En hoe is het met het Chinees voedsel? Eet je nog wel een beetje? Vragen die we al veel hebben gekregen via sms, telefoon of mail. Wel, het gaat goed. Niet zo moeilijk hoor, want de organisatoren hebben koks van over de hele wereld naar hier gehaald om iedereen op zijn wenken te bedienen. In de refter staan verschillende standjes met Aziatische schotels, Europese, Italiaanse pasta en pizza, etc. McDonalds heeft, tot grote vreugde van heel wat collegas, ook een prominente plaats gekregen in de foodshop.
Het eerste contact met de plaatselijke keuken was in een restaurant in het stadsgedeelte waar wij eigenlijk nooit komen. Als verwelkoming had Sporza een stuk restaurant afgehuurd. Smikkelen geblazen, al moesten we toch af en toe es vragen wat er eigenlijk op het schoteltje lag. Je weet maar nooit!
Het volgende echte restaurantbezoek viel ergens halverwege onze trip. We wilden onszelf wel es verwennen, iets anders dan de beperkte kaart in de Fine dine, een verbeterde versie van de VRT-mess. Via Lieven Van Gils reserveerden we in het Green T-house, in de buurt van de ambassades zo bleek. Onderweg belde een cameraman al en hij bracht ons op de hoogte dat zijn glas wijn bijna 30 euro kostte. Effe slikken. Zeker toen we de menukaart (een gekopieerd A4-tje) bekeken in de hippe tent. Voor de menu mochten we bijna 260 euro neertellen, per persoon. We hebben meteen het pand verlaten.
In het restaurant van de buurman kreeg Stef Wijnants carte blanche. Hij bestelde van zowat alles zes schotels. Geen probleem, dat geraakt wel op met de flinke VRT-eters. En het was nog waar ook. Alleen de zes schotels spinazie zorgden bij sommigen wel voor lange gezichten.
|