HUSDINE VTT - DESTELBERGEN De Husdine VTT van SK Heusden heeft haar verwachtingen heel goed ingelost. In deze wintertijd kan je de meest extreme fietsomstandigheden hebben en dan is een parkoers als dit ééntje om duimen en vingers af te likken. Daar de kans op gladde wegen in de ochtenduren nog vrij hoog is , kom ik pas tegen het laatste startuur in Destelbergen aan. De locatie in het centrum van het dorp valt hel goed mee want ik kan parkeren op een graspleintje vlak bij het voetbalveld. Op dat moment komt Marc De Groeve ook nog aan en zo kunnen we beiden samen vertrekken. Marc geeft aan dat hij een kortere afstand wil fietsen en ik zal pas in de rit in functie van de benen de keuze maken. We fietsen het dorp uit richting Sint-Amandsberg.
Via de Kerkkouterrede en de Volderede pikken we de eerste veldbanen mee. Marc geeft op de weg goed door waardoor ik na een paar keer kop rijden, wijselijk mijn beurt oversla. In het veld loont dat want blijkbaar zijn mijn bandenprofielen en de staat van de ondergrond beter aan elkaar aangepast dat deze van mijn compagnon. Op de eerste rug over de R4 vormen we met een drietal andere crossfanaten een groepje waarvan ik het minst vlot naar boven rij. In de slagen nadien voel ik hoe vlot mijn mountainbike zich laat piloteren door de vaak glibberige bovenste laag.
Deze oude Giant mountainbike bewijst hier zijn oerdegelijke kwaliteit. In de buurt van de Dendermondsesteenweg passeren we de waterplas aan het Rietveld om zo de E17 over te steken. Hier volgt een heel lange strook van veldwegen waar menig mountainbiker zijn tanden kan opstuk bijten. Ik duik logischerwijze na de brug als laatste van ons vijftal de veldweg in. Gaandeweg kan ik meer opschuiven en bij het oversteken van de Heirweg draai ik als eerste de volgende veldweg in. Hier is het vaak drassig maar zonder problemen kan je deze technische zone doorrijden naar de Lagen Heirweg. Tijd voor een stevige slok en een hapje in de rustige bevoorradingspost. De aansluitende weidezone laat ik voor wat ze is en ik laat ook Marc rijden over het 25 km parkoers terwijl ik kies voor de 35 km die samen met de 47 km lus verder loopt.
De eerste afslag voor de bevoorrading had ik de 47 km bewust niet gekozen. Op dit middaguur tref je minder rijders, enkel mijn bondgenoten van het eerste deel komen bij een zware zandstrook in de buurt van den Dries aansluiten. We naderen het majestueuze slot van Laarne en het valt me op hou de dame in ons gezelschap steeds meer de tred van de mannen kan volgen. De tocht maakt een grote lus rond Wetteren ten Ede en laat daarbij weinig straten in het parkoers voorkomen. Bosjes en veldwegen worden bijna naadloos aan elkaar geregen.
De organisator toont hier dat met zorg het parkoers werd uitgekiend. Dat je vaak moet kiezen tussen de wakke zijrand van de veldweg en de met plassen bezaaide middenzone nemen we er graag bij. Mijn keuze is meestal rechtuit en dwars door de plas of als het kan net aan de rand van de vijvertjes
Het levert een stevige winst op en het bespaart stevig op de energietank al moet ik toegeven dat na een stevig diepe put ik toch wat voorzichtiger wordt om klamme voeten te vermijden. De ketting laat zich intussen ook wat meer horen. We toeren volledig rond het Harry Malter park aan de Bosheide. De daaropvolgende zone naast de R4, welke vorige week reeds in het parkoers voorkwam is nu helemaal stuk gereden en ik kies zoals blijkbaar velen voor mij om een strook te stappen om niet in de diep gracht te belanden. In de verte duikt een kerktoren op en de kilometerteller komt heel dicht bij de 35. Helaas zijn we dan pas aan de kerk van Heusden en zitten er nog een negental kilometer voor de boeg. Via de Hooistraat rijden we naar de zoveelste brug en hier voel ik goed dat mijn batterijen aan het leeglopen zijn.. De lus rond de plas in Destelbergen is een schitterende afsluiter van een meer dan geslaagde tocht. De gratis boterham op dit late middaguur en een bijhorende suikerrijke drank gaan vlot naar binnen.
meer foto's op flandrien
|