Het vervolg van het eerste olympisch avontuur van een sportjournalist
19-08-2008
Tom is echt een atleet op de Spelen
We weten het, onze conditie is dramatisch! Het is er trouwens nog niet echt op verbeterd. Dit terzijde. Toch werden we door de VRT opgeroepen voor de Olympische Spelen! Niet alleen als journalist, ook als atleet. Verbaast je dat? Ons ook hoor. Eigenlijk werden we geselecteerd als atlete. Enkele dagen geleden zijn we tot die ontdekking gekomen. In afwachting van een avondje atletiek in het Vogelnest hielden we halt in het Capital Gymnasium. Daar zouden Brazilië en Italië elkaar in de ogen kijken in het vrouwenvolleybal. We waren goed op tijd, de vorige wedstrijd was zelfs nog aan de gang, een vijfsetter, die tussen de Verenigde Staten en Polen. Groot was onze verbazing toen Brecht van Belga ons een speelster van de VS aanwees.
In de verte zagen we onze naam. Snel even naar de monitor gekeken en de bevestiging. Er liep in Peking een atlete rond met onze naam op de rug. Een volleybalspeelster. Wat een toeval! Is dat niet al te gek! Snel even naar de mixed zone na de (gewonnen) match.
En zo ziet Tom er dus uit aan de voorkant. Een ontmoeting zat er niet in. Dan maar het informatieboek van de olympische volleybaltornooien opgehaald: Logan Tom is geboren in California, ze is 27 jaar (25/05/81), meet 1m86, weegt 80 kg en speelt momenteel bij Dynamo Moskou. Haar hobbies zijn guitar, snowboarding, hiking and shopping. Haar favoriete boek is Angela's Ashes, favoriete eten Japanees en Italiaans, favoriete film My fair lady en ze heeft geen favoriete stijl van muziek.
Trouwens, vrouwenvolleybal is heel populair in China. De zaal zat afgeladen vol en de aanwezige Chinezen zorgden voor een leuke sfeer.
Van zo'n zaal en dito sfeer kunnen de speelsters in België alleen maar dromen toch?
18-08-2008
Bekende gezichten deel 2: Jan Lauwaert
Kennissen, vrienden tegenkomen op een grote afstand van de eigen stal, het heeft iets bijzonders. En die gedenkwaardige ontmoetingen willen we hier even aanraken. Deel 2: Jan Lauwaert. De Kalkenaar vertrok al eind juli naar Peking, op ontdekkingsreis bijna, met als gids Johan De Schutter, ook al een Kalkenaar.
Jo werkt al lang in Beijing, trok naar ginder na zijn studies sinologie. Hij zorgde ook in laatste instantie voor tickets voor zijn dorpsgenoot. En zo liepen we Jan tegen het lijf op het tennisduel van Olivier Rochus tegen Yanko Tipsarevic. In de brandende zon, veel te warm, geen beschutting, klaar voor een zonneslag. En de Jan had net deze dag uitgekozen om een lange broek aan te trekken! Andere opvallende aanwezige was Jean-Michel Saive die Rochus vurig aanmoedigde.
Het was onze tweede ontmoeting met de succesvolle jeugdtrainer van HO Kalken. Een dag eerder liepen we elkaar tegen het godenlijf bij Tom Goegebuer, die net zijn Belgisch record aan het verbeteren was. Het doet eigenlijk maar vreemd wanneer je in Peking "Hey Tombo" hoort roepen van op een tribune.
Drie Kalkenaars in Peking ... welk dorp kan dat zeggen?
17-08-2008
Bekende gezichten deel 1: Patrick Rombaut
We vinden het soms wel grappig: je reist tien uur met het vliegtuig naar de andere kant van de wereld en dan kom je plots mensen tegen die je kent en die in je buurt wonen. Ja, op vakantie naar één of ander zonnig oord kom je dat ook wel es tegen. Ons overkwam in Peking hetzelfde. Meerdere leuke ontmoetingen zelfs, daarom vandaag 'Deel 1: Patrick Rombaut'. Patrick Rombaut is een bekend figuur in Gent en omstreken, zeker in het roeien, één van de topsporten in de Arteveldestad. Patrick heeft dan ook een populaire familienaam in het roeiwereldje. Van regatta's organiseren hebben de Gentse roeiclubs serieus wat kaas gegeten. Daarom onder andere heeft Patrick een belangrijke functie in Peking. Hij is de voorzitter van de internationale jurycommissie.
We moesten even glimlachen toen we in het begin van de Olympische Spelen lazen dat de Chinese dubbeltwee Hui Su/Zhang Liang startverbod had gekregen. Ja, zo kennen we die Patrick wel. Chinees of geen Chinees, medaillekandidaat of geen medaillekandidaat. Zhang Liang was niet opgedaagd tijdens de olympische voorwedstrijden van de skiff en kon daarom niet meedoen aan de dubbeltwee, want hij was verplicht om op beide nummers present te tekenen. De Chinezen toverden nog allerlei argumenten uit hun hoed, ze tekenden zelfs nog hoger beroep bij de Internationale Roeifederatie, maar die stond achter de beslissing van de Gentenaar.
Patrick zag onze landgenoten prima presteren op de indrukwekkende roeibaan. Tim Maeyens werd vierde in de skiff en de Gentenaars Christophe Raes en Bart Poelvoorde zijn zeker van een olympisch diploma door hun tweede plaats in de B-finale. Achtste op de Olympische Spelen, wie had dat enkele maanden geleden gedacht?
Rombaut kan misschien ook es vragen aan de organisatoren of hij de indrukwekkende tribunes es mag gebruiken tijdens de komende regatta op de Watersportbaan.
16-08-2008
Onverwacht bezoek bij Rafael Nadal
De rondvliegende motten waren we ondertussen wel al gewoon, de kleine bizarre groene beestjes ook, maar tijdens de halve finales van het tennistornooi bij de mannen tussen Rafael Nadal en Novak Djokovic schrokken we ons toch wel een hoedje: op de rand van onze tafel op de perstribune wandelde een lekker groot groen beest. Iets wat we later in de eter omschreven als een sprinkhaan. Een joekel van een sprinkhaan. Zo'n zeven à acht centimeter groot. De mevrouw en de meneer in de studio konden hun lach niet bedwingen. Ons leven stond wel op het spel he!
De sprinkhaan wandelde traag van rechts naar links. Tussendoor hield hij/zij halt en wiebelde wat op de muziek die gespeeld werd tussen de punten door. Wat een spektakel! Dat denk ik toch, het kan ook de verbeelding geweest zijn door de vermoeidheid. We naderden het uur 0u00. Een half uur later was het afgelopen en weet je wat? Die gekke Chinezen planden zowaar nog een dubbelwedstrijd! Hallo!
Onze sprinkhaan trok er zich niets van aan, sprong de lucht in en vloog weg. Ja, wij waren ook verbaasd. Sprinkhanen kunnen inderdaad vliegen. In de volgende set deed onze langpotige vriend weer van zich spreken, of was het zijn broer? Een ballenraper zag iets groen rondkruipen op de helft van Nadal en ging op jacht. Tot grote hilariteit van de aanwezige toeschouwers. De ballenraper had na een paar keer grabbelen toch beet en zette het beestje op een zitje in de tribune. Of waren we toen net ingedommeld?
15-08-2008
We cheer you up in de pin (up) club
Waarom staat er altijd veel volk aan de hoek van het perscentrum? Waarom? Een paar dagen geleden werd de gezonde nieuwsgierigheid van een journalist te veel gekieteld. En wij dus even te voet naar het kruispunt.
Op de grond zaten enkele mensen, het deed me denken aan de bekende wekelijkse rommelmarkt op de Zeshoek in Wetteren: een uitgespreid laken met objecten op, om te verkopen, om te wisselen in dit geval. Het ging om pins, uit alle uithoeken van de wereld, van alle evenementen die je maar kon bedenken, van vanalles en nog wat. Collega Dirk Gerlo bezocht zijn overvolle archiefkamer in zijn hoofd en herinnerde zich dezelfde taferelen tijdens de vorige Olympische Spelen. Een terugkerend verschijnsel dus.
Pins. Het woord is gevallen. Onze teamleider Jan Noppe en rechterhand/producer Leen Sannen hebben er ondertussen een punthoofd van gekregen, want zowat iedereen -mits een lichte overdrijving- in het olympisch dorp is op jacht naar die kleinoden. Dus per dag komen tientallen mensen aan de deur van de redactie kloppen met de vraag naar een pin van Sporza. Zelfs de schoonmaaksters kennen maar één Engels woord: "Pin". Trouwens, ook heel wat atleten verzamelen deze hebbedingetjes. Voortdurend loop je dus mensen tegen het lijf -ook op de journalistenbussen hoor- met het houwtouw van de accreditatie vol pins! Echte acupunctuur! Benieuwd of ze telkens vlot door de metaalscanner stappen. Toch es op letten straks.
14-08-2008
Busje komt zo
We hebben het in België nooit echt gehad voor het openbaar vervoer. Onhandig, traag, beperkt aanbod, helemaal niet aantrekkelijk om zo door het leven te gaan. En dan kom je hier in Peking en wat is dan het belangrijkste vervoermiddel? Inderdaad, de bus.
Maar we klagen niet. Integendeel. Alles is piekfijn geregeld. Bij het ochtendgloren staan de bussen klaar om ons naar het perscentrum te voeren. Volgens de planning om de 30 minuten, tijdens de piekuren om de 20 minuten en meestal wanneer de bus gewoon vol zit. Snel dus. In de buurt van het perscentrum dient een grote parking als één grote bushalte met acht rijstroken met telkens een zestal opstapplaatsen. Een groot bord en twee vriendelijke Chinezen leggen je alles piekfijn uit.
Op de bus stappen en even later ben je op een steenworp van de ingang van de venue. Geen gedoe met kaartlezen, de juiste of de verkeerde ring, een afslag te vroeg of te laat. Alleen met de snelheid van de bussen kan het wel wat beter. Met het aantal versnellingen. En ook het geluid van de motoren van sommige bussen gaat redelijk over de grens van het toelaatbare. Als je dan naar een verre venue moet zoals het roeien of het beachvolleybal, verschijn je meestal niet in prima conditie op persbankje.
En je leert snel natuurlijk. In het beachvolleybal vertrekt er pas om het half uur een bus richting IBC. Het uurwerk in de gaten houden is dus de boodschap, zeker als je snel met je interviews op antenne moet. Na de barragewedstrijd van Van Breedam/Mouha was het bijna 22u, met een sprintje geraakten we net op tijd op de bus. De tv-collegas wilden nog even een mooi beeldje schieten en weg was de lift, want stipt zijn ze hier wel. Bye bye.
13-08-2008
Tussendoor: een quizje
De openingswedstrijd van de nationale hockeyploeg tegen Spanje lokte heel wat schoon volk naar de olympic green. Aan de overkant volgden Ulla Werbrouck en Robert Van De Walle de interland. In de hoofdtribune zaten Felipe van Spanje en Juan Antonio Samaranch. Wie waren de twee andere grootheden die je hier op de rug kan zien?
12-08-2008
"Drink it! Drink it!"
Drink it! Drink it! Elke dag weer. De Chinese vrijwilligers nemen geen risicos bij het binnen- en het buitengaan van de olympische venues. Veiligheid boven alles.
Elke ochtend nemen we een flesje fruitsap mee als ochtenddrankje en een flesje water. Veel drinken, altijd belangrijk, zeker in deze hitte en luchtvochtigheid. Twee flesjes betekent wel twee keer drinken om buiten het Media Village te geraken. Drink it! Drink it! nadat onze rugzak door de scanner is geraakt. Of het nu een ongeopend drankje is of een flesje waar al van gedronken is, het maakt allemaal niet uit. Oef, iedereen is erdoor geraakt.
Sinds een paar dagen moeten we nu ook onze laptop uit de tas halen bij de controle. En na de passage door een metaaldetector worden we nog es gescand, vooraan en achteraan. Tuln alound, please! Pas dan kunnen we de bus op naar het IBC, waar we gewoon kunnen binnen stappen omdat een officiële bus altijd door de controle mag rijden. De bus stapt dan net voor het gebouw en dan wandel je hier de hall in na een makkelijke check up van je accreditatie.
Bij de terugkeer naar huis valt het ons al een paar dagen op dat we geen controle ondergaan bij het instappen in de bus aan het IBC, maar ook niet bij het binnenstappen van ons dorp, het Media Village. Stel je voor dat we dus het Media Village willen opblazen blijkbaar geen probleem. Maar maak vooral geen grapjes, want ze verstaan het toch niet!
11-08-2008
Hoe ziet een dag er nu uit
Net het trieste verhaal gelezen van een niet-geselecteerde cameraman. Alex camlex Teerlinck heeft het BBC-minimum blijkbaar niet gehaald. En dus zit hij nog altijd in het Meetjesland en niet in Peking. Is er eigenlijk een verschil? Hij zou hier zijn plan wel getrokken hebben, want Alex is een overlever. Niet alleen in de media. Op zijn persoonlijke blog (http://www.cameralex.blogspot.com) vergelijkt hij zijn niet-selectie met het thuisblijven van Aagje Vanwalleghem. Vier jaar geleden de knuffelbeer van iedereen, aaibaarheidsfactor 50, en plots stond het Belgische turnen opnieuw in de belangstelling. Nu is het aan Gaëlle Mys.
En dus vroeg Alex zich af hoe het er hier eigenlijk aan toe gaat, hoe een werkdag er uit ziet. Nu, Peking heeft niets van een 9 to 5. Nine misschien wel, maar geen five. Na enkele dagen is duidelijk geworden dat een stevig ontbijt wonderen kan doen. Maaltijden overslaan is ondertussen uitgegroeid tot een olympische discipline. En als je dan toch es aan tafel gaat of een snelle hap meepikt, gebeurt dat nooit op de gewone uren.
We slapen en ontbijten in het Media Village, inderdaad een dorp op zich, voor de journalisten die niet in een olympisch hotel verblijven. Acht grote appartementen huisvesten duizenden journalisten van verschillend pluimage. Als gewone sterveling geraak je er niet binnen. Met de bus dring je de Media zone binnen, in de buurt van het Vogelnest en de Watercube.
Twee megagrote gebouwen vormen het hart van het journalistenbestaan: het MPC (Main Press Centre) en het IBC (International Broadcast Centre). Hier worden kilometers teksten geschreven, miljoenen tekens getikt, duizenden fotos bewerkt en duizenden uren radio en tv gemaakt.
In het IBC hebben zowat alle geaccrediteerde radio- en televisiestation hun werkruimte, hun studio, hun redactie. Ook de VRT dus, radio en tv wonen in alle vriendschap samen. Hier heersen teamleider Jan Noppe en producer Leen Sannen. Het is niet simpel om uit zon aanbod altijd de juiste keuzes te maken, zeker met een beperkte groep in zoveel uren televisie te vullen. David Naert zorgt voor de radio-input en -pas op- wij zijn nog met minder! Een kleine garnaal! Hieronder de redactie net voor de start van de Spelen, dus nog redelijk leeg.
Van uit het IBC-nest vliegen de journalisten dagelijks (meermaals) uit, naar de verschillende venues en terug. Hetzelfde geldt voor het MPC, de thuishaven van de schrijvende pers en de fotografen. Daar kan je ook een brokje eten, er is zelfs een McDonalds, en daar vinden/vonden ook talrijke persconferentie plaats. In deze te koude Media Zone brengen we dus veel tijd door. Soms met een trui aan door een overijverige airco.
We hoeven je niet te vertellen hoe groot de klap is als je buiten komt in een graad of 33. Hop de koude aircobus in, er weer uit en dan in de airco van een zwembad of sporthal. Ach, in België is het nu herfst
Interessant: vrijwilligers gezocht
Officials op de Olympische Spelen in Peking zoeken vrijwilligers om de lege zitjes in de stadions op te vullen en de atleten aan te moedigen tijdens de competities. "Het is hun taak om beide ploegen aan te moedigen en om een aangename sfeer te creëren", verklaarde Wang Wei, hoofd van het organisatiecomité. De in het geel geklede supporters moeten wel weer opkrassen als een kaarthouder zijn plaats opeist.
Wang verklaarde dat hij teleurgesteld was dat de stadions niet vol zaten, ondanks de volledige uitverkoop. "Veel mensen dagen niet op voor de voorronden, maar dat is niet verwonderlijk." De opgetrommelde fans waren duidelijk zichtbaar tijdens de wegrit van de vrouwen. Lange rijen identiek geklede Chinezen stonden de wielrensters aan te moedigen.
10-08-2008
Onder de indruk van de openingsceremonie
En? Wat vond je nu van de openingsceremonie van de Olympische Spelen? Weergaloos he! We hadden het toch gezegd? Tegen sommigen onder jullie althans. Censuur he! We waren absoluut klaar om jullie in de loop van de week een primeur te geven, exclusieve fotos van deelnemers, kostuums en dergelijke, maar we durfden niet.
Waarom niet? Wel, de Koreaanse televisie had in het begin van de week tv-opnames gemaakt van een repetitie en die beelden ook uitgezonden. Oeijejoei! Was me dat een Chinese colère! Onze collegas mochten de plechtigheid van in hun kamer bekijken. En ja, ook op tv was het een mooie ceremonie, maar zoals we wel meerdere keren horen van in België: In het echt en in het stadion zal het nog wel indrukwekkender geweest zijn. Inderdaad.
Enkele dagen voor 08/08/08 konden de geaccrediteerde radio- en televisiejournalisten al even komen proeven van het Chinees openingsfestijn, samen met een vol stadion, zon 90.000 andere mensen, tijdens de generale repetitie. Onze mond viel regelmatig open van verbazing en verwondering ook. Je kreeg zon hoe-doen-ze-dat-gevoel.
Onze meer ervaren VRT-collegas David Naert en Dirk Gerlo gaven het ook meteen toe: dit is de beste openingsceremonie die we ooit hebben gezien. Ocharme London 2012, want het is toch altijd de bedoeling dat je als organisator beter doet dan je voorganger. We besparen jullie de cijfers à la 15.000 figuranten en een waanzinnige kostprijs. Daar staan we al lang niet meer bij stil.
Dankzij onze goeie fotograaf-vriend Marc Van Hecke van Het Nieuwsblad hebben we prima fotos kunnen trekken, een mooie herinnering. Wie ze es wil zien, moet maar es een seintje geven voor een olympische avond.
Meisje in openingsceremonie zong niet echt
Het Chinese meisje dat tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen de 'ode aan het vaderland' bracht, zong niet echt. Haar optreden was een mooi staaltje playback. Het echte zangeresje mocht van de organisatiecomité niet op het podium omdat ze te lelijk was. Dat heeft de directeur van het muzikaal spektakel in Peking bevestigd.
"We wilden een perfect beeld brengen, we wilden het beste voor onze natie", zei Cheng Qigang in een interview. De negenjarige Lin Maoke is een rijzende ster in China, maar ze lipte enkel de tekst mee. De tweejarige Yang Peiyi zong de sterren van de hemel, maar mocht door haar scheve tandjes niet opdraven. In de Chinese media wordt er weinig aandacht gegeven aan de kwestie, op het internet zijn er intussen hevige discussies bezig over het incident dat volgens de surfende medemens bestempeld wordt als een belediging voor de zangeres en de toeschouwers die in de maling zijn genomen.
09-08-2008
Van Breedam/Mouha zijn België ontgroeid
Zowat iedereen kent ondertussen onze voorliefde voor het beachvolleybal. Dat is gegroeid uit een vriendschap met een speler en ondertussen zitten onze wortels toch al diep verankerd in het weliswaar losse zeezand. Dit weekend missen we dus wel de finale van het Smart Belgian Beachvolleybal Championship. Deze climax van het volleybalseizoen in de zomer vindt jaarlijks plaats in Knokke.
Neen, deze foto is niet daar getrokken. Wat had je gedacht? Al zijn de grote tribunes op het Belgische zand ook wel indrukwekkend natuurlijk. Maar Koulberg en co, wat vind je hiervan?
Dit is het olympisch beachvolleybalterrein, midden in een park in Peking. Het was eigenlijk de bedoeling om een schitterende site op te bouwen op het Tienanmenplein, aan de Verboden Stad, maar geschiedkundig lag dat wat gevoelig. Eind jaren 80, weet je wel, de demonstraties voor democratie en wrede onderdrukking ervan. Inderdaad, die tank.
Het was anders wel de perfecte lokatie, het symbolische centrum en het politieke hart van Beijing. Dit is de plek waar het klassieke erfgoed en revolutionair symbolisme samenkomen. Mao had op de eerste rij gezeten tijdens het beachtornooi. Zijn impressionant schilderij kijkt over het Tienanmenplein heen. Het portret meet 6m bij 4,5m en weegt bijna 1,5 ton.
Beachvolleybal dus, met de eerste nederlaag van de Liesjes, Van Breedam/Mouha, tegen een Noors duo. Jammer, er zat meer in. Voor het eerst mochten we een verslag doen van ter plaatse en een interview ook, in de Mixed Zone. De -nog even- Belgische kampioenen daagden helemaal bezweet op, vol zandkorrels. Bij ons bleven alleen de zandkorrels achterwege, en het was niet van de ingehuurde Braziliaanse cheerleaders! De volgende match is tegen het eerste reekshoofd!
08-08-2008
Vlaggenceremonie in het atletendorp
We hebben eigenlijk nog wel iets voor het eerst meegemaakt. In het begin van ons verblijf in Beijing. De avond voordien lagen we nog wat te relaxen in bed, de cooling down, samen met de officiële tv van de Olympische Spelen. Daar kan je 24u op 24u alle info op zien, samenvattingen, interviews, etc. Zeer interessant dus. Eén van die reportages ging over de vlaggenceremonie van Duitsland in het olympisch atletendorp.
En net de volgende dag stond die van België geprogrammeerd. Het kwam goed uit qua planning en tv-collega Kris Meertens reed er met één van de VRT-wagens naartoe. Wij dus mee. Ons eerste bezoek aan het atletendorp, want de voorstelling van de kamers hadden we gemist.
België, met onder andere de baanwielrenners Iljo Keisse en Kenny De Ketele, werd verwelkomd door de verantwoordelijke van het atletendorp, zeg maar Moeder kloek tijdens een officiële ceremonie, bijgewoond door IOC-voorzitter Jacques Rogge himself. Een heel ruime delegatie landgenoten was opgedaagd in het atrium.
Wij, Belgen, waren zeker niet alleen, want alle landen -meer dan 200- moeten op heel korte tijd verwelkomd worden, echt bandwerk. België zat in een shift met Hongarije, Nieuw-Zeeland en Oezbekistan. Voor België mocht delegatieleider Philippe Rogge de honneurs waarnemen, voor de ogen van zijn fiere vader en moeder. De vlag werd gehesen op de muziek van het volkslied, in twee talen meegezongen door de hockeyploeg. Rogge Junior had ook een cadeautje mee. Beleefde jongen.
Poolse tafeltennisspeelster op Spelen en Paralympics
De Poolse tafeltennisster Natalia Partyka start woensdag in de landencompetitie op de Olympische Spelen van Peking. Daarna verdedigt ze van 6 tot 17 september haar titel in het enkelspel op de Paralympics. De 19-jarige Partyka, die geboren werd met een rechterarm tot aan de elleboog, komt op 13 augustus voor het eerst in actie in Peking. Voor de jonge atlete zijn het haar eerste Spelen. "Aan medaillekansen denk ik niet, het is meer een droom die waarheid wordt", stelde ze. "Dit is een nieuwe start. We spelen tegen Hong Kong, China, Duitsland en Roemenië. Het wordt niet makkelijk, maar zo zijn de Spelen", verduidelijkte de Poolse.
Gewezen kampioenen zetten nieuwe supporters in de bloemen
Op vrijdag 8/8/2008, dag van de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Peking, hebben een aantal Olympische medaillewinnaars kraamklinieken bezocht en een boeket bloemen overhandigd aan de kersverse mama's van de jongste supporters van de Belgische atleten. De communicatiestunt kadert in de campagne van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) om het publiek te sensibiliseren en op te roepen om volop te supporteren voor de Belgische delegatie tijdens de komende Olympische weken.
Met de boodschap '1,3 miljard Chinezen, 10 miljoen Belgen, we gaan al onze supporters nodig hebben', bezochten ex-zwemster Ingrid Lempereur, ex-judoka Marie-Isabelle Lomba, ex-tennisster Dominique Monami en ex-judoka Gella Vandecaveye een aantal kraamklinieken. Op initiatief van het BOIC hebben ze de mama's van pasgeboren baby's bloemen overhandigd om hen te bedanken een bijkomende supporter op de wereld te brengen.
07-08-2008
Dit is de allereerste keer
Wanneer het je eerste Olympische Spelen zijn, dan beleef je alles voor de eerste keer. Lijkt ons ook logisch, maar we wilden het toch nog es meegeven. En wanneer je iets moois meemaakt, dan ben je ook redelijk snel onder de indruk, je hebt niet echt een referentiekader. Of je moet terug gaan naar het dagdagelijkse leven, een persconferentie bijvoorbeeld in de Belgische voetbalcompetitie. Club Brugge heeft de grootste persruimte van België, die van Anderlecht voldoet niet aan de grote Europese ambitie. Sporting Lokeren pronkt met de kleinste ontvangstruimte, denken we, al hebben ze er op Daknam wel twee. En een grote feestzaal!
Toch een klein verschil met de persruimte hierboven. De Centre court onder de perszalen in het Media Center in Peking. Hier beleefden we onze eerste olympische persconferentie. Uit vrije wil, maar het leek ons wel interessant. Sepp Blatter, voorzitter van de FIFA, stond een uur ter beschikking van de pers, die tot onze verbazing niet massaal kwam opdagen. Veel journalisten waren wel nog onderweg naar Peking en voetbal is natuurlijk ook niet een typische olympische sport.
Sepp Blatter maakte wel indruk. Hij antwoordde beheerst, met heel veel kennis van zaken, want regelmatig toverde hij wat data van conventies en dergelijke uit zijn mouw. En wie zijn wij om dat in twijfel te trekken? Blatter sprak de vraagstellers zelfs vaak aan in diens moedertaal. Het hoofd van het wereldvoetbal heeft precies ook een talenknobbel.
Een ander soort persconferentie vond een dag later plaats aan de rand van het atletendorp. Deleatieleider Philippe Rogge maakte toen de vlaggendrager bekend voor België. Het gebeurde in een lawaaierig zaaltje met weinig persbelangstelling. De Gentenaar maakte een goeie indruk, vlot, tweetalig en overtuigend. Ook hij heeft zich de voorbije maanden duidelijk ontwikkeld.
En we waren ook te gast op het perscontact van de wielrenners, een half uurtje te laat door een misverstand met de buschauffeur. Mario Aerts was helemaal de weg kwijt en ook bondscoach Carlo Bomans had duidelijk wind tegen. De vier musketiers zaten even vooraan en verspreidden zich dan onder de aanwezige persmensen. Individueel contact is natuurlijk leuker. Op naar de volgende persconferentie ... welke zou het zijn. Elke dag is een verrassing!
Wedders geloven niet in Belgische medailles
Volgens de bookmakers van Unibet maken de Belgische atleten erg weinig kans om een medaille te halen op de Olympische Spelen in Peking. Ze verwachten het laagste aantal oogst ooit sinds België meedoet aan de Olympische Zomerspelen. Volgens het Zweedse online-wedkantoor Unibet is twee à drie medailles het hoogst haalbare voor onze landgenoten. Zeilster Evi Van Acker is volgens Unibet één van de favorieten in de Laser Radial-klasse. Met een notering van 5 tegen 1 is de voormalige Europees kampioene een topper voor de gokkers. Ook roeier Tim Maeyens mag zich bij de kanshebbers rekenen volgens de bookmakers. Hij staat 15 tegen 1 genoteerd voor een overwinning, en 4 tegen 1 voor een podiumplaats.
Atletiek blijft voor België een vaste waarde met de twee iconen Kim Gevaert en Tia Hellebaut. Sprintster Gevaert heeft een kans van 50/1 op goud en 10/1 voor een medaille. Hoogspringster Hellebaut doet beter met 3,75/1 voor een plaats bij de eerste drie en 25/1 voor de eindwinst. De Belgische ploegsporters boezemen de gokkers weinig vertrouwen in. De beloftenploeg voetbal staat 9/1 qua medaillekansen en 35/1 voor de gouden plak genoteerd. De Belgische hockeyploeg maakt volgens de bookmakers even weinig kans met 30/1 voor de eerste en 12/1 voor een podiumplaats. Duitsland is topfavoriet voor de overwinning op het olympisch hockeytornooi met 2,9/1.
06-08-2008
Smog gets in your eyes
De inwoners van Beijing hebben een nieuwe versie gemaakt van de klassieker 'Smoke gets in your eyes' van The Platters. Een karaoke-versie natuurlijk. Heel toepasselijk eigenlijk: 'Smog gets in your eyes'. En niet alleen in de ogen! Dat kunnen we na een paar dagen wel al meegeven.
Het begon allemaal zo mooi, die eerste dag in Peking, zondag. De zon stond hoog aan de hemel en maakte iedereen blij. Nu ja, heet was het wel, onmenselijk heet, een beetje zweten mag natuurlijk wel, maar de voorbije dagen heerste de rook. De zon deed nochtans haar uiterste best om door de grijze smurrie heen te geraken.
Iedereen doet eigenlijk zijn of haar best. Er rijden veel minder auto's door de maatregel van even en oneven dagen/cijfers op de nummerplaten en mensen die hier een jaar geleden zijn geweest, zeggen dat al veel beter is, toch geraakt de smog niet weg. De temperatuur is ook een beetje gedaald, al blijft het drukkend warm, en voor vrijdag was er in het begin van de week onweer en bliksem voorspeld. Het zou de wielrenners natuurlijk goed uitkomen, want na een stortbui is de hemel vrij.
Onweer op vrijdag betekent wel dat het een natte openingsceremonie wordt. Het is de vrees van miljoenen mensen. Niet vergeten dat augustus de natste maand is in China. Daar hebben we nog niets van gemerkt, maar blijkbaar zijn de Chinezen op alles voorbereid. Zo konden we eerder dit jaar lezen dat 4110 raketlanceerders klaar staan, 6781 stuks afweergeschut en 37.000 manschappen. Niet alleen om de terreurdreiging tegen te gaan, maar ook om de oorlog tegen de weergoden te winnen!
Een supercomputer zal de luchtgesteldheid in Beijing in de gaten houden en eventueel het sein geven aan straaljagers om zilverjodide over de wolken te strooien. De wolken worden daardoor zwaarder en de regen valt er vroeger uit. Je ziet: op elk vlak is deze supertrip leerrijk en onwaarschijnlijk!
Moeilijke vraag ...
Wat moet je doen als boomlange televisiejournalist wanneer je een reportage gaat draaien over een klein meisje dat naar de Olympische Spelen vertrekt?
De journalist van RTV maakte het mee bij Nathalie De Vos.
