ENkele jaren geleden verwonderde ik me over wat er onder het water te zien is. Snorkelen in de zee: het moment dat je je hoofd onder water steekt en rond kijkt zie je plots een hele andere wereld. Wonderbaarlijk. Hetgeen we zien hangt allemaal af van je perspectief. Deze week heb ik de wereld ook vanuit de wolken en lager gezien. Ongelooflijk hoe alles op de velden volgens een bepaald patroon loopt. De regenbogen in de wolkjes zijn rond, vanop de grond zie je de regenbog anders. Zo zie je maar dat alles veelzijdig is en niets vaststaand is. Het geeft je smaak naar meer. Als de wereld vanuit de lucht en van onder de zee er anders uit ziet dan vanop de grond waarom dan genoegen nemen met dit laatste? Als je door te reizen zoveel andere zaken ziet, proeft, ruikt, hoort en voelt waarom dan steeds thuis blijven? Omdat dit een veilig gevoel geeft? Omdat dit de grenzen waarbinnen je leeft veilig stelt? Geen verleiding, geen kans op het in twijfel trekken van je levenswijze, van je levensritme? Iedereen zou van tijd tot tijd zijn leven vanuit een ander perspectief moeten bekijken en erbij stilstaan dat je maar 1 leven hebt en dat je niet weet hoe lang dat duurt.
Tijd. Een begrip waar ieder zijn eigen invulling over heeft. Mijn blog gaat een beetje slapjes gezien mijn tijd.... te kort is af en toe, vooral de laatste tijd. Ik wil te veel, doe te veel of doe te veel te traag? Joost zal het weten. Neen, ik ga anders om met mijn tijd, dat zal het zijn. Ik geniet van de kinderen, het optreden van mijn meisjes die prachtig dansen, met zeer veel gevoel en overgave. Het werkt aanstekelijk en als je iemand kan begeesteren met wat je doet ben je goed bezig. Rotary, dienst aan de gemeenschap, aan de jeugd, aan de stervende, aan de hulpbehoevende. Ook al heeft Rotary voor de meeste mensen een pejoratieve betekenis, ik geloof dat we moeten trachten dit te doorbreken door zoveel mogelijk naar buiten te treden en te laten weten wat wij allemaal doen. Genieten van mijn zoon die zo stoer is doch soms ook zo zenuwachtig om nieuwe dingen te leren. Genieten van mijn jongste engel die je in de malining neemt terwijl je erbij zit, die je houdt aan wat je hebt beloofd want een belofte kan je toch niet breek he mam. En nu tijd om mijn kroost te gaan redden want de bus staat al 30 min stil ergens in Budingen.... TIJD een zeer relatief begrip!
Telepathie, toeval, zelfde energiefrequentie,... Zaken die me wel boeien en bezig houden. Waarom voel je je tot een bepaalde persoon aangetrokken en een ander absoluut niet terwijl die 3 keer knapper op rijker kan zijn? Waarom loop je tegen iemand aan en kan er toch een glimlach van je gezicht terwijl je bij een ander inwendig vloekt? Waarom valt er net een rekening in de bus de dag nadat je dacht, hm dat duurt lang? Waarom krijg je een mail van de persoon waar je ' s morgens net aan dacht? Waarom word je gebeld door de persoon die je net zelf wou bellen? Toeval? Neen, ik denk het niet. Energetische connectie, zelfde golflengte of hoe je dat ook wil noemen. Als je zo iemand ontmoet waarbij je die connectie hebt, denk je, eureka! Doch golflengtes zijn niet eeuwig dezelfde en als je energie verandert en die van de ander niet ja dan is er een probleem. Je gaat elk je eigen weg op. Vandaar de vraag zijn relaties bedoelt eeuwig te duren? Vriendschappelijke, waarom niet? Relationeel, enkel als je samen evolueert en op dezelfde golflengte blijft. Eerder uitzondering dan regel. Is dan de regel van de regel water in de wijn doen om zo terug dezelfde energie te hebben...? Voor sommige zal dit werken, ik verkies mijn wijn zuiver, autentiek en vol. En zo kan ik nog een tijdje doorgaan want wat de ene dag is, is daarom de andere dag niet. De stand van de maan, de invloed van de natuurelementen, de mens is een wezen dat beinvloed wordt door zoveel factoren die we zelf niet in de hand hebben. Sommige proberen dat halstarrig in de hand te houden met hun zogenaamde brein, andere leven enkel volgens hun gevoel, zoals steeds is de gulde middenweg het veiligst maar je verliezen in het gevoel kan eens deugd doen en te meer is de weg terug naar het brein daarna voedend. Het zal Chinees zijn voor sommigen en stof tot nadenken voor anderen.
Om af te sluiten een grappig voorval van daarnet. Ik bel mijn technieker op, Marc, de telefoon gaat zeer lang over tot plots iemand opneemt en zegt "hallo". Ik zeg, hallo met Marc? Ja, zegt de andere stem, met Marc. Ik zeg, met Marc X want ik vond dat mijn Marc ofwel plots verkouden was geworden of een zware nacht achter de rug had. Nee, zegt de stem met Marc Y. Ah zeg ik , ik vond al dat u zo vreemt klonk om Marc X te zijn. Excuseer me dat ik u heb gestoord ik zal een foute nummer ingetoetst hebben. Niet erg zegt Marc Y, u heeft een aangename stem, tot ziens. Toch raar niet?
Is uw krant tegenwoordig ook zo snel gelezen? Vroeger vloog het middelste deel er eerst uit: sport. Niet dat ik zo onsportief ben, ik hou van zelf te sporten van tijd tot tijd maar de uitslag van voetbal, basketbal interesseert me weinig. Laat staan de uitslag van de enig sport die de openbare weg als sportterrein gebruikt....wielrennen. Bent u ook zo gelukkig achter een horde wielertoeristen aan te moeten rijden of kilometers om te moeten rijden mee met de koers... Ik dus ABSOLUUT niet. Naast de man met de hoed die op zondag zijn auto nog eens buiten rijdt om het stof eraf te laten waaien, kunnen de mannen in spannende broek mijn bloeddruk laten stijgen en helaas ligt het dan niet aan de sexy poep in de spannende broek. Misschien een idee om daar naar te kijken en me niet te ergeren aan het tempo. Maar daar wou ik het niet over hebben. De krant. Het sport vliegt eruit en dan begin ik aan de rest. Of beter aan het weinige dat dan nog rest. De processen over moord, verkrachting , het schaap dat in de beek gesukkeld is, de machowereld van de mannen die te pas en te onpas schunnige opmerkingen maken of hun handen niet kunnen thuis houden. Oude koeien die uit de sloot worden gehaald en de voorpagina in het lang en het breed halen met of zonder schurend scharniertje. De krant heeft de laatste tijd meer weg van een goedkoop rodelblaadje. Ik kan me moeilijk voorstellen dat het IQ van de mens zo gedaald is dat er enkel over moord, verkrachting, overspel en andere roddels moet geschreven worden. Niet dat ik die zaken goedkeur, verre van maar de manier waarop het aan de man wordt gebracht maakt van de dader vaak de held en van het slachtoffer nogmaals slachtoffer. Dit kan toch niet de bedoeling zijn. Om niet te spreken hoe het moet voelen voor de familie. Mannen hebben echt zo'n hoge dunk van zichzelf, ze wanen zich echt onmisbaar. Ridiculous. Dat het niet aan de leeftijd ligt heb ik onlangs ondervonden. Een brave man van achter in de zeventig vroeg zich af hoe lang ik toch al single was. Amai, was de reactie, zit ge al zo lang op droog zaad!? Goed dat ik op mijn stoel zat. Groter was mijn verbolging toen zijn handen bij het buitengaan gingen waar ze helemaal niet moeten komen.De deur was snel toe ( en de man uiteraard buiten). Dus aan de leeftijd zal het niet liggen dames! Wie weet wat doet de Jos vandaag de dag nog? Dat dit schering en inslag is daar ben ik zeker van. Wij vrouwen moeten van ons afbijten en de mannen op hun plek zetten en dat dat soms moeilijk ligt vanwege de machtspositie van de man is wraakroepend. Stel je voor dat wij vrouwen ook zo'n gedrag zouden hebben. Op elke sexy kont ons hand leggen, door elke weelderige haarbos met beide handen woelen, verdwalen in elk paar mooie ogen. We zouden het horen, amai .... Wat als we een nationale "vrouwen zijn de baas" dag uitroepen waarop wij doen bij de mannen wat zij bij ons doen! Dat zou nog eens lachen zijn, ik betreur het nu al dat ik niet op een kantoor werk. Als die dag er komt neem ik een dag verlof en vertoef ik in een stad, op de trein of daar waar er mannen zijn. Niet om hen allemaal lastig te vallen maar om het effect te zien, de reacties. Inspiratie voor "wat als". Ik vrees enkel dat sommige mannen niet liever zouden willen. De clou van dit verhaal is mannen hou uw hormonen in bedwang , uw handen en uw woorden. Leef u thuis uit bij uw vrouw. Het zijn die dingen die ervoor zorgen dat wij jullie het zwakke geslacht noemen. Ook hier scheer ik al de mannen niet over dezelfde kam, de andere kant van de medaille is dan de man die nooit intitiatief neemt, die alles ondergaat en in shock zou zijn als er plots een vrouwenhand op zijn kont ligt. Bij deductie de place to be is de rand van de medaille, de gulden middeweg. Af en toe ondeugend maar toch nog respectvol. Op die manier open er zich vele deuren.
de duur van de duracel batterij: 1 week min 3 uur!
De kaap van 500 gepaseerd...niet te geloven en ik heb jullie zonder nieuw leesvooer gelaten... Lets try to make it up.
De duracelbatterij! Woensdag 10 dagen terug kreeg ik dus de fameuze cortisone spuit in mijn elleboog met als resultaat geen pijn meer en een overdrive. Het was te denken dat die overdrive niet ging blijven duren en dat er zoals bij alle pieken een dipje zou komen. Na welgeteld 1 week min 3 uur ging het licht uit. Ik voelde de energie letterlijk wegvloeien, ben tot 2 keer toe een uurtje moeten gaan liggen om de dag door te komen en alles ging in slow motion. Maar in die week heb ik veel gedaan of beter gezegd intens geleefd. Eindelijk de salsabar in Heist op den Berg ontdekt, lekkere Caipirinha, zalige latino muziek and of course, salsa, bachata, meringue. Blijkbaar is er in Antwerpen naast de Metropolis ook een leuke op zaterdag. Nog te bezoeken. Gezellig gaan eten met mijn mama. Gepraat met mijn broer wat, gezien het feit dat dit meer dan een jaar geleden was, een uitzonderlijke gebeurtenis was. Eindelijk een doorbraak in de familiale kwesties, wat tijd werd na bijna drie jaar. Te moe, zelf met duracelbatterijen om nog naar Parijs te rijden dus dan maar in de hometown Bets gebleven om uiteindelijk eens vroeg onder de wol te liggen na onze supergemotiveerde uitwisselingsstudentjes nog wat bij te brengen over hun geweldigste jaar van hun leven. Japan, Australië, USA en Brazilië, watch out because they are almost comming! Woensdag en donderdag heb ik dus de weerslag gekregen van de platte batterij, zelf de batterij van de auto liet me in de steek. Gelukkig heb ik super behulpzame buurmannen die me dadelijk ter hulp schoten. En nu na twee uur sporten laat mijn batterij me weer in de steek en moet ik jullie teleurstellen want this is it for today. Morgen is de dag van de arbeid en dit vieren ze zelf in Braziliê, universeel dus. I will be back tomorow!
Gisteren sinds lang nog eens voor mezelf bij de dokter geweest. Ik ben dan wel de 40 gepasseerd en dan beginnen de kwaaltje, de wereld wordt minder scherp, de rimpels minder zichtbaar jammer genoeg enkel in de spiegel, de conditie is weg en zo kan ik nog even verder gaan. Conditie daar kunnen we wat aan doen, gelukkig, kinderen op de bus en lopen maar, een goed muziekje erbij de zon ( in het beste geval) zien opkomen, lekker fris de ultieme wakkermaker!. Snel onder de douche en laat de patiënten maar komen. Het zicht? Soms is het een voordeel en zie je de scherpe kantjes van de wereld wat minder maar eerlijk dit vond ik erger dan 30 worden, 40 worden en 45 worden. HEEL erg dus. Maar er bestaan brilletjes, goedkope van Aldi, AD, de markt , je krijgt ze overal naar je oren gegooid ( over oren gesproken, wist je dat sommige mensen slechter horen als ze hun bril afzetten, echt waar!). Dan heb je natuurlijk DE hippe modellen met aangepaste glazen die je best op je hoofd zet als je er niet steeds achter wil zoeken of een koordje maar dat hangt enkel in de weg. En dan zijn er nog lenzen: nog niet geprobeerd. Of de operatie van 10 min. Je gaat binnen met je eigen lens, een druppeltje anesthesie, een sneetje in je lens, de zuiger erop en slurp lensinhoud is weg. Dan schuiven ze er een multifocale nieuwe lens in en klaar is kees. Een uur later ben je al weer aan het werken. Nog een nieuw scenario voor Mister Bean! Toen ik dit aan mijn kinderen vertelde dat ik "dat" dan maar ging laten doen was het huis te klein. MAMA, en wat als er iets fout gaat? En wat als je niet meer kan zien? Wat moeten wij dan? Op zo'n moment besef je hoe veel je kinderen van je houden en hoe ze, ook al hebben ze al 2 jaar een vriendje en al hebben ze puberperiodes en af en toe een grote mond, ze hebben je toch nodig. Dat idee is dus verschoven naar de lange baan, mijn armen zijn nog net lang genoeg om de krant te lezen als ik mijn bril weer niet vind. Maar ik heb van een vriend architect uit Turkije de oplossing, een klik-bril. Je hangt hem rond je hals en klikt vooraan de bril tegen elkaar. Verliezen, alles kan maar dit is toch net iets moeilijker!
clic magneetbrillen
Maar goed die tenniselleboog. sinds enige tijd had ik minder kracht in mijn rechter arm. Te veel gesleurd en gehoffen? Te veel onkruid uitgetrokken? Toch niet echt. Toen ik moeite had met een carpule composiet leeg te spuiten dacht ik , oei als er straks een moeilijke extractie is dan heb ik prijs. Dus naar de dokter. En met wat kom je dan buiten...een voorschrift cortisone. En dat voor mij, de ANTI chemische cocktail vrouw. Verstand op nul en me laten pijnigen. Naald erin, beetje wroeten tot de juiste plek gevonden is (dit gaat samen met hoe meer pijn hoe juister de plek...) Mijn linker knie heeft nu een blauw plek; als je ergens de pijn wil verlichten, zorg dan dat je op een ander plek ook pijn hebt dan verschuift het gevoel en is het dragelijk....En nu maar hopen dat mijn armpje weer snel sterk en gezond wordt... Ga ik hier iets van weten dokter? Bijwerkingen? Ja, je zou wat warmteopwellingen kunnen krijgen. Ok als het dat maar is, dat komt goed uit meestal heb ik het eerder koud dan warm. En, best vandaag niet meer werken en je arm niet gebruiken. Hm dat is andere koek. Kindjes, laden jullie de auto uit; Wie haalt er een fles water? Als ik zelf de stoel niet mocht verzetten bij de dokter ja wat mag je dan nog optillen. Vandaag heb ik een stijve arm maar verder alles ok. Gisterenavond had ik precies spliksplinter nieuwe duracelbatterijen! Na de spuit ben ik een dutje gaan doen want ik dacht zo kom ik de dag niet door. Maar 's avonds...Gevlogen van links naar recht, alles was goed geprogrammeerd, taxi spelen, 2 patiënten ( ja ik heb gezondigd, kan de mensen toch niet wandelen sturen omwille van een prikje), bedtijd voor de jongste, verhaaltje, omkleden en hop naar de vergadering. Boeiend verhaal over Suikerrock en wat er allemaal bij komt zien. Indrukwekkend! Enkel water gedronken of was het gezopen. Ik die anders eerder naar een suikerbolletje grijp ( zo noemt mijn apotheker homeopathie) wou die cortisone toch wel zo snel mogelijk uit mijn lijf. Ideale middel: water, plat, bruis, licht bruis. Dan naar huis. Normaal ga dan recht naar mijn bedje, leg ik mijn hoofd en slaap. Gisteren was het een enigszins ander scenario... De keuken stond nog te dansen. Het vriendje en vriendinnetje wouden ees zelf pizza maken...Ze kregen het deeg maar niet gemixt. Dat ze moesten kneden en als het plakte bloem bij doen in plaats van water hadden ze nog niet begrepen.Wat heb ik spijt dat ik die vertoning gemist heb!!!Gevolg alles plakte nog vol "koek". Muziekje aan en afwassen, de boel opgeruimd, de pc af gaan zetten. En wat doe je dan, toch eerst nog eens kijken naar de mails en natuurlijk beantwoorden. Dan maar naar boven iedereen een kusje geven en slapen. Ja, ik had beter ook naar de radio gebeld( het programma waar ze je instoppen en een nachtzen geven, wel gerpesenteerd door een vrouw maar kom) om me in te stoppen en mijn dag te overlopen en een kus te krijgen om dan lekker naar dromenland te gaan. Was het het effect van de cortisone? Ik kreeg de duracelbatterijen niet af. Ogen wijd open, verstand op volle toeren, veel schaapjes zijn gepasseerd. En om 6.30 ging het licht terug aan. Hup uit bed, iedereen ( behalve Stefanie die staat op met de kippen , hoe ze het doet je n'en sais rien!) wakker maken en loop kleren aan. Vorige week ging het langst geen kanten maar nu! Duracel batterijen! Mijn benen gingen vanzelf. Moraal van het verhaal: cortisone kan niet gezond zijn! Het was mijn eerste en hopelijk laatste keer maar ik weet nu wel hoe mijn lichaam erop reageert, Captagon is er niets tegen. Ben benieuwd wanneer de batterijen op zullen zijn en wat het after gevoel is. dus to be continued
Toch raar zo'n blog, 385 lezers maar wie zijn jullie? Ik heb al even niets meer gepost, niet dat ik inspiratieloos ben maar ja, sommige zaken hang je nu niet aan iedereen zijn neus. Of wel....? Toch maar niet. Wie interesseert zich nu aan mijn leven als "moeder". Van tikkertje spelen in de tuin tot verhaaltjesvoorlezer 's avonds( spannende, grappige verhaaltjes met de nodige tekeningen en af en toe ook een moraal). Om dan 's nachts van de "Linde" te rijden en vervolgens naar Stevoort om iedereen af te zetten op de juiste fuif. Mamski besluit dan maar om in plaats van in de zetel naar een domme film te kijken zelf een stapje in de wereld te zetten. Sint Truiden by night. Een amusant gesprek met een glaasje over het wachten op een nieuwe nier, het belang van het handen wassen na wc gebruik, het gevaar van nootjes eten op café en het feit dat sommige mannen toch niets begrijpen van vrouwen. Dat laatste wist ik al. En sommige mannen en vrouwen bezig zien is ook de moeite waard beter dan sommige tv programma's. Maar kom de tijd gaat zo snel voorbij en je ziet nog eens iets. Dochter lief tekst me dat ik al mag komen, de jeugd van tegenwoordig wil sneller naar huis dan de mama. Maar goed, iedereen terug veilig thuis brengen voor het krieken van de dag en dan lekker slapen. Of mijn leven als tandarts? Elke normale mens blijft liever bij mij weg, niet? Onlangst had ik nog eens een uitzondering, hij had spijt dat zijn behandeling erop zat, en of hij binnen 6 maand al mocht terug komen op controle. Ik denk dat dit eerder voor de mooie ogen van de tandartsassistente was( die ik niet heb) dan voor zijn tanden. Of de kinderen die er naar uit kijken om iets uit de verrassingspot te krijgen als ze flink geweest zijn. Dan ben ik wel blij dat wat voor sommige mensen vroeger een traumatische gebeurtenis was nu een leuke uitstap kan zijn. Dit is nu allemaal gezien vanuit het oogpunt van de patiënt, hoe ik het als tandarts beleef is voor een andere keer. Wat ik wel kan zeggen is dat ook ik kan uitzien naar het bezoek van sommige patiënten. zoals ik al eens eerder zei, het oog wil ook wat en als ze dan ook nog iets boeiends te vertellen hebben, zelfs bij de tandarts...
En dan mijn leven als vrouw? Ja daar blijf ik nu liever een mysterie. Want uiteindelijk ik ken u, de lezer, niet. Soms ben ik een open boek maar vaak ook een mysterie. En van mysteries is geweten de ene is overroepen de andere de ontdekking waard. Aan u om te oordelen... To be continued...
Compenseren in andere clubs kan boeiend zijn. Toen aangekondigd werd dat Jan Leyers kwam praten in Genk was ik er als de kippen bij. Vroeger passeerde ik vrijdagavond wel eens in het Sfinxcafé van Boechout, by the way mijn geboortedorp. Dit was in de tijd dat Jan Leyers nog aan de overkant woonde en regelmatig mee aan de toog zat. Een glimp van dit zangtalent was voor een bakvis van 16 voldoende om de avond te doen slagen.... Zoveel jaar later moet ik toegeven dat zijn charisma gegroeid is en dat hij het evengoed of nog beter kan uitleggen dan zingen. Zijn gezicht een beetje getekend door de zaken des levens, wat grijzer maar nog steeds de blauwe ogen die wat meer rust uitstralen vandaag dan zoveel jaar terug. Als jij wil weten vanwaar jouw verste voorouders komen, is het voldoende om een speekselstaal op te sturen naar...of course the USA en alles wordt herleid naar uw oervoorvader en moeder. Intrigerend, niet? to be continued
Eindelijk nog eens tijd om te bloggen.... Ieder meisje wil oorbellen, of niet? Mijn ouders vonden en mijn moeder vindt nog steeds dat oorbellen kan maar enkel en alleen met clips.... Ja, toen ik 14 was, was het assortiment clips wel zeer oudbollig en beperkt. Wat doet een puber van 14? Ontsmettingsalcohol, een speldenkop met een gekleurd bolletje en hop door de oorlel. Geweldig het gekraak van elk huidlaagje waar de speld door gaat. Maar er zat een gekleurd bolletje in! Wie mooi wil zijn moet lijden, niet? Goed, 30 jaar later is mijn jongste dochter bijna 14 en zaagt ook zij reeds enkel jaren naar oorbellen. Dit was dan ook de inzet voor haar rapport buizenvrij te krijgen. Eerste rapport zonder 1 buis en de oorbellen worden in je oren geschoten, met twee tergelijk. Helaas, 1 mini buisje. We wachten het volgende rapport af. Helaas nogmaals voor haar want grote zus en mamski gingen zich ook laten perforeren ( zo vertaalt boma dat toch). Vandaar dat mamaatje vandaag voor de eerste keer in de juwelierszaak binnen ging om haar te laten peinigen. Wat een avondje compenseren naast mooi gezelschap toch allemaal kan doen. Wou lukken dat ik donderdagavond gezeten was naast een Sint Truidense juwelier en een Franse voorzitter. Niet dat het overige tafelgezelschap niet aangenaam was, compenseren in de RC club van Landen is doorgaans een fijne ervaring. Hun programma zit altijd net iets voller en hun tempo is sneller dan dat van Linter in die maten dat je je afvraagt of er wel echt geluisterd werd naar de sprekers, alles was zo duidelijk als een klontje want de vraag of er vragen waren, was zelf niet aan de orde.... Na even stoken kwamen er dan toch wat vragen los voor Sarah en hoop ik dat iedereen nu weet wie en wat de New Generation club van Landen is en doet... Het tempo, normaal starten ze om 20 u doch tegen dat iedereen er is, slaat de klok 20.30 en dan moet het tempo wel opgedreven worden want het beste moment is de after diner babbel. De heren in das worden dan iets mondiger( niet dat ze voordien zwegen but you understand, no?) en ze vergeten dat er ook nog vrouwelijk gezelschap is of juist niet. Dan is het pas echt lachen. Waar was ik, juist ik ga nu de volgende maanden door het leven met oorbellen die dag en nacht in moeten, niet te dicht tegen het oor, af en toe een kwartje draaien en dan komt het allemaal goed. Dan wordt de rekening weer geplunderd voor wat afwisseling in het oorbellen assortiment en weet een vrouw weer wat vragen voor haar verjaardag: MOOIE oorbellen aub. De brave man gaf me zelf een flesje ontsmettiongsalcohol voor in geval mijn oorlel toch streken zou krijgen en gaan ontsteken. Toch attent. Ook al staat mijn praktijk vol ontsmetting nam ik het flesje met een glimlach aan. Volgende week is de volgende aan de beurt en dan hopelijk na en buisvrij rapport ons Riepetie.
Ongelooflijk hoe weinig een mens zijn eigen streek kent. De baan van Sint- Truiden naar Tongeren, recht op recht door het glooiende landschap, prachtig in de lente, de velden, de fruitbomen. We rijden er allemaal langst en zijn op weg naar, door de snelheidsbeperking zien we al een keer links en rechts maar meestal zijn we weer eens gehaast en beperkt onze blik zich speurend naar een camera of flitswagen. Zaterdag ben ik voor het eerst de zijstraten van deze baan ingegaan en het is een andere wereld. Kleine dorpen, kastelen, schaapjes, fazanten een eenzame valk in de lucht op zoek naar zijn prooi. Achterop de Harley Davidson in een leren pakje( ja, niet te geloven een leren pakje) zit je in een confortabele zetel om dit schouwspel van dicht te bekijken en te ruiken. De boeren zijn in hun nopjes, akkers moeten omgeploegd worden en mest kan uitgereden worden. Gezonde lucht, diep snuiven helpt.
Na een boeiende Assembly van Rotary in Tongeren was dit een aangenaam vervolg van de dag. En wat hebben we geleerd op de assembly? Het is grappig om te horen dat ieder er zijn eigen dingen uit haalt, het een je nauw aan het hart haal je eruit vermoed ik. Voor mij waren het vooral volgende drie punten: - nieuwe jonge leden aanwerven is van belang en onze werking aanpassen aan hun manier van leven om Rotary ook voor hun attraktief te maken - de oudere mannelijke clubs moeten dringend hun visie herzien en vrouwelijke leden aannemen, de gouverneur is zelf bereid een cursus te organiseren hoe leg ik dit uit aan mijn vrouw...Doet je wenkbrouwen fronsen over de gedachtekronkel van sommige mannen over vrouwen en het vertrouwen van de vrouwen in hun mannen... - Rotary moet dringend iets doen om zijn imago van "selecte manneclub die graag lekker eten en af en toe hun chequeboek boven halen" te doorbreken. Rotary is dit naar mijn gevoel helemaal niet. Onze grootste drive is elk jaar opnieuw evenementen te organiseren om onze goede doelen te kunnen financieren. Daarnaast hebben we boeiende sprekers die ons meenemen op ongekende terreinen . Culturele en bedrijfsbezoeken, werkvergaderingen, gezellig samen zijn met de partners, kortom het is een zeer ruim aanbod. En dan niet te vergeten het promoten van onze studeibeurzen, uitwisselingsprogramma's, beroepsuitwisselingen. Rotary is een wereldorganisatie, een internationale vriendenkring van gelijkdenkende mensen die door hun inzet de wereld een klein beetje willen verbeteren. Rotary heeft ervoor gezorgd dat Indie vandaag Poliovrij is! Dit door de inzet van alle Rotariers in de wereld en ook u wanneer u naar een van de activiteiten van Rotary komt. Geen elite club maar een vrijwilligersvereniging die zich inzet voor zijn medemens. Rotary Linter-Getedal is altijd op zoek naar nieuwe enthousiaste leden!
Even een testje want sinds deze nacht bestaat mijn blog niet meer. 't Is te zeggen , ik geraak er niet meer op. Misschien zit ik nog ergens tussen het winter en zomer uur...Of ben ik op 23.30 blijven steken ( de persoon aan wie dit gericht is zal het wel begrijpen). Zelf mijn zoontje is ergens tussen het winteruur en zomeruur blijven hangen. Of iedereen spaart mij en gunt me nog dat uurtje op een zondagochtend. Jammer maar mijn biologische klok maakte me om ....6.30 wakker. Of beter 7.30 zomertijd. Dan kan je een keer blijven liggen , geen kinderen in de buurt en dan lukt het niet. Met zo'n weer is het natuurlijk zonde om tussen de lakens te blijven liggen. Nu nog even bedenken wat we de komende dagen eten en boodschappen doen. Tegen dat dat gebeurd is zal iedereen wel in de zomertijd zijn en komt zoon 1 thuis en de dochters, ja als het in Knokke zo verwarrend is als hier...Ik zal maar niet te veel plannen maken en laten komen wat komen zal.
Today we had the priviledge to have the international president of Rotary and his wife with us. When he arrived in Verviers there was a honor gard of 220 exchange students waiting for him. They all wear their blaser with pins and an umbrella of Rotary. Since they had to hold the umbrella they could not clap their hands, that's why we gave them "klappers". The president had never seen this before and one of the students gave hers to him. He loved it. Compared to the size of our country we host the most exchange students in the world. 220 students from all over the world are been hosted in our small country and are attending school. They speak French, Dutch or German and adapt to our customs. Why is it that these children can do so in 6 months and other imigrants still don't know how to speak our language after years.... Knowing the language is the key to integration. If an American can speak French in 6 months and Dutch in 8 months how come some of our own people can not communicate with eachother??? Why is French the second language in Flandres but in Wallone the children can choose between Dutch and English? It should be an obligation to learn Dutch! For my district it was an honour to have Sravya with us, she is the only Indian student in Belgium and she sang a song for the international president and his wife who are also from India. Well done Sravya!
To end the ceremonal part all the students sang the song of Elton John: "We are the world". It is always moving how those children from all different cultures, races and places are friends and will stay friends for the rest of their lives. That's how Rotary wants to help to bring peace in the world because those children will carry on their experience and they will make a better world. Rotary Linter-Getedal will host 2 students next year. They will attend school in Zoutleeuw and in St Truiden. If you would like to host one of these wonderfull kids for 3 to 4 months in your home please let me know! If you have a son or daughter who would like to spend 1 year as an exchange student, feel free to contact me and take a look at http://rotary.belux.org/nl/programmas/
Vogeltjes die fluiten, de zon die als een rode bol opkomt tussen de bomen, de dagen die lengen. De mens ontwaakt uit zijn winterslaap. Niet dat we dan meer slapen of luier zijn want "live goes on", winter, herfst, zomer of lente. Maar toch, het zonlicht geeft me een extra boost en het vrolijk getjilp van de vogels ook. Een mens maakt soms gekke beslissingen, meestal goed overdacht maar soms hebben derden zulke argumenten dat je denk, ja waarom niet. Op zo'n moment moet ik leren een stap achteruit te zetten en met de voetjes op de grond te blijven. Beslissingen waarin je jezelf moet overtuigen dat ze goed zijn, zijn altijd een risico. Op die manier had ik na de vierde vraag besloten om in de gemeentelijke politiek te stappen. Ja, het dorp en zijn inwoners liggen me nauw aan het hart. We hebben in 2010 definitief besloten in Geetbets te blijven wonen gezien deze vraag zich stelde na het overlijden van mijn vader. Het is de kinderen hun thuis en ook die van mijn patiënten en we voelen ons hier goed. Maar de politieke wereld is een aparte wereld. De nationale politiek blijft zijn stempel drukken op de gemeentelijke doorheen de partijvisie. Als politieke leek stap je in een partij omdat je denkt dat die aanleunt bij je verwachtingen maar bezinnen eer je begint, is hier zeker van belang. In de aanloop naar de verkiezing moet alles zo snel gebeuren, lijsten moeten samengesteld worden, programma's uitgeschreven en daar komt het dan toch naar boven of de partij je echt ligt, of je de visie van de nationale partij voor 100% volgt. Ik ben tot de conclussie gekomen dat je me niet in hokjes kan stoppen, sommige standpunten van bepaalde partijen spreken me aan maar andere zijn dan weer te uitgesproken. Mijn mening is dat je de problemen van je dorp moet aanpakken op niveau van het dorp en de inwoners. Het is te simpel om te geloven dat 1 partij voor elk probleem zijn schuifje van de partijvisie kan open doen en de oplossing bieden. Het was een avontuur van korte duur maar ik dank de partijgenoten om me bepaalde zaken te doen inzien en wens hen veel succes met hun politieke missie. Want hoe je het ook draait of keert, politiek is een missie die je moet willen en durven aangaan. Men had me verwittigd dat het een harde wereld is, dat je scheenlappen nodig hebt. Ik zou durven stellen, scheenlappen is niet voldoende een harnas en getuig zoals de ridders vroeger zal nog niet alles opvangen. Vandaar een pluim voor al de inwoners van Geetbets die zich kandidaat zullen stellen bij de verkiezing. Ik hoop dat de strijd deze keer fair gespeeld zal worden en dat er naar de stem van de burgers van Geetbets geluisterd wordt.
GEETBETS - Met de afbraak van een oude woning op 19maart vangt de aanleg van de omleidingweg langs Geetbets-centrum aan.
Tijdens een infoavond stelden onder meer Peter Gillis van Aquafin en Jan Vanderstraeten (Grontmij) de tweede fase van de Getecollector voor. Vooraleer de Aquafinwerken echt verder gezet worden, vindt eerst de aanleg van de zes meter brede omleidingsweg plaats. Die weg zal de Drinkteilstraat verbinden met de Glabbeekstraat en het centrum van Geetbets ontlasten van het drukke verkeer op de as Tienen-Halen. Na tellingen werd vastgesteld dat 75procent van het vervoer in Geetbets-centrum doorgaand verkeer is. 'De verkeersleefbaarheidsweg wordt aangelegd op de oude spoorwegbedding', vertelde Jan Vanderstraeten. 'Het toeristisch fietspad De IJzerenweg, dat parallel loopt met de oude spoorwegzate, blijft behouden, net als de aangeplante haag ernaast. Eerst wordt het huis op de hoek van de Drinkteilstraat en Steenstraat afgebroken, op 19maart. In april starten werken door de nutsmaatschappijen en in mei wordt de weg zelf aangelegd. De weg in asfalt moet klaar zijn tegen de bouwvakantie. Nadien wordt de gescheiden riolering aangelegd langs de nieuwe weg.
Riolering
Het tweede deel van de Aquafinwerken omvat riolerings- en wegeniswerken vanaf het kruispunt Borgloonstraat/Kasteellaan naar het kruispunt Glabbeekstraat/omleidingsweg. In de Kasteellaan wordt een doorsteek gemaakt voor de gescheiden riolering via weiden en velden over de Molenkouter naar de Molenstraat, Dorpsstraat en Glabbeekstraat. In de Molenstraat worden een pompstation en een bezinkbekken gebouwd. Om de bewoners van de Molenstraat toe te laten hun straat met een voertuig te verlaten, wordt een tijdelijke verbindingsweg in steenslag aangelegd tussen Molenstraat en Oudestraat. Enkele kruispunten worden heringericht.
De totale duur van de tweede fase bedraagt 175 werkdagen of zowat anderhalf jaar.
Dus lieve mensen wat hebben we geleerd? Het fietspad blijft behouden en zal aan de verkeerde kant van de zes meter brede weg komen liggen. Ergens zullen de kinderen deze weg moeten oversteken om veilig in school te geraken. Wie weet komt hier wel een verkeerslicht... Als u nu langs het bestaande zandpad wandelt dat zal omgetoverd worden tot weg, ziet u dat de rest van de weg zal komen in de veel lager gelegen weien... Ik stel me de vraag waarom legt men hier het fietspad niet? Ten eerste ligt het dan aan de juiste kant, namelijk de kant van het dorp en ten tweede dan hoeft men de weg niet op te hogen. De haag moet dan welliswaar verzet worden maar je gaat me niet wijs maken dat de bestaande haag behouden zal blijven wanneer er pal naast een weg wordt gelegd. Maar wie ben ik natuurlijk om me slimmer te wanen dan de mensen van het adviesbureau die hier voor gestudeerd hebben. Toch lijkt me deze oplossing veiliger en meer voor de hand liggend. Als alles mee zit beginnen ze morgen aan de weg, alleen het huis moet nog wijken en dan kunnen de kranen beginnen. Hopelijk keert de rust in het dorp terug na het aanleggen van deze leefbaarheidsweg en komt er een einde aan het slalommen door het dorp van bussen, vrachtwagens en andere wegpiraten. Als de slimme mensen op het studiebureau dan nog een oplossing geven voor de parkeerplaatsen die als slalompalen dienen, kan je als kind en senioor misschien veilig door het dorp fietsen.
En dan is er het water. Voor wie het nog niet wist binnen 175 dagen als alles meezit, hoeven we niet meer naar de halve maan om te gaan zwemmen!!! De Gete zal terug proper zijn en Geetbets zal zelf zijn natuurlijk zwembad hebben. Hoop doet leven!!
Lentefeest bij KVLV. Mooi gedekte tafel, blije gezichten, lekker eten en liedjes van toen. In Geetbets zijn er drie KVLV's, niet te geloven. 1 in Hogen, 1 in Rummen en 1 in Geetbets. Waarom is dat, vraag ik verwonderd want alle drie moeten ze een zaal huren en volk bijeen krijgen. En ik denk dan hoe meer volk hoe meer vreugde en hoe meer sfeer op de activiteiten want draai en keer het hoe je wil er is zoveel te doen, de keuze van het aanbod is zo groot en met 4 man op een activiteit zitten is niet echt motiverend. Maar toch, 3 KVLV's, de mensen spreken me soms lachend over de verschillende bruggen die ze over moeten op die lange Kasteellaan om van Rummen naar Geetbets te geraken en visa versa. Voorbij het Warandabos, het kasteel van Hoen en het hof van Vlierbeek, een mens moet vele gevaren trotseren om op zijn bestemming te komen... Wat het verhaal van Hogen en Bets is? Het is me niet bekend. Zodoende zaterdag was het KVLV van Geetbets aanwezig in Hogen om zijn lentefeest te vieren. Aan het bestek en glazen aantal te zien zouden we niet met honger naar huis gaan. De lente was aanwezig in kleur en geur, prachtige bloemstukjes en servietten. Men had er tijd en liefde ingestoken maar dat typeert de vrouwen van KVLV. De gemiddelelde leeftijd was 65 plus maar daarom was het plezier niet kleiner. Het wiel me op hoe onze senioren kunnen genieten van gezellig samen te zijn, vertellen, lekker eten en liedjes zingen vanuit de oude doos. Het deed me denken aan mijn grootvader en de verjaardagen wanneer heel de familie samen was, de kleinkinderen, zijn zussen. Verhalen vanuit hun tijd werden verteld en weet je nog dit en toen....En dan was het tijd om te zingen. Ik stond er steeds van versteld hoe goed ze al die liederen kenden. Ik vraag me af of ik binnen 40 jaar ook zo liederen zal kunnen meezingen in onze eigen taal of zullen wij enkel de Engelse en Franse chansons kennen? Gaan wij ook zo kunnen genieten van elkaars gezelschap of is het dan ieder voor zich. Mensen hebben mensen nodig, mensen moeten hun verhaal kwijt kunnen, gevoelens kunnen delen, mopjes kunnen vertellen en lachen. Er is gisteren veel gelachen, ik heb ogen open getrokken van de humor van sommige van die vrouwen. Oud worden kan fysiek wegen maar plezier maken doen ze zekere niet minder. daarom is het zo belangrijk dat er zulke activiteiten zijn , dat er zalen zijn waar men gebruik van kan maken in de gemeente en dat er verenigingen zijn die aan de kar trekken om dit te verwezelijken. Het zou mooi zijn wanneer de drie KVLV's de handen in elkaar zou slaan en samen werken maar wie ben ik buiten een inwijkeling voor wie het moeilijk is om de geschiedenis van de verre voorvaderen te begrijpen op de dag van vandaag.
Nog enkele minuten en we maken het allemaal heel stil. De vogels zullen blijven fluiten, de zon onze harten verwarmen maar op het geluid van tranen na zal het verder stil zijn, ik hoop het. Ik hoop dat de mensen hun verbondenheid tonen en dat de energie die daaruit voortkomt de ouders, familie en vrienden de kracht geeft om verder te gaan, om dit een plaats te geven en hun leven toch nog zin te geven. Wat mensen samen kunnen is enorm, laten we daarom elkaar helpen en steunen wanneer nodig.
Het grijze weer weerspiegelt perfect in welke gemoedstoestand de mesen vandaag zijn. Somber, ontdaan, in rouw. Wakker worden met het nieuws dat er weer eens een ongeval gebeurd is, dat er zoveel kinderen gestorven zijn, dat er woorden te kort schieten om onze gevoelens te verwoorden. Woorden schieten inderdaad te kort maar woorden zijn nodig om de papa's en mama's, broers en zussen op te vangen, te steunen. Woorden van medeleven, van troost. Als mama van 4 kinderen voel ik met elk van hen mee. Het is je grootste angst je kind opgewonden en blij te zien vertrekken maar niet meer te zien terugkomen. Geen enkel kind verdient het om uit de fleur van zijn leven gerukt te worden, geen enkele ouder verdient het om zijn kind op zo'n manier te moeten afgeven. Door zo'n tragische gebeurtenissen staan we even stil dat niets evident is in ons leven. Een kleine onoplettendheid en alles kan plots veranderen. Een mens heeft een rugzak vol geluk nodig en bij de ene is hij sneller leeg. Wie zal het zeggen hoeveel geluk er nog in zit? Ik weet slecht één ding als straks mijn kinderen thuis komen van school, van dansen, van het verjaardagsfeestje dat ik dankbaar zal zijn dat ik hen in mijn armen kan sluiten, dat ze weer veilig thuis zijn. Mijn gedachten zullen zijn bij al die ouders die dit niet meer kunnen. Het zal je kind maar zijn...
Vandaag was niet dezelfde mooie dag als gisteren om te starten maar na de middag was ze toch weer van de partij: de zon. Op weg naar een van de enige winkels die in Bets op maandag open is: Tina, om een paar bussen Javel te halen zodat het resterende groen van mijn dierbaar terras morgen als sneeuw voor de zon ( hopelijk) smelt, kwam bibi ( Antwerps voor ik) een knappe verschijning tegen in het dorp. Genietend van de lentestralen flaneerde niemand anders dan Stef Wauters door de Dorpsstraat. Gezien zijn mama hier woont en hij hier is opgegroeid is dit niet abnormaal maar het doet toch iets. Een mens moet af en toe fier zijn over zijn inwoners en een nieuwsanker die je dagelijks
op de tv kan zien bijna letterlijk tegen het lijf lopen in je dorp tovert toch een glimlach op je gezicht.