|
Nu het gedeelte van na de operatie....
Rond twaalf uur, mooi op tijd, kwam de verpleegster naar me om te zeggen dat ik naar hem mocht gaan....hij was uit het OK ...
Snel vroeg ik nog eens de weg...ik wou echt niet terug naar het onthaal gaan. Aan de OK moest ik dan de rode telefoon opnemen om me aan te melden.
Binnen de OK mocht ik me terug verkleden, terug die groene jas, blauwe jasjes voor de schoenen en een muts. Eerst brachten ze me naar de ontwaakzaal waar alleen maar "oude" mensen lagen...mmm....toen zeiden ze dat hij in afzondering lag.....iemand in het groen, was blijkbaar een oud schoolvriendin, bracht me naar Tom. Hij lag daar apart omdat hij al een bacterie in hem heeft en ze wilden extra besmetting zo fel mogelijk proberen te voorkomen. Tom schreeuwde het uit van de pijn.....zijn huilen ging echt door merg en been.........hij had al stevig zitten huilen....ze ogen helemaal rood.....(had ik toch maar rapper naar daar gestapt...)
Het was zeer duidelijk dat de pijn te fel was. Ze hadden hem al iets gegeven....daarna hadden ze nog een prik in zijn bil gegeven tegen de pijn...maar blijkbaar was dat nog niet genoeg om hem "stabiel" te houden. Zijn hartslag ging soms zijn eigen gangetje en werd niet zo goed wakker....
Deftig wakker worden én pijnbestrijding zijn blijkbaar tegenstrijdige dingen.....
De chirurg kwam nog eens kijken om te zien wat hij mocht krijgen tegen de pijn....uiteindelijk is de anestesiste terug gekomen om te beslissen wat en hoe en hoeveel.......Ze gingen hem een olifantenmiddel geven...dan ging hij door de ergste pijn slapen....
Er werd nog een baxtertje extra aangehangen voor pijn....dat was een soort van invasie tegen de pijn....die baxter ging er zo snel in dat ze hem evengoed erin hadden kunnen gieten...na de baxter kreeg hij een spuit met contramal en nog iets in...een spuit met de inhoud voor 24 uur. Ze zette tussen die leiding en de hoofdleiding een terugslagklep.....want moesten er problemen zijn , met de leidingen,zou het kunnen dat er ineens teveel van die contramal in hem zou komen en dan zou hij dik in de problemen zitten.(de verpleegster die erbij stond en de uitleg kreeg...'aja, dan is hij eraan..."dat moeten ze nu echt zeggen met een mama in de buurt.....)
De chirurg is nog een paar keer komen kijken en deed de uitleg dat alles nu proper is.....ze hebben geen verrassingen gevonden....nu is het afwachten dat er geen andere bacterie uit de kweek gaat komen.(5dagen)
Soms stak er een groen mannetje zijn hoofd eens binnen om te zien of alles goed kwam bij hem, want hij lag er toch al wel lang. Er was konstant een verpleegster heel de tijd bij hem en die mocht haar "kotteke" niet uit....want dat was de "besmette" ontwaakruimte.
Na drie lange uren in de ontwaakruimte mocht hij eindelijk van de anestesist naar zijn kamer........"ja", zei de verpleegster, "het heeft lang geduurd"......Een operatie van een uurke en dan drie uur om wakker te worden en de pijn onder controle te hebben....mmmm.....
Op de kamer was hij even wakker en heeft naar Ketnet gekeken.....en daarna viel hij in een diepe slaap......
Tijdens zijn schoonheidsslaapje is de chirurg nog eens langs gekomen en ik maakte duidelijk dat we terug naar Gasthuisberg wilden gaan vandaag. Nu dat Tom toch nog half verdoofd was vervoerde ik hem liever nu dan als alles wakker was en lekker veel pijn kon doen.
Tien minuten later mocht ik al alles inpakken en we waren terug weg....(16u30) Met bed en al is hij in de pendel gereden....hij is blijven slapen...efkes is hij gaan rechtzitten en deed zo de chauffeur verschieten...maar viel daarna terug diep in slaap. Er werd me ook op het hart gedrukt dat de spuit met de contramal erin zeker niet plots toe mocht gespoten worden.....daar moest ik over waken....Onderweg is Tom blijven slapen....zijn baxter van de antibiotica die hij net voor vertrek ook nog had gekregen was onderweg leeg en ik heb toen maar dat leidingkje toegedaan.....(ik had instrukties gekregen waar ik tijdens het vervoer allemaal naar moest kijken)...het is een geharrewar van leidingen...!
In gasthuisberg kwamen we toe langs spoed.....daar hebben ze hem en zijn bed in een wachtruimte gezwierd....en daar hebben we gewacht en gewacht tot als ze ons kwamen halen. De hele tijd heeft hij geslapen......gelukkig.
Op de kamer waren Stief en papa aan het wachten....daar is hij wakker geworden en wist van heel het vervoer niets af......
Verpleger Johan heeft hem van het ene bed in het andere gedragen...ikke erachter met de leidingen en baxters......Johan heeft hem dan helemaal geïnstalleerd...
De kinderarts is nog langs geweest om te zien hoe het was.....nieuwsgierig heeft hij naar de spalk gekeken...en spalk met een "venstertje" erin.....jep jep....
de wonde moet in ieder geval toe blijven tot donderdag, dan gaat hij naar dokter Boone, de orthopedist, die gaat de wonde bekijken en de drainage (of hoe noem je dat?) eruit halen. De wonde moet toeblijven om andere bacteries weg te houden...anders hebben die onnozelaars een mooie voordeur om binnen te gaan....en dat is niet de bedoeling.
Voila, dat was het zo'n beetje.......bij mijn vertrek was Tom aan het eten....maar de pijn stak terug de kop op.....
Mama. (die toch wel zeer ongerust is geweest tijdens die 3 uren op de ontwaakruimte)
|
