Vierde nieuwsbrief uit Uganda.

Ja lieve mensen …. Hier zijn we weer!!!

Het stadje Mbale op zich is niets speciaal, maar de natuur is hier wel héél mooi, zoals reeds eerder verteld zijn we hier aan het Mount Elgon gebergte, en kunnen we genieten van een paar uurtjes zon en een zwembad, ons Brittje geniet met volle teugen……. Eindelijk gaat alle aandacht van haar Djja Djja (oma) en Meta helemaal naar haar. Ons Britt (7 jaar) is een ongelooflijk braaf kind, zij is samen met haar mama …. ons Roy dus …. sinds ons vertrek in Kampala bij ons. Zij klaagt nooit, is altijd goedgezind en kan uren spelen met haar poppen. De voorbije dagen heeft zij mee in de kleuterklas gezeten en met de kindjes gespeeld. Zelfs tijdens de soms toch lange autoritten blijft zij goedgezind.

De volgende dag stond er in de voormiddag een wandeling naar de Sipi Falls gepland. Wegens rugproblemen leek het verstandiger dat ik met Brittje in het hotel zou blijven, zodat Meta, Roy en Francis de wandeling konden maken. Zij kwamen héél enthousiast terug ….

Daarna reden we met z’n allen naar de ouders van Francis waar wij verwacht werden. Voor mij was het een blij weerzien met de familie, ook Meta werd héél hartelijk onthaalt. Alle broers, zussen, kleinkinderen, neven en nichtjes waren naar het huisje van de ouders afgezakt (in de middle of now were) om toch maar de middag samen te kunnen doorbrengen. We hadden voor de kinderen ballonnen bij en enkele voetballen …. de volwassenen maakten we dan weer heel blij met kaarsen, zeep, een hemd voor de papa en handtas voor de mama. Ze hadden voor ons gekookt, local food, alles zeer verzorgt en lekker. We aten o.a. Bamboe… Matoke ... Witte en bruine rijst, casava, greens (soort spinazie), pumpkin (pompoen) en ook de bladeren van de pompoen, saus van nootjes, stukjes vlees…. Gewone en zoete aardappelen. ……. Voor ons niets culinair maar in Uganda is dit een feestmaaltijd. Bamboe wordt eerst gedroogd en later gestoofd…. deze soort is typisch voor deze streek. Het was voor ons de eerste keer dat we dit aten. We proefden van alles. Als dessert was er verse mango, ananas, jackfruit en watermeloen …… lekker sappig. Het huisje was veel te klein om met z’n allen binnen te eten, maar geen probleem iedereen zocht een plaatsje buiten.

Na het eten nam Francis ons mee naar de plaats waar hij vroeger naar school ging. De lokalen worden nog steeds als school gebruikt, gewoon erbarmelijk… Later leerden we aan ieder die het wou, loom bandjes maken. De kleine kinderen speelden met de gekregen ballen, de jongeren wilden graag meer uitleg over ons land, onze gewoontes en levenswijze. Het was al donker toen we afscheid namen. Wij kregen elk een zak met enkele kilo’s koffiebonen als geschenk, die moeten we nog laten drogen en roosteren. Die avond voor het slapengaan vertelde Meta mij --- Deze dag zal ik nooit in mijn leven vergeten…. Het is dan ook een unieke ervaring om in een hele Afrikaanse familie zo opgenomen te worden net alsof je een dochter des huizes bent.

Maandag vertrokken we dan terug naar onze school. We verrasten het eerste, tweede en derde leerjaar met de melding dat ze allemaal samen in een klas mochten komen zitten, voor een uurtje loomen……….Wauw dit hadden ze natuurlijk niet verwacht, de meesten herkenden dit nog van vorige keer en waren er vlug terug mee weg.

Dan was het de beurt aan de kleintjes, voor hen hadden we nog enkele mooie pluchen dieren bij om samen te spelen in de klas. Voor de tweede en derde kleuterklas hadden we dan 2 mascottes meegebracht, een grote clown pop die ze met z’n allen Mister Pieter gingen noemen, en nog een andere leuke pop die de naam Mister Hermanie kreeg.

Mister Pieter en mister Hermanie zouden voortaan mee in hun klasje komen te zitten. Iedereen kreeg nog een snoepje en dan was het voor ons tijd om te vertrekken. We namen nog enkele foto’s met de kleintjes…… Er moesten natuurlijk nog enkele groepsfoto’s genomen worden. Met een krop in de keel namen we afscheid, vooral voor mij was het héél moeilijk …… We werden uitgezwaaid en nageroepen door alle kinderen.

Ik ben héél trots op de vooruitgang sinds ons laatste bezoek in Januari …… Dit geeft vooral weer veel moed om er te blijven voor gaan. Er moet nog veel werk verzet worden…. Er is ons de mogelijkheid aangeboden om aanpalend aan de huidige grond van de school een groot stuk land bij te kopen dat reeds beplant is. Met het oog op een latere uitbreiding leek dit ons wel een interessant idee met vele mogelijkheden. Op korte termijn kan de school dan opbrengst halen uit de beplantingen. Dit gegeven nemen we zeker mee naar België om te bespreken.

Dinsdag vertrokken we terug naar Kampala…… we gingen Roy en Brittje afzetten …. (Sloppenwijk). We kregen eerst nog een tropische bui over ons, de modder stroomde langs alle kanten, het beneemt je de adem als je ziet hoe de mensen hier leven en vooral overleven…… Hier zijn geen woorden voor. We hadden nog een bizzy day…..

Vele groeten van Meta en Ria.