Hier zijn we nog een keer. Dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje worden vooraleer we thuis aankomen.
Momenteel in de Middellandse Zee aan de kanten van Malta. Het weer ziet er al helemaal anders uit (en voelen ook). 6 beaufort en een woelige zee. We waren bijna vergeten dat een schip ook nog kan "klutsen". Eergisteren rond 20u30 zijn we uit het Suez-kanaal gevaren en sindsdien varen we in één rechte lijn richting Lissabon. Een verplichting, anders zitten we binnen de kortste keren zonder brandstof. Nog even rondkuieren door de stad, misschien nog een kadootje kopen. Daags nadien nog een dagje van wacht en dan terug het zeegat in voor de laatste inspanning. Denk dat iedereen blij zal zijn om zijn of haar familie terug te zien. (de huisdieren ook uiteraard...) Momenteel is het grote kuis voor alle departementen, zodat het schip proper is tegen de 23ste. Die dag hebben we uiteraard nog wat werk te verzetten (materiaal dat ontscheept moet worden) vooraleer we huiswaarts kunnen keren. Hopelijk wordt het een droge dag, zodat jullie niet moeten staan wachten in de regen... Vandaag heeft Dieter de weg naar de fiets terug gevonden. Uiteindelijk heeft het niet mogen baten. Het schip ging er niet sneller door varen Anders niets speciaal meer te melden.
Vanaf morgen nog een week Bijgevoegd nog enkele laatste indrukken van in het Suez-kanaal
Moest er geen bericht meer volgen wens ik alvast alle lezers te bedanken om mijn blog te lezen en voor jullie reacties.
We zijn er nog eens met een update. Om te beginnen "NOG 13 DAGEN"....
6 december is de Sint langsgekomen. Heb me willen wegsteken maar hij heeft me toch nog gevonden. Heb toch lekker een zakje snoep gekregen wat in mijn ogen wil zeggen dat ik redelijk braaf ben gebleven hahi.
7 december zijn we 's avonds langs de Evertsen (onze Nederlandse collega's) gevaren. De Everstsen riep ons op met lichtmorse om ons een goede reis te wensen richting Zeebrugge. Hebben geantwoord dat we elkaar terugzien in de maand januari. De HNLMS Evertsen zit of zat met 13 sukkelaars/vissers/mensensmokkelaars/piraten die hij blijkbaar niet direct aan land kon zetten. Daarom stuurde hij via lichtmorse dat hij 13 man had om te "crosspoolen"(uitwisselingsprogramma tussen schepen). Heb geantwoord dat hij ze mocht houden. Verder hebben we hem een goede vaart en behouden thuiskomst gewenst. Hopelijk kan hij deze mensen ergens in bewaring geven zodat ze hun terugreis kunnen aanvatten.
Op 8 december voor de laatste maal Djibouti aangedaan (vooral om te tanken...) Ondertussen werd er een foto getrokken van de bemanning.
9 december onze tankbeurt uitgevoerd en 's avonds vertrokken richting Suez-kanaal.
Momenteel varen we in de Rode Zee richting Suez en je begint aan te voelen dat vele personen al last beginnen krijgen van "channel fever".
Vanaf nu zal het snel beginnen gaan...
Nog een laatste stuiptrekking en we zijn er.... Hopelijk worden er de komende maanden nog veel piraten tegengehouden door de collega's uit de andere landen.
Ondertussen werd er weer een schip vrijgelaten (na betaling van losgeld). Dit schip was al sinds 2 mei in handen van de piraten. Blijkbaar wordt er dan duchtig gevierd door de piraten. Blijven er nog altijd 9 in handen van de piraten. Hopelijk komt er voor de mensen, aan boord van de gekaapte schepen snel een oplossing.
Zover deze update
Alvast vele groetjes aan iedereen, goede punten voor m'n jongste zoon, veel werk voor m'n oudste zoon (hahi), een dikke knuffel aan m'n vrouwke
Hier zijn we nog een keer met een kleine update. Zoals eerder gesteld hebben we de Alpha Kirawira (what's in a name) veilig en wel afgeleverd in Mogadishu (daags nadien werd deze terug naar Mombasa begeleidt door de Fgs Bremen), en zijn we nu op weg naar onze patrouillezone. We hebben al enkele dagen de Somalische kust afgeschuimd zonder ook één piraat te zien. Denk dat die mannen perfect weten waar en wanneer wij hen passeren. We zouden misschien beter investeren in een "stealth" schip (ge weet maar nooit....). Nu, ale gekheid op een stokje, we schrikken af, laat daar geen twijfel over bestaan, maar het zal de piraten zeker niet tegenhouden (zoals eerder gesteld hangen deze piraten waarschijnlijk af van een organisatie die niets anders doet dan schepen enteren........). Enkele weken terug kreeg ik een mail van een moeder van iemand op een koopvaardijschip welke aangevallen werd door piraten ! Ik denk, dat ten eerste als bemanningslid, er een gevoel van onmacht door je heen moet gaan, omdat je niet kan reageren tegen de wapens die gebruikt worden tegen het schip en ten tweede, het thuisfront,.....Hoe moeten deze mensen reageren op een aanval of een evnetuele gijzeling. Wil sowieso niet verder ingaan op dit bericht, maar wens de moeder -en familieleden een veilige doortocht van hun kinderen/familieleden door de Somalische wateren.... Zoals beloofd stuur ik hierbij terug enkele foto's van de afgelopen periode (en ja, er zitten er enkele tussen van Mombasa, ook wij hebben af en toe eens een kleine rustperiode.....). Er zitten een paar foto's bij van een bezoek dat we gedaan hebben aan een typisch Keniaans dorpje. De bedoeling is dat we kijken om een inzamelactie (kledij) te doen voor de kinderen van dit dorp tegen ons vertrek volgend jaar. Denk dat dit meer opbrengt dan het geven van geld...
Verder zoals gewoonlijk weer een fotooke van de zonsondergang (en ja, ook één met onze flopper), de hoorn van afrika, een dolfijntje,......
Sorry voor de late update beste mensen, maar de channel-fever is begonnen......En ja het gaat spetteren thuis Greetz aan iedereen, een goed examen voor m'n jongste, een goed examen voor het lief van de oudste, een goed leven voor de stiefzoon en veel goesting voor m'n vrouwke hahi
Gisteren vertrokken uit Mombasa voor onze volgende escorte-opdracht richting Mogadishu (Somalië).
We waren toegekomen te Mombasa op de 24e (na het escorteren van 2 schepen).
Zoals gewoonlijk duurt het na afmeren een klein uurtje eer de eerste
winkeltjes in de buurt van het schip geplaatst worden (vooral met
houtsnijwerk). Uiteraard weer een paar beeldjes gekocht. Die mensen
willen ook maar enkel hun boterham verdienen (je ziet die sukkelaars
dag in/dag uit bij hun winkeltje zitten, en zelfs slapen..... En, al
bij al zijn het mooie beelden.
Zoals gewoonlijk staat binnenlopen in een haven gelijk aan inschepen
van levensmiddelen, mazout, ontschepen van de vuilniszakken,....dus de
meesten terug aan het werk.
Een paar dagen voor binnenkomst hebben ze mij (en uiteraard anderen)
het Mexicaanse griep vaccin toegediend. Sommigen zijn daar een dag goed
ziek van geweest, ikzelf was enkel de dag erna enorm vermoeid.
Uiteindelijk heb ik m'n collega in de radio vervangen omdat ze te ziek
was.
Denk dat het een experimentje was....Als ik nu nog durf ziek te vallen, hé ;-)
Te Mombasa een paar dagen van wacht geweest en voor de rest eens lekker gaan eten, en enkele goeie wandelingen gedaan.
Hier gingen we zeker gene velo uithalen. 't Zijn een bende zotten op de
baan. En ik die dacht dat ze enkel in Italië met de "claxon" waren
grootgebracht. In Mombasa moet er maar een mier de baan oversteken en
ze claxonneren al bij wijze van spreken.
Zebrapaden vind je er sporadisch en zelfs daar moet je nog opletten om heelhuids de baan over te geraken.
De dag voor vertrek zijn we op zee geweest met een Dhow (typisch
Afrikaanse boot) en zijn we naar een typisch Keniaans dorp gaan kijken.
Armoede troef, maar iedereen heel vriendelijk. Hutten worden gebouwd
uit hout, leem, schelpen en een dak van palmtakken. Ze beschikken niet
over elektriciteit, geen stromend water (dit laatste is wel te bekomen
via een pompsysteem in de midden van het dorp). Je ziet de vrouwen daar
een emmer van een 20-25 kilo op het hoofd zetten om dit mee naar huis
(euh hut) te nemen. De voornaamste bezigheid van de mannen is vissen.
Als het vis seizoen gedaan is hebben ze waarschijnlijk heel veel leute.
Elke man (die mag huwen met meerdere vrouwen) heeft tussen de 5 à 8
kinderen per vrouw.... tel en rekent maar zelf.
Daarna zijn we naar het lokale schooltje geweest, waar een 60-70 tal
kinderen ons zat op te wachten. Deze kinderen hebben 3 liedjes voor ons
gezongen, met als afsluiter frére jacques (was best wel een leuk
moment). Daarna kwamen ze met stylo's en schriftjes af om te verkopen.
Heb gewoon geld gegeven en gezegd dat ik de schriftjes niet nodig had.
Denk dat we bij de volgende operatie misschien best eens kunnen kijken
om een inzamelactie kunnen doen voor vertrek. We zullen er vele
kinderen plezier mee kunnen doen.
Momenteel dus terug aan het escorteren en we krijgen het binnenschip
niet meer gekoeld. Wil dus zeggen dat veel apparatuur afgezet dient te
worden. Dit om schade te voorkomen. Hopelijk kunnen de techniekers dit
oplossen.
X-tijd later hebben de techniekers hun opdracht tot een goed einde
gebracht tot groot jolijt van iedereen. Temperatuur in het binnenschip
is terug aan het zakken en de apparaten kunnen terug bijgezet worden.
De foto's volgen want ik ben mijn usb-stick kwijtgeraakt en dat is iets ambetanter werken...
Seffens eerst eens bellen naar m'n vrouwke
Ondertussen ook al eens beginnen te duimen voor de examens van m'n
jongste zoon Ruben die er binnenkort aankomen (toi toi toi.....)
Tot de volgende keer beste lezertjes
Nog 23 dagen en we zijn terug thuis......dat gaat knallen.......hahi
We zijn ondertussen weer x-aantal dagen verder en zijn nu op weg naar Mombasa. Ondertussen hebben we 2 schepen begeleid naar Mogadishu (Somalië). Schepen zijn uiteraard netjes afgeleverd en daags nadien zijn we met één van de twee terug vertrokken naar Mombasa zodat deze een nieuwe lading kan gaan afhalen. Het traject werd afgelegd met een duizelingwekkende snelheid van 7 knopen. Ondertussen nog wat brandoefeningen, schietoefeningen, machinedrills, e.d. uitgevoerd, kwestie van de bemanning scherp te houden. Ondertussen is er een groep piraten niet goed bezig.... Zij hebben enkele dagen geleden een paar aanvallen uitgevoerd op enkele koopvaardijschepen (uiteraard zoder succes). Wat hierbij enorm in het oog springt is de afstand van de Somalische kust waar ze opereren, namelijk 1000 mijl. Waarschijnlijk hebben ze niet genoeg "nafte" om terug te keren naar het vasteland (de stroming werkt ook een beetje tegen) en proberen ze een schip te kapen om zo toch nog veilig thuis te raken. Gisteren hebben Dieter en ik eens geholpen bij de wash-down. Deze actie bestaat erin, de romp en de dekken waarvoor verantwoordelijk (per sectie) te kuisen en vrij van zout te maken. Zijn ondertussen ook begonnen met een manillentornooi. Dieter en ik hebben onze eerste uitdaging natuurlijk met glans (lees vingers in de neus) gewonnen. Anders blijft het leven hier z'n gangetje gaan. Uitgenomen dat we al enkele dagen op virussen aan het jagen zijn aan boord. En dat is een redelijk intensieve opdracht gezien het aantal usb-sticks, harde schijven en persoonlijke laptops die mee zijn. Maar het einde begint in zicht te komen. Voor zij die het interesseren, nog 31 dagen en we kunnen weer knuffelen met onze partners. Hier nog een paar fotookes van Dieter en mij.... Life is beautiful...
Na een korte fuelstop te Mombasa zijn we weer op weg voor onze volgende opdracht.
Enkele dagen tevoren moesten we op zoek gaan naar een groep piraten die in een bepaalde zone actief waren. Uiteindelijk hebben we niemand gevonden in die immense zone. Nu, terwijl we onze fuelstop gedaan hebben zijn de piraten er in geslaagd om een tanker te kapen en dat in het gebied waar wij gezocht hebben ! Elke keer we zoeken vinden we niets en elke keer we binnenlopen gebeurt er wel iets. Het is om moedeloos van te worden. Maar we houden de "spirit" erin. Het zal ons, en onze collega's van de andere marines niet tegenhouden om te blijven zoeken. Ondertussen worden we aangevallen vanuit het binnenschip door virussen. Het was een tijdje geleden, maar Dieter en ik zijn al een paar dagen bezig om de systemen virusvrij te maken. Is een beetje zoals piratenjacht (dweilen met de kraan open ;-). Uiteindelijk zal het ons wel lukken om de boel te zuiveren. Gisteren ook m'n spuit gekregen tegen de "mexicaanse griep". Heb er gisteren en vandaag van geweten. Enkele uren na de spuit gekregen te hebben werd ik moe (was van wacht en liep 20u00-00u00). Nadien naar m'n bed gegaan en niet kunnen slapen (verschrikkelijk). Vandaag als een zombie door het schip gelopen en rond 18u00 m'n kip ingekropen. Nu, enigzins uitgeslapen, terug de wacht op (ad interim wegens vervanging zieke collega).
Vandaag is het ook m'n huwelijksverjaardag, dus proficiat lieve schat (enne....ik maak dat wel goed vanaf 23 december...hahi)
Voilà beste mensen. Iedereen is weer een beetje op de hoogte Tot de volgende keer
De Seychellen zitter er al op. We zijn were vertrokken op piratenjacht.
De dag van aankomst was er al een aangename verassing in het water, namelijk een zeeschildpad. Mooi en sierlijk om naar te kijken. Eerste dag waren Dieter en ik van wacht en we hadden ons voorgenomen om onze rustperiode een beetje sportief in te kleden.
Wil dus zeggen dat we tijdens de rustperiode bijna heel het eiland afgeslecht hebben met de fiets. Het eerste wat ons is opgevallen, is dat de Seychellen een beetje overroepen zijn. Akkoord als de zon schijnt ziet het misschien de perfecte vakantiebestemming uit, totdat je in de hoekjes en kantjes gaat kijken. Er zijn schonere plaatsen in de wereld en dikwijls niet zo veraf.
Dag één hebben we eens een verkennend fietstochtje gemaakt, we hebben de luchthaven gezien en al een paar mooie strandjes Er zijn er op Mahé alleen al 68 !
Dag twee zijn we naar het noorden gereden en het was de bedoeling om via een wandeling tussenin naar de andere kant van het eiland te wandelen om zodoende terug te kunnen fietsen. Zoals Dieter het stelt "met a komde altijd iet speciaal tegen". Dus ja, op een gegeven moment was de baan op en stonden we voor een wandelpad. Dieter vroeg wat ik wilde doen en ik stelde voor om door te wandelen (met de fietsen uiteraard). Man man man, Het wandelpaadje bleek een door de bergen te lopen en was op sommige stukken redelijk gevaarlijk. Ondertussen kwamen we toeristen tegen, met gids, die ons (of onze fietsen) raar bekeken (de melding suicide mompelend).2u30 later stonden we op Anse Major (een strandje waar regelmatig zeeschildpadden aan land komen). Je had de gezichten van de toeristen moeten zien, die waren goud waard. Wij daarentegen waren ondertussen kattelam en we vroegen aan een inwoner van het eiland de rest van de weg. Deze vertelde ons dat we nog maar in de helft zaten...slik... Het verdere pad was zeker niet geschikt voor wandelaars met fietsen. Alternatief was dus 2u30 terugkeren. Op dat ogenblik zagen we een bootje aanmeren op het strand. We zijn direct gaan vragen of ze ons niet konden afzetten, daar waar we aan onze klim begonnen waren. Gelukkig was dit geen probleem.Hebben dan een andere afslag genomen (ongeveer 5km tot aan het schip, maar met nog ne serieuze kuitenbijter).Moe maar voldaan hebben we eerst een verfrissing genomen, ne lekkere douche. Daarna pizza gaan eten en naar een fillemke gekeken aan boord en vroeg ons bed in want we hadden nog een dag.
Dag drie zijn we naar het zuiden gereden. Schitterende stranden tegengekomen (zijn zelfs een paar keer gaan zwemmen). 's Middags lekker gegeten (gerookte zeilvis en daarna gegrilde vis). Daarna de tocht verdergezet tot we terug een stop maakte aan een strandje. En toen we daar wilden vertrekken had Dieter weer alle geluk, want mijne voorband stond plat. Natuurlijk niets om te repareren en op 30km van het schip. Na enkele telefoontjes hebben we dan uiteindelijk een voertuig kunnen versieren welke ons is komen ophalen. Aan boord terug ne ferme douche genomen en daarna zijn we terug van de lokale keuken gaan proeven (echt lekker).
Hebben een sportieve rustperiode ingelast en we zijn weer opgeladen voor de volgende patrouille.
Toen we vandaag vertrokken werd ik zelfs uitgezwaaid door een walvis. Echt mooi om naar te kijken. Bijgevoegd natuurlijk weer enkele fotookes
Tot de volgende update
Greetz aan wife and kids (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje)
't Begint in te korten. Nog een goede 46 dagen te gaan (allez varen). Enkele dagen terug de vermeende vissers/mensensmokkelaars/piraten/sukkelaars terug afgezet voor de Somalische kust om daarna terug te varen naar ons operatiegebied. Die mannen waarschijnlijk wreed content, wij ietske minder... Fotooke van de skiff (en motor) zijn hierbij gevoegd. Gisteren waren er weer 2 aanvallen op koopvaardijschepen in de Golf van Aden. Na een boarding door het Turkse Fregat Gediz werden een AK-47, een geweer en een RPG in beslag genomen. Bij het tweede incident hebben onze Duitse collega's weer een puike prestatie neergezet. Resultaat : 3 RPG granaten, 2 AK-47 met4 laders, een pistool en 3 staven explosieven. Heel het boeltje werd uiteraard in beslag genomen. Het besluit van deze 2 incidenten luidt dat het amateurkes waren omdat de "echte" meestal hun wapens overboord gooien alvorens er een boarding uitgevoerd wordt. Ook omdat ze niet direct over snelle boten beschikten. Naar het schijnt zou er nog een schip gekaapt zijn. Dit zou het totaal brengen op 9 schepen. Verder nog eens een fotooke van Stef, vliegende vissen (misschien iets minder zichtbaar op de kleine foto's), en van enkele zonsondergangen. Oh ja, ook weer een foto van een vogelke dat blijkbaar aan een beetje rust toe was.
Tot de volgende update
Greetz aan wife and kids (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje) Enne een gelukkige verjaardag voor m'n oudste zoon Domien die er morgen 21 wordt. Vier ze en niet te zat hé ;-)
Ps : Uitzicht aangepast op vraag van enkele lezers Tim
Hier zijn we weer eens met een kleine update... Gisteren werden we gevraagd om een controle uit te voeren op een lokatie waar eerder een schip aangevallen werd. In de buurt werd een skiff (polyester bootje met buitenboordmotor) aangetroffen met aan boord 4 personen welke beweerden vissers te zijn. Aan boord werden natuurlijk geen wapens aangetroffen (eerder melde onze flopper dat er "dingen" overboord werden gegooid). Van vismateriaal was er uiteindelijk ook niet veel te vinden. Enkel een houten plank met daarop nylondraad zonder haken. Ik concludeer hieruit dat de Somalische vissers de vissen wurgen, of zoals m'n collega Michael het stelde maken ze lasso's van nylondraad om vliegende vissen mee te vangen. Ge zou het bijna beginnen te geloven. En wat nog straffer is, is het feit dat deze "duh" vissers op 450 zeemijl van het vasteland aan het dobberen waren. Dat is meer dan 800 kilometer. Ze hadden naar alle waarschijnlijkheid zelfs hun eigen motor onklaar gemaakt. Straffe gasten die Somalische "vissers". Na ondervraging werden er vingerafdrukken genomen en doorgestuurd naar 't parket in België. De 4 personen werden ondergebracht in de detentiecel en hun skiff werd aan boord gehesen waar de techniekers zich direct ontfermden over de defecte motor (is ondertussen hersteld). Nadien kwam het bericht dat er niet genoeg bewijzen aanwezig waren om de vissers te betichten van "piraterij" en viel onze actie onder de noemer "SOLAS" (Safety Of Lives At Sea of was het Somalies Lost At Sea...). Dus hebben we weer 4 mensen van een gewisse dood gered. Terwijl we bezig waren met het redden van deze mensen, kwam het bericht binnen dat 2 andere schepen aangevallen werden door 2 verschillende groepen van piraten. Er werden schoten gelost en met een RPG gezwaaid. Bijna hadden de piraten hun ladder aan het schip vastgemaakt maar de kapitein dacht daar anders over. Door sneller te varen en wat woester te manoeuvreren kon het schip de kapers van zich afschudden. 4 uur later op 270 mijl van voorgaande incident werd een ander schip aangevallen door een andere groep piraten. Ook hier werden er schoten gelost door de piraten waarbij de brug en de brugvleugel van het koopvaardijschip schade opliep. Dus het was best weer even spannend. Anders niets speciaal te melden. Af en toe krijgen we hier een fikse regenbui op ons dak, maar dat zal in ons Belgenland waarschijnlijk niet anders zijn.
Tot de volgende update
Greetz aan wife and kids (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje)
Vandaag 30 oktober en een rustige dag. In de voormiddag een oefening gedraaid welke een aanval simuleerde en de daarbij geleden averij aan het schip. Was eigenlijk om te kijken hoe alert de bemanning is. Over de middag m'n uurke sport gedaan, daarna even een frisse neus halen (28°C...) en terwijl weer enkele dolfijnen gespot. 's Avonds, net voor zonsondergang kunnen ze me altijd vinden op m'n favoriete plekje aan boord (één van de midscheeps bolders) om te genieten van de laatste zonnestralen of zeebries van de dag. Die avond heeft Dieter een bingo avond georganiseerd. Ik heb niet meegedaan daar ik van 20u tot 24u wacht loop. Ben wel even over en weer gelopen om enkele beelden vast te leggen.
31 oktober. Halloween. Vanmorgen in de spiegel gekeken en alsnog verschoten, hahi 's Morgens terug een oefening gedaan om de boordschutters te trainen. Buitendekken dus verboden (toch gedurende de oefening) 's Middags ben ik dan maar naar mijne coiffeur gegaan (zie bijgevoegde foto)
01 november. Vanaf nu kunnen we zeggen dat we volgende maand thuis zijn. Woehoe... Vandaag schietoefeningen voor onze flopper. Een palet met vlag erop wordt te water gelaten en de boordschutter van de helicopter moet deze dan proberen te raken. 's Avonds was het de bedoeling om een open-air cinema te houden maar de weergoden hebben anders beslist en een paar bakken water uitgekieperd.
Tot hier de update
Greetz aan wife and kids (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje)
Wist momenteel niet goed wat te schrijven, daar we momenteel aan het opstomen zijn naar een operatiegebied welk 2 keer zo groot is als Belgïe. Hopelijk kunnen we daar enkele piraten tegenhouden en/of afschrikken. Het stuk dat we nu afvaren is immens groot en ik denk eigenlijk dat wij daar het enige schip zijn. Niks te zien in de buurt en verder waarschijnlijk ook niet.... Ondertussen gebeurt er in de hogerop gelegen gebieden wel een pak. Op 22 oktober is een Engels jacht gekaapt met daarop 2 opvarenden. Momenteel is het jacht leeg teruggevonden en zijn de opvarenden waarschijnlijk in handen van de piraten. Deze morgen is er een ander schip gekaapt in het gebied waar naar we op weg zijn. Volgens onze dagelijkse krant is dit de 6de kaping in de maand oktober. Dat we maar gauw op operatiezone zijn en d'r e pak kunnen klissen. Ondertussen hebben onze noorderburen op de HNLMS Everstsen nog steeds bezoek aan boord. Zij varen al een tijdje met 46 gasten aan boord. Deze mensen, welke door mensensmokkelaars aan hun lot waren overgelaten. (boot lag in panne en de smokkelaars zijn gewoon overgestapt in een andere boot en hebben hun passagiers zonder eten en drinken achtergelaten !!!). Meer en meer begint het piratenwerk op georganiseerde misdaad te lijken. We houden jullie uiteraard op de hoogte. Ondertussen wordt de bemanning van de Louise-Marie dagelijks getraind, schietoefeningen, brandoefeningen, noodprocedures, e.d en worden we nog altijd verwend door het keukenpersoneel voor wat betreft de dagelijkse kost. Toch begin ik al eens een gekookt "tikkeneike" te missen en een verse croissant. Mocht het een troost zijn voor jullie, vandaag en gisteren hebben we enkele regenvlagen mogen trotseren. Akkoord, de temperatuur ligt wel een beetje hoger, maar nat is nat. Vandaag geen fotookes, maar zal dat tegen de volgende keer wel goedmaken. Nog vele groetjes aan m'n vrouwke en de kids. Tot de volgende
Hier zijn we nog een keer met een kleine update. Eergisteren doorgestoomd naar de Canarias (Spaans fregat) en gisterenmorgen zijn ze begonnen met het overhevelen van de voedingswaren voor onze Spaanse vrienden. Eventjes waren we de A931 (waar de A staat voor auxillary...). Eerst werd alles per helicopter overgebracht, daarna werd er een rhib van beide schepen ingezet voor de rest. Al bij al toch een dag kwijt aan bevoorrading. Maar uiteindelijk kunnen "el collegos" nu misschien een normale maaltijd achter de kiezen slaan, daar ze toch al 28 dagen onafgebroken op zee zijn (en er waarschijnlijk nog enkele zullen volgen).
Ondertussen nog eens een fotooke van Orm en mezelf plaatsen, aangevuld met pics van de Spaanse flopper (en schip) en enkele mooie zonsondergangen. (zo kan iedereen meegenieten). Ondertussen zijn we terug "en route" én terug op "piratenjacht".
Vandaag weer enkele scholen vliegende vissen gezien. Prachtig en het verbaast me nog steeds hoe lang die vissen in de lucht kunnen blijven. Gisteren werd er op deze vissen gejaagd door "jan van genten" (meeuw soort).
Het gaat jullie goed zou ik zo zeggen.
Greetz (en natuurlijk een knuffel en zoen voor m'n vrouwtje)
We zijn er nog eens. Gisteren vertrokken vanuit Mombasa. De dag van aankomst hoog bezoek gehad. Minister van Landsverdediging, de stafchef en anderen (135 man) en een meute persmensen. Het schip had een rondleiding georganiseerd met op bepaalde plaatsen een presentatie welke handelde over de operatie. Verschillende personen (waaronder ikke) hadden als taak een groep rond te leiden, anderen stonden in voor het begeleiden van de pers. Ondertussen moest er nog ingescheept worden (met een beperkte ploeg). Met andere woorden, een drukke dag.'s Avonds een stapke gezet. De dag nadien een wandeling gemaakt in de stad. Mombasa is een drukke stad, waar ook weer veel armoede is. De buitenwijken zijn te vergelijken met deze in Djibouti. Een kadooke gekocht voor m'n vrouw en daarna met 3 man een toek-toek (driewieler) genomen richting schip. Was best grappig. Al een geluk dat de chauffeur niet teveel gas gaf of we waren weg op de achterste wielen. De 20ste van wacht (moet ook gebeuren). Dag erna afgaande wacht, regendag, dus ook maar aan boord gebleven. Ben juist eens naar de winkeltjes in de buurt van het schip gaan kijken. Daar een deel houtsnijwerk, schalen gekocht, kortom, enkele mensen content gesteld. Ondertussen kwamen er nog enkele vrachtwagens af met goederen (eten en drinken) voor onze vrienden op het Spaanse fregat Canarias. Ergens deze week is het de bedoeling dat we deze goederen in hun buurt brengen, zodat ze per flopper overgebracht kunnen worden. Andere mensen zijn ondertussen op excursie geweest en uiteraard mooie fotootjes getrokken. Ondertussen gehoord dat de piraten weer sterk bezig waren. Waren vorige week op weg naar een Duits fregat. Hun euro is dan uiteindelijk gevallen dat het een militair schip was. Te laat natuurlijk en pech voor de piraatjes. Gisterenmorgen kregen we het bericht dat er nog een koopvaardijschip aangevallen werd en dat we zo snel als mogelijk moesten uitrukken in een poging de piraten te onderscheppen. Het koopvaardijschip heeft ze gelukkig kunnen afschudden.
Voilà, jullie zijn weer een heel klein beetje op de hoogte. Hierbij ook een paar foto's van de gemaakte t-shirts (op vraag van m'n kids). Het logootje van voor is iets anders maar ik vind het nog "kip".
Hasta la vista (of ist windows7)
Greetz (en natuurlijk een knuffel voor m'n vrouwtje)
Hier zijn ze dan eindelijk. De dolfijntjes waarover ik al zo lang gesproken heb. En het ergste van al is dat het niet mijn foto's zijn. Zijn van de fotograaf van televox. Er staat zelfs een walvis op (allez zijne rug terwijl hij aan het ontluchten is). Dagelijks passeren deze wel enkele malen. 't Zal wel eens een keer lukken als ik mijne camera mee heb. Vandaag een mindere dag. Regenbuien dus. Zo weten we terug hoe dat eruit ziet hahi. Anders niks speciaals te melden.
Bedankt voor het lezen van de blog en tot de volgende
Greetz en zoenies voor m'n schatje
Btw Zitten in de helft van de operatie dus kunnen jullie al beginnen met aftellen.
Eergisteren keukendag. Om 07u30 begonnen we met het uithalen van de groenten (sla,tomaten,komkommer en champions voor de saus). Terwijl Karen en Dieter de champions aan het kuisen waren hebben Jeroen en ik de sla, tomaten en komkommers gespoeld en gesneden. Ondertussen gingen we voor anker voor Djibouti (recuperatie van onze flopper en flopperploeg). Geprofiteerd om mijn t-shirts af te halen. Heb dus even mijn keukenactiviteiten moeten staken om met de rhib naar de wal te gaan. T-shirts aan boord gebracht en vlug terug naar de keuken gegaan om m'n collega's bij te staan. Karen stond in voor het bakken van de steak (had btw ook de championsaus gemaakt), Jeroen stond aan de frietpot en Dieter zorgde ervoor dat de steak-friet aan de man gebracht werd. Ik ben dan maar begonnen met de afwas van het keukenmateriaal. Vele mensen hebben ons bedankt voor het lekkere eten. Hebben gevraagd of ze de vaste keukenploeg ook elke dag bedanken.... Vandaag geen fotookes. Het was de bedoeling om foto's van de interim keukenploeg op de blog te plaatsen, maar heb deze nog niet in m'n handen gehad waarvoor excuses. Vandaag hebben enkele collega's een walvis gezien, maar denk niet dat er iemand een fototoestel bij de hand had. Onze opdracht is uiteindelijk niet het observeren van de dieren in onze omtrek ('t is natuurlijk wel mooi meegenomen.....).
Anders niets speciaal te melden
Bedankt voor het lezen van de blog en tot de volgende. Zal dan proberen om de foto's van Hell's Kitchen online te plaatsen.
Greetz (dikke zoen voor m'n vrouwke en groetjes aan de kids & cats)
Hallo beste lezerkes (en natuurlijk m'n vrouwke en kids)
Gisteren ons eerste wapen in beslag genomen. 't Waren vissers....Ja ja, met een machinepistool om op vliegende vissen te jagen. Maak dat de kat wijs. Nu, ze hebben het zo aan ons verkocht, en om het tegendeel te bewijzen moet je volgens mij toch heel recht in je schoenen staan. We hebben "under schieter" afgepakt en ze verder laten varen. 1-0 voor de populatie vliegende vissen.
Vandaag bewogen dag. Begonnen met het begeleiden van het broerke van de Mighty Servant, de Black Pearl (of was het Marlin). Deze had een mecanodoos mee 't is te zeggen een paar reserveonderdelen voor één of ander boorplatform. Daarna een RAS (ge weet wel Replenishment At Sea) gedaan met een Amerikaans bevoorradingsschip Amelia Earhart, een schip gebouwd in 2008. (zie bijgevoegde foto's) Morgen een zware dag. Dieter en ik en een paar anderen hebben besloten om eens in de keuken te helpen om het keukenpersoneel eens een dagje rust te geven ('t is wel onder begeleiding want het blijft een grootkeuken....). We beginnen met kreeft (levend), slakken (levend) en een rauw eitje... 't Is ni waar hoor. 't Zal morgen biefstuk zijn met frietjes en een salade. Dus vanaf 07u30 beginnen we eraan. Waarschijnlijk staan we ook in voor de soep en voor het avond eten. Hopelijk smijten ze ons nadien niet van boord. Zal wel fotookes op de blog zetten van onze prestatie. Hierbij enkele foto's van de voorbije dagen.
Bedankt voor het lezen van de blog en tot de volgende
Greetz aan de lezers, m'n kids, m'n familie, stiefzoon en vele knuffels en zoenies voor m'n vrouwke en katjes Tim
Hier zijn we terug, twee dagen na vertrek te Djibouti. Het blijft nog altijd lekker warm buiten met af en toe een fris windje. Had t-shirts laten drukken en deze zijn eindelijk toegekomen te Djibouti. Weliswaar met een drukfoutje, maar dat maakt de t-shirt uniek in zijn soort. Het borstlogo, een silhouette van het schip en daaronder de benaming F931 LOUISE-MARIE is iets anders uitgevallen. De cijfers 931 staan nu in het Arabisch. 't Is eens iets anders. Heb wel 2 euro van de prijs per t-shirt kunnen afpingelen (of hij mocht ze opnieuw laten maken). Al bij al, verdienen ze er waarschijnlijk nog genoeg aan. Nu, het blijft een mooi souvenir van de operatie. Deze week nog zone goeie gebeurd. De piraten gingen 's nachts een schip enteren, maar hadden in het donker niet gezien dat het een bevoorradingsschip was van de Franse Marine. Resultaat is dus dat er weer enkele piraten minder zijn die de waters onveilig kunnen maken. Ben vandaag mijn griep-prik gaan halen. Doe dit niet graag maar blijkbaar is dit verplicht in operaties en ik ben de laatste om dit tegen te spreken. Af en toe komen we nog steeds mensensmokkelaars tegen. (blijkbaar verdient dit nog steeds goed en blijkbaar zijn er nog steeds sukkelaars die hun leven willen riskeren om de oversteek te wagen). Anders niets speciaals te melden. Hierbi nog enkele foto's gemaakt door de boord duikers te Djibouti. Doet me een beetje aan de tekenfilm "Nemo" denken. 't Is zo eens iets anders. Allez 't amuseleut en een dikke knuffel aan m'n vrouwke
Hier zijn we nog een keer. En het was al een tijdje geleden waarvoor mijn excuses. Gisteren binnengelopen te Djibouti. De dag ervoor was er eentje om te onthouden. We zijn weer effectief achter piraten gevaren nadat onze flopper deze laatste hadden doen stoppen. Zoals gewoonlijk niets aan boord gevonden. Meestal worden wapens en ladder(s) , welke gebruikt worden om schepen te enteren, overboord gegooid. Met als natuurlijk gevolg dat niemand aangehouden kan worden. Een beetje later zagen we 3 skiffs een verschillende richting uitvaren, dus weer de helikopter er achter. Een beetje later kwam dan de melding door van de helikopter dat het vissers waren. Nu liggen we binnen te Djibouti en genieten van onze rust. Met rust wordt hier verstaan, inscheping van frisdrank, dry stores. Met de hele bemanning een ketting gemaakt en alles ingescheept. Een paar uur later kon je me uitwringen. En ik mocht al van geluk spreken dat ik niet buiten stond ! Nadien een lekker doucheke genomen en genoten van de rust aan boord. Vandaag ben ik van wacht (Dieter ook trouwens). Berichten ontvangen/versturen, Dieter staat mee in voor de Force Protection (dus beveiliging van schip en inhoud). Op een gegeven moment moest het schip 10 meter vooruit, omdat er een groot schip achter ons moest aanleggen. De wacht werd aan de valreep geroepen en de taken werden verdeeld. Ik mocht mee aan wal om de trossente verleggen naar andere bolders, Dieter mocht aantreden op het voordek. Werken met een omgevingstemperatuur van +/- 40 graden is en blijft niet leuk dus enkele uurtjes later kon je me weer uitwringen. Dat was het zo'n beetje voor Djibouti. Bijgevoegd nog enkele fotootjes De groentjes aan iedereen en een dikke zoen voor m'n vrouwke
Hier zijn we weer. Eén dag te laat. Even een rechtzetting tegenover m'n collega's, zowel aan boord als aan de wal. Toen de telefoonverbinding enkele dagen geleden uitviel was ik uiteraard niet de enige die aan het probleem gewerkt heb, maar zowel aan de wal als aan boord is er een team die de koppen tesamen steekt om tot een oplossing te komen. (Meerdere hers doen meer zeer dan één, hahi). Minpunt bij ons dat het nieuwe apparatuur is, maar hebben op één dag veel kunnen leren (uiteraard door vanalles uit te proberen). Uitslag is dat de telefoon weer werkt en dat iedereen (bemanningsleden én familie) weer content is. Hierbij nog eens een bedankje aan Dieter, Olli, Leon, Beckie en uiteraard de mensen vande Helpdesk Peutie en de ondersteuning uit Marche-en-Famenne. Met andere woorden JOINT in de volledige betekenis van het woord. (Enne,...oh ja,.... ik heb ook geholpen....).
De voorbije dagen enkele schepen gecontroleerd, geëscorteerd. Hierbij een bedankje gehad van een schip met motorproblemen. Tijdens de reparaties zijn we in de buurt van dat schip gebleven waarvoor deze laatste uitermate dankbaar was.
Vandaag weer een RAS uitgevoerd met de USNS John Lentall.
Probeer nog elke dag op m'n velooke te zitten. (lukt me nog altijd redelijk goed, als er natuurlijk geen werk tussenkomt).
Aan iedereen terug bedankt voor het lezen van de blog (ofte summiere samenvatting) en een dikke zoen aan m'n vrouwke alsook de groetjes aan m'n kids Domien en Ruben
Hierbij nog eens een fotooke van mezelf (speciaal voor m'n vrouwke en kids) en eentje van onze flopper
En mensen, geef gerust eens een seintje als jullie iemand in beeld willen zien. Zal dan wel een paar fotookes laden
Hallo beste lezertjes en uiteraard mijn familie,
Hello iedereen,
