Ik ben Vanhoudt Maurice, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maurice.
Ik ben een man en woon in Schaffen (Belgiè) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/08/1938 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schaken.
Mijn eerdere hobby's waren; wielrennen,voetbal,tennis,fotografie,houtsnij-en draaiwerk, muziek en schrijven
fa556839@s
MAURICE - PAULA ...mooi hoedje toch...
Foto's van vroeger
Met Lisa Del Bo in de Stadszaal te Aarschot in 1996
Toneel te Webbekom 2001 'Rare Kwasten op Jenever'
Hier bij het tennis
Vlotjes in de groep (x)
Klaar voor het vertrek Een massa volk, tot op de bermen stonden ze om te supporteren voor hun favoriet
KNEVELMEERKAT Duur van de dracht is 175 a 190 dagen voor 1 jong Haar knevels zijn op de wangen getekend Leven in de wouden van tropisch Afrika Behoren tot de schitterendst gekleurde apen Het is een vegetarische aap, die verzot is op knoppen zachte blaren en allerlei vruchten en granen
LUIPAARD Dracht van 90 tot 112 dagen voor 2 tot 3 jongen Is èèn der drie grootste en bekendste der katachtigen Leeft in Afrika en de warme wouden van Aziè Komt ook voor in Turkije Leeft zowel in de vlakte als in de bergen Voedt zich met alle levende dieren die hij kan vinden, van de rat tot de zebra's over de egel het stekelvarken en de gazellen
AFRIKAANSE CIVETKAT Dracht van 72 tot 82 dagen voor 2 tot 4 jongen Is een eenzaam levend nachtdier Produceert de bekende muskus,geeft een fijne geur De civetkatten leven in de grote bossen Ze jagen op kikkers, hagedissen en insekten Voeden zich ook wel met vruchten,wortels,bladeren, vogels en ,durven ook wel vissen en krabben verschalken
Laten we nu de lof der zotheid maar bezingen... Nooit zou "den deze" nog èèn voet mogen binnen zetten bij dat "exemplaar" die me zei over grootste gaven te beschikken die er ooit iemand van de Hoge had verkregen, nee, nooit zou ik daar nog mogen binnen stappen zonder vijf promille per duizend alkohol in het bloed, het is te zeggen dat ik er eerst zou moeten voor zorgen dat ik minstens, en dat is werkelijk het strikte minimum, de inhoud tot aan de bodem van de tweede fles van het edelste brouwsel zou moeten hebben achterover gekiept Nu weet ik ook wel dat u denken gaat, "jaja schrijvelaar, dat is allemaal goed en wel, maar wat hebben zulke ernstige zaken van een heel ander gegeven hier te zoeken, en wat zou hier kunnen achterzitten" wel het zijn gemeende raadgevingen gericht tot u allen mannelijk "broedsel" want wat ik daar bij die kaartlegster moest aanschouwen was ongelooflijk, want het was daar dat ik was binnen gesukkeld. Het begon reeds dadelijk bij onze eerste kennismaking dat ze zich met de kaarten in de hand als in transe bevend als 'n riet boven ... de waterpot.. halfluid prevelend wist te konkluderen dat de aardstralen verborgen in mijn lichaam me nog vele en vele jaren het uiterste fijne gevoelen zouden geven van te minnen en te minnekozen en zo zou ik dan moeten weten dat ik iets zeer verheerlijking's te bieden had, en vooral om bemind te worden, wat me toch het gelukkige gevoel bezorgde, beschoren aan maar voor weinigen. Ook wist ze steeds met de kaarten in de hand boven de waterpot, geplaatst in het midden der tafel, dat het einde van mijn .... wateraar ... eens als de weldoener van het heelal zoals ze zei, zich op dat ogenblik om en rond de achthonderd millimeter boven de aardkost zou bevinden, wat ze wist te verduidelijken als heel normaal, maar kon niet voelen hoeveel speling uitgedrukt in centimeters er bij bepaalde tijden wel kon zijn... Ooit vrienden "broedsels" heeft er een inspanningsfysiologe van de Place St. Jean(diest) me met haast matematische zekerheid willen aantonen dat alkohol in min of meer grote mate toegediend het brein der "broedsels" ten zeerste in ongunstige zin kan beinvloeden wat ze bij de tegenpolen der mannelijke"broedsels"niet bewijzen kon en eigenaardig kon ook de kaartlegster het niet, het zou dus gaan om een inwerking alleen vastgesteld bij de mannelijke "broedsels" en het gemiddelde percent zou hoog liggen.. Boven de waterpot kon ze eveneens aanwijzen dat tegelijkertijd met het verhogen van de IQ ook de syneste secondaire gewaarwording van stress gevoelig zou dalen maar spijtig moest ze er wel aan toe voegen dat ze niet kon bewijzen dat dit bij alle "broedsels' als een vaststaand feit mocht worden beschouwd. Zonder een verklaarbare reden, dat moest ze nog bij volgende proeven uitpluizen, wist ze dat bij een rechtshandige het stressverschijnsel eerst aan de rechter- en met een linkshandige eerst aan de linkerkant verdwijnt, eigenaardig èèn helft met stress ... en met die vooruitgang van de wetenschap heb ik me voorgenomen om uit' hartveiligheidsoverweging' in de toekomst ieder "broedsel" steeds op het hart te drukken de eerste ... vijftien glazen .. van het edelste gerstenat te heffen langs de linkerkant en ook vooral, de kaarten ter hand te nemen zoals ik toen ze in handen kreeg gestopt, gezeten voor de waterpot, om te spelen het spel van jok en onderjok, het spel van boer en zot, in rood en zwart ... En zulke kaarters van dat slag zoals ik toen, zijn veelal zeer bijgelovig, zo zijn er zelfs die kategorisch weigeren om ondanks met de best bedoelde raadgevingen ten spijt ook maar èèn druppel van de 'edelheid' tot zich te nemen en dan zijn er ook nog anderen, de minderheid, die stellig weigeren om een week voor hun liefhebberij ... de liefde te bedrijven... en het zijn voor dezen dat de kaartlegster persoonlijk langs 'hogerwege' ooit wel eens zou kunnen bevragen om samen met haar kolega's, een kaarterspauze in te schakelen ...
Ik wil het nu eigenlijk ook niet zo maar bijgelovigheid noemen maar wanneer ik het voor het zeggen zou hebben dan zou ik elk "broedsel" aanraden nooit of te nimmer de kaarten willen ter hand te nemen, omdat met glas nummer 11, de vorige 10 wil ik je verzwijgen, zag ik met nog maar met licht opgedreven IQ hoe mijn rode koning zich al dadelijk liet strikken door de avances van de zwarte dame die ik er dan herhaaldelijk op betrapte knipogend naar mijn rode koning staan te "pinken" ... Glas nummer 12, dat ontrouwe gedoe van die aparte kleurlingen werkte zo aanstekelijk voor mijn zwarte heer dat die in de kortste keren dat gevaarlijk spel maar begon mee te spelen en zijn liefde begon te betuigen met nog mèèr te knipogen naar de rode dame die er zelfs niet voor terug deinsde om als een onvervalste straatmadelief en in het bijzijn van haar gemaal heupwiegende danspasjes te zetten, richting andere kant van mijn hand, wat ik toch allemaal te bewonderen kreeg na glas 12 .... Glas nummer 13, nooit voorheen heb ik ook maar kunnen vermoeden dat er zo veel gebeurde in het spel van jok en onderjok en hoe er met vuur werd gespeeld door die verliefde paren en het leek er op dat er een apartheidspolitiek was in de maak, en de rassenrellen niet meer te stuiten zouden zijn. Glas nummer 14, mijn opmerkingsgeest begon nu op volle toeren te draaien en zag meteen de reden van al dat prille puberlijke gedoe, dat verliefdzijn van mijn rode heer op die zwarte dame en was blij te kunnen vaststellen dat er geen wraakgevoelens waren mee gemoeid maar dat hij zich gewoon het hoofd op hol liet brengen door de uitzonderlijke mooiheid van die zwarte dame die ik er toch ten stelligste van verdacht die mooiheid niet verkregen te hebben door het gevolg van natuurlijke verschijnselen maar door de ultra gevaarlijke bestralingen tijdens het urenlange nietsnutten onder de zonnebank, ... wat zag ze zwart ... Glas nummer 15, santè tegenspeler... voor u ook gezondheid zei hij, en bent u aangesloten bij een ziekenfonds? Glas 16, godver ... mijn rode dame is verdwenen ... door 'n kleine onoplettendheid had ik niet gemerkt waar ze was verbleven, wat een ontrouw, en er zou zeker een echtscheiding kunnen op volgen, de zoveelste dan, 't is erg wat ik moest aanzien ... Glas nummer 17, door die verhoogde IQ had ik het reeds veel langer moeten voelen aankomen, gelukkig was mijn zwarte dame haar gebied nog trouw gebleven en voelde toch nog iets of wat geborgen aan de waterpot. Glas nummer 18, schol .. ja slorp... 'k zal de rekening u laten langs de bank geworden.. nee mijn zwarte dame zag ik nu, zou haar streek nooit of te nooit verloochenen, zij zou trouw en tevreden in mijn hand, haar mooie land .. Glas nummer 19, sjing .. ja proost .. niet gezegd zijnde dat gij, hier gezetene voor de waterpot ooit zal worden voorgedragen als 'n deken van het een of ander kapittel van het kannunikenkollege ... en nu steeg mijn IQ tot het oneindige, tot in de hoogste regionen, het kaartspel van jok en onderjok het spel met ook in kleur van rood en zwart, van boer en zot was voor mij herleid tot niemandal. Glas nummer 20, ... heer "broedsel" wat schoon, wat hoorde ik daar? .. voor mij was die titel een grote eer.. en ik gaf haar de linkerhand en dronk aan m'n glas, en ze wist niet wat ik dacht..: "die dat is er me eentje, wie dacht nu in het begin .. nooit of nooit speelt den deze nog tegen die zottin" ... dan heeft ze nog 'ns schalks omkijkend en niet begrijpend hoofdschuddend haar plaats achter de waterpot verlaten en van danaf wist ik met zekerheid dat ze de elementaire pricipes van mijn manier van spelen niet begreep maar ook wist ik dat ze ooit misschien wel eens aan de wereldtop zou geraken wanneer ze niet zo vlug de strijd zou staken, maar toch had ik het meest geleerd, zonder haar te verdenken van enig bijgeloof had ik gemerkt dat we samen glas 21 met de linkerhand aan het heffen waren .... Maurice
