Ik ben eindelijk terug in Kazachstan. Zondag 9 november ben ik alleen naar hier gevlogen, zonder Peter. Peter is thuis alles in gereedheid aan't brengen tegen dat ik met onze Ian thuis kom. Maandag was de grote dag: ondanks het feit dat ik 's nachts pas om 3u in mijn bed lag, was ik toch vroeg wakker. Het duurde toch nog tot 14u tot mijn begeleider belde dat we naar het weeshuis konden. We zijn dan eerst nog taart gaan kopen voor de verpleging van het baby-huis, mijn kadeautjes had ik van thuis meegebracht. We waren uiteindelijk pas tegen 16.45u in het weeshuis, waar ik dan de kadeautjes en de taart heb afgegeven, de verpleegsters kleedden onze Ian aan met de kleedjes die ik had meegebracht, we hebben afscheid genomen en rond 17.15u waren we weer buiten! De verpleegsters waren heel lief, ze hebben Ian allemaal een kusje gegeven. En onze Ian, die besefte nog niet goed wat er allemaal gebeurde. Hij herkende mij niet meer (na 3,5 maanden!), maar zijn rammelaar herkende hij nog wel. Hij heeft de hele rit naar Almaty ermee gerammeld! Tegen 19u waren we terug op het appartement, na een tussenstop bij de winkel voor wat babyvoeding. Volgens het schema moest hij dus zijn voeding van 18u nog hebben en daarna nog 1 om 22u. Die eerste keer zo alles snel klaarmaken, dat was nog niet zo simpel. Ze hadden mij wel verteld hoeveel scheppen in hoeveel melk (voor de dikke pap), maar ik wist het niet meer, en ik kon het ook niet lezen. Ik heb dan maar een potje gemixte groenten gegeven, dat was sneller. 's avonds eet hij nog 210ml Nan 2, maar natuurlijk heb ik maar een flesje tot 125ml; ik heb dan alles maar klaargemaakt in een glas en overgegoten in het flesje. Al bij al hing mijn (enige) jeansbroek 's avonds vol met groentenpuree en met melk. Rond 22.30u doodmoe in mijn bed gekropen, oef! Ik denk dat onze Ian redelijk goed geslapen had; zelf heb ik alle minuten zien passeren. Elke keer als hij zuchtte, ging ik kijken, doodongerust dat er iets was ... Blijkbaar had zijn buikje goed gewerkt, want 's morgens hing alles vol met baby-kak. "even gecencureerd" Het eten maken ging al een tikje beter dan de eerste dag, en het pampers verversen lukt redelijk. Volgens mij hebben ze wel een te grote maat aangeraden, want al doe ik hem helemaal dicht (plakkers op zijn buik tegen mekaar) dan nog hangt het nogal los rond zijn buikje. Straks eens gaan kijken voor een kleinere maat. Saldo van de tweede dag: al 2 machinen was kunnen insteken, omdat ik niks meer heb om aan te trekken, en onze Ian ook niet. Alles hangt hier nu op de stoelen uitgestald om te drogen, ik heb alleen een wasdraad buiten, en buiten ligt er sneeuw, zodus...
Als hij wakker wordt van zijn ochtend-dutje gaan we een wandelingetje doen. tot morgen (misschien, als ik tijd vind)
