wij zijn momenteel nog steeds thuis. De laatste weken waren een emotionele roetsjbaan! Wij kregen dus zo'n 2 weken geleden bericht dat we op 10 oktober naar de rechtbank in Kazachstan mochten. 2 dagen voor onze afreis (6 oktober) kregen we bericht dat we toch niet moesten vertrekken, en dat alles uitgesteld werd tot in november. Op 8 oktober een nieuw bericht dat we toch mochten komen, op 14 oktober dan... Nu hebben we vliegtickets voor zondag te vertrekken, maar ik houd toch maar mijn hart vast. Ik ben elke keer superblij als we mogen vertrekken, en als je dan toch een negatief bericht krijgt, krijg je precies een hamer op je kop... Nu maar hopen dat alles vanaf nu vlotjes loopt ... groetjes Kati en Peter
We hebben sinds gisteren een nieuwe datum voor de rechtbank in Kazachstan: 10 oktober! Dat valt net op mijn verjaardag, dus ik hoop dat dit een gunstig teken is...
Na het uitstellen van de rechtbank begin september leken de dagen eindeloos, we werden er moedeloos van. Nu zijn we weer springlevend, en vol hoop. Iedereen is hierbij uitgenodigd om te duimen voor een goede afloop!
Volgende woensdag vertrekken we naar Almaty, vrijdag rechtbank, daarna blijven we tot dinsdag nacht, zodat we onze Ian toch nog kunnen zien. Ik denk niet dat ik hem nog wil afgeven dan Woensdag 15 september komen we terug naar België (nog steeds zonder Ian )
Hallo, het is lang geleden dat ik nog een berichtje heb geschreven... Wij hadden bericht gekregen dat we naar de rechtbank konden op 11 september; de dag erna kregen we bericht dat de rechtbank uitgesteld werd... Wij wachten nog altijd op een datum om te vertrekken; we missen onze Ian verschrikkelijk! Hopelijk volgt er snel goed nieuws.
Vandaag was het de laatste dag van de "bindings-periode". Morgen wordt ons dossier ingediend bij de rechtbank, en dan is het wachten op een datum voor de rechtszitting.
In het baby-house was alles zoals gewoonlijk: het bordje leeggeschrokt (bijna bordje mee opgegeten!), dan ongeduldig gewacht op de pap, die dan op 2 minuten leeg was. Daarna buiten gaan wandelen, het was vandaag weer meer dan 30 °C en ze hadden onze Ian toch zo dik aangekleed: een hemdje, een volledig kruippak (weer het roze met witte stippen), en dan grote witte sokken erover. Hij had het warm, onze jongen! In de tuin kwamen we nog Gwen tegen (een Franse mevrouw die hier ook een kindje adopteert) met haar toekomstig zoontje Mathis. We hebben nog dag gezegd tegen Gwen en Mathis, en zijn dan boven afscheid gaan nemen van Ian.
Ik besef het nog niet helemaal denk ik, dat we straks weer op het vliegtuig naar huis zitten.
Na het weekend waren we weer paraat om naar het baby-house te gaan. Ian is bijna van zijn verkoudheid af. Eten gaat heel vlotjes, en ook tijdens de pap is hij een lammetje. Tegenwoordig duurt het eten (bordje + fles) zelfs geen half uur meer. Daarna gaan we buiten rondrijden, zodat zijn eten wat kan verteren. Gewoonlijk valt hij dan in slaap. Vandaag moesten we Ian weer snel teruggeven, direct als we binnen kwamen. Morgen is het de laatste dag van ons bezoekje want morgennacht vertrekken we weer richting België. Daarna is het weer afwachten tot we de datum van de rechtbank weten. Hopelijk kunnen we snel weer terug komen!
Vandaag lukt het al wat beter met het eten met een lepel. We slagen erin om het volledige bordje te laten leegeten, en de volledige fles melk. en alleen zijn gezichtje en handjes vuil! (en onze spiksplinternieuwe bavet natuurlijk)
Onze Ian is wel een beetje ziek aan 't worden, hij hoest en snottert. Hierdoor was hij niet zo goed gezind vandaag. er was niets goed genoeg, uiteindelijk heeft hij buiten in de buggy wat geslapen, (jaja, hij wil tegenwoordig in de buggy!) en dat deed hem goed.
Na een lang weekend, zijn we vandaag weer naar het weeshuis geweest. Onze Ian is zaterdag 8 maanden geworden, dus nu mag hij met de lepel eten, en wij mochten hem voeden!
De eerste lepeltjes was wennen, zowel voor hem als voor ons. Na een uurtje eten, hing Ian vol pap, zijn gezichtje, zijn handjes, zijn kleedjes; wij hingen vol, onze handen, mijn gezicht, mijn kleren, ons dekentje
't was een smeerboel, ik hield hem vast zodat hij niet zou omvallen, en Peter gaf het lepeltje, en Ian pakte met zijn handjes in de lepel.
Uiteindelijk heeft hij toch een half bordje met brij opgegeten. Peter heeft eens geproefd en zei dat het lekker was. Ik heb het niet geriskeerd...
hallo, na een lange dag van internet problemen, kan ik weer op onze blog! Gisteren zijn we een uurtje bij onze Ian geweest, hij lacht naar ons en is heel actief. 2 uur naar ginder en 2 uur terug is lang, maar onze Ian is zo'n schat, dat we het er voor over hebben.
Ook vandaag in het weeshuis geweest, we zijn voor de eerste keer met hem buiten geweest. Het leek allemaal heel nieuw voor hem, dus ik veronderstel dat ze daar bijna nooit buiten komen. Hij wou niet in de kinderwagen, dus hebben we hem buiten maar zo gedragen. Dan blijkt dat 7 kg toch niet niks is, ik ga hier nog armspieren kweken!
Nu moeten we 2 dagen geduld hebben, in het weekend is er geen bezoek.
Voor de rest proberen we hier dan de korte slaap 's nachts in de namiddag in te halen. Gisteren was er een verjaardagsfeestje voor 2 adoptiekindjes die 1 jaar werden. Dat zijn al hele kadee's, ze hebben gisteren voor het eerst kennis gemaakt met chips, en lekker dat ze het vonden.
Ik hoop dat we met onze Ian in België terug zullen zijn als hij 1 jaar wordt!
Vandaag hebben wij voor het eerst onze zoon ontmoet! Vanochtend werden wij om 7.30u opgepikt om met een busje naar het weeshuis te rijden. rond 10u kwamen wij daar aan, en werden wij in de ontvangszaal gezet, terwijl ze onze zoon "klaar maakten".
Toen hij binnenkwam klikte het meteen Hij had nog nooit een man gezien, maar ook met Peter klikte het direct
Wij gaan hem Ian Dauren Van Boven noemen. Hij is geboren op 19 november 2007, en is dus nu 8 maanden.
Na een half uurtje moesten we hem terug aan de verpleegster geven, en reden wij terug naar ons appartementje.
Alvast deze namiddag pampers gaan kopen, die hebben ze blijkbaar altijd te kort, en we moeten er morgen meenemen. Onze eerste zak pampers...
