Piet De Mol heeft het Chinees voetbalseizoen met Lifan Chongqing afgesloten met een 3-2 nederlaag bij Changchun. De nieuwkomer beëindigt het seizoen in de Super League op de laatste plaats en degradeert dus na amper één seizoen. Piet vertelt honderduit over zijn laatste opdracht. "Na vier uur vliegen kwamen we aan in Changchun, voor onze laatste wedstrijd van het seizoen, tevens de laatste verplaatsing. Changchun, de hoofdstad van de provincie Jilin, ligt in het noorden van China, het grenst ondermeer aan Noord-Korea. De temperatuur komt hier ook overdag amper boven het vriespunt. Tijdens mijn jogging deze morgen (heel vroeg), want door een beetje koude laten we ons niet afschrikken, sneeuwde het zelfs zachtjes.

Onze nrs. 3 Kong Kong en 5 Lee zijn wegens blessures niet beschikbaar voor onze laatste match. Sportief jammer, maar ook extra sportief, want vanavond -na de match- gaan we met zijn allen de stad in, lekker eten en afscheid vieren. Zij zullen er niet bij zijn. Morgen vliegen de meeste spelers vanuit Changchun direct naar hun thuisstad. Ik ben niet goed in afscheid nemen. Ben dus blij dat ik dit vanavond nog niet hoef te doen. Ik zie alle spelers na mijn Tibet-reis nog terug in Chongqing.

Ook al is het de laatste match, van een einde seizoenswedstrijd is er absoluut geen sprake. Changchun kan, als Beijing vanmiddag een steek laat vallen, nog landskampioen worden. Er is dus heel veel belangstelling voor onze wedstrijd. Dat was gisteren, tijdens onze training in het stadion, duidelijk te merken aan de talrijk opgekomen cameraploegen, journalisten, fotografen en supporters. Wij willen natuurlijk in schoonheid eindigen. We spelen de eerste helft tegen de ijzige strakke wind in. Na twee minuten krijgen we een serieuze waarschuwing. Hun nr. 8, speler van de nationale ploeg, rolt onze rechterkant op, zet voor en nr. 45 Ricardo Steer van Columbia kopt tegen de paal. We krijgen geen vat op de wedstrijd in de eerste helft. Op het half uur is hun nr. 8, Du Zhenyu (weer hij) iedereen te snel af en hij kan simpel scoren: 1-0. Twee minuten later lijkt de wedstrijd gespeeld. Nr. 45 kan van dichtbij de 2-0 binnen trappen. Wij doen voor de rust nog twee wissels, nr. 31 en nr. 21, twee jonge gasten, komen erin, nr. 8 en nr. 29 gaan zich verwarmen in de kleedkamer. Tijdens de rust vervangen we nr. 7 Wu voor nr. 10 José.

In de tweede helft hebben wij het windvoordeel en we domineren. We lukken na tien minuten de aansluitingstreffer wanneer José een voorzet van nr. 2 onhoudbaar inkopt. Lang kunnen we niet genieten, precies één minuut scoren ze de 3-1. En nog is de wedstrijd niet gespeeld. Onze nr. 14 Huan trapt in de 75ste minuut een vrijschop onhoudbaar binnen. 3-2. In het slotkwartier spelen we de titelkandidaat helemaal weg, scoren doen we jammerlijk genoeg niet. Beijing is kampioen.

Met de bus gaat het achteraf richting stadscentrum, lekker stukje eten. Speechen van de manager, Arie, de kapitein Huan. Ik zeg ook een klein woordje. Sommige spelers kunnen hun tranen niet bedwingen. Tot laat, of beter tot vroeg in de ochtend zitten (zingen) we samen in de karaokebar grenzend aan het restaurant. Echt een mooi afscheid om nooit te vergeten."

We willen Piet langs deze weg bedanken voor zijn leuke verhalen vanuit China. We wensen hem veel plezier in Tibet!

Sinds zaterdag zijn enkele talentvolle jongeren op stage vertrokken. Van 31 oktober tot 6 november organiseert het BOIC zijn ondertussen traditioneel geworden herfststage voor jonge topsportelites. Plaats van het gebeuren: Mulhouse en Vittel in Frankrijk. Twaalf Olympische sporten komen aan bod. Deze multidisciplinaire stage kadert binnen de belangrijkste opdracht van het BOIC: het begeleiden van topatleten en ze voorbereiden op deelname aan de Olympische Spelen.

Binnen de internationale context vormt deze stage een voorbereiding op onder andere deelname aan het Europees Jeugd Olympisch Festival en in 2010 van de eerste Jeugd Olympische Zomerspelen in Singapore, een initiatief van het IOC (http://www.singapore2010.sg). 135 jonge topatleten tussen 12 en 18 jaar nemen deel aan de multidisciplinaire stage. Ze werden geselecteerd op basis van:
- deelname aan het voorbije Europees Jeugd Olympisch Festival in Tampere (Finland) (www.olympic.be)
- ze maken deel uit van een Be Gold project (www.begold.be)
- werden voorgedragen door hun sportfederatie

Op het stagemenu in Vittel staan atletiek, gymnastiek, zwemmen en triatlon en in Mulhouse boogschieten, badminton, judo, kajak, roeien, schermen, tafeltennis en wielrennen. Doel van deze stage is eerst en vooral te trainen in een multidisciplinaire context, maar ook om een teamgeest en een topsportattitude te ontwikkelen bij de jonge atleten en hen voor te bereiden op de Olympische Spelen van 2016 of 2020. Deze BOIC-stages vormen een enorme meerwaarde door:
- de professionele infrastructuur van beide sportcentra
- de trainingsprogramma’s opgesteld in overleg tussen het BOIC en de respectievelijke sportfederaties
- de professionele medische en sporttechnische omkadering
- de gezonde wedijver en de vele contacten tussen de atleten onderling en met de omkadering

De jongerenstages worden georganiseerd in samenwerking met de Gemeenschappen en met de steun van de Nationale Loterij.

Een waterkansje. Zo groot zijn de kansen op een verlengd verblijf voor Piet De Mol en Chongqing Lifan in de Chinese Super League. Winnen tegen Shanghai in de laatste thuiswedstrijd is alvast een must. Het wordt 1-1. "We missen nr. 8 Fan (schorsing), nr. 3 Kong Kong (gekwetst), nr. 5 Lee (gekwetst)", somt Piet de afwezigen op. "Maar ook Shanghai mist drie basisspelers. De supporters zijn weer massaal aanwezig. We spelen één van onze beste matchen. Enkel in de aanvangsfase staan enkele spelers te dromen. In de tweede minuut, een lange inworp via nr. 3 van Shanghai, doorkoppen aan de eerste paal en simpel binnentrappen aan de tweede paal door hun nr. 7. Meteen 0-1 achter. Gelukkig moeten we niet lang wachten op de gelijkmaker. Onze nr. 17 Kris trapt in de achtste minuut staalhard binnen van net buiten de 16. 1-1. In de vorige wedstrijd hadden we een scheidsrechter uit Korea, vandaag komt het zwarte mannetje uit Hong Kong. Jammer om te zeggen, maar er zijn slechts twee mogelijkheden: ofwel kent hij er niets van, ofwel is hij niet eerlijk. In de slotfase van de eerste helft weigert hij tot twee keer toe een strafschop te fluiten in ons voordeel. In beide gevallen -eerst overduidelijk handspel en iets later haken van José- hebben we geen TV-beelden ter bevestiging nodig. Duidelijker kon niet.

In de tweede helft is het op geen enkel moment te zien dat Shanghai nog een kans heeft op de landstitel en dat wij vechten voor het behoud. We spelen ze echt helemaal zoek. We krijgen kansen, een kopbal van Johnny op de paal, een afstandsschot van Kris schitterend gestopt door hun doelman, schoten van Huan en Foué gaan nipt naast. Jammer, jammer … het blijft 1-1. Ook met een zege in de laatste wedstrijd in Changchun (zij staan op één punt van leider Beijing) kunnen we ons niet meer redden. De supporters waren ook na deze wedstrijd schitterend. Ze bleven trommelen, zingen en de namen van de spelers scanderen. Maar natuurlijk is de ontgoocheling bij iedereen groot."

Zelfs tijdens de hevige degradatiestrijd van zijn club Chongqing Lifan vindt Piet De Mol nog tijd voor een vleugje Chinese cultuur. "Vorige week zondag bezochten we Dazu", vertelt Piet, "twee uur rijden van Chongqing. 't Was prachtig. Ik laat een aantal van de foto's die ik maakte spreken. Om 11u30 vertrekken we naar Dazu. Ik heb een 'Dominicus' gids van China, die telt 475 pagina’s. Over Dazu staan er niet minder dan drie pagina’s in. Terecht zoveel aandacht voor deze plaats, gewoon schitterend. Even citeren uit de gids: ”Dazu (grote voet) is één van de belangrijkste boeddhistische plaatsen in China. In grotten van enkele afgelegen dalen zijn meer dan 50.000 Boeddhabeelden (negende - 13de eeuw) gevonden. Door hun geïsoleerde plaats zijn ze heel lang verborgen gebleven voor onderzoekers en reizigers en zo gespaard gebleven voor vernieling of meename naar het westen."

Ik hoop dat ze er bij het BIOC al eens hebben over nagedacht. We sluipen almaar dichter bij 2010 en Londen mag dan nog een kleine drie jaar weg zijn, vanaf 2010 zullen er al in bepaalde sporten plaatsjes te verdienen zijn. Selectiecriteria en limieten. Telkens weer stof voor discussies. In zoverre dat voor de jongste Spelen in Peking zelfs rechters moesten meebeslissen of een sporter al dan niet kon deelnemen aan ’s werelds grootste sportevenement.

Zelf duim ik telkens weer om zoveel mogelijk landgenoten in zoveel mogelijk sporten uit te sturen, maar het moet natuurlijk een verantwoorde selectie zijn. Voor de diverse balsporten is het duidelijk: een aantal tornooien bepaalt welke landen kunnen deelnemen. Simpel, de beste teams mogen naar de Spelen. Maar het is niet altijd zo overzichtelijk. Bij de twee populairste sporten bijvoorbeeld, atletiek en zwemmen, volstaat dan een limiet?

De voorbije zomer vond in beide sporten het WK plaats. Ik stelde mezelf de vraag of elke landgenoot daar nu op zijn plaats was. Sommigen lopen één keer op een drafje de limiet en kunnen naar een WK. Zwemmers halen de limiet met alle moeite en worden op een WK voor de leeuwen gegooid. Heeft dit zin? Zin voor de atleet? Zin voor de sport? Moeten we niet naar een systeem zoals in Nederland? Vormbehoud. Een concreet voorbeeld met 3000 meter steeple-loper Pieter Desmet. Pas op, niks tegen Desmet hoor. Hij loopt telkens weer op de Nacht in Hechtel zijn limiet, net voor een groot tornooi. En op het tornooi gaat ie er telkens meteen uit. Misschien is het beter om een aantal minimum prestaties te eisen in de maanden die het groot tornooi voorafgaan? Mag je van een zwemmer niet verwachten dat hij/zij -naast een limiet- op zijn minst een behoorlijke prestatie neerzet op een internationaal goed bezet tornooi of minstens twee keer de limiet zwemt in het laatste half jaar voor de Spelen?

En zo kan je in heel wat sporten een boompje opzetten over terecht geselecteerd of niet. Het duo Rochus/Darcis bijvoorbeeld, dat via een rechtbank naar Peking konden in het dubbelspel van het tennis. Je kan toch op voorhand bepalen dat ze x-aantal tornooien samen moeten dubbelen om aan de selectie te voldoen? Goeie afspraken maken goeie vrienden. In ons landje is dat blijkbaar niet evident. Toch moet het BOIC er maar eens werk van maken. Er worden meer medailles verwacht. Wel, als duidelijk is voor de sporter wat verwacht wordt, zal dat ook zo zijn. Vergelijk het met de modale werknemer. Als zijn of haar werkgever duidelijk stelt wat te doen, zal het werk af zijn.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Joerie Devreese is een sportliefhebber pur sang. Eentje die nog wakker blijft om echt alles te volgen. Sinds vier jaar organiseert de Deurlenaar de Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen. Regelmatig geeft Joerie -exclusief voor deze blog- zijn kritische kijk op de sport en op de Olympische Spelen. Meer nieuws over de komende Olympische Spelen vind je op zijn blog www.bloggen.be/deolympischedroom.

Piet De Mol is met zijn Chinese eersteklasser Chongqing Lifan in een hevige degradatiestrijd verwikkeld. De nieuwkomer weert zich als ee nduivel in een wijwatervat om te overleven. Chongqing ging alvast met 1-2 winnen bij Shaanxi. "We moeten voor deze nieuwe alles of niets wedstrijd ons nr. 5 Lee (gekwetst) en nr.7 Wu (geschorst) missen", begint Piet zijn terugblik. "We spelen om 15u30. In Shaanxi is het in tegenstelling tot in Chongqing nog vrij warm: 25 graden. Geen studieronde in deze wedstrijd: zowel Shaanxi als wij vliegen er vanaf de eerste minuut in. Na vijf minuten heeft de zwakke scheidsrechter al drie gele kaarten getoond. Op de tiende minuut is het raak. Onze nr. 29 stuurt José de diepte in. Met een listig balletje geeft hij hun keeper geen schijn van een kans: 0-1. Shaanxi neemt nu echt het initiatief, mede dankzij de belachelijk veel vrije trappen die ze 'krijgen'. Het werk van Nico De Bree met de keepers begint meer en meer zijn vruchten af te werpen. Enkele weken terug kwam onze doelman nooit van zijn lijn. Vandaag plukt hij tot voorbij de penaltystip de ballen voor de aanstormende spitsen. Ruststand: 0-1.

We moeten tijdens de rust onze nr. 14 Huan, last in de lies, vervangen. Hij is één van de beste spelers van de Chinese Super League. We kunnen hem niet missen. Na onze competitie hier zou Huan graag naar België komen voetballen. Ook onze jonge verdediger nr. 24 Chu, een klasbak, wil via België graag carrière maken in Europa. Ik ga beide spelers helpen waar het kan. Nr. 17 Kris vervangt Huan. Ook in de tweede helft is het bijna letterlijk vechten voor elke vierkante meter. De beste kans in de aanvangsminuten is weer voor José. Jammer genoeg raakt hij de scherpe voorzet van nr. 8 Fan onvoldoende met het hoofd. In de 71ste minuut krijgt hun nr. 16 zijn tweede gele kaart. De ref laat hem aanvankelijk gewoon op het veld. Pas na het nemen van de vrije trap, na aandringen van onze bank en de vierde scheidsrechter, toont hij uiteindelijk rood voor nr. 16. Veel en lang profijt kunnen we hier niet uit halen. Een kwartier voor tijd kopt de lange spits van Shaanxi de zoveelste hoekschop binnen, 1-1. Twee minuten later krijgt onze nr. 29, terecht, zijn tweede gele kaart. Tien tegen tien dus. Nee, dat klopt niet helemaal … tien plus de scheidsrechter tegen 10. Ook de lijnrechter die voor onze dugout loopt, verstopt zijn verbazing niet meer bij de onbegrijpelijke beslissingen van de 'brave' man in ’t zwart.

Negen minuten voor tijd kapt onze nr. 8 Fan zich mooi vrij en trapt onhoudbaar binnen: 1-2. ’t Zijn nog lange minuten: 9 … plus 6 extratijd. We zijn uiteindelijk de verdiende winnaar, daar legt de trainer van Shaanxi zich sportief bij neer. Na de wedstrijd rijden we heel snel, onder politiebegeleiding, naar ons hotel. Inpakken, eten en nog sneller naar de luchthaven. We wisten toen nog niet dat de vlucht anderhalf uur vertraging zou hebben. Rond middernacht zijn we in het sporthotel. Tijd voor een feestje is er niet, want we spelen over een paar dagen al onze volgende wedstrijd. Opnieuw op verplaatsing tegen Changsha. De kansen op de redding zijn wat gestegen ... er wachten ons nog drie lastige matchen."

De toekomst ziet er plots heel wat minder rooskleurig uit voor Piet de Mol en Chongqing Lifan. De Chinese eersteklasser verloor de belangrijke degradatietopper tegen Shenzhen FC met 0-1 en ondanks de bemoedigende prestaties van de voorbije weken flirt Lifan met de degradatie. "Zes punten match vandaag", begint Piet zijn verhaal. "Shenzhen staat 15de, speelde 26 matchen en heeft 27 punten, wij staan 16de, we speelden 25 matchen en hebben 25 punten. Bij ons is Kong Kong, de organisator van onze verdediging, twijfelachtig, we kunnen hem niet missen. Voor de komende wedstrijden zouden we wel eens problemen in onze verdediging kunnen krijgen. Drie van de vier verdedigers hebben drie gele kaarten achter hun naam staan. Een vierde gele kaart betekent een speeldag geschorst. We mogen er niet aan denken dat we twee of drie verdedigers tegelijkertijd moeten missen.

Nog nooit hadden we thuis zoveel toeschouwers. Het wedstrijdbegin is van beide ploegen erg zenuwachtig. De eerste mogelijkheid is voor ons. Nr.7 Wu wordt gehaakt … de ref fluit niet … geen penalty. Iets later trapt nr.14 Huan een vrije trap op de deklat. Ook Shenzhen krijgt kansen, onze doelman moet een paar keer plat. Ruststand: 0-0.

Shenzhen laat het initiatief aan ons tijdens de tweede helft. We waarschuwden ons spelers tijdens de rust om geduldig te zijn en de organisatie te behouden. Dat leken ze, mede door de aanmoedigingen van de supporters, met zijn allen in de 63ste minuut te vergeten. Een één-twee aan hun 16m tussen Johnny en Wu Peng mislukt, iedereen uit positie … tegenaanval en vijf seconden later staat het 0-1. Wat we daarna ook nog proberen, Boedha was niet met ons vandaag. We krijgen hoekschop na hoekschop, vrije trappen, pogingen van op afstand, ballen van op de flanken, er stond telkens een prima doelman of een verdedigend been in de weg. Alles gegeven, geen beloning, de redding kan nog, maar ’t zal heel moeilijk zijn. Nu wacht ons een verplaatsing naar Shaanxi."