Nieuwsbrief 5

Hallo iedereen, Dit wordt dan onze laatste nieuwsbrief voorlopig…… Het is ook onze laatste dag in Uganda Die laatste dag stonden we zoals steeds vroeg op, we probeerden al zoveel mogelijk in te pakken, we hadden een speciale permissie gekregen om tot drie uur op de kamer te mogen blijven i.p.v. van tot 10u. Francis kwam ons om halftien ophalen we reden nog naar een plaatsje waar men oud papier en glas recycleert …… Hiervan maakt men dan oorbellen, kettingen, wenskaarten… enz. Hier waren we wel een super klant, we kochten hier vele oorbellen en andere zaken. De bedoeling is om deze in ons Belgenlandje te verkopen en de winst hiervan te gebruiken om reeds een stukje van de medische kosten van ons vriendje Martin te kunnen recupereren (later meer hierover).

We bezochten daarna nog een kunstatelier waar Meta een pracht van een schilderij heeft gekocht. Na een snelle lunch was het voor mij en Francis hoog tijd om te vertrekken, wij hadden een afspraak in het hospitaal, samen met Martin (jongetje met zijn dikke hand) en zijn mama. Deze hadden we gisteren van Namutumba laten overkomen met het openbaar vervoer. Om 2uur werden we verwacht…. en hiermee is dan ook alles gezegd .. 2 uur werd 3 uur en halfvier, ……. Ik werd zelfs aangesproken door de grote professor en baas van dat ziekenhuis met de vraag wat ik hier toch kwam doen…… TOEN IK HEM VERTELDE DAT IK EEN VLIEGTUIG TE HALEN HAD, maar niet wegging vooraleer ik de dokter had gesproken, ging het in een hogere versnelling. De desbetreffende dokter werd door de professor himself opgebeld (deze was zelfs nog niet in het hospitaal aanwezig) en die arriveerde dan een kwartiertje later. Dit is de dokter die Martin enkele jaren geleden reeds geopereerd had, ook hij verschoot van de toename van de zwellingen. Het was wel super om te zien hoe joviaal hij met Martin omging. Toen ik hem vertelde dat wij een dokter hadden bij ons in het Tropische instituut in Antwerpen die zich voor Martin interesseerde, was hij ook dadelijk bereid om later de medische gegevens door te sturen.

We moesten nog naar een ander gebouw om platen te laten nemen, maar de tamtam had zijn werk gedaan, men stond ons zelfs op te wachten!!!!! DE JUISTE MAN OP DE JUISTE PLAATS …. kan wonderen doen, anders stond ik misschien nog te wachten!!!! Ik mocht mee met Martin voor de radiologie net zoals enkele jaren geleden…… ik moest mij uiteraard achter een scherm verbergen. …Ondertussen was het al bijna 5 uur, hoog tijd om terug naar het hotel te gaan. We zetten Martin en zijn mama af aan een busstation. Zij moeten nu nog ongeveer zes zeven uur rijden in een minibusje om Namutumba te bereiken. Ik gaf hen nog wat Ugandese shillings om onderweg eten te kunnen kopen.

BIJGEVOEGD MET DEZE NIEUWSBRIEF STUREN WE JULLIE EEN FOTO VAN MARTIN… HIJ IS ONDERTUSSEN 12 JAAR EN GAAT NAAR ONZE SCHOOL. Hij zit nu in het derde studiejaar, begint met Engels te praten en doet het helemaal niet slecht. In deze school voelt hij zich goed, hier zijn geen kindjes die hem uitlachen met zijn handicap. Het is nu afwachten op het resultaat van dit onderzoek, we hopen dat we Martin alsnog kunnen helpen. Indien er mensen zijn die hier meer informatie van willen weten, kan je ons altijd een mailtje sturen.

Terug in het hotel…… Meta had gelukkig nog een ontspannende namiddag gehad met Roy, Brittje en Thadeus. SUPER… zij had de koffers verder ingepakt, nog snel een douche, nog een laatste knuffel voor de kinderen en voor ik het goed en wel besefte zaten we al terug in de auto richting vlieghaven. En dan …. TRAFIC JAM (file), over het traject van 45km deden we twee uur.

Met enige trots kunnen we jullie toch vertellen dat dit schooljaar (start einde januari tot en met einde van deze maand) de school een grote vooruitgang gerealiseerd heeft. We willen graag dit nog even lukraak in kaart brengen: - de grote schoolpoort - metalen kast in elk lokaal - houten wanden vervangen door stenen muren - het bezetten van deze muren - een afscheiding in de toiletten jongens & meisjes - dagelijks een pancake en suiker in de porridge - dagelijks pocho met groente saus voor het middagmaal – een mooi verplaatsbaar houten schoolbord - 2 klimrekken en het herstellen van de andere speeltuigen – 30 nieuwe schoolbanken - het aanleggen van een groentetuin – aansluiting van elektriciteit en water – nieuwe sponsorkindjes – iedereen een uniform…… Lieve mensen dit alles is in stand kunnen komen dankzij vele acties die ondernomen zijn voor NAMUTUMBA , waarvoor onze hartelijke oprechte dank. Toch wil ik graag via deze weg speciaal de leerlingen van de St. CAROLUS school in Sint Niklaas en de kinderen van DE PUZZEL in Hoboken bedanken voor hun ongelooflijke inzet dit jaar, jullie bezorgden ons een krop in de keel en de nodige traantjes….

WEEBALE NYO ¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬-= dank je wel.

Met ongeveer 1700 foto’s en ontelbare verhalen keerden we weer. We zijn vol goede moed om er terug tegenaan te gaan. Het zal nog jaren duren vooraleer de school zichzelf draaiende zal kunnen houden, toch zijn we allen samen een prachtig project aan het realiseren en maken we een wereld van verschil voor de kinderen en hun Mama’s in Namutumba en omstreken ….. HET VERSCHIL OM VAN NIEMAND IEMAND TE MAKEN

DANK JE WEL Meta, Ria Herman