Met een weekje tussen (omwille van de trainingsduatlon van vorige zaterdag) heb ik mijn mounatinbike terug van stal gehaald. Dit keer lagen er 5 ronden op mijn vast trainingsparcours op mij te wachten, en dit terug aan een tempo dat wat harder is dan een duurtraining maar waarbij er nog geen verzuring optreedt. In vergelijking met de vorige veld-training ging het een stukje beter: snellere rondetijden (ong. 5" per ronde sneller) bij lagere hartslagen. Ook hier (ondanks de minieme training) blijft het dus redelijk vlotjes gaan...
15u30 - zwemmen: 3.500m (7x 500m)
Hoe zalig kan een training gaan? Toen ik in het zwembad aankwam kon ik mijn ogen niet geloven: bijna geen kat te bespeuren!!! Vrije baan dus voor deze lange training. Vanaf blokje 1 ging het super: ik kon mijn enthousiasme bedwingen en me een tempo opleggen waarbij ik ook op de techniek kon letten (en dus niet volle bak 'geven' en proberen te 'overleven'). Na blokje 5 (2.500m in de armen) begon de vermoeidheid wat toe te slaan: de stijl begon er onder te lijden en ik snakte echt wel naar het einde. Ook al omdat die duurtrainingen zo saai zijn... Achteraf is de voldoening natuurlijk wel heel groot na het afleggen van die afstand
Zoals je ziet heb ik de geplande stratenloop van Hoek (weer) laten vallen. K zit al een 2-tal dagen met heel lichte keelpijn en k vrees dat een maximale inspanning mijn weerstand tegen de infecties wel eens te fel zou kunnen aantasten. En nu het zo vlotjes loopt, zit ik niet echt te wachten op een verkoudheid of de griep!!!
Daar waar er vorige week enorm veel volk in het zwembad was, lag ik er vandaag bijna alleen in de baan. Zalig om ongestoord te kunnen trainen. 4 blokjes van 500m aan duurtempo stonden er geprogrammeerd. En het ging weer heel vlot. De training vloog voorbij, en dat is meestal een teken dat het wel goed zit.
Waar ik wel blijf mee worstelen is het ademen om de 3 slagen. De techniek lukt wel, maar tijdens het zwemmen heb ik steeds het gevoel dat er ergens een weerstand is en dat ik dus trager ga. Bij het ademen om de 2 slagen blijft de vaart er daarentegen wel in. Ik denk dus dat er tijdens de wedstrijden (als het er echt om gaat en geen tijd is om na te denken bij wat je doet) om de 2 slagen zal worden geademd... Op training zal ik echter wel blijven werken aan de andere techniek, omdat ik denk dat mijn spieren anders langs één kant wat meer gaan ontwikkelen en dat dit ook gevolgen zal hebben voor het fietsen (scheef trekken op de fiets) en het lopen (asymmetrische armbeweging).
18u - lopen: 9.33 km in 47:32 (jawel hoor: 5:05/km of 11.8 km/u)
T wordt eentonig om te zeggen, maar t geeft o zo 'n goed gevoel: het trainingstempo klopt gewoon als een bus. In principe loop ik zaterdag een stratenwedstrijd in Nederland over 7 km. Op basis daarvan zullen mijn trainingstijden dan herrekend worden (www.hardloopschema.nl), zodat ik misschien over 2 weken (volgende week staat een rustige herstelweek geprogrammeerd) rond de 5:00/km als trainingstempo kan aanhouden.
18u - Fietsen: extensieve intervaltraining op de rollen
Oorspronkelijk had ik vandaag en morgen een looptraining van 9 km voorzien, maar ik vrees dat 3 dagen na elkaar op de duur tot blessures zal leiden. Vandaar koos ik ervoor om nog eens op de rollen te testen aan welke intensiteit ik binnenkort mijn intervaltrainingen moet afwerken.
Na een warming-up van 10' begon ik met mijn tijdritfiets voor 4 blokjes van 5' aan resp. 200 watt, 210 watt, 220 watt en nog eens 210 watt. Alle blokjes aan 150-160 sl/min en een trapfrequentie van 101 à 104 tr/min. Na elk blokje volgde een herstelperiode van 2'30 aan 100 watt.
Het gevoel zat onmiddellijk goed. Alle blokjes gingen supervlot: hartslag en trapfrequentie zaten pal binnen de doelzone, dus ik mag wel stellen dat mijn fietsniveau (na enkele bijna 'fietsloze' weken) toch nog behoorlijk op peil blijft.
Morgen terug een extensieve duurtraining (zwemmen) over de middag en 's avonds volgt dan nog een duurloop van 9 km.
Tijdens de middag stond onze wekelijkse techniektraining op het programma. Ook dit keer eerst 10 lengtes inzwemmen gevolgd door 3 blokjes met volgende inhoud: - 2 lengtes met plankje (om de beenspieren te trainen) - 10 lengtes one-arm-drill - 10 lengtes zwemmen aan duurtempo.
Van de eerste tot de laatste slag ging het wonderwel goed . Ook hadden we (in tegenstelling tot vorige donderdag) ruimte zat om ons ding te doen. Op die manier is het echt zalig om te trainen. Spijtig dat we in de namiddag telkens weer op het werk verwacht worden voor de dagtaak...
17u30 - Lopen: 9.55 km in 48:34 (5:05/km of 11.8 km/u)
Dat trainingstempo van +/- 5:07/km begint echt een automatische te worden: snelste kilometer in 5:05, traagste in 5:06! Perfect in evenwicht dus, zelfs zonder veel op de Garmin te moeten kijken. T was ook de eerste looptraining die ik (gedeeltelijk) in het donker moest afwerken. Uiteraard had ik daar nog niet aan gedacht, en was ik dus langs de Scheldedijk vertrokken... waar geen verlichting is. De laatste 2 km waren dus vooral 'op de tast'... Op zich heeft het wel iets om zo in het donker te trainen: je hebt de illusie (maar daar blijft het dan ook bij) dat het sneller gaat dan anders. Maar op zich mag ik echt niet klagen over de conditie. De kilometers verteer ik heel vlot, de snelheid is absoluut geen probleem en vooral: blessures blijven uit!
10u - Lopen: 7 km in 0:35:44 (5:05/km of 11.8 km/u)
Na de duatlon van gisteren voelden mijn benen (en dan vooral mijn hamstrings) wat stijfjes aan tijdens de eerste kilometer. Nochtans zat ik redelijk snel in het trainingstempo van 5:07/km. Na 2 km was alle vermoeidheid verdwenen en kon ik de rest van de training heel vlot en ontspannen afwerken.
Dit is trouwens een fenomeen dat ik in het verleden al meermaals heb ervaren: na een wedstrijd (stratenloop of duatlon) gaan de eerstvolgende duurlopen steeds supergemakkelijk, alsof je met dezelfde inspanning ineens een paar km/u sneller kan lopen
