Het is al veel te lang geleden en dat weten we maar al te goed. Nu ja, werkende mensen hebben weinig tijd want na ons bezoek aan Cuenca en het weekend erop aan het regenwoud zijn wij volop aan onze stagereeksen begonnen.

Het weekend van 7 maart zijn we naar Cuenca geweest, een hele mooie stad in Ecuador die lijkt op een meer Europese stad. Samen met Karsten en Kathi zijn we met een tour bus de stad gaan verkennen. Boven op de berg hadden we een heel mooi uitzicht over de ganse stad. Ook zijn we naar ingapirca geweest waar vroeger de Inca's leefden en nu restanten zijn achtergebleven om een beeld te scheppen over hoe het dorpje eruit zag. Een gids heeft ons uitleg gegeven hoe het leven er daar vroeger aan toe ging. Met de bus zijn we naar Cajas geweest en het zicht was de moeite! Het was er heel koud maar de omgeving was wauw! Charlotte en Viktorien zijn tot aan het water gegaan opzoek naar lama's, met vuile schoenen en natte kousen waren ze snel weel boven. Maar lama's in overvloed. Nice! Toen we weer naar ons hip en mooi hostel ‘Yakumama’ wilden terugkeren wou er geen enkele bus stoppen, onze enige oplossing om weer terug te raken was liften. In een open busje achter in de kofferbak zijn we door de kleine straatjes met veel bochten en vooral koude wind naar beneden gereden. Maar het was wel leuk :D.Eind goed al goed!

Het weekend erna waren we naar Misahaulli  in het regenwoud geweest. Na een lange busrit tot in Tena en verder achter in de pick-up waren we aangekomen aan onze lodges. Een mooie jungletour op rubberen laarzen waar we mieren en takken hebben geproefd, een bandentocht op de napo river, lekker eten en hangmatten maakten onze eerste dag af. De volgende dag zijn we naar een hele mooie waterval geweest waarlangs we naar beneden zijn gerapeld. Daar hebben we hele mooie natuur gezien gevolgd door een fietstocht op mountainbikes terug naar onze lodges. Onderweg kwamen we een dode slang tegen in het midden van het straat, jakkes! De dag erna zijn we met kano's naar plaatselijke hutjes gevaren waar we geleerd hebben over planten die een genezende werking hebben. Ze hebben ons getoond hoe ze vroeger dansten en welke hun typische gerechten zijn. Op onze laatste dag hebben we grotten bezocht waar we met een gids zijn ingegaan, dat was echt heel cool, ook om in te zwemmen! Nadien zijn de weer naar huis gegaan om weer aan stage te beginnen.

Ondertussen zijn we halfweg onze stage en moeten we nog even volhouden. We hebben de laatste dagen drukke shiften en ook helemaal geen drukke shiften gehad. Ik heb vorige week leren hechten en mijn 40ste bevalling gehaald. Ik heb ook op de legrado geholpen en een mama begeleid tijdens haar arbeid en bevalling van een overleden kindje op 22 weken. Dit was echt heel triestig (en gebeurt jammer genoeg nog veel te vaak). De dokter vond het heel lief hoe ik haar ondersteunt had en vroeg dan mijn naam gevolgd met "puedes ayudar!", dus ik mocht helpen en heb samen met de dokter bevalling en curretage gedaan. Ook de mama heeft wel 10 keer herhaald dat ik een 'engel van god' ben. Het geeft voldoening als patiënten je dankbaar zijn en zo word je er weer aan herinnerd waarom je deze job gekozen hebt! Vandaag mocht ik helemaal alleen een bevalling van begin tot einde uitvoeren, joepie! sommige dagen zijn heel erg saai zonder patiënten of bevallingen. Er zijn nog steeds veel kindjes die te vroeg worden geboren of in moeilijkheden komen met hun ademhaling. Er is nog niet veel veranderd in het ziekenhuis, buiten dat ik af en toe mag helpen in het OK, legrado of bij een bevalling. Over 2 weken zit onze stage er op en gaan we nog wat bezichtigen in Ecuador. Over een maand is ons avontuur al afgelopen en komen we weer naar huis L.

De laatste weken is het weer hier heel wisselvallig en is het bijna elke avond aan het gieten en onweren. Bij het vertrek van onze nachtshift overlaatst hadden we te maken met zo een leuk weertje en werden we kletsnat. We wilden een taxi nemen maar natuurlijk zaten al de taxi’s vol en moesten we verder wandelen (lopen eigenlijk). Uiteindelijk besloten we de metrovia te nemen (dit is een tram die door Guayaquil rijdt). Deze zat overvol en we werden langs alle kanten platgedrukt. Toen we de metrovia aan onze halte moesten verlaten waren er nog mensen met dat gedacht, gevolg: RAMP! Geduw en getrek langs alle kanten! Sardinnekes in hun dozeke waren er niets tegen ;). Na lang wringen, duwen, trekken, roepen en stress zijn we uiteindelijk uit de massa geraakt. Weer een ervaring en les erbij; neem nooit de metrovia bij stormachtig weer ;).

Zondag hebben we met ons allen Pasen gevierd. Griet heeft ons verwend met een lekker ontbijt waarbij pannenkoeken, chocoladesaus en fruitjes niet mochten ontbreken. De paashaas was ook langsgeweest en we mochten op zoek naar paaseitjes over gans ons appartement, joepieee! Vrolijk Pasen in Ecuador! Beter laat dan nooit ;).

Ciaoooo!

12-04-2015 om 16:49 geschreven door Viktorien en Marjan  

Hola amigos! Tussen het reizen, de stage en het verhuizen door is het nog eens tijd voor een blogbericht. Ons laatste bericht is al een hele tijd geleden en er zijn ondertussen al vele leuke momenten gepasseerd waarvan we jullie graag nog eens op de hoogte willen brengen. We zijn al een dikke maand weg en de tijd gaat hier echt veel te snel voorbij. We hebben nog wat vermoeiende, maar heel leerrijke stagedagen gehad in het ziekenhuis en heel veel lieve baby’s ter wereld zien en helpen komen. We hebben echt wel meerdere keren getwijfeld en zelfs overwogen of we er toch niet eentje mee naar huis konden nemen…

Op onze stage gaat het alsmaar beter. We krijgen het Spaans meer en meer onder de knie en iedereen is heel geïnteresseerd in wat we hier komen doen en hoe het met ons gaat. We moeten nog steeds heel hard bewijzen wat we weten en kunnen, maar ze laten ons al veel meer dingen zelfstanding doen en betrekken ons meer bij het hele gebeuren. Vooral tijdens de nachtshiften dan. Er is een fijne dokter die alle bevallingen op een heel natuurlijke manier en in de gekst bedenkbare posities laat plaatsvinden. Hij laat ons ook bijna alle bevallingen alleen uitvoeren en lacht altijd eens als hij ziet dat ook wij vrouwen kunnen helpen bevallen zonder knip of scheur! Fieeeeer! Hij is echt een beetje alternatief en niet zo geliefd bij de andere dokters, maar wij vinden hem geweldig!

We zien ook dagelijks heel wat minder leuke dingen. Er zijn hier heel veel premature geboortes en het is niet altijd makkelijk om ons neer te leggen bij het feit dat de baby’s niet altijd een optimale zorg krijgen, omdat jammer genoeg de middelen hier niet altijd voorhanden zijn. Gelukkig kunnen we met elkaar goed praten over de dingen die we hier allemaal zien, zodat we het toch een plaats kunnen geven. En ook alles wat het land te bieden heeft, verzet onze gedachten toch wat!

Wanneer het weekend was aangebroken, zijn we er nog eens op uit getrokken! Baños is een zeer toeristische plek in de Ecuadoriaanse Andes en je kan er je grenzen serieus aftasten en verleggen, amai! Dat hebben we dan ook gedaan natuurlijk J. De eerste dag hebben we allemaal een mountainbike gehuurd en zijn we naar Casa del Arbol gegaan. Dit is een schommel aan een grote boomhut op de top van de berg waar je over een afgrond kan schommelen (zie onze profilepics op facebook en heb heel veel respect voor het lef dat wij hebben hehe). Er hing jammer genoeg heel veel mist waardoor we niet zo heel ver konden kijken, maar het had wel iets duister en dat maakte het eens zo mooi. Met een heel fijn gevoel en duizenden foto’s op onze kodak reden we met onze old school mountainbike over de kasseien voor onze ‘Ruta de Cascadas’, een tocht met de fiets langsheen de watervallen van Baños. Op weg naar beneden had Viktorien het al zitten. Fiets kapot! Typisch dat haar dat weer moest overkomen tssss! Gelukkig werd er na een heel tijdje stappen en vloeken een nieuwe fiets gebracht. Oef, konden we toch nog onze watervallen bezoeken die dag! Het zicht was echt fantastisch mooi! We waren met verstomming geslagen door al die prachtige natuur en de gigantische hoeveelheden water die vanop een bergtop de diepte in vielen. Na al dat gefiets hadden we natuurlijk ook heel hard gezweet en hebben we ons dan maar gewassen in de waterval. We werden hierbij vergezeld door een groepje Chilenen die ook wat verkoeling zochten en die de giechelstemmetjes in sommigen van ons naar bovenhaalden ;) (spreek voor jezelf Marjan :p). Leuke afsluiter van een zalige dag!

De volgende dagen zijn we nog meer zotte dingen gaan doen zoals canopy en canoying. Canopy is eigenlijk op je buik zweven in een harnas aan een koord dat gespannen wordt boven een ravijn. We waanden ons even zelf een vogeltje als we onder ons de roofvogels zagen vliegen. Echt geweldig! Ook de canyoning was zeker de moeite. Hierbij moesten we rapellen van watervallen en springen van rotsen en gijden van natuurlijke glijbanen gevormd door de rivier! Eveneens top! We wouden natuurlijk ook gaan raften, wat een bijnadoodservaring opleverde voor Viktorien omdat ze een net iets te lang onder water moment beleefde nadat in een zotte stroomversnelling hun boot gekapseisd was. De hele bemanning overboord haha! We kunnen concluderen dat het niet echt een idyllisch riviertje was om even met een bootje te gaan varen J!  Om het helemaal compleet te maken, hebben we in een yolomoment besloten om van een brug te springen! Waarom ook niet. Het was een soort van bungeejump maar dan niet met een rekker aan onze voeten, maar aan ons middel. Als we eenmaal boven op de rand van de brug stonden en Marjan als eerste ging springen, heeft ze toch eventjes geroepen op haar moeke en vake!!! Ook sorry aan alle mensen die we bijna een hartattackje hebben bezorgd nadat ze de filmpjes bekeken hadden. Kortom, Baños was echt op en top plezier en avontuur.

Terug aangekomen bij Martha hebben we onze valiezen ingepakt en het huisje daar opgekuist. Gepakt en gezakt en volledig klaar voor onze volgende stap, ons eigen appartement! Met drie taxi’s vol bagage zijn we verhuisd naar de Malecon 2000 in Guayaquil. Als we boven kwamen op onze penthouse heeft iedereen de volle vijf minuten gedanst, gelachen, gesprongen en gezongen! WOW wat een zotte luxe. Maar vooral AIRCO hmmmm! Dat kan al eens deugd doen als je al een maand hebt geleefd in 35° C.

Ondertussen zijn we het hier al helemaal gewoon en drinken we al eens een lekker Pilsener op het terras van onze penthouse en wandelen we elke dag een halfuurtje langs de rivier naar onze stage. Hoe zalig kan het leven zijn.

Dikke zoenen van twee heel gelukkige mensen

Viktorien en Marjan

11-03-2015 om 13:02 geschreven door Viktorien en Marjan  

Hola Belgica!

Allereerst onze excuses voor de vertraging van dit blogbericht! 

Onze tweede week zit er ook al op. Wauw, wat gaat de tijd hier snel voorbij! Onze eerste stageweek in Hospital Maternidad Ginéco-Obstétrico Enrique C. Sotomayor zit er reeds op en het was in één woord 'overweldigend'. Het ziekenhuis is gelegen in het centrum van de stad Guayaquil. In deze stad wonen ongeveer drie miljoen mensen, waarvan 50% onder de armoedegrens. Dit ziekenhuis is een staatsziekenhuis en hier komen de armere vrouwen bevallen voor een bedrag van 90 dollar. Voor deze prijs krijgen ze een pak maandverband (dat wordt gebruikt als hoofdkussen), een ziekenhuishemdje en mogen ze hun kind ter wereld brengen. Viktorien, Griet en Charlotte werkten overdag en Marjan, Eva en Nele hebben de nacht gewerkt. We werken hier ook in shifts van 12 uur wat niet te onderschatten is, maar we hebben het er zeker voor over.

Veel verschillende en gemengde indrukken werden opgedaan. Het is echt wel even vrede nemen met de gang van zaken hier, omdat alles er zo anders aan toe gaat dan in België. Zowel op de pre parto (voor de bevalling) als de parto (bevalling zelf), maar zeker ook op neonato (pasgeborenen met al dan niet problemen). Er werkt enorm veel volk en er zijn heel veel patiënten in een kleine ruimte waardoor alles er heel chaotisch aan toe gaat. Bijna even chaotisch als dit blogbericht, haha sorry! We hebben gewoon veel te vertellen en het is niet zo simpel om er een structuur in aan te brengen. Maar bon, we zullen ons best doen! 

Je hebt dus de pre parto zaal, een zaal vol bedden (eigenlijk brancards) waar vrouwen aan de linkse kant hun arbeid doorbrengen tot ze vaginaal gaan bevallen. Langs de rechterkant worden vrouwen verzameld die wachten op hun keizersnede. Ongeveer 50% krijgt hier een keizersnede, vooral om esthetische redenen. 

In deze twee ruimtes liggen er gemiddeld 20 vrouwen die allemaal op hun eigen manier weten om te gaan met de pijn. Epidurale verdoving voor een vaginale bevalling wordt hier niet gegeven, want deze is er niet betaalbaar. Wanneer de pijn echt niet meer draaglijk is, kan er wel gebruik worden gemaakt van 'nitrous oxide' beter bekend als lachgas. Het is echt wel opvallend hoe sterk de vrouwen hier allemaal zijn. Ze geven echt bijna geen kik. We hebben al heel veel bewondering gehad voor hen :)

Wanneer het moment van bevallen is aangebroken, worden ze verhuisd naar de partozaal. Ook hier liggen ze allemaal naast elkaar en het is niet ongewoon als er twee baby's tegelijkertijd geboren worden. Echt heel raar eigenlijk, maar het heeft wel iets. De vrouwen wensen elkaar dan helemaal uitgeput felicitaciones :)!

De bevallingsbedden hier hebben ook een soort van baar in een boog over het bed waar de vrouwen aan kunnen trekken om zo het persen te bevorderen. Volgens ons niet altijd even goed, aangezien ze zo een verkeerde perstechniek gebruiken (maar wij Belgen met onze theorietjes ook altijd ;)). Voor de rest was het vooral nog veel kijken en leren met onze ogen. Ook het Spaans is niet zo evident, maar het is work in progress en we komen er wel!

Wat ook heel opvallend is, is de leeftijd van de vrouwen (meisjes) die komen bevallen. De gemiddelde leeftijd voor een eerste kind is ongeveer 16 jaar. Ik (Marjan) heb tijdens mijn tweede nacht een meisje geholpen van 19. Ze kwam bevallen van haar derde kind. De gynaecoloog heeft haar eens goed kwaad gemaakt, omdat ze er toch wel echt een beetje te snel vandoor ging. Daarna wees ze naar mij en zei ze dat ik al 20 jaar was en nog steeds geen kind had! Awkward!

En nu iets helemaal anders dan ziekenhuizen, bevallingen en baby's. Dit weekend waren we vrij en zijn we carnaval gaan vieren in Montañita, een super leuke kustplek waar alle huizen en bars van bamboo en bananenbladeren zijn gemaakt. HET surfparadijs van alle (echt meeeega knappe) surfboys uit de omstreken en ver daarbuiten. Geen zorgen Olivier, Viktorien was super braaf ;)! Carnaval wordt hier helemaal anders gevierd dan bij ons. Verkleden wordt hier niet gedaan maar ze spuiten hier met 'espuma', dat is gekleurd schuim in een spuitbus die men van ver en met veel kracht kan spuiten op mensen. Vooral 's avonds als de feestjes losbarsten worden deze bussen bovengehaald. Niet zo fijn als je blond haar hebt want dan krijg je groene mechen haha! Met onze voetjes in het zand van een prachtig strand aan de stille oceaan en een cocktail in de hand hebben we ook onze dansbenen eens goed losgegooid! Het salsa, merengue en reggaeton dansen is wel echt niet zo gemakkelijk. Iedereen maar zeggen dat we onze heupen moesten bewegen. Wij maar zeggen: No tengo es under control :D! We waanden ons echt even in Dirty Dancing Havana Nights met veel knappe Diego Lunakes rondom ons! Kortom, we hebben ons heel hard geamuseerd!

Ondertussen zijn we terug bij Martha in Guayaquil en zijn we druk druk druk voor school aan het werken, want dat moet natuurlijk ook gebeuren. Morgen begint er weer een nieuwe stageweek joepie!

Heel veel liefs en we missen jullie al een minibeetje!

Hasta luego

Bijlagen:
10994746_10204890520955445_1865734446_n.jpg (104.4 KB)   
10994746_10204890520955445_1865734446_n.jpg (104.4 KB)   
10994746_10204890520955445_1865734446_n.jpg (104.4 KB)   
10994746_10204890520955445_1865734446_n.jpg (104.4 KB)   
11002339_10204890520995446_1242079594_o.jpg (147 KB)   
11002339_10204890520995446_1242079594_o.jpg (147 KB)   
11002339_10204890520995446_1242079594_o.jpg (147 KB)   
11002339_10204890520995446_1242079594_o.jpg (147 KB)   
11004282_10204890519875418_159079182_n.jpg (85.4 KB)   
11004282_10204890519875418_159079182_n.jpg (85.4 KB)   
11004282_10204890519875418_159079182_n.jpg (85.4 KB)   
11004282_10204890519875418_159079182_n.jpg (85.4 KB)   
11005962_10204890520515434_1426501750_n.jpg (55.7 KB)   
11005962_10204890520515434_1426501750_n.jpg (55.7 KB)   
11005962_10204890520515434_1426501750_n.jpg (55.7 KB)   
11005962_10204890520515434_1426501750_n.jpg (55.7 KB)   
11015373_10204890520555435_1905618004_n.jpg (134.6 KB)   
11015373_10204890520555435_1905618004_n.jpg (134.6 KB)   
11015373_10204890520555435_1905618004_n.jpg (134.6 KB)   
11015373_10204890520555435_1905618004_n.jpg (134.6 KB)   
IMG_6916.JPG (1.5 MB)   
IMG_6916.JPG (1.5 MB)   
IMG_6916.JPG (1.5 MB)   
IMG_6916.JPG (1.5 MB)   
IMG_6919.JPG (1.6 MB)   
IMG_6919.JPG (1.6 MB)   
IMG_6919.JPG (1.6 MB)   
IMG_6919.JPG (1.6 MB)   
IMG_6921.JPG (1.3 MB)   
IMG_6921.JPG (1.3 MB)   
IMG_6921.JPG (1.3 MB)   
IMG_6921.JPG (1.3 MB)   
IMG_6931.JPG (117.4 KB)   
IMG_6931.JPG (117.4 KB)   
IMG_6931.JPG (117.4 KB)   
IMG_6931.JPG (117.4 KB)   

05-02-2015 om 03:50 geschreven door Viktorien en Marjan  

Vrienden en vriendinnen,

Ons eerste blogbericht is een feit! Nog 1 nachtje slapen en we zijn er mee weg want morgennacht vertrekken wij richting Schiphol. We vliegen van Amsterdam naar Madrid en 6 uur later van Madrid richting Guayaquil in Ecuador. We zijn gepakt en gezakt, het afscheid is genomen en onze goesting staat op 100%! Klaar voor een onvergetelijk avontuur. 

Jullie kunnen hier onze blogberichten volgen en meegenieten van onze stage/reis in Ecuador.

01-02-2015 om 23:44 geschreven door Viktorien en Marjan