Hello allemaal ginder in het koude Europa, hi hi, mopje...
Sorry dat je een dagje hebt moeten wachten op dit volgende bericht, maar mensen dit is Afrika. Gisteren is onze uitpak wat uit de hand gelopen...... en tegen dat we hier in dit internet cafe waren, was er geen electriciteit meer. Dus naar ik hoop vandaag meer sucses.
We gaan gewoon verder...........
Donderdag vertrokken we al vroeg richting Namutumba. Vol verwachting, geladen met onze vele groenten - kookpotten - passe vites, knuffelbeertjes en kleren voor de kindjes.
effe tussen door, het begint hier te stinken..... ze hebben juist naft bij de generator gedaan.
We hadden helemaal geen idee wat ons hier te wachten stond. Lieve mensen, Meta en ik (Ria) hebben amper de school gezien. In ons eerste klaslokaal zaten er al enkele vrouwen te wachten op ons, met hun babytjes op hun rug.
Misschien toch een extra woordje uitleg voor diegenen onder jullie die niet helemaal kunnen volgen..... Vorig bezoek, in oktober vorig jaar, had Ria gezegd dat ze aan de arme mensen in Namutumba soep zou leren maken bij ons volgende bezoek, samen met Meta en Robert, om alzo een voedzame maaltijd te kunnen leren maken, en die maar de helft kost van een gewone maaltijd. Soep... mensen kennen het niet in Uganda.
Het is namelijk zo, dat de kinderen normaal s`morgens enkel een beker thee te drinken krijgen, en pas s`avonds een bord met rijst en bonen. Wanneer ze dan tussen de middag een tas soep zouden kunnen eten, zou dit al een wereld van verschil kunnen maken op hun eenzijdige voeding.
Het enige wat de dames moesten meebrengen was een mes om ons te helpen met groenten te snijden en een beker of bord of kommetje om later de soep te kunnen proeven.
Rond de veertig dames stonden samen met ons dapper de ajuinen fijn te snijden en ja hoor, ook hier in Uganda moesten ze ervan wenen........... van de ajuinen.
Ria en Meta deden voor hoe er moest gesneden worden en allen samen kregen we mooie fijne, egaal gesneden groenten, Piet Huize..... kan het niet beter.
We gingen twee soorten soep maken, onze fijn gesneden groentensoep en pompoensoep die nog door de passe vite moest gedraaid worden.
Lieve mensen, NIET TE BESCHRIJVEN, uiteindelijk stond er op zes houtskoolvuurtjes zes potten soep te pruttelen. De meegebrachte spaghetti hadden we in stukjes laten breken om als laatste (vermicelli) in onze soep te kunnen doen.
Volgens onze mannen was het daar een gekwetter en gekakel van jewelste...., het waren echte vrouwenuurtjes, alhoewel we regelmatig Herman nodig hadden voor foto`s te nemen.
Later, toen onze soep klaar was, werd er dan geproefd. Eerst de pompoensoep die door de passe-vite gedaan werd. Wij denken goed van smaak...... want we kregen zelf geen kans om te proeven. Er waren vrouwen bij die het deksel van de pispot bijhadden.... om alzo ook een kommetje te hebben, NIE TE BESCHRIJVEN.
We hadden enkele broden laten gaan halen zodat 1 snee brood met een beetje soep hun het idee van een maaltijd moest geven.
Later kwamen dan de kinderen aanschuiven, met yes ...een bekertje in de hand. Jammer genoeg konden we iedereen maar een beetje geven.
Taferelen om nooit te vergeten.......... een kleine jongen, +/- 5 jaar, zat op de grond, met heel kappote kleren, samen met z`n drie jongere broertjes...... Hij deelde het beetje soep dat hij had, slokje voor slokje aan ieder van z`n broertjes, braaf bleven de kindjes zitten tot ze terug een slokje kregen. Dit is pas armoe...
Sorry, je moet hier eigelijk een schrijver zijn om aan jullie thuis dit te kunnen laten voelen, ruiken, beseffen, hoe we dit ervaren hebben.
Aan iedereen die ons geholpen heeft om dit te kunnen verwezelijken, door potten te verzamelen en jullie passa vites mee te geven........ HARTELIJK DANK.
De dames gaven ons een hartelijk dank door middel van zang en dans. Ontroerend... ondertussen, ontelbare vrouwen, meer dan vijftig. Dit, lieve mensen, is voor mij (Ria) 1 van de mooiste momenten die ik al in Uganda heb meegemaakt.
Om dit samen met onze vrienden te kunnen delen was super, en mede dank zij hen realiseerbaar.
Dit was de VROUWENDAG uit Namutumba, voor velen van hen ook onvergetelijk.
Later gingen we ook nog naar de dichtsbijzijnde hutten waar de vele knuffels, onderbroekjes, petten, ballons enz. werden uitgedeeld. Ook de meegebrachte kleurtjes was een groot sucses.
Vervolg in ons mailtje nr 7.......
Vele groetjes.
