het einde van mijn oude leven en begin van mijn nieuwe leven
het leven voor en na mijn gastic bypass
18-08-2011
bijna 30 kg
hey,
nog 800g en we zitten aan 30 kg, kan al tellen he. Ik kon tot gisteren altijd fier zeggen dat ik niet echt dumpte op iets, behalve dat ik wat moe was dan.
Gisteren avond heb ik frietjes gegeten, dat viel heel goed mee, maar savonds heb ik een 5 tal toastjes met gerookte zalmsalade gegeten en een klein glaasje wijn gedronken. Ik heb nog nooit zo gedumpt als gisterenavond, amaai!!!! Ik was plots zo enorm misselijk, ik dacht dat ik zou moeten overgeven. Ik ben op mijn linkerzij gaan liggen (had al enkele keren gezegd geweest dat dat hielp) en na een kwartiertje begon het te beteren. Die gerookte zalmsalade zal ik alleszins niet meer eten. Het dumpen is inderdaad de beste manier om gezonder te eten, amaai
ik heb de batterijen uit mijn weegschaal moeten halen. Ik ging er teveel opstaan. Nu probeer ik mij nog 2 keer in de week te wegen, het doet raar ,maar het lukt me wel.
Ik zit nu aan -26.6kg, het gaat plots weer goed vooruit.
Als ik vergelijk met mijn voorlaatste berichtje hier: op 30/06 was het -20 kg en nu op 30/07 is het -6,6 kg. Niet slecht, vind ik
het gaat niet snel genoeg meer naar mijn gedacht, en dan denk ik dat ik te ongezond eet (alhoewel dat waarschijnlijk niet zo is, ik snoep wel eens, maar wie niet he). Er is nu 23 kg af, dat gaat dan 4 kg in een maand zijn ongeveer. is eigenlijk gezonder dan voorheen he, dan ging het superrap.
Ik voel me wel goed in mijn vel, mijn broeken vallen af. Ik ben in de solden 1 jeansbroek gaan halen en ik kon 2 maten minder kopen. Ze spant nog wel wat, maar dat is niet voor lang meer he.
De laatste weken bleef het zo wat hangen, maar plots zakte het weer. Zaterdag en zondag bleef het op 19.5 kg, maandagmorgen (net 2 maanden geopereerd) 19.9kg om toch wat ambetant te doen he. En dan gisterenmorgen -20.5kg!!!!
mijn jeansbroeken beginnen serieus te groot te worden, ik heb nu een broek aan waar ik niet meer in kon.
Ik heb ook ondervonden dat ik wel meer keer op een dag moet eten om af te vallen, de vorige weken at ik maar 4 keer meer of zo, en ik verloor geen gewicht ,nu probeer ik 5 of 6 keer te eten en ik word ervoor beloond. Toch raar he, vroeger at ik teveel, en nu moet ik zorgen dat ik genoeg eet!!
momenteel blijf ik wat hangen rond die -18 kg. Het is niet abnormaal, maar het doet raar, na zoveel weken afvallen en dan plots meer dan een week gelijk blijven. Langs de andere kant, als het TE vlug gaat zou mijn huid niet meekunnen met inkrimpen. Ondertussen blijf ik maar bodymilk smeren. Het wordt tijd dat ik vanavond nog eens op de hometrainer zit, het is al enkele dagen geleden.
Ik moet er ook echt aan denken om regelmatig te eten, het nadeel aan geen honger meer hebben is dat ik soms vergeet om te eten. Ik moet namelijk 6 keer per dag iets eten, als is het maar een potje yoghurt...
ik werk ondertussen al 3 weken, en het gaat super!!!
Ik heb totaal geen last meer als ik eet, zelfs grotere stukken gaan heel goed.
Er zijn er nu in totaal 18kg af. Het gaat de laatste 2 weken supersnel, is dat nu omdat ik terug gaan werken ben, ik weet het niet ,maar het valt me alleszins op.
Deze morgen zijn we met het gezinnetje gaan zwemmen, ik kan de tijd niet zeggen dat ik dat nog eens zelf heb voorgesteld, want rondlopen in badpak is je nog maar eens extra in de kijker laten lopen met je overgewicht. Wat -18 kg niet kan doen voor je zelfvertrouwen....niet te doen!
Ik ga fles champagne openen als ik 20 kg kwijt ben, dat is mijn eerste grote doel, dus nog 2kg en ik ben er!! het gaat vlugger dan verwacht!
Mijn volgende doel is -26kg, dan weeg ik weer evenveel als toen we trouwden.Ik weet niet waarom maar ik ben dat altijd blijven onthouden, mijn gewicht van toen.
Qua eten kan ik alles eten, toch tot nu toe nog niets ondervonden. ALs ik vettig eet, zoals frietjes, kan ik na het eten wel eventjes heel moe zijn maar als dat alles is dat die dumping doet met mij, dan kan ik daar goed mee leven. Het is vandaag vaderdag en we moeten/mogen straks naar mijn schoonouders taart gaan eten, ik denk dat ik eens een half stukje zal proberen, maar ik ben er zeker van dat het mij zal smaken!!!!!
Mijn broeken zijn ondertussen al te groot, en ik kan weer in een broek die te klein was geworden!
Mijn eerste foto's van voor en na zal ik proberen te posten
ik ben sedert deze week terug aan het werk. Maandag ging moeizaam, ik was flauw en vond het een lange dag. Maar de dagen erna gingen al stukken beter! ik ben het alweer gewoon. Er zijn er ondertussen 14 kg af, niet slecht he. Ik voel het niet echt, maar merk het al wel aan mijn broeken die beetje van mijn poep zakken, en als ik foto zie van net voor operatie vind ik dat je het ziet in mijn gezicht. Gisteren voor het eerst gaan uiteten. Het was een vooropgestelde menu. Bord met hapjes en voorgerecht gingen er supergoed in, hoofdgerecht ging niet, maar ik had ook al wat water tussendoor gedronken en als je maag vol zit met water kan er geen eten meer bij he, foei vero!!!! Qua dessert heb ik gevraagd om wat verse fruitsalade te krijgen, dat heeft me super gesmaakt! Donderdag ben ik naar dietiste gemoeten, en mijn gewichtsverlies is goed, niet te traag en niet te snel. Ik mag vanaf nu alles eten, maar met mate. Ik ondervind dat ik toch al heel wat minder moeite heb om 'grote' stukken eten in te slikken. Tot vorige week kon dat echt vast zitten, ik denk dat alles vanbinnen nog wat opgezwollen zat. Dinsdag mag ik op controle bij chirurg, en ik ga die hem vragen wanneer ik mag beginnen sporten. Ik zou willen beginnen met mijne hometrainer om mijn conditie wat beter te maken (want het is erg gesteld zunne)en als ik dan ooit eens een beetje conditie heb, ga ik dan iets anders doen.
mijn gewicht is toch weer een week stil blijven staan. Vanmorgen was er 600 gf af, maar ik heb vannacht dan ook krampen en diarree gehad. ik heb zondag gratin dauphinois gegeten, en niets gevoeld, ik at gisterenavond de rest op en ik had diarree, snappen wie snappen kan. Ik ben blij dat ik nog eens een min zie op weegschaal, want ik begon al wanhopig te worden (geduld is niet mijn sterkste kant)... EN zeker al niet al sommige mensen mij IEDERE DAG vragen: 'en, hoeveel zijn er nu al af'? om zot te worden. We zitten ondertussen aan 10.9 kg, dus helemaal niet slecht he.
Wat ik wel ondervonden heb is dat als ik wat vettiger eet of eens een chipke eet, dat ik wat ongemakkelijk ben, maar mss maar best ook, dan blijft het bij enkele chips en niet een hele zak zoals vroeger. Die GBP is toch een goed hulpmiddel zunne!!!!
De eerste 10 kg zijn een feit!!!! Na een grote week niet te vermageren, kwam er gisteren en vandaag plots verandering in. Iedereen stelde me gerust dat ik wel zou vermageren, dat mijn lichaam zijn weg aan het zoeken is, maar ik wou toch nog eens de bevestiging van de weegschaal...
Ik heb gisteren hamburger gegeten, met gemengd gehakt, gewoon gebakken in boter, en ik heb niets raars gevoeld achteraf. En vandaag macaroni met kaassaus, ik heb mijn witte saus zoals anders gemaakt en heb wel light emmenthaler genomen, en ook niets raars gevoeld!!! Dus denk ik dat ik mij bij de gelukkige mag rekenen wat eten betreft! Ik kan in feite nog redelijk veel eten ook, vind ik. Een banaan gaat het heel gemakkelijk in, 2 potjes yoghurt ook, als moet ik beginnen steken bij de laatste schepjes van het 2e potje. smorgens 2 stuutjes. Als ik traag genoeg eet en goed kauw heb ik geen problemen, maar soms merk ik dat het de gewoonte is van jaaaren dat ik wat te snel eet en doorslik en dan voel ik het direct. Dus zal het blijven oefenen zijn he.
er was hier enkele dagen lichte paniek. De weegschaal ging maar niet naar beneden!!!! Ik dacht echt dat er iets niet juist was, iedereen valt zo gemakkelijk af na hun operatie en ikke nie. Na een beetje info te krijgen van enkele mensen met ook een GBP, bleek dat normaal te zijn, oef.
En ja hoor ,vanmorgen was er weer 400gr af!!
Mijn warme maaltijden blijven moeilijk gaan, maar als ik mijn blad van dietiste nog eens goed nalees, zie ik dat er staat: ofwel gemalen of wel heel fijn gesneden. en ik dacht om al weer mee te eten met de pot. Dus morgen wordt het spagetti en ik zal alle groentjes superfijn snijden,dus mag dat geen probleem meer zijn he. Anders, boterhammekes, soep, yoghurt gaan er supergoed in!!!! Voor mijn operatie had ik ALTIJD dorst en nu moet ik moeite doen om aan 1 liter per dag te komen. Wat een operatie al niet doet met een mens he...
Vandaag moederdag!!!!!! Iets vieren lukt blijkbaar ook, zonder hopen calorieen binnen te hebben
Vijdagavond mocht ik de eerste keer iets eten. Een magere vanillepudding! Die eerste hap smaakte enorm lekker, na bijna 3 volledige dagen niets te eten. Ik heb eerst de helft opgegeten en dat viel heel goed mee, na een groot uur de andere helft. Ik heb toen bijna 2 uur moeten rechtzitten omdat ik zo ongemakkelijk was aan mijn maag anders. Op den duur is het dan toch gezakt, en kon ik slapen.
Ik moest er goed aan denken om nu en dan kleine slokjes water te nemen, maar i kwerd er zo misselijk van. Ik ging dat eens navragen aan de dokter zaterdag.
Zaterdagmorgen kreeg ik mijn eerste ontbijt: 2 sneetjes wit brood met dieetconfituur en thee (koffie drink ik niet, en fruitsap kreeg ik nog niet, dus zat er niet veel anders op he). Ik heb 1 sneetje gegeten en ben gestopt, ik was bang dat ik net zoals de vorige avond weer ongemakkelijk ging zijn, maar nee, het viel goe mee. En maar slokjes water drinken....en maar misselijk worden.
net voor mijn middagmaal toekwam kwam de dokter en ik vroeg hem hoe het kwam dat ik zo misselijk werd van gewoon simpel water, en die raadde mij aan om teisseire grenadine of een uitgeperste citroen in te doen eens ik thuis was. En, dat ik naar huis mocht!!! YIPPPIIEEE
Ik moest nog eerst mijn 'lekker' stukje gekookte vis en puree proeven. Dat ging heel moeilijk, ik had enorm veel pijn aan mijn maag binnenin, ik ben dan ook rap gestopt. Het was het proberen waard he.
Rond 13.30u kwam bart me halen, ik was plots zo moe he, was dat nu van dat warm eten ,ik weet het niet... Ik zag het helemaal zitten om naar huis te gaan, maar tegen dat ik thuis was, moest ik dringend in mijn bed, mijn buik trok tegen, deed pijn. Het was ook een eindje wandelen vanaf mijn kamer naar de auto (alhoewel dat in feite niet ver is hoor, maar toen leek het 1 km)
Ik heb de rest van de dag in mijn zetelke gezeten met een deken bovenop mij, hoewel het buiten 25 graden was. ik kon me niet verwarmen. Ik ben dan maar buiten in de zon gaan zitten, met mijn deken boven op mij, en deugd dat dat deed.
Snachts heb ik supergoed geslapen, terug in mijn eigen bedje......
Het eten gaat nu beter en beter, behalve mijn warme maaltijden blokkeren wat, maar het is nu nog maar 6 dagen dat ik geopereerd ben, dus ik zal wat geduld moeten hebben zeker...
Mijn darmen broebelen enorm, en heb diarree, maar ook dat blijkt niet abnormaal te zijn...
Ik had vanmorgen (dinsdag) een dipje, ik voelde mij zo flauw toen ik opstond, was lijkbleek, maar na mijn ontbijt begon het te beteren.
Iedere dag een stapje vooruit he
Wat eet ik nu momenteel op een dag: 2 sneetjes brood van een groot bakjes brood met enjoy confituur of magere smeerkaas, in voormiddag een tas (200ml) soep, smiddags boterhammekes met mager beleg, rond 15u mijn super de lekkere fruitpap zonder koek (dat smaakt me enorm), en savonds mijn warm eten wat nog moeilijk gaat, en dan in de avond nog wat yoghurt.
Waarom ik ee GBP gedaan heb? om al mijn lichamelijke klachten kwijt te zijn: pijn aan mijn hielen, onderbenen, rug, zweten bij het minste, moe zijn, bijna suikerziekte (was op het randje), om te kunnen sporten (wat ik in feite graag deed, ik voelde mij daar alleszins goed bij), om te gaan zwemmen met kindjes, of fitter te zijn in het algemeen, omdat ik het beu was dat mijn lichaam mij tegenhield om alles te doen waar in zin in had...
Waarom typ ik dat hier nu? gewoon, als ik eens een mindere dag heb, nu of binnen enkele maanden, ik kan dat dan eens komen lezen en weet ik weer waarom ik die stap gezet heb, en hoe mijn leven in die periode is veranderd (hopelijk, maar dat zal wel)
Woensdag werden we om 8.30u in ziekenhuis verwacht, nuchter natuurlijk. Hij had mij gezegd dat ik al eerste kwam na 2 kleine ingrepen van mensen uit het dagziekenhuis, dus rond 9.30-10u zou het aan mij zijn, maar ze hebben me pas rond 14.30u komen halen. er had iemand gemist van patient mee te nemen naar beneden. De verpleegsters hadden mijn buurvrouw mee naar OK, gelukkig voor dezelfde operatie. De chirurg zag het pas toen zal al versuft lag tewachten om haar in slaap te doen,dat het in feite ik moest zijn dat daar was. Hij wou ze dan ook niet meer naar boven laten brengen, omdat ze al iets had gekregen om suf te worden. Mijn operatie zelf is goed verlopen, ze hebben 1.60 meter darm verlegd, is redelijk veel vind ik, maar er moeten dan ook veel kilotjes af he. Ik weet dat ik om 20u ben wakker geworden op recovery, en dat ze mij pas om 21u naar boven hebben gedaan. Ik heb tijdens operatie een onregelmatige hartslag gehad, en aangezien de chriurg nog iemand moest opereren, wou hij mij liever nog eventjes bij OK hebben, mocht er iets zijn dat hij moest ingrijpen, dat was hij dichter bij mij dan als ik al op mijn kamer zou zijn. Het ambetante daaraan was dat iedereen enorm ongerust was, ik zou normaal geizen al rond 15u terug op mijn kamer zijn he, en niemand hoorde iets van mij. Mijn ma heeft dan naar intensieve gebeld en zo wist ze dat alles goed was, dat ik daar gewoon wat langer moest blijven.
S'avonds was ik nog te versuft om veel te vertellen of om smsjes te sturen. Ik zag pas de dag erna dat ik vele smsjes moest beantwoorden. Die nacht heb ik heel slecht geslapen maar ik had geen pijn. De ochtend erna moest ik plassen maar al liggend op het bed ging dat totaal niet, dus vroeg ik om de pan om een stoel te zetten en mij te helpen op die stoel. Ik zal daar toen een 10tal minuutjes toen ik begon te kokhalzen (van verdoving nog vrees ik, bloeddruk stond heel laag ook) en daardoor heb ik mijn middenrif wat geforceerd, met fer m wat pijn als gevolg. Ik vroeg pijnstillers, maar hetgeen ze mij gaven hielp niet echt. In de namiddag zijn ze dan gekomen met voltaren prik in mijn poep en een half uurke later was ik al een heel andere Vero. De nacht op donderdag op vrijdag heb ik al iets beter geslapen, maar ik ben toch nog enkele keren wakker geworden, gewoon zonder reden, maar ook omdat de nachtverpleegster mijn baxter kwam vervangen, mijn bloeddruk kwam meten,enz... vrijdag morgen moest ik een sloktest doen, dwz, een afschuwelijk drankje drinken en terwijl ik het doorslikte trokken ze een rx van mijn maag om te zien dat er zeker geen lekken in mijn maag-darmen zaten. Ze hebben ook nog bloed genomen. S middags kwam de dokter en die zei dat mijn testen perfect waren en ik straks mocht water drinken en mijn drain, die nog in mijn buik zat, eruit mocht. Ik begon mij ferm nerveus te maken om die drain uit te trekken, maar al bij al heeft dat goed meegevallen. Van toen voelde ik mij veel beter en erwas niets meer dat tegentrok als ik mij draaide.
Later het vervolg, want ik krijg direct bezoek....
Ik ben nog flauw en heb wat pijn,maar ik wou hier toch kort iets typen om degene die het volgen wat gerust te stellen. Ik ben sedert het begin van mijn dieet al 7 kg kwijt. HEt kan ook niet anders, als je ziet wat ik in de laatste 4 dagen maar heb gegeten. het eten gaat nog niet zo goed, water drinken nog minder, maar ik mocht teisseire grenadine o%suiker toevoegen aan mijn water en hopelijk gaat dat beter.
Morgen is het zover!!!! Het doet raar. Enkele weken geleden had ik zoiets van: vlug nog dat en dat eten, want binnen enkele weken ist gedaan... Nu heb ik dat niet meer, raar he. Ik heb 1 chocolademousseke meegebracht om vanavond op te eten, als 'laatste' desserke.
Ik ben al iets meer dan 3 kg kwijt door vetvrij (zoveel mogelijk toch, mijn vlees was gebakken in een klein beetje vet zunne) en suikervij te eten en drinken.
Ik zit met de daver, waarschijnlijk zenuwen. Ik wil nog enkele dingen doen hier in huis omdat ik er dan enkele dagen niet ben, en ik geraak niet vooruit. Mijn gedachten zitten meer op wat er morgen zal gebeuren...
Allé, iedereen, totdat ik weer wakker ben he....tis alleszins te hopen dat ik nog wakker word na verdoving.
groetjes btw; ik heb al VOOR foto's genomen, maar ik ga wachten tot ik beetje afgevallen ben om ze hierop te zetten, want tis geen zicht nu...haha
mijn dieet valt redelijk goed mee. Nu pas besef ik maar al te goed hoeveel vet ik op een dag binnenhad, op de boterham, bij het koken enz... Als ik nu boterham eet is het meestal magere smeerkaas of hesp met wat philadelphia erop om niet te droog te zijn. Tot vorige week was dat altijd een salaatje met mayonaise (krabsla enz..) Het valt mee, maar ik zal toch blij zijn als het gepasseerd is...
nog 2 dagen werken, morgen nog en dan 3dagen naar zee op weekend en dan nog een halve dag werken en dan ist zover. Ik ben al eens aan het denken geweest hoe ik dat aan Gilles ga uitleggen, waarom ik 3dagen niet thuis zal zijn. Ik denk dat ik zal zeggen dat ik buikpijn had en de dokter mij heeft beter gemaakt, maar dat ik nog veel moet rusten of zoiets.
eergisteren moest ik nog eens bij Dr De Loof zijn, om de resultaten van mijn vooronderzoeken eens te bekijken. En wat had ik niet mee? mijn bloeduitslag en cardio van bij de huisarts.het lag al 3 weken klaar, potverdorie... Nu ja, hij zag er geen problemen in ,en ik mocht die meenemen de dag van de operatie.
Ik heb het dus ook aan mijn rekker (jaja Liesbeth), ik mag 2 weken op voorhand een vetvrij dieet volgen, joepi (NOT!!!) Dus volgende week donderdag begin ik eraan he. Nog eens goed nadenken wat ik zoal nog eens wil eten, onbeperkt!!!!! Nu besef ik echt goed wat er mij te wachten staat, maar als het niet gaat uit mezelf ,dan maar de drastische maatregelingen he.
Volgende week zaterdag en zondag mogen/moeten we naar 2 feesten (!!!!), dus zal ik echt moeten keuzes maken wat ik wel en niet opeet! De realiteit zal eens te meer opvallen! Maar het is een voorbeeldje van hoe mijn leven na 27 april er zal uitzien. Ik denk dat ik, eens ik de kilo's er zal zien afvliegen, niet zoveel meer ga afzien van het vet en suikervrij dieet!
doei
aja, voor mijn operatie zullen er hier nog enkele VOOR foto's volgen, dit zijn dan de laatste van mijn leven in dit grrrb*sjdkf*****lichaam
gisteren begon ik plots te denken dat het echt heel hard aan het naderen is. Nog iets minder dan 4 weken. Voor mijn part mag het morgen al, want hoe langer ik tijd heb om er over na te denken, hoe meer ik begin te twijfelen. Niet echt twijfelen, maar zo meer denken aan het eten dat ik niet meer zal kunnen eten. Geen frietjes meer gaan eten, naar cinema met zak chips, enz... Ik weet wel dat dat tijdelijk is, en dat ik mij achteraf veel beter zal voelen, maar ik heb gewoon teveel tijd gehad om na te denken (weet het al 3 maanden dat ik een GBP zal laten doen) en dan heb ik weer compassie met mezelf. Rarara, hoe zou het toch komen dat een gewoon dieet niet vol te houden is bij mij. teveel compassie met mezelf he.
Lichamelijk zal ik mij toch ook beter voelen, mijn benen en voeten doen zo'n pijn he. Gisteren kon ik bijna niet meer op mijn linkervoet staan, en vanmorgen voel ik het nog altijd. Gewoon overbelasting!!!! Ik voel me ook een luie doos.... Ik zit véél liever in mijn zetel dan mijn huishouden te doen, alles wat ik moet doen is superlastig. Ik verlang erachter om gewoon op het einde van een dag eens niet moe en uitgeput te doen. En dat is ook een van de redenen waarom ik mij laat opereren. We blijven aftellen he Volgende dinsdag naar Dr De Loof voor laatste consultatie voor operatie!!!!
Dat wachten tot 27 april begint zwaar te worden. Bij iedere hap die ik neem denk ik er aan. Langs de ene kant is dat wel goed,veronderstel ik, omdat dat betekent dat het een weloverwogen keuze is, maar nog 6 weken en dan is het ernst... Ik besef nu, en ook door het kijken naar enkele zwaarlijvigheidsprogramma's op tv, dat ik echt verslaafd ben aan eten, suikers, vetten, en ik ben wat bang dat ik enorm zal afzien eens ik geopereerd ben. Ik ben niet minder gemotiveerd, want ik besef ook dat ik niet vele kilo's zal kwijt geraken zonder er iets voor te moeten laten, ik zal er zelfs veel moeten voor laten. Maar gewoon die eerste weken nog geen kilo verschil zien en toch bijna niets kunnen eten.
Gisteren gebeld om nog een laatste afspraak bij Dr Deloof om mijn resultaten van de vooronderzoeken eens door te nemen. Maar hij zei op voorhand dat ik bijna zeker mocht zijn dat alle resultaten positief zullen zijn om mij te mogen opereren.
Aja, nog een belangrijk iets, ik heb mijn bloedresultaten eens bekeken, en ik wankel op het randje van diabetes. Dus nog een reden te meer om door te gaan....
hallo aan alle lezers van mijn persoonlijke blog of dagboek,
Ik ben Veronique, woon in Wevelgem, ben 31 jaar, ik ben 5 jaar getrouwd met Bart en heb 2 zoontjes (4jaar en 18 maand). Ik heb al heel mijn leven gewichtsproblemen. Overlaatst zei mijn ma me dat ze al bij mijn geboorte zagen dat ik 'breed gebouwd' was. Ik heb als kind altijd kledij aangehad die groter was dan mijn echte leeftijd. Toen ik mijn plechtige communie deed, woog ik al 59 kg (schoenmaat toen al 41.5). En van toen af is het van kwaad naar erger gegaan, ondanks de vele dieetpogingen, zelfs toen al. Ik ging met mijn ma mee naar slanklijners, maar ik bleef altijd teveel eten van hetgene ik beter niet at. Groenten vond/vind ik verschrikkelijk om te eten.
7 jaar geleden leerde ik Bart kennen, ik stopte kort daarna met roken en toen begon het allemaal. In het weekend een filmke kijken met (elk) een zak chips, gaan uiteten, enz.... Ik kwam in 2 jaar tijd 35 kg bij, toen bevallen van mijn 2 kindjes en er kwam nogmaals 15 kg bij. Resultaat, ik zit met een BMI van 51-52, wat erg hoog is he.
Ik had er al heel veel over gedacht om een gastric bypass te laten doen, maar nooit eerder de stap te zetten om effectief naar een chirurg te stappen. Tot enkele maanden geleden ik weer voor de verandering overal pijn had, ontsteking aan mijn hielpees, kniepijn, rugpijn enz... Ik liep dan zo nu en dan vies rond omdat ik er geen beginnen meer aan zag om zomaar eens 70 kg af te vallen door slaatjes te eten, proteineshake,enz... Ik heb dan plots mijn hart uitgespuwd aan bart en gezegd dat ik al een tijdje met een GB (gastric bypass) in mijn hoofd zit, om toch nog een normaal leven te hebben, zonder de vele nadelen dat overgewicht met zich meebrengen. Hij zei dat ik groot gelijk had, maar dat hij wat bang was over de operatie. Ik heb dan een afspraak gemaakt bij een chirurg waarvan ik al hele positieve commentaren van gehoord had, en bart zou meegaan om alle uitleg te horen. Toen we buitenkwamen zei bart direct dat hij dat wel zag zitten. En dus zijn we nu 7 weken voor de operatie, aan het aftellen... De operatie is voorzien op woensdag 27 april. Ondertussen zijn alle vooronderzoeken gedaan: bloedafname, gastroscopie, cardiogram, dietiste, psycholoog, enz...
Ik hoop van hier veel te schrijven, al mijn twijfels, mijn onzekerheden, gewoon mijn ervaring met de operatie, het leven voor en na de operatie.
