De derde dag nemen we s avonds om 21u de
lange-afstandsbus naar New Norcia. Op de bus zit ook een Nederlands meisje. Zij
reist 8 uren mee en zal helemaal alleen uitstappen in Mount Magnet, een klein
mijnwerkersstadje in de Outback, om in een hotel te werken. De bus rijdt dan
verder naar Noord-West-Australië, maar het is niet zeker of hij er zal geraken
want een cycloon is onderweg.
Inmiddels zijn enkele aboriginalfamilies
met kinderen opgestapt en de busbegeleidster somt op wat mag en niet mag op de
bus. Daarna zet ze een melig Australisch filmpje op met een hond in de
hoofdrol.
Na 2 uur rijden zijn Leen en ik er al. We
staan plots naast de bus in een stikdonker, verlaten abdijstadje onder een
immense sterrenhemel. Gelukkig kochten we nieuwe reiszakken met stevige wielen
onder. Die trekken we voort over het grint tot we de lichtjes van de guesthouse
zien: home voor de komende 3 maanden!!
New Norcia
Het is moeilijk om deze plek te
beschrijven. De fotos geven misschien een beeld. We love it here! Rode aarde,
uitgestrektheid, cultuur, een zwembad, een hotelbar, veel vriendelijke mensen die
hier voor enkele dagen komen logeren, 9 sympathieke (en 1
grappige!) monniken, klagende kraaien, krijsende corellas en lachende
kookaburras,
We vervelen ons geen moment, zelfs niet
tijdens onze eerste 5 dagen wanneer we gewoon mogen relaxen en toch 2x daags
een lekkere warme maaltijd krijgen voorgeschoteld
De zesde dag schieten we in gang: Leen in
het archief en ik in de sinaasappelboomgaard. De zevende dag word ik ook lid
van de educatieve dienst en de uitdaging bestaat erin inzicht te krijgen in het
groot aantal cursussen dat hier reeds gegeven wordt, om dan geleidelijk aan een
bijdrage te leveren en zelf cursussen op te stellen of te geven, wie weet.
De geschiedenis van New Norcia is immens
rijk. Het stadje ontstond als katholieke missie voor de aboriginals en er is
nog steeds een link met de aboriginal cultuur. Verder huist er een museum vol
kunstschatten, 2 grote (leegstaande) collegebouwen, verschillende bibliotheken
(80000 boeken!), een romantisch 100 jaar oud hotel met veranda, 1 klein benzinestation/roadhouse,
een kerkhof, een kerk, een abdij, verlaten tennisvelden en handbalcourts, een
olijfpers, en een aantal in onbruik geraakte gebouwen zoals het politiekantoor,
de molen, En daaromheen een reusachtig grote boerderij. Hierbij heeft het stadje
slechts een 40-tal vaste inwoners. Wij krijgen binnenkort een soort golfplaten
huisje bij het zwembad. We zijn benieuwd. s Nachts denderen de roadtrains hier
voorbij dus hopelijk davert het huisje niet op zijn grondvesten.
Wie onze vorige blog gevolgd heeft,
herinnert zich Perth misschien nog: de mooie stad aan de Swanrivier die oogt
als een grootstad en voelt als een dorp, zoals de jonge Nederlander Joseph het
vandaag zo treffend uitdrukte. Hier kwamen we om 1 uur s morgens aan, na 24
uur onderweg te zijn en 7 uur gemist te hebben (het tijdsverschil in
Australië: we liggen 7 uur voor op België!).
Leen en ik kunnen ons geluk niet op, het is
lekker warm en de lucht geurt naar eucalyptus. We kuieren 2 dagen op ons gemak
rond (bij +- 40°C) en drinken icekoffie met echt vanille-ijs erin.
