Na het uitstapje van gisterenavond stond er vandaag weer een pittige opdracht te wachten:
- 2 km inlopen: geen opmerkingen. - 10x 100m bergop in 25", gevolgd door 2' rust: wél opmerkingen... K had van bij het eerste sprintje namelijk weer veel last in mijn linkerbovenbeen . Bij duurlopen/herstellopen/wissellopen voel ik quasi niks, maar van zodra het wat "explosiever" wordt, is de pijn weer nadrukkelijk aanwezig. Ik heb zelfs even overwogen om de training af te breken, maar k heb er progressieve sprintjes van gemaakt en toen ging het beter. - 1 km loslopen: weer geen enkele pijn te voelen. Gelukkig. - 3x 500m aan 3:50/km, gevolgd door 500m loslopen. Hoewel ik ervoor bevreesd was, viel het qua pijn ook zeer goed mee. De streeftijden heb ik vlotjes gehaald (behalve in het eerste blokje waar mijn Virtual Partner nog stond ingesteld op 4:00). Deze blokjes heb ik overigens met lichte tegenwind gelopen. - 2x1000m aan 4:05/km, gevolgd door 500m loslopen: ook de streeftijden vlot gehaald. Deze keer had ik echter lichte rugwind. - Om de training te beëindigen liep ik nog 2 km los.
Misschien moet ik toch maar eens bij de dokter langsgaan om mijn pootje te laten bekijken, want die blessures slepen best niet te lang aan...
De voorbije dagen heb ik nog wat lopen nadenken over mijn wedstrijdprogramma voor dit jaar. Tot eind maart ligt dit al volledig vast, maar k zoek eigenlijk nog een 'doel' voor de periode daarna (april tot eind juni). Oorspronkelijk was ik van plan om de kwart-triatlons van Geel (9/5), Sint-Laureins (5/6) en Eeklo (27/6) af te werken, maar aangezien de gelicentieerden vanaf dit jaar voorrang krijgen bij de inschrijvingen, vrees ik dat er voor de mensen zonder vergunning (zoals mezelf dus) weinig plaatsjes meer over zullen zijn. Optie 1: aansluiten bij een triatlonclub, zodat ik ook aan de 'voorinschrijvingen' kan deelnemen. Maar dan heb je weer verplichtingen tov die club (eetfestijnen, tombolakaarten verkopen of weet ik veel wat die nog organiseren). En net die onafhankelijkheid trekt me nu zo aan in wat ik nu doe. Optie 2: de stayer-wedstrijden afwerken. Maar het fietsen is net het onderdeel waar ik het meeste tijd kan terugpakken... Optie 3: de lange-afstands-wedstrijden. Die zijn niet zo snel bezet én het is relatief ook veel fietsen.
Ik denk dat ik dus voor optie 3 ga. Doel voor periode 2: de halve triatlon van Neerpelt (1.9 km zwemmen, 90 km tijdrijden en een halve marathon). Maandag starten de inschrijvingen
Wisselloopje over 8 km, bestaande uit 500m loslopen gevolgd door 500m aan 5:00/km, dat had de coach mij opgedragen als training voor vandaag. Van bij de eerste meters voelde ik al dat de spierpijn aan het minderen is. De vele warmte-packs en Voltaren-smeerbeurten doen dus hun werk . De training zelf verliep ook heel vlot. Wellicht zelfs iets té vlot, want de blokjes werden allemaal wat te snel afgewerkt... Maar na een dagje huisvader spelen was k content dat ik de loopschoenen mocht aantrekken. Daardoor was ik wellicht wat te enthousiast Normaal valt mn dag ouderschapsverlof overigens op vrijdag, maar k had die omgewisseld omdat we morgen met t werk gaan 'Nieuwjaarslunchen', gevolgd door een partijtje 'Laser-Shooten'. En ongestraft op de collega's/baas kunnen schieten, die kans laten we niet liggen natuurlijk . Overigens een geluk dat er morgen geen training voorzien is, want die uitstapjes met t werk lopen meestal redelijk uit...
Eigenlijk valt er vandaag niet zoveel te vertellen over de training: tijdens 8 km rustig loslopen kan er natuurlijk ook weinig gebeuren hé
Gedurende de training heb ik eigenlijk weinig of niet op mijn Garmin gekeken, zodat ik gewoon op gevoel kon loslopen. En raar maar waar: tijdens het loslopen liep ik sneller dan tijdens de trage duurlopen. Hoewel, zo raar is dat nu ook weer niet. K denk dat de meeste lopers wal het gevoel hebben dat ze tijdens die duurlopen moeten lopen 'met de rem op', om toch het opgelegde tempo te halen.
K denk ook dat die koude temperaturen toch wel hun invloed beginnen hebben op het gestel: tijdens het lopen voelt het allemaal wat "houterig" aan: het lopen gaat niet echt 'natuurlijk', maar eerder wat geforceerd. Ook de spieren geraken precies niet 'op temperatuur'. Maar er is beterschap in zicht: nog 3 maanden geduld, dan is het volop lente
T was weer redelijk frisjes vanavond... goed aangekleed, fluo-jasje aan... en dan op weg voor de versnellingen! Na de traditionele 2 km inlopen kwam ik aan het weggetje waar ik de versnellingen wou doen: exact 300m lang, dus ideaal!!! Bij het aanzetten van het eerste blokje voelde ik weer de pijn, vooral in mijn linkerbovenbeen. T is niet meer zo hevig als zaterdag, maar k ga het toch moeten blijven verzorgen. Ondanks dat ongemakje haalde ik toch bij elk blokje vlot het opgelegde tempo van 4:10/km (zie tabel). Mijn hartslag daalde redelijk vlot, zodat ik na 1' à 1'30 aan mijn volgende blokje kon beginnen. Idem eigenlijk voor de 2de reeks, dus ik kon met een goed gevoel terug naar huis.
Iets anders: deze morgen stond een bericht in Het Laatste Nieuws dat de 600 beschikbare startplaatsen voor de 1/4 triatlon van Brugge bezet waren in... 45 seconden!!! Typfout zou je denken, maar neen hoor: elk jaar zitten honderden triatleten op de aangekondigde dag en uur achter hun PC te wachten tot de inschrijvingen opengaan. Met dit als resultaat. Voor de niet-stayer kwarttriatlons is het eigenlijk een 4de discipline geworden: zorgen dat je tijdig ingeschreven geraakt!
Voor de winterduatlon van Geel (mijn eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, op 14 maart) is het gelukkig niet zo drummen. Maar k heb mn plaatsje toch maar al gereserveerd
Geen training, maar toch een blogje... Dan moet t iets speciaal zijn
Wielrenners dragen géén onderbroek in hun koersbroek. Wat lopers dragen weet ik het eigenlijk niet, maar in dit filmpje wordt wel duidelijk wat bobslee-dames onder dat aërodynamische pakje dragen!
Als er maar 1 training op mijn programma staat, geraak ik maar moeilijk vroeg uit huis: dit keer was het over op de middag dat ik mijn trage duurloop afwerkte. Deze ochtend voelde ik de spierpijn in mijn bovenbenen nog wat, maar tijdens het lopen had ik er gelukkig geen last van! De training ging dan ook zeer behoorlijk: het tempo heb ik redelijk egaal op 6:00/km kunnen houden. Maar wat mij zeer gelukkig maakt: mijn hartslag ligt tijdens de duurtraining al een stukje lager dan enkele weken geleden. De trainingen van coach Mario hebben dus op deze korte periode al hun effect
Ook met het toegenomen loopvolume heb ik voorlopig weinig problemen: voordien trainde ik maximaal 30 km/week met bijna uitsluitend duurtrainingen. De voorbije 2 weken had ik respectievelijk 42.6 en 44.8 km, dus toch een stijging met meer dan 40%... Zolang de blessures achterwege blijven is het perfect zo!
. Bij duurlopen/herstellopen/wissellopen voel ik quasi niks, maar van zodra het wat "explosiever" wordt, is de pijn weer nadrukkelijk aanwezig. Ik heb zelfs even overwogen om de training af te breken, maar k heb er progressieve sprintjes van gemaakt en toen ging het beter.
