Als afsluiter van ons verblijf in Xi’an hadden we nog een lekkere en aangename lunch met Serge Van Doren, die hier reeds 4 jaar woont en werkt. Serge, groot en kaal en afkomstig uit Asse, is bedrijfsconsultant voor buitenlandse investeerders die een zaak willen opstarten in China en die niet vertrouwd zijn met de complexe Chinese bedrijfscultuur (info@goldenphoenixconsulting.com). Hij is een boeiende gesprekspartner en weet veel van het land met zijn rijke geschiedenis, cultuur en tradities. We hingen aan zijn lippen bij het aanhoren van zijn talrijke verhalen, figuurlijk.

We overwegen even om in Chongqing een ‘cruise’ te maken op de Yangtse, met zijn 6300 km de grootste rivier van China, en na de Amazone en de Nijl de derde langste ter wereld. Hoogtepunt van deze boottocht is de imposante drieklovendam, maar we hebben geen zin om in ganzenpas aan te schuiven op het dek tussen horden Chinezen die met propaganda via een schallende parlofoon als kuddes worden aangedreven. Het is bovendien een dure uitstap. Toch een woordje uitleg. De drieklovendam (185 m hoog, 2,3 km lang) is het grootste hydro-elektrisch bouwwerk ter wereld dat evenveel energie zal produceren als 18 (!) kerncentrales. Het moet stroomopwaarts een gigantisch zoetwaterreservoir aanleggen en stoomafwaarts de overstromingen beperken. De sluizen moeten een hoogteverschil van meer dan 100 meter overbruggen. Maar er zijn ook gevolgen: economisch (schulden swingen de pan uit), sociaal (voor de bouw van deze dam zijn 1,5 miljoen Chinezen moeten verhuizen zonder vergoeding), ecologisch (het immense waterreservoir met een oppervlakte groter dan Zwitserland dreigt het grootste bevuilde wateroppervlakte ter wereld te worden), archeologische en historische sites worden door het stijgende waterpeil opgeslorpt ... en wat als de dam het begeeft, want er werden al kleine barstjes vastgesteld?



We zetten onze tocht verder naar de zuidwestelijke provincies Guangxi en Yunnan, waar een tropisch klimaat heerst: een verzengende hitte, een hoge vochtigheidsgraad en regelmatig felle regenbuien. Gemiddeld 36°! Hier rijden de fietsers met een paraplu of parasol afhankelijk van het weer.

De trein is een aangename manier om ons in het land onder te dompelen. Opgaan in die massa sporende Chinezen, kijken naar hun gezichten die zo anders zijn dan de onze, hun gedrag observeren. Er zijn 4 prijsklassen: softsleepers (duur), hardsleepers, zitplaatsen en staanplaatsen (onmenselijk). Onze treinreis van Xi’an naar Guilin duurt 26 uur. Omdat alle tickets voor hardsleepers verkocht zijn, zien we ons genoodzaakt om zittend de reis te ondernemen, een helse en slopende onderneming. Hoe goedkoper het ticket, hoe groter het avontuur, hoe vermoeiender, maar ook hoe boeiender de reis en hoe straffer de verhalen nadien. We stellen vast dat we de enige niet Chinese zittende (!) toeristen zijn en worden met een giechelende nieuwsgierigheid aangestaard. We zijn de hoofdrolspelers in een Chinees rariteitenkabinet. Er is helemaal geen respect voor de slapende medereizigers, het licht blijft de ganse tijd aan, er wordt geroepen, gerocheld en gespuwd dat het een lieve lust is. De karretjes met etenswaren, lectuur, spelletjes en andere prullaria rijden op en af. Na 26 uur sporen en 38 uur wakker, komen we ’s avonds laat aan in Guilin waar ons een fijn bedje staat te wachten.



De stad Guilin is een van de meest bezochte plaatsen van het land met als grootste bron van inkomsten luxecruises op de rivier Li. Veel toeristen zoeken verkoeling op de oevers van de rivier of nemen gewoon een verfrissende duik. Er pronken bergen tot midden in de stad, alsof je ze kan aanraken. De parken en vijvers met sierlijke bruggetjes en hoge pagodes, een verzamelplaats voor jong en oud, zijn piekfijn verzorgt. De stad is ’s avonds kleurrijk verlicht en als je je verder waagt (daar waar iedereen rechtsomkeer maakt), vind je toch rustgevende en desolate plekjes in deze drukke stad. Opvallend is dat je voor elke ‘banale bezienswaardigheid’ kijkgeld of ingang moet betalen. Het commerciële geldgewin kent geen grenzen. Juni, juli en augustus zijn bovendien de topmaanden voor het Chinese toerisme.



Net buiten de stad bezoeken we de 'Grot van de Rietfluiten', één van de grootste grotten ter wereld (bijna even vermaand als die van Lourdes). De grotten werden in 1959 ontdekt en deden tijdens de oorlog tegen Japan dienst als schuilkelder. De indrukwekkende stalagtieten en stalagmieten zijn origineel verlicht op zijn Chinees, feeëriek of kitscherig (vul zelf maar in). De mooie rotsformaties en schitterende watervallen van steen, door roze, groen of blauw licht verlicht, geven knappe en scherpe weerspiegelingen in het water.

Guilin is een uitvalsbasis om verdere uitstapjes te maken. We ondernemen een heuse fietstocht naar een verderop gelegen 1000 jaar oud dorpje Daxu met zijn eerbiedwaardige oude houten woningen. De charmante hoofdstraat van dit gezellige haventje langs de Li-rivier moet ooit welvarende tijden hebben gekend. De jonge generatie heeft al lang dit dorpje verlaten. ’s Morgens bij het huren van onze fietsen ontmoeten we Douglas, een 72-jarige fitte en viriele Amerikaan, en Sheng, een 41-jarige leraar Engels. De ganse dag trekken we met deze 2 vreemden op, zeer aangenaam en totaal onverwacht. Beide heren zijn prima gidsen en leiden ons feilloos door het groene platteland naar Daxu en geven ons een initiatiecursus druiven cultiveren. Deze uitstap bezegelen we met een frisse Jingtao pint, de Chinese Stella.



Onder de loden hitte gaat ons denken en doen veel trager dan normaal. Behalve een ‘licht afwijkende stoelgang’ is de gezondheid prima. We zijn goed gevoed, want het eten is hier delicieus! Guilin staat naast zijn voetmassages ook bekend om zijn sterk gekruide en exotische keuken en daar smullen we gretig van. De komende dagen maken we een ommetje via Longsheng voor de adembenemende rijstterrassen, maar dat zal voor een volgende keer zijn.

Doe-oei,

Gella

PS: Er wordt storm voorspeld, maar géén nood: wij zijn gewapend met een… paraplu!

Volg de wereldreis van Gella op www.gellagoesglobal.be.