Foto

Hallo iedereen,
Wij zijn Patricia en Eddy uit Schepdaal en via deze blog kan je onze voorbereidingen en belevenissen volgen aangaande onze adoptiereis naar Kazachstan. 
Momenteel bestaat ons gezinnetje uit onszelf en onze lieve en trouwe vriend Toby. Maar dit gezinnetje zal weldra worden vervolledigd met twee kapoentjes uit Kazachstan. De nieuwe vriendjes van Toby ...TOBY AND FRIENDS.

Foto
Inhoud blog
  • Alle 3 goed aangekomen in België
  • Onze laatste dag in Kazachstan
  • Goedkeuring VISUM is binnen
  • goed aangekomen in Almaty
  • Zaterdag 10 mei
  • Vrijdag 9 mei
  • 8 - 9 mei
  • 3 t/m 7 mei
  • vrijdag 2 mei
  • donderdag 1 mei
  • 30 april Grote Dag
  • dinsdag 29 april
  • maandag 28 april
  • De week van ma 21 tot vrij 25 april
  • zat 19 - zon 20
    DE RECENTSTE BERICHTEN STAAN ONDERAAN !
    Gastenboek
  • Eline-lover
  • Heil didimus
  • kazakjesdag
  • proficiat
  • proficiat

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Laatste commentaren
  • kapitein (tom)
        op Donderdag 28/02
  • En... (Ann)
        op Alle 3 goed aangekomen in België
  • Welkom en veel geluk thuis! (Ann)
        op Alle 3 goed aangekomen in België
  • Bijna thuis (Belinda en Attila)
        op goed aangekomen in Almaty
  • tof (Wanda)
        op Zaterdag 10 mei
  • Trots! (Vannerum J.)
        op vrijdag 2 mei
  • proficiat (Heidje en Stefan en Mikiël en Anna-Lina)
        op vrijdag 2 mei
  • Een fantastische zoon (Bart en Veerle)
        op De week van ma 21 tot vrij 25 april
  • dikke proficiat !!! (Lien, Liesbet en Pascal)
        op De week van ma 21 tot vrij 25 april
  • Hallo (Monique, Stefan en Keo)
        op zat 19 - zon 20
  • E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
    Adopteren ook Kazachse kindjes
  • Monique en Stefan
  • Evy en Davy
  • Vanessa en Ive(paswoord)
  • Sigrid en Joeri
  • Kijn, Chris, Laura
  • Marcella en Mathie
  • Frank en Ingrid
  • Grietje
  • Nathalie en Bruno
  • Belinda en Attila
    Zoeken in blog

    Temperatuur en tijd

       Click for Brussels, Belgium Forecast       Click for Zhambyl, Kazakhstan Forecast

    Brussels

     Taraz

    TOBY AND FRIENDS
    Met de ooievaar naar Kazachstan
    10-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zaterdag 10 mei

    Toen we terugkwamen van de supermarkt stond Farida ons op te wachten om met ons naar het station te rijden. Daar hebben we reeds onze treinticketten gekocht om woensdagavond naar Almaty te rijden. Een eerste stapje huiswaarts. Dus vanaf dondardag ochtend zullen we in Almaty zijn.

    Nadien hebben we dit een klein beetje gevierd met een ijsje op een terras. Alleen vond Mathias zo 'n ijsje toch bijzonder koud... maar lekker!

    Ondertussen is het koppen en het gedrag van Mathias al stukken verbeterd. Hij gedraagd zich al heel de dag bijzonder flink. Een echt plezier! Hopelijk blijft dit zo.















    10-05-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    09-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrijdag 9 mei

    Nationale feestdag in Kazachstan:

    - militaire parade op de grote markt

    - veel volk op de been

    - Alle gebouwen rond het marktplein zijn versierd

    - alle fonteinen in de parken zijn in werking gesteld

    ... en dit levert de volgende beelden...

    En Mathias ging nog eens tonen hoe de soldaten marcheren.



















    09-05-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    08-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.8 - 9 mei

    Bayan ging al het mogelijke doen om tegen vandaag de documenten klaar te krijgen. Morgen is het hier nationale feestdag en dan weer weekend. Als de documenten er tegen vanavond niet zijn wil dit zeggen, 3 a 4 dagen langer blijven.

    Joepie, in de late namiddag kregen we een SMS dat het paspoort reeds klaar was. Nu nog zijn uitreisvisum bemachtigen! Een tijdje later liet Farida, een van de tolken, weten dat ze alles in handen had. Ook de copy's van de documenten zouden reeds in België bij de vertaler zijn aangekomen. Dit wist Annick van HKM me te bevestigen. En tegen de avond kregen we zelfs het TRACKING NR. van DHL-express doorgestuurd. Dus de documenten zijn vertrokken naar Brussel!!!!

    Nu kunnen we pas echt beginnen aftellen.

    Heel waarschijnlijk gaan we dinsdag of woesdag naar Almaty kunnen rijden om dan daar naar de Nederlands-Belgische ambassade te gaan.







    08-05-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    07-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3 t/m 7 mei

    Het fietsje blijft alle dagen dienst doen. Ik denk dat het nog nooit zo veel km's heeft afgelegd. Maar Mathias laat zich ook graag rijden door Zeline (zie foto). Ook de schommel achter het appartement vind Mathias geweldig. Dan roept hij van 1, 2, 3...10 ( jawel in het vlaams, alstubelieft !!!) en schatert hij heel de buurt bij elkaar. De taal vormt bijna geen probleem meer; hij verstaat zo goed als alles. Ook hij kan zich al behoorlijk goed verstaanbaar maken met heel wat vlaamse woordjes. Uitdrukkingen zoals in de frigo zetten, op de tafel, in de vuilbak, wassen, tandjes poetsen, in het bad/bed, groot, klein, warm, koud, kusje, kijk papa, licht aan, schommelen, trap op/af, boterham met choco/confituur/kaas, drinken, yoghurt, flink, alles goed? ....enz

    We zijn met hem zelfs al eens op restaurant geweest. We hebben het wel niet te lang getrokken, maar het heel goed verlopen. Eerst kam de dienster een mandje brood op de tafel zetten. Mathias riep naar haar "hmm boterham met choco". Bij het brengen van de drank was het "drinki" en telkens met vriendelijk "spasiba". Ook de pizza en de kebab hebben hem geweldig gesmaakt. Omdat hij zo lief en vriendelijk was bood de dienster ons, aan het eind van de maaltijd, nog een gratis dessert aan. Ondertussen heeft hij reeds zowat alles al leren eten. Hij eet goed en telkens we hem weer iets nieuws laten proeven, kijkt hij ons zo aan met van die guitige oogjes waarin je echt kan zien dat het hem smaakt. "Lekker" zegt hij dan!

    Ook van de kwajongens streken blijven we niet gespaard. Bij het fietsen naast de berm hadden we zeker al 10 keer gezegd "pas op", maar toch is hij met zijn fiets de berm van wel 5 meter hoog afgereden en holder de bolder over zijn fietsje het gras in. Papa er achter gesprint...eens goed gevreven, enkele kusjes waar het pijn deed en na twee minuutjes waren de traantjes reeds geruild voor een lachbui. Nog geen uurtje later bij de fontein... met zijn handjes aan het water voelen... "pas op Mathias, niet te ver, je gaat er in vallen". Maar hij zag andere kindjes die met hun voetjes in het water hingen en dit wou hij natuurlijk ook doen... zijn shoentjes en kousjes uitgedaan, zijn broek opgerold en hij ging voorzichtig, aan mijn hand, op de rand van de ondiepe fontein zitten. Ik had nog maar net zijn schoentjes weggezet of meneer stond al recht in het water. "Mathias blijf zi..." hij had nog geen twee stappen gezet, of pardoes in het water. Nat van kop tot teen. Gelukkig was het zeer warm weer en waren we snel terug aan het appartement.

    Naast al het plezierige zij er ook de minder goede kanten. Hij is ons geweldig aan het testen en aan het uitdagen. Als we hem zeggen " neen niet doen, of neen mag niet, niet aankomen, dan gaat hij graag uitdagen en het juist wel doen. En telkens weer opnieuw. Ook het koppen wanneer hij zijn zin niet krijgt blijft een groot probleem. Hij kan bv. tijdens het wandelen een grote fiets zien staan en wil daar dan absoluut mee rijden; of plots wil hij met een vreemde auto meerijden; of hij ziet iets waarvan hij denkt dat het chocolade is en wil het absoluut hebben.... Meestal staat hij te koppen op straat en wil hij niet meer verder komen. Hij kan dit zeker langer dan 15 min. uithouden. Als we hem dan willen optillen, gaat hij op de grond liggen, begint hij te schoppen, te spartelen met armen en benen en huilt heel de buurt bij één. Er zit dan niets anders op dan recht naar huis en hem laten uitrazen in of eerder naast z'n bed.







    07-05-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    02-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrijdag 2 mei

    In tegenstelling met de eerste nacht is de tweede niet zonder incidenten verlopen. Hij heeft wel heel de nacht door geslapen maar is 4 keer uit zijn bed gevallen. Hij valt dan op de plankenvloer en slaapt gewoon verder. Een andere keer staat hij gewoon recht, kruipt terug zijn bed in en slaapt voort. We hebben dan maar een zetel tegen z'n bedje geschoven en kussens gelegd.

    Deze ochtend was het mama's beurt om met hem naar de bakker te gaan. Maar deze keer moest en zou hij met "chocolat" naar buiten gaan. Hij stond als eerste achter de toonbank. De winkelierster kon er niet mee lachen maar verstaan kon Patricia ze toch niet. Het werd dan maar brood en een frisco. Maar nu hem nog aan het verstand brengen dat hij eerst een boterham moest eten en dan pas de frisco "chocolat" krijgt...

    De rest van de ochtend zijn we met het fietsje in het park gaan rijden.

    Al bij al valt het goed mee en past Mathias zich heel snel aan. Hij mist blijkbaar z'n leventje in het tehuis helemaal niet.







    02-05-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    01-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderdag 1 mei

    Gisteren is de thuiskomst op het appartement zeer, maar dan ook zeer goed verlopen. Na een uurtje verkenning van alle ruimtes en van zijn "nieuwe" bedje, hebben we hem voorgesteld om nog eens met de taxi te gaan rijden. Dit moesten we hem natuurlijk geen 2 keer vragen. We zijn dan met z'n drieën naar de supermarkt gereden. Een gok of dit wel een goed idee zou zijn, maar tenslotte moet hij dit toch leren. Hij zal dit trouwens nog dikwijls moeten doen aangezien het de favoriete sport van Patricia is. Eenmaal daar hebben we hem in het winkelkarretje gezet en zijn we in het, voor hem dan, paradijs binnengereden.

    Zooooooooveel yoghurt bij elkaar had hij nog nooit gezien en alle andere artikelen waren in zijn ogen "chocolat". Eerst kochten we enkele potjes yoghurt en hij zette deze netjes in het karretje, daarna een grote zak chips, water, ... enz en alles werd, zonder te openen, in het karretje gezet. Wat een verrassing voor ons! Een echt plezier om met zo een flinke jongen te gaan winkelen. Aan de kassa ging alles netjes de band op en als beloning kreeg hij "ne lekkerstok". Dit had hij meer dan verdiend.

    Eenmaal terug op het appartement hebben we hem dan al eens laten kennis maken met België. We hebben frietjes gebakken met steak. "Lekker" riep hij na zij eerste frietje. Aan de andere smaken moet hij nog wel wennen. Van tomaat moest hij eerst niet weten, nadien heeft hij ze toch geproeft maar zijn favoriet zal het niet worden.

    Om 21u bedtijd. Het omkleden ging niet zo vlot. Met veel moeite zijn kleertjes uitgekregen. Stampen en spartelen en nadien zijn pyjama niet willen aandoen. Tot wijzelf ook onze pyjama aandeden, dan draaide hij bij en deed hij spontaan zelf z'n pyama aan. Het slapengaan zelf ging dan weer zeer vlot. In zijn bedje nog een kwartiertje in zijn boekje gekeken en dan samen met zijn ballon in slaap gevallen.

    Vandaag zijn we omstreeks 9u wakker geworden. Mathias heeft heel de nacht doorgeslapen. En nu mag hij in bad, spelen met de eendjes en alles kleddernat spuiten... wat een pret. Tandjes poetsen? neen ...wil ik niet... tot hij door had dat deze tandpasta een veel beter smaak had dan deze van het tehuis.

    De volgende leuke activiteit was samen met papa naar de bakker gaan. En hierop volgend kwam er een heerlijke boterham met jam en met choco. "Lekker"...

    Alleen hebben nog niet gevonden wat hij wil drinken. We probeerden reeds koude en warme melk, chocomelk, koffie met melk... maar geen van deze lust hij. Alleen water. Waarschijnlijk dronk hij in het tehuis, bij alle gerechten, thee. Dit zullen we later dan eens uitproberen.

    Na het ontbijt zijn we dan naar de 1 mei vredesoptocht gaan kijken. Er was veel muziek en veel volk. Enkele praalwagens en danseressen in traditionele kledij, met vlaggen, kleurrijke lintjes en balonnen. Hij zag er politie met grote kepi's, politiewagens en een brandweerwagen. Plotseling ging hij voor enkele soldaten staan en begon hij hen eens te tonen hoe ze moesten marcheren. De deugeniet!

    De grote fonteinen op het plein waren dan weer een attraktie op zich. Met zijn handjes in het water...alles nat. "Mooi he papa" riep hij terwijl hij vol bewondering naar de zonnestralen tussen het dansende water stond te kijken. Een regenboog vormde zich in de fontein.

    Het eten en het middagdutje zijn ook vlot gegaan. Alleen in de namiddag tijdens de wandeling in het park is hij opnieuw beginnen koppen. Hij kreeg zijn zin niet en al huilend zijn we huiswaarts gekeerd. Eenmaal binnen was de driftbui snel over en heeft hij flink zijn aardappelpuree opgegeten. De kip en de worteltjes luste hij niet.

    01-05-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    30-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.30 april Grote Dag

    HET IS ZO VER... eindelijk mag Mathias, na bijna 3 jaar, het tehuis verlaten!

    Hij mag met ons mee en hopelijk wordt hij, samen met ons, heel gelukkig. Binnenkort vormen we een gezinnetje met z'n vieren. (samen met Toby)

    Omstreeks 10u zijn we in te tehuis aangekomen. Maar er was niemand van zijn groeje te zien. De deur was zelfs op slot. Maar beneden weergalmde er muziek. In de muziekzaal stonden de kindjes klaar om een klein optreden te geven voor het feest van de vrede, 1mei.

    We wisten hiervan niets, maar gelukkig hadden we onze camera bij om heel het gebeuren te filmen. De sfeer zat er wel in. Tijdens de pauze hebben we aan alle kindjes koekjes uitgedeeld als afscheidsfeestje. Tegen de middag stonden we dan klaar om te vertrekken... Mathias met zijn nieuwe kleertjes aan... aan alle kindjes van z'n groepje en aan z'n jufvrouwen een dukke afscheidszoen gegeven en nu nog wachten op Bayan met de papieren en het paspoort. Maar deze laatste kwan met het slechte nieuws dat er nog een document van de rechtbank ontbreekt. Dus het wordt wachten tot deze namiddag, tenminste als de rechtbank nog open is zo vlak voor een feestdag.

    Alsnoch mocht onze jongen nog even, samen met de anderen, poritsche (pap) eten en een middagdutje doen. Dit natuurlijk met de nodige traantjes... wat een ontgoocheling!

    Omstreeks 16u waren dan toch al de papieren in orde en kregen we voor het eerst Mathias z'n eerste Kazachs paspoort in onze handen.

    Maar nu... eigenlijk ga ik wel graag met mama en papa mee naar het onbekende maar ik blijf toch nog graag op mijn fietsje rijden... en daar kom ik nu nog niet af....

    Wat nu gedaan... wel met fietsje en al de auto in. Een van de tolken bracht ons samen met Will, Jenifer en Mathieu naar "huis".

    Het avontuur en de pret kon niet op. Voor de kindjes was dit heelwaarschijnlijk hun eerste keer dat ze met een auto meereden. Tot nog toe waren auto's en autobussen z'n grote passie. Er kon geen auto of bus voorbijrijden of hij had hem gezien. Een geparkeerde wagen kan hij vol verbazing staan aanstaren. "Machine, machine" roept hij dan... En nu er mogen inzitten... !!!!

    Voor hem mocht de rit wel uren duren. Heel de weg lang was het van "Machine, machine, grote autobus, autobus, camion, camion... hooo...kindje op fiets, hooo... groot gebouw, hooo ..., hooo ... en wat een pret!

    En zo begint voor Seraphim nu een heel nieuwe wereld! Een heus nieuw leven voor Mathias!















    30-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    29-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dinsdag 29 april

    Opnieuw stralend weer; om en bij de 30°C. Als je vergelijkt met nog geen 2 weken terug; dan was het hier nog aan het sneeuwen en nu hebben we bijna alleen maar warme kleren bij. Dus alle dagen onze T-shirts uitwassen en opnieuw aandoen.

    In de namiddag zijn er gelukkig de fietsjes die hen kan boeien. Allezinds zo'n driewielertje wil Mathias thuis ook hebben. Dus, Bompa, zet het fietsje maar al in orde, want ik kom eraan. Ga jij dan met mij mee fietsen?

    Deze avond is Bayan terug in Taraz aangekomen. We hebben, samen, nog eens het vervolg van de procedure overlopen en de nodige afspraken voor morgen gemaakt. We probeerde in te schatten wanneer we onze vlucht naar huis zouden kunnen plannen, maar dit valt moeilijk te voorspellen door de verschillende feestdagen die er nog aankomen. Het lang weekend 1,2,3,4 mei en in Kazachstan nog eens 8,9,10,11 mei! We schatten terug naar huis te kunnen ergens tussen 17 en 23 mei.













    29-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    28-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maandag 28 april

    Ondertussen zijn we heel kort bij de grote dag aan het komen. Maar eerst is het nog kadootjestijd. Tijdens het weekend hebben alle nodige maten van sandaaltjes en T-shirts gevonden. Eenmaal in het tehuis zijn we eerst naar de directrice getrokken om haar een set voor haar bureau kado te geven samen met een prachtige ingekaderde foto van Mathias. Nadien kon de modeshow in Mathias z'n groepje beginnen. Er werd uit- en aangekleed en gepast ... tot alle kindjes de juiste kleerdjes hadden gevonden. Ook de jufvrouwen hadden er handen mee vol. Iedereen was heel blij en de sandalen werden gretig ingelopen. Spasiba, spasiba... maar het was graag gedaan.

    Heel de namiddag is verlopen zoals zovelen voordien. Samen met de andere adoptiefamillies in de tuin van het tehuis en onder het paviljoentje. Het fietsen zit er ondertussen al helemaal in. Samen met Zeline rijdt Mathias wel tientallen keren het blokje om.















    28-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    25-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De week van ma 21 tot vrij 25 april

    Het is hier al heel de week mooi zomer weer.

    Veel valt er voor ons hier niet meer te beleven. Gelukkig zijn er nog de andere Belgische koppels van wie we de avonturen kunnen volgen. Voor hen is het op de rechtbank niet zo vlot verlopen. De zittingen hebben 2 dagen geduurd en voor Rachel en Bart zelfs 3 dagen. Zij hebben tot 5 maal toe naar de rechtbank moeten gaan omdat de papieren van het tehuis niet in orde bleken te zijn. Maar eind goed al goed, iedereen heeft het tot een goed einde gebracht.

    Vrijdag keren de helft van ons gezelschap terug naar België. Alleen wij en Annick en Dirk blijven.

    De boeiendste aktiviteit blijft, naast het bezoek aan onze jongen, de bazar! We hebben besloten om nieuwe sandalen en T-shirts te kopen voor heel Mathias zijn groepje. De kindjes lopen er soms toch aangestoten bij. Veel van hun kleerdjes en schoentjes zijn tot op de draad versleten. Sommige (T-shirts) vodjes zijn echt niet meer om aan te zien.

    Dus zijn we nu op zoek gegaan voor nieuwe spullen. Enkele voor de meisjes en iets anders voor de jongens. Maar nu nog de juiste maten vinden!

    Eerst hebben we een paar sandalen en 1 T-shirt van maat 4 gekocht en deze aan Mathias laten passen. Het passen ging zeer vlot. Maar het probleem was dat hij het nadien niet meer wou uitdoen. Gekregen is gekregen. En op de koop toe gaat hij dan met zijn nieuwe outfit bluffen bij zijn vriendjes.

    Gisteren hebben we Mathias eens met een driewielertje laten rijden. Eerst ging het een beetje stroef maar al gauw had hij de smaak te pakken en reed hij verschillende keren rond het gebouw. En papa er maar achter lopen.

















    25-04-2008 om 15:30 geschreven door Patsy & Eddy  


    20-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zat 19 - zon 20

    Het aftellen is begonnen! Nog 10 dagen en hij is eindelijk bij ons. Voor hem is het dus nog 10 vingertjes keren slapen!

    Ook een zeer goede reis toegewenst aan de 3 koppels die vandaag vanuit België naar Taraz vertrekken. Wij kijken al uit naar jullie komst. Maar eerst zullen het voor jullie nog enkele hectische dagen worden... met de trein of het busje naar Taraz en dan waarschijnlijk op 21/4 onmiddellijk naar de rechtbank. WIJ DUIMEN VOOR JULLIE!

    We vinden het wel zeer spijtig dat de groep niet volledig zal zijn... we vernamen vorige week het slechte nieuws dat de adoptieprocedure voor Annelies, Dirk en Matheo een

    serieuse vertraging heeft opgelopen. Jullie moeten nog enkele (lange) maanden geduld hebben. VEEL STERKTE, HET KOMT WEL GOED! We hebben reeds enkele keren naar Matheo en de andere kindjes geinformeerd en alles blijkt OK te zijn met hen.

    Ondertussen is op ons appartement ook alles in orde aan het komen. De matrassen in het bed zijn bijgewerkt, de woonkamer opgefleurd met enkele posters, een nieuwe TV gekregen, een vuurtje voor Patricia, een wc-bril geplaatst... wat een luxe... we willen hier niet meer weg!

    Deze namiddag wordt het dan nog een uitstapje naar de bazar en vandaar naar onze guitige zoon.

    Ondertussen is het hier opnieuw gaan zomeren. Van aprilse grillen gesproken zeg!!!



















    20-04-2008 om 18:08 geschreven door Patsy & Eddy  


    17-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.don 17 - vrij 18

    Deze ochtend hebben we dan eindelijk eens kunnen uitslapen. Hoewel Zhanara er ons om 10u heeft uitgejaagd. Ze had namelijk nog onze paspoorten bij zich en ze (zij en Bayan) moesten de nog de trein naar huis nemen. Pas binnen enkele weken zien we hen terug. Vanaf nu zullen we zelf ons beste Kazachs moeten bovenhalen.

    Ondertussen hebben we ons appartementje een beetje kunnen inrichten en enkele boodschappen gaan doen. Het is hier flink koud geworden (rond het vriespunt) en er ligt een dun laagje sneeuw.

    Kort na de middag kregen we een telefoontje van het thuisfront. Het was de mama van Patricia. Maar wel met slecht nieuws... ze melde ons het triestig nieuws dat tante Hilda vorige nacht is overleden. Spijtig genoeg kunnen we niet bij de familie zijn maar betuigen van hieruit onze oprechte medeleven. En vooral veel sterkte aan nokel Rie, Tania en de familie. Ze heeft ons veel te vroeg verlaten; juist zij die zo begaan was met ons zoontje en zo dikwijls naar hem vroeg...

    Verder hebben we nog een rustige namiddag doorgebracht bij Mathias. Zelfs het afscheid verliep deze keer vlot.

    17-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    16-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.woensdag 16 april

    Woensdag 16 april (deel 2)

    In onze hotelkamer hebben we nog wat nagepraat over de meer dan hectische dag van gisteren. Op de rechtbank is het super vlot verlopen. We hebben zelfs onze speech niet moeten brengen; nochtans is dit gebruikelijk en we hadden er zo ons werk gemaakt om hem in elkaar te steken.

    Alleen het over en weer rijden van de rechtbank naar het tehuis en terug vonden we nogal vreemd. Maar ja, je kan hier blijkbaar vanalles verwachten.

    Deze ochtend moesten we er opniew vroeg uit, onze koffers inpakken en om 9.00u verwachtte Zhanara en Bayan ons voor alweer een druk programma. Eerst zijn we naar een huurhuisje gaan kijken dat Bayan voor ons had gevonden. Alleen, eenmaal daar, bleek het alles behalve bewoonbaar. Dus moesten we verder zoeken. Het volgende bleek dan weer op een veel te hoge verdieping te liggen.... Tussendoor zijn we dan even gestopt bij de notaris waar we terug de nodige volmachten hebben ondertekend om de mensen van de adoptieorganisatie de mogelijkheid te geven in onze naam de apostilles en paspoort aan te vragen. Ondertussen waren we al middag en na de maaltijd zijn we naar apartement 3 getrokken. De ligging van deze was ideaal; vlak naast het hotel en op een eerste verdiep. Maar van een luxe apartement is er opnieuw geen sprake. We hebben de voor en nadelen even vergeleken met het apartement dat we vorige maand hadden. Het zou een nuloperatie worden. Dus hebben we er onze intrek maar genomen.

    Hier komt er nu wel voldoende warm water uit de kraan, het is iets wat groter, één slaapkamer maar met een extra bedje voor Mathias. Nadelen: slecht ingerichte keuken, slechts één enkel kastje en een TV met alleen een blauw beeld (wel meer dan 30 kanalen). Deze laatste zou de eigenaar morgen !?! komen herstellen. Alsook een elektrisch verwarmingsvuurtje (geen verwarming meer in de stad!) en een extra tafeltje brengen.

    Ons vast tel. nr. op het apartement: 007- 3262 45 82 60

    Het GSM nr. van Patricia is ongewijzigd gebleven. In de GSM van Eddy hebben we een Kazachse kaart gestoken en is het nummer geworden +7 777 917 64 13

     

    In de namiddag zijn we opnieuw onze jongen gaan bezoeken. Hij was zeer opgewekt en hebben samen een leuke tijd doorgebracht. We moesten wel binnen blijven want het is hier beginnen regenen en het is buiten serieus gaan afkoelen. Voor deze nacht wordt er zelfs sneeuw verwacht.

    Tegen etenstijd waren er opnieuw de traantjes bij. We vragen ons af of we hem dit wel alle dagen kunnen blijven aandoen. Zou het niet beter zijn om slechts om de 2 dagen op bezoek te komen? Maar de verzogsters vrezen dat hij dan opnieuw gaat denken dat we helemaal niet meer gaan komen. Dus we komen morgen opnieuw.



















    16-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De rechtbank en het weerzien

    Woensdag 16 april,

     

    Het was gisteren een aangenaam weerzien met Bayan en Zhanara. Iedereen was netjes uitgedost om naar de rechtbank te gaan. Eenmaal daar aangekomen zagen we ook Jenifer en Will terug, het Amerikaanse koppel. Kort nadien kwamen dan ook de directrice, de dokter en de kinderpsycholoog van het tehuis,aan. Het was dus een hele delegatie van wel 9 personen die het gerechtsgebouw binnen ging. We mochten er onmiddellijk plaats nemen in een klein zaaltje waar er reeds enkele hooggeplaatsen de rechter zaten op te wachten. En daar was hij dan, uitgedost met een bordaux-rode toga. Eerst was het de beurd aan de familie Thomson en moesten wij even in de wachtkamer gaan zitten. Na zo'n drie kwartier was het dan onze beurt om te verschijnen. Er werden ons om beurt enkele vragen gesteld en nadien mochten de mensen van het tehuis hun woordje doen. Iedereen heeft er echt z'n best gedaan, en alles wat ze er vertelde, over ons en onze relatie met Mathias, was zeer lovend. Ze vertelden dat Mathias zo veel naar ons had gevraagd en dat hij ongeduldig de kalender, die we hem hadden achtergelaten, volgde. En ook dat hij zich serieus kwaad maakte als de andere kindjes hem plaagde door te zeggen dat z'n mama en papa weg zijn en toch niet meer gingen terugkomen. Dan huilde hij en ging bij de juffrouw naar ons vragen.

     

    Tenslotte stelde de rechter voor om met z'n allen naar het tehuis te gaan om er te zien hoe de kindjes, Mathias en Mathieu, reageerden en hoe we met hen omgingen.

    Het werd een zeer hartelijk weerzien. Eerst was hij wat onwennig, kon het blijkbaar moeilijk geloven dat we echt waren teruggekomen. We kregen enkele dikke kussen  en namen hem op onze arm. De rechter stelde hem enkele vragen... hij wees telkens naar ons en tenslotte heeft hij de rechter nog, als een flinke jongen, een hand gaan geven. Het weerzien was echter van zeer korte duur want de rechter verwachte ons onmiddellijk terug op de rechtbank voor het aanhoren van zijn uitspraak.

    En deze was natuurlijk... POSITIEF! Nu heeft Mathias opniew een echte mama en papa! Nu alleen nog wachten tot na de beroepsperiode om hem echt bij ons te krijgen. Dit zal zijn op 30 april.

     

    Onmiddellijk na de rechtbank zijn we als de bliksem Mathias terug gaan opzoeken. Hij stond al paraat om met ons naar buiten te gaan en hebben dan de rest van de dag met hem in de tuin doorgebracht. Zijn GSM die hij van mama had gekregen was wel echt de max! En na een dikke maand wachten heeft dat chocolade eitje toch zo gesmaakt. Tegen de avond kwam de directrice hem roepen. Hij moest naar binnen, het was etenstijd. Het werd natuurlijk een zwaar afscheid. Met alle moeite probeerden we hem duidelijk te maken dat we morgen zeker terugkwamen. Maar het kon niet baten, het werd een huilbui van je welste. Z'n lipjes zagen er blauw van.













    16-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    15-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opnieuw in Taraz

     

    Dinsdag 15 april,

     

    Hallo iedereen, we zijn weer in TARAZ !!!

     

    Momenteel zitten we in het Zhambyl Hotel en hebben er even de gelegenheid om dit berichtje op de blog te plaatsen. Straks komen Bayan en Zhanara ons ophalen om naar de rechtbank te vertrekken. De zenuwen vallen tot nu toe nogal mee!

     

    We zijn er goed en wel geraakt in Taraz, alhoewel het weer een heel avontuur was...

     

    De eerste strubbeling was er reeds in de luchthaven van Schiphol. We hadden, net zoals vorige keer, 10 kg overgewicht in onze bagage en we waren er van uit gegaan dat we net als toen, met Air Astana, een meerprijs zouden betalen van ongeveer 60€. Alleen vroegen ze deze keer, voor dezelfde 10 kg, maar liefst 300€ !!! De reden hiervoor was dat nu KLM de vlucht verzorgde voor Air Astana. Er zat niets anders op dan aan de insheckbalie zoveel mogelijk bagage over te laden naar onze handbagage. We wisten namelijk niet dat het bij KLM toegelaten was om tot 10kg handbagage per persoon mee te nemen. Uiteindelijk hebben we enkel nog voor een 3 kg overgewicht moeten bijbetalen.

     

    Een poosje later, we zaten nog even uit te rusten, vooralleer we de paspoortcontrole voorbij gingen, merkte we dat Patricia haar brei nog in onze handbagage zat. Met de breinaalden zouden we zeker niet door de veiligheidscontrole geraken. En deze achterlaten was voor Patricia geen optie; met wat ga ik er de lange avonden doorbrengen en ginder heb ik vorige keer amper breiwol gevonden, laat staan naalden! We hebben deze dan maar bij elkaar gebonden en ze zo nog met de gewone bagage kunnen meegeven. Aan de insheckbalie moesten ze toch even lachen: extra bagage ... een set breinaalden ... "als je me nouw"!?

     

    Op het vliegtuig hebben we nog kennis gemaakt met enkele andere adoptieouders die als bestemming Almaty hadden. Voor hen was het de eerste afreis.

    De communicatie tussen de host en Patricia ging niet altijd even vlot. Toen hij aan Patricia vroeg of ze nog wat water wenste, antwoorde ze "ja graag maar ge moogt dat sebiet brengen, als ge terug paseert".... dat ging wel even mis. Het kan er soms prettig aan toe gaan.

     

    Maandag ochtend, kwart voor zes, zijn we geland in Almaty. Een chaufeur stond ons op te wachten en heeft ons naar een hotel gebracht. We konden er onze tijd nemen want de trein naar Taraz bleek pas om 20.00u te vertrekken om dan om 05.00u in de morgen aan te komen.

    In het station waren er verschillende perrons. Onze chaufeur, die ons mee tot aan de trein begeleide, stelde voor even te wachten terwijl hij ging kijken of het wel de trein voor Taraz was die vooraan klaar stond. Ik zei nog tegen Patricia... de treinen zijn hier wel in orde. Het was een zeer moderne HST die klaar stond. Dit had ik nooit verwacht voor Kazachstan. Mijn woorden waren nog niet koud of de trein vertok... bleek het de trein met bestemming Astana (hoofdstad) te zijn. 

    En nu kregen we onze trein, bestemming Taraz, te zien ... Ik wist niet dat er zoiets nog rond reed!!!  Oude versleten rijtuigen op hoge wielen waar je met een laddertje van wel 5 treden moest op geraken. Wel 20 lagen verf en hoe zouden ze er van binnen uitzien ...?

    Onze begeleider wenkte naar ons om hem te volgen. Elk met een koffer, moesten we van het ene perron naar het andere, over de rails, dat bleek hier de gewoonte. Alleen hadden ze niet aan kleine Patriciakes met korte beentjes gedacht. De rails lagen wel een halve meter lager dan het perron. Maar een goed team als we zijn is ons de oversteek toch gelukt. Alleen hopen we dat niemand onze stunten heeft gefilmd.

     

    Eenmaal in te trein geraakt, kregen we ons ons eigen slaapcompartiment toegewezen met redelijk confortabele bedden. Even later gingen de lichten aan en kwamen er nog enkele leurders langs met koopwaar. De ene met koffie en thee, de andere met appels. En tenslotte net voor het vertrek werd er nog een emmer kolen aan boord gebracht en werd de kachel aangestoken om het rijtuig te verwarmen. En zo zijn we dan eindelijk vertrokken... kraken en waggelen dat het deed ... zijn we uiteindelijk toch in slaap gewiegd en goed in Taraz aangekomen.









    15-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    09-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En dan toch !

    Woensdag 9 april,

     

    Voor een aprilgrap zijn we reeds enkele dagen te laat... maar toch is het een serieus bericht dat we vandaag via HKM kregen...

     

    " NEEM MAAR ENKELE DAGEN EXTRA VERLOF, WANT ALLE HENDS AAN DEK, JULLIE WORDEN TOCH OP DINSDAG 15 APRIL OP DE RECHTBANK IN TARAZ VERWACHT"

    Snel naar het reisbureau bellen om de vliegtuigticketten en de treinticketten te bestellen. Morgen naar de ambassade om een nieuw visum aan te vragen. Ondertussen de koffers pakken en alles regelen... WANT WE VERTREKKEN NU ZONDAG !

    Het zal dus noodgedwongen weer even stil blijven op de blog tot we in Taraz zijn

    09-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    08-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog steeds thuis...

    Dinsdag 8 april,

     

    Het is weer een tijdje stil gebleven op onze blog. De reden hiervoor was "druk, druk, druk" en daarbovenop heb ik onze laptop moeten laten herstellen na een crash van de harde schijf.

    Ondertussen zijn de bijkomende documenten die we vorige weken verzamelden, zoals we hadden beschreven in het bericht van 21 maart, goed en wel ter bestemming geraakt.

    Alleen vernamen we wel via de andere koppels en nadien ook van HKM dat de rechtbank een bepaald document niet aanvaard en dat er nog 2 extra aanbevelingsbrieven van niet familieleden nodig zijn. Zodus zijn we nog steeds bezig met het verzamelen en legaliseren van nieuwe en bijkomende documenten. Deze hopen we dan ter plaatse te krijgen tegen donderdag 17 april. Dit wil dus ook zeggen dat we de oorspronkelijk vooropgestelde rechtbankdatum van 15 april zeker mogen vergeten.

    08-04-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    22-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat na de rechtbank?

    Als we dan binnen een X-tal weken gaan kunnen verschijnen voor de jeugdrechter, volgt er nadien nog een beroepsperiode van 2 weken vooraleer er met de papiermolen (geboorteakte, paspoort, visum) kan worden gestart. Dezelaatste zal dan ook nog eens 2 à 3 weken duren.

     

    We weten dat we, in theorie, van de rechtbank en het tehuis, geen toestemming gaan krijgen, om onze zoon te gaan bezoeken voordat de 2 weken beroepsperiode voorbij zijn. En misschien zelfs niet vooraleer zijn paspoort in orde is.  Dit wordt dus een totale wachttijd van maar liefst 11 weken!!!

     

    Maar zoals ik reeds zei, dit is in theorie. Er is een kans dat, gezien zijn leeftijd, er toch een toelating zal worden gegeven om hem te gaan bezoeken na de rechtbank.

    De vreugde zal groot zijn bij het weerzien na al die lange weken. Alleen weet ik niet hoe we hem gaan duidelijk maken dat we hem wel dagelijks gaan komen bezoeken maar dat hij nog niet met ons mee kan komen. Ik denk dat hij dan wel opnieuw bij elk afscheid het gehele tehuis bij elkaar zal schreiden.

    22-03-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  


    21-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.21 maart, één week thuis

    We zijn nu reeds een week thuis en het is anderhave week dat we Mathias niet meer hebben kunnen zien, laatstaan in onze armen houden. Ongelooflijk hoe zeer we hem reeds missen. De tijd gaat hier tergend traag vooruit. Het is echt zwaar...gaan we dit nog al die tijd uithouden?

     

    De laatste informatie die we net voor ons vertrek uit Taraz meekregen was dat de rechtzaak pas na 4 weken zou kunnen voorkomen. Maar ondertussen kregen we nog bijkomend slecht nieuws. Bij de aanvraag tot verschijning vond de rechter blijkbaar dat ons dossier nog niet voldoende dik was en eist hij nog extra documenten. Hij wil twee aanbevelingsbrieven geschreven door familie of vrienden en nogmaals, voor de zoveelste keer, een recent uittreksel uit ons strafregister en een medische gezondheidsverklaring. Dit wil zeggen: “schrijven + handtekeningen wettigen bij notaris + apostilles halen in Brussel + vertalen door een beëdigd vertaler + opsturen naar Taraz” en dan pas krijgen we een afspraak voor verschijning. Dit wordt op zijn minst nog eens 2 weken er boven op. En dan blijft de vraag wat ze nadien nog allemaal gaan uitvinden? 

     

    Ondertussen zit een jongentje van 4,5 jaar, die maar al te goed beseft wat er gebeurt, te wachten op zijn mama en papa. Wat zou er in zijn hoofdje allemaal omgaan? Mama en papa hebben me opnieuw achtergelaten. Ze vertelde me wel dat ze gaan terugkomen en me komen halen...maar wanneer?

     

    Dit is niet verantwoord!  Maar spijtig genoeg is het het gerecht dat dit zo heeft beslist en is daar niets aan te veranderen.

     

    21-03-2008 om 08:59 geschreven door Patsy & Eddy  


    15-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug naar België... maar hoe!

    Vrijdag 14 maart

     

    Het was de bedoeling dat we woensdag de vlucht naar Astana zouden nemen zodat we donderdag een dag in de hoofdstad konden doorbrengen. Alleen heeft het slechte weer hier anders over beslist. Woensdag namiddag kregen we eerst een sms met de melding dat de vlucht werd vertraagd tot 20.30u en nadien tot 22.30u. Enkele uren later een nieuw sms-je: de vlucht naar Astana wordt geannuleerd wegens slechte weersomstandigheden. Er zat dus niets anders op dan een deel van onze bagage opnieuw uit te pakken en ons bed opnieuw op te maken.

     

    De volgende ochtend nog snel een brood en nog een en ander voor het middageten gaan zoeken. Tegen de middag  stond Zhanara ons op te wachten. Ze wist te vertellen dat onze vliegtuigtickets gewoon geldig blijven voor de vlucht van vandaag 18.50u. Maar ondertussen zouden we de foto’s van onze bezoekperiode nogmaals moeten laten afprinten. Ditmaal voor de rechtbank en het ministerie van educatie.

    Omstreeks 17.45u werden we door Sacha samen met Zhanara naar de luchthaven gebracht. We hebben er uitgebreid (voorlopig) afscheid genomen en weldra stonden onze bagagetassen op de band om door de scanner te gaan. “Please can you open you bags” kregen we te horen… in de eeste tas werd er niets bijzonders gevonden… uit de tweede tas werd het zakje met bestek en ander kookgerij gehaald. Ze begrepen niet waarom we dit in onze bagage mee hadden. Na een hele uitleg en gezien we tijdens de vlucht toch geen toegang hebben tot deze bagage werden onze steakmessen toch opnieuw in de tas gestoken en doorgelaten.

     

    Stipt om 18.50u werden de motoren van de Fokker 50 opgestart en konden we dan vertrekken. Althans dat dachten we. Nog geen 5 minuten later werden de motoren terug stilgelegd en kwamen er enkele techniekers aan boord.  De controlepanelen werden opengemaakt en enkele boordinstrumenten werden nagekeken. Tevergeefs… we werden verzocht om het toestel te verlaten en een uurtje in het luchthavengebouw te wachten. Als we na een uurtje zagen dat ook de bagage uit het vliegtuig werd gehaald wisten we hoe laat het was.

    Het is toch niet waar zeker; als ze vandaag opnieuw de vlucht annuleren halen we morgen nooit onze verbinding van 16u naar Frankfurt. Gelukkig werd er aangekondigd dat ze tegen middernacht een vervangtoestel uit Almaty verwachten. Er zat dus niets anders op dan te wachten in de koude hal van de luchthaven. Een snackje eten en ons bezig houden tot wel 01.00u!  Een half uur later zijn de dan eindelijk opgestegen om dan tegen de ochtend in Astana aan te komen.

     

    Vrijdag hebben we tot de middag geslapen in het transithotel, een stukje gaan eten en kort na de middag hebben we ingecheckt bestemming Frankfurt. Eerst nog een spannend moment aan de paspoort controle. Ze deden moeilijk omdat we te veel  €’s op zak hadden en dit eigenlijk op voorhand hadden moeten aangeven via een speciaal document. Dit wisten we niet en uiteindelijk werden we door een of andere verantwoordelijke dan toch doorgelaten.  

     

    De vlucht is perfect verlopen en stipt op tijd werden we op Europese grond gezet. Ook de controle en de bagage verliepen zeer vlot. Hierdoor konden we nog net de laatste aansluiting naar Zaventem halen. Alleen restte er ons minder dan 40 minuten om de bagage in te checken en ons naar de gate B4 te begeven. Het werd dus een sprint doorheen de luchthaven. Totdat we bij de controlescanners kwamen…daar stond een geweldige file en moesten we dik 25 min. aanschuiven. Eenmaal onze beurt werden we op de koop toe uitgebreid gefolieerd. We werden haast totaal uitgekleed. Tot zelfs onze schoenen gingen apart door de scanner. Uiteraard werd er niets gevonden en konden we na z’n 10 min. doorlopen. Aan het eind van de gangen stonden ze aan gate B4 ongeduldig op ons te wachten. Snel, snel …iedereen zit reeds op het vliegtuig. We werden naar de lift begeleid… naar beneden … de deuren gingen open en … we stonden in de ondergrondse garage, in de bagage afdeling, met net naast de lift een hoge afsluiting van werken in uitvoering. Eigenlijk hadden we een verdieping hoger moeten zijn, maar de lift weigerde zich naar een andere verdieping  te bewegen. Een personeelslid kwam ons vertellen dat we volledig rond de afsluiting konden lopen en daar zou een bus staan wachten. En, ja hoor, de bus stond er. Net toen we wilde opstappen gingen net voor onze neus de deuren dicht en reed de bus verder. Daar stonden we dan opnieuw!

     

    Uiteindelijk zijn we dan toch nog met een andere bus naar het vliegtuig gebracht die ondertussen reeds een vertraging had van zo ‘n 35 minuten. Omstreeks 21.00u zijn we dan eindelijk terug in België geraakt.      

    15-03-2008 om 00:00 geschreven door Patsy & Eddy  



    >

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs