Er zijn evenveel gitaarleraars als er gitaristen zijn. Op het internet vind je na enkele klikken wel meer dan 1001 sites die je helpen om een gitarist te worden. Ik ben niet echt een uitzondering hierop maar hoop met deze blog wel het verschil te maken.

Met deze blog ga ik dus advocaat van de duivel spelen..

Het getal:'1001' is hier natuurlijk niet wetenschappelijk maar gebruik ik figuratief uiteraard om te benadrukken dat er wel ontzettend veel mensen bezig zijn die op hun eigen, specifieke manier u gitaar helpen leren spelen. Daar is niets mis mee.

Maar bij de meeste instructievideootjes en ideetjes en muziekscholen stoort mij vooral de eenheidsworst met het daar bij behorende gebrek aan interesse voor toonladders, theorie, muzikaal inzicht en persoonlijke ontwikkeling..

Uiteindelijk komt het altijd maar weer op hetzelfde neer: zet die en die vinger van je linkerhand op dit en dat vakje en speel met je vingers of plectrum van de rechterhand zus en zo en ontdek het wonder van de muziek.

Ja, ja ik weet ook wel dat absolute beginners ergens moeten beginnen en ik geef grif toe dat ook ik ooit als zodanig ben begonnen.

Ook ik heb met grote ogen van verwondering met open mond naar de kunsten van mijn leraars gestaard en gehoopt ooit evenengoed te kunnen tokkelen. Maar al snel leerde ik aldus tokkelen met de simpele akkoordjes en melodietjes, en hoe meer ik dit in de vingers kreeg, hoe hongeriger ik werd naar meer.

Het ligt dus niet in mijn bedoeling om uw polletje vast te nemen en u door het muzieklandschap te leiden en te zeggen wat en hoe je spelen moet. Ieder individu moet uiteindelijk voor zich zelf uit maken wat hij of zij spelen en leren wil. In uw muzikale ontwikkeling staat uzelf centraal en moet je voor jezelf kiezen welk soort muzikant je wilt worden. Maar om te kunnen kiezen moet je wel weten wat er buiten jouw persoonlijk leventje, muzikaal wereldwijd gaande is.

Ik ben geen arogante beterweter die u nu eens zal vertellen hoe de vork in de steel zit. Dat moet u van mij niet verwachten. Wat ik wil horen is uw innerlijke expressie en uw innerlijke stem die je via je instrument op termein moet laten klinken.

Wat dus wel in mijn bedoeling ligt met deze blog is u wakker te schudden dat er muzikaal meer is dan enkel maar een aap te worden van je leraars of je "idee fix" maar dat je verder moet leren kijken dan je neus lang is. Iedereen heeft zijn grens, maar je moet zeker oog hebben wat er buiten je grenzen allemaal te beleven valt om aldus jouw eigenste plaats in te nemen in de muziakale wereld.

Behoort u graag tot de (eenheidsworst) categorie van (de meerderheid van) mensen die opera of jazz maar niets vinden zonder het ooit live gezien te hebben of gaat u daadwerkelijk naar de opera of jazzcafé om het zelf te ondervinden? Uiteindelijk: uw keuze..

Op deze blog zal ik tal van collums zetten zoals: -muziek is een taal, -muzikale expressie, -wat is talent, -de verwondering over wat je met drie simpele akkoorden allemaal kan creëren, -waarom klink jij zo anders met dezelfde akkoorden die de beatles en de rolling stones gebruiken, -elke stem klinkt anders, -welke oefeningen moet ik studeren?  -hoe maak (schrijf) ik mijn eigen studieoefeningen, -tabs of theorie, -hoeveel uur per dag moet ik oefenen,-wat is het verschil tussen toonladders en akkoorden, -waarom moet ik toonladders leren, -waarom is er op de muziekschool zo weinig aandacht voor toonladders, -etc.. etc..

T.

T.

De ondertiteling van mijn blog geef ik hier niet mee als één of ander filosofisch grapje, maar gebruik ik hier doelbewust omdat ik van mening ben dat er in het algemeen veel te weinig wordt nagedacht over het wezen van de muziek.

Wanneer ik op het de werk (ik ben arbeider in een fabriek..) de radio durf af te stemmen op Klara weet ik al dat het slechts enkele minuten zal duren vooraleer iemand de knop zal omdraaien en zie ik in de ogen van de collega's dat ze gelijkgestemd zijn voor wat betreft hun gedeelde muziekbelevenis. Daar is niets mis mee natuurlijk. In die wereld is het evident dat er op muzikaal vlak niet verder gekeken wordt dan de neus lang is.

Maar wanneer ik dit opmerk bij mijn gitaarstudenten huiver ik. Van mijn studenten verwacht ik dat zij hun oor te luister zetten voor alle soorten van muziek.

En hier wringt het schoentje veel meer dan me lief is. De meeste gitaar (muziek-) beginners komen naar hun eerste les met een idee fix van wat zij menen wat musiceren wel is. De meeste beginners zullen ook altijd beginners blijven omdat zij ook nooit verder zullen kijken dan hun neus lang is. En ook daar is strikt genomen niets mis mee natuurlijk. Voor de meeste leraars geldt: hoe meer leerlingen, hoe meer vreugd. Hoe groter de kans ook om via de muziek aan de kost te komen.

Ik heb de allergrootste bewondering voor leraars die zich aldus heel ernstig bezighouden met het opvoeden van hun leerlingen en trachten om van hen goede, gepassioneerde muzikanten te maken. Maar ik kan dat niet meer opbrengen. Door mijn arbeidersberoep is mijn tijd ook te beperkt uiteraard om er al mijn tijd in te steken.

Van de 101(figuratief getal)  leerlingen ben ik al blij dat er één of twee tussen zitten die echt muziek willen studeren en waar ik verder mee werken wil. Van de 1001 bezoekers die ooit op deze blog terecht zullen komen zal ik al even blij zijn wanneer er één of twee muziekliefhebbers tussen zitten die mee denken over datgene waar ik hier zo al op deze blog zal mijmeren?

Door jarenlange ervaring heb ik een welbepaalde mening en visie over muziek en via deze blog wil ik dat graag met u delen. En wanneer ik op sommige momenten te veel gas zal geven of zelfs wanneer ik de bal op sommige punten zal mis slaan, mag u mij gerust tot de orde roepen. Ik mag dan wel door mijn ervaring een welbepaalde mening neerschrijven, maar als muzikant zal mijn kennis nooit volledig zijn. Als je kiest om muzikant te worden moet je wel weten dat je er tegelijkertijd voor kiest om een heel leven lang student te zijn? Er is altijd wel iets nieuws te leren. En elke generatie brengt nieuwe visies.. We zien wel waar we uitkomen.. 

T.

Onlangs zette ik op Facebook (tony weber) enkel videootjes over mijn manier van ontwaken. Tijdens het wachten op de doorlopende koffie improviseerde ik wat zonder dat ik vooraf wist wat ik spelen zou. Probeersels van akkoordjes, thema's en motieven borrelen dan spontaan in mij op. Dit delen met mijn Facebook-vrienden was een bewuste keuze om u te laten zien hoe ik verder werken zal met deze losse ideetjes. 

Als ik echt de intentie had om mijn Facebook vrienden te imponeren met mijn gitaarspel zou ik eerder die improvisaties uitwerken met gierende gitaren, synthesizers  en begeleidingen. Maar ik gaf hier (in kamerjas wel te verstaan) mijn naakte zelve en gaf een idee mee hoe ik alle dagen ontwaak. En elke dag kent een ander humeur en dit vertaal ik ook in de muziekstijlkeuze van dat moment. Evengoed word ik een andere dag wakker met een ander ingesteldheid en speel die of gene ochtend met een andere inborst. De ene dag is dat puur jazz, de andere zuiver klassiek en nog andere in meer populaire of eerder pianistieke gemoedstoestand.

Voor Niemand:

Uiteraard heb ik met deze vidootjes niet de bedoeling om te imponeren. Strikt genomen zijn deze videootjes enkel en alleen voor mijzelf gemaakt om die achteraf te analyseren en te bekijken hoe ik hier  (wat ik vooraf al stelde), de rest van mijn muzikale dagen verder en dieper zal over mijmeren.

Voor Allen:

Deze videootjes hebben dus niet de bedoeling om mij zelf eens in de belangstelling te zetten maar om de Facebook-vrienden te laten zien hoe ik vanuit die spontaniteit verder zal werken. De toevallige motiefjes en thema's (meer dan  honderden elke dag nieuwer en anders) van die specifieke momenten ga ik nu verder uitwerken. Ik ga u dus in de toekomst laten zien hoe ik van deze toevallige motiefjes, hier echte composities van zal maken. Die motiefjes ga ik dus verder verwerken en uitschrijven met o.a. Finale. Zowel klassiek (een vioolkwartet of klarinetconcerto of gitaar of zangensemble. in de stijl van Bach, Mozart, Shumann etc...) als jazz (smooth, up-termpo, kleine of grote bezetting in de stijl van Miles Davis, Joe pass, John mcLaughlin etc.. als pop in de stijl van bijvoorbeeld Will Tura, Noordkaap, Pink Floyd en wat weet ik allemaal. In de loop der jaren zal ik af en toe videootjes hiervan op o.a. Facebook plaatsen.

Voor Allen En Voor Niemand:

Hoe simpeler de muziek, hoe groter het publiek (ik ga hier later op deze blog nog dieper op in). Hoe intelectueler, diepzinniger en uitvoeriger de muziek, hoe kleiner het publiek. In Vlaanderen luistert amper drie à vier procent naar Klara..

Op één van de videootjes geef ik een plectrumpraatje. Ik toon hier aan hoe ik vanuit een klassieke etude van Villa Lobos die ik de nacht voorheen bestudeerde toevallig wakker werd met een gitaar met stalen snaren en onder invloed van die etude die arpegio's uitprobeerde met een plectrum. Dit gaf mij nieuwe ideeën om mijn plectrumvaardigheden verder te ontwikkelen en hier rond oefeningen uit te schrijven.

Dit zullen oefeningen worden waarvan ik nu al weet dat zij van zulk een niveau zijn dat er vele beginners zullen passen omdat studeren echt wel een intensieve, eindeloze bezigheid is. Ook hier geldt die regel: hoe intensiever, moeilijker en tijdrovender de studies evolueren, hoe minder leerlingen nog zullen volgen. Maar dat zal mij niet tegenhouden of ontmoedigen om er verder op in te gaan natuurlijk.. Oefeningen dus voor allen en voor niemand..

T.

Ik ben van mening dat het woord: 'talent' veel te veel geromantiseerd wordt. Uit de volksmond hoor je te vaak dat hij of zij 'het' heeft. Dat iemand van bijna twee meter lengte meer kans heeft om zijn talent te ontwikkelen als topbasketter dan iemand van amper een meterzestig is uiteraard een evidentie. Mensen met heel lange vingers zullen niet al te vaak kiezen om piccolo te leren spelen. Maar de publieke opinie is dikwijls (onmeedogenloos) nefast voor een gezonde ontwikkeling van ontzaglijk veel opgroeiende kinderen van wege minieme leeftijdsverschillen.

Men vergeet al snel dat het verschil van leeftijd binnen een leeftijdscategorie een grote impact heeft. Bij kinderen binnen de leeftijdscategorie van bijvoorbeeld tienjarigen, zijn er kinderen bij die nog maar net tien zijn geworden en kinderen die al tien, elf maanden vroeger hun tiende verjaardag vierden.

De fysieke verschillen zijn binnen die leeftijdscategorie enorm! De oudere tienjarigen zijn net iets groter, sterker en slimmer dan hun jongere leeftijdsgenoten. Zij zullen net iets sneller lopen, net iets hoger of verder springen en over net iets meer woorden binnen hun woordenschat beschikken. Dat volwassenen (vooral ouders) onbewust de besten prijzen voor hun geweldig doelpunt dat ze scoorden voor hun medaille die ze wonnen of met hun verbale of muzikale uitingen uitblinken, wordt ook door de jongere verliezers gehoord. Die jongere verliezers trekken de onjuiste, doch al te menselijke, conclusie dat zij minder presteren dan hun oudere leeftijdsgenoten en beginnen daar al over zich zelf te twijfelen. Helaas zullen zij er nooit bij stilstaan dat dit enkel te wijten is aan hun (geringe) leeftijdsverschil.

Mijn mening is het enorme blunder binnen het muziekonderwijs om binnen één lesuur een drietal kinderen samen te zetten om de lessen te volgen omdat er altijd iemand tussen zit die net iets beter is en net iets meer geprezen wordt dan hun jongere leeftijdsgenoten. Onbewust trekken die jongeren de conclusie dat zij net iets minder zijn dan hun oudere leeftijdsgenoten en doen zij op termijn minder hun best om de lessen met evenveel spirit te volgen. Je moet hier al echt veel (te veel) geluk hebben om een leraar te treffen die zich daar van bewust is en daar rekening mee houdt.

Anderzijds is er nog een heel belangrijk aspect dat bepaald of iemand al dan niet talent heeft: het ouderlijke nest. Doorgaans zullen alle ouders van uit hun inborst naar best vermogen hun kinderen opvoeden. Maar de diversiteit tussen de mensen en aldus ook tussen de ouders is heel groot. De Homo Universalis is van ver vervlogen tijden. Iedere ouder heeft ooit levenskeuzes moeten maken en leven hun leven binnen die context. Even zwart-wit: Van sommige aspecten weten zij uit levenservaring heel veel maar over andere aspecten weten zij totaal niets. Dat geldt voor iedereen! U kind moet dan maar talent hebben in dingen waar u totaal niets van af weet.. Over dit onderwerp (afkomst, milieu, werk, studiegraad, IQ, rijkdom, armoede etc.. ) worden duizenden boeken geschreven, maar er wordt te weinig gelezen? Vast staat dat elk mens zich ontwikkelt binnen de bepaalde cultuur en leefomgeving van zijn afkomst. Als je geluk hebt kan je je (verborgen)  talenten ontwikkelen met ouders die verder kunnen kijken dan hun neus lang is.. 

Velen ontwikkelen hun talenten dus met de paplepel. Voor hen is hun evolutie van hun talent een evidentie aan zich. Haast zorgeloos en vanzelfsprekend worden zij de mensen die er al tijdens hun geboorte voor in de wieg waren gelegd. Maar voor een meerderheid is het ontwikkelen van talent niet zo evident. Misschien beschik je wel over talenten die nog nooit in je opgekomen zijn. Misschien ontdek je je talenten op latere leeftijd? Dan moet er extra hard gewerkt worden om het doel te bereiken. Er moeten heilige huisjes omver geworpen worden. Maar er moet vooral bezieling zijn: de kern van alle talent! 

T.