Na een kleine rustperiode na triatlon Brugge en terug wat opgebouwd te hebben, hoopte ik toch terug op een goede prestatie in Kortrijk. Ik had geen verwachtingen voor de wedstrijd, maar wilde die zo goed mogelijk afwerken. ik was ook benieuwd hoever ik al stond met de conditie.
Het weer zat goed mee en het zonnetje scheen. Ik had er zin om te starten, want het parcours in Kortrijk spreekt mij wel aan!! Tijdens het zwemmen verliep de start niet zo super, ik zat terug helemaal aan de buitenkant. Zodat ik weinig hinder zou ondervinden van slagen. Na 300 meter kon ik me terug bij een groep voegen en bleef daar zwemmen. Het tempo was hoog, maar niet super hoog. Ik kon mij gemakkelijk oriënteren en schoof zelfs geleidelijk wat op. Ik bleef wel in de groep en zwom nooit op kop. Eenmaal het einde naderde voelde ik mij niet vermoeid en ik probeerde nog wat meer naar voor te gaan. Tijdens het uitstappen voelde meteen dat het goed zat en ik liep snel naar mijn fiets in de wisselzone. Ik wisselde zo snel mogelijk en probeerde zo snel mogelijk aansluiting te vinden met de groep. Eenmaal op de fiets zat ik al in mijn schoenen en kon ik gemakkelijk doortrekken naar de groep, eenmaal in de groep was ik al mijn opzet geslaagd. Ik had mij vandaag voorgenomen om niet teveel te doen in het fietsen en om dan eens uit te pakken in het lopen... wat nog niet is gelukt dit seizoen. Ik voelde dat mijn benen heel goed waren en dat er power op zat en had er zin in om die triatlon tot een goed einde te brengen.
Tot plots het noodlot toesloeg... na een bocht trok ik rechtstaand op en plots brak mijn linkerpedaal af. Ik verloor de voeling met mijn groep en moest een gaatje dichten, ik reed verder met een 1/4 pedaal en kon gelukkig het gaatje dichten. Mijn schoen bleef er maar niet op, schoof iedere keer eraf en eenmaal het omhoog ging, moest ik toch mijn wedstrijd staken.
Dit is echt een zware ontgoocheling, want de benen waren echt wel goed. Top 10 plaats was zeker terug haalbaar geweest, wat ook mijn doel was. Ik wilde eens mijn lopen testen na wat uitgerust te hebben in het fietsen, wat ik tijdens dit seizoen nog niet had gedaan. Mijn stayer klassement is naar de vaantjes, ik had me voorgenomen aan 4 stayer wedstrijden deel te nemen. Om opgenomen te worden ben je verplicht aan 4 wedstrijden deel te nemen en door de verplichte opgave is dit niet meer mogelijk. Dat is toch wel grote streep door mijn rekening.
Door dit voorval heb ik besloten niet deel te nemen aan de stayer wedstrijd in Vilvoorde en mij volledig te concentreren op de maand augustus om daar top te zijn. Daarom las ik nu 2 zware trainingsweken in om mijn conditiepeil terug te verhogen. De volgende wedstrijd dat ik dan zal doen vindt plaats op 21 juli in Kapelle - op - den - bos. Die wedstrijd staat wel een beetje in functie van Eupen. Ik hoop natuurlijk dat ik daar wat meer geluk zal hebben en dat ik die wedstrijden op een sportieve manier kan beëindigen.
Het is zover... een aangestipte wedstrijd waar ik uitermate goed wil presteren. Het was ook een fel bevochten wedstrijd om je te kunnen inschrijven voor die wedstrijd, wat je allemaal niet moet doen om te kunnen deelnemen aan bepaalde wedstrijden.
Een aantal dagen voor de wedstrijd begon ik eigenlijk wel een beetje te twijfelen of ik wel voldoende was gerecupereerd van mijn druk wedstrijdprogramma en trainingen die ik had gedaan in de week van Brugge. Ik had wel veel zelfvertrouwen opgebouwd van de afgelopen prestaties en hoopte toch te kunnen schitteren in Brugge met een top 10 plaats.
Op zaterdag, de dag van de wedstrijd voelde ik mij nog een beetje stram aan de spieren van een intervaltraining op woensdag. Hopelijk is dat geen slecht teken. Ik was toch wel een beetje nerveus omdat er toch heel wat toppers meededen en heel wat supporters waren opgetrommeld om mij aan te moedigen. Ik wilde niet falen en wilde nog een keer alles uit de kast halen om me te tonen in de prestieuze wedstrijd Brugge.
De wedstrijd startte gelukkig laat in de namiddag want het weer was niet al te goed, heel de morgen regende het pijpestelen en er was enorm veel wind. Eenmaal rond 15h was het opgehouden met regenen en het bleef gelukkig droog tot de avond. De wind bleef maar blazen en dat was toch wel een factor die de wedstrijd heel zwaar maakte tijdens het fietsen.
Na alles mooi klaargezet te hebben in de wisselzone warmde ik mij lichtjes op al lopend met Bart Colpaert. Ik had wel geen schoenen bij en deed dit met mijn sleffers... niet echt handig maar al bij al was het beter dan met blote voeten te lopen... Na de opwarming maakte ik mij klaar om aan het zwemnummer te beginnen. Ik zag dit nummer het minst van allemaal zitten omdat er altijd toch wel veel wordt gevochten om een goede plaats te bekomen. Je moet goed tegen een stootje kunnen en hopen dat je goed gepositioneerd bent tijdens het zwemmen, want sommige atleten kunnen zeer vervelend doen tijdens het zwemmen.
Ik zette mij tactisch misschien niet zo best aan de startlijn, maar ik nam de veiligste beslissing zodat ik zonder slag of stoot kon vertrekken op het startsignaal. Ik zat helemaal aan de buitenkant en dat was niet bepaald de kortste weg. Het startschot werd gegeven en ik vertrok goed, maar dat was het ook... ik kon niet meer versnellen en ik kon uiteindelijk maar een hoog tempo tijdens het zwemmen aanhouden. Eenmaal de groepjes bijna gevormd waren kon ik vanuit de buitenkant me bij een groepje voegen. Ik kon het tempo goed volgen en moest niet meer diep gaan. Toch voelde ik aan dat ik nog sneller zou kunnen zwemmen, maar bleef op mijn plaats bij het groepje. Misschien wel een verstandige keuze. Ik zag het einde naderen en probeerde nog wat op te schuiven om zo snel de wisselzone in te gaan. Eenmaal in de wisselzone ging alles tamelijk vlot en ik zag Bert Jammaer net langs mij passeren... ik was toch wel verwonderd dat ik nog zo dicht zat tijdens het zwemmen en begon mezelf moed in te spreken. Ik zag Bert voor mij fietsen en probeerde zijn spoor te volgen, na een aantal inhaalmanoeuvres kon ik zijn spoor volgen. Maar het had mij toch wel een beetje moeite gekost. Plots kreeg ik een wat minder moment en moest wat meer afstand laten... ik keek even achterom en ik zag Bart Aernouts naderen (de topfavoriet). Ik nam wat gas terug en liet mij inlopen en zag dat er nog een paar het spoor van Aernouts aan het volgen waren, ik nam de laatste plaats van het treintje in en volgde gezwind mee. Maar na een tijdje begon het echt lastig te worden om het spoor te volgen, maar ik bleef volhouden... plots zag ik dat mijn voorligger wat meer afstand moest laten... het gaatje werd groter en groter... en ja het was gebeurd... ze waren gaan vliegen. Ik bleef het spoor van mijn voorligger volgen, want echt sneller kon ik niet meer, die stramheid in mijn dijen deed mij parten spelen. Mijn voorligger reed wel nog altijd goed door en ik keek even achter mij om en zag niemand naderen. Eenmaal we aan het keerpunt kwamen zag ik de koplopers fietsen en eigenlijk zaten we niet zo ver achter. Ik bleef erin geloven.
Dan kwam het stuk met de wind mee... en dat had ik toch wel een beetje onderschat... ik moest toch wel harken om het spoor van mijn voorligger te volgen. We haalden Bart Colpaert in en sprak hem positieve moed in. Ik bleef ook doorzetten en zag dat Bart niet kon aanpikken, misschien wel verstandig. Na een tijdje begon het ook op te geraken bij mij, want eenmaal een stuk met wind mee gefietst, kregen we nog de volle laag tegen wind in een open vlakte. Op dit moment begon mijn veer te kraken en moest ik de rol lossen van mijn voorligger... het tempo ging er volledig uit en ik moest mij dringend herpakken. Dirk Bullen stoof mij voorbij alsof ik volledig stil stond. Ik sprak mezelf moed in en probeerde het zog van Bullen nog wat te volgen... maar tevergeefs. Plots zag ik Bert Jammaer voor mij vallen in een bocht. Ik kon hem net ontwijken en fietste verder op mijn eigen tempo. Ik onderhield duidelijk een lager tempo om wat te recuperen voor het lopen... mijn verstand begon me dat duidelijk te maken. Ik weet nog altijd niet of dit eigenlijk wel nodig zou geweest zijn... Bert Jammaer reed mij voorbij en ik kon gemakkelijk zijn tempo volgen, ik bleef heel de tijd achter hem tot aan de wisselzone. Plots zag ik Bart Becquart en Bart Colpaert nog net bij ons aansluiten. We kwamen dus met 4 aan in de wisselzone. Het afstappen verliep wat chaotisch, bijna gevallen... maar gelukkig kon ik nog net op tijd corrigeren. Ik wisselde tamelijk snel en kon het spoor van Bert en Bart volgen. Het tempo was iets te snel en ik moest een gaatje laten. Toch bleef ik Bart voor mij zien tijdens het eerste lopen. Na de eerste ronde gelopen te hebben, begon het al heel wat minder te gaan. Ik heb echt moeten doorbijten om de 2de ronde tot een goed einde te volbrengen. Ik mag echt van geluk spreken dat er mij niemand heeft kunnen inhalen, want ik ging er geen antwoord op gehad hebben. Ik was reuzeblij dat ik aankwam en hoorde door de speakers dat ik 9de was geëindigd. Dit was een bevrijding en ik was super gelukkig dat mijn opzet was geslaagd. Toch voelde ik mij wel een klein beetje ontgoocheld omdat er toch meer had ingezeten... misschien had ik mij niet moeten inhouden in het fietsen... tijdens het lopen voelde ik dat mijn krachten bijna op waren en dat ik beter een gelleke had genomen, ik begon met stramme dijen aan een wedstrijd, tijdens het tegen wind fietsen begon dit op te spelen... Ik miste misschien wat frisheid tijdens een druk wedstrijdprogramma. Maar al bij al ben ik reuzecontent op mijn uitstekend seizoensbegin en ik hoop nog te kunnen schitteren op de volgende wedstrijden die volgen.
Nu heb ik wat rust verdiend en dat bouw ik terug op naar de maand augustus die voor mij ook een heel belangrijke periode wordt. Hopelijk kan ik terug een triatlon op mijn naam schrijven in die periode!
Vorig jaar had ik die wedstrijd gewonnen en dit jaar wilde ik mijn prestatie evenaren. Ik wist dat het wat moeilijker ging zijn dit jaar om dit te verwezenlijken. Vorig jaar vond ik het een prachtige wedstrijd en hoopte opnieuw op een prachtige wedstrijd met een vernieuwd parcours.
Het weer was alleszins veel beter dan vorig jaar en zoals gewoonlijk maakte ik alles in gereedheid voor de start van de triatlon. Zoals vorig jaar moesten we met de fiets naar de startplaats van het zwemmen fietsen. Het tempo lag beduidelijker trager dan vorig jaar en we kwamen toch iets te laat aan in de wisselzone, hoewel we een eindje voor de groep uitreden. We hadden hooguit nog een kwartier en ik wilde nog wat gaan lopen voor het zwemmen, maar dat viel eigenlijk in het water... plots was het nog 5 minuten voor de start en ik moest nog mijn wetsuite aantrekken... nog nooit zo snel mijn wetsuite aangetrokken en ik snelde naar de start en schoof wat naar voor. Gelukkig kon ik op tijd bij mijn ploegmakkers Robin en Fredje staan om het zwemmen aan te vatten. Na een aantal minuten daar te staan, begon de hoofdscheidsrechter met de briefing... ik begon al lichtjes te beseffen waarom ik mij zo gehaast had... dat was voor niets nodig.
De vrouwen mochten dan eerst van start gaan en 5 minuten later was het onze beurt. Na 4 minuten mochten we het water in. Het was toch eventjes wennen aan de temperatuur... echt warm was het water niet... ik moest toch naar adem happen... Ik was klaar om van start te gaan... ik zag nog een heleboel triatleten op de trap staan om in het water te springen. Plots hoor ik tot mijn grote verbazing het startsignaal om te vertrekken... ik vertrok snel en ik heb maar een aantal tikken gevoeld. Gelukkig !! Ik bleef goed doorzwemmen tot ik plots iemand vanuit de linkerkant zag komen en voor mij uit bleef zwemmen. Ik kon hem goed volgen en bleef zwemmen in zijn spoor. De hoge golven in het water maakten het zwemmen zkr niet makkelijker op en eenmaal we aan het keerpunt waren, haalden we constant de vrouwen in die 5 minuten voor ons waren gestart. Soms zelfs ongelukkig... dat ik ze helemaal niet had gezien... soms zelfs slalom er rond zwemmen... het was toch een warboeltje :)
Eenmaal aangekomen in het zwemmen kon ik heel snel mijn pak uittrekken tot aan de helft van mijn lichaam en liep ik snel de wissel binnen, ik wisselde zo snel mogelijk en begon de fietsproef als eerste van het hele pak. Ik keek achterom en er was niemand te bespeuren. Ik fietste een stevig tempo en ik voelde dat ik veel macht in de benen had. Ik bleef dat tempo goed aanhouden en ik bleef de vooruitgestarte vrouwen inhalen. Er was wel wat wind die dag en ik had het gevoel dat hij nooit echt in het voordeel was. Ik verzwakte niet en kon goed mijn tempo onderhouden, eenmaal 2 ronden afgelegd van 15 km zag ik niemand achter mij, wat mij enigszins verraste... Dan moesten we nog de aanloopstrook terugfietsen naar de wisselzone van het lopen. Dit stuk viel wel wat tegen, want het was heel de tijd tegen de wind in. Het was ook een recht stuk, wat ook in mijn nadeel was, want ze konden mij zien fietsen. Dat stuk tegen wind hield ik mij toch een beetje in, want het lopen komt eraan en ik wilde die loopproef toch goed beëindigen. Plots keek ik achter mij om en ik zag een glimp van een andere fietser. Dit kon alleen maar Michael Dewilde zijn... ik bleef mijn tactiek behouden en kwam toch als eerste aan in de wisselzone. Ik wisselde goed en ik liep snel de wisselzone uit. Ik kon snel mijn looptempo aanvatten. Ik hoorde net nog dat ik 40 seconden voorsprong had ongeveer. Ik liep wel wat in het onbekende, want ik wist totaal niet hoe de loopronde in elkaar zat. Ik zag plots een rode mat liggen. Ik liep erover en keerde. Ik zag Michael lopen en ik zag dat ik zo'n 200m voorlag. Ik onderhield mijn tempo en versnelde niet. Ik kwam plots bij een rondpunt en wist echt niet waar ik moest lopen, gelukkig zag ik daar terug een mat liggen en liep erover. Ik keerde terug en plots kreeg ik te horen dat ik het fietspad mocht volgen en rechtdoor moest lopen op het rondpunt. Ik volgde de instructies op en plots zag ik dat ik in de straflus aan het lopen was... dat was ook niet echt de bedoeling, maar gelukkig kon ik gewoon rechtdoor lopen en mijn baan verder zetten. Ik had 1 ronde afgelegd. Dan kwam ik terug aan het keerpunt en ik keek voor mij uit en zag Michael niet lopen... ik was verwonderd... Na een tijdje zag ik hem. Hij zei tegen me dat ik was verkeerd gelopen. Ik wist echt van niks... en ik liep verder en ik dacht dat ik niks verkeerds had gedaan. Ik kwam terug bij dat rondpunt en toen vertelde iemand mij dat ik inderdaad verkeerd was gelopen en ik 2 keer die lus moest lopen om zo niet gediskwalificeerd te worden. Ik twijfelde geen seconde en deed dat! De scheidsrechters en Michael zouden ook op de hoogte gebracht worden. Eenmaal ik die tweede lus nam, was Michael genaderd tot ongeveer 100m. Nog 1 ronde te gaan! Ik probeerde wat sneller te lopen, maar hield nog wat overschot. Michael kwam niet meer dichter en zelfs op het laatste kon ik nog wat uitlopen omdat ik nog wat sneller ging gaan lopen. Zo kwam ik alleen aan de finish. Natuurlijk was ik reuzeblij en opgelucht dat het terug was gelukt. Michael kwam zo'n 30 seconden later aan. Er was nog een kleine discussie aan de finish, maar het besluit stond vast dat ik gewonnen had... Jammer dat dit moest gebeuren, het was zeker niet mijn bedoeling om zo te winnen!!
Na talloze reacties van triatleten hebben ze me gezegd dat ik niets heb verkeerd gedaan en dat ik die overwinning verdien. Dat doet me wel deugd!! Ik was natuurlijk ook reuzeblij dat ik terug die triatlon op mijn naam kon schrijven. Ik hoop natuurlijk mijn vorm te behouden, want volgende wedstrijd is Brugge. Het is in West - Vlaanderen en ik wil mij daar natuurlijk ook bewijzen tegenover vele toppers die daar deelnemen.
Na wat pech en mindere keuzes in de wedstrijden zocht ik terug naar het vertrouwen op een goede afloop van mijn wedstrijd. Ik had deze wedstrijd uitgekozen omdat het een prachtige locatie is om daar triatlon te doen. Vorig jaar had ik daar ook voor de eerste keer meegedaan, ik moet eerlijk zeggen dat het sublieme ervaring was, want ik kon daar uiteindelijk onverwacht winnen. Het was alleszins een fel bevochten overwinning dat mij veel vertrouwen had gegeven vorig seizoen (2010). Dit jaar organiseerde Meer een kwarttriatlon en ik wilde er als eerste bij zijn en schreef mij onmiddellijk in. Ik had natuurlijk hoge verwachtingen en wilde natuurlijk mijn puike prestatie van vorig jaar terug in de verf zetten !!
Ik wist van mezelf dat de conditie goed was en hoopte natuurlijk op een overwinning in Meer. Natuurlijk dat is makkelijker gezegd dan gedaan... !!! Het startshot werd gegeven in het zwemmen en kon heel snel met Stijn Noens wegzwemmen van de rest. Na een ronde zwemmen, nam ik de koppositie over en probeerde ik wat te versnellen... ik keek even achter mij om en ik zag dat er een kloof was... dat gaf mij al wat vertrouwen voor de fietsproef. Ik kwam samen met Stijn uit het water, dan doen we ons bovenste stuk van ons pak los, maar van mij lukte dat echt niet, ik kreeg de rits niet helemaal open, omdat blijkbaar de rits van mijn wedstrijdpak ertussen zat... ik kwam zelfs in de wisselzone met mijn pak nog aan... ik probeerde echt alles om dit open te krijgen. Wat heb ik daar toch gesukkeld... en ik trok met al mijn energie mijn pak open. En jah eindelijk kreeg ik het af !!! Wat een verlossing... snel keek ik nog eventjes rond en zeg Stijn al weg snellen en zag ook dat er al andere zwemmers op komst waren. Daar was mijn voorsprong gaan vliegen... MISERIE!! Nu met volle moed begon ik met de fietsproef en ik kon gelukkig Stijn nog in de verte zien fietsen. Ik reed goed door en na een halve ronde kon ik aanpikken bij Stijn, na enkele minuten nam ik over en begon ik te versnellen... (ik had het parcours goed verkend voor de wedstrijd en wist dat er na dit lang recht stuk een bochtig stuk kwam en ik had al aangevoeld dat ik sneller de bochten nam dan Stijn, daarom dacht ik dat dit het juiste moment was om te gaan versnellen...)
Ik keek een paar achter mij om en zag Stijn nog altijd gezwind volgen... ik denk bij mezelf volhouden, volhouden... het zal wel lukken... Als we bijna bij de bocht kwamen, keek ik nog een keer om en zag dat de kloof iets groter was geworden... Ik kreeg terug wat meer vertrouwen en zette mijn tocht verder... Na het bochtige stuk zag ik dat de kloof nog wat groter was geworden en dit was de doorslag om mijn tempo goed te onderhouden en niet meer te versnellen en mijn eigen wedstrijd te fietsen !! Het waren 3 ronden fietsen en in de laatste ronde probeerde ik wat het tempo te drukken omdat ik mij iets wilde sparen voor het lopen.
Ik kwam in de wisselzone en trok snel mijn loopschoenen aan en kon onmiddellijk goed starten op een hoog tempo... versnellen zat er niet meer in... nu hopen dat dit voldoende zal zijn... toch voelde ik mij onzeker tijdens het lopen... echt een goed gevoel had ik niet en ik wist ook niet hoever ik voor zat tijdens het fietsen... ?? allemaal vragen waarbij ik me zeker niet op mijn gemak voelde. Ik bleef wel mijn hoog tempo onderhouden en er kwam geen verval op!! Ik vroeg ook aan de fietser die bij de leider van de wedstrijd fietst hoever mijn achterliggers waren??? De overwinning is binnen vertelde hij me... maar toch was ik niet zeker van mezelf... Na 1 ronde van 5 km gelopen te hebben in een mooie 17 minuten begon ik al een beetje te rekenen en voelde aan dat de overwinning er in zat!! Ik onderhield goed mijn tempo, maar het werd echt wel zwaar en de hitte begon ook parten te spelen... het was echt wel een laf weertje !!! Het water dat ik kon gebruiken om af te koelen deed bijzonder veel deugd !!! De laatste kilometer kwam eraan en ja het was een bevrijding, want de vermoeidheid begon al lichtjes op te komen...
Ik kwam over de finishlijn en was superblij met mijn prestatie en dat ik deze triatlon op mijn naam kon schrijven. Ik was wel benieuwd wie als tweede over de finish zou komen. Ik was wel verrast want tweede en derde waren niet Stijn, uiteindelijk finishte hij nog 4de.
Als ik de uitslag na de wedstrijd bekeek was ik heel tevreden van mijn tijden van deze wedstrijd. Hopelijk kan ik deze lijn doortrekken naar volgende week en kan ik terug op het hoogste schavotje plaatsnemen op het podium.
1/4 stayer triatlonwedstrijd in Brasschaat.op 29 mei
In de week naar Brasschaat toe gingen de trainingen goed en ik voelde ook aan dat de vorm uitstekend is. Dus ik ging vol vertrouwen naar de wedstrijd in Brasschaat. Ik zat wel een klein beetje in met het zwemmen omdat ik de voorbije wedstrijden niet altijd een super gevoel had overgehouden tijdens de wedstrijden. Hopelijk is het vandaag beter.
Tot mijn grote verbazing startte de wedstrijd al om 10.15h... wat eigenlijk al heel vroeg is als je van Moorslede moet komen. Vorig jaar moesten we maar starten om 16.00h. Nu... eenmaal aangekomen en alles klaar gezet te hebben in de 2 wisselzones stonden we klaar om te starten in het zwemmen.
We mochten in het water en ik moet zeggen ik schrok wel eventjes van de temperatuur van het water, want ik moest naar adem happen... het was toch eventjes wennen aan de lage temperatuur. Eenmaal ik klaar in het water lag en zat te wachten op het startshot, hoorde ik in de verte iemand roepen... Je mag doorgaan... ik keek rond en zag iedereen vertrekken... wat een start was me dat zeg... volledig gemist natuurlijk... ik probeerde dit te herstellen en schoof stelselmatig op tot aan het keerpunt. Dan kon ik in hun zog achter 2 zwemmers zwemmen. Maar achter mij zaten ze heel de tijd de drummen en plots ook naast mij... en eerlijk gezegd... het was echt geen pretje om in die bende te zwemmen... ik kreeg ook een paar slokken water binnen, wat niet echt bevorderlijk is...
Eenmaal bijna aangekomen moesten we zelf uit het water stappen en ik werd gewoon omvergeduwd door een paar en viel op de grond...!! wat een fairplay zeg... eventjes van de kaart begon ik terug te lopen naar de wisselzone. Ik wisselde totaal niet goed en miste de kopgroep en moest een inhaalmanoeuvre doen in het fietsen. Dat deed pijn, maar na 1 ronde goed afzien konden we met 4 aansluiten. Eenmaal ik mij in de groep nestelde was het tempo belachelijk traag... ik kon het niet laten en demarreerde uit de groep en kreeg onmiddelijk reactie... we probeerden weg te rijden, maar tevergeefs... iedereen kwam terug. Jammer want dan viel het terug volledig stil... NIET TE DOEN HE... na 1 ronde wat uitgerust te hebben... demarreerde ik strategisch weg uit de groep en niemand reageerde snel en ik kon een kloof slaan !! Ik probeerde te versnellen, maar voelde toch wel dat ik niet echt de superfietsbenen had vandaag, maar gaf niet op. Ik bleef doorzetten en ik bleef een kloof hebben. Tot er plots 3 andere bij mij aansloten...ik volgde onmiddelijk en het draaide goed rond. We hadden dan al 3 ronden afgelegd en we moesten nog 2 ronden afleggen. Echt makkelijk ging het niet met 4, maar ik zag de groep niet dichterbij komen. Plots na de 4de ronde moest Lander Dircken afhaken bij ons en we waren maar met 3 meer. Het bleef ronddraaien, maar soms met veel moeite. Dan kwamen we aan in de wisselzone voor het lopen... ik wisselde zo snel mogelijk en liep snel uit de wisselzone en kon een heel hoog tempo ontwikkelen en voelde dat er wat inzat vandaag. Ik hoorde op de achtergrond dat we MAAR 25 seconden hadden. Dat was wel een domper als je weet dat er daar veel tussen zaten die geen meter kop hebben gereden in het fietsen.
Toch liep ik met volle moed door en probeerde nog wat te versnellen, we komen aan een keerpunt en ik liep op kop en zag de achtervolgers lopen. De voorsprong is niet echt verkleind en probeerde terug te versnellen, maar tevergeefs dan begon het steken in mijn middenrif en ik moest het tempo laten zakken. Eigenlijk heel jammer want de benen waren goed !! Dan liepen er mij een paar voorbij en plots probeerde ik terug in te pikken bij 2 lopers en het tempo te volgen... ik kon een goede km volgen, maar dan kreeg ik het terug steken en ik zakte terug het tempo. Ik bleef nu mijn eigen tempo lopen en probeerde nog een top 10 plaats in de wacht te slepen...
Op de achtergrond zag ik ook iedere keer Ward lopen en zag ook dat hij bijzonder goed bezig was... hij zat niet zo ver achter mij... Na wat op de tanden gebeten te hebben, kon ik terug wat versnellen en kon een wat sneller tempo onderhouden, want Bruno kwam echt wel heel dichtbij en ik wilde toch mijn 9de plaats vasthouden. Uiteindelijk kon ik toch als 9de finishen. Al bij al tevreden... er had zeker meer ingezeten, maar het heeft niet mogen zijn... ik kijk al uit naar de volgende wedstrijd, want de vorm is goed !!
Wat heb ik nu geleerd van mijn wedstrijd??? Ik denk dat ik weet waarom ik steken heb of darmklachten heb tijdens de wedstrijden... dat zal te maken hebben met het koude water dat ik inslik tijdens het zwemmen. De volgende wedstrijden zal ik daar nu extra moeten opletten, maar soms is het echt niet makkelijk om dat te verhinderen, want het is soms echt vechten in het water om jouw plaats te behouden... Daarom kon ik niet volledig doorgaan tijdens het lopen en mijn volle potentieel gebruiken... hopelijk volgende stayerwedstrijd beter!! Een stayerwedstrijd is niet zo interessant voor mij... ik ben toch een tamelijke goede fietser en tijdens die wedstrijden wordt er veel te veel geprofiteerd en dat vind ik heel jammer... zeker dat we met een enorme groep vooraan zaten !!!
Na een geslaagd weekend op het clubkampioenschap in Izegem, wilde ik mij verder bewijzen op de iets langere afstand en hoopte op een goeie prestatie in Leuven. Die wedstrijd was zeker geen doel in mijn seizoen, maar ik had wel een iets rustigere trainingsweek voor de wedstrijd Leuven zodat ik wat fris aan de start zou staan. Het was de eerste keer dat ik voluit mocht gaan in een halve triatlon! Ik heb wel al ervaring met halve triatlons (Brasschaat 2009 en Niederbronn les bains 2010) maar heb deze altijd meegedaan als training. Dus ik was wel nog onzeker hoe die wedstrijd zou verlopen en hoever ik zou mogen gaan.
Na toch een hele belevenis om alles klaar te zetten en op tijd aan de start te staan, hoorde ik het startschot en loopte zo lang mogelijk in het water. Ik miste mijn start niet en kon goed aanpikken en volgde zelfs het spoor van Geert Janssens. Het tempo was net snel genoeg en ik kon goed volgen en bleef die positie houden. Echt super ging het zwemmen niet, want ik verlangde eigenlijk al na een goeie 1000m dat het gedaan was Naarmate we aan het zwemmen waren naar het wisselpark kon ik al Kurt en Pieter waarnemen dat ze ook bij mij aan het zwemmen waren. Ik was vooral blij dat ik goed uit het water kwam en kon starten met het fietsen. De wissel verliep iets trager dan bij sommige clubgenoten, maar ik kon snel aansluiting vinden. Na enkele minuten nam ik snel de koppositie in en versnelde een beetje. Ik reed toch een hele tijd op kop afwisselend met Kurt en zag dat Pieter als laatste aansloot en plots zag ik hem niet meer... Dat vond ik wel jammer. Tijdens het draaipunt aan het water zag ik Bart aan de overkant fietsen en zag dat die afstand overbrugbaar was en probeerde het tempo nog wat hoger op te drijven. Plots voelde ik mij wat minder en dan vond ik het tijd om wat te eten. Ik had 2 bananen vastgehangen aan mijn fiets, maar zag dat ze alletwee verdwenen waren. Kurt reed dicht bij mij en ik vroeg een stuk van zijn banaan, gelukkig kreeg ik een stuk. Ik had terug was suikers binnen en begon terug op kop te fietsen, maar voelde toch wel wat vermoeidheid opkomen. Dan begon het verstand te werken en hield ik mij een beetje in. Eenmaal de tweede ronde begon, kwam Dewilde aansluiten. Ik was op mijn hoede, want wist dat hij een goede hardrijder was. Tijdens de tweede ronde kwam ik niet op kop en liet ik begaan. Na een tijdje voelde ik mij terug wat gerecupereerd en begon mij al voor te bereiden voor het lopen. Tijdens de laatste steile klim kwam er een versnelling en was ik wat naar achter geschoven in de groep. Ik liet dit niet begaan en schoof terug naar voren. Ik haalde iedereen in, behalve Kurt die op kop reed. Ik schoof terug in en plots werd mij een gele kaart aangesmeerd. Waarom toch??? Ik had er echt geen idee van en het begon te koken in mijn binneste. Ik wilde geen energie verspillen aan het discussiëren en zette mijn wedstrijd door. Ik nam terug de kop over en zag dat Kurt een gaatje liet vallen en zette door. Natuurlijk hield ik mij nog wat in, want het lopen kwam eraan en ik dacht dat ik gewoon een straflus moest bijlopen. In de laatste 2 kilometers kwam de groep terug bij mij aansluiten en kwamen allemaal tezamen aan in de wisselzone. Ik hoorde dat Bart Colpaert meer dan 4 minuten voorlag en was al bezig met de 2de plaats. Ik wisselde tamelijk snel naar mijn normen en liep snel door. Tot plots de scheidsrechters mij tegenhielden en mij naar een strafbox trokken. Ik wist van niks en moest daar blijkbaar 5 minuten wachten. En lang dat dit was... en maar wachten en wachten. Tijdens het wachten vroeg ik aan de scheidsrechter waarom ik die gele kaart eigenlijk verdiende, eerst negeerde hij mij gewoon en uiteindelijk na 3 keer vragen begon hij te spreken... na de wedstrijd vertelde hij me. Na een 2tal minuten kwam Bart binnen helemaal alleen en zag dat hij een sterk had gefietst. Dan vroeg ik hoe lang dat het nog was en er waren nog maar 3 minuten verstreken... Miljaar nog 2 minuten. Dan hoorde ik dat er een hele grote groep aan afkomen was in de wisselzone. Ik hoopte echt dat ik net voor die groep zou kunnen vertrekken... De groep kwam de wisselzone binnen en zag dat Pieter daarbij zat. Plots hoorde ik dat het nog 10 seconden was en het was een bevrijding dat ik mocht vertrekken. Gelukkig net voor de groep.
Ik begon goed te lopen, maar voelde toch dat er iets was gebroken bij mij en dat ik niet veel meer zou opschuiven. Tijdens het lopen werd ik nog door 3 andere ingehaald en kon ik mijn ploegmakkers Kurt en Bart nog inhalen. Na 1 ronde half begon ik terug wat last te krijgen van darmen, zou het van die cola zijn dat ik gedronken heb??? Kzou het echt niet weten... maar bleef doorzetten. Eenmaal ik nog moest vertrekken voor de laatste ronde begon het erger en erger te komen en plots kon ik het niet meer inhouden. Ik passeerde net Ward en Karolien en vroeg of ik naar het toilet kon gaan... ja ik kon gaan, maar wacht... Nee toch niet want de deur is op slot. Ik kon echter niet meer wachten en zocht de bosjes op. Het was een opluchting en kon terug goed vertrekken voor de laatste ronde. Het lopen ging terug iets vlotter en ik kon nog wat versnellen. Eenmaal ik het einde naderde kwam ik terug in de problemen met mijn darmen en was eigenlijk reuzeblij dat ik de finish behaalde... welja reuzeblij... eigenlijk ook een beetje ontgoocheld, want er had duidelijk veel meer ingezeten zonder die straftijd van 5 min.
Natuurlijk mag ik heel tevreden terugblikken van een goede wedstrijd en een top 10 plaats, wat ik voor de wedstrijd eigenlijk als doel had vooropgesteld, maar toch... top 5 plaats was zeker mogelijk geweest.
Ik kan alvast terugblikken op een zeer goede ervaring van mijn halve triatlon en hoop volgend jaar zeker beter te doen !!! Ik weet nu ook dat ik toch wat meer mag geven tijdens het fietsen, want had toch overschot tijdens het fietsen... op naar de volgende halve en we zien wel.
Ps: Na mijn wedstrijd zocht ik mijn beste vriend de scheidsrechter op. Jammer genoeg was zijn uitleg geen voldoening en voelde ik mij ten onrechte bestraft... Nu ik blijf niet bij de pakken zitten, want er zijn nog wedstrijden die volgen... en ik zal mij zeker laten zien !!!
Ook een hele grote proficiat aan alle clubgenoten die een prachtprestatie hebben bereikt.
Tijdens de ploegentriatlon had ik een goed gevoel aan overgehouden en wist dat ik klaar zou zijn voor het nieuwe seizoen. Omdat ik op zaterdag examen van mijn opleiding rijschoolinstructeur viel de zwemproef van het clubkampioenschap in het water en moest ik die 500m op een andere dag zwemmen. De club besliste om dit te doen op woensdagavond. Eerlijk gezegd niet echt een goede beslissing, want ik had al een 120 km gefietst die dag en moest dan nog 500m voluit zwemmen. Al bij al kan ik toch tevreden terugblikken, want ik heb maar 2 seconden trager gezwommen ten op zichte van vorig jaar. Natuurlijk wel een beetje ontgoocheld omdat ik liever onder de 6 minuten had gezwommen. Ik had een tijd van 6.01 minuten gezwommen.
Zondag startte om 15.30 het fietsen en lopen. Ik mocht als 6de vertrekken met de fiets en hoopte dat het vandaag droog zou blijven. We konden gelukkig starten in droog weer en het fietsen verliep zeer goed, want ik kon wegfietsen van de rest met Lowie in mijn zog. Ik bleef een goed stevig tempo onderhouden. De laatste ronde nam ik een beetje gas terug om wat recuperatie in te bouwen. Ik hoopte voor Lowie dat hij een goed loopnummer zou neerzetten na het fietsen.
We kwamen samen aan in de wisselzone, ik wisselde zeer snel en nam snel de leiding in het lopen. Lowie volgde enkele meters achter mij. Ik liep goed door en onderhield een stevig tempo. Het lopen ging vlot en ik voelde mij wel zelfzeker. Ik keek nog een keer achterom en zag dat Lowie zo'n 200m achter was... Ik bleef mijn tempo aanhouden en versnelde niet.
Na een mooi loopnummer kwam ik als eerste aan. Ik was reuzeblij dat het terug gelukt was. Dat geeft mij alvast veel vertrouwen voor het komende seizoen. Aangekomen was ik benieuwd hoe Lowie het gesteld had... plots zag ik Lowie en Nico samen naar de finish lopen. Het werd een sprint en Nico won. Dus Nico werd tweede en Lowie derde.
Tweede 1/4 duatlon als voorbereiding op huidig triatlonseizoen in Wevelgem.
Zondag 10 april om 16.00u vond er een niet stayer duatlon plaats in Wevelgem. Na toch kleine blessureperikelen heb ik toch maar beslist om deel te nemen aan die wedstrijd. Hopelijk is het de juiste beslissing !!!!
Zondag startte de dag alvast prachtig met de zon in de hemel. Ik had er wel zin in vandaag om een wedstrijd te doen. Ik voelde mij ook iets frisser en beter uitgerust dan de vorige keer in Geluwe voor de start van de duatlon. Het enige verschil met Geluwe was dat het een niet stayer duatlon was... dus mocht ik mijn tijdritfiets terug uit het stof halen, want ik had er dit jaar nog niet mee gefietst. Ik was benieuwd hoe het fietsen ging zijn, want de vorige keer in Geluwe had ik veel last van opkomende krampen in de kuiten tijdens het fietsen.
Na een ronde gefietst te hebben en wat ingelopen te hebben startte de eigenlijke wedstrijd om 16.05u. Ik hoorde het startschot en snelde naar de kop toe... Lowie kwam ook naast mij en we sneden samen op kop de eerste bocht aan. Wat een zalig gevoel !!! Dan kwamen de eerste echte duatlon ons voorbij. Ik probeerde aan te pikken aan het eerste groepje en het lukte mij ook aardig. Het tempo werd bepaald door Youri Vansteenlandt. Ik kon zo'n 6 minuten deze groep volgen tot er iemand begon te versnellen en dan was limiet bereikt... ik viel volledig stil en moest terug op adem komen en terug mijn tempo zoeken. Er liepen een aantal lopers mij voorbij en ik kon maar niet aanpikken tot er 2 lopers mij inhaalden met Xander erbij en gelukkig kon ik daar terug aanpikken. Ik liep vlot mee, maar ik voelde wel dat het tempo niet super hoog lag. Maar dat deerde me niet, want ik begon al te denken aan het fietsen. Plots kwamen er lopers uit de achergrond en ze begonnen terug wat te versnellen en ik kon dat goed beantwoorden en volgde in het zog.
We kwamen aan in de wisselzone en ik vertrok zo snel mogelijk met mijn fiets, mijn wissel was terug niet ideaal maar zkr niet slecht. Ward kwam mij net voorbij na de wissel tijdens het fietsen... Ward had ook een heel sterk eerste loopnummer erop zitten. Eenmaal ik in mijn fietsschoenen zat, begon ik een goed tempo te fietsen, maar dronk eerst van mijn sportdrank om opkomende krampen te vermijden, want ik begon dat terug te voelen aan mijn kuiten. Toch kon ik een goed tempo doorfietsen, want ik reed weg van mijn loopgenoten. Alleen Kris Steyaert kwam terug en bleef op zo'n 8 meter hangen achter mij. Na een goeie 2 ronden vroeg ik eens aan Kris om over te nemen van koppositie en hij deed dat met veel overgave. Het is toch een verschil als er iemand voor je rijdt, want mijn hartslag was op dat moment beduidend lager en ik had niet echt het gevoel dat we trager fietsten. Ik kon het terug niet laten en na driekwart van een ronde nam ik terug de koppositie in. Ik probeerde een hoger tempo te ontwikkelen, maar moest mij inhouden want opkomende krampen spelden mij de les. Op de laatste klim van het parcours kwam Kris terug over mij om de koppositie over te nemen. De eerste achtervolgers zaten zo'n 20 à 30 sec. achter dus 7de of 8ste plaats was haalbaar. Ik controleerde mijn hartslag en ontspande mijn benen wat om het 2de lopen goed aan te vatten.
We kwamen tezamen aan in de wisselzone toen plots ik de controle verloor als ik van mijn fiets afstapte. En ja ik val op de grond... mijn benen verkrampten helemaal en ik had meer pijn aan mijn verkrampte kuiten, dan aan mijn elleboog en bekken waarop ik had gevallen. Gelukkig viel de val mee en kon ik nog mijn wedstrijd verderzetten. De moraal was wel al een beetje gezakt, want er hadden al 4 duatleten mij bijgebeend en kwamen samen toe in de wisselzone. Ik begon het lopen en ik kreeg er maar geen snel tempo in... mijn verkrampte kuiten wilden maar niet mee :p. Nu ik hield vol en probeerde een goed tempo te lopen. Ik verschoot van mijn hartslag, want die was veel lager dan tijdens het eerste lopen en fietsen. Ik probeerde die de hoogte in te jagen, maar dit lukte mij niet en dan begonnen mijn darmen jammer genoeg ook op te spelen tijdens het lopen. Dit is natuurlijk niet leuk, maar ik hield gelukkig vol tot het einde en was blij dat ik het einde heb gehaald. Ik weet nog dat ik 3 jaar geleden ook eens had meegedaan aan die duatlon en dat ik helemaal verkrampt eindigde, maar bijlange niet zo dicht zoals ik nu heb gepresteerd. Ik behaalde uiteindelijk nog een dertiende plaats dat zeker niet slecht is voor een triatleet. Hopelijk zal die wedstrijd vruchten afwerpen in de volgende triatlonwedstrijden !!!
In de tweede week van de paasvakantie vertrek ik nog op stage met de club EFC - ITC in Cesinatico in Italië en daar zal ik nog proberen mijn conditiepijl in de hoogte te brengen en dan zal mijn triatlonseizoen van start gaan!
Ward is uiteindelijk nog 34ste geëindigd en heeft ook te maken gehad met krampen... Lowie heeft jammer genoeg moeten opgeven door omstandigheden... en alle andere leden een grote proficiat voor jullie prestatie, want duatlon is zeker niet te onderschatten zulle !!!!
Eerste wedstrijd van het seizoen: Duatlon Geluwe op 27/03/2011
Om mijn seizoen te starten heb ik de duatlon van Geluwe uitgekozen. Dat is 10 km lopen, 40 km fietsen en dan nog 5 km lopen. Het is een lastig parcours en het is ook een goede waardemeter voor het komende seizoen hoe ver ik al sta met mijn conditie. Het fiets en loopparcours is nooit vlak en de wind kan daar ook meespelen!
De dag ervoor moest ik wel lactaattesten afleggen van het lopen en die dag voelde ik mij niet helemaal fris, de benen waren nog niet voldoende gerecupereerd van de afgelopen zware weken.
Het weer was ideaal om een wedstrijd te beoefenen. Het zonnetje scheen met wolkjes... het wordt een prachtige dag. Ik had wielen gekocht van mijn ploegmakker en wilde die dag die wielen eens testen. Ik reed een ronde van 10 km in met die wielen om mij op te warmen. Het ging vlot en ik was al heel tevreden van de wielen. Nu nog in een wedstrijd testen... Ik plaatste alles in de wisselzone en probeerde mijn ketting op de grootste plateau te leggen... het lukte maar niet... ik bleef maar sukkelen... na een tijdje vroeg ik of er iemand mij kon helpen. Ik kreeg een schroevendraaier ter beschikking en draaide erop los, maar geen verbetering... Wat een knoeier ben ik toch :) Gelukkig kon de hoofdwedstrijdcommissaris mij helpen en regelde het bij door aan de kabels te draaien vooraan aan het stuur. Terug iets bijgeleerd... en ik was blij dat alles terug tip top in orde was voor ik start met de wedstrijd. Oef... ik heb nog efkes tijd om mij al lopend op te warmen. Ik liep een kwartiertje in met 3 versnellingen en stond net op tijd op de startlijn.
De start werd gegeven en ik volgde gezwind vooraan, maar het tempo lag toch heel hoog. Na een 800m liep ik nog altijd mooi vooraan met de kopgroep, maar dan begonnen er plots gaten te vallen... na 500m moest ik er tevergeefs ook af, want het tempo lag veel te hoog. Ik kon gelukkig aanpikken bij een drietal andere lopers die een goed tempo liepen. Ik bleef heel het eerste lopen erbij en versnelde niet, hoewel ik nog kon... maar ik bleef verstandig bij die groep om toch nog wat reserve uit te bouwen, want de wedstrijd was nog lang.
Ik kwam aan in de wisselzone na het lopen en sprong op de fiets en zag dat er nog een groepje net bij ons aansloot tijdens het lopen. De wissel verliep niet zo vlot, want ik moest toch een aardig gaatje toe fietsen om mij terug bij de groep te kunnen toevoegen. In de groep draaide het niet al te vlot rond, maar echt veel beter kon ik niet... want er begonnen soms kleine krampen op te komen in mijn kuiten tijdens het fietsen. Hopelijk kan ik mij blijven handhaven in deze groep dacht ik bij mezelf. Ik had nochtans een plan in mijn hoofd om tijdens het fietsen veel te geven voor ik de wedstrijd startte, maar dat plan moest ik wijzigen tijdens de wedstrijd en aanklampen aan de groep was de boodschap. Ik onderhield goed mijn drinken en hoopte dat die krampen snel zouden verdwijnen. Ik kon een aantal keren toch overpakken, maar veel overtuiging zat er niet in tijdens het fietsen. De groep draaide niet mooi rond en er kwamen soms wel een aantal demarrages en gaten die er terug gedicht moesten worden, maar de groep bleef uiteindelijk toch tezamen.
We kwamen wel wat afzonderlijk aan in de wisselzone omdat er net op de brug een versnelling geplaatst is geweest om als eerste in de wisselzone te komen... ik reed in derde positie van mijn groep en zag ze voor mij uit rijden. Ik kwam aan in de wisselzone en liep de wisselzone binnen en voelde al hoe zwaar mijn benen al waren, ik kon bijna niet meer lopen... hier was de overgang zwaar!
Ik wisselde wel tamelijk snel want ik kwam als derde van mijn groep uit de wisselzone. Ik liep met een stevig tempo uit de wisselzone, maar echt sneller zou niet gelukt hebben, want ik begon ook al krampen te krijgen aan mijn hamstrings. Dus ik hield mij bewust wat in, want we moesten nog 5 km lopen met 2 bruggen in. Toch probeerde ik terug te versnellen, maar er kwam terug een pijnscheut in mijn hamstrings en hield onmiddellijk terug wat in, maar kon gelukkig een goed tempo onderhouden. Tijdens het 2de lopen kon ik er 2 inhalen en heeft er 1 iemand mij ingehaald, wat zeker niet slecht is. Ik liep een tijdje op de zesde plaats en kon die plaats ook tot het einde houden, wat mij absoluut tevreden stelde. Ik was blij de finish gehaald te hebben, want ik zat er toch wel een beetje door. Toch denk ik dat er iets meer had ingezeten als ik iets frisser aan de start zou gestaan hebben, maar als ik terugkijk naar het deelnemersveld dat ben ik uitermate tevreden van mijn prestatie. Ik hoop die positieve lijn door te zetten en natuurlijk hoop ik dit te doen zonder blessures !!
Eerste stage in Hoscheid in Luxemburg met ploeggenoot Lowie
In de krokusvakantie kon ik met Lowie naar Luxemburg gaan om daar te gaan trainen. Ik nam deze uitdaging met 2 handen aan en ik zag het volledig zitten. Ten eerste het was eens in een andere streek fietsen en in die streek is het geen meter vlak. Dat gaf direcht de doorslag, maar het weer moet natuurlijk ook nog meezitten. We hadden 4 dagen uitgekozen en de stage zou starten op dinsdag 8 maart en zou eindigen op vrijdag 11 maart. We zouden dinsdagmorgen vertrekken met de auto en daarna zouden we de eerste fietskilometers in Luxemburg moeten neerzetten.
De eerste dag kon het niet op en de zon was smorgens van de partij. Ik reed met de auto naar Luxemburg en Lowie ging mee met mij. Gelukkig kon alles mooi in mijn auto en de stage was begonnen. Na een 3tal uren gereden te hebben met de auto hielden we halt om smiddags te eten in Martelange. We hebben allebei een pizza gegeten en dan vertrokken we verder richting Hoscheid. Het was echt prachtig weer en ik kreeg er meteen zin in om de fiets uit te halen en te vertrekken. Eenmaal aangekomen mochten we al ons gerief in onze kamer leggen en dan vertrokken we met de fiets. De zon scheen wel, maar echt heel warm was het nog niet. We vertrokken tegen wind en reden zo'n 2 uur tegenwind, want de wind blies toch hard die dag. En plots bevonden we ons terug in België... eenmaal we ver genoeg waren, keerden we terug. Eenmaal we toch in Luxemburg waren, waren de wegen duidelijk beter en veel verzorgder. Ze bolden ook zeer goed en het was daar zeer aangenaam fietsen. Na wat zoeken en afwegen zagen we de pijl naar Hoscheid. We hadden toch al een goeie 4 uur gefietst en we moesten nog een klim van 3 km doen richting Hoscheid, want Hoscheid lag op zo'n 500m hoogte. Gelukkig kwamen we net voor het donker begon te worden terug in Hoscheid aan, want het begon ook al flink te verkoelen eenmaal de zon aan het ondergaan is. De eerste dag was alleszins al zeker geslaagd, want we hadden een prachtig prachtig fietsparcours afgelegd vandaag met fantastisch weer. Het enige minpunt was dat er een spaak van mijn voorwiel was losgekomen en dat voor een nieuwe fiets... ik zat er al een beetje mee in hoe het zo verder moet, maar bleef positief !!
De volgende dag (woensdag 9 maart) belooft niet van de poes te worden, want dan wordt er van ons verwacht dat we een vetloop van 45 min doen en daarna 140 km fietsen. Dat beloofd !!! De fietsrit zouden we richting Duitsland fietsen zoals afgesproken. We keken buiten en zag dat het droog weer buiten was. Maar dat het wel bewolkt was, maar niet getreurd ! We starten met het vetloopje, maar dat verliep niet al te vlot... We sliepen op een heuvel, dus echt vlak is het daar niet om te lopen. Dat was niet echt evident. We liepen dus een goede 10 minuten naar beneden en echt aangenaam is dat niet. eenmaal we beneden waren konden we wat vlak lopen, maar dan kwam natuurlijk het allerzwaarste. We moesten terug naar boven lopen en dat begon serieus op onze ademhaling te werken... goh ik was blij dat ik terug boven was. Na het vetloopje douchen en dan goed eten!!! Dat laatste kon maar niet op, ik kon blijven eten en het ontbijt was daar superlekker in dat hotel !!
We vertrokken dan met de fiets en ik had beter wat minder gegeten, want het eten bleef toch wel een anderhalf uur op mijn maag liggen. Echt aangenaam is het niet met een volle maag rondfietsen, zeker niet als het omhoog gaat !!! We reden een goed tempo richting Duitsland en eigenlijk niet al te slim, maar we reden met wind. Nu we hadden dit zo afgesproken en zetten ons parcours verder. Plots zat mijn spaak helemaal los en dat schroefje om de spaak vast te houden zat in mijn wiel. We zetten de weg verder, maar ik bleef er toch meezitten. Eenmaal we in Bittburg aankwamen, hadden we besloten om die stad eens rustig te verkennen en te zoeken naar fietsenmaker. Na toch weg wel wat rondgevraagd te hebben en wat zoeken, vonden we één. Maar wat een geluk, de winkel was gesloten. Het was net middag, we hadden daar niet op gerekend. Nu we toch in Bittburg waren konden we wat voorraad bijkopen in de Lidl om onze rit verder te zetten. De zon begon daar zelfs een beetje door te komen. Dan zetten we onze rit verder en ik stelde voor om wat meer naar het zuiden te fietsen en dan pas tegen wind ons parcours verder te zetten, maar we bleven maar in Duitsland rondfietsen. Lowie geloofde niet meer in mijn oriëntatie en begon te zoeken op zijn GPS waar we precies zaten. En mijn gevoel was goed, we waren niet zo ver meer van de grens met Luxemburg. Eenmaal we aan de grens waren vonden we een fietspad die we volgden tot in Diekirch. Dan hadden we het moeilijk waar we precies moesten fietsen en daar hebben we de foute keuze gemaakt, want we kwamen op een heel drukke weg en begonnen daar enorm te sukkelen. Dat was nog niet het enige en ik begon stillaan aan het einde van mijn krachten te zitten. Eenmaal we bijna helemaal boven waren, hebben we toch weer de afdaling ingezet om dan terug naar omhoog te fietsen richting Hoscheid. Ik was toch eventjes down en moe en zag het even niet meer zitten, maar moest doorzetten. Eenmaal we aangekomen waren kon ik niet snel genoeg iets eten, want ik had echt reuzehonger. Ja wadde wat een ritje was mij dat... hoho... Hopelijk is de recuperatie goed, want morgen is terug een zware dag.
Donderdag 10 maart staat er opnieuw een 45 min vetloop gepland en daarna 80 km fietsen. Lowie en ik hadden ook afgesproken om die dag te zwemmen, omdat we anders heel de week niet zouden gezwommen hebben. Tijdens de rit van woensdag hebben we gezien dat er een zwembad in Diekirch is. Dat is nog tamelijk dichtbij.
Die dag was het kouder dan gisteren. En het had geregend want de straaten lagen er nat bij. Hopelijk blijft het droog als we gaan fietsen. De vetloop verliep iets beter dan gisteren, maar dat omhoog en beneden lopen is toch lastig voor de benen hoor...!!! De vermoeidheid begint ook al te komen na die 2 zware dagen. Na het ontbijt vertrokken we terug met volle moed met de fiets en hadden terug een parcours afgesproken die we ongeveer gingen fietsen. Gelukkig was het droog en de wegen lagen er ook bijna helemaal droog bij. We vertrokken terug tegen wind, want we doen dat geen tweede keer meer met wind starten ;). We starten terug met een heel goed tempo en fietsten vlot verder. Plots kwamen aan een stuwmeer en we hebben daar een hele tijd gefietst. Dat meer was enorm groot en het bleef maar duren, echt warm was het daar ook niet. Er was daar duidelijker veel meer wind. Het was wel een prachtige streek hoor... echt genieten. Plots moesten we 10 % omhoog klimmen en ik moet zeggen dat dit een van de lastige klims die we gedaan hebben. Hij bleef maar duren... goh ik heb daar afgezien, maar het was de moeite :). Na een goeie 2 uur kwamen we aan in Wiltz, nog een grote stad. Het was niet ver meer naar Hoscheid en dan we toch nog besloten om verder te fietsen en dan is misschien niet zo'n goed gedacht geweest, maar ik heb er achteraf geen spijt van gehad. Het was zeker de moeite waard !! Op het laatste waren we terug weer wat ontmoedigd en vroegen de weg naar Hoscheid. Ze zeiden ons: C'est Loin !!!... Lowie zat er een beetje door en dat wilde hij zkr niet horen... Dan vroegen we hoever het precies was en dan zeiden ze ons dat het zo'n 20 à 30 km was... we moesten lachen. Ze zouden eens moeten weten :)... Hopelijk fietsen we niet verkeerd en komen we snel aan in Hoscheid, plots vonden we terug een fietspad. Echt prachtig zo'n fietspad, mooi breed en in sublieme staat. We hoopten dat we dit volgen dat we snel thuis zouden zijn... eenmaal het fietspad ten einde was, moesten we een beslissing nemen en dat was mss de verkeerde. Maar plots zagen we terug schot in de zaak en was Hoscheid in zicht, wat een geluk. Maar wat een rit hebben we vandaag weer gedaan zeg... het was weer de moeite zulle!!! Het kon maar niet op :) Eenmaal aangekomen snel iets eten, want we gingen daarna nog gaan zwemmen... echt puur genieten en los zwemmen :). We vertrokken met de auto richting Diekirch. Eenmaal in het zwembad waren er wel zwemlessen bezig en konden we ons keerpunt niet uitvoeren in het ondiepe... dat was wel een minpuntje. Pas om 18u is de zwemles gedaan en konden we zwemmen in 2 banen, maar een echte luxe was het niet, want er kwam dan op dat moment wat meer volk bij. Maar al bij al was het een prachtige ervaring en een uitstekend zwembad. We waren allebei blij dat we hebben losgezwommen en waren voldaan !!! Eenmaal gedaan met zwemmen hadden we allebei wel reuzehonger...!!!
De laatste dag op vrijdag 11 maart stond er opnieuw een vetloop gepland van 30 min en terug 90 km fietsen en daarna nog 4 km lopen na het fietsen. Het weer was gelukkig terug droog, maar de zon was niet te zien. We hadden terug een afgesproken parcours uitgestippeld om te gaan fietsen richting het zuiden van Luxemburg naar La Rochette en eenmaal daar aangekomen terug naar Hoscheid.
We hadden vooraf gepland om een route te volgen tijdens de vetloop, maar dat liep helemaal verkeerd uit en in de plaats van 30 min hebben 55 min gelopen... dat was wel een domper want tijdens het lopen zat ik niet super in mijn vel, maar naarmate de vetloop vorderde, hoe beter het verliep. Dus ik was alleszins positief en verrast. Nu nog een laatste ritje in Luxemburg. Yihea !!
De rit verliep in het begin terug heel vlot en we konden terug via een fietspad vlot fietsen naar La Rochette, dus bestemming bereikt. Dan was het de bedoeling om via een lus richting Hoscheid terug te fietsen. We wilden toch wel een tamelijk uur terug in ons hotel zijn omdat we terug naar huis moesten vertrekken met de auto. We waren nochtans goed op weg, maar plots kwamen we een bord tegen Merscheid en blijkbaar zijn er 2 Merscheids in Luxemburg en dat was de doodsteek he. We dachten dat we er bijna waren, maar we moesten nog een goeie 30 km verder fietsen. Eenmaal we een herkenningspunt hadden konden we richting Hoscheid fietsen wat we al eens gedaan hadden. Dan klimmen we terug de befaamde klim omhoog in Hoscheid en dan stond er nog een herstelloopje gepland. Lowie zag het niet meer zitten en fietste mee met mij. Het loopje verliep nog vlot en ik liep een goed tempo. Ik had het nooit gedacht, maar naarmate de stage vorderde hoe beter alles verliep. Jammer dat de stage erop zit, maar ik voelde wel dat ik wat slaap tekort had tijdens de stage.
Ik vond het zeker een geslaagde stage met mijn ploegmakker Lowie Dewitte en hopelijk voor herhaling vatbaar. Nu nog naar huis met de auto, dat zal nog een zware dobber worden, maar het viel uiteindelijk nog mee. Ik moet natuurlijk Lowie ook bedanken om dit te kunnen regelen met het hotel. En natuurlijk de hoteluitbaters ook bedanken om dit te kunnen verwezenlijken.
Na het incident van donderdag 10 februari heb ik aantal looptrainingen geschrapt en dit omgewisseld in wat fietstrainingen. Mijn voet was duidelijk al aan de betere hand, maar ik voelde toch dat er iets niet klopte aan mijn bekken aan de rechterkant... en hoopte natuurlijk dat de osteopaat dit probleem zou kunnen oplossen.
Op dinsdagmorgen mocht ik gaan en na de sessie kreeg ik te horen dat mijn bekken terug vast zat en dat dit wel de reden kan zijn van de plotse pijn aan mijn voet. Ik mocht ook terug rustig lopen en donderdag mocht ik ook de snelheidstraining afwerken. Maar hij stelde wel vast dat ik toch wel nog een keer snel moest terugkomen om te controleren hoe alles evolueert. Op vrijdagavond moest ik nog een keer teruggaan.
Dit was natuurlijk positief nieuws en savonds kon ik bijna niet meer wachten om te gaan lopen ;). Ik liep een herstelloopje van 48 min op een rustig tempo en ik moet eerlijk zeggen. Het voelde wel wat raar en anders aan... en ik had nog maar 4 dagen niet gelopen. Ik was natuurlijk heel blij dat ik terug pijnvrij kon lopen.
Dan kwam die snelheidstraining. ik zat toch wel met een aantal vraagtekens. Hoe zal dit verlopen? hopelijk herval ik niet...? Met het volste vertrouwen begon ik te starten aan de 12 keer 200m op een zeer hoge intensiteit. Ik kan u verzekeren echt leuk is die training niet, want het is echt afzien hoewel het heel korte stukken zijn. Ik liep ook sterke tijden wat mij natuurlijk fantastisch was. Na afloop van de training was ik natuurlijk vooral blij dat ik die training heb kunnen afwerken zonder iets gevoeld te hebben van pijn aan mijn voet.
Na de training voelde ik toch wel lichte pijn aan mijn onderkant van mijn voet langs binnen... maar het was maar van korte duur, want als ik thuiskwam was die pijn terug verdwenen... toch bleef dat wel een beetje hangen... want het moet zijn dat het toch nog niet volledig helemaal juist zit allemaal.
De tweede afspraak op vrijdag aan de osteopaat verraste mij wel, want inderdaad er werden nog een paar correcties uitgevoerd en normaal gezien zou nu alles in orde moeten zijn. Ik was wel heel erg moe na die afspraak... je mag dat zeker niet onderschatten wat dit van je lichaam vraagt. Nu natuurlijk hopen dat die pijn aan mijn ondervoet snel verdwijnt en die nu ook niet meer voel.
De dag erop mocht ik een snel voorbereidingsloopje doen en echt vlot ging het niet. Maar ik had geen last van mijn voet en na de training kwam die pijn niet opspelen. Gelukkig want zondag staat er een veldloop op het programma in Wallemote. Daar zal het moeten gebeuren en ik hoop natuurlijk zonder blessures die veldloop te kunnen beëindigen.
Op donderdag 10 februari werkte ik zoals gewoonlijk mijn looptraining af in het stadion van Izegem. Er stond 7 keer 1000m op het programma met een hoge intensiteit. De looptraining verliep heel vlot tot er na de 4de 1000m iets niet klopte aan mijn rechtervoet. Ik had het gevoel dat ik een stressfractruur had en kon bijna niet meer steunen op mijn voet. Toch deed ik eens mijn schoen uit om te kijken of er niets dubbel zat ofzo... ik kroop er terug in... maar geen succes. Het zinderend gevoel in mijn voet was nog niet verdwenen en ik moest noodgedwongen mijn training stilleggen. Nochtans de 1000 meters verliepen uitstekend...
Ik checkte voor alle zekerheid nog een keer mijn voet, want ik heb al eens een stressfractruur gehad aan diezelfde voet en weet ongeveer wel hoe het voelt om dat te hebben. Na het nakijken twijfelde ik wel of ik een stressfractruur had, het moet wel iets anders... ik hoopte er natuurlijk op he ;)
Ik kwam thuis en belde snel naar mijn trainer Dirk... hij stelde voor om eerst foto's te nemen. Ik nam snel initiatief en belde meteen naar mijn huisdokter en ik had geluk. ik kon op 11 februari in de namiddag al foto's gaan nemen. Ik was natuurlijk blij, want ik wilde zo snel mogelijk bevestiging hebben van wat er nu eigenlijk precies met mij scheelt.
Op vrijdag 11 februari ging ik gaan werken en mijn voet voelde toch wel beter aan... en had geen pijn meer. Wat positief was :) Nu nog hopen dat de foto's ook positief nieuws kunnen brengen. Na de foto's genomen te hebben, kon ik bijna niet wachten en deed snel de enveloppe open. En ja hoor... wat een geluk er was nergens een manifestatie van een stressfractruur te bespeuren. Dat was al een grote opluchting! Nu nog de oorzaak weten te vinden waarom ik juist pijn had aan mijn voet. De enige mogelijkheid die ik voor ogen had, was naar een osteopaat te gaan, want ik had al een paar keer gevallen met de MTB en ook 1 keer tijdens het skiën wanneer het ijzig lag. Misschien zat er iets niet meer op de juiste plaats waardoor dit doorstraalde naar mijn voet.
Ik belde naar de osteopaat en hoopte natuurlijk zo snel mogelijk te gaan, maar die mensen hebben het ook zo druk en het moet natuurlijk ook passen voor hen. Ik kon ten vroegste dinsdagmorgen gaan, wat mij tevreden stelde en nu hopen dat dit de oplossing zou bieden. Door die blessure kon ik natuurlijk niet deelnemen aan de derde intraclubwedstrijd in het sterrebos. Wel jammer... want ik had een recupweek en voelde mij fris en ik had echt wel het gevoel dat ik mijn recordtijd ging verbeteren.
Maar dit alles stelt natuurlijk niks voor, wat Linde Herreman heeft doorgemaakt. Diezelfde week kreeg ik te horen dat Linde werd omvergereden door een auto in Portugal tijdens een fietstraining. Ik hoorde ook dat ze in coma lag en dat haar situatie niet zo goed was. Ik hoop natuurlijk dat alles terug in orde gaat komen en dat ze spoedig mag herstellen !!!
Op zaterdag 22 januari stond de ploegvoorstelling van onze club EFC - ITC gepland op zaterdag 17.00h. Dat is altijd een jaarlijkse voorstelling van onze club in Velofolies in Kortrijk.
En ja dit jaar is onze kledij helemaal verandert. We vertegenwoordigen nu de kleuren zwart en groen. Ik vind de kleurencombinatie prachtig!
Ik hoop natuurlijk dat ik de verwachtingen dit jaar kan waarmaken!!
Ik begin het seizoen met een duatlon in Geluwe op 27 maart en hoop daar al een goed loop - en fietsgevoel te vinden voor het komende seizoen. Daarna vertrek ik nog op stage in Italië om mijn basis nog wat uit te breiden en dan pas begint mijn uiteindelijke triatlonseizoen. Ik start het triatlonseizoen met het clubkampioenschap in Izegem en hoop daar al een prachtig resultaat te leveren zodat ik het seizoen sterk kan aanvatten.
Ik hou jullie nog verder op de hoogte van mijn wedstrijdplanning.
Na toch een zware trainingsweek achter de boeg te hebben, wilde ik nog een keer mijn benen testen de zondagmorgen. Ik liep zaterdagnamiddag mijn voorbereidingsloop en voelde dan al aan dat mijn benen niet echt fris meer waren. Nu we gaan morgen zien hoe het loopt.
Ik stond op en echt veel zin had ik niet om vandaag diep te gaan tijdens de intraclubwedstrijd. Maar bleef niet bij de pakken zitten en vertrok richting Sterrebos. Na een bewogen opwarming starte ik de wedstrijd met een tamelijke snelle start... dan liep ik een tempo waarbij ik het gevoel had dat ik nog wat overschot had. Ik starte bewust iets trager omdat ik niet echt fris zat.
De eerste ronde kon Ward mij heel goed volgen en ik keek even achter mij om en zag dat de andere lopers zeker niet ver van mij zaten. Na de eerste ronde hoorde ik mijn tijd... en ik was verrast want het was bijlange niet slecht toen ik de tijd van 6.35 min. Ik liep heel die ronde toch wel rond mijn overslagpols en hield mij even in. Ik kon niet wachten en versnelde meteen de 2de ronde...om mijn hartslag hoger te brengen. Ward verloor terrein en ik liep terug weer tegen mezelf en hoopte op een goeie tijd de 2de ronde. De bevestiging was er de 2de ronde dat ik goed bezig was toen ik de tijd hoorde van 13 min. Ik laadde mij op om mijn besttijd 26.32 min te verbreken en ging er volledig voor... (het is mogelijk)
Het was zeker geen makkelijke opdracht, maar na de derde ronde voelde ik al aan dat het er zeker in zat. Ik hield mijn inspanning heel goed vol en eindigde nog heel sterk en klokte af met een prachtige eindtijd van 26.12 min.
Deze prestatie stelde mij echt wel super tevreden, want dit had ik nooit verwacht na die zware trainingsweek. Mijn gemiddelde hartslag was 7 slagen lager dan de vorige editie, dus echt fris was ik niet. Dit zegt toch wel genoeg dat ik progressie gemaakt heb ten opzichte van vorig jaar en dat doet mij deugd. Ik hoop natuurlijk deze positieve lijn door te trekken!!!
Er waren nog tal van atleten die hun besttijd hebben verbetert met minuten, dat wil zeggen dat ze allemaal heel goed bezig zijn en er voor iedereen progressie is. Proficiat !!!!!! Bedankt voor de grote opkomst vandaag.
Eerste intraclubwedstrijd in het sterrebos van 8 km
Smorgens vertrek ik met mijn gewone fiets richting sterrebos om een loopwedstrijd onder de club te lopen. Na toch wel een bewogen ritje met mijn fiets... kettingproblemen grrr... kwam ik een vijftal minuten te laat op de afspraak. Gelukkig was het prachtig weer :)
Gelukkig zag ik mijn ploegmakkers lopen en liep ik nog een 15tal minuten in met 3 versnellingen. Het gevoel was nog goed na de lactaattesten van gisteren en ik had er wel zin in.
De start wordt gegeven en ik vlieg er meteen in. Maarten kon mij volgen als enige, maar na het schoenincident (die nog een keer zou voorvallen) moest hij de rol lossen, wat ik wel jammer vond. Want ik moest eigenlijk heel de wedstrijd alleen lopen en vechten tegen mezelf. Ik had als doel vooropgesteld om onder de 27 min te blijven, want het sterrebos lag wel redelijk zwaar door de weersomstandigheden van de afgelopen dagen.
Ik bleef de tijd in de gaten houden en bleef goed mijn tempo onderhouden... Ik kreeg in de gaten dat het viertal achter mij op reuzeafstand van mij liep, dat was dus geruststellend... maar toch bleef ik doorzetten voor mijn tijd.
Ik kwam de voorlaatste ronde door op een tijd van ongeveer 20.10 min en wist dat ik dat tempo zou volhouden dat ik onder de 27 min zou duiken, maar mijn recordtijd niet meer haalbaar leek. Ik gaf nog alles wat ik had de laatste rond en kon nog een max. hartslag halen van 186 wat ik zeker niet slecht vind na gisteren lactaattesten afgelegd te hebben. Ik haalde ook met blijde verwachtingen mijn doel en ik eindig met een tijd van 26.53 min. Ik mag mij zeker tevreden stellen met mijn eindtijd, maar ik verwacht natuurlijk nog progressie naar de volgende intraclubwedstrijden. Op naar de volgende ;)
Zie uitslag in de bijlage.
Proficiat aan alle deelnemers die deelgenomen hebben aan deze wedstrijd. DOE ZO VERDER !!
Op zaterdag 15 januari in de namiddag had ik mijn eerste lactaattesten van het lopen. Ik was eigenlijk wel benieuwd naar mijn resultaten, want de week ervoor had ik op skireis geweest in La Plagne. Ik wist niet welke invloed dat zou hebben op mijn resultaten, want deze week verliepen mijn training van het lopen niet zo super en het zwemmen ging nog het allerminst.
Nu met volle hoop start ik mijn lactaattesten en tijdens die testen verliep alles normaal. Ik denk dat ik bijna even ver sta ten op zichte van vorig jaar. Ik haalde op mijn laatste 1600m een tijd van 5.39 min en de laatste 600 m haalde ik opnieuw een tijd van 1.36 min. Dus ik mag tevreden zijn, hopelijk zal dit ook even goed zijn bij het zwemmen. Maar daar twijfel ik wel sterk aan, maar we zullen zien.
Na toch wel heel wat barre omstandigheden vindt toch de kerstcorrida plaats in Winkel. Eerlijk gezegd had ik er niet zoveel zin in, maar pepte mijzelf op om toch maar mee te doen.
Ik had smorgens al eens een testloopje gedaan, en voelde toch dat het niet helemaal super ging zijn. Het kerstfeest en het overvloedig eten op kerstdag zat nog in mijn kleren.
Ik warmde mij rustig op voor de wedstrijd met ploeggenoot Bart Becquart en liep 1 rondje in. Na de 3 versnellingen was ik klaar om de wedstrijd te starten.
Ik stond op de eerste startrij en vertrok onmiddelijk pijlsnel en liep er alleen vandoor... eenmaal op de heuvel kwamen er 2 lopers bij mij... en direct demarreerde de winnaar en ik ging mee... ik zat daar toch al op mijn limiet, maar wilde niet opgeven en volgde hem... Hij bleef maar versnellingen plaasten en plots brak mijn veer en ik moest afhaken... Ik keek achterom en zag eigenlijk niemand lopen... eenmaal bij de eerste doortocht van de ronde kwam er iemand bij mij aansluiten... ik kon net niet aanklampen en verloor terug terrein. Dan kwam de derde loper bij mij. Hierbij kon ik wel weer terug mee en kon goed volgen. Terug bij de heuvel versnelde die loper... ik kreeg het moeilijk en moest net op het laatste afhaken. Tijdens de afdaling ging het totaal niet meer en geraakte niet meer in mijn tempo, er liepen mij verschillende lopers voorbij... de moed begon te zakken, maar ik bleef doorzetten. De laatste kilometer liep er mij nog 1 loper voorbij en dan hield ik vol tot de finish.
Besluit: ik was tevreden van mijn start en snelheid... maar het diepgaan verliep minder vlot, want ik moest direct plafonneren en kon de inspanning niet volhouden. Dus ik weet wat mij nog te doen staat !!!
Verslag wedstrijd 1/4 niet stayer triatlon In Zwijndrecht
Na toch wel een seizoen met ups en downs kan ik mijn seizoen afsluiten met een prachtige overwinning en dat doet deugd !!
Geniet van mijn verslag in de bijlage of hieronder zonder foto's.
Verslag ND triatlon Zwijndrecht op 25/09/10 (1000m - 48 km 10 km)
Na de toch wel zware triatlonwedstrijd in Ieper bleef ik nog altijd een beetje op mijn honger zitten wat betreft het lopen na het fietsen. Dit seizoen wilde dit niet echt lukken en daarom schreef ik mij toch nog in voor een ¼ triatlon in Zwijndrecht. Natuurlijk had ik er nog zin in en de vorm was nog altijd goed. Daarom dacht ik Waarom niet he???
s Morgens keek ik naar buiten en het weer buiten zag er niet te branderig uit maar bleef positief en hoopte dat het nog zou opklaren. Na het volproppen van mijn ontbijt zette ik mijn zaterdagmorgen in. Zoals iedere zaterdagmorgen geef ik training in de zwemclub van Moorslede. Ik kon het niet laten en gaf een uurtje les aan de jonge dolfijnen. Daarna maakte ik alles klaar zorgen dat ik niets vergeet. ;) Rond 11 uur vertrokken mijn ouders en ik naar Zwijndrecht. Het begon al iets op te klaren, maar echt warm was het niet.
Na toch een beetje zoeken kwamen we rond 12.15h aan in de fabriek Van Moer Group. Het was er gelukkig droog Na het afhalen van mijn nummer en 2 zakken kreeg ik te horen dat de zwemstart 14 km verder lag. Dit zou gebeuren al fietsend, want het was de bedoeling dat de atleten samen om 13.30h zouden vertrekken. De supporters konden ook mee met de pendelbus. De ene zak werd gevuld met al mijn zwemmateriaal en die zak werd ook vervoerd met een busje zodat we niets moesten meenemen met de fiets.
Rond 13.30h vertrekken we met de fiets naar de zwemstart gelukkig was DIE HARD Dominiek mee die ook nog altijd de triatlonmicrobe had te pakken. Na 10tal minuten fietsen op een gezapig tempo begon het plotseling pijpenstelen te regenen gelukkig had ik mijn regenjas aan, maar er waren anderen die er totaal niet op voorzien waren. We reden onder een brug en de helft van de groep bleef gewoon staan onder de brug. De pendelbus die achter ons reed, snelde ons voorbij had ik daar maar ingezeten dacht ik bij mezelf. Na een 10tal minuten kregen we toch de opdracht om door te fietsen, WE MOESTEN met veel tegenzin vertrokken we terug in de regen naar de zwemstart. Dit is al een mooi begin, hopelijk betert dit hier snel!!! Ik kon het niet laten en trok even door met de fiets, want het was verdikke heel koud de wind blies hard en begon al lichte twijfels te krijgen over mijn voorwiel had ik beter geen gewoon wiel ingestoken???
We kwamen nat en doorweekt in de wisselzone aan. Plaatste al rillend alles klaar gelukkig was het terug droog! Als alles klaar stond liep ik mij nog eventjes in, want ik had het koud en warmde mij wat op 15 min voor de start trok ik mijn wetsuite aan ik kon mij maar niet opwarmen en wilde direct al starten met het zwemmen. We stonden allemaal klaar om te starten toen we te horen kregen dat het parcours nog niet was vrijgegeven we bleven maar koud hebben en dan begon het plots nog te regenen en te hagelen. DAT WAS DE DRUPPEL !!! Dominiek bleef maar zeggen, WAT DOE IK HIER TOCH ???
De vrouwen mochten gelukkig na 5 minuten in het water maar wij moesten nog altijd wachten in de barre koude en de regen! Dan kregen we eindelijk het verlossend signaal om in het water te gaan en wat deed dat deugd, want het water had 4 graden warmer dan de buitentemperatuur 14° wat was dat zalig!!! Ik stelde mij aan de buitenkant op, wat ik misschien beter niet had gedaan
Het startsignaal klonk en ik vertrok goed en zag dat er iemand aan mijn rechterkant mee was ik wist dat het Victor was omdat hij ook een heel goede zwemmer is. Bij het keerpunt kwam ik achter hem aansluiten ik tikte een paar keren op zijn voeten en meneer Campenaerts kon er blijkbaar niet mee lachten. Hij stopte onmiddellijk met zwemmen en riep tegen mij: zwem gij dan op kop he !!! Ik schrok wel een beetje van zijn reactie, maar zette door bleef een goed tempo doorzwemmen zodat ik een kloof kan maken op mijn achtervolgers. Plots versnelde Victor naast mij ik volgde hem in zijn voeten, maar echt makkelijk was het niet we kwamen samen uit het water. Met een kleine voorsprong kwam hij in de wisselzone. De wissel verliep niet zo optimaal waardoor ik toch wel de aansluiting miste met hem.
Tijdens het fietsen zag ik Victor wel nog altijd voor mij rijden probeerde de aansluiting met hem te maken, maar tevergeefs Ik bleef een mikpunt hebben tot ongeveer 20 km, maar plots was hij verdwenen en reed ik alleen mijn eigen tempo Het fietsen verliep goed, maar was echt zwaar veel wind en windstoten, wat niet gemakkelijk was met mijn voorwiel. Het bleef gelukkig droog bij het fietsen, maar toch nam ik geen risicos bij bepaalde bochten en tijdens het overschrijden van de spoorwegen. Het was wel een perfect niet stayer parcours prachtige wegen rechte stukken en geen auto te bespeuren magnifiek!!
Na 28 km fietsen kwamen we terug bij de wisselzone van de zwemstart daar stonden gelukkig een heleboel supporters die mij positieve stimuleerden, want het begon echt wel zwaar door te wegen keek al een aantal keren achter mij om, maar zag nog niemand fietsen wat mij ook moed gaf en zette door, want het was niet zo ver meer. Ik weet als je achter je om begint te kijken dat dit geen goed teken is en ja het was van dat ! Ik zag plots iemand in de verte achter mij rijden. Nu ik bleef positief en bleef mijn ding doen. De wegen waren bijna helemaal opgedroogd. Plots moesten we een ander traject induiken en voelde aan dat het fietsen bijna voorbij was we kwamen dichter bij de bebouwde kom en er stond daar een bord die de snelheid weergaf en zag het cijfertje 50 tevoorschijn komen en sprak mijzelf nog moed in In Zwijndrecht wist ik dat er daar een gevaarlijk bocht was op kasseien en bouwde wat voorzichtigheid in. Als dit achterwege was, kwam de fietser Cesar Beilo bij mij en nam direct de kop. Ik volgde gezwind mee.
We kwamen samen in de wisselzone aan. Liep de wisselzone in en voelde dat de benen nog goed waren en hoopte op een goede loopproef. Ik wisselde zo snel mogelijk en liep het klein gaatje dicht op Cesar en bleef achter hem lopen, want de wind blies heel hard op kop. Ik bleef achter hem lopen tot het keerpunt en zag Victor in de verte voor ons lopen en dacht bij mezelf dit moet nog te doen zijn, maar wist totaal niet hoe die Cesar kon lopen. Ik wist dat Victor geen super loper was. Dus ik had nog een klein waterkansje op de overwinning. We moesten 5 ronden lopen van 2 km.
Na het keerpunt nam ik de kop over en versnelde een beetje. Dit stuk was volledig mee met de wind. Ik hoorde dat hij moest lossen en dat gaf mij veel vertrouwen en zette mijn versnelling door. Ik zag dan pas de 4de loper tevoorschijn komen en wist dat podium dan al zeker in zat.
Ik kwam bij de bevoorrading en kreeg te horen dat ik dichter kwam bij Victor en hij nog een voorsprong had van 55 sec. Ik pepte mijzelf op en versnelde nog een beetje en voelde dat de overwinning er in zat. Ik kwam terug bij de bevoorrading en de voorsprong was al geslonken tot 40 sec en zag dat ik dichterbij kwam. Na ronde 2 had ik hem te pakken en bleef mijn eigen tempo lopen en snelde hem voorbij hij heeft niet eens geprobeerd aan te klampen en weg was ik. Dit gaf mij een super gevoel en zette door tot ik plotseling lichte krampen begon te voelen en verstandig mijn tred iets vertraagde Het begon dan nog eens goed te gieten voor de verandering, maar dat deerde mij niet.
Ik begon dan gecontroleerd te lopen, want ik zag ze iedere keer lopen bij de keerpunten en gelukkig kwamen ze niet dichter J. Ik had ook gezien dat Victor werd ingehaald door Cesar. De overwinning kwam steeds dichterbij de laatste keer keren en dan naar de finisch!! Ik finishte vol vreugde en bijzonder maar waar nog tamelijk fris aan de eindmeet. Ik was enorm blij van mijn loopprestatie en had een super gevoel overgehouden van mijn wedstrijd.
Na een tijdje nagenieten, kwamen Nikki en Dominiek ook nog aan. Nikki nam beslag op een 10de plaats wat ook zeer goed was, na nog maar 4 weken gelopen te hebben. Dominiek finishte op een 52ste plaats wat ook sterk was, want hij had heel de week niks gedaan van training.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Naarmate we aan het zwemmen waren naar het wisselpark kon ik al Kurt en Pieter waarnemen dat ze ook bij mij aan het zwemmen waren. Ik was vooral blij dat ik goed uit het water kwam en kon starten met het fietsen. De wissel verliep iets trager dan bij sommige clubgenoten, maar ik kon snel aansluiting vinden. Na enkele minuten nam ik snel de koppositie in en versnelde een beetje. Ik reed toch een hele tijd op kop afwisselend met Kurt en zag dat Pieter als laatste aansloot en plots zag ik hem niet meer... Dat vond ik wel jammer. Tijdens het draaipunt aan het water zag ik Bart aan de overkant fietsen en zag dat die afstand overbrugbaar was en probeerde het tempo nog wat hoger op te drijven. Plots voelde ik mij wat minder en dan vond ik het tijd om wat te eten. Ik had 2 bananen vastgehangen aan mijn fiets, maar zag dat ze alletwee verdwenen waren. Kurt reed dicht bij mij en ik vroeg een stuk van zijn banaan, gelukkig kreeg ik een stuk. Ik had terug was suikers binnen en begon terug op kop te fietsen, maar voelde toch wel wat vermoeidheid opkomen. Dan begon het verstand te werken en hield ik mij een beetje in. Eenmaal de tweede ronde begon, kwam Dewilde aansluiten. Ik was op mijn hoede, want wist dat hij een goede hardrijder was. Tijdens de tweede ronde kwam ik niet op kop en liet ik begaan. Na een tijdje voelde ik mij terug wat gerecupereerd en begon mij al voor te bereiden voor het lopen. Tijdens de laatste steile klim kwam er een versnelling en was ik wat naar achter geschoven in de groep. Ik liet dit niet begaan en schoof terug naar voren. Ik haalde iedereen in, behalve Kurt die op kop reed. Ik schoof terug in en plots werd mij een gele kaart aangesmeerd. Waarom toch??? Ik had er echt geen idee van en het begon te koken in mijn binneste. Ik wilde geen energie verspillen aan het discussiëren en zette mijn wedstrijd door. Ik nam terug de kop over en zag dat Kurt een gaatje liet vallen en zette door. Natuurlijk hield ik mij nog wat in, want het lopen kwam eraan en ik dacht dat ik gewoon een straflus moest bijlopen. In de laatste 2 kilometers kwam de groep terug bij mij aansluiten en kwamen allemaal tezamen aan in de wisselzone. Ik hoorde dat Bart Colpaert meer dan 4 minuten voorlag en was al bezig met de 2de plaats. Ik wisselde tamelijk snel naar mijn normen en liep snel door. Tot plots de scheidsrechters mij tegenhielden en mij naar een strafbox trokken. Ik wist van niks en moest daar blijkbaar 5 minuten wachten. En lang dat dit was... en maar wachten en wachten. Tijdens het wachten vroeg ik aan de scheidsrechter waarom ik die gele kaart eigenlijk verdiende, eerst negeerde hij mij gewoon en uiteindelijk na 3 keer vragen begon hij te spreken... na de wedstrijd vertelde hij me. Na een 2tal minuten kwam Bart binnen helemaal alleen en zag dat hij een sterk had gefietst. Dan vroeg ik hoe lang dat het nog was en er waren nog maar 3 minuten verstreken... Miljaar nog 2 minuten.
en we zien wel.
Na toch wel een seizoen met ups en downs kan ik mijn seizoen afsluiten met een prachtige overwinning en dat doet deugd !!
