Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Ukkie is klaar om de wereld te veroveren
... en ons hart!
13-03-2012
Een vermoeden
Dag zoon,
het is met een klein beetje aarzeling, die doorklinkt in wat ik je zeg, die leeft in wat ik denk...
Een aarzeling omdat, ik denk, en je nu zeg, dat ik je misschien wakker heb gemaakt de voorbije nachten.
Het is de macht der gewoonte, zo noem ik het nu even. Die kleine jongen naast me, die eten vraagt om de drie uur. Die bij het minste geluid door papa wordt opgepakt.
Flesje maken, flesje opwarmen, Jasper verversen, Jasper weent, Jasper wordt stil omdat hij eten krijgt.
Maar toen werd je niet wakker, sliep je wat langer. Ik checkte het even... Je oogjes waren toe !
Nog een half uur later nog steeds, na meer dan 4uur nog steeds.
Je kuchte even en ik maakte je wakker.
Je oogjes leken wel toegeplakt. Je weende niet. Je wilde nauwelijks eten.
Je sliep verder toen ik je terug in je bedje legde.
Wilde jij doorslapen? Misschien wel, want vannacht maakte ik van mijn hart een steen, maakte je niet wakker, en kijk: 6,5 uur nadat ik je in je bedje legde werd je pas wakker.
Internationale vrouwendag ligt achter ons.
Gisteren werden vrouwen wereldwijd in de aandacht gebracht, zodat ze recht
zouden krijgen op gelijke kansen, even veel geld,
Jij bracht de dag door in de armen van je mama.
Wij, mannen lieve zoon vragen ons dan af wanneer het
internationale mannendag zal zijn.
Zullen we dat later, als je groot bent, samen organiseren?
Strijden tegen al die mamas die zullen zeggen dat het elke dag internationale
mannendag is?
Ja, dat lijkt me wel iets.
Samen met jou opkomen voor de rechten van een papa en de rechten van een zoon.
Zodat we samen kunnen strijden voor leuke dingen, tijd voor mannen onder
elkaar!
Als een fiere papa en zoon.
En dan savonds, als we moegestreden zijn, lekker thuiskomen
en vertellen aan mama over de heldhaftige verhalen.
Het heeft wel iets, om je aan te spreken zoals Wouter Deprez
zijn zoon Joshua aanspreekt,
net omdat we samen naar zijn show keken,
of beter,
omdat ik samen met je mama naar zijn show keek.
Jij sliep een beetje,
met je hoofdje zijdelings tegen papa aan.
Toen die aan zijn nacht begon te denken, en besloot je een klein beetje wakker
te houden,
schreeuwde je de rust uit het huis weg.
Dag zoon,
Hoe je weent (al is het eigenlijk niet echt wenen, maar
eerder een schreeuwigere vorm van kreunen)
hoe je lacht (al zegt kind en gezin dat het nog niet echt lachen is, tevreden
lijk je in ieder geval)
hoe je plots, van het ene op het andere moment, zo stil kan worden als we je
uit je wiegje halen,
hoe je met je oogjes draait na je flesje leeggedronken te hebben
nog 4 weken en je bent 'uitgerekend'. Nog 28 dagen lang afwachten, van mij mag je vroeger komen... alleen hoop ik dat je wacht tot de praktische zaken allemaal geregeld zijn, dat zou mama fijn vinden
Papa kijkt enorm uit naar je komst, naar de eerste keer dat hij je kan vastnemen, koesteren, liefhebben, tegen de blote borst kan drukken, flesje kan geven...
Mama begint het allemaal veel te spannend te vinden, zowel letterlijk als figuurlijk! Maar ze geniet van de 'laatste' momenten die je in haar buik woont.
Django en Samba beginnen maar vreemd op te kijken met alle veranderingen in huis. De wieg, de box, verschuiven van voorwerpen, je ziet ze haast denken dat er bij ons een vijsje of twee los zit. We kijken ook uit naar het moment dat ze je zullen leren kennen. Dan pas zal ons kleine gezinnetje compleet zijn.
Over een dikke maand verandert dus alles en niemand kan zeggen hoe het zal lopen, enkel weten we nu al dat we je op handen zullen dragen!
Gisteren mochten we ons klein ukje nog eens bewonderen via de echo... Na de metingen werd ons ukje afgeklokt op 2,6 kilogram. Ukjes geboortegewicht wordt geschat tussen 3,5kg en 4 kg! Nu wordt het allemaal echter en echter! Ook zagen we hoe flexibel ons ukje is, het voetje gaat al vlot tot aan het mondje... We konden de vingertjes tellen en zagen het tongetje uit het mondje komen... nog 6 weken wachten!!!
Voor alle zekerheid, je weet immers maar nooit, hebben ukkie en ik toch maar a ons schoentje gezet! Als de sint nog een idee zou nodig hen voor een cadeau: wij kunnen een nieuwe septische put gebruiken, een derde hond of desnoods een superleuke fietskar!
December is aangebroken... nog 64 dagen en ukkie is uitgerekend. Komt ukkie vroeger of later, Jorgen kan alvast niet meer wachten en zit vol ongeduld op zijn kind te wachten. Hij kijkt er naar uit om ukkie te kunnen bekijken,te voelen, vast te pakken, lief te hebben,... En ik... ik zit in een tweestrijd... enerzijds is het een onbeschrijflijke ervaring om een kindje te voelen groeien in je buik, anderzijds ben ik er helemaal klaar voor om ukkie aan de wereld voor te stellen en in de eerste plaats aan de papa.
De feestdagen zullen de laatste zijn die we zonder kindje zullen vieren... Volgend jaar op dezelfde tijd zal alles er anders aan toe gaan. Een ukje van een 10-tal maanden zal in ons midden zijn en ons verbazen met wat hij/zij al kan.
Ondertussen droom ik al enkele dagen systematisch over de weeën en de arbeid. De prenatale cursus zal hier wel iets voor tussen zitten. We krijgen er informatie over de arbeid, ademen, weeën, persen en alle andere zaken die er kunnen gebeuren. Ik probeer er rustig onder te blijven, maar het wordt wel allemaal echt, heel echt. En terwijl de seconden verder tikken, stijgt de spanning steeds maar weer...
Dag zoon,
