Maandag 16 06 2014
We verlaten Towersey en rijden via de oude treinbedding naar Thame, waar we het centrum doorkruisen en Thame verlaten via een iets te drukke weg. Het parcours is vlak tot licht oplopend, met een paar kleine hellingen, 3 tot 4% een paar honderd meter lang.
We verlaten de grote weg en duiken links naar beneden, richting Little Haseley.
Voor het eerst is er geen dicht grijs wolkendek, maar een blauwe hemel met witte wolken.
We rijden via Ascott, Stadhampton en Drayton St Leonard naar Dorchester on Thame.
Hier doen we inkopen voor het middageten en komen we aan " The George Hotel" . Dit is een opnamelocatie van de Britse politiereeks Midsomer Murders. Het is door deze reeks en de dorpjes en landschappen die er in te zien waren dat we voor deze regio gekozen hebben.
Net buiten Dorchester kiezen we voor een veldweggetje richting Warborough ipv voor de grote baan.
Iets verderop duikt er een probleem op. We moeten onder de A4074 door, maar in het tunneltje staat het water een halve meter hoog.
Gelukkig is er nog een iets hoger gelegen smal pad waar we alles droog kunnen houden.
We genieten van onze picknick en genieten van de zon die af en toe achter de al wat grijzer geworden wolken verdwijnt.
In Warborough zoeken we "the six bells" Pub op die spijtig genoeg gesloten is.
We zetten onze weg verder over vlakke landelijke wegen tot we bij Shillingford Bridge, een hotel met bijhorende pub, we steken de Thames over en en krijgen een klim zoals " de Leberg " , maar dan 3 keer zo lang voor de wielen. Op de uitloper is het met de opgestoken wind in het nadeel knap lastig fietsen.
We fietsen door het charmante stadje Wallingford en rijden door naar Cholsey, waar we op het plaatselijke kerkhof het graf van Agatha Christie bezoeken.
Eenmaal buiten Cholsey loopt het onmiddellijk terug op naar Streatly, waar we links afslaan richting Goring.
Met de wind schuin achter en vooral een stevig dalend wegdek gaat onze snelheid voor de eerste keer boven de 50 km/h.
We verlaten Goring via Icknield road die stevig oploopt, te vergelijken met de Tenbossestraat, maar 2 keer zo lang, boven komen we uit op een plateau waar links en rechts van de weg misschien wel 100 varkens vrij rondlopen op een weide van een kwekerij. Na een paar honderd meter duiken we even snel naar beneden als we daarnet traag naar boven gereden zijn.
Op het korte vlakke stuk dat volgt krijgen we gezelschap van een lokale fietser die een praatje komt slaan een vraagt waar we heen gaan, Hij gaat alvast naar de dichtstbijzijnde theeshop.
Op het volgende kruispunt gaat hij rechtdoor en wij naar rechts.
Ondertussen zijn de grijze wolken al lang in de meerderheid, en hangt er hier en daar een zwarte wolk waaruit ieder ogenblik een onweer kan losbarsten.
Via Garsons lane vangen we de beklimming richting Ipsden heath aan , iets wat te vergelijken valt met de " Knokteberg " bij ons.
Bovengekomen voelen we de eerste regendruppels , niet overdreven, maar we besluiten toch om wat extra kleding aan te trekken.
We besluiten ook om de voorziene lus richting Checkendon af te snijden en stilaan richting Towersey te rijden. We blijven nu op het plateau tot we net voor Watlington op Howe Road een duik van meer dan 500 meter aan 10 % naar beneden nemen.
Door de bochten moet ik af en toe afremmen, maar we halen toch een topsnelheid van bijna 58 km/h.
Het regenen is ondertussen gestopt, maar er komen steeds meer dreigende zwarte wolken.
Vanuit Watlington fietsen we via Lewknor, South Weston, Postcombe en Sydenham terug naar Towersey.
De wind is ondertussen flink opgestoken en hij blaast natuurlijk niet in het voordeel.
De regen blijft uit tot we op goed anderhalve kilometer van onze verblijfplaats zijn.
We zijn beiden blij dat we droog thuis geraakt zijn, en zijn toch een beetje verbaasd als na het douchen de meeste zwarte wolken weg zijn zonder dat het nog verder geregend heeft.
Het was vandaag een afwisselend parcours met een vlakke aanloop, we hadden in Wallingford nog maar 100 hoogtemeters. Een vrij pittig middenstuk en een vlakke uitloper, wat ons 607 hoogtemeters voor 85 km geeft.
Categorie:2014 Buckinghamshire and Oxfordshire
15-06-2014
Zondag 15 06 2014
Vandaag trekken we noordwaarts, het is betrokken en we rijden via Thame naar Cuddington over licht glooiende wegen die toch overwegend oplopen, tot we net na Cuddington naar beneden duiken om de eerste klim van de dag aan te vatten .
In twee trappen ongeveer 1 keer 50 hoogtemeters en dan nog eens 75 naar boven op een afstand van 5 km met tussenin een duik naar beneden.
Vanaf nu gaat het terug over licht glooiende wegen naar Quainton. Hier maken we een ommetje om kerk en dorp te bekijken voor we verder rijden richting Bicester.
Het parcours blijft rustig op en neer gaan, nu vooral in dalende lijn, maar de tegenwind zorgt er toch voor dat van cruisen weinig sprake is.
De wegen zijn hier niet van al te beste staat, wat soms niet aangenaam fietsen is. Soms is het slalommen tussen de punten, en soms klets je er boenk in, omdat je niet kan uitwijken door achteropkomende auto's.
Wat het verkeer betreft: zo 'Gentle' als de mensen je hier aanspreken , zo zot zijn ze achter het stuur.
Ik waan me soms in Frankrijk.
Na ons middageten in Bicester in wat je een mix kan noemen tussen een Mc Donald en een pub zetten we onze weg verder Woodstock, het grijze wolkendek blijft dicht, maar tot nu toe geen regen.
Eigenlijk langs iets te grote wegen waar soms een fietspad is, en soms ook niet , ook al volgen we nu National cyclist route 5.
Tot we plots links afdraaien dwars door een weiland met een padje van nog geen halve meter breed, ook dit is route 5.
Eventjes te voet dus, maar nog geen 200 meter verder gaat het pad een bosje in, wordt het pad breder en kunnen we terug fietsen.
Dit bospad loopt zo goed als tot in het centrum van Woodstock.
Het centrum van Woodstock verrast ons aangenaam, een rustiek oud Engels stadje.
We hebben echter 1 probleem, de fietsroute 5 loopt over het domein van het plaatselijke 'castle' en hier vragen ze in de zomermaanden toegangsgeld. 17 pond aub, ons iets te veel om gewoon door te fietsen, dus hebben we maar een omleiding gezocht.
Op weg naar Oxford komen we terug op iets te grote wegen om comfortabel te fietsen, tot we weer een afslag nemen en plots naast een kanaal belanden met 10 tallen typische kanaalboten. Ik kan ze moeilijk beschrijven, maar ze zijn vooral smal en vrij lang. Ik schat 1.8 bij 10 meter.
In Oxford zelf rijden we langs de gebouwen van de University en zien we lange rijen met arbeidershuisjes.
We verlaten Oxford via route 57 en volgen deze tot in Towersey.
Deze rit heeft ons langs enkele mooie bezienswaardigheden en landschappen gebracht , maar deze lagen spijtig genoeg te ver uit elkaar, en de verbindingswegen waren te druk en te onaangenaam om echt van het fietsen te kunnen genieten, gelukkig is het de ganse dag droog gebleven.
112 km met 643 hoogtemeters
Track staat op gpsies , Bicester
Categorie:2014 Buckinghamshire and Oxfordshire
14-06-2014
14 juni 2014 : Towersey Chipperfield Towersey
Vandaag onze eerste rit van onze fietsvakantie gereden.
Onze uitvalsbasis de komende week is Towersey, een klein dorpje vlakbij Thame, tussen Oxford en Londen.
We vertrekken via de oude treinbedding die van Thame naar Princes Risborough loopt, en nu deel uitmaakt van fietsroute 57.
Na enkele km verlaten we de treinbedding richting Bledlow en Saunderton.
Tot nu toe op vlak Parcours, maar eens voorbij Saunderton begint het steeds meer op te lopen richting Loosley Row, ik schat ongeveer anderhalve km aan 3 tot 4 %.
Net voor Loosley Row draaien we links weg .
Doordat we nu dwars door een bos rijden hebben we niet echt een idee hoe hard het hier stijgt, alleen aan de versnelling die we trappen weten we dat het niet echt vlak is.
We overbruggen 230 meter hoogteverschil op 5 km.
Vanuit Parlows Hillock gaat het dan in dalende lijn naar Great Hampden en Great Missenden.
Hier krijgen we een korte klim van 20 % en ongeveer 200 m lang die we te voet moeten doen wegens wegje te smal en te glibberig.
Licht golvend parcours nu tot Chesham, waar het jaarlijkse carnaval door gaat.
niet zoals bij ons met grote praalwagens en kostuums waar maanden aan gewerkt is, maar gewoon een optocht van de verschillende scholen achter een versierde auto en een gekke hoed of cape als kostuum.
Net Chesham buiten krijgen we een stevige klim waarna we terug afdalen om met een volgende klim naar Flaunden te fietsen .
Koffie in The Green Dragon, een pub zoals je er hier tientallen kan vinden.
Verder naar Chipperfield in overwegend licht oplopend parcours, 3 km aan 2 tot 3 % en naar Bovingdon met een klim van 500 meter aan gemiddeld 6 %.
Doordat we tot nu toe vooral in bossen of op wegen met links en recht hoge hagen fietsen zijn er niet veel vergezichten om van te genieten.
Na de Two Brewers pub blijft parcours licht oplopen met 2 tot 3 % met af en toe een vlak stuk of een iets steilere afdeling, om dan vanuit Buckland Common stevig door te klimmen Naar St. Leonards.
Hier komen we in een meer open landschap en zijn de hagen links en rechts van de weg verdwenen.
We stoppen aan The Full Moon voor een koffie en een sanitaire stop om dan via Wendover in dalende lijn naar Princes Risborough te rijden, waar we terug via de oude treinbedding naar Towersey fietsen.
Net zoals vorig jaar in Wales spreken de mensen ons hier aan om een praatje te doen over onze tandem of om te vragen waar we vandaan komen of waar we naartoe gaan.
Deze rit van 101,6 km met 1084 hoogtemeter is terug te vinden op www.GPSies.com onder de naam : Towersey Chipperfield.
Categorie:2014 Buckinghamshire and Oxfordshire
06-06-2013
Rit 5 Wales 05 06 2013 : in , rond en op.de Brecon Beacons
We hebben deze morgen na onze exploten van gisteren toch even de tijd genomen om de spaakspanning van ons achterwiel na te kijken, en op enkele spaken na is alles nog OK.
Ook met de Rohloffnaaf en de remmen, die we vervangen hadden na Climbing for Live, is alles nog in orde.
We hadden gisterenavond nog een kort gesprekje gehad met de eigenaar van de cottage en hij had ons gezegd dat er een vlakbij een wandelpad loopt dat uitgeeft op een oude spoorwegbedding, nu fietsroute.
Ondanks het feit dat dit grotendeels niet op de kaart staat en onze ervaring van gisteren besloten we toch om dit pad uit te proberen en te volgen tot waar het onze origineel geplande GPS -track kruiste.
Na ongeveer 6 km kwamen we aan op de kruising met onze GPS -track.
Tot hier was alles vrij vlak, de ondergrond is een mengeling van grind en aarde, maar goed bereidbaar. De enige hindernissen die we hadden waren de constructies die de toegang van bromfietsen tot het fietspad moeten verhinderen.
Dit zijn constructies waar je met een gewone fiets kan door slalommen, maar met een tandem niet, en dus moest ik hem er iedere keer overheen tillen.
Ondanks dit ongemak was dit toch leuker fietsen dan over de grotere wegen in het dal.
Eénmaal het fietspad verlaten was het onmiddellijk vrij steil klimmen. Ongeveer 3 km aan 10 %. Bovengekomen was het evenlang en en steil terug afdalen richting Cern Coed.
Hier verlieten we de grote baan en klommen we via kleinere wegen naar Vaynor en Pontsticill.
Net voor Pontsticill kwamen we onverwacht aan een cafeetje waar we besloten te stoppen om een koffie te drinken.
Het klimwerk en de hindernissen op de oude spoorwegbedding maakte dat we na anderhalf uur nog maar 15 km op de teller staan hadden.
Terug op weg vlakte het terrein helemaal uit en reden we enkele kilometers vlak naast een meer dat dienst doet voor waterwinning.
Vanuit Torpantau ging het terug bergopwaarts richting Abercynaton.
Boven aangekomen zagen we in het dal een 2de meer liggen dat dienst doet als stuwmeer voor een waterkrachtcentrale. Vanop dit punt was het 7 km langzaam dalen tot helemaal aan het meer, 7 km zonder 1 trap te geven, zalig...
Het bleef echter wel opletten voor het grindpad : soms lagen er stukken rots of waren er putten in de weg.
Onderweg waren we wel eventjes gestopt om iets te eten, zodat we er na de lange afdaling weer tegen konden om een stukje te klimmen.
Dit veel echter heel goed mee, en het parcours was vlakker dan ik vooraf gedacht had.
Niet volledig vlak natuurlijk, maar golvend zoals we dat ook bij ons in het Pajottenland kennen, maar dan langs een bergflank en met, een voor ons toch, veel mooiere natuur.
Het leek wel of we steeds rond de bergen heen reden zonder er echt over te moeten.
Nog eventjes gestopt in een bezoekerscentrum voor koffie met Welsh cake
maar wat te verwachten viel moest ook gebeuren : uiteindelijk liep ons parcours over één van de bergen hier. Een klim van 4 km richting Ystradfellte , soms aan 5%, soms aan 10%, met haarspeldbochten en hier en daar ook een schaap.
Wat volgde was terug een zalig lange afdeling tot in Penderyn, waar we onze origineel geplande route verlieten om terug de oude spoorwegbedding op te zoeken.
Dit was nog 10 km van vooral dalen en en beetje klimmen langs iets te grote wegen om comfortabel te kunnen fietsen.
Na de laatste 6 km en een kort klimmetje kwamen we met 90 km en 1503 hoogtemeters zeer voldaan aan bij onze cottage.
We hebben deze morgen met de wagen de verplaatsing gemaakt naar Aberdare, zo een 140 km ten Oosten van Johnston.
Aberdare is een oud mijnwerkersdorp en de natuur en het dorp zijn veel ruwer dan van waar we komen.
De cottage waar we slapen ligt aan het einde van een doodlopend straatje op de bergflank.
Het ging dus al direct vrij steil naar beneden bij ons vertrek met de fiets.
Om de hoofdstraten te vermijden had ik thuis een route uitgestippeld via kleinere wegen.
Te klein bleek, bij een beklimming van zo een goeie 3 km ging het weggetje halverwege over in een pad waar ze naast grof grind ook Ardense keien en rotsblokken hadden uitgestort. Met de fiets aan de hand dus, want van hier met de tandem boven rijden was geen sprake.
Vanop de top terug afgedaald naar het dal en van hieruit de rivier, en daarna een oude treinbedding gevolgd richting Aberfan.
Ook een deel van dit traject loopt over grind, maar deze keer vlak en goed berijdbaar.
Ik had voor vandaag een route uitgestippeld waarvoor ik 4 GPS-tracks nodig had, omdat niet alle straten op de kaart van de GPS stonden.
Het fietspad naast de rivier en de oude spoorwegbedding staan niet op de GPS-kaart, maar wel op een kaart met fietsroutes.
Dit gaf problemen om het beginpunt van een nieuwe track te vinden, daarbij ook nog het feit dat er een track niet in de GPS opgeladen was heeft ons heel wat zoekwerk bezorgd.
Gelukkig had ik de tracks allemaal afgeprint en konden we aan de hand van plaatsnamen nieuwe tracks uitzoeken. Het nadeel hierbij is dat je steeds de snelste weg krijgt, en dus veel over grote wegen moet fietsen.
De laatste plaatsnaam die we konden terugvinden van de ontbrekende GPS-track was Heolgerrig.
Van hieruit moesten we dan doorsteken naar Abenant waar onze laatste track vertrok.
We moesten wel terug via zo een weg/ straat/ pad dat niet op de GPS kaart stond maar wel op de kaart met de fietsroutes.
Vanuit Heolgerigg was het nog zeker anderhalve kilometer klimmen tot we echt op de top van de berg waren.
Het begin van de beklimming was best te doen, klimmen aan 5 tot 8 á 9 %, maar hoe dichter bij de top hoe steiler het werd en het leek wel of de wegenwerkers hier geen zin hebben gehad om een haarspeldbocht aan te leggen en dan maar gewoon een straat rechtdoor hebben aangelegd.
Hoe steil het hier was weet ik niet, maar naar ons aanvoelen steiler dan het steilste stuk van de Paterberg , en zeker 350 meter lang.
Voor de eerste keer moest ik echt in het rood gaan, en nog geen 100 meter verder besloot ik dan ook af te stappen en de laatste 75 á100 meter te voet te gaan.
De kadans was gedaald tot onder de 50 en de fiets kraakte waar hij nog nooit gekraakt had, dus ook om mechanische problemen uit te sluiten was het beter om af te stappen.
Boven op de top was er een heel kort vlak stukje, zoals boven op de Galibier, waar we terug op de fiets stapten om de afdaling aan te vatten.
Dit was echter van korte duur, want nauwelijks een paar 100 meter verder ging het grindpad over in een pad met keien en stenen.
Door de combinatie van steile afdaling en grind, keien en stenen was de kans op wegschuiven te groot om veilig beneden te geraken wat ons ook hier deed afstappen.
Zeker 3 km te voet naar beneden waar we dan konden starten met onze laatste GPS-track.
Ook hier daalden we nog zeker een kilometer verder af tot we helemaal in de vallei waren. Dan nog enkele kilometers vlak parcours voor we aan de 'slotklim' naar onze cottage konden beginnen : een laatste klim van net geen 2 km met een aanloop van 4 tot 5 % en de laatste 800 meter tussen 10 en 12 %.
Onze tocht was vandaag maar 40 km lang, en ook al waren zeker 25 km daarvan over vlak terrein, toch hadden we ook iets meer dan 700 hoogtemeters.
De rit van vandaag heeft mij geleerd om in de toekomst enkel nog tracks te plannen via straten die op de kaart van de routeplanner staan, en indien niet, enkel paden te volgen waar effectief een fietsroute langs loopt. En als je helemaal zeker wil zijn van de berijdbaarheid, dan kan Google streetview een handig hulpmiddel zijn.
Indien geen beelden beschikbaar, zijn zij er waarschijnlijk ook niet geraakt.
De rit van vandaag ging naar St. David, een klein stadje op een landtong tussen de Ierse zee en de Atlantische oceaan.
Vanuit het hotel de hoofdbaan op om na een goeie kilometer rechts af te slaan richting Tiers Cross.
Het was licht glooiend vandaag tot in Endfield, we zijn maar 1 keer echt afgedaald tot aan het beekje om dan via een korte klim,te vergelijken met de Leberg, terug in het licht glooiende landschap te komen .
Net voor Endfield hebben we even onze GPS-track verlaten om vanop een Viewpoint de St. Brides Bay te gaan bekijken.
Na een duik naar beneden tot vlak aan de zee was het fameus klimmen richting Broad Haven : 20% over een afstand van 300 meter.
Boven was het nog een paar keer op en af tot we terug helemaal naar zeeniveau doken aan Nolton Haven Beach. Van hier ging het dan met een ietwat langere minder steile klim, 1,6 km aan 8 à 10 % terug naar boven op het plateau.
Wanneer we af en toe stopten om iets te bekijken of eten voor de middag te gaan kopen sprak er ons altijd wel iemand aan, meestal ging het dan over onze tandem, omdat ze dat hier blijkbaar toch niet alle dagen te zien krijgen. En iedere keer werd ons veel plezier met het vervolg van onze tocht toegewenst en ook dat we moesten genieten van het mooie weer, want dat is hier begin juni ook geen zekerheid.
Na een vrij vlak tussenstuk boven op het plateau was het nogmaals afdalen naar zee, waar we voor de eerste keer een stuk van ongeveer 2 km vlak naast het strand kunnen blijven fietsen.
Om van aan de zee in Penycwm te geraken moesten we eerst nog een ferm stuk klimmen, iets meer dan een kilometer aan 12% met stukken tot 16%.
Het steeds klimmen en dalen zorgde er voor dat we ondanks de vrij vlakke aanloop tot in Endfield al meer dan 700 hoogtemeters hadden, en we waren nog maar 30 km ver.
Vanuit Penycwm ging het dan vooral in dalende lijn richting St. David met enkel nog in Middle Mill een klim vergelijkbaar met de Tenbossestraat.
Vanuit St. David ging het het dan met een zeer lang licht oplopend stuk , 1 tot 2 % tot in Tretio, van waaruit we dan over golvend parcours naar LLandeloy fietsten.
Dit maakte dat de benen eens wat meer op souplesse konden draaien dan op kracht.
Want ook al schakelden we zeer klein, als je klimt aan 16 tot 20 % komt het vooral op duwen aan.
Tussen St.Davids en LLandeloy hadden we ongeveer 200 hoogtemeters voor 15 km, vrij vlak dus.
Vanaf LLandeloy was het weer andere koek, we kwamen terug in het landschap van eergisteren terecht en reden over Trefgam Owen via Keeston en Lambston naar Haverfordwest en Johnston, met onderweg nog regelmatig een klim zoals Knokteberg, Tiegemberg en Valkenberg , wat alles bij elkaar toch nog zorgde voor 1298 hoogtemeters op een totale afstand van 86 km.
We hadden tot nu toe geen van beiden last van fysieke ongemakken, en eigenlijk zijn we nog nooit echt in het rood moeten gaan, wel al donker oranje.
In het rood gaan zou hier echt nefast zijn, en eigenlijk moet je de ganse dag op reserve rijden, want na iedere beklimming volgt een afdaling met daarna alweer een beklimming.
Echt waar niet geschikt voor de beginnende fietser.
Via Pembroke naar Tenby en Saundersfoot. 02 06 2013
Vanuit ons hotel zoeken we weer de NCN route 4 op, en volgen deze nu voor 6 km richting Pembroke. In tegenstelling tot gisteren is het hier volledig vlak tot in Pembroke.
Enkel de klim om van tegen de rivier bovenop het viaduct te geraken bijt wat in de benen,
85 meter hoogteverschil.
In Pembroke Dock hebben we terug wat oriëntatieproblemen met de GPS, we moeten zowel heen als terug over Cleddau bridge, en dat geeft problemen, de GPS wil ons naar ons eindpunt sturen. Op eigen oriëntatie dan maar naar Pembroke city waar we terug de NCN-route 4 volgen richting Tenby.
Het weer is te vergelijken met dat van gisteren, al is de wind wat minder hard, ook al fietsen we niet echt ver van de kustlijn.
Ik denk dat we ongeveer 1 tot anderhalve kilometer parallel met de kustlijn meefietsen, het parcours is niet zo bergachtig als gisteren,het is lichtglooiend, maar ik heb de indruk dat we wel in stijgende lijn gaan, want de zee ligt steeds dieper en het uitzicht is steeds mooier.
Net voor Penally verlaten we NCN-route 4 en duiken naar beneden naar de kustlijn,
Te vergelijken met 3 à 4 keer de Paterberg,maar dan naar beneden en in asfalt.
Vanuit Penally gaat het dan richting Tenby, hiervoor moeten we tot halverwege de bergflank klimmen om dan terug af te dalen. Een weg vlak bij de zee maar zeker niet vlak.Vanuit Tenby fietsen we naar Saundersfoot met alweer enkele hellingen op en af de bergflanken vlak aan de kustlijn.
Vanuit Saundersfoot is het klimmen we tot op de heuvelrug komen waar we net voor Penally op reden. Je kan de hellingen hier gerust vergelijken met de Berendries, soms iets korter, soms 2 of zelfs 3 keer zo lang, af en toe een iets vlakker stuk om dan na enkele meters terug steiler te worden.
Éénmaal boven op de heuvelrug is het terug glooiend, maar deze keer in overwegend dalende lijn. Dit gaat zo door tot in Milton waar we volledig in het dal tussen 2 heuvels zitten en terug naar boven moeten om een andere heuvel te beklimmen.
Deze helling loopt op zoals deTenbossestraat in Brakel, maar dan minstens 2 keer zo lang. Nu gaat het terug in overwegend dalende lijn naar Golden Hill, zoals de naam al laat vermoeden zal het hier niet vlak zijn. Het dorp ligt tegen een heuvelland aan , en wij moeten naar boven. De steilste helling van de dag. Met niets voorgaand te vergelijken, 300 meter klimmen met een percentage van meer dan 20%, we kruipen echt naar boven.
We dalen terug af naar Pembroke Dock, van waaruit we nog 1 keer klimmen naar Cleddau bridge , hier pikken we terug in op de NCN-route 4 voor nog 6 vlakke kilometers richting Johnston.
Onze rit was vandaag 72,5 km en goed voor 940 hoogtemeters.
Minder dan gisteren, en toch waren de klimmetjes steiler en langer dan gisteren.
Het parcours bovenop de heuvelrug is best haalbaar voor een niet geoefend fietser, de heuvel eerst beklimmen is andere koek, wat maakt dat je hier toch best naartoe komt met wat fietskilometers in de benen. Zeker omdat je tussen Penally en Saundersfoot een 5 tal keer de heuvelrug op en af moet zonder vlak tussenstuk.
Ondanks het aanhoudende slechte weer in België en het feit dat het klimaat in Wales natter is dan bij ons, zijn de weersvoorspellingen voor de komende dagen niet zo slecht.
Men verwacht wat bewolking, 16 tot 18 graden en geen neerslag , oef.
We vertrekken vanuit ons hotel, The Silverdale Lodge, in Johnston en rijden op de hoofdbaan richting Haversfordwest.
Een paar 100 meter verder slaan we links een straatje in dat uitgeeft op fietsroute Nr 4 van het National Cycle Network.
Deze volgen we tot in het centrum van Haversfordwest waar onze GPS track start.
Het gaat al onmiddellijk goed op en af, en af en toe moeten we van de fiets om de hekjes te openen die de weilanden van elkaar scheiden.
In Haverfordwest zelf gaan we eerst nog op zoek naar middageten, want het valt te verwachten dat er onderweg weinig eetgelegenheden en/of voedingswinkels gaan zijn.
Bij vertrek uit het stadscentrum enkele keren misreden op een rotonde.
het valt niet mee om op de GPS te kijken, naar de weg te kijken en je te blijven concentreren dat je LINKS moet rijden.
Eens uit het stadscentrum valt het links rijden op de grotere wegen wel mee.
In de kleine straten ( lees : 1 auto breed) is het echter oppassen.
Er is hier zo weinig verkeer dat je de neiging hebt om een beetje meer in het midden van de weg te rijden. Als er dan al eens een tegen of achterligger komt, dan heb je uit gewoonte de reactie om rechts te gaan rijden. Gelukkig is er dan Veerle om er mij attent op te maken dat ik naar links moet!!!
Vanuit Haverfordwest rijden we Noordoostwaarts tot in Maenclochog .
Onderweg komen we af en toe bordjes tegen met plaatsnamen op.
Het is mij niet steeds duidelijk of dit nu dorpjes, gehuchten of gewoon enkele huizen bij elkaar zijn.
Af en toe staat er een kerk , af en toe staat er een naambordje waar je dan alleen een hoeve ziet.
Er staat een vrij behoorlijke Noordenwind , maar op een enkele grijze wolk na kunnen we genieten van een blauwe hemel met hier en daar een wit wolkje.
Vanuit maenclochog rijden we op de flanken van de bergen in het Pembrokeshire Coast National Park Westwaarts tot in Puncheston.
Hierbij volgen we de NCN-route 47
Het blijft steeds op en af gaan, en er is letterlijk geen meter vlak te bespeuren .
We leggen vandaag 82,5 af, en hebben hierbij 1385 hoogtemeters.
Het is vaak klimmen op een bergflank, om dan daarna terug af te dalen naar het beekje.
Van in het dal blijven rijden is er geen sprake, en meestal lopen de straten hier van de ene bergflank naar de ander bergflank aan de andere kant van de vallei.
Je kan het terrein hier goed vergelijken met dat van onze Ronde van Vlaanderen,
maar dan met alle hellingen en afdalingen vlak achter elkaar, zonder vlakke tussenstroken.
Hellingen zoals Knokteberg, Tiegemberg, Leberg, Bosberg en oude Kwaremont zijn we vandaag misschien wel 30 keer bovengereden, gelukkig zonder de kasseien en allemaal in asfalt.
2 keer zijn we een helling boven gemoeten die je het best kan vergelijken met La Redoute, pittig klimmen in het begin en dan een vrij lange uitloper, met ook langs beide kanten een haag, wat er voor zorgt dat je de wind een beetje minder voelt, want die is de ganse dag aanwezig.
In Puncheston hebben we de NCN-route 47 verlaten, en zijn verder westwaarts gereden om in Little Newcastle Zuidwaarts tot in Spittal te rijden.
In Spittal terug naar het Westen tot in Leweston ,om dan zuidwaarts en eindelijk met de wind in de rug via Camrose en Pelcomb Haverforwest te bereiken waar we dan terug via de NCN 4 naar Johnston terugrijden.
We hebben vandaag allebei genoten van het landschap , het weer en het fietsen op zich.
Maar ik wil er toch bij vermelden dat dit geen tocht is voor de niet geoefende fietser.
De tocht is doenbaar met de koersfiets, maar hoge gemiddelde snelheden zijn hier niet haalbaar, eerst en vooral omdat er veel klimwerk in zit, maar ook omdat je in de afdalingen niet vrijuit kan gaan door de smalle bochtige wegen, waar je in veel bochten door struiken , planten en hagen geen zicht hebt op de weg of tegemoetkomend verkeer.
Categorie:2013 Wales
01-02-2013
Santiago de compostella
Het grootste doel dat we momenteel voor ogen houden is om van thuis naar Santiago de Compostella te fietsen.
We hebben nog geen concrete planning , maar toch zijn vele van onze tochten al een soort voorbereiding op die tocht.
Door in binnen en buitenland langere of specifieke tochten te maken hebben we ondervonden dat bepaald materiaal niet voldoet, en dus dient vervangen te worden door iets beter.
Een eerst vaststelling was dat na iedere 500 km onze cassette aan vervanging toe was.
Een tweede vaststelling was dat je soms , als je bvb onverwacht moet stoppen, met een klassiek schakelsysteem niet tijdig meer naar de gepaste versnelling kan schakelen.
Dit geeft dan problemen bij het terug vertrekken, omdat men " te groot " staat, met heel wat gekraak tot gevolg.
Beide problemen hebben we opgelost door het plaatsen van een Rohloff versnellingsnaaf.
Een tweede vaststelling was dat onze remmen niet voldeden voor een lange tocht als die naar Santiago, Waar toch ook enkele bergritten in voorkomen.
In 2011 hebben we Alpe d'Huez en de Galibier beklommen, waarbij we vooral bij de afdaling van Alpe d'Huez grote problemen gehad hebben met onze remmen.
Reeds na 3 à 4 bochten stonden onze schijven van onze remmen roodgloeiend en krom.
31-01-2013
Over ons,
Wij zijn Veerle en Gert, VenG.
We zijn beiden al lange tijd verzot op fietsen.
We zijn beiden ook lid van een wielerclub waar we zondagvoormiddag mee gaan fietsen, maar toch trekken we er ook graag onder ons 2 met de fiets op uit.
Dit kan gaan van een "trainingsrit" tot uitstappen van meerdere dagen.
Daar het , door een verschil in conditie, niet altijd evident is om samen te blijven tijdens het fietsen, hebben we enkel jaren geleden besloten om ons een tandem aan te schaffen.
Onze VenGbike.
Na wat oefenen, en enkele praktische afspraken voor tijdens het rijden, is de tandem voor ons de fiets bij uitstek geworden om er samen met de fiets op uit te trekken.
VenG
