Met een grote stadsbus rijden we naar Longsheng en ‘tsjokken’ vervolgens verder met een aftandse minibus richting Ping’an, het laatste bergdorpje nog bereikbaar met gemotoriseerd vervoer. Primitieve houten huisjes op de bergflank, een kabbelend vervuild beekje, geen wegen maar smalle paadjes uit natuursteen, de vele krakkemikkige trappen, vrouwen met bamboo-manden op hun rug, kippen, ganzen en varkens als huisdieren … geven Ping’an rurale charmes. Hotelletjes in aanbouw. Dit lieflijk en uniek dorpje wordt langzaam maar zeker ook opgeslorpt door ‘bezoekers’ (zoals ons). Zonde dat deze uitzonderlijke plaatsen niet beschermd worden en dat ze onderhevig zijn aan de wetten van het toerisme. Vredige taferelen worden verstoord door fotosessies in soms carnavaleske verkleedpartijen. Anderzijds doet het toerisme een kleine duit in het zakje om de locale economie te steunen. Wij stellen ons discreet op en proberen onderscheid te zoeken tussen het authentieke leven en het commerciële spel.



We betreden de ‘Dragon’s Backbone Rice Terraces’ in de Longji regio, 70 vierkante km groot met een smeltkroes van Yao, Zhuang, Dong en Miao stammen. Deze etnische minderheden hebben elk hun eigen klederdracht en aparte gelaatstrekken, anders dan de doorsnee Chinees. De haarlengte van de Yao-mensen reikt zonder overdrijven tot aan hun enkels en die wordt keurig als een tulband rond hun hoofd gedrapeerd. Het Zhuang-volk draagt dan weer een gekleurde handdoek als hoofddeksel. Ook glinsterende kronen en kleurrijke kledij maken een oogverblindende indruk.



We maken een meerdaagse rugzak-trekking van Ping’an naar Dazhai over berg en dal, verlaten de begane paden en wandelen naar afgelegen dorpjes ver verwijderd van de bewoonde wereld. Geen toeristen te bespeuren, alleen een handvol lokale rijstboeren. We voelen ons ‘alleen-op-deze-wereld’. We kijken niet op een inspanning min of meer, zwemmen in ons eigen zweet en worden rijkelijk beloond met adembenemende vergezichten over de groene rijstterrassen, trapsgewijs geschikt op de slingerende bergflanken. De uitkijkpunten hebben poëtische namen waarvoor de grootste dichters ‘plat op de buik’ gaan: Seven Stars accompanying the Moon, High Ladder to Heaven, Music from Paradise, Golden Buddha Top en Nine Dragons and Five Tigers. Deze vruchtbare en weelderige omgeving, deze wonderlijke landschappen zijn met geen woorden te beschrijven. Ogen tekort om dit nietalledaags zicht gade te slaan. Onmogelijk om deze uitgestrekte en steile ‘akkers’ in ons doosje te vangen. De fotoboeken liegen allerminst, de werkelijkheid is evenwel nog zoveel mooier.



De rijstterrassen evolueren naargelang het seizoen. In de lente in mistslierten gesluierd en in de zomer groen en glinsterend door weerspiegelingen na het regenseizoen. In de herfst goudgeel net voor het oogsten en in de winter sprookjesachtige wit.



Heel toevallig krijgen we de kans om een locale begrafenisstoet mee te maken. Geen treurende gezichten, geen rouwende mensen. Integendeel, een locale fanfare trekt door het dorp, luide knallen worden afgeschoten, voetzoekers als vuurwerk en de kist wordt over de bergen gedragen, daar waar lichaam en geest worden begraven, een huzarenstukje. De ganse ceremonie en alle ‘festiviteiten’ samen duren een week.



Onze ‘bedstee’ kijkt uit op de immense rijstterrassen, het is eens iets anders dan een zeezicht. Deze natuurpracht doet me mijmeren, deze schoonheid zet aan tot dagdromen. Hoe graag zou ik dit geluk niet willen delen met het thuisfront! Wat een voorrecht om dit alles te mogen beleven! Nog geen seconde getwijfeld en geen moment spijt gehad dat we aan dit avontuur zijn begonnen. Dankbaar voor deze kansen zetten we onze weg verder.



Ons volgende doel is de elegante 78 meter lange houten ’Chengyang Wind and Rain Bridge’, daterend uit de vorige eeuw, met de talrijke waterraden voor de irrigatie van de rijstvelden. We zijn aangekomen in de streek van de Dong bevolking. Na een misrekening in tijd en afstand eindigen we met een 6 km steile klim in het half geïsoleerde bergdorpje Gaoyou. Hier stoptde weg én de beschaving. Het uitzicht is opnieuw fantastisch! We zijn geslaagd in ons opzet. Hier is geen toerisme en nergens zijn er ‘blanken’ te bespeuren. De mensen leven in communes, verzamelen ’s avonds onder de Drum Tower (wat bij ons de kerktoren heet) en kinderen spelen buiten. Enig vertier is er niet, hier is niets om handen. De regionale industrie draait op rijstterrassen en theevelden. Van een guesthouse of een hotelletje hebben ze nog nooit gehoord, van stromend water evenmin. We overnachten in een typisch houten huisje bij een locale familie in het gezelschap van een donzige spin en een kolonie vlooien … De mensen zijn over het algemeen ontwapenend en aardig ondanks hun harde bestaan en een minimum aan comfort. Het contrast is enorm: de voortdurend snel ontwikkelende steden tegenover het achterblijvende platteland. Het volk is dapper en probeert via noeste handenarbeid te overleven.



En verder: het ‘help-ik-word-geslacht’- gekrijs van een varken, gekleurd gebit met tanden in alle windrichtingen (een tandartsbezoek is hier dan ook niet aangeraden), gebochelde dubbel toe geplooide oude vrouwtjes, blauwe handen doordat de vrouwen hun eigen hemdjes verven, primitieve motorriksja’s … Opvallend hier in China is de ronduit indrukwekkende wegeninfrastructuur. Brede banen met nauwelijks verkeer om het hol van Pluto te bereiken. Hier kan Mongolië een voorbeeld aan nemen! Onze tochten naar afgelegen oorden en het platteland kruipt in de kleren. We keren even terug naar de stad Guilin om uit te rusten, onze kledij en ook onszelf te wassen en onze volgende stappen voor te bereiden. Deze blog is alweer veel te lang uitgevallen. Onmogelijk om alle indrukken en verhalen neer te schrijven. Kom het zelf zien en beleven!

Gella

Volg de wereldreis van Gella op: www.gellagoesglobal.be.

Als afsluiter van ons verblijf in Xi’an hadden we nog een lekkere en aangename lunch met Serge Van Doren, die hier reeds 4 jaar woont en werkt. Serge, groot en kaal en afkomstig uit Asse, is bedrijfsconsultant voor buitenlandse investeerders die een zaak willen opstarten in China en die niet vertrouwd zijn met de complexe Chinese bedrijfscultuur (info@goldenphoenixconsulting.com). Hij is een boeiende gesprekspartner en weet veel van het land met zijn rijke geschiedenis, cultuur en tradities. We hingen aan zijn lippen bij het aanhoren van zijn talrijke verhalen, figuurlijk.

We overwegen even om in Chongqing een ‘cruise’ te maken op de Yangtse, met zijn 6300 km de grootste rivier van China, en na de Amazone en de Nijl de derde langste ter wereld. Hoogtepunt van deze boottocht is de imposante drieklovendam, maar we hebben geen zin om in ganzenpas aan te schuiven op het dek tussen horden Chinezen die met propaganda via een schallende parlofoon als kuddes worden aangedreven. Het is bovendien een dure uitstap. Toch een woordje uitleg. De drieklovendam (185 m hoog, 2,3 km lang) is het grootste hydro-elektrisch bouwwerk ter wereld dat evenveel energie zal produceren als 18 (!) kerncentrales. Het moet stroomopwaarts een gigantisch zoetwaterreservoir aanleggen en stoomafwaarts de overstromingen beperken. De sluizen moeten een hoogteverschil van meer dan 100 meter overbruggen. Maar er zijn ook gevolgen: economisch (schulden swingen de pan uit), sociaal (voor de bouw van deze dam zijn 1,5 miljoen Chinezen moeten verhuizen zonder vergoeding), ecologisch (het immense waterreservoir met een oppervlakte groter dan Zwitserland dreigt het grootste bevuilde wateroppervlakte ter wereld te worden), archeologische en historische sites worden door het stijgende waterpeil opgeslorpt ... en wat als de dam het begeeft, want er werden al kleine barstjes vastgesteld?



We zetten onze tocht verder naar de zuidwestelijke provincies Guangxi en Yunnan, waar een tropisch klimaat heerst: een verzengende hitte, een hoge vochtigheidsgraad en regelmatig felle regenbuien. Gemiddeld 36°! Hier rijden de fietsers met een paraplu of parasol afhankelijk van het weer.

De trein is een aangename manier om ons in het land onder te dompelen. Opgaan in die massa sporende Chinezen, kijken naar hun gezichten die zo anders zijn dan de onze, hun gedrag observeren. Er zijn 4 prijsklassen: softsleepers (duur), hardsleepers, zitplaatsen en staanplaatsen (onmenselijk). Onze treinreis van Xi’an naar Guilin duurt 26 uur. Omdat alle tickets voor hardsleepers verkocht zijn, zien we ons genoodzaakt om zittend de reis te ondernemen, een helse en slopende onderneming. Hoe goedkoper het ticket, hoe groter het avontuur, hoe vermoeiender, maar ook hoe boeiender de reis en hoe straffer de verhalen nadien. We stellen vast dat we de enige niet Chinese zittende (!) toeristen zijn en worden met een giechelende nieuwsgierigheid aangestaard. We zijn de hoofdrolspelers in een Chinees rariteitenkabinet. Er is helemaal geen respect voor de slapende medereizigers, het licht blijft de ganse tijd aan, er wordt geroepen, gerocheld en gespuwd dat het een lieve lust is. De karretjes met etenswaren, lectuur, spelletjes en andere prullaria rijden op en af. Na 26 uur sporen en 38 uur wakker, komen we ’s avonds laat aan in Guilin waar ons een fijn bedje staat te wachten.



De stad Guilin is een van de meest bezochte plaatsen van het land met als grootste bron van inkomsten luxecruises op de rivier Li. Veel toeristen zoeken verkoeling op de oevers van de rivier of nemen gewoon een verfrissende duik. Er pronken bergen tot midden in de stad, alsof je ze kan aanraken. De parken en vijvers met sierlijke bruggetjes en hoge pagodes, een verzamelplaats voor jong en oud, zijn piekfijn verzorgt. De stad is ’s avonds kleurrijk verlicht en als je je verder waagt (daar waar iedereen rechtsomkeer maakt), vind je toch rustgevende en desolate plekjes in deze drukke stad. Opvallend is dat je voor elke ‘banale bezienswaardigheid’ kijkgeld of ingang moet betalen. Het commerciële geldgewin kent geen grenzen. Juni, juli en augustus zijn bovendien de topmaanden voor het Chinese toerisme.



Net buiten de stad bezoeken we de 'Grot van de Rietfluiten', één van de grootste grotten ter wereld (bijna even vermaand als die van Lourdes). De grotten werden in 1959 ontdekt en deden tijdens de oorlog tegen Japan dienst als schuilkelder. De indrukwekkende stalagtieten en stalagmieten zijn origineel verlicht op zijn Chinees, feeëriek of kitscherig (vul zelf maar in). De mooie rotsformaties en schitterende watervallen van steen, door roze, groen of blauw licht verlicht, geven knappe en scherpe weerspiegelingen in het water.

Guilin is een uitvalsbasis om verdere uitstapjes te maken. We ondernemen een heuse fietstocht naar een verderop gelegen 1000 jaar oud dorpje Daxu met zijn eerbiedwaardige oude houten woningen. De charmante hoofdstraat van dit gezellige haventje langs de Li-rivier moet ooit welvarende tijden hebben gekend. De jonge generatie heeft al lang dit dorpje verlaten. ’s Morgens bij het huren van onze fietsen ontmoeten we Douglas, een 72-jarige fitte en viriele Amerikaan, en Sheng, een 41-jarige leraar Engels. De ganse dag trekken we met deze 2 vreemden op, zeer aangenaam en totaal onverwacht. Beide heren zijn prima gidsen en leiden ons feilloos door het groene platteland naar Daxu en geven ons een initiatiecursus druiven cultiveren. Deze uitstap bezegelen we met een frisse Jingtao pint, de Chinese Stella.



Onder de loden hitte gaat ons denken en doen veel trager dan normaal. Behalve een ‘licht afwijkende stoelgang’ is de gezondheid prima. We zijn goed gevoed, want het eten is hier delicieus! Guilin staat naast zijn voetmassages ook bekend om zijn sterk gekruide en exotische keuken en daar smullen we gretig van. De komende dagen maken we een ommetje via Longsheng voor de adembenemende rijstterrassen, maar dat zal voor een volgende keer zijn.

Doe-oei,

Gella

PS: Er wordt storm voorspeld, maar géén nood: wij zijn gewapend met een… paraplu!

Volg de wereldreis van Gella op www.gellagoesglobal.be.

Villa Park is niet weerhouden als olympische site voor de Olympische Zomerspelen van 2012 in London. De thuisbasis van Aston Villa uit de Premier League, was kandidaat om het voetbaltornooi te huisvesten. De club kan niet aan alle wensen van de organisatoren voldoen en daarom haakt ze af. In het verleden zijn er al internationale confrontaties geweest in Villa Park, goed voor 42.600 zitplaatsen, net als duels voor de FA Cup. Maar Aston Villa gaat wat verbouwen op zijn domein in Birmingham en dat is het pijnpunt. Andere kandidaat-voetbalstadions voor 2012 zijn Hampden Park in Glasgow, de Millennium Stadium in Cardiff, Old Trafford in Manchester, St James' Park in Newcastle and Wembley Stadium in London.

Volgende week valt de beslissing of het vrouwenboksen al dan niet wordt opgenomen in het programma voor de Olympische Spelen van Londen. Het vrouwenboksen kent de laatste jaren een steile opgang en er lijkt weinig de toegang tot het olympisch programma in de weg te staan.

Zou het een goede keuze zijn? Als het van ons afhangt wel. Niet dat we zinnens zijn in Londen de ene bokswedstrijd voor vrouwen na de andere te verslinden, maar een aantal zaken lijkt ons de keuze te rechtvaardigen. Vooreerst is boksen de enige sport op de Spelen waarin vrouwen niet aan de bak komen. Het schansspringen tijdens de Winterspelen is hetzelfde lot beschoren, maar wellicht brengt Sotchi 2014 daar ook verandering in. En als de olympische beweging oog heeft voor de emancipatie van de vrouw, dan lijkt niets logischer dan het vrouwenboksen toe te voegen.

Mannen kunnen zich nu wel benadeeld voelen en stellen dat er ook voor hen geen ritmische gymnastiek en synchroonzwemmen is, maar is het niet zo dat olympiërs echte mannen zijn. Trouwens, met de uitrusting waarin deze sporten beoefend worden, hoort een man thuis op het carnaval in Aalst.

Een andere sterke troef die de boksbond in handen heeft, is wellicht het feit dat boksen in het Verenigd Koninkrijk enorm populair is. In het verleden is nog al gebleken dat sporten toegevoegd worden vanwege hun populariteit in het organiserende land (cfr. baseball). Rest enkel nog de vraag of het er eigenlijk wel uitziet, dat vrouwenboksen? De tijd dat heel wat mensen vonden dat vrouwen op een fiets en voetballende meiden geen zicht waren, ligt nog niet zo ver achter de rug. Veel wielertoeristen zouden bij een fietstochtje met ene Marianne Vos wellicht tussen hun kader hangen en heel wat ervaren voetballers mogen met respect opkijken naar de technische kwaliteiten van Marta. Dus ja, laat die vrouwen maar boksen voor eeuwige roem. Of het allemaal ‘Million Dollar babies’ zijn, zien we wellicht over drie jaar.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Joerie Devreese is een sportliefhebber pur sang. Eentje die nog wakker blijft om echt alles te volgen. Sinds vier jaar organiseert de Deurlenaar de Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen. Regelmatig geeft Joerie -exclusief voor deze blog- zijn kritische kijk op de sport en op de Olympische Spelen. Meer nieuws over de komende Olympische Spelen in Vancouver en London vind je op zijn blog www.bloggen.be/deolympischedroom.

Dinsdag 28 juli tot zaterdag 1 augustus 2009: Pingyao is een mini wonder, klein en perfect. Het oude stadsgedeelte is volledig omwald. Verscholen achter zijn beroemde muren schuilt er een bruisende stad, schilderachtig en pittoresk. De kinderen rennen door de smalle straten, de ouderen doden de tijd met gezelschapspelletjes, allerhande eetstalletjes en rommelkraampjes vullen de steegjes. De 6 km lange walmuren, bestaande uit 3000 kantelen (heb ze niet geteld) en 72 uitkijktorens, verwijzen naar de 3000 discipelen en 72 wijzen van Confucius. De charmante guesthouses zijn rijkelijk versierd en hebben allen een gezellige binnentuin waar men kan likkebaarden van de verrukkelijke specialiteiten. De patio is een oase van rust. Slapen doet men in een kang, een eeuwenoud bed dat zo typisch is voor de streek. Wij dus ook.
De zwartgrijze bakstenen, het lakwerk en de schoenmakers zijn er bijzonder befaamd. Pingyao heeft haar ziel niet geofferd op het altaar van het kannibaals toerisme, nog niet … In deze streek werd in 1991 de film “Vrouwen en concubines” gedraaid en werd de stad in 1997 als UNESCO werelderfgoed erkend.

We huren een (te kleine) rode tandem en begeven ons naar het vredige platteland. Onderweg worden we aangestaard door de lokale bevolking wat soms voor hilarische toestanden zorgt. Stel je voor: twee Chinezen op een bloedrode tandem onderweg van Retie naar Stuivekeskerke … Shuanglin Si, rustig en afgelegen, hier zijn geen toeristen te bespeuren. Het Klooster van de Twee Wouden, eveneens erkend door UNESCO, doet je duizelen. De 1500 beelden met verbleekte kleuren zijn 3,5 m hoog en hun uitdrukkingskracht is soms wat duivels. De beeldhouwkunst is er verbluffend!



Reizen met de trein in China is een efficiënte manier om grote afstanden te overbruggen, doch een ganse beproeving. Probeer maar eens een uurrooster met Chinese tekens te ontleden. Chinese ‘kettingsnurkers’ en Chinese stinkvoeten zijn moeilijk te omzeilen als je in een gemeenschappelijke open slaapwagon ligt. De nachten in een ‘hardsleeper’ zijn niet altijd even aangenaam, maar wel budgetvriendelijk en avontuurlijk. De trein rijdt STIPT, we begeven ons in de mensenmassa en laten ons gewillig meedrijven. Doch China is ook gekend voor zijn treinrampen. Ik mag er niet aan denken … We beslissen om Shanghai links te laten liggen, op de kaart rechts, om meer tijd te kunnen doorbrengen in de zuidwestelijke provincie Yunnan, bekend voor zijn etnische minderheden en natuurschoon.

We nemen opnieuw de nachttrein richting Xi’an. Deze in 1997 door UNESCO erkende werelderfgoedstad is het begin van de klassieke zijderoute, heeft prachtige omwallingen waarop je kan fietsen, en de omgeving ligt bezaaid met imposante grafheuvels waarin verschillende Koninklijke grafsteden verborgen zitten. Een bezoek aan het Terracotta-leger is een must en wordt aanzien als het achtste wereldwonder. Het is een van de grootste toeristische sites ter wereld, maar wij staan ’s morgens vroeg als eerste (!) aan de deur en genieten in alle rust van deze archeologische vindplaats vóór de grote invasie van alle Chinese bezoekers. De ontmoeting met de mysterieuze beelden in gebakken aarde is heel indrukwekkend, ondanks het harde bunkereffect. Verwondering en opwinding alom! Infanterie, cavalerie, boogschutters, vierspannen … Heel wat interessante details maken dit antieke verleden levendig. De geur van aarde en verborgen geheimen palmt ons in.



Jammer genoeg mogen we geen verstoppertje spelen tussen de soldaten in de loopgraven. De hallen zijn opgetrokken in structuren van marmer en beton en dikwijls worden de vondsten beschermd door glazen wanden. Pas in 1974 ontdekt, 6000 à 7000 stuks, en nog steeds zijn de opgravingen aan de gang. Onwaarschijnlijk en onbegrijpelijk hoe de Chinezen dit 22 eeuwen geleden voor elkaar hebben gekregen! We slenteren door de Huiwijk, de immer fascinerende moslimwijk die veel van zijn originele karakter heeft behouden: tafels en stoelen palmen de stoep in, gelach en geroezemoes, geroep van bezorgers, autotoeters, gewriemel van fietsers en karretjes van rondeventers, vol vruchten, suikergoed en andere hebbedingetjes. De Grote Moskee, de belangrijkste in China omwille van zijn spirituele uitstraling en de op een na oudste van het land, is een voorbeeld van culturele verdraagzaamheid en verscheidenheid (wat niet kan gezegd worden van de Chinese overheid in Tibet en Urümqi).
Als afsluiter wilden we nog het project Morning Tears (www.morningtears.org) van Limburger Koen Sevenants bezoeken, maar hij was op zomervakantie. Koen is de bezieler van deze organisatie die weeskinderen opvangt wiens ouders geëxecuteerd werden omwille van familiaal geweld of andere criminele feiten. Er staat ons een vermoeiende treinreis van 26 uur te wachten, zittend … Geen hard of soft sleepers meer beschikbaar. Slecht voor de slaap, goed voor de geldbeugel. Tot in Guilin.

Volg de wereldreis van Gella op: www.gellagoesglobal.be.

Na een lange break is de Chinese competitie weer op gang geschoten. En Chongqing Lifan haalde meteen flink uit. Het team van Piet De Mol klopte Beijing Guoan FC met 3-2. "Voor deze wedstrijd tegen de leiders uit Peking ziet onze ploeg er heel anders uit dan bij onze laatste match. Joe, onze linksachter is nog out met een blessure, Xy neemt zijn plaats in. Toni, onze nieuwe aanwinst, maakt zijn debuut in de spits. Lawéé komt in de ploeg, hij verdringt vaste waarde Wu Qing. Wong komt na een lange afwezigheid terug in de ploeg en verdringt Johnny naar de bank. Martines keert terug naar Uruguay, voor hem kwam Darco uit Israel, maar die stellen we (voorlopig) niet op omdat Xu, een jonge Chinees, beter is.

40.000 toeschouwers, allemaal Lifan supporters, vullen de tribunes. ’t Zal blijken, de afwezigen hebben ongelijk. Over deze wedstrijd kan ik een krant vol schrijven, maar vermits een Chinees spreekwoord zegt: wat je in één zin niet kan zeggen, kan je ook in 1000 woorden niet zeggen … hou ik het kort. Na 7 minuten vrije trap tegen, zeker 35m van ons doel. Hun nr.15 is een specialist, dat weten we, hij trapt onhoudbaar binnen, 0-1. In de 28ste minuut beslissen we om Lawéé door Johnny te vervangen. Johnny scoort vier minuten later na een individuele actie prachtig de 1-1. De 'wave' gaat een eerste keer door het stadion. Wong heeft ademhalingsproblemen en kan echt niet verder spelen. In de 39ste minuut moeten we al een tweede keer vervangen. Rusten doen we met … 2-1. Huan scoort net voor affluiten ongelooflijk mooi, met een omhaal. Onder luid gezang en applaus gaan we de kleedkamers in.

Tijdens de rust blijkt dat onze rots in de verdediging, Kong Kong, ook niet meer verder kan. Hij heeft een buikspierblessure. Darco, onze nieuwe Israëli neemt zijn plaats. Ook in de tweede helft valt er veel te beleven. We onthouden vooral de vele kansen die wij voetballend afdwingen, hun doelman speelt de match van zijn leven. In de 72ste minuut scoort Huan, echt een klassespeler, na een vlotte combinatie waarbij vier spelers de bal in één tijd naar elkaar speelden. Schitterend. Jaja, de 'wave' gaat nu lang door het stadion. Drie minuten later laat de Guoan spits, een Australiër, zich vallen in de 16m. Geel en vrije trap voor ons is hier op zijn plaats. De ref beslist anders, strafschop … gelukkig trapt hun nr. 29 de bal naar de wolken en blijft het 3-1. In de 86ste minuut dribbelt hun nr. 4 onze rechterflank op een hoopje en kan te makkelijk scoren, 3-2. Verder komt de leider niet. In de vier minuten extratijd zorgen ze niet meer voor gevaar. Onze supporters vieren samen met de spelers uitbundig deze verdiende zege.

We blijven op de laatste plaats in de rangschikking, maar komen wel wat dichter bij onze concurrenten. Voor de volgende wedstrijd zal het puzzelen worden om een evenwichtig elftal op papier te krijgen. Foué en Huan zijn geel geschorst en Kong Kong is voor lange tijd uit met een buikspierletsel."

Er waait een nieuwe wind door de topsport in België. Meerdere jonge atleten hebben prachtige prestaties neergezet tijdens topsportcompetities. Het programma Be Gold, dat in 2004 boven de doopvont werd gehouden, begint zijn vruchten af te werpen. Meerdere jonge atleten en Belgische teams hebben deze laatste weken en dagen bij verschillende gelegenheden uitzonderlijke exploten gerealiseerd.

België oogst 18 medailles op het Europees Jeugd Olympisch Festival. Nooit deed een Belgische delegatie beter op een Europees Jeugd Olympisch Festival. De 96 jonge atleten keerden terug uit het Finse Tampere met maar liefst 18 medailles in de bagage, negen gouden, vijf zilveren en 4 bronzen. Dit levert België ook een knappe vierde plaats op in de ranking van het aantal medailles per land. Daarin staat op één Rusland (18 goud, 10 zilver, 8 brons), op twee Duitsland (10-8-7) en op de derde plaats Groot-Brittannië (10-6-9).

In Tampere mochten negen jonge Belgische atleten op de hoogste trede van het podium: Sofie Gallein (atletiek-2000m steeple), Stef Vanhaeren (atletiek-400m horden), Lola Mansour (judo/-70kg), An-Sophie Mestach (tennis-enkelspel), An-Sophie Mestach en Elke Lemmens (tennis-dubbelspel), Toma Nikiforov (judo/-90kg), Tomas Thys (turnen/sprong), Arnaud Art (polsstok) en Julien Watrin (atletiek-200m). De voorstelling van de atleten per sport en discipline en hun resultaten vindt u op de webpagina’s van het BOIC www.olympic.be.

Jonge atleten Anne Zagré en Thomas Van der Plaetsen Europees kampioen bij de junioren. Op het Europees Kampioenschap atletiek voor junioren in het Servische Novi Sad snelde Anne Zagré zich in 13”18’ (nieuw juniorenrecord) naar goud op de 100m horden, een tweede Belgische gouden medaille was er voor Thomas Van der Plaetsen op de tienkamp (25 juli).

Het Belgische hockeyteam U18 werd in Nijvel Europees kampioen. Andere jonge atleten en junioren teams hebben medailles behaald in atletiek, judo, kajak, tafeltennis, volleybal en wielrennen. Topprestaties van dit niveau in veeleisende Olympische disciplines zijn geen toeval! Be Gold werpt zijn vruchten af. Ongeveer vier jaar geleden bracht het project Be Gold inderdaad een nieuwe dynamiek. Be Gold begeleidt jonge topsporters met het oog op de Olympische Spelen van 2014/2016/2018 met de ambitie "zoveel mogelijk atleten uit te zenden naar de Olympische Spelen en er te presteren”. Doel van Be Gold is een gunstig topsportklimaat te creëren en een topsportpolitiek met een globale aanpak. Be Gold is een gemeenschappelijk initiatief van de gemeenschappen bevoegd inzake sport, de sportadministraties en het BOIC en wordt gesteund door de Nationale Loterij. Be Gold bereidt jonge topsporters voor met het oog op deelname aan de Olympische Spelen van 2014/2016/2018. De ambitie is om zoveel mogelijk atleten uit te sturen naar de Olympische Spelen. De focus ligt op het creëren van een gunstig topsportklimaat en het uitbouwen van een integraal topsportbeleid. Het project is een gezamenlijk initiatief van de Gemeenschappen bevoegd voor de sport, de sportadministraties en het BOIC, met de steun van de Nationale Loterij. (Einde persbericht van het BOIC)

Iedereen weet ondertussen wel dat Gella Vandecaveye bezig is aan een wereldtournee. Gisteren kregen we een update in de brievenbus. En raad es waar de ex-judoka momenteel vertoeft? Inderdaad, Beijing. Hieronder een verslag van haar avonturen.



Ni hao!
China; het land van het midden met de rest van de wereld als randverschijnsel; ook wel het gele gevaar genoemd, heeft 1,3 miljard inwoners. Bijgevolg; meer dan 1 op 5 van de aardbewoners is een Chinees. Beijing; een grootse keizerlijke stad waar de geschiedenis diepe sporen heeft nagelaten, is een veilige stad met 20 miljoen inwoners, tijdelijken en expats incluis.

Tijdens onze eerste dag in Beijing worden we door de Belgische Ambassadeur Bernard Pierre, samen met onze gastheer Didier Vanderhasselt en hun team uitgenodigd op een lunch in het restaurant “In & Out” en proeven we de met verse kruiden overladen Yunnan-keuken (wondermooie provincie in het zuiden die we zeker zullen bezoeken). Tafelen is de beste manier om plannen te smeden … We krijgen twee fietsen ter beschikking, waarvan één met platte band ;-). De fiets is een uitstekend middel om de stad te verkennen, en is een makkelijk en goedkoop transportmiddel. In elke richting is een rijvak voorzien, doch fietsen in Beijing is pure waaghalzerij. De massaal opkomende automobilist heeft geen respect voor de zwakke weggebruiker. Kan je je de Wetstraat, Belliardstraat en de ‘Welriekende dreef’ al voorstellen met duizenden fietsers in beide richtingen!?



Als Chinezen evenveel auto’s zouden hebben als de Amerikanen, dan zouden ze 80 miljoen vaten olie per dag consumeren, wat meer is dan de wereldproductie (64 miljoen). (Bron: reisgids Trotter) Je zou voor minder de fiets nemen! We doorkruisen de stad en verkennen alle uithoeken. Met de regelmaat van de klok rijden we verkeerd, maar het is aangenaam verdwalen in dit spinnenweb van XXL lanen en een wirwar van steegjes. In Beijing is alles buiten proporties en achter elke hoek schuilt een verrassing. Deze metropool beschikt over uitzonderlijk architecturaal en cultureel erfgoed. Tijdens mijn blitzbezoek gedurende de Olympische Spelen vorig jaar had ik al de Verboden Stad, Tian’anmenplein, stukje muur (Badaling) en de Ming Tombs bezocht; ware toeristenreservaten. Deze keer bezoeken we de Tempel van de Vrede, het Zomerpaleis, Lama Tempel en snuiven we de sfeer op in enkele keizerlijke tuinen, kraaknette parken en vijvers. Vlug nog een paar volkswijken en Hutongs (eeuwenoude steegjes tussen de wijken) doorkruisen, vooraleer ook deze hardhandig met de grond worden gelijk gemaakt. Hele wijken moeten tegen sneltreinvaart plaatsmaken voor torengebouwen zonder ziel. De traditionele stad verdwijnt zienderogen.



We worden overweldigd door deze megalomane consumptiemaatschappij, doordrongen van een uitgesproken(maar wel lekkere!) eetcultuur en gigantische billboards. Hopelijk gaat de modernisering van Beijing niet ten koste van de laatste overblijfselen van oude en schilderachtige plekjes met hun traditionele huizen en opkrullende daken, gehurkte oude vrouwtjes, gezelschapspelen, kappers en barbiers, piepkleine kraampjes, straatventers en druktemakers … We bezoeken het Olympische park; 1 jaar later. De Watercube en het Birdsnest; zeer indrukwekkende stadiums, trots en statig in al hun glorie. Tijdens het weekend een waar mierennest, want het krioelt er van de Chinese toeristen. Een massale opkomst alsof de Olympische Spelen nog steeds aan de gang zijn. De Watercube staat open voor publiek; men kan er zwemmen en er worden shows opgevoerd. Het Birdsnest is precies een museum, enerzijds het bezoeken waard, anderzijds veel te groot en nutteloos. Op 8 augustus vindt er voor het eerst opnieuw een sportevent plaats; nl. de Italiaanse Super Cup tussen Inter Milaan en Lazio Rome ter gelegenheid van de openingsceremonie exact 1 jaar geleden op 8/08/2008. Voor beide mega-stadions betaalt men 5€ ingang, maar wij glippen binnen met een groep Chinese toeristen; geen verschil te merken …



Elke avond worden we ergens uitgenodigd, altijd is er wel een reden tot feesten. De harde kern Vlamingen die ons op sleeptouw neemt, is een hechte groep. We hebben hier een drukke sociale agenda en ontmoeten boeiende Vlamingen met een internationaal palmares van werk- en leefbestemmingen. Van Tom Van de Weghe en enkele andere notoire China-kenners krijgen we gouden reistips mee om onze verdere route te plannen. En er is veel te zien. 3 maanden hebben we uitgetrokken om China te doorkruisen en nog zal het niet voldoende zijn … Zai jian.
Gella

Volg de wereldreis van Gella op: www.gellagoesglobal.be