Welkom

Foto
Copyright: wilt u een gedicht overnemen? vraag aub eerst toelating en vermeld mij als schrijver
Categorieën
  • A. in vrije vorm (61)
  • B. sonnetten (27)
  • C. gedichten op rijm (8)
  • D. gorgelrijmen (12)
  • E. stanka's (6)
  • F. anderstalig (3)
  • G. collagebollekes (5)
  • H. mededichters (9)
  • N. nieuws/columns (77)
  • Vera De Brauwer
    GEDICHTEN EN COLUMNS
    27-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

     Idea  Very Happy NIEUWS: MIJN NIEUWE WEBSITE STAAT ONLINE   Very Happy  Idea 

    Daar zullen ook mijn GEZONGEN GEDICHTEN (ondertussen een vijftigtal) te beluisteren zijn. 

    Klik hiervoor door naar www.veradebrauwer.be.

    # # # # # # 


    Op deze weblog bij bloggen.be vindt u voorlopig nog steeds een selectie uit mijn gedichten, zowel in vaste als in vrije vorm (niet geplaatst in chronologische volgorde van schrijven) en columns.

    "Op papier" kunt u mij vinden in Krakatau nr. 45, in enkele bundels met geselecteerde gedichten uit poëziewedstrijden, in "Het beste van Poëzie in het Park" (Amsterdam Wereldboekenstad), in Opspraak Magazine nrs. 38 en 41, in de jubileumuitgave "Blauwbilgorgel 65 jaar" (Uitgeverij Liverse), in Schoon Schip nr 1 van 2012 en in mijn in eigen beheer uitgegeven bundel "Verzinnen".

    Ik was meermaals laureaat in poëziewedstrijden :

    • winnaar Cultura sonnettenwedstrijd 2008 (NL)
    • 2e prijs Dichter bij de Vlaamse Ardennen 2008
    • nominatie VTB VAB Opwijk 2008
    • nominatie Symbiose Dendermonde 2008
    • 3e prijs Hilarion Thans poëziewedstrijd 2009
    • nominatie Nieuwegeinse literatuurprijs 2009 (NL)
    • winnaar Gedicht van de Stad Ronse 2010
    • winnaar Julia Tulkens poëzieprijs (cat. C) 2010
    • nominatie sms-poëziewedstrijd Base/Poëziecentrum Gent 2007, 2009, 2010
    • één van de tien winnaars in de sonnettettewedstrijd van Dagblad van het Noorden (NL) 2011
    • 1e prijs 18e Georges Leroy Poëzieprijs Waregem 2011
    • 6e prijs in de 15e Willem Wilminkdichtwedstrijd 2011 (NL)
    • winnaar autobiografische sonnettenwedstrijd van Het Vrije Vers (NL) 2011
    • eervolle vermelding Julia Tulkens poëzieprijs 2012

    Wie specifiek geïnteresseerd is in mijn (gezongen) gorgelrijmen, geïnspireerd door Cees Buddingh', kan terecht op http://gorgelrijmen.punt.nl/

    Op Youtube zijn twee filmpjes te bekijken van een voordracht die ik in 2011 gaf ter gelegenheid van Vlaanderen Feest, in Ronse. Ik bracht ook een aantal gezongen gedichten : http://www.youtube.com/watch?v=o4hMi-mHFJ4  en   http://www.youtube.com/watch?v=9U6RduW6Kd8 


    01-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwjaarsblues

    Ik kan geen nieuws, geen krant meer zién!
    Dus neen, niet weer die loze wensen
    van vreed' op aard' aan alle mensen.
    't Is ieder jaar als 't jaar voordien.

    Weer afgunst, hebzucht, oorlog, lijden,
    de onverdraagzaamheid ten top.
    Men wíl geen vrede, laat mijn kop
    met rust, ik ga de wereld mijden.

    Toch wens ik joú het beste toe:
    een jaar vol vreugde, weinig zorgen.
    Voor jou hou ik me niet verborgen,
    jouw glimlach ben ik echt niet moe.


    Categorie:C. gedichten op rijm
    15-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kerstpladoes
    Ik ben al helemaal in kerststemming! Mijn kaartjes had ik twee maanden geleden al gekocht en zijn vandaag geschreven. De kerstboom staat te pronken, de kerstmutsen liggen klaar. Het is het moment om de kerstpladoes af te stoffen! 

    De kerstpladoes houdt niet van kou,
    hij haat die kille wobbelwitten,
    gaat in een bad met froddels zitten
    alsof zo'n daad wat helpen zou!
     
    Al zijn die froddels dan wel heet,
    ze plakken in pladoezenhaar.
    Daartegen helpt geen scherpe schaar,
    geen scheermachien, geen tube Veet.  
     
    Alleen een douche, koud als ijs
    doet froddels steeds tot klodders klitten.
    Men wrijft ze weg met wobbelwitten.
    Zo'n kerstpladoes is dus niet wijs!


    De gezongen versie en de leuke tekening van Jaap van den Born zijn te vinden op : http://gorgelrijmen.punt.nl/

    Categorie:D. gorgelrijmen
    24-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vleugellam
    Net terug van het concertje georganiseerd door mijn pianojuf en waar alle leerlingen die dat wilden een stukje mochten komen spelen... voor "écht" publiek! Net mijn eerste "échte" afgang achter de rug... Ik heb dat stukje niet tientallen maar honderden keren geoefend, tot groot jolijt van mijn huisgenoten. Ach, het kon slechter... Ik had kunnen flauwvallen, schreeuwend de zaal uitlopen, of een hartinfarct krijgen. Mijn zoon had minder zenuwen, die speelde een quatre mains met de juf én daarna een stukje dat hij zelf gecomponeerd had, zonder aarzeling, slechts met een lichte blos op de jeugdige wangen.

    Ik droeg ook onderstaand gedicht voor, en dat ging mij veel beter af dan het spelen.


    Vleugellam

    ze komt weer uit een muziekdoosje
    alles past bij haar stralend blauwe glimlach
    "zelfs mijn schoenen!"
    al hadden glazen muiltjes haar beter gestaan

    op de vleugel geen partituur
    wel een gedicht met toepasselijke titel
    ik kan niet goed lezen op bevel
    moet dan net geen woorden spellen
    maar doe een poging, om haar te plezieren
    prevel "mooi" want ik geloof dat ik het mooi zou kunnen vinden
    als niet tien pianovingers knipten om mijn aandacht

    ik stuntel door de les
    het gaat goed
    het gaat fout
    het gaat goed fout
    dat ik me zo dom voel
    en dat ik daar niet tegen kan
    ik ben de zoveelste deze week
    ze steekt het op het seizoen

    misschien heb ik trage vingers
    sufferds, net als mijn tenen
    die niet eens triangel spelen

    Categorie:A. in vrije vorm
    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1 november

    Zoals elk jaar zoeken in de lanen 
    naar haar leegstaand rijtjeshuis. 
    Het is al lang niet meer de verse kuil, 
    de omgewerkte aarde, de bouwput 
    van mijn wolkenkrabbend verdriet. 

    Ik plaats het bloemstuk met chrysanten 
    op de marmeren stoep. 
    Dit huis is doods, 
    hoewel er licht brandt in de lantaarn. 

    Ze was nooit de porseleinen foto, die ik koos. 
    Ze is de handtekening op elk vergeeld schoolrapport, 
    ze is mijn handgebreide trui, modieus... 
    zo'n twintig jaar geleden. 
    Ze is het reçuutje "ijscreem 10 frank" 
    uit het pre-smiley tijdperk. 
    Ik weet niet meer welk studievak 
    toen ze dat ijsje naar mijn kamer bracht 
    en of ik haar de dikke fooi gegeven heb 
    die ze verdiende.



    Categorie:A. in vrije vorm
    24-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aan de waterkant
    - Mevrouw, meneer, heeft u al een keuze kunnen maken? 
    - Graag een fles rosé wijn van het huis. Kunt ge er een kommetje ijsblokjes bij geven alstublieft?
    - Zeker, geen probleem.
    - En we gaan de dagschotel nemen.
    - Ok, twee maal de dagschotel.
    - Maar euhm, dat garnaalkroketje, kunt ge daar een kaaskroketje van maken, voor mijn vrouw?
    - Ik zal het vragen in de keuken.
    - Die hoofdschotel wordt geserveerd met frietjes?
    - Zeker, meneer!
    - Goh, zelf zou ik liever wilde rijst hebben. Dat zal toch wel gaan?
    - Ik zal voor u rijst vragen, meneer.
     - WILDE rijst hé! Oh ja, en ik heb hier twee bonnekes, die zijn nog geldig toch?
    - Tja, dat is één bon per klantenkaart, dus dan heeft u eigenlijk twee klantenkaarten?
    - (de vrouw:) Ha ja, dat zal dan wel zeker?
    - Normaal is dat één klantenkaart per gezin... Dat zal ik moeten navragen, of die allebei kunnen gebruikt worden.
    - Dat zal wel geen probleem zijn, Eufrasieke deed dat ook altijd voor ons.

    Tijdens het wachten op de gepersonaliseerde, met dubbele korting bestelde dagschotel worden de peuken van de gerookte sigaretten en de verpakking van de aperitiefkaasjes over de omheining gekeild, in het gras, tussen de paddenstoelen, aan de mooie waterkant...

    (elke gelijkenis met bestaande garnaal- of kaaskroketten berust op louter toeval)


    Categorie:N. nieuws/columns
    07-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beschrijf me

    Beschrijf me wie en hoe ge zijt 
    en toon uzelf als de persoon 
    die ge wilt zijn in werkelijkheid, 
    verdorven of kraakhelder schoon. 

    Ik maak in dit geen onderscheid.
    Voor mij is eender welke zin 
    die door uw pen werd neergevlijd 
    een vers dat ik in se bemin. 

    En durft gij hier uw roerselen kwijt, 
    geen ander die ze hoeft te lezen. 
    Ik ben het blad waar inkt gedijt, 
    mijn wit vormt met uw schrift één wezen. 

    gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/


    Categorie:C. gedichten op rijm
    21-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nazomer
    wat staan de ogen hoog vanmorgen
    hoger dan de zon
    dan de neus
    die voelt hoe fris het is
    en zich terstond een rode kleur aanmeet
    gezelschap voor de mond
     
    de nazomer, sleepboot van de herfst, passeert
    scharlaken bakens door ochtendkou uitgezet
     


    gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:A. in vrije vorm
    06-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zinloos
    op het moegestreeld klavier,
    deels verzonken in de bodem van de taal,
    liggen verdronken vingers

    hun laatste zin verzilt,
    gekronkeld rond het anker
    van het niet verwoorde

    (gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/)

    Categorie:A. in vrije vorm
    11-07-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaanderen Feest!
    Op Youtube staan twee filmpjes met een deel van de voordracht die ik op 9 juli 2011 mocht houden in Ronse ter gelegenheid van Vlaanderen Feest : http://www.youtube.com/watch?v=o4hMi-mHFJ4 en http://www.youtube.com/watch?v=9U6RduW6Kd8

    Vlaanderen Feest!

    we zetten een tent en we hangen ballonnen
    we plaatsen wat tafels, wat stoelen, een bar
    we poetsen trompetten, hoorns, bombardon en
    we oefenen samen in onze fanfare

    er zijn hapjes en drankjes
    (dus biertjes en wijntjes en sap voor de kleintjes)
    en slingers en vlaggen
    met leeuwen die kláuwen
    met leeuwen die BRULLEN
    - geen poezemiauwen! -
    met leeuwen... die dansen 

    in de Vlaamse wind
    in Vlaanderen, dat ons allen bindt!


    Categorie:A. in vrije vorm
    10-07-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat een geluk
    vijf stappen binnen en ik zie je al
    hij vindt jou iets voor Heidi in Tirol
    terwijl zij het blitse T-shirt past
    smokkel ik je mee
    wij samen in het aanpalende pashok

    hij is gewoon jaloers dat híj je niet dragen kan
    en als zij zegt dat je uit een verkleedkoffer komt
    dan moet je haar niet geloven
    hoe goed je mij staat!
    hoe jong je mij...

    hoe véél te jong jij...
    hoe oud je mij...

    gelukkig wil jij niet helemaal pas hangen
    wat ben je lief
    het ga je goed, schoonheid


    Categorie:A. in vrije vorm
    06-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eieren na Pasen

    Het laatste paasei van 2012 is niet meer... Het is de eerste keer dat een paasei te onzen huize zo'n lang leven beschoren is. Waren we afgekickt geraakt van onze chocoladeverslaving? Was de voorraad dit jaar immens groot? Integendeel! Hoewel zoon en dochter al lang niet meer geloven in klokken en paashazen hou ik de traditie in ere om op de avond voor Pasen chocolade eieren te verstoppen. Toen ik dit jaar de buit uit de koele berging wou halen vond ik alleen een doos met gevulde eitjes, goed weggestopt achter de flessen spuitwater. Geen grote eieren te bespeuren! Behalve dan de zak die Silke cadeau gekregen had voor het vullen van de zakjes paaseieren van de Landelijke Gilde. Dan maar die eieren uit de zak gehaald en verstopt in de woonkamer. Goedkoop, dat wel!

    Begin februari lagen er reeds paaseieren in de winkels. Ik vond dat veel  te vroeg en vertikte het om mijn voorraad in te slaan. Misschien had ik daarna gedacht dat ik er al gekocht had? Ik zag me in mijn herinnering nochtans de zakken op de rolband leggen... Wie weet, de jaren gaan zo snel, herinnerde ik me gewoon het jaar voordien?

    Weken na Pasen haalde ik de fles olijfolie uit de koele berging en plots viel mijn oog op een grote fluo roze zak, bovenaan goed dicht gestropt met een elastiek. Dat zou toch niet...? Jawel, paaseieren in alle kleuren van de chocolade regenboog! Er moest iets boven op die zak gelegen hebben dat nu weg was want die zak had ik onmogelijk over het hoofd kunnen zien!

    Maar nu is het laatste ei dus echt op. Ach, binnen luttele maanden liggen de chocolade sinterklaasfiguren al in de winkelrekken, na de terug-naar-school-artikelen, die begin juli al uitgestald worden, nét na de examens.


    Categorie:N. nieuws/columns
    04-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tango
    we tangoën de keuken rond
    langs aanrecht, tafel, stoelen
    vandáár naar living, hall en trap
    (ik ga mijn rug al voelen)

    voor mij geen dubstep alsjeblief
    ik ben dan ook geen tiener
    we glijden zwoel voorbij het raam
    ik leid... mijn vacuum cleaner


    Categorie:A. in vrije vorm
    31-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ekster

    Ik ga een tapijtje afhalen dat we besteld hebben. De winkeljuffrouw moet het even zoeken, het is dan ook geen groot tapijt. Dus wat doe je dan? Je snuistert even rond in de winkel... je ziet een rekje met afgeprijsde gordijnstalen (oh, dat derde oog voor oranje stickers)... je loopt het rekje even af... Het laatste staal is vréselijk opvallend, bestaat eigenlijk uit twee stoffen: allebei fel glanzend, de ene half doorzichtig, met een tekening. Stof voor de bruidsjurk van een ekster! Afschuwelijk mooi vind ik het. Voor vijf euro? De prijs per meter hangt er nog aan, waardoor ik weet dat de originele prijs 54 euro moet geweest zijn. Ik heb geen gordijn nodig, maar toch koop ik het staal. Mijn Toyotaatje heeft geen vier wielen, wel een naald en het zal me wel helpen "iets" uit de grote lap stof te toveren. Ik ben immers geen goede naaister, maar wel een eersteklas prutser. Volgend jaar in januari zijn het toch weer bommels? Welk kleur de stof heeft? Wat de tekening is? Zeg, ik wil op zotte maandag niet de eerste minuut al herkend worden!



    Categorie:N. nieuws/columns
    25-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lenteliefjes
    Ze raken niet, hun speelse twijgen,
    beroeren slechts dezelfde lucht.
    Doch heen en weer gaat bladgerucht,
    een zomer lang zal het niet zwijgen.
     
    In herfstig loof, hoor hoe zij zucht,
    de eik ziet haar naar hem toe neigen.
    Ofschoon de maanden dagen rijgen
    draagt al haar pogen nimmer vrucht.
     
    Hoe moet zij hem toch overtuigen
    - wijl winter door hun kruinen blaast -
    om ook een tak naar háár te buigen?
     
    Maar dan schenkt lente hem nieuw blad
    en één ervan kust 't blad ernaast
    wiens groen komt uit een ander bad!

     
    de gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:B. sonnetten
    15-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Canteclaerstoet 13/05/2012 - Deinze

    fanfares, praalwagens, reuzen, clowns
    paarden, schapen, een os, zelfs kamelen
    ridders en jonkvrouwen, boeren en "kiekens"
    ik zie met plezier de groepen passeren
    onder een stralende zon
    die, nieuwsgierig naar deze stoet,
    eindelijk haar schuilplaats heeft verlaten
     
    voor wie ik gekomen ben, stappen bijna als laatsten
    het lijken de drie musketiers
    de jongen kijkt recht voor zich
    heeft iedereen wel gezien dat hij hen niet ziet?
    behalve de moeder die zo gek is te zwaaien
     
    ze stoppen, hijsen de thebaanse trompetten omhoog
    de rug wordt gerecht, de lippen gezet
    fierheid wordt ingeademd
    door hen, door mij
     
    ze blazen BLIJDSCHAP de lucht in!


    Categorie:A. in vrije vorm
    12-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik herinner mij haar lach

    Morgen moederdag... Dit is het eerste gedicht dat ik schreef over mijn lieve moeder.



    ik herinner mij haar lach

    niet hoe het klonk

    noch hoe het zag

    want met de jaren

    worden herinneringen vager

    maar ik weet nog hoe zij

    een kwinkslag of een grapje vond

    voor elkeen die voor haar toonbank stond

     

    ze was ook sentimenteel

    een appel weent

    onder suiker en kaneel

    dezelfde zakdoek droogde onze tranen

    van rozenwater en later

    van azijn

     

    herinneringen kiest men niet

    maar liever dan de pijn

    en het schrijnende verdriet

    herinner ik me haar tanden

    die, na een te brede lach,

    onder de kast belandden

     

     
    (gepubliceerd in Meander)


    Categorie:A. in vrije vorm
    22-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gij daar, verdomme
    Hoe zal de poëzie verstommen
    als het gevoel, dat u niet zint,
    dat ge met zever uit wilt gommen,
    verdwijnt nog vóór een vers begint?

    Gaan nu uw wrange tenen krommen
    omdat ge dit een farce vindt?
    Voor één keer zal ik het verdommen
    te zwijgen als een schuchter kind.

    Verban de dichters die zich tonen
    in liefde, afkeer, vreugde, pijn,
    in wiens "gedichten men kan wonen"
    omdat hun kamers leefbaar zijn.

    Wie blijft? De goochelaars... die schrikken
    dat men hun trucjes niet wil slikken.



    Categorie:B. sonnetten
    19-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Melodie voor "Er was een meer en er was zon"
    Ik maakte een melodietje voor mijn gedicht "Er was een meer en er was zon". 
    De gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/


    Categorie:N. nieuws/columns
    15-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er was een meer en er was zon...
    We zijn terug van vier dagen Center Parcs Le Lac d'Ailette, op 15 km van Laon. Een heel mooi park aan een immens meer waarop het bij zonnig weer heerlijk varen is...


    Er was een meer en er was zon,

    het blauw werd door geen wit gestoord.
    De bootjes wenkten: kom aan boord.
    Het was nog vroeg, de dag begon

    alsof hij dag en nacht zou duren.
    De maan nog steeds of reeds in zicht
    genoot van ongesluierd licht
    dat ons door wimpers heen deed gluren.

    We reserveerden vast een boot,
    om twee uur kon de pret beginnen.
    Dus eerst nog zwemmen (dat was binnen)
    en wandelen (het park was groot).

    Een pick-nick met du pain, du vin
    (in Frankrijk eet je op z'n Frans),
    het grijs greep onderwijl zijn kans
    en maakte aan mooi weer une fin.

    We voeren uit, het zwemvest aan,
    daarboven nog een regenjas,
    de paraplu kwam goed van pas,
    ook ín de boot ging water staan.

    We toerden op het grijze meer,
    we tuurden naar de grijze kant.
    Een uur nadien, terug aan land,
    het zwemvest uit... de zon kwam weer!


    Categorie:C. gedichten op rijm
    06-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zoeteke - Jan Haak
    Ik bedacht opnieuw een melodie voor een gedicht van Jan Haak : Zoeteke.
    De door mij gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
     
    Zoeteke
     
    Ach mijn schatteke, mijn blommeke
    jij speelt zo lief het zonneke
    deelt liedjes uit aan vreemden
    leeft je leven vervolmaakt
    tussen vier lijnen van de tegels
    waar je staartjes zijn als vlegels
    en je ogen dondersteentjes
    waar je moeder over waakt
     
    Ach mijn zoeteke, mijn polleke
    je rent je lieve bolleke
    met een glunder door de wind
    die voor jouw glimlach lijkt gemaakt
    voorbij jouw huppelen en keren
    lijk jij ons steeds weer te leren
    dat te zien wat jij nog bent
    maar wij door tijd zijn kwijtgeraakt
     
     
    Meer gedichten van Jan zijn te vinden op http://www.stromangedichten.blogspot.com/

    Categorie:H. mededichters
    21-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.La primavera

    De prachtige tekening "Spring Fairy" van de Amerikaanse tekenares Ruth Sanderson inspireerde mij tot het schrijven van het gedicht "La primavera". Ruth was zo vriendelijk mij toelating te geven haar tekening op mijn twee weblogs te plaatsen. De Nederlands- en Engelstalige gezongen versie van "La primavera" zijn hier te beluisteren.

    La primavera

    jaloerse minnaar
    je verjoeg de herfst met zijn warme kleuren
    uit schrik dat hij me zou bekoren
    je huilde in kale bomen
    omdat ik sliep in je paleis van ijs
    onder je witte deken
    je zuchtte op plassen en beken
    die onder je kille adem bevroren

    nu je me wakker kust, hoor ik je vragen
    of ik dit jaar de kristallen kroon zal dragen
    die op de troon naast de jouwe rust
    neen, en toch ben ik jouw koningin
    want wat geen sterveling vermoedt
    wij zijn voorgoed geliefden
    al is ons samenzijn steeds kort
    omwille van ons groot verschil

    buiten ligt het leven stil
    zolang ik hier bij jou vertoef
    lief, ontdooi je koude armen
    al dat dode maakt mij droef
    ik wil de aarde weer verwarmen
    hoor je de vogels die me roepen?
    open de poorten, dit is mijn dag!
    ik strooi bloemen langs mijn pad
    volg mij in je laatste oogopslag


    La primavera 

    oh jealous lover
    you chased autumn with his warm colours
    frightened that he would charm me
    you wept in leafless trees
    because I slept in your castle of ice
    under your white blanket
    you sighed on puddles and brooks
    that froze under your cold breath

    now that you wake me with a kiss
    I hear you asking if this year
    I will wear the crystal crown
    that lies on the throne next to yours
    no, and yet I'm your beloved queen
    whereas no mortal soul suspects
    we are for ever lovers
    although the moments we share are rare
    because of everything that parts us

    outside life is standing still
    as long as I remain with you
    dearest, thaw your icy arms
    this lifeless nature makes me sore
    I want to warm the earth once more
    d'you hear the birds that are calling?
    open the gates,this is my day!
    I'll sprinkle flowers on my way
    follow me at your last glance

    (c) Vera De Brauwer

    Bijlagen:
    Spring-Fairy-Ruth-Sanderson.jpg (87.7 KB)   


    Categorie:A. in vrije vorm
    02-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hekeldicht

    Kijk mama, zonder hersenen!

    ze lokken mij: kom binnen
    in dit gedicht
    de vertaling van een tekening
    neergekrabbeld met botte kleurpotloden
    geurend naar geestverruimend snoepgoed
    uit kleverige puberhandjes

    dieren spelen kiekeboe
    een kip, een koe, een kaketoe
    ze zien, ze zien wat ik niet
    poëzie?
    belletjetrek, woordjesgek
    waar blíjft die olifant met lange snuit

    bij de gratie Piet Snots
    ik laat mezelf wel uit!


    Categorie:A. in vrije vorm
    21-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen rozengeur
    een dievennacht
    met hier en daar een pilelamp
    waarvan de batterij gans plat
    wie weet hoeveel eeuwen al
     
    hij strompelt, mompelt
    'k ben strontzat
    terwijl hij traag de sleutel past
    zonder hulp van maneschijn
    en mist en nog eens gist
    waar toch dat gat
    verdomme!
    waar dat gat mag zijn
     
    slechts één ding schiet door zijne kop
    dat er geen deegrol op hem wacht
    zoals in menig domme mop
    waar elke stomme kloot om lacht
    die geen benul heeft, gene weet
    dat wie zich poepeloere drinkt
    vaak alles en zichzelf vergeet
     
    maar nooit
    dat er niets op hem wacht


    (gepubliceerd in Krakatau nr 45, juni 2007)

    Categorie:A. in vrije vorm
    13-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lieverling
    is het een woord dat reeds bestaat?
    ik zoek het op
    ik typ het in
    hoe snel dat gaat
    in minder dan een kwart seconde
    wordt het vijfhonderd keer gevonden
    en ik die dacht...

    sssst
    niets gelezen, niets gehoord
    laat ik opnieuw beginnen

    lieverling
    hoorde je ooit een mooier woord?


    de gezongen versie is, zoals steeds, te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:A. in vrije vorm
    24-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aforisme
    wie met zijn ogen dicht
    een brave hond aait
    moet opletten dat diens baasje
    hem ondertussen geen oor aannaait



    Categorie:A. in vrije vorm
    16-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Solozang
    misschien dat hij vandaag
    durft terugdenken aan de tijd
    van toonsoorten in majeur
    toen thuis meerstemmig klonk

    of aan het overgaan
    van samenzang in solo
    wat geen plezier meer schonk
    waarop stilte haar sleutel nam
    en het akkoord op slot deed


    (herplaatsing van 8/01/2008)

    Categorie:A. in vrije vorm
    13-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Concert zangklas Marielle Creemers
    De leerlingen die in de Muziekacademie van Oudenaarde zangles volgen bij Marielle Creemers staan nu donderdag op het podium van "De Woeker". Om 20u begint een concert van solisten en het vocaal ensemble, met pianobegeleiding. Na het concert kan iedereen genieten van een receptie. Zelf zal ik "Milord" van Edith Piaf brengen en mijn gezongen gedicht "Voyeur". Van harte welkom!

    Plaats: Woeker 3, 9700 Oudenaarde 
    Datum: 15 december, 20u

    Categorie:N. nieuws/columns
    05-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De enige echte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wellicht is dit de laatste keer
    dat jij je schoen zet bij de haard.
    Je hebt wel door dat zo'n meneer
    die uit een auto stapt, het paard

    op stal laat, mijter, witte baard,
    een gouden staf en wat nog meer
    in zijn verkleedkoffer bewaart,
    dat die omwille van de sfeer

    de grote vriend van ieder kind
    wil imiteren. Elke klaas
    en elke schoensmeerzwarte piet

    die men in warenhuizen ziet,
    is vals, dat weet de domste dwaas!
    Vannácht komt pas de échte Sint!


    gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/


    Wat lopen er elk jaar toch formidabel knappe pieten rond...

    Categorie:B. sonnetten
    08-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mini-loempiaatjes en dwangbuizen

    Ik ben niet van de dikste, eufemistisch uitgedrukt. Niet dat ze mij zomaar door een sleutelgat zouden kunnen trekken (zoals mijn lieve moeder zaliger placht te zeggen), maar er steekt liefst geen krachtige wind op als ik mijn wasgoed aan de draad hang. Ik was nooit een zwaargewicht en waar de meeste vrouwen na een zwangerschap een paar kilo's extra meezeulen, was het bij mij net het omgekeerde. Gelukkig ben ik na twee kinderen gestopt! Ook mijn bolle wangetjes verdwenen samen met het bolle buikje. Pas op, je hoort mij niet klagen. Ik eet wat ik wil, zoveel als ik op kan, een luxe, quoi!

    Onlangs hoorde ik twee collega's praten over revolutionaire lingerie die alle vetrolletjes zou doen "verdwijnen". Goedele Liekens zou in een TV-programma bekend hebben dat zij het ook droeg, ter demonstratie haar jurkje omhoog schortend. Waar dat vet dan wel naartoe ging, vroegen die collega's zich af. Het zou me worst wezen (lekker, met appelmoes en frietjes én een grote schep mayonaise). Toen ik enkele dagen later in een pashokje het door mij fel begeerde nauwsluitende jurkje over mijn hoofd had getrokken en mijn spiegelbeeld een kritische blik toewierp, kon ik er echter niet naast kijken: er waren kwabbetjes te zien! Van die kleintjes. Van die mini-loempiaatjes. De dochter werd inderhaast geïnterpelleerd. Ja, zij zag ze ook. Maar ze vielen toch écht niet op. Volgens haar. Nu ben ik het volstrekt eens met het protest tegen anorectische fotomodellen en tegen het ongebreidelde fotoshoppen dat van elke levende vrouw een barbiepop maakt, maar als je zelf de pop bent, wil je er liefst wat ordentelijk uitzien in je barbiejurkje. Wat zou er ongezond of nadelig kunnen zijn aan het dragen van de moderne versie van het corset?

    Dus kocht ik het kleedje en ging op zoek naar wat, zoals internet mij leerde, "shapewear" heet. Zoveel merken, zoveel modellen, zoveel winkels. Ik stapte er een binnen en een vriendelijke juffrouw begeleidde mij naar het rekje met het onaantrekkelijke-maar-o-zo-efficiënte ondergoed. Ik bekeek de diverse modellen en koos een slip uit die tot onder je oksels kwam, mét pijpjes om de kwabbetjes zover mogelijk naar beneden af te leiden. Zelfverzekerd nam ik een small van het haakje. "Het zijn wel ultrakleine maatjes," kreeg ik als advies. De juffrouw haalde de short uit het zakje en spreidde hem voor me open. Voor zover je van openspreiden kon spreken: het ding was nauwelijks 15 cm breed! Okee, het was elastisch, maar het gaf zich niet zomaar gewonnen toen ik er mijn armen doorstak om het open te rekken. Voor de zekerheid dus ook een medium mee in het pashokje. Ik wurmde me in de mediumshort, die ik optrok tot aan mijn boezem. Tot mijn verbazing zat die dwangbuis niet oncomfortabel. Wat zag ik er strak uit! Alle loempiaatjes gladgestreken. Overal een egaal laagje crème au beurre. Ik liet mijn handen over mijn middel, buik en heupen glijden... Ik zag er natuurlijk niet uit, met zo'n ultramegamaxislip. Maar niemand die ze zou zien, onder mijn jurkje.

    Waarom is een mens nooit onmiddellijk tevreden? Waarom moet men altijd controleren of iets anders niet nóg beter is? Waarom probeerde ik of ik me niet tóch in een small kon proppen? Toen ik mijn ene been erin had geperst en ik het tweede tegenstribbelende pijpje met ál mijn kracht wou optrekken, schoot er een pijnscheut in mijn rechterschouder die elke volgende poging onmogelijk maakte. "Gaat het?" vroeg de juffrouw meelevend. Neen, het ging absoluut niet. Die small was enkel geschikt om te vullen met gehakt, bereid met fijne kruiden, beschuiten en een eitje, en in de oven langzaam te garen.

    Hoe dan ook, ik zal er prachtig uitzien op het personeelsfeest, in mijn auberginekleurige jurk. Dankzij mijn figuurcorrigerende short, maat medium, zal ik glad als een paling-in-roomsaus door de zaal glibberen. Wel vervelend dat ik momenteel op stuntelige manier de wagen in achteruit of in vijfde versnelling moet zetten met mijn linkerarm en dat zelfs een boterham snijden een beetje pijnlijk is. Hopelijk zijn er hapklare brokjes op het feest.


    Categorie:N. nieuws/columns
    05-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het eiland
    Ik draag het eiland altijd op m’n rug.
    In nood is het een plek om naar te vluchten,
    waar luide leugens dempen tot geruchten.
    Ik open achter mij de ophaalbrug.

    Er staat een oude hut om in te schuilen.
    Verborgen tussen luchtig wuivend riet
    ontdooien m’n gevoelens. Onbespied
    betast ik daar m’n schrammen en m’n builen.

    Omgeven door een metersbrede sloot,
    ben ik in staat de dagen te verdragen.
    Ik vind er weer de antwoorden op vragen.
    Voor even waant het schuwe kind zich groot.
     
     
    tekst : Daan de Ligt (zie ook http://daandeligt.blogse.nl/ )
    om de gezongen versie te beluisteren gaat u naar http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:H. mededichters
    18-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Strijd
    Knijp in mijn hart
    mocht het bezwijken,
    streel mijn grijze haren zwart.
    Wrijf me warm met terpentijn,
    ontdoe me van de lagen schijn,
    boenwas die ik als ambrozijn
    aan ziel en lichaam heb gevoerd.

    Leg dan op mijn geboortebed
    je lakens van lankmoedigheid.
    Wek mij met woorden van gemis
    eens dit harnas genezen is
    en ik weer klaar ben voor de strijd.


    de gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:A. in vrije vorm
    09-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paraplu, pompoen en spaan
    zie haar trappen, zie haar gaan
    paraplu, pompoen en spaan

    bezem thuis en fiets van stal
    jurk omhoog vermijdt een val

    zwarte snor en heksenhoed
    dopingspuit met paddenbloed

    paraplu, pompoen en spaan
    zie haar trappen, zie haar gaan



    deelname aan de snorrenkoers van de kermis te Etikhove op 02/10/2011

    Bijlagen:
    Vera in snorrenkoers 2011_web.jpg (91.7 KB)   


    Categorie:N. nieuws/columns
    18-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Youtube - deel 2
    Er staat een tweede filmpje op Youtube met een selectie uit de gedichten die ik heb voorgedragen ter gelegenheid van Vlaanderen Feest 2011 in Ronse.

    Om het te bekijken, klik hier.

    Categorie:N. nieuws/columns
    22-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drift
    ze zwemt rondjes 
    in haar glazen leven
    dat dobbert op een oceaan
    van mogelijkheden

    ooit heeft ze gelezen
    dat goudvissen gek worden 
    in een ronde kom
    ze kan het geloven

    zouden ze dan
    met grote, bolle ogen
    verlangend het schepnetje induiken
    heftig spartelend uit drift naar méér

    en zouden ze daarna
    in vers, helder water
    naar de bodem zinken
    van weer diezelfde kom?


    Categorie:A. in vrije vorm
    06-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De griespardot

    De griespardot staat wat te grroemen
    temidden van een protterveld,
    bezaaid met viezeschetenbloemen:
    hij heeft ze allemaal geteld.

    “Ik pluk er vijf om vuur te stoken,
    dan knalt het -grroem- in mijn fornuis,
    en acht om -grroem- kaduuf te koken,
    dan ruikt het lekker bij mij thuis.

    Nog tien voor -grroem- mijn jaarlijks bad
    en twaalf gestrikt met stinkend smik:
    een -grroem- boeket voor griespardat,
    die houdt van schoonheid... net als ik! “


    De gezongen versie kunt u beluisteren op http://gorgelrijmen.punt.nl/, waar ook de mooie tekening van Jaap van den Born te bekijken is.


    Categorie:D. gorgelrijmen
    29-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een hele tour
    ik lig niet langer languit op de bank
    te staren naar de beelden van een ronde
    mijn lijdensweg is nu voorbij, goddank
    Parijs! ... ik heb mijn benen weer gevonden

    Daan de Ligt


    gedaan met rillen in de kille regen
    ik reisde naar de zon, maar was abuis
    mijn lijdensweg is nu voorbij, een zegen
    Parijs! ... nog drie uur rijden en weer thuis

    Vera De Brauwer

    en zo heeft iedereen zijn reden om van Parijs te houden...


    Categorie:H. mededichters
    28-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bonne journée!
    de hôtelière wenst het koppel une bonne journée
    zouden die mensen weg mogen?
    naar huis?
    we kijken op vanuit onze boeken
    en beloeren hen jaloers

    wíj hebben nog vier dagen te gaan
    eer onze straf is uitgezeten
    wat hebben we misdaan
    dat ons zelfs geen blik wordt gegund
    op de omringende bergen?

    regen, regen en nog meer regen is ons deel
    en als het veertien graden wordt 
    dan is dat veel

    zie, ze lopen de trap af, die twee,
    valies in de ene, paraplu in de andere hand
    boe! lafaards! couards!

    ... chançards...



    Categorie:A. in vrije vorm
    09-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zabberslak
    De nieuwste telg in mijn reeks gorgelrijmen : de zabberslak!
    Voor de gezongen versie gaat u naar http://gorgelrijmen.punt.nl/ waar ook de prachtige tekening van Jaap van den Born te bekijken is.


    Wie zabbert in de schele nacht
    en heeft dan twee keer bezemkracht
    waardoor ze vaak al nokkels brak?
    Het is de zabberslak.
     
    Wie zoeft er fluks het maanlicht door
    met een reflector op haar oor
    en knipperfrikkels op haar dak?
    Het is de zabberslak.
     
    Als 's ochtends vroeg de zon verschijnt,
    wie is de eerste die verdwijnt,
    nog één keer zabbert, zij het zwak?
    Het is de zabberslak!


    Categorie:D. gorgelrijmen
    28-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaanderen Feest !
    Op uitnodiging van de werkgroep "Vlaanderen Feest" van de cultuurraad van Ronse zal ik op zaterdag 9 juli twee maal een kwartier gedichten voordragen en zingen. Gezien het thema zullen het opgewekte Vlaamsgetinte gedichten zijn. Er is begeleiding van de gitaren van de muziekacademie. Als afsluiting is er een optreden van Kieviev (jazz en kleinkunst). 

    Plaats: binnenplein van het MUST (museum voor textiel), Bruulpark (ingang in Sint-Pietersnieuwstraat of Priesterstraat), Ronse
    Datum: zaterdag 9 juli, 16u30. 

    Iedereen is van harte welkom. Om zeker te zijn van een plaatsje kunt u best reserveren bij de cultuurdienst op 055/23.28.01 of mailen naar cultuur@ronse.be.

    Bijlagen:
    Vlaanderen Feest - Randeevoe 26.pdf (1.4 MB)   


    Categorie:N. nieuws/columns
    18-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schreeuw
    alsof een schreeuw iets zou lossen
    iets op zou lossen
    zoals het deksel van arduin

    dus blijft ze stil
    terwijl haar hele lichaam schreeuwt

    dat zij niet wil


    Categorie:A. in vrije vorm
    09-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intriest - Vrie triestig
    de lage zon schildert een zebrapad
    in onze diepe, lege tuin
    de buren leveren boomzwarte verf
    wij een grasgroene straat
    daar waar het kippenhok niet staat
    komen er al paaltjes uit de grond
    met grijs kippengaas errond

    zal ik oversteken? gaan kijken
    waar ik later eieren zal rapen
    stront van legstokken schrapen

    ach, stel je voor dat het noodlot
    de trein die ginder verder rijdt
    vandaag plots van de sporen scheidt
    zoals een dooier van het wit
    dan tokken hier bij voorbaat
    zulke intrieste weeskipjes

     

    Gezongen versie zoals steeds te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Voor de liefhebbers van Vlaamse dialecten zong ik het ook eens in het dialect van mijn jeugd. Dit is de streektaal van de regio ten noorden van Gent (Oostakker, Zaffelare, Lochristi...), niet te verwarren met het Gents, wat totaal andere klanken kent.

    Categorie:A. in vrije vorm
    02-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de waslijn van perfectie

    krachteloos zinkt mijn hoofd
    in schouders afgesloofd
    voor alledaagse zorgen

    vlekjes op mijn ziel
    ik heb ze nooit gedoogd
    maar op de waslijn van perfectie
    wordt niet rimpelloos gedroogd

    de druk van het geluk
    alles dik voor mekaar
    is bij momenten even zwaar
    als die van de ontbering



    Categorie:A. in vrije vorm
    23-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zwibbelzogje

    Klein zwibbelzogje wil naar huis,
    ze houdt niet van logeren.
    Ze trippelt weg, stil als een muis,
    om nooit terug te keren.

    De troedeltjes in oma's kast
    zijn oud, compleet versleten.
    Wie troedelt er nog met een flast?
    Ze zou het echt niet weten.

    Ze lust geen stroep, ook niet geprakt,
    geen scheve schoffeloren.
    Wat oma in de troggel kwakt,
    het kan haar niet bekoren.

    Maar dan denkt zwibbelzogje weer
    aan oma's lieve zwotsen
    en weggaan wil ze dus niet meer,
    ach wat... je kan steeds kotsen!


    Om de tekening van Jaap van den Born te bekijken klikt u op de bijlage. De gezongen versie is te beluisteren op http://gorgelrijmen.punt.nl/


    Bijlagen:
    Zwibbelzogje.jpg (69.4 KB)   


    Categorie:D. gorgelrijmen
    13-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gegronde reden
    Als het rumoer mij tegenstaat,
    de beelden dansen voor mijn ogen,
    de bloementuin naar best vermogen
    geen plekje aarde open laat,

    maar mij te druk lijkt, overvol,
    dan keer ik naar het monotone,
    zie ik in kleurloosheid het schone,
    vat sympathie op voor de mol.

    Ik doe als hij en ga mijn gang
    door 't bovengronds geloop te staken.
    De grootste plannen moet men maken
    ónder de grond: dáár blijft men lang...



    Categorie:C. gedichten op rijm
    05-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen....
    Zoekt hij
     
    de doorslag van mijn ziel,
    die hij in bevreemding leest?
    de kanten zakdoek die het bloeden stelpt?

    wat zoekt hij hier?
    hij, wiens neus al tijden bloedt
     
    ik vrees dat hij niets vindt wat helpt
    hier is alleen het valse dier
    dat klauwt naar wie het voedt



    Categorie:A. in vrije vorm
    04-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verdwenen passagiers
    In Nederland vindt elk jaar op vier mei de nationale dodenherdenking plaats. Mijn dichtvriend Daan de Ligt schreef naar aanleiding hiervan het mooie gedicht "Verdwenen passagiers", dat ik van een melodie voorzag.

    Verdwenen passagiers

    Er rijdt een lege tram door ’s-Gravenhage,
    onmerkbaar bijna, nauwelijks verlicht.
    De ramen en de deuren blijven dicht,
    in scherpe bochten kan hij schuchter klagen.

    De ouderwetse tram met aanhangwagen
    doet alle dagen, rusteloos, zijn plicht.
    De eindeloze reis gaat doelgericht
    langs sporen van verdrongen onbehagen.

    De waarheid wordt, als vroeger, bang ontweken,
    alleen de torenklokken kermen luid.
    De vierde mei, als doden mogen spreken,
    gaan deuren open, stapt de stilte uit.


    tekst (c) Daan de Ligt
    gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    voor meer gedichten van Daan, klik door naar http://daandeligt.blogse.nl/

    Categorie:H. mededichters
    01-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.NIEUW : tekeningen van Jaap van den Born
    Jaap van den Born heeft een aantal grappige tekeningen gemaakt bij mijn gorgelrijmen. Deze zijn te bewonderen op http://gorgelrijmen.punt.nl/

    Hij illustreerde vroeger reeds mijn Schinkelwink en Dotsedaris en nu onder andere ook de Droezel. Klik op de bijlage om Jaaps tekening te bekijken.

    Dag droezel in je kroezel,
    wat zit je daar te snoffelen?
    Vooruit en geen gefoezel,
    begin maar gauw te schoffelen.

    Wat zeg je? Heb je al gedaan?
    Een tork die dat gelooft!
    Je hebt je beste wonka aan
    en draagt je zondags hoofd.

    Jij zoekt een meisjesdroezel,
    dat is je aan te zien,
    maar naar een onkruidkroezel
    komt slechts een miezeltrien!


    Bijlagen:
    De droezel_web.jpg (79.2 KB)   


    Categorie:D. gorgelrijmen
    27-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pépé

    Van moeder mocht ik hem weleens gaan wekken.
    Dan sloop ik stil, zijn deur stond op een kier,
    de kamer in... en sprong, ik was toen vier,
    op bed om mij fluks naast hem uit te strekken.

    Toen wachtte ik tot hij me toe zou dekken
    en op de deur zou kloppen (voor de sier).
    "Dag Sinterklaas! Ons meiske? Is niet hier."
    Al goed dat Sint het dek niet weg wou trekken!

    Pépé liet steeds weer nieuwe mensen komen:
    ook Zwarte Piet en Mie Katoen of Knudde
    en allen werden door hem beetgenomen.

    Zo klein ik was, ik weet nog hoe het ging,
    hoe hard mijn buikje van het lachen schudde.
    Ik heb aan hem slechts één herinnering.


    Mijn peter, de vader van mijn moeder, stierf toen ik nog geen vijf jaar oud was.


    Categorie:B. sonnetten
    17-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ooit
    Ik bedacht een melodie voor mijn favoriet gedicht van Jean Pierre Rawie: Ooit.
    Dit is te beluisteren op mijn weblog met gezongen gedichten http://veradebrauwer.punt.nl/


    Categorie:N. nieuws/columns
    06-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winnaar autobiografische sonnettenwedstrijd Het Vrije Vers
    Het Vrije Vers, dé site voor "licht verteerbare (vormvaste) gedichten", organiseerde onlangs een autobiografische sonnettenwedstrijd, n.a.v. het verschijnen van "De ziel is een pannenkoek" van Patty Scholten (een autobiografie in sonnetten). Het door mij geschreven "Plezant" werd op 3 april door Patty Scholten als winnend sonnet aangeduid. Quirien van Haelen werd tweede met "Twee linkerhanden" en Rob Feenstra derde met "Zalm".


    Plezant

    Hier zit ik dan, in zwart gepeins verzonken,
    en leg me neer bij treurnis' heerschappij,  
    want vriendschap die uitbundig werd geschonken,
    leek op een dag de houdbaarheid voorbij.

    Ik weet niet meer hoe onze stemmen klonken,
    al liepen wij gestadig zij aan zij.
    Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken,
    mij plots weer overspoelt als bitter tij.

    Ach, elke zee kent overslaande baren
    en prikkend zout dat toch geen zwemmer let.
    In plaats van naar dit druilerig sonnet
    met uitgelopen inkt te blijven staren,

    neem ik een zakdoek, koffie en pralinen.
    Met chocola is het plezanter grienen.


    Categorie:B. sonnetten
    03-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dotsedaris?
    Men noemt mij vaak de dotsedaris
    en dat bezorgt mij echt geen vreugd
    omdat het als een klontje klaar is
    dat het een naam is die niet deugt.
     
    En zelfs op meer dan één manier!
    Ik weet toch zelf best waar ik ben?
    Dat is nooit daar, maar altijd hier,
    hoe traag ik kruip, hoe hard ik ren.
     
    En dotsen heb ik nooit gekund.
    Ik zabber als een zabberslak,
    ik robber als een robberrund,
    maar dotsen? Dat is blauwe kak!
     
    Ik koos een naam die bij me past,
    noem mij het hiermitatiedier,
    want dotsedaris geeft mij last,
    ik ben nooit dáár... ik ben toch hier?
     
     
     
    De gezongen versie van "Dotsedaris?" is te beluisteren op : http://gorgelrijmen.punt.nl/

    Om de dotsedaris te zien zoals Jaap van den Born hem heeft getekend, opent u de bijlage. 

    Bijlagen:
    dotsedaris.jpg (271 KB)   


    Categorie:D. gorgelrijmen
    14-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het gras aan de Overkant
    Met dit sonnet behaalde ik de zesde prijs in de Willem Wilminkdichtwedstrijd 2011 (NL). De door Gerard Haverkort opgelegde dichtregel die er onveranderd moest in voorkomen was: "in ieder einde schuilt een nieuw begin". 


    Het gras aan de Overkant

    In ieder einde schuilt een nieuw begin,
    dat willen veel religies doen geloven.
    Dus na het ondermaanse volgt Hierboven
    de zoete troost, Gods roze suikerspin.

    Zo'n stelling geeft het leven toch meer zin?
    Want ben je rijk of valt er niets te roven
    en ben je clean of kierewiet gesnoven,
    de hemeltram heeft plaats zat achterin.

    Tenzij je het een tikje anders ziet,
    dat al wie niet meer is, niet meer dan wás,
    wie met of zonder zin het leven liet,
    terugkeert als een bloem of geurig gras.

    En dan gegeten wordt door geit of koe?
    Ik ben dat nieuw begin op voorhand moe.


    Een verslag van de prijsuitreiking, de namen van de winnaars en de gedichten van de eerste drie  vindt u hier:

    Categorie:B. sonnetten
    25-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.genomineerd Willem Wilminkdichtwedstrijd 2011
    Ik kreeg het leuke nieuws dat ik één van de tien genomineerden ben in de Willem Wilminkdichtwedstrijd 2011. De prijsuitreiking vindt plaats op zondag 13 maart.

    "Voor de vijftiende keer organiseert Bibliotheek Almelo, samen met De Twentsche Courant Tubantia de jaarlijkse dichtwedstrijd naar aanleiding van een gegeven regel door een gastdichter. Juryvoorzitter Gerard Haverkort neemt na 15 jaar afscheid en treedt nog eenmaal op als gastdichter. De regel die hij heeft bedacht luidt: In ieder einde schuilt een nieuw begin.

    In de zomer van 1996 constateerde dichter Willem Wilmink, te gast in een radioprogramma vanuit de bibliotheek, dat poëzie in vroeger eeuwen een veel socialer karakter had dan nu. Hij verwees naar de 15e-eeuwse dichter / prins Charles d’Orleans die gasten op zijn kasteel pas toeliet nadat zij een gedicht hadden gemaakt op de vaste regel: “Ik sterf van dorst met de fontein voor ogen”. Het leek Wilmink een aardig idee om zoiets weer in ere te herstellen. De bibliotheek nam de uitdaging aan en vroeg Willem om een passende regel te bedenken die in de ingezonden gedichten moest voor komen. Via publicatie in met name De Twentsche Courant Tubantia resulteerde dat in 320 inzendingen. Wilmink vroeg vervolgens Jean Pierre Rawie om hem op te volgen. Dit leidde er toe dat achtereenvolgens Driek van Wissen, Drs.P., Patty Scholten, Jan Boerstoel, Ivo de Wijs, Kees Torn, Frank van Pamelen, Jan J. Pieterse, Katinka Polderman, Maarten van Roozendaal, Theo Nijland en Daniël Samkalden elkaar als gastdichter opvolgden."


    Categorie:N. nieuws/columns
    18-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oppas
    Ik voorzag nogmaals een humorgedicht van Jan Haak van een melodie. De gezongen versie is - zoals steeds - te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Oppas
     
    Het spijt mij dat U nu zo snel
    de weg naar huis weer vond
    dat de scherven van de voordeur
    hier nog liggen op de grond
    dat de taart die ik wou bakken
    leidde tot wat ongemakken
    die ik nu niet wil bespreken
    want ik lig hier zwaargewond
     
    maar het spijt mij van uw keuken
    en vooral ook van uw hond
     
     
    tekst : Jan Haak (zie ook http://janhaak.web-log.nl/)
    melodie en zang:  Vera De Brauwer

    Categorie:H. mededichters
    16-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gorgelrijmen
    Ik weet niet wat er waar te doen is rondom gorgelrijmen, ik stel alleen vast dat  mijn weblog de laatste tijd regelmatig bezoekers over de vloer krijgt die de zoekterm "gorgelrijmen" ingetikt hebben.

    Speciaal voor hen, die dan rechtstreeks in de rubriek "gorgelrijmen" belanden en de homepage niet zien:

    ik heb sedert kort een nieuwe weblog waar al mijn gorgelrijmen terug te vinden zijn: http://gorgelrijmen.punt.nl/. Op bloggen.be staat enkel een selectie.

    Categorie:D. gorgelrijmen
    06-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Vallei III
    Er is een nieuw nummer beschikbaar van de periodieke internetpublicatie "De Vallei". Dit is een uitgave van François Vermeulen waarin telkens één schilder centraal staat. Aan vijf dichters wordt gevraagd een gedicht te schrijven bij een schilderij naar keuze. In De Vallei III zijn vijf schilderijen terug te vinden van Fokko Rijkens met bijhorende gedichten van Catharina Boer, Romain John van de Maele, Marleen van der Velden, Gerard Scharn en mezelf.

    Om De Vallei III te bekijken, klik hier.
    U vindt er ook editie I en II. 

    Om in te schrijven op de mailinglijst zodat u verwittigd wordt van elke nieuwe uitgave, gelieve te mailen naar Xfrançois.vermeulen1@Xtelenet.be (de letters X uit dit adres verwijderen).

    Categorie:N. nieuws/columns
    30-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winnaar tweejaarlijkse Georges Leroyprijs
    Op zondag 30 januari mocht ik in Cultureel Centrum De Schakel in Waregem de eerste prijs ontvangen in de 18e Georges Leroy poëziewedstrijd, categorie volwassenen. De prijsuitreiking maakte deel uit van een gevarieerd programma met muziek en dans, gebracht door de Stedelijke Kunstacademie. De tweejaarlijkse poëziewedstrijd wordt georganiseerd door Marnixring Leeuwercke Waregem. 

    Mijn winnend gedicht : 

    Puber

    Wij hebben het boze oog
    in viervoud,
    een mond die zich nooit rondt.
    Wij zijn haar negatief,
    bestaan alleen uit donker neen.
    Ze taxeert ons: antieke stukken 
    onbegrip, onwillige lakeien 
    in haar armoedig paleis, volgestouwd 
    met alles wat ze niet gekregen heeft.

    Geen matras is dik genoeg voor de prinses
    op onze erwt.
    Wij tellen haar spijkers op ons bed
    om evenmin de slaap te vinden.

    Categorie:N. nieuws/columns
    27-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winnaars sonnettettewedstrijd van het Dagblad van het Noorden bekend
    Ik kreeg daarnet volgend aangenaam bericht:

    Met deze mail wil ik bekendmaken dat de jury van de Driek van Wissen Sonnettette Competitie - Jean Pierre Rawie, Jan Boerstoel, Bert Visscher - uw inzending wil belonen met een exemplaar van de bundel De laatste jaren van Driek van Wissen.
    U krijgt het beloofde boek zo spoedig mogelijk thuisbezorgd.


    De sonnettette (of het snelsonnet) is een door Driek van Wissen (voormalig Dichter des Vaderlands van Nederland, die vorig jaar overleden is) uitgedacht genre. Ter gelegenheid van het verschijnen van de bundel De laatste jaren, met de mooiste sonnettettes van Driek van Wissen organiseerde het Dagblad van het Noorden deze competitie. De sonnettette is een gedicht in vaste vorm, een tot zes regels verkort sonnet dat als rijmschema ABBA CC heeft. Het onderwerp moet uit de actualiteit komen. De uiteenzetting vindt plaats in de eerste vier regels en daarna volgt de conclusie, de clou. Het metrum is een vijfvoetige jambe, dus afwisselend onbeklemtoonde en beklemtoonde lettergrepen. 

    Er waren 483 inzendingen en de jury koos er de voor hen beste tien uit, waaronder mijn sonnettette. Deze tien werden gepubliceerd in het dagblad van 27 januari, gedichtendag. Als ik het goed heb, ben ik de enige Belg in het rijtje... én de enige vrouw.


    Miss Belgiës doornenkroontje

    Hoera, er is een nieuwe miss in 't land.
    Het is - alweer - een Vlaamse jongedame.
    Ze is tweetalig, hoeft zich niet te schamen.
    Al vindt men het wat vals langs Waalse kant.

    Ach, hadden zíj op 't Nederlands gezwoegd,
    dan waren zij misschien niet zo missnoegd.


    (Er was enige commotie bij de Waalse kandidaten voor de Miss België-verkiezing die de beoordeling van de jury niet onpartijdig vonden. Volgens de organisatoren van de wedstrijd moet Miss België tweetalig zijn, wat bij de meeste Waalse meisjes niet het geval was.)

    Categorie:N. nieuws/columns
    19-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poespas
    Op verzoek van Jan Haak zette ik twee jaar geleden zijn gedicht "Holle" op muziek. Jan vroeg of ik ervoor voelde nogmaals een melodie te bedenken. Ik koos zijn gedicht "Poespas". Jans gedichten zijn te lezen op zijn weblog http://www.janhaak.web-log.nl/  Daar zijn eveneens de gezongen versies van 'Holle" en "Poespas" te beluisteren, alsook op mijn weblog met gezongen gedichten http://veradebrauwer.punt.nl/

    Poespas

    Met mijn uitpuilende ogen
    die ik graag de kost wou geven
    zag ik prachtig vervolmaakt
    op een bitter andijvieblad 
    gestoofde blokjes pastinaken
    met vier reepjes bloemkoolstelen
    die met - iets nog van een zeebaars
    kiekeboetje wilden spelen
    op dat veel te grote bord
    waar ik een spruitje nog van at
    dat er alleen lag en niet snapte
    dat ik berenhonger had

    Na twee minuten vissengraat
    was al het fraaie weer verdwenen
    doopte ik mijn tien geboden
    in een kommetje met nat
    wat niet zo mooi bleek - achteraf
    toen ik wat beter had gekeken
    want het was de bouillabaisse
    die zo helder had geschenen
    maar het boeide mij niet meer
    ik was die poespas meer dan zat
    en ik bedankte voor de eer
    om plaats te maken voor patat

    Niet van die chique, magnifieke,
    opgestoken frietmalaise
    maar zo'n stadse raspatat
    op een mooi bedje mayonaise

    tekst: Jan Haak
    melodie en zang: Vera De Brauwer


    Categorie:H. mededichters
    07-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Benauwend

    benauwend is de bol
    waarin mijn denken hoelahoept
    deze tegendraadse geest
    ijverig een uitgang zoekt

    zich stijfkoppig kubus droomt
    met hoeken om in weg te kruipen
    ofwel balk met lange muren
    ramen met weids zicht op buiten

    soms waant hij zich liever nog
    parallellepipedum
    want op een vloer bestaand uit gram
    voelt het goed zijn gal te spuwen


    (gepubliceerd in de nieuwsbrief van Opspraak - 08/2008)


    Categorie:A. in vrije vorm
    31-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hij gooit de dagen van zich af

    Wie de bekendste scheurkalender van Vlaanderen in huis heeft hangen, leest op de achterkant van het blaadje van 31 december 2010 volgend gedicht van mij :



    Hij gooit de dagen van zich af


    De winter houdt hem warm,

    bepakt hem met een dikke jas,

    die de lente tot haar jolijt

    aan flinterdunne rafels rijt.

    De zomer knipoogt schalks:

    je staat halfnaakt,

    zeg, weet je dat?

    Maar trekt hij in de herfst

    een trui met rolkraag aan?

    Welneen!

    Héél langzaam..., tergend traag

    voor wie verlangt of wie verwacht,

    ontdoet hij zich van wat hij draagt...

    hij stript zowaar!

     

    En in de laatste nacht van 't jaar,

    waarin men zingt en lacht en feest,

    denkt hij: het is genoeg geweest.

    Hij werpt zijn vijgenblad en gaat,

    De Druivelaar.


    Categorie:A. in vrije vorm
    24-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerst, voor de mensen van goede wil...

    Gisteren maakte ik gebruik van mijn drie kwartier middagpauze om twee boterhammen soldaat te maken (uitzonderlijk bleef de derde gespaard omdat het zo druk was op de dienst dat ik eigenlijk geen honger had) en daarna het centrum in te duiken om een kerstcadeautje te kopen. In het kitscherige juwelenwinkeltje waar ik vaste klant ben, zag ik toevallig de muts met pompon van mijn puberdochter passeren. Om het einde van de examens te vieren maakte ze samen met enkele klasgenootjes een uitstap naar Gent. Correctie: naar de Veldstraat, dé winkelstraat van Gent. Kijk eens wat een mooie ring? Ik denk dat ik hem ga kopen. Ja, doe maar meisje. Zelf kocht ik een paar oorringetjes voor het dochtertje van mijn zus: zilveren strikjes met zirkoontjes. De bijzonder kleurrijke taartjes-met-slagroom of regenboogjes-met-wolkjes zullen haar oorlelletjes niet sieren.

    Nog veertien minuten over. Ik twijfelde of ik nog naar de Lange Munt zou gaan en vertrok dan toch, in looppas. Ik sprong de winkel binnen, liep naar achter, grabbelde in één der manden, haalde er een zwarte legging uit met fronsboord en sierknoopjes onderaan en toog naar de kassa. De lengte van de rij leek mee te vallen. De volgende klant. Een probleempje. Probleempje opgelost. De volgende klant. Een babbeltje. Ik begon het warm te krijgen. De vrouw vóór mij had een mand vol artikelen. Ik waagde de gok: of ik misschien mocht vóórgaan? Ik had maar één artikel, het geld reeds in de hand en ik moest vóór twee uur terug zijn op mijn werk... alstublieft mevrouw? Nee, dat ging niet. Ze had zelf al óveral zólang moeten aanschuiven, zei ze pinnig. Dan zal ik wel heel hard lopen, antwoordde ik. Waar al haar aankopen gebleven waren, was mij een raadsel want ze had slechts één zakje bij en een handtas. Het was haar beurt, alles werd één voor één uit het mandje geladen, ingescand. Een stickertje zat niet goed, moest worden platgedrukt,... Ik begon eraan te denken de legging gewoon aan de kassa te laten liggen. Een zakje?  Alle artikels in de zak... bankkaart uitgehaald... even wachten... code intikken. Toen ze vertrok, kon ik niet nalaten haar te bedanken voor haar vriendelijkheid. Het was heel graag gedaan, zei ze. Ik betaalde supersnel mijn éne artikeltje en spurtte naar het werk waar ik net op tijd maar totaal buiten adem toekwam.

    Ik wens alle mensen van goede wil een mooie kerst!

    En de anderen... Mag ik het even niet zo erg vinden mochten ze vandaag, wanneer ze nog snel naar de winkel willen om dat doosje garnalen te kopen dat ze vergeten waren, in een ellenlange rij moeten aanschuiven aan de kassa, met vóór hen alleen maar mensen met bomvolle karren. En dan graag bovenop die kar telkens één zwarte legging, met sierknoopjes uiteraard.


    Categorie:N. nieuws/columns
    21-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen geld terug

    Wie hier af en toe komt lezen weet dat mijn moeder aan borstkanker overleden is. Bij mijn vier jaar jongere zus werd er twee maanden geleden dezelfde ziekte vastgesteld. Er ging een schokgolf door de familie. Na weken van twijfel en ongerustheid is er de zekerheid dat er geen uitzaaiingen zijn, dat er geen chemotherapie moet, wel een reeks van 30 bestralingen, het nemen van medicatie gedurende vijf jaar en het laatste deel van de therapie, dat wij samen volgen: het proberen overwinnen van de knagende angst.

    Plots zijn bepaalde zaken nóg banaler dan ze soms leken. Ach, wat woorden in een vorm gegoten, een paar zich herhalende klanken, wat verzen in groep die zich gedicht noemen; het bejubelen of de grond in boren van dichters in literaire bladen of op internet; de ergernis omwille van het omringen met een aura van Grote Kunst van onbenullig of onbegrijpelijk proza dat in regeltjes gekapt geserveerd wordt als Poëzie; de uitnodiging voor een voordracht of de afwijzing voor een publicatie; het bijhouden van een weblog... Who cares?

    Zeker als je ziet dat het overgrote deel van de verdwaalde voorbijgangers slechts een korte blik in de vitrine werpen omdat ze eigenlijk op zoek zijn naar iets totaal anders. Bijvoorbeeld naar een artikel over een vrouw die zwanger werd door kikkerdril (ik schreef een stanka over kikkerdril), naar het recept van salade folle (die salade werd vernoemd in een column), naar gedichten over Star Wars (ik schreef ooit dat mijn zoon fan is van Star Wars), of waarom niet: naar sexy kerstgedichten, stoute sms-gedichtjes (misschien moet ik een categorie met uitdagende gedichten openen?), grappige snuiten (kijk, ik trek er weer een, gezien?), een pijnlijke nek, de Franse vertaling van oogwallen (des poches sous les yeux, alstublieft, neem ze maar mee), wat je moet doen "tegen" een puber van twaalf jaar (wil die persoon dringend contact opnemen als die het antwoord gevonden heeft?), hoelang je een infrarood lamp moet gebruiken bij pijnlijke spieren (ik raad aan: een kwartiertje), de flaptekst van FC De Kampioenen (du-uh?), tafelkleden van 3 suisses, een groene smiley met oortjes (ik had het in een column over een groene BRIL met oortjes, flapdrol!), pijn in de rechterzij (proberen op de linkerzij te slapen?), Rosco voetbaden (huh?), een trouwboeket om in Ronse aan de wagen te hangen (gefeliciteerd met jullie huwelijk), tot zelfs een verwelkomingswoord op de koffie bij een begrafenis (mijn innige deelneming).

    Dankzij de statistieken van Statcounter kom ik zelf ook dingen te weten, bv. dat de Cour du Nord zijn michelinster kwijt is. Als men nu denkt dat ik mijn sonnet "Verzinnen" (waarin die michelinster ter sprake komt) ga aanpassen, is men goed mis. "Oud Sluis" en "Het hof" (van Cleve) rijmen nog steeds niet op loer of op snoer.  Voor wie mijn bundel kocht: er wordt dus géén geld teruggegeven omdat er vanaf nu in het titelgedicht een onwaarheid staat. Wie een bundel met zulke titel koopt, vraagt om bedrogen te worden.


    Categorie:N. nieuws/columns
    19-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heb geduld
    men mag gerust beweren
    dat ik in mijn schrijven
    niet kan relativeren

    ik haal mezelf niet door het slijk
    ik maal mijn ganse zelf tot stof
    er hoeft niet eens geveegd
    de tijd verwaait me wel

    veel liever dan het groot gelijk
    haal ik elke dag opnieuw
    de simpele zin tot leven
    in dit hol waar wolvenkreten
    schapenvacht doen beven

    de hemel heb ik al geproefd
    en ook de hel heb ik gezien
    waar men in 't aanschijn van de dood
    zich schommelend troost
    en wiegelieden neuriet
    uit een onbestaande taal

    heb geduld
    eens komt de dag
    waarop ook jij ze kan verstaan


    Categorie:A. in vrije vorm
    08-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.(Over)gave
    wat zou het wegen van woorden
    meer waard dan het wegen van meel  
    waarom zouden handen
    beter bebloemd dan perken
    of nagels met randen vinniger
    dan hakken die dansen in de maat
    die niet meer is of minder
    dan die van gitaarspel
    op bed of op straat

    de overgave
    is wat telt
    is de gave

    aan zichzelf



    nominatie Nieuwegeinse literatuurprijs 2009
    nu ook een gezongen versie te beluisteren op mijn weblog met gezongen gedichten: http://veradebrauwer.punt.nl/


    Categorie:A. in vrije vorm
    27-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onder beschermende atmosfeer

    naïviteit staat op het schap

    onder een stolp die haar beschermt

    tegen ronddwarrelend sarcasme

     

    men bekijkt haar als curiosum

    terwijl ze traag de plooien schikt

    van een vergeelde bruidsjurk

     


    Categorie:A. in vrije vorm
    12-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kaars met taartjes
    het aanstrijken van de lucifer
    ontbranden van de kop
    vlam vatten van de wiek
    doorbreken van de almacht
    van draden en stroom

    het eenzame wiegen
    van melancholie
    of de felle flamenco
    op het temperament van wind 
    en plezier

    wat als het er zesenveertig zijn?
    volstrekt onvoldoende 
    om al het zinloze in elk 
    van even zoveel jaren
    uit te klaren

    misschien net genoeg
    om het vergeefse bij te lichten
    van de minuten waarmee ik het gat 
    in déze twaalfde november 
    heb proberen te dichten



    Categorie:A. in vrije vorm
    28-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ha
    de -a is een blije klank
    lacht haar gelaat
    lacht die stem van het hoogste karaat
    haar vingers buitelen
    op zwart en ivoor
    wij luisteren
    mijn oren en ik

    een minzame knik
    het signaal haar te volgen
    ik adem in
    en uit
    en weer in
    waar moet die lucht toch naartoe?

    een moeizame hik
    en een frons als start
    waar is dat blije? het lichte? het hart?
    mijn mondhoeken hoger
    de toon volgt vanzelf
    of net niet

    zij doet voor en ze knikt 
    dan mag ík weer beginnen
    ik lach reeds een beetje
    al is het van binnen
    pianissimo krullen mijn lippen
    en plots
    voert een toon
    mij zo ongewoon hoog
    mijn oren gaan schateren
    van puur ongeloof 

    ha, wat is de -a toch een blije klank!


    opgedragen aan Marielle Creemers
    de gezongen versie is, zoals steeds, te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:A. in vrije vorm
    25-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Knabbel en Babbel

    Afgelopen zaterdag ben ik nog eens gaan eten met een vriendin. In juli dit jaar schreef ik volgende column.


    Ik ga uit eten met Vriendin. Vroeger zagen we elkaar wekelijks, maar sedert ik in Gent werk, zijn onze etentjes vrijwel de enige momenten waarop we elkaar terugzien. Eigenlijk is dat eten bijzaak. Het moet wel lekker zijn, maar we nemen nooit een uitgebreid menu, anders blijft er tussen het knabbelen geen tijd over om te babbelen.

    We ontmoeten elkaar ergens halverwege, want we wonen een heel eind vaneen. Vroeger gingen we naar de Soup- and Saladbar, tot die op zekere dag zijn soepterrines met bloemetjes vulde. Hopelijk niet omdat veel klanten net als wij na het eten profijtig met een paar drankjes bleven kwebbelen tot sluitingstijd. We vonden een nieuwe tettertent in De oase. De eerste keer dat we daar toekwamen, stond er een batterij motoren geparkeerd aan de ingang. Het eet- en praatcafé  was blijkbaar het trefpunt van een motorclub. Een beetje onwennig beenden we tussen de motoren door en passeerden langs de bar. Na het ruilen van piercingringetjes en het bewonderen van elkaars tatoeages, lieten Vriendin en ik de motards achter. In het aanpalende restaurantgedeelte lieten we ons de maaltijd smaken en De oase werd ons vast adres. Enkele maanden geleden stonden we echter voor een gesloten deur. Dan maar weer een andere babbelstek gezocht. Zo één waar de witte gesteven tafelkleden tot op de grond hangen. Waar naast het bord een heel arsenaal aan wapens wacht, waar voldoende glazen van verschillende grootte op tafel staan om een glazenconcert te geven. Iep iep iep, met onze wijsvinger rondjes draaiend op de randen van de glazen bekeken we de menukaart. Een salade dan maar?  Een karafje witte wijn voor mij en naar gewoonte het horizontaalste water voor Vriendin. Terwijl langs ons de meest succulente schotels passeerden, prikten wij sobertjes in onze brokjes rauwkost. En hoe gaat het nu met...? Weet je al iets van...? Herinner je je nog dat...?  waren de verschillende gangen van ons menu. Na afloop elk een Koffie met hoofdletter-van-vier-euro-het-stuk en een met zoenen beklonken Tot weerziens, niet gericht aan de kelner.

    En nu hebben we weer eens afgesproken. Een telefoontje naar ons motorcafé leert mij dat het uitzonderlijk gesloten is vanavond. Vriendin en ik laten dus ons leren pakje in de kast hangen en kiezen voor een "loungy" restaurant. Buiten of binnen? Vriendin wil graag binnen, omwille van het vele lawaai buiten. Ik bestel de "salade folle". De verkiezingsuitslag ten spijt zet de fiere Vlaming toch graag op zijn minst één gerecht in het Frans op zijn menukaart. Vriendin kiest de linguine met scampi's.  Nog maar net is de traditionele witte wijn en het water gebracht of Vriendin krijgt het te warm. Toch maar buiten? Snel, er is nog één tafeltje vrij. We kapen het weg voor een koppel dat komt aangeslenterd en we verhuizen glazen en bestek. Nu zitten we op een groot rond punt. Letterlijk. Gelukkig zit er nog een trottoir tussen of de chauffeurs konden de scampi's uit Vriendins bord vissen. Na het eten blijven we een hele tijd plakken, aan de kunstlederen stoelen. Wanneer de vriendelijke kelner een grote grijze plastic zak komt buitenzetten, "met de was, want die moet ook gedaan worden", besluiten we op te stappen, vóór we een doos Dash in onze handen gestopt krijgen.


    Categorie:N. nieuws/columns
    23-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jipsel
    Dit gedicht schreef ik toen Silke de overstap maakte van het lager naar het middelbaar onderwijs. Ondertussen zit ze reeds in het vierde jaar. 


    Jipsel

    een boekentas en een rok
    zijn daar even zeldzaam
    als een nijlpaard met een slurf !
    ze haalt de boekentas van haar schouders
    en buigt door blote knieën

    zo ? vraagt de slechte moeder
    die haar voor de start op de middelbare school
    met twee beslurfde nijlpaarden heeft opgezadeld
    wat nu ?

    ha ! ik ga ze drágen, mamsel !
    maar ik ben niet de enige
    er is ook nog een jongen

    met een rokje ? knipoog ik
    ja natuurlijk, toch niet met een boe-ken-ta-as !?
    ik kijk haar in mijn ogen en antwoord
    ondanks mijn hekel aan Engelstalige uitdrukkingen
    that's the spirit, girl !

    jipsel ! lacht ze
    en gooit haar sproetjes in de lucht


    Categorie:A. in vrije vorm
    15-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Werelddag van verzet tegen armoede en sociale uitsluiting
    Aan de vooravond van de werelddag van verzet tegen armoede en sociale uitsluiting organiseert VZW De Vrolijke Kring een samenkomst met toespraken, animatie, een hapje en een drankje. 

    Geïnteresseerden worden morgen verwacht in Ronse. Een gedetailleerd programma vindt u op hun website: http://www.devrolijkekring.be/

    Er is twee maal een blok animatie voorzien: van 14u tot 15u en van 15u30 tot 16u30 (daartussen is er gelegenheid om bv. een koffie te gaan drinken). Zelf zal ik tijdens het tweede blok animatie mijn gedicht "Samen-slaan" voordragen en de gedichten "Hé" en "De Koeliebrom" zingen. De gedichten werden speciaal voor De Vrolijke Kring geschreven. De gezongen versies zijn te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Het gedicht "Samen-slaan" werd geïnspireerd door het project "Armoede, een blok aan ons been", waarbij iedereen in Ronse een stukje kon gaan afkappen van een groot betonblok om zo zijn solidariteit te betonen met mensen die in armoede leven.


    Samen-slaan

    Het is toch niet
    omdat hij nog geen tiende bezit
    van wat jij bezit
    dat hij geen tiende waard is
    van wat jij waard bent?

    Het is toch niet 
    omdat ik nog voor geen tiende weet
    hoe het is om arm te zijn
    dat ik onverschillig tot de tiende ben?

    Laten we onze handen
    samen-slaan,
    dan voelen wij diezelfde pijn.
    Pas wanneer armoede kapot geslagen,
    ieders brokstuk weggedragen,
    zullen wij gelijken zijn.



    Categorie:N. nieuws/columns
    11-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winnend gedicht Julia Tulkens poëziewedstrijd 2010
    Ik kreeg daarnet te horen dat mijn gedicht "Voyeur" de hoofdprijs heeft gewonnen in categorie C (zonder leeftijdsbeperking) van de Julia Tulkens poëziewedstrijd 2010. Jammer genoeg werd het door de organisatoren ingesproken bericht in de spelonken van de gsm-telefonie achtergehouden, zodat ik hier niet tijdig van op de hoogte was om bij de prijsuitreiking aanwezig te zijn. Magere troost: ik lag zaterdag de hele namiddag en avond met migraine te bed, zodat ik hoe dan ook afwezig had moeten blijven. 

    Het toeval wil dat ik voor dit gedicht nog maar net een melodie bedacht heb, die te beluisteren is op http://veradebrauwer.punt.nl/


    VOYEUR

    tijdens een zonbestoven middagpauze
    winkelwandel ik naar het tweedehands literair salon
    waar ik nooit zonder gezelschap buiten kom
    mijn flemende vinger streelt de namen van dichters
    wiens bravoure verstilde
    wiens bundel men kwijt wilde
    wegens
    te vernieuwend, te oud
    te braaf, te stout
    te hermetisch, te open
    of gekregen wat men nooit zelf zou kopen

    wie zal ik behoeden voor het onverschillige stof
    dat noch de verwaande, noch de bescheiden dichter ontziet?
    daar prijkt onverwacht de begeerde bundel
    warmbloedige verzen, met kunde vertaald
    ongeschonden, hij lijkt haast niet aangeraakt
    gulzig sla ik het eerste blad om
    struikel languit
    over de opdracht

    hoe zij met Valentijn 2007 wou verdrinken
    in zijn blauwe ogen
    ik voel me een indringer in hun verhaal
    een dief, een voyeur, ik zou dit niet mogen...
    en dan het besef dat dit boek werd verkocht
    dat het lezen, bespotten en zelfs het verscheuren 
    van dit tweede blad mocht


    geschreven na het kopen van de door August Willemsen vertaalde bundel "O amor natural" van Carlos Drummond de Andrade, in boekhandel De Slegte in Gent


    Categorie:A. in vrije vorm
    05-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag boeken
    Ik open willekeurig één der boeken.
    De inkt die blad na blad beweende, verft
    mijn vingertoppen giftig groen en kerft
    in broze huid het teken van mijn zoeken.

    Ik lees de vraag die als een schooier zwerft
    op ieder blad, tot in de dode hoeken,
    gehuld in met paniek bevlekte doeken,
    de lompen van het inzicht dat versterft.

    Hoe gretig grijpt de onrust om zich heen.
    Verzwegen wensen schreeuwen weer hun namen
    als woorden uit een taal die ik ooit sprak.

    Genoeg! Ik scheur de boeken één na één
    en bind de stroken groene chaos samen.
    De zwerver erft een volle bedelzak.



    De gezongen versie is, zoals steeds, te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/

    Categorie:B. sonnetten
    01-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet om te lachen
    de mens
    de grootste grap
    de uitgemolken mop
    die elke god aan een andere vertelt

    strijdend om de strafste clou



    Categorie:A. in vrije vorm
    26-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beste keus
    hij heeft een nieuwe bril nodig
    de oude is te klein
    of zijn hoofd te groot, zegt de oogarts

    wanneer je tien bent - bijna elf! -
    gaat moeder mee om het montuur te kiezen
    er wordt gepast, gezucht (in beide richtingen)
    met de ogen gerold om te zien
    welke bril zich daartoe het beste leent

    twee stuks, welke wordt de uitverkorene...
    deze! maar jij hebt liever die groene hé?
    (de groene staat hem goed)
    ik kies deze! maar jij wil dat ik die andere neem hé?
    (de oortjes van de groene zijn specialer)
    ben ik er niet mooi mee, met déze?

    ik had nooit gedacht
    dat ik zelf zou mogen kiezen, zegt hij ernstig
    hij heeft er diegene uitgekozen
    die het allerbeste past
    bij een tevreden gezicht


    (febr. 2010)

    Categorie:A. in vrije vorm
    22-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stil
    Wat ben je stil...
    Kun je niet eens kuchen?
    Of zuchten,
    diep graag.
    Desnoods met je wimpers knipperen,
    heel luidruchtig!
    Met je oren flapperen?
    Mij goed,
    als het maar geluid maakt,
    zodat ik weet dat je er bent.


    Categorie:A. in vrije vorm
    21-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pijnlijke nek

    Ik heb een pijnlijke nek. Dat is - letterlijk - een oud zeer, ik sukkel er al jaren mee. Op vakantie had ik er weer meer last van en ik besloot gebruik te maken van de "wellnessfaciliteiten" die het hotel aanbood. Een rug-, nek- en schoudermassage zou mijn zeurende spieren wat opbeuren.  Nadat de masseur zijn handen in mijn nek gelegd had, zei hij op zorgelijke toon iets in het Duits, waarvan ik vermoed dat het de ernst van de situatie onderstreepte. Tenzij het een per ongeluk luidop uitgesproken vaststelling was dat mijn nekhaar toch wel heel diep doorgroeit op mijn rug. Feit is dat de massage deugd deed.

    Terug thuis besluit ik eindelijk stappen te ondernemen voor het definitieve wegwerken van het ongemak. Dus ga ik bij de huisarts. Ook die legt zijn handen in mijn nek en doet een niet mis te verstane uitspraak: kasseistenen. Hij wil me wel naar een kinesist sturen, maar dan moet ik ook aan mijn houding werken. Anders heeft een behandeling geen nut, zegt hij vermanend.

    Met het voorschrift in de hand, kom ik in kinesistenland. Massage, ultrasone behandeling, wegwerken van verklevingen in de buik om de houding te verbeteren, oefeningen, alles wordt uit de kast gehaald. Als het maar helpt, denk ik.

    De kinesiste gaat liggen op de behandeltafel om wat zij een zware oefening noemt voor te doen. Ze legt een dikke rol onder haar schouderbladen. Ruglig, de knieën geplooid, de armen in de nek en de ellebogen de tafel laten raken. Diep inademen en tijdens het uitademen de borstkas naar beneden drukken. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik kruip na haar op de tafel. Onder mijn schouderbladen legt ze een handdoek die in een rolletje gedraaid is. Dat is gemakkelijker om mee te beginnen, zegt ze. Ik begrijp meteen waarom. Mijn hele rug doet pijn, mijn ellebogen zweven minstens vijftien centimeter boven de tafel. Het lukt me niet, hoe zeer ik het ook wil. Help! Als ik de oefening een aantal dagen om de twee uren herhaal, zal ik grote vorderingen maken, belooft ze.

    Ondertussen zijn we twee weken verder. Zelfs de dagen dat ik niet buitenshuis ga werken, valt het me op hoe verbazend rekbaar het begrip "om de twee uren" is. Mijn dochter helpt af en toe om mijn ellebogen, die zich nogal verheven blijven gedragen, met zachte overtuigingskracht wat laagbijdegrondser te krijgen. Na enkele minuten rol ik op mijn zij en kruip als een gebroken sperzieboon kreunend weer recht. Silke wil het zelf eens proberen. Ze gaat languit liggen op het matje, rolletje onder de schouderbladen, de lange puberbenen geplooid, haakt in haar nek de handen in elkaar  en legt met een zwierig gemak de ellebogen plat op de grond. Maar mama, je moet toch gewoon je ellebogen laten vallen? Daar is toch niets moeilijks aan? Mijn wenkbrauwen fronsen kan ik nog net zo energiek als zij.


    Categorie:N. nieuws/columns
    19-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Odegand
    Gisteren ging op het stadhuis van Gent de prijsuitreiking door van de sms-poëziewedstrijd georganiseerd door de mobiele operator Base en het Festival van Vlaanderen, in samenwerking met het Poëziecentrum Gent. Het thema was dit jaar "Beyond dreams" en Marleen Pauwels schreef het sms-gedicht dat de jury het meest kon overtuigen. Voor mij bleef het bij een nominatie voor het volgend gedichtje:

    leg hier uw dromen af 
    deponeer ze in de kist
    neem aan de balie uw ticket voor illusieloze realiteit
    geef via dit luik uw <3 in pand
    u raakt het nooit meer kwijt

    We konden net als alle genomineerden genieten van het openingsfeest van het Festival van Vlaanderen: Odegand. We maakten een keuze uit de reeks concerten en vooral het laatst bijgewoonde zal me bijblijven. Het optreden van Lavinia Meijer, een Nederlandse harpiste, was ronduit práchtig. Ik werd tot tranen toe ontroerd en kocht na afloop haar CD "Divertissements", die zij met veel plezier signeerde.




    Categorie:N. nieuws/columns
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Videoreportage hoevewandeltocht 2010
    Op de weblog van de Landelijke Gilde Etikhove is een korte videoreportage te bekijken van de hoevewandeltocht 2010. Wil u op een minder vermoeiende wijze de wandeling door het prachtige landschap van de Vlaamse Ardennen meemaken, klik dan zeker eens door. Het is de moeite waard. 
    http://www.bloggen.be/lgetikhove/

    Leuke bijkomstigheid... ik ben zelf ook even in beeld. Wie zoekt die vindt ! Rolling Eyes

    Categorie:N. nieuws/columns
    15-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De schinkelwink
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    De schinkelwink zit triest in bad,
    allenig, zonder eendjes.
    Ze heeft geen protzels, moet op pad
    op korte, kromme beentjes.
     
    Ze heeft een protzelschinkeltuig
    en schinkelt om den brode.
    De weg is lang, het pad is ruig,
    maar protzels zijn de mode.
     
    Na lange tijd komt zij weer thuis,
    een grote tas vol protzels,
    haalt haar machientje uit de kluis
    en slurpt een bord met schnotzels.
     
    Daarna doet zij de streuvels dicht
    en schinkelt in het donker
    want dat is schinkelwinkse plicht,
    zo staat het in de Glonker.
     
    Nee, niemand weet hoe zij het doet.
    Wil jij er eentje kopen?
    Dit is mijn raad, dus luister goed,
    zet al je oren open:
     
    de schinkelwink houdt niet van geld,
    van bloemen, boterkoeken,
    een bord vol schnotzels is wat telt...
    dus veel succes bij 't zoeken!



    gezongen versie te beluisteren op : http://gorgelrijmen.punt.nl/

    De leuke tekening is van Jaap van den Born.


    Categorie:D. gorgelrijmen
    14-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Receptenmania

    Ik kijk heel weinig televisie, maar zelfs mij ontgaat het niet dat er zoveel kookprogramma's op de buis zijn. Op alle zenders, in alle talen moet er gekookt worden. Liefst in competitie: moge de beste kok winnen. Ik laat me daardoor geen complex aanpraten, maar toch word ik erdoor beïnvloed. Worst met spruitjes en patatjes... het is lekker, maar het Hof Van Cleve zou het niet op zijn menu zetten. Ach Peter, prijs u gelukkig dat ge mij niet moet jureren! Mijn huisgenoten zijn minder kieskeurig en let wel: het is best smakelijk wat ik hen serveer. Maar het is gewone kost, zoals mijn moeder die klaarmaakte.

    Soms probeer ik wel eens een receptje. Daar heb ik er overigens genoeg van. Als ik wil kan ik voor de rest van mijn leven elke dag iets anders uit de pan of oven toveren. Dat komt omdat ik niet alleen enkele kookboeken heb, maar ook kaften vol met door de jaren heen verzamelde knipsels. Wanneer ik in een tijdschrift of een reclameblaadje een recept lees waardoor mijn smaakpapillen aan het dansen slaan, dan moet ik het toch bewaren? Je weet maar nooit dat het er eens van komt om het te proberen. Dan is er ook nog het internet. Soms laat ik het world wide web gewoon de inhoud van mijn koelkast kennen en onmiddellijk krijg ik een overvloed aan recepten. Spijtig genoeg zitten er altijd instinkertjes in. Likkebaardend ga ik het lijstje ingrediënten af. Ik heb alles in huis om het waterindemondopwekkend gerecht te bereiden, behalve één cruciaal ingrediënt. En dus wordt het weer: geef ons heden onze dagelijkse kost.

    Het nagerecht waarvoor ik altijd wel de benodigde ingrediënten in huis heb, is chocolademousse. Mijn dochter is er verzot op. Toen ze de eerste keer zelf chocolademousse wou maken, had ze de keuze uit wel acht verschillende recepten uit moeders verzameling. Ze is ze nu één na één aan het proberen. Valt het tegen, dan zijn we onverbiddelijk en belandt het recept in de papiermand. Het ideale hebben we jammer genoeg nog niet gevonden. Nu ja, jammer... slecht is het natuurlijk nooit en het is een mooi excuus om vaak chocolademousse te kunnen eten. En het komt de werkgelegenheid bij Côte d'Or ten goede.

    Dit weekend hadden we vrienden op bezoek. Voor de hoofdschotel zou ik hen confronteren met de uitvoering van een recept in Vera groot, maar als voorgerechtje had ik - mea culpa - iets uit de diepvries voorzien: bladerdeegmandjes met ham en kaas. De oven tien minuutjes voorverwarmen en dan hetgeen voor een mandje moest doorgaan vijfentwintig minuten bakken. Ondertussen acht bordjes klaargezet, elk voorzien van één groot blad eikenbladsla waarop het mandje mocht rusten en daarnaast een hoopje krulsla in stukjes geknipt. Ik zag in gedachten Peter Goossens een plukje sla vastpakken en betitelen als "konijnenvoer", zodat ik het garnituur nog snel besprenkelde met een in der haast geklutst vinaigretje.

    Mama, waarom liggen er maar zeven van die dingskes op de plaat? Zeven? Ik staar verbijsterd naar de bakplaat die ik net uit de oven gehaald heb. Waar is nummer acht naartoe? Er zaten er toch vier in één doos? Ik draai me om naar het aanrecht en zie in de kleinste spoelbak een bladerdeegmandje liggen, nog mooi in de verpakkingsfolie. 't Is niet waar hé! Ik gil het uit. Kom, schuif het snel in de oven, zegt mijn man. Maar dat moet vijfentwintig minuten bakken, klaag ik. We besluiten om elk een halfje te nemen en het verloren gelopen mandje te bakken en te houden voor de volgende dag. Lekker hoor, zeggen de vrienden goedmoedig. Had ik niet zo'n zielig half hetlijktnieteensopeenmandje op mijn bord gehad, dan had ik nog luchtigjes kunnen antwoorden dat zelfs de grootste domoor ze uit de verpakking kan halen en in de oven kan schuiven. Hm, hm, knor ik instemmend.

    ---

    Recept van de heel kleurrijke en lekkere hoofdschotel:

    Voor vier personen:

    2 courgettes (of 1 grote)

    1 gele en 1 rode paprika, zonder zaadlijst, in partjes

    4 à 6 pruimtomaten, gehalveerd (of in vier indien grote tomaten)

    2 stevige perziken, gehalveerd, ontpit, in partjes

    2 à 3 eetlepels pijnboompitten

    zout, zwarte peper, olijfolie

    Voor de yoghurtsaus:

    2,5 dl. dikke, romige natuuryoghurt

    2 à 3 teentjes knoflook, geperst (of droge knoflook uit strooibus)

    sap van 1/4 citroen

    ---

    Verwarm de oven voor op 200°. Maak met een dunschiller in de lengte zebrastrepen in de courgettes, snijd ze in de lengte doormidden en in plakken of snijd ze in partjes. Doe de courgettes en paprika's in een ovenschaal. Besprenkel met olie en bestrooi met zout. Bak 20 min. in de oven.

    Haal de schaal uit de oven en keer de groenten. Voeg de tomaten en perziken toe. Zet nog 20 à 25 min. in de oven.

    Maak intussen de yoghurtsaus door alle ingrediënten te mengen. Breng op smaak met zout en peper en zet in de koelkast.

    Rooster de pijnboompitten in een droog pannetje tot ze goudbruin zijn en naar noten ruiken. Haal de schaal uit de oven en strooi de pijnboompitten erop. Serveer met de yoghurtsaus.

    Je kan dit eten als groentengerecht, bv. met Turks brood of stokbrood. Of je kan het, zoals ik zaterdag deed, serveren met couscous en merguez-worstjes.


    Categorie:N. nieuws/columns
    11-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gerustgesteld

    Hij is aan het lezen geslagen! Niet dat ik vreesde dat ze hem in de materniteit met een andere baby verwisseld hadden, maar toch... Nu heb ik tenminste zekerheid. Het zorgde voor enige gemoedsrust dat hij reeds jarenlang strips las. Maar boeken, échte prentjesloze boeken kon ik hem niet verkopen: te dik, te saai, te onplezierig. Vorig jaar deed hij reeds een schijnbeweging in de goede richting toen we naar de première van de verfilming van "Blinker en de Blixvaten" gingen. De kinderen kregen een exemplaar van het boek en  Marc de Bel signeerde. Thuisgekomen begon onze zoon er onmiddellijk in te bladeren en zowaar... te lezen. Hij las het in één ruk uit. Dat Marc de Bel nog veel andere, minstens even spannende boeken geschreven heeft, kon hem er niet toe brengen zijn huzarenstuk te herhalen. Ik berustte en zag de Jommekes, Suskes en Wiskes, Kiekeboes en FC De Kampioenen in drommen door onze huiskamer marcheren.

    Tot we op reis gingen en zijn zus uit haar goed gevulde boekenkast voor hem een exemplaar van de schrijver Anthony Horowitz meenam, voor het geval het pakket strips ontoereikend zou blijken. Na twee dagen waren de strips inderdaad opgesoupeerd en begon broer met lange tanden aan een hem onsmakelijk uitziende maaltijd. Maar hij las... en las door. Toen hij 's ochtends wakker werd, nam hij het boek van het nachtkastje en lás. Wanneer we gingen ontbijten moest ik hem zowaar verplichten om te stoppen met lezen. 144 bladzijden verorberd, verslónden in twee dagen tijd. En dan het mij niet onbekend in de oren klinkende verwijt dat het verhaal gerust nog langer had mogen duren. Daarom houdt zijn zus van series, vele turven met dezelfde hoofdpersonages. Zij leest gewoon álles wat er van haar favoriete schrijvers te verkrijgen is.

    We waren nog maar net terug van reis of onze zoon bracht zijn strips terug naar de bib. Tot mijn groot jolijt zat er bij het vers aangesleepte leesvoer opnieuw een boek, terug van Horowitz. Eens hij de smaak van boeken te pakken heeft, zullen er hopelijk nog andere auteurs volgen, dacht ik.

    Ondertussen zit hij halverwege het zesde boek en het zevende ligt al binnen oogbereik in het leesmandje. Enthousiast vertelt hij me wat een spannende verhalen het zijn. Er gebeurt in elk boek wel een moord, mama. Maar het is niet echt héél erg, hoor, voegt hij eraan toe ter geruststelling. Misschien zijn de slachtoffers slechts halfdood? Nog te reanimeren voor hergebruik in een volgend boek? Tja, dan valt het inderdaad nog mee.


    Categorie:N. nieuws/columns
    08-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Noten kraken

    Er is een klarinet aan huis gekomen. En die had mijn dochter bij zich. Een prachtig instrument is het: donker hout en glimmende metalen dingen erop waar Silke haar vingers op moet leggen. Het maakt mooie, diepe, warme geluiden, af en toe onderbroken door een knerpend gefluit. Maar dat is een kwestie van elkaar beter leren kennen. Broer brengt pas volgende week zijn nieuwe koperen huisgenoot mee. Om het pijnlijke ongeduld te milderen, speelt hij af en toe op de mondharmonica die ik deze zomer bij het leegmaken van een schuif gevonden heb. Het instrument dat ik zelf vanavond voor het eerst in lesverband ga bespelen heb ik al een leven lang: mijn stembanden.

    Dit voorjaar was er een voorstelling van de verschillende instrumenten in de muziekschool waar mijn zoon het eerste jaar notenleer volgde. Zijn zus en ik gingen er naartoe. Wat jammer dat ik al te oud ben om nog met muziekschool te starten, zei ze na afloop. Te oud? Te oud, zoals in teveel jaren tellend? Voor een meisje dat nog veertien moest worden? Ututut, repliceerde ik, je kunt gerust nog starten als je wil. Ja maar, wierp ze op, ik ga voor school ook meer werk hebben, misschien lukt het niet. Ututut, herhaalde ik (want ik ben een fervent liefhebber van het utututten), je hoeft op het einde van het jaar niet op het ereschavotje geroepen te worden als primus van de klas. Net voldoende om het te begrijpen, om je instrument te kunnen bespelen en om over te kunnen gaan, is meer dan genoeg. Ik had voor mezelf beslist om in september te starten met notenleer en zang. Ik kan ervoor zorgen dat we voor notenleer samen in de klas zitten, voegde ik eraan toe. Als argument kan dat tellen! Welke puber wil niét samen met moeder in één klas zitten, in één bank zelfs als het kan!

    Het was beslist. Ze moest enkel nog een instrument kiezen. Na enig twijfelen tussen saxofoon en klarinet, werd voor het laatste gekozen. En nu vormen ze een koppel. De liefde is nog pril. Af en toe is er een misverstandje, maar dat wordt met liefhebbende vingers en goed geplaatste lippen weer gladgestreken.

    Ik ben benieuwd hoe het mij vanavond zal vergaan, in mijn eerste zangles. Wat de lessen notenleer betreft, hoop ik dat mijn slimme dochter tijdens het schriftelijk examen groot genoeg schrijft zodat ik op haar blad een fa van een la kan onderscheiden. Ik ben misschien zelf ook niet té oud om nog met muziekles te starten, maar mijn ogen zijn toch niet meer van de besten...


    Categorie:N. nieuws/columns
    06-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoevewandeltocht
    Als u een sfeerbeeld wil van de Hoevewandeltocht 2010 van de Landelijke Gilde Etikhove, die gisteren doorging, klikt u op de bijlage. Een 350-tal mensen namen eraan deel.

    Meer foto's zijn te bekijken via hun weblog http://www.bloggen.be/lgetikhove/

    Bijlagen:
    Wandelzoektocht Landelijke Gilde.JPG (1.2 MB)   


    Categorie:N. nieuws/columns
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bassikounou
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Op de prijsuitreiking van de wandelzoektocht, georganiseerd door de Landelijke Gilde Etikhove, werd gisteren het ingekaderde gedicht "Bassikounou" geschonken aan Leon en Lucie De Meyer. Met dit gebaar willen de Landelijke Gilde en ikzelf hen beiden bedanken voor hun belangeloze inzet. Klik op de foto om hem groter te zien.



    Bassikounou

    Hun dorp is aan de grens gelegen
    van leefbaarheid en voor hun staat
    bestaan ze niet, er zijn geen wegen,
    het is woestijn waardoor men waadt.

    De regen heeft hen doodgezwegen, 
    de hitte brandmerkt hun gelaat,
    maar één van ons is hen genegen:
    het hart, het plan, de steun, de daad.

    Een waterput brengt hoop, doet leven,  
    machines worden aangevoerd....
    en kijk, men kan er groenten telen!

    Een man die door het lot van velen
    tot in zijn diepste werd geroerd
    wou water, maar ook toekomst geven.

    Vera De Brauwer


    De Landelijke Gilde Etikhove organiseerde dit voorjaar een vertoning van de aangrijpende tweedelige documentaire (1997/2009) “Les récoltes du désert" van Thierry Devillet en Gérard Rivoalan. Daarin wordt een beeld geschetst van het door extreme droogte geteisterde dorp Bassikounou. Dit ligt in Mauretanië, aan de grens met Mali, volledig afgezonderd. De weg (“La route de l'espoir”) stopt 160 km van het dorp.

    Leon en Lucie De Meyer, dorpsgenoten van mij, kwamen in contact met Baron del Marmol die een project had opgezet om het dorp te helpen. Leon zamelde oude landbouwmachines in en bezocht Bassikounou twee maal: een keer samen met de baron bij het begin van het project en een tweede keer twaalf jaar later, na het overlijden van de baron. Het tweede deel van de documentaire toont de enorme vooruitgang die geboekt werd.

    meer info op : http://www.cinemanovo.be/nl/lesrecoltes


    Op 17 september wordt de film uitgezonden op La Deux (RTBF), om 22u55.


    Categorie:B. sonnetten
    04-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flipperkast
    Flipperkast
     
    iets in haar 
    botst
    alle kanten op
    klingelt
    rinkelt
    zoemt
    onvoorspelbaar
    elke keer 
    een andere baan
    de score omhoog
    een zucht
    verwijderd van het winnen
    of 
    een orkaan



    Categorie:A. in vrije vorm
    31-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Postperikelen

    Ik heb een kwaaie bui. Zo'n donkere, waar luttele momenten geleden een reeks bliksems uit is geflitst, van het soort dat ik nooit wil horen uit de mond van mijn kinderen. De oorzaak van dat innerlijke onweer is de post. Als ze denken mijn humeur rooskleuriger te maken door nu in witte autootjes te rijden met een nieuw logo erop in plaats van in hun vroegere knalrode, zijn ze goed mis!

    Al jarenlang zit er met enige regelmaat post in onze brievenbus die niet voor ons bedoeld is. Een andere geadresseerde, een andere straat, een ander nummer, één keer zelfs de optelsom van die drie varianten.  In het begin bracht ik die te vondeling gelegde brieven zelf naar de bestemmeling, maar na verloop van tijd bracht ik ze naar het postkantoor. Zo ook het groot pak van Trois Suisses dat ik op een dag aan onze voordeur vond, te grabbel voor wie het maar wou. De straatnaam leek in de verste verte niet op die van ons, zelfs niet als je het in het Hottentots uitsprak. Op het postkantoor bekeek men mij argwanend, alsof ik slechts veinsde niet mevrouw De Witte te zijn of weigerde te bekennen dat ik in de Huppeldepupstraat woonde.

    Geen wonder dat af en toe een verjaardagskaart of per post verstuurd cadeautje nooit bij mijn feestvarkens wordt afgeleverd. Niet iedereen doet immers de moeite voor koerierdienst te spelen. Oh, er zit een leuke boxershort met Happy Single erop in onze brievenbus! Okee, het adres klopt niet en de maat evenmin, maar uhm, is nonkel Sjarel niet jarig volgende maand? Zou die Extra Large groot genoeg zijn?

    Maar deze keer zit er niets verkeerds in mijn bus. Integendeel, ze blijft leeg. Ik heb producten besteld bij Yves Rocher. Omdat ik niet altijd thuis ben, heb ik ervoor gekozen mijn pakje te laten afleveren bij mijn gepensioneerde overburen. In de bevestigingsmail stond dat het binnen drie werkdagen zou geleverd worden. De vierde dag was ik thuis en verwachtte ik elk moment mijn vriendelijke overbuurman te horen aanbellen. Wat niet gebeurde.

    Vandaag, de vijfde werkdag na de mail, kijk ik toevallig uit het raam, naar de brievenbus van mijn overburen. De gouden cijfers vier en één glanzen mij tegemoet, overtuigd van hun onschuld. 41? Onmiddellijk weet ik dat het pakje nooit zal toekomen. Ik heb me vergist. Zij wonen aan de overkant van de straat en kunnen dus niet net als ikzelf een even huisnummer hebben. Hoe dom! Ik vat het plan op te gaan aanbellen bij nummer 40. Nummer 46, 44, 42... Ik bel aan bij het volgende huis. Een mij niet totaal onbekende dame doet de deur open. Een pakje? Nee, daar weet ze niets van. Huisnummer 40? Nee, zij hebben nummer 36. Hoezo? Waar zijn de nummers 40 en 38 dan, vraag ik. Dat weet ze niet. Het is haar nooit opgevallen dat er twee nummers ontbreken.

    Ik snel naar het postkantoor. Als het huisnummer niet bestaat, wordt de post teruggestuurd naar de afzender, zegt de man aan het loket. Ik pruttel tegen. Hoe kan dat nu? De naam van mijn overbuurman staat er duidelijk op, en tussen haakjes nog mijn naam erbij. Dat telt niet, ze kijken naar het nummer. Het kan wel veertien dagen duren eer het ginder terug is hoor, gooit hij er nog wat olie bovenop. Grommend stap ik buiten. Drie werkdagen in de ene richting, tien in de andere? Brengen ze de post te voet terug? In witte bottienen met hun nieuw logo erop? Mijn overbuurman woont al zijn hele leven in deze gemeente, en al vijftig jaar op hetzelfde adres, samen met zijn vrouw. Als de man in zijn wit autootje aan éénder welk huis had aangebeld, dan had éénder wie die de deur opendeed hem kunnen wijzen waar mijn overbuurman woont.

    Is er dan niémand bij de post die ermee inzit dat ik nu nog minstens veertien dagen verder moet zonder rimpelvervagende crème, zonder oogwallenreducerende gel, zonder intensief hydraterende lipstick met plantaardige zijde en, oh ramp voor mijn collega's, zonder de 24 uur durende bescherming van mijn deo roll-on met kamperfoelie-extract? Heeft dan niémand ginds enig idee in welke belabberde staat ik zal verkeren, ten prooi aan allerlei verzakkingen, tegen het moment dat ik met uitgedroogde handen mijn pakje van Yves Rocher zal openmaken om er mijn pompflacon liftende versteviging voor de buste uit te halen? Niémand?


    Categorie:N. nieuws/columns
    29-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Werkzoekende
    Voor sommige van mijn gedichten heb ik melodieën bedacht. Dat zijn er reeds een veertigtal. Af en toe vind ik ook een melodie voor gedichten van anderen, zoals bijvoorbeeld voor het sonnet "Werkzoekende" van Daan de Ligt.

    Werkzoekende 

    m'n vrouw vertrok en een illusie lichter
    moest ik dan toch geloven aan een baan
    een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan
    en sprak met droeve klank: u bent dus dichter
     
    vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter
    of ik wellicht ook écht werk had gedaan
    met onverbloemde trots zei ik spontaan:
    ik was ook filosoof en vredestichter
     
    ze zuchtte en ze zweeg een hele poos
    maar pakte toen wat voorbedrukte bladen
    gegaap liet mijn gedachten simpel raden:
    het is al laat, straks wordt de barman boos
     
    ze stopte de papieren in een lade
    waarop in klare taal stond: HOPELOOS

    (c) Daan de Ligt


    Voor meer gedichten van Daan, klik door naar  http://daandeligt.blogse.nl/
    Voor de gezongen versie van Werkzoekende gaat u naar mijn weblog met gezongen gedichten: http://veradebrauwer.punt.nl/
    Waarschuwing: het is een melodie die blijft hangen! Enkele keren luisteren en u humt ze de hele dag door... Very Happy


    Categorie:H. mededichters
    26-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitleg
    Wil je als dichter een beetje serieus genomen worden dan schrijf je geen sonnetten of light verse, knutsel je geen gorgelrijmen in elkaar, vind je geen "stanka" uit, doe je niet mee aan sms-poëziewedstrijden, verkneukel je je niet om je eigen dwaze columns en dan ga je (godbetert!) absoluut niet zingen. 

    Kan het nog erger? Ja hoor, je kunt nog meer verkeerd doen: een gedicht uitleggen! Persoonlijk vind ik ook wel dat gedichten op zich geen uitleg nodig hebben. Maar wie heeft zich nooit afgevraagd bij het lezen van een of ander gedicht wat de schrijver nu precies bedoelt? Waar hij aan dacht toen hij het schreef? Wat hij voelde, wat hem dreef? 

    Mijn gedichten zijn over het algemeen zeer toegankelijk. Gemakkelijke kost dus? Ik hoop dat het voor de lezer méér dan hap-slik-weg is. Voor één gedicht wil ik daarom zelfs klaarheid scheppen waar duisternis zou kunnen zijn. Zodanig dat die hap iets langer aan de kiezen blijft kleven, dat er meer kan op gekauwd worden en dat de smaak blijft hangen na het slikken. 



    Fractie

    bakstenen op elkaar gestapeld
    ik dicht er mortel tussen: het is een muur
    schrijf ik “deur, raam, dak”, het wordt een huis
    ik laat de zon erop schijnen
    aan de overkant poot ik een paal
    niet zomaar één
    er hangt een bordje aan: Bus

    niets laat vermoeden wat er
    in dit tafereel besloten ligt

    maar als ik zeg dat de afstand
    tussen halte en huis
    een lichtjaar bedraagt
    een fractie van de eeuwigheid
    die haar van mij zal scheiden
    en dat besef



    Mijn moeder stierf op 49-jarige leeftijd aan borstkanker, na een lijdensweg van 21 maanden die ik van heel dichtbij heb meegemaakt. Toen ik jaren na haar dood een eerste gedicht over haar schreef ("Ik herinner mij haar lach"), dacht ik dat het bij dat ene zou blijven. Maar regelmatig komt ze toch haar opwachting maken in gedichten.

    "Fractie" vindt zijn oorsprong in een heel specifiek moment toen mijn moeder nog leefde. Eigenlijk spreekt de basis van ontstaan van "Fractie" één van de verzen uit "Ik herinner mij haar lach" vierkant tegen. "Herinneringen kiest men niet, toch niet bewust," zeg ik in dat laatste gedicht. Dat is ook zo: sommige feiten en situaties herinneren we ons en daar hebben we zelf niet in te kiezen. Ons geheugen slaat ze op, desnoods tegen wil en dank. Of soms, zoals gebeurde met het moment waarop het vals gebit van mijn moeder onder de kast schoof, tot troost of zelfs plezier. 

    Anderzijds kun je wel degelijk momenten uitkiezen die je je later wíl herinneren. Ogenblikken die je zo dierbaar zijn dat je ze niet wil vergeten, dat je het gevoel waarmee ze geassocieerd zijn steeds opnieuw wil kunnen oproepen. Dat heb ik een paar keer gedaan toen mijn moeder nog leefde: momenten uitkiezen om op te slaan op mijn eigen harde schijf. Eén ervan is de situatie beschreven in "Fractie".

    Ik was bij haar op bezoek. Ik weet niet meer waarover we praatten. Wellicht had ik haar proberen opbeuren, had ik zo luchtig mogelijk gedaan. Ik woonde op een appartementje in Gent en had geen auto. Toen ik naar huis ging, was het prachtig weer. Mijn moeder ging mee naar buiten en leunde met haar rug tegen de bakstenen muur. Ik stak de straat over en wachtte aan de bushalte. Ik zag haar staan, in het zonnetje, en besloot die scène te bewaren voor de toekomst. Ze was nog dichtbij, ik hoefde maar de straat over te steken om weer bij haar te zijn en toch leek ze zo onnoemelijk ver van mij verwijderd. Een "voorproefje" van de onmetelijke afstand die ons zou scheiden. 


    Categorie:N. nieuws/columns
    25-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Base sms-pöeziewedstrijd 2010
    Net als vorige jaren nam ik deel aan de sms-poëziewedstrijd van Base. In 2007 en in 2009 werd een sms-gedichtje van mij genomineerd. Ook dit jaar hoopte ik op een telefoontje dat mij het heuglijke nieuws zou brengen. Omdat de periode waarin ik vorige keren opgebeld werd ondertussen ruimschoots voorbij was, ging ik ervan uit niet bij de gelukkigen te zijn. Toen ik gisteren werd opgebeld en een dame "van Base" zich meldde, dacht ik eerder dat ze mij uit de doeken zou doen hoe hun tarifering in elkaar zit om mij vervolgens een uniéke promotie aan te bieden. Nee hoor, ze wenste mij proficiat met mijn nominatie. Dus toch... Alle genomineerde sms-gedichtjes worden opnieuw gebundeld, in samenwerking met het Poëziecentrum Gent, in een uitgave op 8000 exemplaren die verschijnt op 18 september.

    Op die dag is het ook prijsuitreiking en kan ik weer genieten van een waaier aan optredens (wereldmuziek, klassieke muziek, jazz,...) tijdens OdeGand, het openingsfeest van het Festival van Vlaanderen. De avond wordt afgerond met een (gratis) concert op het water en een spectaculair vuurwerk in hartje Gent.

    Ik kan u dit feest van harte aanbevelen! Voor meer info, klik door naar http://www.festivalgent.be/Programma/Feest/OdeGand/tabid/116/language/nl-BE/Default.aspx

    Categorie:N. nieuws/columns
    22-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zotsjiek

    Ze is terug van kamp, zelfs eerder thuis dan het kaartje dat ze opgestuurd heeft. Doodmoe, maar springlevend. Op de plaats van aankomst wordt er ten afscheid geknuffeld, er wordt gezongen, gedanst, en opnieuw geknuffeld. Je zou het haar de eerste uren niet aanzeggen dat ze maar een half uurtje geslapen heeft op de bus tijdens de nachtelijke rit. Terwijl we naar huis rijden worden we getrakteerd op wilde verhalen, aandoenlijke scènes en een gedetailleerde beschrijving van het vorte eten, waaronder de voze croissants gevuld met abrikoos en chocolade. Nu is onze dochter niet vies gevallen wat eten betreft, dus geloven wij haar op haar woord dat het echt "vort en voos" was. Maar het touwenparcours was dan weer zotsjiek, vertelt ze opgewonden. Oh, en er was daar een meisje met een megacoole trui! Mijn man vraagt wat het verschil is tussen zotsjiek en megacool. Wel ja, megacool is... mooi... en leuk... en zotsjiek, ja, dat is... vetgaaf natuurlijk.

    Natuurlijk!


    Categorie:N. nieuws/columns
    21-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    hé wat een coole gsm!

    zo'n moderne heb ik nooit gehad

    die van mij is stokoud, zo versleten als wat

    want ik heb 'm al meer dan twee jaar
     
    en die van haar

    heb je die van haar ooit gezien?

    oh, mag die niet mee naar school van haar ma?

     
    hé wat een toffe rugzak!

    uit de nieuwe collectie gekocht

    ja, ik kocht hem hoewel het van vader niet mocht

    van mijn eigenste eigen zakgeld
     
    en die van haar

    heb je die van haar wel gezien?

    de naden half los en de rits kapot
     
    hé wat een hippe minijurk!

    van het sjieke merk Pingping?

    en dat halssnoer erop, dat is echte blingbling

    hé, ik moét zelf ook dringend iets nieuws
     
    en die van haar

    heb je die van haar weer gezien?

    zo goedkoop en zo ouderwets
     
    hé ga je mee na school?

    eerst gezellig een broodje smos

    en daarna gaan we samen heerlijk los

    lekker chillen of shoppen in de stad
     
    en schijnbaar doet het haar geen verdriet

    dat ze niét met de klas meegaat

    want ze lacht en ze wuift

    en ze wuift en ze lacht...

    tenminste tot de hoek van de straat



    Om de gezongen versie te beluisteren kunt u, zoals steeds, doorklikken naar: http://veradebrauwer.punt.nl/
     
    ----------

    Dit is één van de twee gedichten die ik schreef naar aanleiding van het project "armoede een blok aan ons been" in het kader van het Europese jaar van verzet tegen armoede en sociale uitsluiting. Met dit project van VZW De Vrolijke Kring uit Ronse willen we dit doen, letterlijk en figuurlijk, samen 'het blok aan ons been aan stukken kappen'.

    Het project loopt van 27/08/2010 t.e.m. 12/09/2010 en bestaat uit het gieten van een betonblok van twee kubieke meter. Op de voorzijde van het betonblok wordt in rode verf de slogan geschreven “Armoede, een blok aan ons been”.

    Daarna begint iedereen, namelijk mensen met armoede ervaring, mensen zonder armoede ervaring, beleidsmensen, diensten en organisaties, kinderen en alle geïnteresseerden die hun steun willen betuigen, het blok aan stukken te kappen. Er wordt aan de steen gekapt tot er ongeveer 50 à 60cm breedte overblijft. Dit wordt dan een soort “herinneringsmuur” als monument. De steentjes van het afgekapte betonblok zullen in kleine plastieken zakjes worden gezet met de datum van 17/10/2010 erop, Werelddag én Europees jaar van de strijd tegen armoede en sociale uitsluiting. Deze zullen worden uitgedeeld aan iedereen die heeft meegedaan, alsook aan de andere aanwezigen op de dag van het officiële moment (16/10 - daarover later meer).

    Meer informatie, onder andere een overzicht van  de uren waarop u mee kan helpen kappen, op http://www.devrolijkekring.be/


    Categorie:A. in vrije vorm
    19-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brood en spelen

    Het toeval wil dat de beste vriendin van onze dochter samen met broer en ouders, die we ondertussen ook onze vrienden mogen noemen, in dezelfde streek op vakantie gingen als wijzelf. Dus spraken wij af elkaar ginder te ontmoeten. De jongelui wilden graag raften en de oudjes zouden mee inschepen. Op de bewuste dag hesen we ons in sexy wetsuits, trokken een reddingsvest aan en zetten een helm op. Alleen het plezier dat we hadden bij de hilarische aanblik van onze gezinsgenoten en vrienden was het geld al waard. Echt spannend kon je het gezellig dobberen van ons bootje op een kabbelende basso Adige niet noemen, maar leuk was het wel. Een medewerkster van het team stelde zich langs het parcours op strategische plekken op om foto's te nemen die laten vermoeden dat het er véél avontuurlijker aan toeging dan het geval was. Het staat natuurlijk goed op het dressoir, zo'n ingelijste foto van de moedige familie in een steigerende boot op wild deinende golven. En dan achteloos zeggen tegen degene die de foto bewonderend bekijkt dat het "eigenlijk" wel meeviel hoor.

    Na het raften gingen we rondkuieren in een stadje dichtbij, ongeveer halverwege de vakantieplaats van onze vrienden en die van ons. Eerst even een hapje eten. We bekeken de kaart van een etablissement en stapten door naar de zaak ernaast om ook daar te kijken wat ze te bieden hadden van kleine restauratie. We kozen voor het eerste en keerden op onze stappen terug. We plaatsten onze bestelling en kregen te horen dat de dame wat belegde broodjes en croques betrof, ons enkel twee soorten kon aanbieden. Voor de rest was de kaart volledig uitverkocht. En dat om half één 's middags? Maar we konden wel in de zaak ernaast terecht, die was van hetzelfde huis. Daar hadden we veel meer keus, verzekerde ze ons. Dus verlieten we haar terras en togen naar dat ernaast. De jongen noteerde wenkbrauwfronsend onze bestelling. Ik grapte dat hij onmiddellijk terug zou komen uit de keuken om te melden dat de helft van onze bestelling niet leverbaar was. Mijn glazen bol was niet mee op reis en toch kwam de jongen, na overleg met een andere jongeman, even later melden dat er slechts drie soorten broodjes te verkrijgen waren. Tussen het lachen door kozen we elk één van de drie voorradige broodjes. Samen met onze drankjes kregen we de gemompelde mededeling dat er van één van de broodjes ook echt maar één meer was. Dus veranderde iemand voor de tweede maal zijn keuze. En toen... was het wachten geblazen...

    Het ene van de niet uitgeputte broodjes was eigenlijk een toast met gesmolten kaas. De moeder van mijn dochters vriendin zei dat ze wellicht maar een klein oventje hadden en dat er maar één toast tegelijk in kon. Haha, zó klein dat elke toast er maar voor de helft in kan en dat ze halverwege de baktijd de toast eruit halen en hem er met de ongebakken kant terug inschuiven. We lachten... en wachtten. Ha, een toast! Begin maar al, wij wachten wel. Het begon ons te dagen: als deze zaak en die van ernaast van hetzelfde huis waren, deelden ze misschien dezelfde keuken. En als de broodjes hiernaast op waren, dan waren er hier evenmin. Die dame had gewoon geen zin in werken! Die dacht: dat die jongens van hiernaast maar opdraven. Ha, daar arriveerde nóg een toast, samen met het éne beschikbare Bauernbrot. De jongen verontschuldigde zich ervoor dat het afhandelen van de bestelling zo traag vorderde. Ze hadden namelijk maar een piepklein oventje in de keuken.


    Bijlage: foto van het spectaculaire wildwaterraften

    Bijlagen:
    rafting 26.07.2010 10.00 019.JPG (2.8 MB)   


    Categorie:N. nieuws/columns
    17-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Levensecht

    ik speel mijn leven
    niet in driekwartsmaat
    maar in een ritme dat geen constante kent
    behalve die van veel te snel
    en elke toon te zacht, te hard, te dof, te schel
    te levensecht


    Categorie:A. in vrije vorm
    14-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zomerwandeling

    Na ons nat avontuur duurde het twee dagen eer onze bergschoenen droog waren. Toen het eindelijk zover was, zat de gletsjer ook iets minder in de wolken. Dus slikten we 's ochtends bij het ontbijt een Hou-maar-alles-binnen-pilletje, namen de lijnbus en reden de Stelviopas op. Bij elk van de 48 bochten toeterde de chauffeur even, kwestie van de tegenliggers te verwittigen. Helemaal betoeterd stapten we boven aan de pas uit en voelden onmiddellijk dat het eufemistisch gesproken aan de ietwat frisse kant was. De regenjasjes werden uitgehaald, niet omwille van een dreigende bui, maar tegen de kou. De zonnepetten werden opgezet, niet tegen de zon, maar tegen de wind. Zo begonnen we aan wat volgens de borden een wandeling van vier uur zou worden: de Goldseewanderung.

    We waren nog maar goed vertrokken of onze handen voelden reeds versteven aan. Handschoenen en mutsen lagen veilig thuis, in onze Vlaamse kast, dus moesten we inventief zijn. Een handdoekje kon rond een hand gewikkeld worden en het nylon zakje waarin een regenjasje had gezeten paste ook net om een hand. En hé... had mijn echtgenoot geen twee paar kousen aangetrokken? Huppekee, één paar werd aangeslagen om mijn handen warm te houden. Tot slot werden enkele wandelstokken ingeschroefd en in de rugzak gestoken zodat resterende handen in broekzakken konden verdwijnen. De kapjes van onze regenjasjes werden over de zonnepetten getrokken en met een sluiting vastgezet.

    Een eindje verder kwam een dame in trainingpak ons tegemoet gejogd. Ze stopte even en mijn man vroeg hoelang ze erover gedaan had om tot daar te geraken. Eine Stunde! Wij knikten bewonderend.  Eén uur in het doorgaan en één uur in het terugkeren, voegde ze eraan toe. "Aber jetzt bin ich mude." Zo? Aangemoedigd door de prestatie van deze dame probeerden we de pas erin te houden, zonder daarom minder te genieten van het fabuleuze uitzicht of minder onze zakdoek uit te halen om onze kille neuzen te snuiten. De Goldsee, riep mijn man en wees naar een plas water in de diepte. Ik weigerde te geloven dat dit buitenmaats voetbad een "See" kon zijn, maar toen ik met eigen ogen het bord met de naam erop zag staan, capituleerde ik.

    Nog steeds goed ingepakt volgden we het pad. Plots kwam ons een dame tegemoet in short en topje met spaghettibandjes. Het strand kan nu niet veraf meer zijn, verwittigde ik onze kinderen. De volgende tegenligger was een kudde schapen. We lachten met de grappige snuiten die de schapen trokken tijdens het kauwen. Na dik drie uur stappen kwamen we aan bij de Furkelhütte waar ik met smekende blik informeerde of ze ook warme wijn serveerden. Of ik niet liever Glühwein wenste? Minuten later legde ik mijn handen rond het dampend glas en snoof met rode neus de kruidige geur op. Ah, wat kan een zomerwandeling in de bergen toch heerlijk zijn.


    Categorie:N. nieuws/columns
    10-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat een geluk

    We zouden een wandeling maken op grote hoogte. We konden met een bus de Stelviopas oprijden, ginder het wandelpad nemen naar de Furkelhütte en vandaar met de stoeltjeslift terugkeren naar het dal. Enig probleem: het weer. De gletsjer zat in de mist en de lucht was grijs met dreigende wolken. Volgens de hotelbaas zou het absoluut niet regenen. Toch stelden we onze hoogtestage liever een dagje uit en kozen voor een wandeling dichterbij, naar de Berglhütte. Die wandeling overbrugde op een relatief korte afstand een hoogteverschil van 600 meter. Ik had de hele tijd het gevoel dat ik aan het traplopen was. Na driekwart van de beklimming passeerde ons in tegenovergestelde richting een Engelse familie die ons de Apfelstrüdel (alweer...) aanraadde. Na 14.786 treden kwam de hut in zicht. Omdat ik zelf meer zin had in iets hartigs, bestelde ik een kom Gulaschsuppe, de rest van het gezin koos voor de Apfelstrüdel. De jongen noteerde de bestelling. Toen hij naar de keuken wilde vertrekken, viel het hem te binnen dat de Strüdel op was. Leuke Engelsen: de laatste porties verorberen en dan de wandelaars het water in de mond laten komen! Dan maar een Linzer Torte. We lieten het ons smaken en vroegen ons af hoe men toch al die spijzen en dranken naar de hut brengt. Ze ligt onbereikbaar voor een helikopter en er is geen kabellift te bespeuren. Hoe men het doet wanneer er veel proviand moet worden ingeslagen, weten we niet, maar we hoorden van andere hotelgasten dat de zoon voor de kleinere boodschappen "gewoon" even naar het dal loopt. U wenst Kaiserschmarren, mevrouw? Geen probleem! Het poedersuiker is wel op, dus als u enkele uurtjes geduld hebt, ga ik die snél even halen. Nog een thermosje koffie ondertussen?

    Toen we uit de hut kwamen, zagen we nog wel een hand, maar lang geen dal meer voor ogen. Hoho, wat een mist! Plezant, geheimzinnig, spookachtig, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. We volgden, nog net niet op de tast, het pad naar beneden. Toen we onder de mist kwamen, voelden we echter - letterlijk - nattigheid. De lieflijke dropjes werden dikke druppels en uiteindelijk werd het een Plensbui met hoofdletter, die met korte tussenpozen twee uur aanhield. Al snel waren we een lopende voorstelling van de nieuwste zegswijze "nat tot op het gat". Tot overmaat van ramp begon het te onweren. De bliksem flitste rond onze oren, op luttele seconden gevolgd door de donder. Doodsbang raceten we door het naaldbos, waarbij we bij elke looppas het water tussen onze tenen voelden naar boven stromen in onze bergschoenen.

    Kleddernat kwamen we toe in het hotel. De receptioniste wees ons het Trockenraum aan, waar in de winter de skikledij en -schoenen  gedroogd worden en waar wij onze natte kleren van het lijf stroopten. In minimale kledij, om geen aanstoot te geven, ging mijn echtgenoot onze badjassen halen. Rillend van de kou kropen we in de sauna en daarna onder het donsdeken. Omdat het Trockenraum 's avonds voortekenen van vijvervorming vertoonde, bood de hotelbaas (die gezien zijn leeftijd gelukkig nooit de job van weerman zal ambiëren) aan om onze kleren in de droogkast te stoppen. Onze schoenen, die we bij aankomst in het hotel hadden leeggegoten in de bloembakken, werden gevuld met oude kranten en in het chauffagehok geplaatst, dicht bij de ketel. Wat een geluk dat we die ochtend besloten hadden niet naar de Stelvio te gaan, we waren de dans toch maar mooi onsprongen!


    Categorie:N. nieuws/columns
    05-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Smulpapen

    Ik heb een gezin van smulpapen. En ik ben de smulsmurf. Gelukkig heeft niemand van ons aanleg om te verzwaren, anders rolden wij 's ochtends de deur uit. Soms denk ik dat ik Watetenwevanavond heet, gezien dit het eerste is dat ik te horen krijg wanneer de kinderen van school komen.

    Maar zelfs voor ons is teveel teveel, dat hebben we tijdens deze reis herontdekt. Bij het uitkiezen van een hotel zijn de beoordelingen van de maaltijden door vroegere gasten van doorslaggevend belang. Als er gesproken wordt over een karig ontbijt of als door een dame, die wij ervan verdenken aan het lijnen te zijn, wordt geopperd dat het avondmaal "bescheiden maar zeer smaakvol " is, dan haken wij af. Op reis wensen wij aan te zitten aan een Bourgondische feestdis, rijkelijk voorzien van voorafjes en nadientjes. Dat was net wat vroegere gasten van Hotel Madatsch ons beloofden.

    De eerste dag kwamen we vier uur later toe dan voorzien. De Duitsers wachten namelijk ieder jaar met het plannen van hun wegenwerken tot wij onze reis geboekt hebben. Daarna is het als bij toeval steevast óns traject dat moet vernieuwd worden. Blijkbaar hadden we via Zwitserland moeten rijden, dan was de file-ellende ons bespaard gebleven. We geraakten echter veilig en wel, zij het verlaat, met de stijve beentjes onder onze mooi gedekte tafel. Een zesgangendiner bij kaarslicht? Na veertien uur en een half in een auto zegden wij niet neen. Ook niet tegen het ontbijtbuffet de volgende ochtend. Uit alle verse broodjes koos ik er één uit waarvan de smaak me verraste door een héél lichte anijstoets. Ik ben niet zo gek op anijs, maar ik heb wel elke dag zo'n aparte "Vinschgauer" gegeten (genoemd naar de streek in Zuid-Tirol waar wij verbleven). Drie keer per week organiseerde de hotelbaas een kleine receptie met aperitief en hapjes, tijdens dewelke we konden kennismaken met de andere gasten, en waarna het gebruikelijke vijf- of zesgangendiner volgde.

    Na enkele dagen overvloed lieten onze magen weten dat het ook wel iets minder mocht zijn. Dus werd er al eens een portie soep geweigerd of vroegen we tot geamuseerde verbazing van de kelner slechts twee voorgerechten en twee lege borden om daarop de helft van de reuzenportie over te scheppen. Op een dag gebeurde het onvoorstelbare: ik vroeg om mij geen dessert te brengen. Wirklich nicht? No thanks, these portions are too big. I really had enough. Dat de kelner even later toch met vier mooi gedresseerde borden uit de keuken kwam, had niets te maken met een eventueel minder goede kennis van het Engels. Hij zette één bord neer voor de dochter, één voor de echtgenoot, één voor de zoon... Daarna plaatste hij het laatste bord op zijn linkerhandpalm, op mijn ooghoogte... en draaide het met rechterduim en- wijsvinger langzaam rond. Und? Was sagen Sie jetzt? fleemde hij glimlachend. Ach, kom hier met dat bord, zuchtte ik, ten teken van overgave. En zie: hij verstond zomaar Nederlands!


    Categorie:N. nieuws/columns
    03-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer thuis

    We hebben de bergen de bergen gelaten en zijn weer thuis. Eén berg is ons gevolgd: de vuile was. Nu ik het propere sokken- en slipjesbestand weer tot normale proporties heb kunnen doen stijgen (om van de quasi volledige iets-meer-stof-bevattende zomercollectie te zwijgen), ga ik enige anekdotes voor de vergetelheid behoeden. Je maakt wat mee wanneer je op reis bent. Twee weken uit huis bezorgen je een schat aan inspiratie. Eerst moeten die hersencellen natuurlijk terug wennen aan het Nederlands. De eerste dagen thuis had ik de neiging om "Entschuldigung" te zeggen waar een "sorry" op zijn plaats was.

    Ik ken zeer weinig Duits, dus moet ik me uit de slag trekken met Frans, Engels en bestoft Spaans. Vervelend vind ik dat! Wil je de kelner vragen om de chef een compliment door te geven voor het superieure dessert, dan sta je daar met je mond vol tanden waar de restanten Halbgefrorene Amarettomousse mit Schokolade Blitze und marinierte Erdbeeren nog aan kleven. 

    Hoewel we volgens de landkaart in Italië verbleven, konden we op elke hoek Apfelstrüdel mit Vanillesauce krijgen, maar toen mijn dochter verlekkerd naar Tiramisu op zoek ging, vond ze het niet op de menukaarten. De streek heet niet voor niets Zuid-Tirol. Alle plaatsnamen staan er eerst in het Duits en dan in het Italiaans. In elke winkel, hotel of restaurant word je in het Duits bediend door personeel in typisch Tiroolse klederdacht. 

    Toen we met de auto de 48 haarspeldbochten van de Stelviopas namen (de genummerde borden wellicht gesponsord door Touristil) en boven  in een Zuid-Tiroolse versie van Blankenberge terechtkwamen, spraken de verkopers in de souvenirwinkeltjes echter Italiaans! Zo ook de kelner in de bar van het 3.170 meter hoog gelegen Hotel Livrio, dat ongetwijfeld genomineerd is voor de prijs van Lelijkste Hotel ter Wereld en enkel te bereiken is via een peperdure kabellift.  Heisse Schokolade mit Sahne? Daarvoor moest hij een collega halen die Duits verstond. Een perfect tweetalige dame legde mij uit dat het personeel boven aan de Stelvio Italiaans spreekt, omdat het afkomstig is uit Bormio, het eerste dorp aan de andere kant van de bergpas... die in Zwitserland ligt. Ik verpinkte niet eens. Ik kom uit België, wanneer het talen betreft, schrik ik nergens meer van. 


    Klik op de bijlage voor een foto van Hotel Livrio

    Bijlagen:
    Hotel Livrio web.jpg (290.2 KB)   


    Categorie:N. nieuws/columns
    17-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op weg
    Op 8 april van dit jaar plaatste ik een stukje getiteld "De weg naar Gent". Deze tekst was de aanleiding tot het schrijven van volgend sonnet. Wie de tekst wil (her)lezen, kan in het archief in de rechterkolom op "4-2010" klikken. Daarna naar onder scrollen.

    Op weg

    Stelt u zich voor: een stad na middernacht,
    een echtpaar loopt door de verlaten straten,
    in opperbeste stemming. Onverwacht
    stopt er een auto en stopt ook het praten.

    Een man stapt uit en heeft niet in de gaten
    hoe bang zij zijn, op bruut geweld bedacht,
    omdat hij zelf, gevolgd door onverlaten,
    ternauwernood ontsnapte aan de jacht.

    Daar staan ze, oog in oog met elkaars angst.
    De vreemdeling vertelt zijn wedervaren,
    van hen gedrieën is hij zelf het bangst.

    Hij moet naar Gent, waar zijn familie woont.
    Hun glimlach brengt zijn beven tot bedaren.
    Daar gaan ze. Wie heeft wie de weg getoond?


    Categorie:B. sonnetten

    Foto

    Ik ben geboren in 1964 en studeerde af als licentiate Romaanse Filologie aan de Universiteit Gent.
    Mijn hobby's zijn vooral lezen, wandelen en het schrijven van gedichten. Omdat ik zelf liefst toegankelijke gedichten lees waarin ik de gedachten of gevoelens kan herkennen, probeer ik ook in die trant te schrijven. Soms schrijf ik in vaste vorm (vooral sonnetten), soms in vrije vorm. Liefst van al laat een gedicht mij achter in de overtuiging dat het op geen enkele andere manier kon geschreven worden.
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!