Het vervolg van het eerste olympisch avontuur van een sportjournalist
30-07-2008
Ramp oh ramp! Opluchting!
Ooit klaar gestaan voor de reis van je leven en dan je paspoort niet gevonden? Wij maakten het al es mee. De voorbije dagen zelfs. Dat ding lag niet op de gewone plaats, in de bovenste schuif. En we konden ons ook niet herinneren waar het zou kunnen liggen. Paniek! Maanden hebben we gedacht dat de VRT alle paspoorten inhield om dan samen af te geven bij het vertrek in Zaventem. En nu hoorden we van de radiocollega's David en Dirk dat zij hun reispas al een tijdje terug hebben gekregen. Shit!
Woensdagavond het huis omgekeerd. Niets gevonden. Ramp oh Ramp! Dan maar 's morgens vroeg halsoverkop de spoedprocedure ingezet bij de gemeente. Rita was er klaar voor. Eerst een bewijs van verlies ophalen bij de politie in Kalken, dan nieuwe foto's laten maken in Wetteren, handtekeningen zetten én vooral veel betalen. Ondertussen werkte zowat iedereen in Brussel én in Peking aan deze staatszaak. Want het nummer van het paspoort staat op de accreditatie voor de Spelen en dat heb je echt nodig om China binnen te geraken.
Om een lang verhaal kort te maken en veel zweet, getelefoneer en gezucht later, net op het moment dat we een afspraak hadden gemaakt om de nieuwe reispas 's nachts in het politiekantoor te gaan halen (want we moesten ook een nieuw toeristenvisum ophalen op de Chinese ambassade in Brussel) kwam een laatste ingeving: onder de informatie die Lore nota bene de avond voordien mooi had geklasseerd. En kijk, wie kwam daar tevoorschijn vanonder een boek over de Olympische Spelen? De reispas, pas verlengd in januari! Opluchting!
En daar gingen we weer! Alles moest nu afgezegd of ingetrokken worden: gemeentehuis, G4-vervoer, toeristenvisum, accreditatiewissel, proces-verbaal, sjonge sjonge. We weten weer dat we leven ... en wij niet alleen. Zelfs in China hoorde je een zucht van opluchting. En dat gebeurt niet alle dagen! China, here we come!
Reacties op bericht (2)
30-08-2008
Wat zoude gij doen zonder......
Ja als je het zo gewoon bent dat alles voor je gedaan wordt, nog een geluk dat je Annelore hebt.
30-08-2008 om 21:52
geschreven door Nonkel Eric
01-08-2008
Pasje
Eind goed, al goed, Tom. Heel herkenbaar. De leute daar in Peking.
