzondering dan toch een korte berichtgeving over de derde helft en dit omdat er wel een bijzondere huldiging op het programma staat. Onze sportieve jonge oudere Stefan Blockx was 50 geworden en mocht in ruil voor deze prestatie naar aloude veteranentraditie een unieke gouden schoen in ontvangst nemen. Als dank hiervoor liet hij niet minder dan 20 pizza’s aanrukken om de hongerige magen van zijn collega veteranen te vullen. De pizza’s werden met ruim voldoende gerstenat doorgespoeld waardoor verder berichtgeving niet meer mogelijk bleek.
Nog eens een dikke proficiat aan Stefan Blockx vanwege het bestuur, al de Veteranen en hun volledige entourage!!!!
De foto’s van de huldiging zijn terug te vinden in de fotospecial “Stefan B. 50+”. De foto’s van de voorafgaande vriendschappelijke wedstrijd staan hier onder.
Klaar voor de aftrap, onder leiding van de "stand in" arbitter Yvan W.
Een zeldzaam beeld, Bruno VP sprint de ruimte in...
Blijkbaar toch iets meer All Star rood op het veld....
Patrick P schreeuwt het uit terwijl Michael RGO in de achtergrond de short van Stefan P probeert te ontmantelen...
30+ staat stil, 60+ loopt.....
Etienne "Robinho" R. heeft iets moois in gedachten, Johan P kijkt vol bewondering toe.
Onze jubilaris gaat hier bijna door de knieen na alweer een All Star aanval...
Gert T (All Stars) en Pascal VDV bekijken alles vanop afstand...
Dave B bleef werkloos in de tweede periode en had dus even tijd voor een mooie foto van zijn beste kant...
De meesten schatten hem 48, hooguit 49 jaar maar hij is vanaf nu echt wel een volwaardige vijftiger. Dat moest natuurlijk gevierd worden met een heuse gouden schoen en een frisse pint. Stefan bedankte van zijn kant met een berg pizza's waarvoor onze oprechte dank. Een impressie van de huldiging vindt u hieronder in de fotospecial:
Stefan B hier nog in volle sportieve actie...
Onvermoeibaar laat hij de nodige pizza's aanrukken...
SMAKELIJK!!!
De enige echte gouden schoen...
Ondertussen in volle huldiging toch nog blijven door eten, dat is alleen weggelegd voor de allergrootsten...
Vooreerst mijn excuses voor het op het verkeerde been zetten van onze trouwste blog supporters. De zogenaamde "dikke winst" was niet meer of niet minder dan een forfaitscore, maar dan in de echte zin van het woord omdat onze tegenstander “Don Bosco” vorige vrijdag niet is komen opdagen. Toen we om 20u30 aan de Dalweg nog steeds eenzaam zaten te wachten had er toch iemand het lumineuze idee om eens naar onze heilige paters te bellen. Wat bleek, zij hadden een gans andere match op hun kalender staan omdat ze hun oude kalender commissie hadden buiten gegooid. De nieuwe had niet beter gevonden om een hele reeks andere wedstrijden aan te nemen waardoor wij dus in de kou bleven staan.
Dit is althans de officiële versie. Meer waarschijnlijk is dat deze geestelijken zich schuil houden in het verborgene om een pandoering vanwege de Oplinterse Veteranen te vermijden!
Gelukkig zagen onze Paars-Witte jongens toch ook weer een opportuniteit in deze trieste gebeurtenis. Nu hadden we eindelijk eens de kans om te proberen wat door velen als onmogelijk beschouwd werd namelijk een marathon versie van de derde helft proberen uit te zitten. Met goede moed werd deze epische uitdaging dan ook aangegaan met voor velen een positieve uitkomst.
Helaas weerhouden de regels van deze blog mij om verder uit te weiden over de derde helftse escapades van de sympathiekste veteranenploeg van het land. Jammer voor de supporters, gelukkig voor de veteranen van Oplinter. Jullie zullen het dus moeten doen met dit beperkte verslag en zeker zonder foto’s.
Volgende wedstrijd:
Na het spijtige wegvallen van VV Houtem dreigden we opnieuw zonder match te vallen komende vrijdag. Gelukkig hebben we (op de meeste plaatsen toch) goede contacten en is er toch een tegenstander uit de bus gekomen. De veteranen van Wijer zijn ditmaal de uitverkorenen en hoe deze wedstrijd afloopt kunnen jullie zelf komen ervaren nu vrijdag om 20u00 aan de Dalweg of volgende week in deze blog!
Ondanks plotse blessure golf toch nog een puntje meegenomen
Vooraf:
Op een regenachtige vrijdagavond vertrokken we vorige week richting Nieuwerkerken. De plaatselijke veteranen ontvingen ons daar op hun terrein in het gehucht Wijer. We hadden met een paar auto’s genoeg om iedereen ter plaatse te krijgen want er waren weer heel wat afwezigen. Een plotse blessure golf had zich meester gemaakt van de ploeg, de slachtoffers waren Dave B, Stefan B en ook nog steeds Kevin R. Ongewettigd afwezig waren Wim B en Bruno VP. Door het acuut uitvallen van Dave ontbrak het ons ook meteen aan een betrouwbaar sluitstuk temeer omdat zijn vaste stand in Geert E op vrijdagmiddag nog in het buitenland (Spanje) vertoefde. Na wat telefoontjes heen en weer lukte het dan toch om de rijzige reservedoelman tijdig terug in het land te krijgen en zo konden we met een degelijk doelman de strijd aangaan. Een pluim dus voor de veteraan in hart en nieren Geert Everaert en zijn vrouwtje!
Eerste helft:
Toen het uur van de aftrap aangebroken was bleken er nog twee pionnen te ontbreken namelijk Dominique W (nog onderweg) en eeuwige laatkomer Pol C. Hierdoor was de (licht) geblesseerde Etienne R toch genoodzaakt om de shoes aan te trekken en het een halve wedstrijd vol te houden Hij mocht dit doen op de linkerflank terwijl centraal het broederpaar Johan en Stefan P mochten postvatten. In de verdediging kwam Johan B op de voorstopper positie, de rest van de ploeg bleef ongewijzigd. Met elf volwaardige spelers kon de wedstrijd toch van start gaan op het reuzengroot terrein. Deze perfecte biljart was duidelijk niet op maat gemaakt voor de veteranen vandaar dat er bij Nieuwerkerken dan ook enkele stevige jongelingen werden ingeschakeld. Op een paar uitzonderingen na dus weer een zeer jonge ploeg met zelfs de ex-STVV coryfee Nico Curto in de rangen. Onze jongens gingen echter onvervaard de strijd aan, steeds met dezelfde wapens. Eenmaal de match op gang bleek al gauw dat de Limburgers ons heel wat problemen zouden bezorgen. Concentratie en scherpte waren dus ook noodzakelijk om hier iets te kunnen rapen. Dankzij de goede Oplinterse organisatie bleef de wedstrijd lange tijd gesloten en de stevige Nieuwerkerkers werden goed opgevangen. Geert E moest maar zelden tussenkomen en had dan ook meer last van de onophoudelijk vallende neerslag. De grasmat bleef wel goed bespeelbaar en na een tijdje begonnen onze veteranen ook aan kleine kansjes te komen. Onze aanvallers werden echter zo ver mogelijk weggehouden van de ietwat zwaarlijvige thuiskeeper tot er toch eens een scherpe uitbraak te noteren viel. De wederoptredende Johan P veroverde knap de bal ter hoogte van de middencirkel en stuurde slim Patrick P weg tussen een bosje van verdedigers. Onze hard werkende spits greep de mogelijkheid met beide handen aan en snelde weg van zijn belagers om dan vervolgens de bal over de machteloze doelman te stiften: 0-1, een bijzonder fraai uitgevoerde counter en ook perfect afgewerkt. De thuisploeg was even aangeslagen, ze waren het duidelijk niet gewend om op achterstand te komen tegen een op papier minder sterke ploeg. Nieuwerkerken ging dan wat potiger spelen en eerste slachtoffer was Geert P die nogal lomp op de voet getrapt werd. Hij kon echter meteen weer verder maar 5’ later opnieuw dezelfde overtreding op dezelfde voet en onze potige Paulussen moest even het veld verlaten met nog 5 minuten op de klok. De ondertussen gearriveerde Dominique W kwam in zijn plaats op het veld maar dit gebeurde in de grootste verwarring waar de thuisploeg dankbaar gebruik kon van maken. Langs onze ontmantelde rechterkant braken ze door en konden vrij voorzetten. De sterke spits dook op uit de rug van de meegelopen verdediger en kopte de gelijkmaker binnen: 1-1. De Oplinterse posities geraakten ook na dit tegendoelpunt niet ingevuld waardoor vlak voor affluiten opnieuw een snelle aanval niet afgestopt geraakte waardoor alweer met het hoofd kon tegen gescoord worden: 2-1 en meteen rusten. In de slotminuten ontbrak het ons dus aan de o zo noodzakelijke concentratie en dit werd ongenadig afgestraft
Tweede helft:
Tijdens de rust werd Geert P door de goede zorgen van zijn ploegmaats gelukkig weer opgelapt. De licht geblesseerde Etienne R mocht nu gaan rusten ten voordele van Pol C. Ook Eddy R bleef langs de kans om opnieuw plaats te maken voor Geert P. Het weer ging van kwaad naar erger maar voor doorwinterde veteranen was dit geen probleem. Er was trouwens toch geen tijd om het koud te krijgen want de thuisploeg ging een versnelling hoger spelen en dwong steeds meer kansen af. Het was alle hens aan dek voor de Oplinterse afweer maar ze hielden samen met invallers doelman Geert E goed stand al kwam het doelhout af en toe wel tussenbeide. De verdediging boog maar kraakte dus niet tot plots het noodlot toesloeg voor Johan B. In een stevig sprintduel voelde onze reporter plots een zweepslag tegen de hamstrings en viel geveld neer. Afvoeren was de boodschap en Eddy R mocht terug het veld betreden. Pech dus voor onze nummer 14 die een dagje onkruid wieden afgestraft zag met een ferme spierverrekking. De ploeg werd dus andermaal herschikt maar nu gebeurde dit veel gedisciplineerde zodat Nieuwerkerken er niet kon van profiteren. Het was wel weer even kreunen maar gelukkig hadden we nog Patrick P en Stefan P in de rangen waardoor er toch constant dreiging uitging van onze gehavende ploeg. Het was dan ook Stefan P, die na de herneming op de rechterflank was gaan postvatten, die na 25’ zich knap kon doorzetten op zijn flank. Patrick P dook de 16 in maar bleek buiten bereik van onze jongste speler te staan. Stefan wurmde zich dan maar in zijn eigen stijl voorbij twee verdedigers en trapte de bal binnen in de kortste hoek: 2-2 en de vertrouwenscrisis van de jonge veteraan was plots helemaal afgewend. Het aangeslagen Nieuwerkerken trok toch opnieuw naar voren, vastbesloten om de 3 punten thuis te houden. Onder impuls van de sterk spelende STVV-er Nico Curto werd er verwoed gezocht naar een gaatje in het paars-witte pantser. Het gaatje werd uiteindelijk dan toch gevonden en met het einde van de wedstrijd in zicht waren we weer op achtervolgen aangewezen: 3-2. De trouwe supporters en lezers van deze blog voelen het echter al komen: Onze mannen gaven niet op en met hun derde paar longen werd een slotoffensief ingezet onder leiding van Patrick P. Weggestuurd vanuit het middenveld zag onze topschutter de herboren ex-topschutter Stefan P de diepte in duiken. De bal werd verstuurd en perfect aangenomen door de doorgestoten Stefan. Op volle snelheid dook hij het strafschopgebied in en werd daar onoordeelkundig van de sokken gelopen door een wanhopige Limburgse verdediger. Vreemd genoeg aarzelde de scheids nog even maar de bal belandde toch terecht op de stip. Patrick P kreeg de eer en trapte feilloos binnen ondanks de vlijmscherpe reflex van de doelman: 3-3 met nog een paar minuten te gaan. Het enige wat de thuisploeg nu nog in de pap te brokken had was ook nog een penalty te claimen voor een vermeend handspel van Geert P. De scheids liet zich niet vangen en dus eindige deze intense wedstrijd op een onverhoopt maar wel degelijk verdiend gelijkspel voor de gehavende Oplinterse Veteranen.
Volgende week:
Volgende week krijgen we de heilige Don Bosco uit Leuven op bezoek. Het is eens wat anders dan de Limburgse tegenstanders maar zeker niet makkelijker. Op deze taaie studentenploeg hebben we al vaker onze tanden stuk gebeten maar ook al de nodige successen geboekt. Hopelijk kunnen we een paar spelers recupereren maar van Dave B, Johan B en Stefan B zal zeker nog geen sprake zijn.
Tot slot nog een warme oproep voor de supporters: kom uw ploeg aanmoedigen want een wedstrijd van de Oplinterse veteranen is altijd de moeite waard!
Tot vrijdag.
Opstelling:
Geert Everaert
Marnix Reniers
Pascal Vandevelde
Johan Boffé (Eddy Roosen)
Wim Allard
Etienne Ruytinx (Pol Chaltin)
Johan Paulussen
Geert Paulussen
Stefan Paulussen
Eddy Roosen (Dominique Weenen)
Patrick Pitschon
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1+1(p) Stefan Paulussen: 1
GEEN FOTO'S DEZE WEEK WEGENS EEN VERGETEN FOTOTOESTEL. HOPELIJK KUNNEN WE DIT VOLGENDE WEEK RECHTZETTEN!
DOOR HET AFHAKEN VAN VV HOUTEN KOMT ER OP ONZE KALENDER EEN PLAATSJE VRIJ OP 29 OKTOBER 2010 (binnen 14 dagen dus). GEINTERESSEERDE PLOEGEN MOGEN ALTIJD CONTACT OPNEMEN VIA DEZE WEBSITE OF BIJ WILLY OP 0473/57.93.34
Op de eerste kille vrijdag van het najaar waren de veteranen van Velm te gast aan de Dalweg. Naast deze sterke tegenstander waren er ook nog ander problemen voor Oplinter want na de weelde van de afgelopen weken hadden we plots af te rekenen met een acuut afgeslankte kern. Jammer genoeg ging het niet over een wonderdieet maar wel over een resem afzeggingen. Slechts 12 veteranen waren thuis weggeraakt om een matchke te komen spelen. Johan P, Bruno VP, Wim B, Dominique W, Jean Marie H en Kevin R moesten verstek geven maar de selectieheer had zijn plannetje al klaar en er kunnen er tenslotte toch maar elf starten. Onze tegenstander had echter nog grotere problemen. Er waren een aantal van hun spelers verloren gereden wat vreemd was want de lichten van het Dalweg stadion zijn nochtans van heinde en ver te zien. Toen uiteindelijk iedereen veilige en wel aan de Dalweg stond bleken ze er toch nog een paar te kort te hebben zodat wij onze enige reserve Pol Chaltin opofferde om een meer evenwichtige 11 tegen tien op de mat te krijgen. Ondanks de numerieke minderheid waren we toch nog op onze hoede want cumulatieve leeftijd van de volledige Velmse voorlijn was nog minder dan de leeftijd van onze Pol C alleen!
Eerste helft:
Begrijpelijkerwijs was de Oplinterse ploeg wat door elkaar geschud. De achterhoede was nog redelijk herkenbaar maar in het middenveld werd Stefan P op rechts geplaatst, Johan B trad centraal op als klassieke mid-mid en Geert P als tegenhanger van zijn jongste broer op links. Het aanvalsduo Patrick P en Eddy R werd geruggensteund door Stefan B. De wedstrijd begon aan een gezapig tempo en Oplinter kon niet meteen zijn wil opleggen aan de gehavende tegenstanders. Gedurende de eerste twintig minuten werd het oude voetbal cliché dat spelen tegen 10 man niet van een leien dakje gaat nog maar eens uitvoering bevestigd. Onze paars-witten kregen wel een aantal goede mogelijkheden maar vooral Patrick P. kon zijn scherpte van de voorbije week niet onmiddellijk terug vinden en in zijn verwoede pogingen vergat hij ook af en toe een ploegmaat te bedienen die in een kansrijkere positie stond. Op den duur begon Oplinter dan toch de ene na de andere kans te krijgen, de eenzame Dave zag het met lede ogen aan. Zoveel druk kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven en na twintig minuten vond de bedrijvige Patrick P plots de opgerukte Geert P in zijn buurt en na een slim pasje kon onze linkerflank de score openen: 1-0. Na deze treffer gingen we net als vorige week weer te ver terughangen. Was het om Dave een plezierke te doen of omdat de concentratie wat wegviel maar we lieten plots de Velmse 10 bezit nemen van onze speelhelft. Kansen kwamen er wel niet want de snelle aanvallers werden goed opgevangen door de ervaren verdedigers Wim A, Geert E en Pascal VDV, gestuurd door libero Marnix R. De druk bleef toch toenemen en hierdoor zag Pascal VDV zich genoodzaakt om een risicovolle tackel in te zetten op een doorgebroken Velmenaar. Hij dook tussen de bal en de speler in waarbij hij eerst de bal ontzette en vervolgens ook de speler. Een ingreep die door 50% van de referees bestraft wordt en toevallig behoorde Etienne R. ook tot die groep en dus belandde de bal op de stip. De 11 meter werd door Velm feilloos omgezet waardoor tegen de gang van het spel in er plots een gelijkspel op het bord stond. Onze veteranen beseften toen dat er wat zorgvuldiger moest geacteerd worden en trokken daarop meteen weer naar voren om algauw weer wat kansen bij elkaar te sprokkelen . Onze tegenstander bleef echter halsstarrig weerstand bieden en had ook wel wat geluk nodig om met de draw de rust te halen.
Tweede helft:
Het was lang geleden maar het was nog eens rustig tijdens de rust. Geen wissels dus ook geen formaliteiten uit te voeren. Tijd genoeg dus om de tactiek wat bij te sturen om in de tweede periode het laken definitief naar ons toe te trekken. De wedstrijd begon opnieuw met een oprukkend Oplinter en Velm ging stilaan kopje onder. Opnieuw Patrick P bleek de ban te kunnen breken en na tien minuten stonden onze veteranen terug op voorsprong: 2-1. Het hek was nu helemaal van de dam en de ene na de andere aanval overspoelde de Limburgse opponenten. De 3-1 kwam er kort nadien langs een rake kopbal van Stefan Blockx. De bezoekers moesten pompen of verzuipen maar ze konden opnieuw Patrick P niet afstoppen die diep tot in de 16m kon penetreren om vanuit een onmogelijke hoek de bal in doel te schieten: 4-1. De snelle jonge spitsen van de bezoekers hadden het ondertussen niet onder de markt tegen de rigoureuze Oplinterse verdedigers, elke dieptepas werd onderschept, elke uitbraak werd afgestopt en dat zorgde voor een stijgende frustratie bij de twee knapen. Aan de andere kant van het veld bleven onze jongens rustig verder werken aan het uitbouwen van de voorsprong. Op een van de vele hoekschoppen was het nu de beurt aan Geert E die de inzet van Eddy R in één tijd met een halve volley / halve omhaal in doel schoot: 5-1. De Velmse frustratie steeg nu ten top en na de spelhervatting trapte de bezoekende spits zomaar, uit onmacht natuurlijk, achteraan op de schenen van onze Wim A. Zulke praktijken horen natuurlijk niet thuis op een sportieve match en met de staart tussen de benen moest de jongeling het veld verlaten. Even later kon Velm dan toch nog eens tegen scoren maar dit was enkel mogelijk dankzij een ferm mistasten van uw eigen reporter ter plaatse. Ik was in gedachten al bezig met het wedstrijdverslag waardoor de concentratie even weg was en de onderschepte bal toch nog kon wegglippen in de loop van een snelle bezoeker. Helaas kon ook Dave deze misser niet recht zetten en werd het 5-2 Ondertussen bleef onze voormalige topschutter Stefan P op zijn honger zitten. Waar voorheen de ballen vanzelf binnen vlogen moet Stefan zich nu met een meer dienende rol tevreden stellen. Dit tast natuurlijk zijn vertrouwen aan waardoor de scherpte soms wat wegblijft. Op het einde van de wedstrijd was er toch een teken van hoop toen hij zich met een mooie actie zich kon doorzetten op rechts en in plaats van zijn eigen kans te gaan speelde hij de bal in op zijn goed gevolgde oudere broer die staalhard de 6-2 eindstand vastlegde. Prima afsluitende actie van een degelijke wedstrijd van de Oplinterse veteranen en alweer een klinkende overwinning op ons palmares.
Volgende week:
Volgende vrijdag (morgen dus al) trekken we nog eens de provinciegrens over om de veteranen van Nieuwerkerken te gaan bekampen. Het belooft een moeilijke match te worden tegen een atletische ploeg. Ons motto is echter: “ moeilijk gaat ook” en dus moeten de drie punten meegebracht worden. Het zal echter zonder onzen Dave moeten aangezien die volgens de laatste berichten een tijdje buiten strijd zal zijn.
Alle veteranen wensen hem langs deze weg een spoedig herstel!
Tot een volgende keer.
Dave Butiens
Marnix Reniers
Pascal Vandevelde
Geert Everaert
Wim Allard
Stefan Paulussen
Johan Boffé
Geert Paulussen
Stefan Blockx
Eddy Roosen
Patrick Pitchon
Opgeofferd: Pol Chaltin
Bij de start van de eerste helft was de bezoekende doelman er nogal gerust in...
Onzen Dave verveelde zich een hele avond, ge zou voor minder beginnen drinken...
Alweer een fris groene grasmat, mooi geaccentueerd door de prima sfeer verlichting...
Een zeldzame Velmse aanval wordt in de kiem gesmoord door Marnix R en Wim A. ...
Patrick P en Stefan B vol vertrouwen aan de aftrap van de tweede periode ...
Ook Pascal VDV zag niet veel aanvallers in zijn buurt behalve af en toe iemand die kwam vragen waar hij die knieband gekocht had....
Patrick P duikt de 16 in voor alweer een zoveelste doelpunt...
Na de moeilijke verplaatsingen van afgelopen maand kondigt oktober zich aan als de maand waarin we vooral thuis kunnen spelen. Vier thuiswedstrijden en slechts één verplaatsing. De eerste wedstrijd van de maand was tegen de voor ons onbekende Waalse club Thisnes (regio Hanuit). Onbekend is onbemind en dus werd het zekere voor het onzekere genomen en een bijna voltallige veteranenkern was opgetrommeld. Enkel Stefan P. moest verstek laten gaan en Jean Marie H was niet tijdig hersteld van zijn kuitblessure. Pascal VDV daarentegen maakte zijn wederoptreden na 3 weken afwezigheid en Dominique W. was na twee weken eindelijk buiten gegooid in Turkije en kon dus ook terug aantreden. De eerste indruk van de tegenstander toen zijn het heilige Dalweg gras betraden was die van een zeer stevige ploeg. Allemaal Waalse beren de ene al wat meer teddy dan de andere maar wel een echte veteranenploeg zonder jonge snaken.
Eerste helft:
Een vijf man sterke bank zag de wedstrijd opgang gefloten worden door de man in het zwart Etienne R. die na lange tijd eindelijk zijn fluit nog eens kon hanteren. De match ontbrandde niet meteen in vuurwerk want onze mannen hadden even tijd nodig om te Waalse tegenstand te taxeren. Na vijf minuten begonnen de Oplinterse aanvalsgolven dan toch tot in de bezoekend 16 meter te geraken al was de laatste pas vaak nog ontoereikend. Onze Dave bleef gedurende de eerste minuten totaal werkloos en na 7’ konden we dan toch een voldragen aanval afronden. Na balverlies in het Waalse kamp konden we direct omschakelen en in een paar stappen belandde de bal bij onze scherp staande spits Patrick “de duif” Pitschon die met een bal in de linkerbovenhoek de Thisnese keeper een eerste maal kon vloeren. 1-0! Het vreemde gevolg van deze openingstreffer was dat we plots massaal gingen terugplooien waardoor Thisnes nu kon laten zien dat het niet voor niets de taalgrens overgestoken was. Dave mocht ook ineens meedoen maar dankzij een aantal attente tussenkomsten bleef het gevaar uiteindelijk vrij beperkt. Met vereende krachten probeerde Oplinter toch weer zijn voet naast die van de bezoekers te zetten en gaandeweg begon de bal weer vlotter en vlotter te circuleren wat resulteerde in de 2-0 toen Bruno VP de bal in de loop van Patrick P speelde die na een gewiekste schijnbeweging opnieuw kon scoren. Een leuke voorsprong dus maar opnieuw verkrampte de thuisploeg en het spel verplaatste zich weer richting Dave. Thisnes kon een paar (ongevaarlijke) hoekschoppen afdwingen en af en toe de bal voorzetten. Zo kwam het dat Den Dave zich tussen een kluwen van spelers zich even verkeek en een scherpe voorzet niet helemaal kon ontzetten. Een (zeldzaam) attente Waal repte zich naar de bal en kon hem al te gemakkelijk binnenleggen. Met de rust in zicht was Oplinter weer wakker geschud en opnieuw konden ze weer naar voren trekken. Vlak voor rust kon Johan B, na goed werk op zijn flank, de bal terug leggen op Patrick P die met een fraai schot in de verste hoek zijn derde doelpunt liet optekenen. 3-1 en we konden gerust gaan rusten.
Tweede helft:
Voor Etienne R was er geen rust want hij moest maar liefst 5 wissels verwerken op zijn “feuille”. Wim A, Wim B, Bruno VP, Geert P en Johan B konden op hun lauweren gaan rusten terwijl Dominique W, Johan P, Pascal VDV, Eddy R en Pol C. hun beste frans mochten gaan bovenhalen. De vijf frisse krachten hadden ditmaal blijkbaar wel goed opgelet in de eerste helft en wisten meteen de lijn van die eerste periode door te trekken. Gelukkig voor Dave was het niet te koud want een bal pakken om zicht op te warmen zat er niet meteen in. Het duurde toch wel even vooraleer Paars-wit de score nog wat kon uitdiepen en het was wachten op een nieuwe flits van Patrick P die met alweer een strak schot de 4-1 kon scoren. Let wel, het was dankzij het collectief goede Oplinterse spel dat de mogelijkheden er kwamen voor onze eigen Jestrovic (P.P.) maar het was wel zijn verdienste om de hem aangeboden kansen af te werken. Onze doelman was ondertussen bang geworden dat er ditmaal niet over hem geblogd ging worden dus besloot hij om geen risico’s te nemen en de eerste de beste Waal die in zijn strafschopgebied kwam bij de enkels te grijpen. Hij moest er even op wachten maar uiteindelijk kon hij een verdwaalde bezoeker foutief tegen de grasmat werken. Etienne R kon niet anders dan de bal op de stip leggen waardoor de ruime marge in de tussenstand plots leek weg te kwijnen. Den Dave wist echter waar hij mee bezig was en ranselde de penalty met veel bravoure uit het doelvlak. Knap van Dave en zo ook meteen een plaats in het wekelijkse verslag verdient. Wie ook wou opvallen was de immer secure Pascal VDV die na 3 weken afwezigheid wat uit de belangstelling verdwenen was. Met zijn enorme en knalrode knielap trok hij echter de aandacht van de supporters en de fotograaf waardoor ook zijn wederoptreden niet onopgemerkt voorbij ging. Ondertussen was na de gemiste strafschop de fut er helemaal uit bij de Thisnesers, enkel hun doelman liet zich nog opmerken met ietwat afwijkend gedrag wat ook door zijn eigen ploegmaats niet altijd geapprecieerd werd. Tot overmaat van ramp voor onze Waalse vrienden werd een verre inworp(!) van Johan P in de kleine rechthoek door een eigen speler in doel gewerkt en stond het 5-1. Een knap staaltje van ingooi kunst door de oudste Paulussen waardoor het doelpunt dan ook op zijn naam komt. Met het einde van de wedstrijd in zicht waren de supporters en dus ook de reporter al de kantine in getrokken om de overwinning te vieren. Ze misten hierdoor de vijfde treffer van een weergaloze Patrick P die in de rebound de eindstand kon vastleggen op 6-1. Het was van bij de miniemen geleden dat Patrick nog eens 5 goals in één wedstrijd kon scoren dus mocht hij terecht trots zijn op z’n prestatie. Ook de rest van het team was opgetogen met deze deugddoende overwinning en nam de vele gelukwensen van de supportersclan met dank aan.
Volgende week:
Volgende vrijdag zijn we opnieuw present aan de Dalweg waar ditmaal de veteranen van Velm verwacht worden. Deze ploeg is een oude bekende en tekende al vaak voor beklijvende duels. De wedstrijden tegen Velm zijn vaak gelijkopgaand en worden beslist door details, soms in ons voordeel maar ook even vaak staan met met lege handen tegen deze ploeg. Het zal dus opletten geblazen zijn maar dan zijn we net op ons best.
Tot volgende vrijdag dus voor alweer een beklijvend duel.
Opstelling:
Dave Butiens
Marnix Reniers
Geert Paulussen (Pascal VDvelde)
Geert Everaert
Wim Allard (Pol Chaltin)
Johan Boffé (Eddy Roosen)
Wim Boffé (Dom. Weenen)
Kevin Rappe
Bruno Vanparijs (Johan Paulussen)
Stefan Blockx
Patrick Pitchon
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 5 Johan Paulussen: 1
Ondanks de prima fluitprestaties van zijn vervanger Yvan W waren we toch blij om Etienne R opnieuw te mogen begroeten als man in zwart...
De nieuwe wedstrijdbal belooft een beter versie van de Jabulani te zijn...
Stefan Blockx gefotoshopt...
Ontspannen streching voor de wedstrijd...
Een aangeslagen Wim A na een trap op de voet...
Vanuit de loges ziet de voorzitter dat het goed is...
Pascal's wederoptreden na 3 weken ging niet ongemerkt voorbij dankzij de rode knielap...
Door omstandigheden kan ik jullie slechts een korte samenvatting aanbieden van de wedstrijd tegen ons zwart beest in het verre Limburg. Na een moeilijke en verre verplaatsing en met een zeer uitgebreide kern arriveerde we tussen de fruitbomen en de koeien. Parking was er langs het terrein van de tegenstander niet te vinden dus parkeerden we maar tussen de fruitbomen.
Na een snedige opwarming werd wedstrijd door ons meteen in handen genomen en de thuisploeg werd op alle fronten overklast. Een nieuwe tactische richtlijn van de selectieheer zorgde voor heel wat verwarring in de rangen van onze tegenstander. Het overwicht werd al snel beloond toen Patrick P de 0-1 kon binnenwerken na knap voorbereidend werk door Kevin R en Stefan P. De 0-2 voorsprong volgde 10’ later toen alweer Patrick P een één-tweetje met Stefan Blockx afrondde. Het leek er ditmaal echt op dat het zwarte beest bedwonden zou worden want Horpmaal rende de ganse eerste periode achter een ongrijpbare bal
Tijdens de rust werd onze selectie meteen uitgedund want we verloren Jean-Marie H met een kuitblessure na een iets te hevige opwarming. De onfortuinlijke speler zou ook volgende week niet kunnen aantreden. Ondanks dit incident werden er toch nog 4 nieuwe spelers tussen de lijnen gebracht maar onze selectieheer was jammer genoeg vergeten om de nieuwe tactische richtlijn ook aan de nieuwelingen uit te leggen zodat tijdens de tweede helft werd hervallen in de fouten van het verleden tegen deze ploeg. Oplinter werd overlopen op het middenveld en slikte twee vermijdbare goals op korte tijd. Gelukkig krabbelde onze ploeg tijdig terug recht en konden we het verdiende punt toch nog vasthouden maar wel met de wetenschap dat het er eigenlijk 3 hadden moeten zijn.
Opstelling:
Dave Butiens
Marnix Reniers
Geert Paulussen
Wim Boffé
Wim Allard (Pol Chaltin))
Johan Boffé
Bruno Vanparijs
Kevin Rappe (Geert Everaert)
Stefan Blockx (Eddy Roosen)
Patrick Pitchon (Etienne Ruytinx)
Stefan Paulussen
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 2
Eén van de trouwe fans van de thuisploeg...
Alleen onzen Dave pakt blijkbaar nog op onze kodak...
Ja, Dave! We weten dat ge in de goal staat.....
De supporters waren opgetogen met het onverhoopte gelijkspel van de thuisploeg...
Vorige vrijdag stond de eerste thuiswedstrijd van het najaar op het programma. Na de eerste twee verre verplaatsingen was het welgekomen om nog eens op de vertrouwde Oplinterse ondergrond te spelen. De beloofde nieuwe verlichting was er wel niet maar de knalgroene grasmat maakte veel goed. Nog een minpuntje was dat we door het bestuur verplicht werden om in onze rode uitrusting te spelen in plaats van onze unieke paarse tenue. Het was niet omdat de kleuren van onze tegenstander teveel op onze paarse kleuren leken, waarom dan wel? Het blijft tot op heden een raadsel. Hopelijk neemt onze hoofdsponsor hier geen aanstoot aan want het is weer heel wat publiciteit gemist.
Onze tegenstander was trouwens nog maar eens een Limburgse ploeg, ditmaal Spalbeek. Deze ploeg uit de streek tussen Hasselt en Herk-de-Stad had net als vorige keer trouwens weer een aantal jonge twintigers opgeroepen om het gevreesde Oplinter het hoofd te bieden. Onze jongens stelden hier een zeer ruime kern tegenover van maar liefst 15 spelers (thuiswedstrijd natuurlijk) en waren dus gewapend om voldoende weerstand te bieden aan het jeugdig geweld. Afwezig waren Geert E, Dominique W en Etienne R die nog snel wat zuiderse zon waren gaan opzoeken.
Eerste helft:
De eerste helft werd op gang gefloten door “manusje van alles” Yvan W bij afwezigheid van vaste thuisfluiter Etienne R. Hierdoor kon hij geen notities van de wedstrijd nemen en de aangeduide vervanger had er blijkbaar niet zo veel zin in waardoor de notities redelijk beperkt waren en aldus dit verslag wat korter zal zijn dan gewoonlijk. Ook met de foto’s gaat het van kwaad naar erger zodat ik zou willen oproepen aan de supporters om hun eigen fototoestel mee te brengen om zo toch een mooie reportage te kunnen publiceren.
De wedstrijd zelf dan, die kwam maar traag op gang en speelde zich de eerste 10’ vooral af op het middenveld. Beide ploegen waren fysiek aan elkaar gewaagd en allebei hadden ze last van onverzorgde aannames en slechte passes wat een nogal treurige aanblik gaf. Gaandeweg verbeterde het spel en Spalbeek rekende op zijn bijzonder snelle spits om voor dreiging te zorgen. Oplinter probeerde steeds combinaties op te zetten om doelgevaar te creëren maar de te talrijke diepte passes kwamen niet aan. Af en toe lukte het wel, zo kon na een fraai een-tweetje Patrick P. de Limburgse doelman toch eens op de korrel nemen. Het spel ging steeds meer op en neer maar de Spalbeekse jeugd had nogal vaak last van de vallende ziekte zodat het spel vaak stilgelegd moest worden. Na het eerste gevaar van Oplinter kon ook Spalbeek eens dreigen. Zo moest Dave goed plat op een gestrekt schot van de snel demarrerende spits. De wedstrijd bleef slordig en Oplinter kon alleen maar dreigen langs spelhervattingen zoals vrije schoppen, hoekschoppen en inworpen, het combinatievoetbal liep al te vaak vast op de potige Spalbeekse verdediging. Met het einde van de eerste helft in zich was er plots opschudding toen de anders zo secure Oplinterse libero Stefan B zich verslikte in een terugspeelbal. De aalvlugge geel-zwarte spits zat er meteen tussen en liet Dave kansloos met een stevig, grondscherend schot: 0-1, jammer. Oplinter antwoordde vrijwel meteen met een gekruist schot dat nipt voorlangs vloog en even later krulde Wim B een prachtige vrije trap over de muur maar het doelrijpe schot spatte uiteen op de kruising. In de herneming kon Spalbeek snel counteren en er was een attente Dave nodige om te vermijden dat de achterstand net voor rust verdubbeld zou worden.
Met een kleine achterstand dus moesten onze veteranen de kleedkamers opzoeken alwaar de tijd nuttig besteed werd aan het doorvoeren van maar liefst vier wissels.
Tweede helft:
Voor het eerste dit najaar verschenen Marnix R, Eddy R en Pol Chaltin weer in de ploeg. Ook Jean-Marie H. was opnieuw present na zijn bevredigend debuut van vorige week. Bruno VP, Johan B, Stefan P en Wim A bleven langs de kant. De tweede helft begon ook moeizaam natuurlijk want het duurde even voor de nieuwe jongens hun plaats hadden gevonden. De wedstrijd bleef wel evenwichtig maar echt doelgevaar was schaars enkel Eddy R. wist een dot van een kans te versieren maar de onorthodoxe keeper kon de gelijkmaker voorkomen. Oplinter had het meest balbezit maar ook het meeste balverlies en nog voor het eerste kwartier verstreken was liepen we al op een snedige counter en was het plots 0-2. Dit was het sein om alles op alles te zetten voor de Oplinterse veteranen en Stefan Blockx schoof een paar rijen naar voren om de aanval te versterken. Met zijn maatje Patrick P klikte het al gauw en Spalbeek werd steeds meer achteruit gedrongen. De bezoekende doelman kwam ook steeds meer onder druk te staan maar hij was blijkbaar een debutant en dat was er aan te merken want hij had werkelijk alle beginnersgeluk mee. Elke inzet van de thuisploeg werd gepareerd door een hand of een voet zonder dat hij het zelf wist. Met nog een tiental minuten op de klok zorgde het duo Patrick P / Stefan B dan toch voor de aansluitingstreffer. Patrick P zette zich goed door op links en pakte uit met een scherp schot dat door de doelman of een andere Spalbeekse verdediger uit het doelvlak gehouden werd. Stefan B was echter goed gevolgd en kon de afvallende bal mooi binnentrappen, 1-2 de goal van de hoop. Onze helden bleven aandringen maar werden keer op keer afgehouden door de stugge verdedigers en het was blijvend uitkijken voor de snelle counters. Onze Dave had niet veel werk meer zodat hij plots besloot om ook zijn duit in het zakje te doen en bij een hoekschop stormde hij mee naar voren om a la Bolat de gelijkmaker binnen te koppen. Zijn inspanning bracht echter geen zoden aan de dijk en het was bang afwachten op het hopelijk nog wat uitblijvend eindsignaal. De niet aflatende aandrang van de thuisploeg leverde uiteindelijk dan toch resultaat op. Nadat het merendeel van de supporters al een eerste pintje hadden besteld was het weer Patrick P die zijn duivels ontbond en met een niet eens zo geweldig schot werd de Spalbeekse doelman dan toch een tweede keer verslagen 2-2 en meteen einde van de moeilijke wedstrijd. Met het billijke gelijkspel kon uiteindelijk iedereen leven zodat de derde helft goed ingezet kon worden.
Volgende week:
Volgende vrijdag moeten we alweer de boer op. Letterlijk dan toch want de bestemming is ditmaal Hormaal, midden in het agrarische hart van Haspengouw. Deze ploeg is al meermaals ons zwarte beest gebleken en ze staan zelden garant voor oogstrelend voetbal. Ook wij hebben in de onderlinge confrontaties nog nooit kunnen overtuigen maar omdat de wedstrijd nu midden in de “pluk” valt is er hoop tenzij ze natuurlijk beroep doen op de talrijke Poolse en Indische loonwerkers om hun ploeg te versterken. We zullen zien!
Tot volgende week.
Opstelling:
Dave Butiens
Stefan Blockx
Geert Paulussen
Johan Boffé (Marnix Reniers)
Wim Allard (Pol Chaltin)
Stefan Paulussen (Jean-Marie Hayen)
Johan Paulussen
Kevin Rappe
Wim Boffé
Bruno Vanparijs (Eddy Roosen)
Patrick Pitchon
't Is al vroeg donker halfweg september...
Een foto van het middenveld waar ook het meeste te zien was...
Johan P probeert nog eens een aanval te lanceren...
We kunnen moeilijk zeggen dat onze grasmat niet groen genoeg is...
Voor betere en meer foto's graag een vrijwilliger, liefst een hobby fotograaf!!!!!!!
Nog maar de tweede speeldag en we hebben al een bewogen week achter de rug. De week startte met de afzegging van onze tegenstander Sparta Bubbles. Deze Truiense snaken vonden het nodig om voor een verloren zaak gaan te supporteren en kozen voor het bekijken van de Jupiler League wedstrijd STVV-RSCA i.p.v. zelf een potje te voetballen tegen een gerenommeerde tegenstander. De kalendercommissie schoot meteen in actie en hun oproep vond al gauw gehoor bij de sympathieke veteranen uit het verre Millen. Het was wel even wat werk om voldoende spelers warm te maken om de 75 km lange verplaatsing te overbruggen. Ook het bestuur had er niet veel zin in want enkel Yvan W, voorzitter ad interim, nam de honneurs waar. We hadden uiteindelijk toch een elftal veteranen op de been gekregen aangevuld met verloren zoon Jean-Marie H. die na een tweetal jaar blessureleed zijn rentree maakte en Guy F. een verdienstelijke RGO speler die de kern kwam versterken waarvoor dank. Bij de vaste veteranen kern traden Johan P en Wim A opnieuw aan om zo een (lang, in het geval van Johan P) hoofdstuk van blessureleed af te sluiten Eerste helft:
Voor de gelegenheid hadden onze gastheren nog twee ploegen uitgenodigd zodat er in totaal 4 ploegen kwamen opdagen aan zwembad “De Zeemeeuw”. De bedoeling was een mini-tornooitje te spelen. Op terrein A nam Krom en Stijf Millen het op tegen de veteranen van Winterslag en op het B terrein was onze tegenstander Sint-Lutgarde Tongeren. De twee winnaars van het 40’ durend duel moesten het dan tegen elkaar opnemen in een eveneens 40’ durende finale. De verliezerskonden hun eer redden in een troostings wedstrijd.
Onze eerste tegenstander waren dus de “oude Belgen” uit Tongeren. Deze Eburonen (sommigen leken er echt op) hadden ook te kampen gehad met talrijke afzeggingen en stonden uiteindelijk slechts met 10 spelers tegenover de fiere paars-witte formatie. Met de man meer situatie was het niet onlogisch dat Oplinter meteen het heft in handen nam. Onder impuls van het herenigde Paulussen trio stoomde Oplinter naar voren. Dit liep niet altijd van een leien dakje want de bal waarmee we moesten spelen was keihard en onbespeelbaar waardoor vele controles en passes op het glibberige veld de mist in gingen. Deze handicap was er natuurlijk voor beide ploegen wat het vertoonde spel niet ten goede kwam. Na 5’ viel er toch een voldragen aanval te noteren, niet toevallig opgezet door de oudste van de P’s. Johan P leverder de bal in bij de zich zeer goed vrijlopende benjamin, Stefan P, die op zijn beurt de middenste Geert P de ruimte instuurde. Geert legde de bal gepast terug en de doorgelopen Stefan P had maar binnen te tikken: 0-1!. Het spel bleef vinnig maar echte kansen bleven toch uit, Dave moest de eerste 20’ slechts één keer gepast tussenkomen om met een slepende sliding het gevaar te bedwingen. Na 20’ werd er van kant alsook van spelers gewisseld. Jean-Marie H en Guy F kwamen in de ploeg voor Geert P en Wim A die gaarne hun plaats afstonden. Oplinter bleef in dit tweede deel de meest gevaarlijke ploeg maar de aanvallen waren zelden voldragen omdat de goede laatste pass door de bal quasi onmogelijk gemaakt werd. Zelfs de hoekschoppen geraakten met moeite voor doel. De kleine Oplinterse voorsprong kwam echter op geen moment in gevaar en na 40’ weerklonk het verlossende fluitsignaal. Jammer van de omstandigheden want dit Tongeren was een leuke, sportieve tegenstander.
Tweede helft:
Op het ander veld had Krom en Stijf Millen ondertussen de Genkse Winterslag Boy’s ingeblikt met 3-1. De finale ging dus tussen de thuisploeg en de Oplinterse Veteranen. In tegenstelling tot wat de naam liet vermoeden waren de Millenaars alles behalve Krom en Stijf maar wel een zeer athletische ploeg met heel wat gestalte in de rangen, geen oude Belgen te bekennen dus. Bij Oplinter werden Geert P en Wim A opnieuw in deploeg gedropt ter vervanging van Jean-Marie H en Guy F. Jean-Marie hield het voorzichtigheidshalve meteen helemaal voor bekeken en kon terug blikken op een geslaagde rentree waarin enkel nog conditioneel moet bijgeschaafd worden De finale startte meteen op het scherp van de snee want Patrick P verraste bijna de Millense doelman door de aftrap onmiddellijk richting doel te schieten. De lob werd ternauwernood onschadelijk gemaakt. Millen repliceerde met een felle aanval maar het schot zoefde slechts dreigend voorlangs. Onze jongens waren niet onder de indruk maar moesten op technisch vlak toch hun beter erkennen in de Limburgers. Millen maakte het spel maar Oplinter werd algauw de gevaarlijkste ploeg met een reeks zeer scherpe counters. Zo werd een loeiend schot van Patrick P maar nipt weg gebokst en even later was er opnieuw onze topschutter die op aangeven van Stefan P kon besluiten. De sterke thuisdoelman had de nodige moeite maar kon de bal toch wegslaan uit het doel. Nog zo’n fraaie counter vertrok van de voet van Geert P die net een Millense aanval had afgestopt aan de eigen 16 m. Hij stuurde met een magistrale kruispas de snelle Patrick P weg die zo alleen op de doelman kon afstormen. Een korte kapbeweging schakelde de keeper uit en de 0-1 was een feit. Ondanks de achterstand bleef Millen wel domineren maar de kansen bleven voor Oplinter, zo zagen we ook nog een strak schot van Johan B en nog eens Patrick P door de doelman geneutraliseerd worden. De thuisploeg was nu toch niet meer op z’n gemak en besloot te veranderen van tactiek. Oplinter kreeg een paar minuten de bal zodat ze op hun beurt konden gaan counteren. Dit lukte vrijwel meteen want net voor het wisselen van speelhelft konden ze hun spits alleen afzonderen voor Dave en stond de gelijkmaker op het bord. 1-1 en wisselen van kant. Guy kwam opnieuw in het veld en Wim A mocht weer rusten. De tweede periode begon evenwichtig en het was wachten tot de 9’ minuut op het eerste gevaar. Geert E. kon zijn hoofd zetten tegen een strakke corner. Onze kwelgeest de doelman hield echter opnieuw zijn netten schoon. Na deze kans begon Oplinter wat terug te plooien. Millen kwam furieus opzetten en onze jongens kreunde onder de intense druk. De gaten geraakten niet meer dicht gelopen en de Limburgse aanvallers geraakten steeds dichter in de buurt van Dave. Onze middenvelders moesten overal de bressen gaan dichten zodat er ruimte vrijkwam in het centrum. Deze ruimte werd snel ingenomen door een opkomende Millense middenvelder en met een magistrale trap in de rechter bovenhoek werd Oplinter voor het eerst in deze campagne op achterstand gezet.2-1. Met nog 5’ op de klok probeerden onze veteranen nog de bakens te verzetten maar ze konden er enkel nog een gevaarlijk afstandsschot tegenover stellen. Millen bleef ons nu de baas en ze konden nog een drietal goeie kansen afdwingen maar Dave stond pal. Op het einde moeste Wim A nog invallen voor de moegestreden Stefan B maar het resultaat stond toen al vast. De snelle, snedige wedstrijd eindigde op een al bij al verdiende zege voor de thuisploeg maar Oplinter had zich van zijn beste kant laten zien en kon met opgeheven hoofd het veld verlaten en zich richting hot-dogs begeven.
Met een zilveren medaille op zak konden we nadien de lange terugreis aanvatten maar niet zonder onze sympathieke gastheren uitgebreid te bedanken voor de goede ontvangst en de leuke wedstrijden.
Volgende week:
Na twee weken ongeduldig wachten is het tijd voor de terugkeer aan de Dalweg. Supporters juicht! Eindelijk staat de eerste thuiswedstrijd van de najaarcampagne geprogrammeerd. Het zal jammer genoeg wel zonder nieuwe verlichting zijn maar dat mag de pret niet drukken. De tegenstander is Spalbeek, een ploeg die ons vorig jaar weinig kans liet mede door een wel zeer jeugdig elftal op te stellen. We zullen ze nu vrijdag echter met open armen en vizier ontvangen en dat de beste moge winnen!
Tot volgende week.
Opstelling:
Dave Butiens
Stefan Blockx
Geert Paulussen (JM Hayen)
Geert Everaert
Wim Allard (Guy Filips)
Johan Boffé
Kevin Rappe
Wim Boffé
Johan Paulussen
Patrick Pitschon
Stefan Paulussen
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1 Geert Paulussen: 1
Oplinter gaat meteen aan het werk en maakt het veld vrij van traingsdoelen...
Topoverleg net voor de aftrap...
Oude nieuwkomer Jean-Marie, nog wat onscherp maar dat komt wel terug...
Een blik op onze Tongerse tegenstander...
Een blik op onze MIllense tegenstander... Meer zat er niet in, onze fotograaf is er in geslaagd om 40! zeer onscherpe foto's te nemen!!
Het was een blij weerzien vorige vrijdag om 18u50 op het Melkerijplein. Onze veteranen bliezen er verzamelen voor de eerste wedstrijd van het najaar. Meteen een stap in het onbekende tegen de veteranen uit Donk. Een ploeg met blijkbaar een rijke geschiedenis maar voor de Oplinterse boys toch onbekend. Niet alle spelers waren komen opdagen (om uiteenlopende redenen) maar wel van de partij na maandenlange blessure leed was Johan B. Dit betekende meteen dat er een andere reporter en fotograaf gezocht moest worden. Ivan W. was het slachtoffer.
Eerste helft:
De wedstrijd kende een snelle start van beide ploegen waarbij het eerste echte gevaar van de kant van Oplinter kwam. Patrick P. trok de lijn van het voorjaar meteen door en zette een snelle aanval op met Kevin R. Patrick ronde af met een schot voorlangs. Donk herstelde algauw het evenwicht waardoor beide doelmannen zo goed als werkloos beleven in het eerste kwartier. Op het middenveld werd er duchtig geknokt maar echte kansen kwamen er niet uit. Tot in de 16e minuut onze jongens nog eens kwamen opzetten met een fikse tempoversnelling. Patrick P kreeg zo plots de ruimte en zag in een oogwenk de thuisdoelman te ver uit het doel staan. Een trap van op 26,5 m en hij liet de doelman vruchteloos grabbelen terwijl de bal achter de lijn verdween. 0-1 voor een stevig Oplinter. Het spel bleef vrij snel op en af gaan maar de verdedigende gordel voor Dave stond stevig te acteren en Donk slaagde er niet in, ondanks een paar goede combinaties, om er door te geraken. Onze mannen controleerden de match maar ook wij konden de doelman niet bedreigen vaak door een falende laatste pas. Op het half uur knokte Dominique W, zich toch in een kansrijke positie maar vrijstaand op de rand van de 16m trapte hij in ware Anderlecht-stijl de bal onhoudbaar maar ver over. De eerste helft van de eerste najaarswedstrijd was een typische veteranen wedstrijd met vlotte combinaties maar het gebrek aan wedstrijdritme was de oorzaak van een al te vaak slordige passing. Op het einde van de eerste helft leidde Oplinter op basis van het iets snellere en agressievere spel verdiend met het kleinste verschil.
Tweede helft:
Door de smalle kern geen wissels tijdens de rust, de conditie werd dus meteen voor iedereen goed op de proef gesteld. Ook nu weer kon het thuispubliek zich vermaken met een snelle start van de wedstrijd waarbij er in tegenstelling tot de eerste helft meer gevaar uit de acties voort kwam. Op deze manier kon onze Dave zich stilaan opwarmen. Na een kleine 10’ kreeg de thuisploeg een vrije trap op een goeie 20m van doel. De technisch begaafde Donkse middenvelder poeierde de bal zeer fraai in de kruising maar Dave gaf meteen zijn visitekaartje af en zweefde de bal elegant uit de bovenhoek. Deze vrije trap was meteen het startschot van een Donks offensief en al snel moest Daveke opnieuw een bal uit het doel ranselen. Oplinter reageerde door zich iets bitsiger op te stellen wat resulteerde in vele overtredingen op het middenveld. Ook de thuisploeg liet zich niet onbetuigd en een aantal stevige trappen en porren deden bij onze Dominique W. het potje overkoken in een verbaal spervuur tussen onze minzame middenvelder en de bijna voltallige Donkse ploeg. Het kostte ons wel wat moeite om Domi te sussen maar even later kon de sportieve wedstrijd toch hervat worden. Het Donkse offensief bleef evenwel aanhouden en Dave moest goed op zijn tellen blijven passen maar hij hield samen met zijn verdedigers goed stand. Na 10’ aanhoudende omknelling prikte Oplinter snedig tegen. Patrick P onderschept de bal en dribbelde zich tussen een resem Donkse verdedigers richting doel. De doelman werd ook omspeeld maar de hoek was te scherp geworden en de ingeschoten bal kon nog van de doellijn gekeerd worden. Meteen daarna opnieuw Oplinter dat een prima voorzet op het hoofd van Geert P toverde maar opgekomen linksback zag zijn kopbal uiteenspatten op de paal. Donk snakte nu naar adem maar kon ook nog dreigen met een goed afstandschot waarop Dave goed plat ging. De aanvallen golfden nu onafgebroken op en neer met onze jongens die toch weer stilaan de wedstrijd begonnen te domineren. De laatste minuten waren bijna volledig voor paars-wit maar er was een twaalfde man die plots roet in het eten begon te strooien. Tot twee maal toe floot hij een prima Oplinterse aanval af voor flagrant onterecht buitenspel, de hoge snelheid van uitvoering brachten hem waarschijnlijk in verwarring. Onze veteranen bleven echter voluit voor het beslissende tweede doelpunt gaan en in de laatste minuut werd Patrick P opnieuw weggestuurd op rechts. Zijn scherpe voorzet bereikte de instormende Kevin R die aan de 2e paal onhoudbaar kon binnen schieten. 0-2, wedstrijd gespeeld. Ironisch genoeg zat aan dit tweede doelpunt wel een buitenspel geurtje zodat de foutjes van de onzekere scheids meteen vergeven waren.
Een fraaie en verdiende overwinning meteen, na een prima match op een uitstekend veld en tegen een leuke tegenstander. Volgende week meer van dat.
Volgende week:
In het weekend na de openingsmatch was er wel even paniek want onze opponent van de volgende wedstrijd belde met een flauw excuus af. Plots was het dus alle hens aan dek voor de kalendercommissie die op zoek moest naar een nieuwe tegenstander. Gelukkig was er maandag al witte rook en kunnen we komende vrijdag terecht bij Krom en Stijf Millen. Samen met onze gastheren, St-Lutgarde Tongeren en Winterslag gaan we een minitornooitje afwerken.
Tot volgende week.
Opstelling:
Dave Butiens
Stefan Blockx
Pascal Vandevelde
Geert Everaert
Geert Paulussen
Johan Boffé
Kevin Rappe
Dominique Weenen
Bruno Vanparijs
Patrick Pitschon
Stefan Paulussen
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1 Kevin Rappe: 1
Onze nr 14 Johan B. opnieuw op post na maandenlang blessure leed
Altijd even sierlijk ons betrouwbaar sluitstuk.
Qua bank stelt dit niet veel voor...
Een blik op de wedstrijd vanuit het oogpunt van onze Dave...
De nieuwe fotograaf zoekt nog naar de juiste instellingen...
