Motor Unie Leuven, de oudste motorclub van het land, houdt het voor bekeken.

Volgens de vernieuwde milieuwetgeving kreeg de club voor haar activiteiten geen vergunning meer. De succesvolle club haalt haar 81e verjaardag net niet.

Sinds 1998 bestond KV Motor Unie Leuven alleen nog maar bij naam. Nu valt het doek definitief.

Nochtans heeft de club, gesticht in 1932, een rijk verleden met veel druk bijgewoonde wedstrijden.

Motor Unie Leuven organiseerde de eerste officiële motorcross in België in 1934 aan de Zoete Waters. Het werd een jaarlijkse traditie.

Leuvense — en andere — fans bleven ook na de Tweede Wereldoorlog tuk op ronkende motoren.

De legendarische Paastrofee van de club op de Kesselse Bergen en in Egenhoven lokten duizenden kijklustigen.

‘Vanaf 1998 konden of mochten we hier geen cross meer inrichten,' vertelt ondervoorzitter Julien Corbeels.

‘In 1992 hadden we van het Leuvense stadsbestuur een vergunning voor tien jaar gekregen.

Maar in 2002 werd die niet vernieuwd. Het terrein in Egenhoven gold immers als waterwinningsgebied waardoor we onze activiteiten onder geen beding nog konden uitoefenen.'

Jaarlijks diende de Motor Unie een aanvraag in voor haar omloop in Egenhoven, maar bij elke overheidsinstantie ving ze bot.

‘De milieuwetgeving veranderde', vult voorzitter Koen Kockaerts aan.

‘Door de afwezigheid van activiteiten en wedstrijden dunde onze club uit tot slechts een handvol leden overbleef, van wie de meesten intussen een pensioengerechtige leeftijd hebben bereikt.

Wat baat het om een motorclub, waarbij niet gereden wordt, kunstmatig in leven te houden?'

Andere tijden

In 2009 vroeg de club een eenmalige vergunning aan voor een grasbaanwedstrijd, maar ook daarvoor ontbrak een draagvlak.

‘Op Vlaamse niveau werd aangestuurd op een nieuwe impuls voor de motorsport, met oog voor nieuwe infrastructuur, maar zoiets kost handenvol geld.

Tot op heden blijken deze ambitieuze plannen luchtkastelen', stelt Kockaerts.

‘Je kan populariteit en het het volkse karakter van die motorcrossen van vroeger vergelijken met die van het veldrijden vandaag. In Egenhoven, waar we van 1980 tot 1998 wedstrijden organiseerden, vonden we een ideale locatie: midden de velden, voor om en bij 20.000 supporters. Vandaag willen mensen echter geen motorcrosswedstrijd meer in hun achtertuin.

Telkens we de afgelopen jaren op zoek gingen naar een nieuw wedstrijdterrein, botsten we op boze buurtbewoners, klachten en protestacties.

Reken daarbij een gebrek aan politieke wil en je begrijpt waarom we moegestreden zijn.

 Al hebben we ronduit gouden tijden beleefd', zegt schatbewaarder Jean Lemmens.

Bijlagen:
7c4726b2-55c5-11e2-a192-865e3b3ce529_original.jpg (92.2 KB)   

De Dewaruci, soms ook KRI Dewaruci, Dewa Ruci of Dewarutji genoemd, is een klasse A-zeilschip dat vaart onder Indonesische vlag.
De Dewaruci is een barkentijn met drie masten en heeft Surabaya als thuishaven.

Het schip heeft een lengte van 58,27 meter en is gebouwd in Hamburg, Duitsland, door HC Stülcken & Sohn.
De bouw startte al in 1932, maar het duurde, onder meer door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, tot 1953 voor het schip ter water gelaten werd.

Het is een opleidingsschip dat eigendom is van de Indonesische zeemacht waar het het grootste schip is uit de zeevloot.
De naam van het zeilschip, Dewaruci, alsook het boegbeeld verwijzen naar de mythologische god van waarheid en moed.
Het schip heeft tevens een fanfare.

In de afbeelding is de fanfare zichtbaar die op de Tall Ships Race 2010 van 9 tot 12 juli met muziek en dans voor verstrooiing onder de bezoekers van het schip zorgde. Ik was er toen ook bij en mocht met de officieren op de foto...






Kenmerken

• Lengte: 58,27 m
• Breedte: 9,5 m
• Diepgang: 4,05 m
• Hoogte: 36,48 m
• Zeiloppervlak: 1090,50 m²
• Romp: staal
• Bemanning: 32 vaste bemanningnsleden en 78 matrozen in opleiding.
• Bouwjaar: 1953
• Vlag: Indonesië

Bijlagen:
003.JPG (137.6 KB)   
004.jpg (52.7 KB)   
007.JPG (87.1 KB)   
foto 1MR Jean-Michel Dossogne1.jpg (2.2 MB)