Topsportcoördinator van de Belgische kajaksport Chris Vermeulen vertelde in Willebroek dat ons land een mooie toekomst te wachten staat met de kwalificatie van drie Belgische kajakkers voor de Olympische Spelen in Londen. Met Mathieu Doby in de slalom en Olivier Cauwenbergh en Laurens Pannecoucke in de K2 komen er tussen 6 augustus en 11 augustus drie Belgische kajakkers in actie op de Spelen. "We hebben alle tijd om ons rustig voor te bereiden', vertelde Olivier Cauwenbergh in het Bloso-centrum Hazewinkel in Willebroek. "Het feit dat we vroeg gekwalificeerd zijn, is uiteraard een goede zaak. Toch zal niet alles zonder stress verlopen, want je voelt stilaan de druk en de bijhorende media-aandacht toenemen."

Het duo Cauwenbergh-Pannecoucke werd vorig jaar op het WK in het Hongaarse Szeged vierde in de 1000 meter K2 en zal in mei in Hazewinkel trainen voor de volgende twee wereldbekerwedstrijden in Poznan en in Duisburg. "Hoe dan ook ligt onze focus op de Spelen, maar een goeie voorbereiding is voor mij noodzakelijk. Aangezien ik uit blessure terugkeer moet ik hard werken om mijn goeie vorm van vorig jaar terug te vinden", vertelde de 23-jarige Pannecoucke. Na de twee wereldbekerwedstrijden blijven Cauwenberghe en Pannecoucke tot de Spelen in België.

Daarnaast maakt ook Wouter D'Haene nog een kans op een selectie voor Londen, in de K1. De 30-jarige D'Haene werd in 2003 met Bob Maesen nog vicewereldkampioen op de 1.000 meter K2, en finishte samen met Maesen als vijfde in 2004 in Athene. Op 16 mei kan hij in Poznan een poging doen om opnieuw een olympisch ticket te veroveren.

Tom Goegebuer is achtste geworden op het Europees kampioenschap in Antalya. De Heusdenaar, die al drie keer op het EK-podium stond (met als uitschieter zijn Europese titel in 2009), moest in de B-groep starten en werd daarin tweede. De beste Belgische gewichtheffer van het moment had niet gepiekt naar dit groot tornooi. Goegebuer nam zelfs deel in de categorie tot 62 kilogram, terwijl hij normaal uitkomt in de -56 kilogram. Maar hij kon het niet opbrengen om nog een keer de zware -en nu al legendarische- dieetmaanden te trotseren. 'Omdat de Spelen al eind juli plaatshebben, moet ik de specifieke voorbereiding en het bijhorende zware dieet om de -56 kilogram te halen, starten in mei. Na elk dieet heb ik sowieso fysiek en mentaal veel meer dan een maand nodig om te herstellen. Daarom was deelnemen in de -56 kilogram geen goede optie', aldus Tom-zonder-testeron. 'Tijdens mijn voorbereiding werd ik afgeremd door een griepje en dat was nog voelbaar. In het trekken bleef ik steken op mijn aanvangsbeurt van 118 kilogram. Ik miste twee keer nipt op 122 kilogram. Voor ik ziek werd, lukte me dit wel. Nu dus niet, en daar was ik wel wat ontgoocheld om. In het stoten deed ik het beter met 143 en 146 kilogram. Bij mijn laatste poging bij 149 kilogram verloor ik het evenwicht bij het rechtkomen. Goed voor een totaalgewicht van 264 kilogram. Vanaf nu begint deel twee van de voorbereiding voor de Spelen in Londen.'

Tom Goegebuer voldeed al twee keer aan de BOIC-criteria, maar hij moet wel de internationale criteria halen. Daarvoor moet hij zich op de olympische kwalificatielijst op 10 juni bij de top 15 kunnen rangschikken. Op dit moment staat hij net 15de.

07.04.2012 Tianjin Sonjiang - Shenyang Shenbei FC: 1-1

Tianjin speelde vorig week tegen Shenzhen de openingswedstrijd in zijn nieuwe stadion. Een echt voetbalstadion: geen atletiekpiste rond het veld, dat is in China meestal wel het geval. Echt schitterend. Enkel de grasmat is niet van de beste kwaliteit. Wij waren best tevreden over de prestatie van onze ploeg vorige week tegen Shanghai. We starten met dezelfde ploeg en behouden ook de zeven zelfde bankzitters.

Geen wedstrijd voor laatkomers. N een kwartier staat de eindstand al vast. Vanaf de eerste minuut is duidelijk (we wisten het ook al van de beelden van de vorige wedstrijden van Tianjin) dat het een match zal worden op het scherp van de snee. Vooral de Braziliaanse aanvoerder van Tianjin, Alex, steekt het vuur aan de lont. In de openingsminuut al zou rood, voor natrappen op How, op zijn plaats geweest zijn. De scheidsrechter leed aan tijdelijke blindheid, de eerste maar zeker niet de laatste keer in dit duel. Wij komen in de achtste minuut via José op 0-1. José trapt een scherpe vrijschop van Li keihard in. Lang kunnen we niet genieten van de voorsprong. Vijf minuten later kopt het nummer 6 van Tianjin van dichtbij, ook na vrije trap, de gelijkmaker binnen.

Goed voetballen laat de hobbelige staat van het veld niet toe, strijd wel. Zowel Tianjin als wij gaan er bij elk duel stevig in, te stevig. De scheidsrechter doet zijn best, deelt veel gele en op het eind ook een rode kaart uit, voor de net ingevallen nr.21 van Tianjin. Als de spelers niet mee willen, kan de brave man de wedstrijd ook niet omtoveren tot een fair spektakel. We krijgen na onze beste aanval in de tweede helft nog één mooie kans om de drie punten te pakken, Di trapt jammerlijk genoeg nipt naast. 1-1, al bij al een juiste uitslag. Dat onze ploeg kan voetballen, heeft ze vorig week bewezen. Vandaag tonen ze dat ze er ook kunnen voor vechten. Als we de komende wedstrijden het voetballen kunnen combineren met de correcte vechtlust, dan kan de eerste overwinning niet lang uitblijven. Hopelijk komt die er in Chongqing al. We spelen er tegen FC Chongqing, dat is niet mijn ex-club, Lifan Chongqing, daar spelen we binnen enkele weken tegen.

08.04.2012

We werken ook op Pasen. Om 10u speelt onze tweede ploeg tegen Tijangin. Nu, in een schitterend zonnetje naar de wedstrijd kijken, is eigenlijk niet werken hé. Ook hier is de eindstand 1-1. De spelers en de Chinese staf zijn vrij tot dinsdagmorgen. Dan vliegen we naar Chongqing. We logeren in de buurt van het oefencomplex van Lifan. We trainen op de velden van het oefencomplex van Lifan. ’t Zal fijn zijn de mensen van mijn ex-club terug te zien en in de toffe buurt waar ik woonde nog eens te kunnen wandelen en zeker ook lekker te gaan 'hotpotten', heerlijk pikant eten.

Vrolijk Pasen!

Piet

Het is dan toch zover. Aagje is gestopt! Wat begon in 2004 tijdens de Spelen in Athene als een vertederend verhaal, stopt nu met een traantje van de gymnaste zelf. Voer voor een langspeelfilm was het toen. Het kleine meisje met Braziliaanse roots was erin geslaagd de allround-finale te turnen op de Spelen en plots wou iedereen vriendjes zijn. Mooi, maar velen van hen, die haar toen wilden omarmen, zullen er nu acht jaar later niet zijn geweest om het traantje weg te pinken.

Schitterende carrière, het moet gezegd. Eéntje met vallen en opstaan. Tja, in geval van een gymnaste kan je dit ook letterlijk nemen. Toch is het geen evidentie dat een jong meisje na een reeks zware blessures telkens terugknokt. En niet zomaar, want met het nodige resultaat op de internationale bühne. Dit wijst op liefde voor het vak, maar evenzeer op een enorm mentale weerbaarheid.

En hoe mooi ik haar carrière ook vind, toch blijft er iets negatiefs hangen. Ik stel me vragen bij het gekozen moment, nadat ik me al enkele weken ergerde aan de media-belangstelling. Zaken die er voor zorgen dat er voor Vanwalleghem niet echt plaats is in de grote geschiedenis van de Belgische sport. In januari greep het Belgische vrouwenteam net naast een ticket voor Londen en dus bleef er enkel nog de strijd om dat ene individuele ticket over. Het ticket dat normaliter naar haar of Julie Croket zou gaan. De definitieve beslissing zou volgen na het EK in Brussel, in mei.

Maar meer dan ooit werd Aagje opgevoerd in de media. In een ‘stille’ periode zag je haar wekelijks wel ergens verschijnen in één of ander medium. De Spelen en het EK waren nog een eind weg, het kwalificatietornooi lag al een eind achter de rug. Ik kon me niet van de indruk ontdoen dat in het kamp Vanwalleghem de media een stimulans zouden gaan spelen in de beslissing die later op het jaar moest volgen. En vooral, over Croket werd met geen woord gerept. Werd op dat moment misschien al gevoeld dat zij de mindere zou zijn van Croket? Of probeerde men Croket op die manier te destabiliseren? Kon men de federatie zo op andere gedachten brengen?

Maar zover komt het dus niet. Aagje gooit de handdoek vroegtijdig. De weg voor Croket lijkt open te liggen. Natuurlijk blijft het jammer dat er geen EK meer inzit voor eigen volk bij Vanwalleghem. Anderhalve maand voor het event afhaken blijft verrassend. Als je natuurlijk niet in de Spelen gelooft, heeft de rest ook weinig zin en staat men zijn plaats beter af aan de toekomst. Het feit dat Vanwalleghem ook niets verder wil doen in het turnen, getuigt in zekere zin wel van een welbepaalde dégoût van het wereldje.

Laat dit afscheid dus een moment van dankbaarheid en appreciatie zijn, maar vooral het begin van een nieuw tijdperk. Er is de laatste jaren goed werk geleverd bij de Gymnastiekfederatie. Niet te lang bij stilstaan en nu België zo snel mogelijk volwaardig op de turnkaart krijgen.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Joerie Devreese is een sportliefhebber pur sang. Eentje die nog wakker blijft om echt alles te volgen. Sinds zes jaar organiseert de Deurlenaar de Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen. Regelmatig geeft Joerie -exclusief voor deze blog- zijn kritische kijk op de sport en op de Olympische Spelen. Meer nieuws over de voorbije en de komende Olympische Spelen vind je op zijn blog www.bloggen.be/deolympischedroom.

Olivier Berghmans, de persoonlijke trainer van Ilse Heylen, kijkt even terug op de Soeverein Cup in Lommel. Heylen won het tornooi in de gewichtsklasse tot 57 kg. De Belgische topjudoka bereidt zich voor op het Europees kampioenschap, eind deze maan in Rusland. Heylen kon op deze doorgedreven trainingsdag vijf kampen afwerken. Ze won achtereenvolgens van een Luxemburgse en drie Nederlandse vrouwen. In de finale versloeg ze de Belgische Leyman. Ter afronding van de voorbereiding op dit EK vertrekt Ilse zondag voor een week op stage naar Polen. Daar kan er, samen met coach Olivier en trainingspartner Lise Luyckfasseel geschaafd worden aan de laatste details. Ilse vindt er eveneens Wieslaw Blach terug, ex-toptrainer van de Vlaamse Judofederatie. Hij is momenteel voorzitter van de Poolse judofederatie en zorgt meteen ook voor een aantal trainingspartners op deze stage. Na deze week volgt er een korte periode van rust zodat Ilse optimaal naar het EK kan toegroeien. Na het EK eindigt ook de kwalificatieperiode voor de Olympische Spelen. Na een korte rustperiode zal Ilse haar voorbereiding richting London inzetten, met onderweg stages in Frankrijk, Rusland, Brazilië, Spanje en Hongarije. Ze zal eveneens deelnemen aan de Grand Slams van Rusland en Brazilië.

DERDE SPEELDAG: Shanghai Tellace - Shenbei FC: 0-0

de dag voor de wedstrijd

De lokale afdeling van de CFA, de Chinese Voetbalbond, laat ons door de regen niet trainen in het stadion. Ze kunnen ons wel een veld 'elders' in de stad regelen. Shanghai is redelijk groot. Het gaat wel vaker zo in China. Ze willen ons graag opnieuw een paar uur in de file zien staan. De lokale CFA van Shanghai, of van gelijk welke andere stad, wil graag zijn ploeg zien winnen en is dus helemaal niet gastvrij voor de bezoekende ploeg. We beslissen om niet te trainen. Ik wandel in de regen rond het stadion. ’t Is een dorp op zich. Ook onder het stadion zijn er veel winkels, waaronder een soort Makro, restaurant en zelfs een hotel. Shanghai heeft ook een club die in de Super League speelt. Jean Tigana is er trainer, Anelka de aanvoerder. Eens de competitie in Engeland afgelopen is, komt ook Drogba in Shanghai voetballen.

de dag van de wedstrijd

Om 12u00 sportmaaltijd, om 13u45 vertrek naar het stadion. Wandelen van het hotel naar het stadion zou minder dan vijf minuten duren. Maar wandelen mag niet, voor de veiligheid. We moeten met de bus ... dat duurt ruim een kwartier. We spelen in het indrukwekkend Shanghai Stadium. Niet alle 80.000 zitjes zijn bezet. Voor voetbalwedstrijden worden er slechts 60.000 toeschouwers toegelaten. Ik denk dat er ongeveer 15.000 toeschouwers zijn. De supporters van Shanghai laten zich wel horen, het lijkt alsof het stadion halfvol is.

We stuurden onze 'sterspeler' en kapitein, nr.10 ook, Chen, naar huis. Wegens rotste appel die we ooit bij een ploeg meegemaakt hebben. Vorig seizoen was Shanghai met voorsprong de best voetballende ploeg van de reeks. Met 6 op 6 uit de eerste twee wedstrijden zou het dit seizoen ook wel het geval kunnen zijn. We komen de eerste 10 minuten moeilijk onder hun druk uit. Daarna herstellen we vlot het evenwicht. Zowel Shanghai als wij dwingen halve kansen af. 0-0 is de juiste ruststand.

Shanghai heeft in de tweede helft wel iets meer balbezit, wij hebben de beste kansen. De homereferee, dat is heel normaal in China, weigert ons (volgens hoe wij het zagen natuurlijk) een strafschop voor een fout op José. Het blijft 0-0. Ons eerste puntje, maar de prestatie voelt aan als een overwinning. De spelers krijgen een avondje vrij. Ook wij gaan down town Shanghai een pintje en een wijntje drinken. ’t Is een bruisend stad!

de dag na de wedstrijd

1 april is in China grappendag. Ontbijt om 07u30. Om 09u00 uitlopen met de spelers die gisteren een volledige match speelden, daarna spelen we met de tweede ploeg tegen Shanghai. 2-2 wordt het. De spelers zijn nu vrij tot dinsdagmorgen. Arie en ik gaan na de lunch een kijkje nemen in het oefencomplex van de nationale ploeg hier in Shanghai. Waarschijnlijk verblijven en trainen we daar tot donderdag. Op vrijdag vliegen we naar Tianjin, waar we zaterdag onze vierde match spelen.

Groeten,
Piet

De Belgische achtervolgingsploeg heeft zich zoals verwacht gekwalificeerd voor de Olympische Spelen in Londen. Op het WK in Melbourne eindigden Gijs Van Hoecke, Kenny De Ketele, Dominique Cornu en Jonathan Dufrasne op de zesde plaats. Met 4:02.317 ging het kwartet bovendien ruim onder het oude Belgische record van 4:04.956 dat pas sinds 19 februari op de tabellen stond. Lang leken de Belgen zelfs op weg naar plaats vijf, maar in de laatste rondjes zagen de Belgen de sterk finishende Spanjaarden nog passeren. Om te mogen strijden voor een medaille, had het nog ruim drie seconden sneller gemoeten. De finale belooft een titanenstrijd te worden tussen de Britten en de Australiërs, die met respectievelijk 3:54.485 en 3:54.654 al aardig in de buurt kwamen van het wereldrecord (3:53.314). Nieuw-Zeeland (3:59.156) en Rusland (3:59.290) mogen duelleren om brons. België was voor het WK al zo goed als zeker van een ticket voor Londen. Alleen als Duitsland de finale zou winnen én de Belgen niet in de top-11 eindigden, kon het nog mislopen.

De Zwitser Christoph Sauser en de Zuid-Afrikaan Burry Stander hebben de Cape Epic 2012 gewonnen. Kevin Van Hoovels en Sebastien Carabin (Versluys Pro MTB team) eindigden op de zevende plaats. Het is al bij al een bewogen meerdaagse geworden voor het Versluys duo. Net voor de proloog werd Kevin ziek. Een verstopte neus en luchtwegen verhinderden dat onze Olympiër voluit kon gaan. Het zou tot etappe drie duren vooraleer Kevin opnieuw zijn draai vond. In de vijfde en zesde etappe kreeg het duo vervolgens af te rekenen met materiaalpech en gooide Seba’s kapotte achterdemper twee keer roet in het eten. Op de koop toe verscheen Seba ziek aan de start van de voorlaatste etappe.

“Ook al waren we naar hier gekomen voor top-5, in deze omstandigheden moeten we tevreden zijn met die zevende plaats", vertelt Van Hoovels. "Het was een zeer zware editie waarin de goden ons zeker niet gunstig gezind waren. Seba en ik hebben elkaar gesteund waar mogelijk. In het begin van de week kon ik op hem rekenen en in de slotetappes was ik er voor hem. Met pech moet je in een dergelijke zware wedstrijd altijd rekening houden, alleen jammer uiteraard dat we beiden ziek zijn geworden. Na de vierde plaats in 2011 (aan de zijde van voormalig teamgenoot Nicolas Vermeulen) sleepten we nu een zevende plaats uit de brand. Gezien de omstandigheden een resultaat waar ik vrede mee kan nemen”, aldus de mountainbiker die we in London zullen terugzien. (Foto Maasewerd)

Na haar zitting van maart 2012 maakte de Raad van Bestuur van het Belgian Paralympic Committee vijf nieuwe namen bekend voor de Paralympische Spelen van London 2012. Het Belgian Paralympic Team zal op zijn minst bestaan uit vier renners. De eerste twee atleten die ons land in deze sport zullen vertegenwoordigen, zijn handbikers:
          • Wim Decleir uit Harelbeke - Club: Best of Europe Handbike Team
          • Christophe Hindricq uit Pommeroeul - Club: Rolling Lions

'Sportspress Paralympiër van het Jaar' Wim Decleir pakte op de UCI World Championships in Roskilde 2011 zilver in de wegrit klasse H4, Christophe Hindricq werd vierde in de wegrit H1. Hindricq kan wel drie medailles uit het UCI World Cup circuit voorleggen.

Voor het pair boccia BC3, vorig jaar nog tweede op de World Cup in Belfast, werden twee van de drie plaatsen voor London bekendgemaakt:
          • Kirsten De Laender uit Herzele - Club: Somival
          • Pieter Cilissen uit St.-P.-Woluwe - Club: Wapper

Tot slot werd ook het kwalificatieslot voor het nationale mannenteam goalbal goedgekeurd. Zes atleten zullen ons land vertegenwoordigen. Een interne selectie zal bepalen welke atleten onze kleuren zullen vertegenwoordigen in London.

Het Belgian Paralympic Committee mikt op een selectie van 35 tot 40 atleten in 9 sporten. In Peking 2008 werd ons land nog vertegenwoordigd door 21 atleten in 7 sporten.

In samenwerking met het BOIC organiseert het Sportimonium van 25 maart tot 9 september een Internationale Sportcartoonale. Meer dan 500 schitterende cartoons van kunstenaars uit 46 landen zijn te bezichtigen in het Sportimonium in Hofstade tijdens deze Internationale Cartoonale die dit jaar kadert in het Olympisch jaar. Op 25 maart werd ze in stijl geopend met een typische “British afternoon tea”. Cartoonisten van over heel de wereld lieten massaal hun gedachten de vrije loop rond het thema ‘Olympic Games London 2012’. De door de jury uitverkoren prenten worden gebundeld in een tentoonstelling. Nieuw voor deze editie is de Kindercartoonale ‘Sportimonium pak(t) je in’, gebaseerd op de kunstwedstrijden die vroeger in het licht van de Spelen georganiseerd werden. De cartoontentoonstelling ‘ Olympic Games London 2012’ loopt van 25 maart tot en met 9 september 2012 in het Sportimonium op het Bloso-domein Hofstade. Een selectie van de cartoons gaat mee met de Belgische delegatie naar Londen en zullen er worden tentoongesteld in het Belgium House.

Met een schitterende elfde plaats verbaasde SMO-Specialized atleet Simon De Cuyper vriend en vijand op de eerste ITU werelbeker wedstrijd van het zo belangrijke Olympische seizoen. In het Australische Mooloolaba zette hij een bijna perfecte race neer. De Cuyper kwam als 33ste uit het water, op een tiental seconden van een kopgroep van 26, waar zijn ploegmaat Peter Croes zich al in genesteld had. De Belgen waren regelmatig vooraan te spotten in het fietsen en vlak voor halfweg probeerde de 27-jarige Croes samen met vier anderen te ontsnappen. Hun poging werd in de kiem gesmoord en voor het grootste deel van de 40 km bleven 46 leiders bij elkaar in de kopgroep. Pas in de slotronde wist een vijftal atleten zich af te scheiden, maar ze werden in een snelle loopfinale vlug teruggepakt.

De Belgen wisselden vooraan en begonnen aan een lange loopspurt van 10 km. In een bijzonder sterk internationaal veld kon Leuvenaar De Cuyper blijven aansluiten tot vlak voor halfweg. Uiteindelijk bleken zes koplopers te sterk voorin. De Fransman Vidal was de snelste loper en haalde het voor thuisatleet Brad Kahlefeldt en de Fransman David Hauss. Simon passeerde twee keer op plaats tien, maar moest in de laatste ronde nog William Clarke en Maik Petzold voor zich dulden. Met slechts 1 minuut achterstand op Vidal zet hij wel meteen een knalprestatie neer, zeker met de enorme tegenstand in het achterhoofd. Peter Croes werd 35ste. Hij probeerde de wedstrijd te maken tijdens het fietsen en mag dan ook tevreden terugkijken op de eerste grote test van het seizoen. Met deze prestaties hebben beide atleten belangrijke punten verzameld voor de Olympische kwalificatie. (Persbericht SMO-Specialized)

Bejing Baxy - Shenbei FC: 2-1

Namiddag voor de wedstrijd:

Om 15u15 rijden we met de bus naar het stadion voor de traditionele laatste training voor de match. ’t Is niet meer hetzelfde stadion als vorig jaar, wat jammer. Baxy trainde voor ons, alle spelers zitten al op de bus. Als ze mij zien stappen al de spelers met wie ik vorig jaar werkte af om me heel vriendelijk te komen groeten. Dat doet deugd. Uiteindelijk komen twee van mijn huidige groep me grappend wegtrekken van tussen de Baxy spelers. Als we morgen op hetzelfde niveau spelen als we vandaag trainden, dan kunnen we niet verliezen. Het liep schitterend! Het is slechts vijf minuten rijden naar het hotel. Ik praat nog even na met Arie, we drinken een pintje als aperitief.

De wedstrijddag:

Die verloopt steeds op dezelfde manier: ontbijt om 09u00, bespreking om 10u30, sportmaaltijd om 11u00, vertrek naar het stadion om 13u00. Aanvang van de wedstrijd 14u30.

We wijzigen onze ploeg in vergelijking met de openingsmatch op drie plaatsen. 'Topspeler' Chen, middenvelder Dju en linksachter Chao krijgen een zitje op de bank. Ze worden vervangen door Hie, Dong en Jin. We spelen onze beste eerste helft sinds we bij Shenbei aan het werk zijn. We drukken Beijing Baxy diep op eigen helft terug. De 0-1 kan niet lang uitblijven. Li trapt in de vijfde minuut onbegrijpelijk voorlangs, in de negende minuut kan Haan, de centrale verdediger van Baxy, onze Moussa enkel foutief stoppen. Strafschop. Nee, net buiten de 16 oordeelt de scheidsrechter. Al onze halve mogelijkheden omschrijven zou eentonig worden. Ruststand 0-0.

We komen goed uit de kleedkamer. Moussa kan in de openingsminuut weer enkel foutief gestopt worden. Li trapt de vrije trap over de grond, naast de muur, fijntjes binnen. 0-1, het moeilijkste lijkt gedaan. Net voor halfweg in de tweede helft mag het nr. 11 van Baxy, Leo, (ook onder mijn hoede speelde hij vorig seizoen elke match), zich in onze 16 vrij kappen en met zijn linker al te makkelijk scoren. 1-1. Vanaf dat moment is het vertrouwen in onze ploeg zoek. We wisselen Jin voor Dju. Maar het is Baxy dat 20 minuten voor tijd op voorsprong komt. Onze twee centrale verdedigers, Hie en Daba, verkijken zich op een verre uittrap van de Baxy-doelman. Onze keeper Ou komt weer ongepast uit zijn doel, de rechtsbuiten van Baxy, Cool, kan makkelijk de 2-1 binnen lobben. Ons slotoffensief komt er wel, maar Ban, de Baxy-doelman blijft voor de rest van de wedstrijd toeschouwer. We verliezen tegen mijn ex-club met 2-1. We staan na twee wedstrijden alleen laatste in de rangschikking met nul punten. Toch putten we uit het geleverde spel, vooral de eerste helft, voldoende vertrouwen om volgende zaterdag voor winst te gaan in Shanghai, onze derde verplaatsing op rij.

Ik ga de Baxy-trainers en spelers feliciteren. Uit hun reactie is -los van de appreciatie voor mijn gebaar- ook een 'sorry-gevoel' af te leiden. “You better team, we 3 points, boe how for you”, zo vatte Lee, hun kapitein, het samen. Arie is er de man niet naar om lang te treuren. We spreken af in De Den, een café-restaurant. Ik rij met de spelersbus van de tweede ploeg eerst naar nog maar eens een ander hotel. Pintje pakken en daarna een stukje eten bij 'Moreels'.

Piet.